(โค้ง) ถ้านับตามความคุ้นเคยกันกับหมวดฟิค ผมก็คงต้องถือเป็นน้องใหม่มาก ๆ เพราะพูดถึงผลงานส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องสั้นหรือเรื่องยาวแบบแอบแจมชาวบ้านเขา พูดถึงปริมาณของผลงานก็แทบจะไม่เคยเห็น (และไม่เตะตาผู้คนเท่าไหร่) พูดถึงการรับสมัครตัวละคร ผมก็แทบไม่ค่อยได้ร่วม (จะมีก็ช่วงหลัง ๆ นี่หล่ะที่พอจะมาเห็นบ้าง) เรียกว่าเป็นผู้อ่านมากกว่าผู้เขียนก็คงจะได้ครับ บอกตามตรงว่านี่เป็นฟิครับสมัครเรื่องแรกและเป็นฟิคที่จะเขียนบรรยายแบบบุคคลที่สามเรื่องแรกในชีวิตด้วย ยังไงก็ขอความกรุณาและคำติชมต่อจากนี้กับฟิคเรื่องนี้ด้วยครับ (โค้ง) &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& รักสวภัทร เป็นเรื่องราวความรักของผู้คนอันหลากหลายซึ่งอยู่ในหอพักแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพมหานคร ความสัมพันธ์ ความทุกข์ยากของชีวิต ท้องถนน และเมืองหลวง สิ่งที่พวกเขาไขว่คว้า อนาคต ความฝัน... และตัวตน ใครบางคนบอกว่า ชีวิตของเราถูกกลบด้วยควันเขม่า รากเหง้าของเราถูกลบด้วยความเงียบเหงา และในเสี้ยววินาทีที่เราเกี่ยวกวัดหากัน ความรักก็บังเกิด ดั่งดอกหญ้าบนถนนซีเมนต์ แนวเรื่อง : เน้นไปทางดราม่าซะส่วนใหญ่ (ตามที่ผู้เขียนถนัด) แต่ก็ต้องมีโรแมนติกและคอมเมดี้บ้าง พูดถึงความรักในหลาย ๆ มุมมอง หลาย ๆ รูปแบบ กลิ่นอายไทย ๆ (ไม่รู้ว่าจะน้ำเน่ารึเปล่า?) ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องใกล้ตัวของเรา ผมคิดว่าเราจะได้ถ่ายทอดมุมมองของแต่ละคนที่มีต่อโลกนี้ออกมาผ่านทางปลายตัวอักษรของผม ก็คงไม่สามารถรับปากได้ว่าจะแต่งออกมาได้ถูกใจคนสมัครไหม แต่ผมอยากได้ตัวละครที่หลากหลายมากกว่าตัวละครที่อยู่ในหัวของผม อยากได้ตัวละครที่มีสีสันเหมือนชีวิตของแต่ละคน (หมายเหตุ) ขอยอมรับตามตรงว่าตอนนี้ยังไม่มีพล็อตอะไรในหัวทั้งนั้น มีแต่ความรู้สึกที่อยากจะถ่ายทอดถึงเรื่องราวที่ได้รับได้รู้มาจากคนอื่น ๆ เช่นนั้นแล้วตัวผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเล่าเรื่องราวอะไร? จะจบแบบไหน? หรือจะต่อซีซั่นสองหรือไม่? (ฮา) แต่ผมคิดว่ายังไงเสียก็ต้องเขียนเรื่องนี้ให้จบตามความรู้สึกที่ พรั่งพรูออกมาอยู่ทุกวัน คำว่า "รักสวภัทร" มาจาก รัก + สวภัทร สว แปลว่า เป็นของตนเอง ภัทร แปลว่า สิ่งดีงาม รักสวภัทร ในความหมายของผู้แต่งก็คือ มีความรักเป็นสิ่งดีงามของตนเอง &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& เงื่อนไขก่อนลงนามจองห้อง เนื้อเรื่องจะหนักไปทางดราม่าค่อนข้างมาก แต่ขอยืนยันว่าจะไม่ได้มีโทนทะมึนและอึมครึมตลอดเรื่องแน่นอน และตัวละครอาจมีสิทธิ์ถูกปรับเปลี่ยนรายละเอียดบางอย่างตามสมควร (ในกรณีที่จะทำให้การเขียนขัดกันเท่านั้น เพราะเจ้าของหออยากได้ความอิสระในการคิดและเอกลักษณ์ของสมาชิกแต่ละคนมากกว่า) อย่างไรเสียการอยู่และการตายเกิดขึ้นได้เสมอครับ แต่ถ้าจะถึงจุดนั้นทางเจ้าของหอจะแจ้งให้ทางผู้เช่าทราบก่อนอย่างน้อยหนึ่งถึงสองตอน *** สมาชิกที่จะสมัครไม่จำเป็นจะต้องอยู่ในอพาร์ทเมนต์นี้ก็ได้ อาจเป็นตัวละครอื่น (ซึ่งอาจจะดำเนินเรื่องแล้วเกี่ยวข้องกับสมาชิกคนอื่นในอพาร์ทเมนต์ในภายหลังก็ได้ -- ขอความกรุณาอย่าอยู่ในเงื่อนไขนี้เยอะนักนะครับ ไม่งั้นลำบากคนแต่งน่าดู) รายละเอียดอพาร์ทเมนต์ - หอพักนี้เป็นอพาร์ทเมนต์ (เนื่องจากว่าถ้าเป็นหอ ตามกฎหมายต้องแยกเป็นหอชายและหอหญิงครับ หากมีนักเรียนหรือนักศึกษาพักอาศัยอยู่ : อ้างอิงมาจากท่านอาเซแม็ก) - เป็นอพาร์ทเมนต์สหทั่วไปใจกลางเมืองหลวงติดรถไฟฟ้า ระดับกลาง (ขนาดเล็ก) สามารถปรับปรุงโยกย้ายเฟอร์นิเจอร์ในห้องพักได้ (ต้องแจ้งผู้ให้เช่าล่วงหน้า) แต่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงหรือทุบทิ้งจนเสียสภาพห้องเดิมได้ - มี 6 ชั้น เปิดให้เช่าตั้งแต่ชั้น 1 ถึงชั้น 5 ส่วนชั้น 6 เป็นที่เก็บของและอุปกรณ์ต่าง ๆ และสำนักงานอยู่ในชั้นแรก - แต่ละชั้นจะมีห้องทั้งหมด 8 ห้อง (เลขห้องจะเรียงจาก ชั้น-0-ห้อง เช่น 2-0-1 คือ ชั้นสองห้องหนึ่ง) - มีทั้งห้องพัดลมและห้องเครื่องปรับอากาศให้เลือก (ห้องพัดลมจะเป็นห้องพักบนชั้นห้าทั้งหมด) - ห้องพัดลมเพดาน ขนาดหน้ากว้าง 3.00 เมตร ลึก 4.50 เมตร เพดานสูง 2.50 เมตร มีระเบียงซักล้างด้านหลังกว้าง 80 เซนติเมตร และห้องน้ำอยู่ด้านหลัง(ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น) มีตู้เสื้อผ้า 1 ตู้ เตียง 1 เตียง ชุดโต๊ะทำงาน 1 ชุด - ห้องเครื่องปรับอากาศ ขนาดหน้ากว้าง 4.00 เมตร ลึก 5.00 เมตร เพดานสูง 3.00 เมตร ระเบียงซักล้างด้านหลังกว้าง 1.20 เมตร และห้องน้ำอยู่ด้านหลัง(มีเครื่องทำน้ำอุ่น) มีตู้เสื้อผ้า 1 ตู้ เตียง 1 เตียง ชุดโต๊ะทำงาน 1 ชุด - อัตราค่าไฟ 5.50 บาท / หน่วย - ขนาดของแต่ละห้องไม่เท่ากัน (แต่จะเป็นเหมือนกันหมดทุกชั้น) คือ ห้อง 1 และ 2 ใหญ่สุด ส่วนห้อง 3-8 มีขนาดเท่ากันแต่อาจจะมีลักษณะภายในไม่เหมือนกัน (ราคาขึ้นอยู่กับขนาดและสภาพห้อง) - อพาร์ทเมนต์อยู่ห่างจากปากซอยติดกับถนนใหญ่ประมาณ 500 เมตร และห่างจากรถไฟฟ้าประมาณ 740 เมตร มีวินมอเตอร์ไซต์ใกล้อพาร์ทเมนต์ - ห้ามเลี้ยงสัตว์ (ยกเว้นปลา) - ประกอบอาหารได้ แต่ต้องไม่รบกวนผู้อื่น - มีบริการซักอบรีด ตู้กดน้ำ และเครื่องซักผ้า - ใช้ระบบคีย์การ์ดและมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย - พาคนนอกเข้าได้ แต่เจ้าของห้องต้องรับผิดชอบในกรณีสร้างความวุ่นวาย &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ (โค้ง) (EDIT) ขออภัยด้วยครับ ลืมใส่หัวข้อ 'นิยามความรัก' และ 'อาศัยอยู่กับ' ไว้ในใบสมัคร... ตอ นนี้ใส่ไว้แล้วนะครับ -_-" ลืมไปได้ไงเนี่ย - ขอมาลบราคาหอพักออกครับ เนื่องจากว่าอาจทำให้การคิดตัวละครของแต่ละคนไม่อิสระ (เนื่องจากมีปัจจัยด้านเงินเดือนและอาชีพรวมถึงประวัติขึ้นมา ดังนั้นขอให้เน้นที่ลักษณะของตัวละครและประวัติของตัวละครครับ) - มาเพิ่มข้อชี้แจงเรื่องหอพักในนี้ก็คืออพาร์ทเมนต์ครับ - มาเพิ่มรายละเอียดเกี่ยวกับห้องพัดลมและห้องเครื่องปรับอากาศและราคาค่าไฟครับ (ขออภัยที่มาเพิ่มตอนหลัง แต่มีผู้รู้แนะนำมาเพื่อให้สมเหตุสมผลมากขึ้นครับ) (EDIT 2) มาเพิ่มแผนผังหอพักพร้อมรายชื่อของสมาชิกในหอในแต่ละห้องครับ (คนที่สงสัยว่า กวินทราไปเห็นสรารินทร์วิ่งออกจากหอได้อย่างไรในบทนำ ผู้แต่งขออธิบายว่า กวินทรามองมาจากระเบียงด้านหน้าหอตรงชั้นสี่นะครับ แก้ตัวก่อนโดนทักท้วง ฮาๆๆ) ส่วนห้อง 101 ที่อยู่ด้านนอกนั้น เป็นร้านซับอบรีดและขายของชำจ้า (EDIT 3) reply ล่างเลยจ้า เรื่องแผนผังหอ
ใบจองห้องพัก (ส่วนอื่นๆ 100% ส่วนความสัมพันธ์จะคอยแก้ไขอยู่เรื่อยๆนะคะ) ชื่อ-นามสกุล : พิชามญธุ์ ตั้งตระกูล (อ่านว่า พิ-ชา-มน แปลว่า ผู้งดงามด้วยความรู้) ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : น้ำมนต์ (เรียกสั้นๆว่า มน) เพศ : หญิง อายุ : 24 ปี วันเกิด : 14 ธันวาคม 2529 สถานภาพ : ยังโสด โสด อยู่ตรงนี้~ รูปร่างหน้าตา : รูปร่างสมส่วน สูงราวๆ 167 ซม. ตาสีน้ำตาล ผมสีน้ำตาลเข้มยาวเกือบถึงกลางหลัง(เป็นคนผมหนา และปลายผมก็กระโดกกระเดก เลยมักจะชอบมัดรวบไว้) ตามนี้เลยจ้า~ การแต่งกาย (ทั่วไป) : ถ้าอยู่ในห้อง/ไม่ได้ออกไปไหนไกลมักจะใส่เสื้อยืด(โทนสีดำ ขาว เทา น้ำตาล) กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ แต่ถ้าออกไปเดินห้างหรือพบปะเพื่อนฝูงก็จะใส่เสื้อยืด+กางเกงยีนส์ขายาว เป็นคนไม่ชอบใส่กระโปรง จะใส่ก็ต่อเมื่อไปพบญาติผู้ใหญ่ สัมภาษณ์งาน หรือติดต่อธุระที่เป็นการเป็นงานเท่านั้น อาชีพ (ตำแหน่ง) : บัณฑิตจบใหม่หมาดๆ(คณะศึกษาศาสตร์ เอกปฐมวัยศึกษา ม.รัฐบาลในกรุงเทพฯ) ตอนนี้ทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่สถานรับเลี้ยงเด็กก่อนวัยเรียน(Nursery) ของเอกชนแห่งหนึ่ง การเดินทางไปทำงาน นั่งวินออกจากอพาร์ทเมนต์ราวๆ 6.30 น.ทุกวันแล้วไปต่อรถไฟฟ้าอีกที ลงเดินนิดหน่อยก็ถึงที่ทำงานราวๆ 6.55 น. และออกจากที่ทำงาน 17.30 น. กลับถึงห้องราวๆ 18.10 น. (ถ้าไม่ไปแวะที่ไหนนะ) ประวัติ : เป็นคนต่างจังหวัดโดยกำเนิด ครอบครัวทั้งพ่อและแม่รับราชการทั้งคู่ มีน้องสาว 1 คนที่คุยกันได้ทุกเรื่อง ในช่วงประถมได้เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งประกวดอ่านทำนองสรภัญญะและได้รางวัลชนะเลิศในระดับจังหวัด ในช่วงมัธยมมักเข้าร่วมกิจกรรมประกวดร้องเพลง(ทั้งเพลงไทยสากล และสากล)กับทางโรงเรียน และได้รางวัลชนะเลิศเกือบทุกครั้ง เธอเข้ามาเรียนต่อมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯเพราะสอบเอ็นทรานซ์ติด ชีวิตในวัยเรียนก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป เพียงแต่ไม่ค่อยจะมีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่เท่านั้นเอง (กลุ่มเพื่อนของตนมีแค่ 4 คนเท่านั้น) เวลาเรียนก็ชอบนั่งแถวหน้า จดเลคเชอร์ตลอด คะแนนสอบก็เลยออกมาค่อนข้างดี (เกรดเฉลี่ยตอนจบได้ 3.77) ตอนแรกตั้งใจจะกลับไปทำงานที่บ้านเกิด แต่มีความรู้สึกอยากเป็นอิสระ ยังอยากอยู่คนเดียวมากกว่า จึงตัดสินใจหางานทำในเมืองหลวงไปก่อน เรื่องความรัก เนื่องจากเธอเป็นคนเงียบๆไม่มีจุดเด่นอะไร ก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องความรัก มีคนมาบอกว่าชอบบ้าง แต่เธอก็เห็นว่าเขาแค่คิดเล่นๆไม่ได้จริงจัง เธอก็เลยไม่ได้เล่นด้วย เวลาที่เห็นเพื่อนๆมีคนรักเธอก็สนับสนุนในเรื่องที่เห็นว่าดี ตอนเวลาที่เพื่อนลำบากเธอก็ให้คำปรึกษาตลอด แต่พอเพื่อนกลับไปมีความสุขกับคนรัก เธอก็กลายเป็นเพียงหมาหัวเน่าเท่านั้น.... ลักษณะนิสัย : เป็นคนเรียบง่าย ชอบฟังมากกว่าพูด เลยถนัดที่จะแสดงความคิดออกมาทางตัวอักษรมากกว่าคำพูด แต่ถ้าเป็นเรื่องที่ตนสนใจแล้วจะจ้อไม่หยุด เป็นคนเรียนรู้อะไรได้รวดเร็ว ชอบแมวเป็นชีวิตจิตใจ เป็นคนที่จำหน้าใครไม่ค่อยเก่ง ยิ่งถ้าเป็นคนที่รู้จักกันใหม่ๆแล้ว ถ้าไม่ได้เจอหน้ากันภายใน 3 วันก็ลืมซะแล้ว ชอบอยู่คนเดียว บางวันไม่ได้ไปไหนก็เก็บตัวอยู่ในห้องทั้งวัน(ออกมาซื้อข้าวกิน...แค่นั้น) เลยไม่ค่อยรู้จักคนในอพาร์ทเมนต์เท่าไหร่นัก ชอบอ่านการ์ตูน ดูอนิเมะ เล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะเกมจีบหนุ่ม(เล่นไปกรี๊ดกร๊าดไป) เกมออนไลน์ที่ติดตอนนี้เป็นเกมแนวดนตรี เล่นจริงจังและเล่นอยู่เกมเดียว วันไหนว่างๆมักจะไปเดินเล่นตามงานคอสเพลย์ เพื่อปลดปล่อยบ้าง ชอบฟังเพลงสากลและเพลงอนิเมะ(เพลงไทยแทบจะไม่ฟัง) ถ้าเป็นเพลงโปรดจะหาเนื้อเพลงมา และหัดร้องให้ได้ในที่สุด เป็นคนที่ขาดอินเตอร์เน็ตไม่ได้ ว่างเมื่อไหร่ก็เข้าอินเตอร์เน็ตเล่นเกม , โหลดเมะมาดูไปเรื่อย (สถิติสูงสุด 24 ตอนหรือ 2 season ใน 1 วัน!) ไม่เก่งเรื่องการบ้านการเรือน ถูห้อง/กวาดห้องอาทิตย์ละครั้ง ไม่ชอบทำกับข้าว เพราะกลัวไฟและน้ำมันกระเด็น....(แต่หุงข้าว ต้มมาม่า ทอดไข่ได้) สิ่งที่ชอบ : ของหวาน(เค้ก พุดดิ้ง คัสตาร์ต) , แมว , สัตว์ตัวเล็กๆน่ารักๆ , หนังสือการ์ตูน , อนิเมะ , เกม(ตระกูล FF , Tokimeki Girl's Side) , คอสเพลย์ , ศิลปิน+เพลงสากล , เพลงอนิเมะ , การได้เป็นตัวของตัวเอง , สาย S , M , โอจิค่อน , หนุ่มแว่น(ทั้ง 2D และ 3D) , เมด , หูแมว สิ่งที่เกลียด : สัตว์เลื้อยคลานทุกชนิด , การนินทาลับหลัง , การถูกกดดัน , ไฟ งานอดิเรก : เล่นอินเตอร์เน็ต , อ่านการ์ตูน , ดูอนิเมะ , เล่นเกมออนไลน์ , ร้องเพลงให้ตัวเองฟัง , ไปดูหนังคนเดียว , เล่นกับเจ้าหม่น เจ้ายุ่ง หมายเลขห้องพัก : ห้อง 402 (ห้องแอร์) อาศัยอยู่กับ : คนเดียว นิยามความรัก : ความรักเป็นสิ่งที่งดงาม ความรักสร้างโลกใบนี้ขึ้นมา แต่เธอก็กลัวที่จะเจ็บปวดกับความรัก กลัวว่าจะต้องเปลี่ยนตัวเองหรือทิ้งสิ่งที่ตนเองชอบเพื่อคนที่รัก เธอเลยต้องการคนที่ยอมรับในสิ่งที่เธอเป็นได้ เมื่อถึงเวลานั้น.....ก็รอดูอีกที.... อ่อนไหวกับหนุ่มแว่นเป็นพิเศษ~♥ รายละเอียดอื่น ๆ : ทรัพย์สมบัติส่วนตัว ได้แก่ มือถือ Nokia C5-03 , Notebook ram 1 gb ไดร์ C เต็มไปด้วยไฟล์อนิเมะ กับ D ที่จวนเจียนจะเต็มเหมือนกัน , Ex HDD 500 gb ที่เพิ่งใช้ไป 10% , TV 21 นิ้ว , PSP รุ่น 2000 สีขาว บอร์ดสวรรค์ เมม 8gb(อายุเกือบ 2 ปีแล้ว) , ตู้เย็น 2 ประตู ขนาด 4.9 คิว , หม้อหุงข้าว , กระทะไฟฟ้า(ที่เต็มไปด้วยฝุ่น....) , ชั้นไม้วางของสูง 3 ชั้น ขนาด 29.5x39x87 ซม. จำนวน 4 ชั้น เต็มไปด้วยบรรดาการ์ตูน และเหล่า Art book Dojinshi ทั้งสิ้น (ตำราเรียนเอากลับบ้านตจว.ไปหมดแล้ว) , โต๊ะญี่ปุ่นสี่เหลี่ยมขนาด 24x24 นิ้ว ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์เครื่องเขียนครบชุด บรรดากระดาษเอ4 กระดาษสี,แข็งสำหรับทำสื่อการสอน - ติดสัญญาณ wireless ส่วนตัว ความเร็วสูงสุด 7.2 mb (แต่ใช้จริงๆความเร็วไม่เคยถึงเลย....) - เป็นโรคภูมิแพ้อากาศ มักเป็นช่วงตื่นนอนตอนเช้า กับวันที่ฝนจะตก จะจามอยู่ตลอด ต้องกินยาดักไว้เสมอ - นอกจากค่าห้องแล้ว มักจะหมดค่าใช้จ่ายไปกับเรื่องกิน! , เติมเงินเกมออนไลน์ , ซื้อหนังสือการ์ตูน , สั่งซื้อ Art book มาจากเว็บต่างประเทศ - เป็นคนที่ชอบสั่งซื้อของทางอินเตอร์เน็ต(ส่วนมากเป็นพวกของสะสมอนิเมะ-เกม) เลยมักจะมีพัสดุมาถึงเธอบ่อยครั้ง(โดยเฉพาะช่วงเงินเดือนออก..) - เกมออนไลน์ที่เล่นอยู่ตอนนี้เป็นเกมแนวดนตรี ตัวละครชื่อ "โก๋พันธุ์สวย" Lv.40 ตำแหน่งเบส ซึ่งเล่นเทพบ้างห่วยบ้างตามอารมณ์ เกลียดพวกใช้โปรฯช่วยเล่น แม้จะมีคนมาชวนให้ตายยังไงเธอก็ไม่เอาด้วย มักจะเติมเงินเข้าเกมโดยเฉลี่ยสัปดาห์ละ 400 บ. แต่ถ้าสัปดาห์เกมอัพเดทแพทใหม่และมีของที่น่าสนใจหลายชิ้น ก็จะหมดเงินไปเยอะหน่อย... ความสัมพันธ์เรียงตามลำดับเลขห้อง : (EDIT : 21/09/2554) - พี่จ้อย(ห้อง 103) : เคยนำ notebook ไปซ่อมกับพี่จ้อย เลยรู้ว่ามีบริการหาเพลงอนิเมะกับหนัง เธอเลยไปอุดหนุนอยู่เป็นประจำ เพราะอยากมีแผ่นเพลงเมะเก็บติดไว้กันเหนียว (เผื่อวันใด notebook เกิดแฮ้งค์ขึ้นมาแล้วไม่ได้เก็บข้อมูลไว้) เมื่อเข้าไปห้องของจ้อย สิ่งที่แรกที่สะดุดตาเธอก็คือ ดาบซามูไร เพราะเธอเองก็อยากได้มันมาประดับห้องอย่างนี้เหมือนกัน! (แต่ไม่มีปัญญาซื้อ...) - น้องมิตร(ห้อง 201) : ระหว่างทางกลับหอ เธอมักจะเจอกับเด็กชายคนหนึ่งแต่งชุดนักเรียนเดินถือถุงพะรุงพะรังมีทั้งเนื้อสัตว์,ผัก ในตอนแรกเธอไม่ได้สนใจอะไรมากนัก คิดแค่ว่าคงถูกพ่อแม่ใช้ให้ไปซื้อของ ซึ่งในช่วงเวลานี้ เส้นทางเดิมนี้เธอก็มักจะเจอกับเด็กชายคนนี้เป็นประจำ จนวันหนึ่งเด็กชายคนเดิมถือถุงพะรุงพะรังมากกว่าเดิมซึ่งเธอเห็นว่าน้ำหนักของของที่เด็กชายถือมาน่าจะเยอะกว่าน้ำหนักของเจ้าตัวซะอีก เธอก็เลยตัดสินใจช่วยเด็กชายคนนั้นเมื่อตามไปส่งถึงห้อง จึงรู้ว่าน้องมิตรอาศัยอยู่กับพ่อ ส่วนแม่เสียชีวิตแล้ว เธอประหลาดใจกับความเป็นผู้ใหญ่ในตัวน้องมิตรมาก (โดยเฉพาะเรื่องทำกับข้าวที่เธอรู้สึกสังเวชตัวเองที่ทำกับข้าวไม่เป็นซะเลย...) หลังจากเลิกงานบางวันเธอเลยมาอยู่เป็นเพื่อนน้องมิตรช่วยเป็นลูกมือทำกับข้าวบ้าง ช่วยสอนการบ้านบ้างจนกว่าคุณพ่อของน้องมิตรจะกลับมา เธอจึงจะกลับห้องตัวเองไป - กิ๊ฟ(ห้อง 206) - มักเห็นนั่งจับกลุ่มคุยกับพี่จ้อย และเกมส์ที่โต๊ะม้าหินข้างล่างเสมอ บางครั้งก็เห็นสาวๆมาหาถึงห้องเสมอ มองภายนอกนึกว่าเป็นพวกเพลย์บอย แต่พอได้ลองคุยๆกันแล้วถึงรู้ำได้ว่า...ที่เขาว่าคนเรียนสูงมักจะมีนิสัยแปลกๆท่าจะจริง..... - เอ็ม(ห้อง 303) : วันหนึ่งขณะที่เธอกำลังจะเอาของกินไปให้เจ้ายุ่ง ก็พบกับเอ็มที่กำลังเล่นอยู่กับเจ้ายุ่งอย่างสนุกสนาน เลยทำให้เธออยากที่จะทำความรู้จักกับผู้หญิงคนนี้ ซึ่งก่อนหน้านี้เธอเคยเห็นหน้าเอ็มบ้างตอนแรกนึกว่าจะเป็นคนน่ากลัว แต่พอได้ลองคุยกันแล้วก็รู้สึกว่าเข้ากันได้ในหลายๆเรื่อง ถ้าวันไหนได้ยินเสียงกีตาร์ไฟฟ้าดังมาจากชั้นล่าง เธอจะรีบวิ่งไปเคาะประตูห้องเพื่อขอดูเอ็มร้องเพลง+เล่นกีตาร์ด้วย - อาตัง(ห้อง 403) : ในบางเวลาเธอมักจะได้ยินเสียงเพลงจีนดังมาจากที่ใกล้ๆ เลยลองตามหาเสียงนั้น จนมาพบว่าดังมาจากห้อง 403 แต่เธอก็ไม่เคยเห็นหน้าตาเจ้าของห้องซักที เลยคิดเอาไปเองว่าน่าจะเป็นคนเชื้อสายจีนรุ่นพ่อหรือลุงซะมากกว่า - อัยย์(ห้อง 404) : มีอยู่ครั้งหนึ่งเธอสั่ง art book มาจากเว็บต่างประเทศและใช้บริการขนส่งของเอกชน ตอนลงมารับของเธอได้พบกับอัยย์ที่สั่ง art book มาจากเว็บเดียวกันกับเธอ เลยทำความรู้จักกันตอนนั้น และทั้งคู่ก็ชอบแลกเปลี่ยน art book กันดูอีกด้วย - วิน(ห้อง 405) : รู้จักกันเพราะเจ้าหม่น เธอมักเห็นเจ้าหม่นเดินอยู่แถวระเบียงห้อง เลยสะกดรอยตามจนรู้ว่าบ้านของเจ้าหม่นอยู่ที่ห้อง 405 นี่เอง มักจะไปเล่นกับเจ้าหม่นอยู่บ่อยๆ บางครั้งก็คุยเกี่ยวกับศิลปินญี่ปุ่น,หนุ่มแว่นกันอย่างออกรส! และเธอก็ปิดเรื่องเจ้าหม่นเป็นความลับด้วย - สายลม(ห้อง 406) : เคยเจอสายลมนั่งวาดภาพอยู่ที่โต๊ะม้าหินข้างล่างอพาร์ทเมนต์ เธอเห็นภาพที่สายลมวาดแล้วรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกเลยเกิดติดใจขึ้นมา บางครั้งเธอก็จ้างให้สายลมวาดภาพทิวทัศน์ต่างๆ เพื่อเก็บไว้ดูยามเหนื่อยหรือท้อแท้ใจ - เกมส์(ห้อง 501) : รู้จักเพราะตอนนั้นท่อน้ำที่ห้องเธอเกิดตันขึ้นมา เธอซ่อมก็ไม่เป็น แล้วดันไม่รู้จักใครเลย ช่างประจำอพาร์ทเมนต์ก็ไม่รู้จัก ขณะที่กำลังจะไปขอความช่วยเหลือ เธอก็พบกับเกมส์ที่กำลังเดินลงมาจากชั้น 5 พอดี เลยขอความช่วยเหลือ จนกระทั่งคุยๆกันไปถึงรู้ว่าเกมส์คือคนที่ชอบมาเล่นกีตาร์คลอเสียงเพลงที่เธอร้องเป็นประจำนั่นเอง (ซึ่งพอรู้ความจริงเข้าทำเอาเธออายยย+อึ้งไปสักพักเลยทีเดียว เนื่องจากเธอไม่ค่อยออกมานอกห้องมากนัก เลยไม่คิดว่าชาตินี้จะได้เจอเจ้าของเสียงกีตาร์นั่น....) - ต่อ(ห้อง 504) - ไม่ค่อยจะได้รู้จัักกันมากนัก รู้มาแค่ว่าขาไพ่มักจะมารวมตัวกันที่ห้องของต่อ เคยเดินสวนกันก็ได้แต่ยิ้มๆทักทายให้ - พี่กวี(ห้อง 505) : ไม่ได้พบปะหน้ากัน เพียงแค่ได้ยินเรื่องราวของพี่กวีมาจากคนอื่นเท่านั้น เหตุเกิดจาก เธอเคยเห็นหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยวัยขวบเศษๆเดินออกจากอพาร์ทเมนต์ไป เลยนึกสงสัยว่าที่นี่มีห้องที่อยู่กันเป็นครอบครัวด้วยหรือ? ระหว่างที่ไปหาเจ้าหม่นที่ห้องของวิน เธอเลยลองถามวินดู เมื่อได้รู้ความจริง เธอเลยเกิดความรู้สึกสงสารพี่กวีและลูกของกวีขึ้นมา (ทำให้เธอได้เห็นความจริงของความรักในอีกมุมหนึ่ง ที่ถึงแม้คนทั้งคู่จะรักกันแต่ถ้ามีปัจจัยสภาพแวดล้อมอื่นๆเข้ามากระทบ ก็อาจทำให้ความรักจบลงได้ด้วยเช่นกัน..) เวลาที่เจอกันก็จะยิ้มทักทายให้ เนื่องจากเป็นคนเข้ากับคนยากแล้ว เลยทำให้เธอไม่กล้าที่จะเข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของพี่กวีอะไรมากนัก จึงได้แต่รับฟังจากคนอื่นมาเท่านั้น - เจ้ายุ่ง : ตอนกลับจากทำงานเธอมักจะเอาของกินไปให้เจ้ายุ่งเสมอ แรกๆเจ้ายุ่งยังไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้ เธอเลยวางของกินไว้แล้วเดินออกห่างมา เจ้ายุ่งจึงจะกล้าไปกิน จนปัจจุบันเมื่อเธอกลับมาถึงอพาร์ทเมนต์ก็มักจะเจอเจ้ายุ่งนอนรออยู่ตรงที่เดิมทุกครั้ง และตอนนี้เธอก็สามารถลูบหัว เกาคางมันได้แล้ว (แต่ยังไม่ยอมให้อุ้ม เคยอุ้มไปครั้งนึงเลยได้แผลลึกจากการถูกข่วนมาเป็นของแถม) ถ้าวันไหนเธอไม่ได้ไปทำงาน ก็จะลงเอาขนมมาให้เจ้ายุ่ง แต่ก็ยังไม่ลืมของกินตอนเย็นเหมือนทุกๆวัน ปล. รู้สึกว่าชั้น 4 จะคนเยอะเป็นพิเศษนะคะ.... ^^" ปล2. เป็นฟิคที่เอาประวัติชีวิตจริงมาซัก 70% เลยมั้งเนี่ย....
(แวะมาตอบเรื่องไวเลสครับ) ไม่ได้ติดตั้งไว้เป็นของหอครับ แต่สามารถขอติดตั้งเบอร์เฉพาะจากผู้ให้บริการได้เลย (อธิบายไม่ค่อยถูกแหะ... อารมณ์ประมาณว่า หอไม่ได้มีเนตของตัวเอง แต่ว่าเจ้าของห้องพักสามารถแจ้งเจ้าของหอเพื่อขออนุญาตติดตั้งเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวและรับสัญญาณ ADSL หรือ wirelss เป็นของตัวเองได้เลยครับ -- อันนี้อิงจากหอที่ผมเคยอยู่ในกทม.นะครับ) ปล. เห็นชื่อตัวละคร 'มน' แล้วคิดถึงนางเอกในเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งของผมเลยครับ
แปะ!!!!!!!!!!! ท่านคีฟ!! ถ้าท่านเอาเรื่องนี้ไปไม่รอด ข้าจะจับท่านวาย (อย่างที่มีแม่ยกหลายคนเชียร์มา) ใน ML จริงๆด้วย!!!!!!! (กร๊าซซซ ล้อเล่นน่ะ *-*/~) 100% Completed (แต่ยังไงก็ยังจะอีดิทความสัมพันธ์เรื่อยๆนะฮะ) ใบจองห้องพัก ชื่อ-นามสกุล : กวินทรา จันทรกานต์ (อ่านว่า กวิน-ท-รา แปลว่า จอมกวี นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่) ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : วิน, กวิน (เกรียน = น้องลม) เพศ : เพศหญิง อายุ : 18 ย่าง 19 วันเกิด : 09.11.1992 (2535) สถานภาพ : โสด รูปร่างหน้าตา : เด็กสาวร่างเล็ก สูง 160 ผิวขาวอมชมพู ดวงตาโตสีน้ำตาลเข้ม หางตาชี้บ่งบอกเชื้อสายจีน หน้าตาออกไปทางหมวยๆ ผมสีดำหยักศกอ่อนๆตรงปลาย ความยาวประมาณกลางหลัง ด้านหน้าปัดปอยไปทางด้านซ้าย (เวลาทำงานจะควักกิ๊บสีดำออกมาติด) ปรกติใส่คอนแท็กเลนส์ แต่เวลาอยู่บ้านจะใส่แว่นสายตากรอบแดง การแต่งกาย (ทั่วไป) : ชุดนักศึกษาทั่วไปเมื่อไปมหาลัยฯ แต่ชอบใส่กางเกงแสล็กสีดำมากกว่ากระโปรง ชุดทำงาน - เสื้อเชิร์ตสีอ่อนกับกางเกงสแล็ค บางครั้งก็ใส่กระโปรงเรียบร้อยไปแทนถ้าลืมซักกางเกง (พกชุดทำงานไปเปลี่ยนที่มหาลัยฯด้วยเพราะจะตรงดิ่งไปที่ทำงานทันทีที่หมดเลคเชอร์) ชุดอยู่บ้าน - กางเกงเลตัวเก่งสีฟ้าอ่อน เสื้อยืดพอดีตัว รวบผมเป็นมวยหลวมๆ ชุดนอน - กางเกงบ็อกเซอร์ เสื้อยืดตัวนุ่มๆ ออกไปข้างนอก - กางเกงยีนส์ขาเดฟสีมืด เข็มขัด รองเท้าคอนเวิร์สสีแดง เสื้อยืดสกรีนเท่ๆ มีเสื้อนอกทับ / ไม่อย่างนั้นก็จะแต่งตัวออกโทนหวานๆไปเลย ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของวัน อาชีพ (ตำแหน่ง) : นักศึกษาปีหนึ่ง สาขาวิชาจิตวิทยา (BSci Psychology) / ทำงานพิเศษอยู่ที่บริษัททัวร์ของคนรู้จัก ตำแหน่งพนักงานติดต่อลูกค้าต่างประเทศ ประวัติ : เกิดในเชียงใหม่และโตในเชียงราย แต่เพราะอยู่ที่บ้านกับแม่ซึ่งเป็นคนเชียงใหม่เลยมีสำเนียงเชียงใหม่เวลาพูดภาษาเหนือทั้งๆที่บ้านอยู่เชียงราย มีเชื้อจีนจากทั้งสองฟาก ครอบครัวค้าขาย ญาติพี่น้องนับไม่ถ้วน ป๊าเสียเมื่ออายุได้ 11 ขวบ เรียนที่ประเทศอังกฤษตั้งแต่อายุ 11 จนจบม.ปลาย ปัจจุบันกลับมาเรียนในกรุงเทพเพราะทางบ้าน (ที่มีแม่เป็นคน support คนเดียว) สู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว และตัวเองต้องการหางานพิเศษทำเพื่อช่วยเหลือด้วย สองปีที่ผ่านมาเคยผ่านการโดนเพื่อนร่วมรุ่น + รุ่นน้องผู้หญิงสารภาพรักมานับไม่ถ้วน (เคยอยู่รร.ประจำหญิงล้วน) ประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดคงหนีไม่พ้นการที่ต้องปฏิเสธเพื่อนที่สนิทที่สุดและความสัมพันธ์ถึงขั้นเกือบแตกหัก (ตอนนี้ที่พยุงๆอยู่ก็นับว่าทำได้ยากเต็มทน) เคยโดนขโมยจูบมาแล้ว เลยออกจะค่อนข้างเซ็งๆเมื่อพูดถึงอะไรทำนองนี้ อนึ่ง ไม่ได้ Homophobic แต่อย่างใด แค่ไม่ค่อยอยากจะสนิทชิดเชื้อด้วยมากกับสาวๆทอมดี้ เป็นการระวังป้องกันอย่างหนึ่ง ลักษณะนิสัย : ร่าเริง คุยง่าย พูดคุยกับคนได้แทบทุกประเภท อ่านประเภทคนออกได้ภายในเวลาสั้นๆ ปรับตัวเก่ง ความอึดอดทนทางจิตและทางกายเป็นเลิศ นิสัยติดนักเลง ใจเด็ด กล้าตัดสินใจในเรื่องยากๆ กล้าได้กล้าเสีย มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือผู้คนเพราะมีความสุขที่ได้เห็นคนอื่นยิ้ม (บางทีก็คิดว่านี่ต้องเป็นโรคทางจิตประจำตัวของตัวเอง) มุ่งมั่นจนดูเหมือนดื้อเพ่งในบางที แต่บางครั้งบางคราวก็เอาแต่ใจใช่ย่อย ขี้เกียจตัวเป็นขนในเรื่องที่ไม่อยากทำ แต่จริงๆในตัวมีความเป็นผู้ใหญ่ค่อนข้างสูง เพราะต้องโตมาทั้งๆที่ไม่มีพ่อ และไปอยู่เมืองนอกคนเดียวตั้งแต่เด็กๆ มีความรู้อยากเห็นสูง เป็นคนกล้าพูดกล้าคุยเพราะโตมากับทางบ้านที่ทำธุรกิจค้าขาย เปิดเผยเรื่องทางเพศมากถึงมากที่สุด (ถ้าว่างๆเบื่อๆหรือนึกครึ้มอะไรขึ้นมาได้ก็จะไปยืนดูกล่องถุงยางอนามัยที่เรียงกันเป็นตับ แล้วเอาแต่ละรุ่นแต่ละรสมาเทียบกันว่าตกลงว่ามันแตกต่างกันยังไงกันแน่โดยไม่สนใจสายตาแปลกๆของพนักงานเคาน์เตอร์เลยซักนิด) ไม่ค่อยจะแคร์สายตาชาวบ้านเท่าไหร่เพราะถือว่าเรื่องที่ตัวเองทำไม่ผิดศีลธรรม ("แต่ก็จริงๆนะ มันไม่เห็นบอกอะไรเลย?? วินเอารุ่น คิงแท็กส์ มาเทียบกับ M-11 แล้วไม่เห็นจะมีอะไรแตกต่างกันเลย? ตกลงไอ้พวกนี้เค้าเลือกเค้าขายกันยังไงล่ะ? แค่เลือกสีเลือกรุ่นผิวงั้นเหรอ?") อนึ่ง น้องวินแค่อยากรู้อยากเห็นมากๆเท่านั้นเอง แต่ถึงจะอยากรู้ขนาดไหนก็ไม่เคยซื้อนะ เพราะกล่องตั้งแพง ซื้อมาก็เปลืองเงินเปล่า บางครั้งก็รู้สึกขำๆกับความขี้อายในเรื่องไม่เป็นเรื่องของสังคมไทยส่วนใหญ่ เกลียดความพ่ายแพ้ แต่ถ้ามีเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นจะไม่ยอมบอกใครและต้องการที่จะ deal กับมันด้วยตัวเองมากกว่า ชอบให้คนอื่นเห็นแต่ด้านที่สดใสของตัวเอง ใช้เวลาส่วนตัวกับความคิดและสมุดพกที่เก็บไว้กับตัวเพื่อจดข้อมูล ถึงจะเข้าได้กับทุกคน แต่ก็มีคนที่สนิทด้วยและไว้ใจไม่มาก ปิดปากเงียบเรื่องปัญหาส่วนตัวกับคนในครอบครัวเพราะเกลียดการที่คนที่รักจะต้องมาเป็นห่วง ซ่อนความรู้สึกเก่ง โกหกหน้าตายได้ง่ายๆถ้าจำเป็น เชื่อว่าในโลกนี้ไม่มีผิดถูก ไม่มีใครเป็นนางเอกหรือตัวร้าย ทุกๆคนมีด้านมืดที่ไม่ต้องการให้ใครคนอื่นเห็น และเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนไม่มีอำนาจที่จะไปตัดสินคนอื่นได้ สิ่งที่ชอบ : วันที่ฝนตกแล้วตัวเองไม่ต้องออกไปข้างนอก ไอศครีม (กินได้ทุกสภาพอากาศ) แมว หมา (แต่สนใจเฉพาะหมาที่ฉลาดๆเท่านั้น) การนอน อากาศเย็นๆ ผลไม้เย็นๆอย่างเช่นแตงโม สาลี่ อาหารอร่อยๆ (หนักไปทางเนื้อ, ผัก, อาหารทะเล และแบบเส้นทุดชนิดยกเว้นอุด้ง) ขนมขบเคี้ยว (pocky, calbee + etc.) ชาข้าวญี่ปุ่น ชาเขียว เบียร์ Asahi/Sapporo อินเตอร์เน็ต การได้ skinship กับคนที่สนิทด้วยมากๆ นมสดเย็นๆ ช็อคโกแลตขม วรรณกรรมคุณภาพ สิ่งที่เกลียด : นิยายรักหวานเลี่ยนเพ้อฝันที่เด็กทุกวันนี้อ่านกัน ("ใครที่ไหนมันบังอาจหาญกล้าเอาขยะพวกนี้ไปไว้ใต้หมวดวรรณกรรมคะ....?") วันที่ฝนตกแต่ตัวเองต้องออกไปข้างนอก กับข้าวที่มันมากๆ (คาร์โบไฮเดรต + น้ำมันเยิ้ม) หรือเผ็ดจนเกินไป การใช้อารมณ์ เสียงดังอึกทึก เสียงกรีดร้องแหลมๆ คนที่ถือดีและชอบดูถูกผู้อื่น ใช้อำนาจบาตรใหญ่ พวกเห็นแก่ตัว คนขี้ขลาด เวลาเจอคนประเภทที่เกลียดจะเลี่ยงไม่กระทบตรงๆมากกว่าเดินเข้าไปเผชิญหน้า ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะตัวเองเกลียดการโต้เถียงเอาชนะคะคานโดยใช้อารมณ์เป็นฐาน โดยส่วนใหญ่เลือกที่จะอดทนและไม่ข้องแวะ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับครอบครัว คนที่ตัวเองรัก หรือตัวเองโดยตรง อย่างน้อยๆต้องมีได้กระชากคอเสื้อด่า งานอดิเรก : เขียนหนังสือ ออกมาเล่นกับแมวจรจัดหน้าคอนโด (เจ้ายุ่ง) เลี้ยงกระบองเพชรและพยายามนับวันจนกว่าดอกจะออก ซ้อมยิงปืน นอนเล่น เอาไม้กวาดหยากไย่กระทุ้งเพดานเวลาคนห้อง 505 โวยวายเอ็ดตะโรเรื่องแมลงสาบ (ใจเสาะชะมัด...) ริบกกน.ที่คนห้อง 505 ทำตกลงมาบนระเบียงแล้วเก็บไว้เรียกค่าไถ่แพงๆ ("weekend นี้มาช่วยกันซักผ้าเลยนะ!!") หมายเลขห้องพัก : 405 ห้องแอร์นะคะ อาศัยอยู่กับ : คนเดียว นิยามความรัก : ไม่ค่อยจะแน่ใจในนิยามความรักมากนัก ไม่รู้ว่าจะอธิบายการเกิดขึ้นของความรักได้อย่างไร แต่เชื่อว่าความสัมพันธ์ของคนสองคนจะเติบโตขึ้นได้เมื่อมีความเอาใจใส่กันและกันและความเชื่อใจ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเมื่อมีแค่สองอย่างนี้แล้วจะไปรอด ปัจจัยทางโลก (ฐานะการเงินและอาชีพ อีกทั้งๆมุมมองหลายๆอย่าง) ก็มี influence มากๆด้วยเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะมองในทางที่ค่อนข้าง realistic แต่ลึกๆแล้วก็ชอบเรื่องโรแมนติกนิดๆ เชื่อว่าตอนนี้ไม่ค่อยสมควรเท่าไหร่สำหรับเธอที่จะหมกมุ่นในเรื่องแบบนี้เพราะมีหน้าที่เรียนให้จบตามเป้าหมาย คือได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งและหาทุนไปเรียนต่อที่อังกฤษอีกครั้ง ยังไงก็ตาม เสป็คคือคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ แน่นอนว่าต้องแก่กว่า อบอุ่น พึ่งพาได้ และยอมให้อ้อน ยอมรับความจริงที่ตัวเองชอบผู้ชายที่แก่กว่าและต้องทำงานแล้วไม่ค่อยจะได้เท่าไหร่ (จริงๆจะชอบแอบมองพวก family man) รู้สึกลนลานแล้วชอบบอกตัวเองว่า age gap มันใหญ่เกินไป ไม่มีทางที่ผู้ชายอายุขนาดนั้นจะคิดกับเธอเป็นจริงเป็นจังได้หรอก มีจุดอ่อนกับหนุ่มแว่น + ชุดสูทเป็นพิเศษ อื่น ๆ : - เก็บลูกแมวสีสวาทจากข้างถนนมาเลี้ยงอย่างหลบๆซ่อนๆ รู้สึกกลัวนิดๆ(ที่ละเมิดข้อบังคับของหอ) แต่ก็รู้สึกดีที่ได้ช่วยเหลือเจ้าเหมียวตัวนี้ไว้มากๆ ตั้งชื่อว่าเจ้าหม่น (เจ้าหม่น = ตัวผู้ อายุไม่กี่เดือน ยังเป็นลูกแมว เมี๊ยวว) - ขึ้นรถไฟฟ้าไปไหนมาไหนตลอด นอกนั้นเดินเอา ไม่เคยขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ ครั้งแรกที่ขึ้นรถเมล์ในกรุงเทพรู้สึก culture shock มากถึงมากที่สุดในความไม่มีระเบียบ จะมาเมื่อไหร่ จะจอดไม่จอดป้ายไหนตามใจฉันของคนไทย... - fluent ภาษาอังกฤษ สำเนียง uk บางทีถ้าหงุดหงิดมากๆจะหลุดสบถเป็นภาษาอังกฤษ พูดยุ่นได้พอสมควรแต่ใช้เวลาอ่านนาน ไทย+ภาษาเหนือคล่องปรื๋อ จีนแต้จิ๋วได้แค่นับเลข - กลับหอประมาณเกือบสองทุ่มทุกวัน (ทำงานพิเศษ) เสาร์ว่างครึ่งวัน (ช่วงเช้า) อาทิตย์ว่างทั้งวัน - ไม่ชอบกรุงเทพฯเท่าไหร่เพราะเกลียดความรีบเร่ง แออัดยัดเยียด และอากาศที่ร้อนอบอ้าว เพราะฉะนั้นจะตั้งหน้าตั้งตาคอยเวลาที่จะได้กลับไปเยี่ยมบ้านช่วงวันหยุดเทศกาล - ชอบฟัง VAMPS, L'Arc-en-Ciel, X-JAPAN และวงญี่ปุ่นทั่วไป และแน่นอน Anime Ost! - ชอบทำกับข้าวอร่อยๆ (ทำกับข้าวเกือบทุกวัน ยกเว้นช่วงสอบที่ดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยคาเฟอีน จะท่องหนังสือจนลืมกิน จนทำให้น้ำหนักลดฮวบเสมอๆ) ซักผ้า (เพราะชอบเล่นน้ำเย็นๆ) รีดผ้าเรียบมากถึงมากที่สุด กวาดบ้านถูบ้านอาทิตย์ละสองสามครั้ง ที่ทำไปนั้นไม่ใช่เพราะชอบ แต่เป็นความเคยชินที่ติดมาจากบ้าน ความสัมพันธ์ : - คุยเล่นกับอัยย์บ่อย เกมส์บ้าง มังงะบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะมัวแต่อ่านหนังสือเรียน ไม่ค่อยมีเวลาตามอะไรเป็นจริงเป็นจังซะเท่าไหร่ (แต่ก็ยังบิทเมะเป็นบ้าเป็นหลัง) ยินดีเสมอถ้าอัยย์จะมี topic จิตวิทยาน่าสนใจๆมาถก ตอนเช้าๆจะไปมหาลัยด้วยกัน - ค่อนข้างชอบพี่มนเพราะเป็นคนใจดี คิดว่าเป็นเพื่อนบ้านที่น่ารักมากๆคนหนึ่ง เวลามีของกินส่งมาจากทางบ้านจะชอบเอาไปแบ่งให้ เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ว่าวินแอบเลี้ยงแมวอยู่ และชอบชวนกันมาแอบสุมหัวเล่นกับเจ้าหม่นในห้องวิน บางครั้งก็จะไปซ้อมร้องเพลงกับพี่มนที่ห้อง โดยเฉพาะเพลง vocaloid และ ost ต่างๆ ล่าสุดกำลังหัดร้อง 青い栞 และ secret base ~君がくれたもの~ จาก Ano Hana (เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับวินที่จะเปิดปากยอมรับเรื่องที่ตัวเองแอบชอบกวีให้ใครฟัง แต่พี่มนคนนี้นี่แหละที่เป็นคนแรกๆที่วินยอมเปิดปากปรับทุกข์เรื่องนี้ด้วย) - ติดสอยห้อยตามพี่มนไปช่วยเหลือดูแลน้องมิตรตลอด เพราะเข้าใจถึงความยากลำบากของเด็กที่ขาดบุพการีดูแลเป็นอย่างดี จากประสบการณ์ของตัวเองที่ต้องแบกรับภาระนี้แต่เด็กเมื่อตัวเองต้องย้ายไปอยู่คนเดียวที่ต่างประเทศทั้งๆที่เพิ่งเสียคุณพ่อไปหมาดๆตอนอายุ11 จะพยายามมาอยู่เล่นเป็นเพื่อนบ้างเวลาที่คุณพ่อไม่อยู่ เพราะไม่อยากให้น้องเหงาอย่างที่ตัวเองเคยรู้สึก รู้ว่าน้องมิตรพยายามทำตัวเข้มแข็งและมีความสุขอย่างที่คุณแม่สั่งเสียไว้ แต่ในใจลึกๆก็อยากที่จะให้น้องมิตรได้มีโอกาสทำตัวเป็นเด็กสมวัย ร้องไห้บ้าง เอาแต่ใจบ้าง อ้อนบ้าง งอแงบ้าง ให้น้องได้มีโอกาสแสดงความรู้สึกออกมาเหมือนๆที่เด็กคนอื่นๆได้มีโอกาสทำ ..และอย่างที่เธอไม่เคยได้ทำ - บางทีชอบไปฮาเฮกับเฮียจ้อยเมื่อนึกครึ้มขึ้นมาได้ ก็ตามลงไปหาเมะเด็ดๆมานั่งดูกับอัยย์นั่นแล... ของกินจากทางบ้านก็เอามาฝากให้ทำกินกันบ่อยๆนะเออ แลปท็อปตัวโปรดมีปัญหาอะไรก็ได้เฮียจ้อยนี่แหละช่วย - เวลาทำกับข้าวจะเอาขึ้นไปเผื่อพี่เกมส์ และคนห้อง 505 ด้วย เพราะคิดว่าถ้าปล่อยให้เพื่อนบ้านอดตายจะเป็นบาป...(เวลาพี่เกมส์จะออกไปซ้อมมวยในป่ากล้วยจะขอให้เก็บมาฝากซักเครือสองเครือเสมอ) - เอ่ยทักทายพี่สายลมที่เป็นเพื่อนบ้านบ้างตามอัธยาศัย คิดว่าเป็นคนดีคนหนึ่ง แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสใกล้ชิดมากนักเพราะ schedule ไม่ค่อยจะชนกันซักเท่าไหร่ นอกจากตอนเช้าๆที่ออกไปมหาลัยฯเวลาพอๆกัน - อาจารย์กิ๊ฟ... กำลังคิดอยู่ว่า ถ้าเรียนไปเรื่อยๆแล้วจะกลายเป็นแบบนั้น ก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเรียนต่อไปดีรึเปล่า (ฮา) ในมหาลัยฯอาจารย์คืออาจารย์ แต่นอกมหาลัยอาจารย์คือเพื่อนร่วมหอที่อัธยาศัยดีมากๆคนหนึ่ง ถึงบางทีจะแอบเหนื่อยใจกับอาการควงสาวๆ/หนุ่มๆไม่ซ้ำหน้าของเขา แต่จริงๆแล้วก็แค่อยากให้อาจารย์เจอความสุขที่แท้จริงสักครั้ง ไม่ใช่แค่ชั่ววูบชั่วยามแบบนี้ ชอบไปนั่งคุยกันเรื่องจิตวิทยาทั้งหลายแหล่เพราะรู้สึกว่าตัวเองกำลังได้เรียนอะไรใหม่ๆอยู่ ส่วนเรื่องจะเห็นด้วยหรือไม่นั้นไม่สำคัญ เพราะยังไงวินก็จะรับฟังแล้วเอาไปคิดตามดีๆ ก่อนที่จะกลับมาตั้งคำถามต่อ คุยกันได้แทบจะทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องอย่างว่า เพราะวินเห็นกิ๊ฟเป็นอาจารย์ที่เธอสามารถจะเอาอะไรแบบนี้มาวิเคราะห์ด้วยได้และไม่เขินอาย (วินไม่เคยเขินกับเรื่องอย่างงี้ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าคู่สนทนาจะเขินรึเปล่า ก็เท่านั้น) (แต่ถึงจะดูใจกล้าหน้าด้านแบบนี้ก็เถอะ..เอาเข้าจริงประสบการณ์ = 0 และกับกวีก็ไม่กล้าแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ...เก่งแต่ปากชัดๆ) มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เคยไปนั่งฉลองสอบเสร็จด้วยกัน แล้ววินก็เผลอหลุดปากเรื่องกวีออกมา... (แน่นอนว่านั่นมันฤทธิ์แอลกอฮอล์) บางทีถ้าให้ assignment เหนือเมฆมา ก็จะไปเหวี่ยงถึงห้อง... - ห้อง 505 คุณกวี (ตะขิดตะขวงใจจะเรียกพี่ เลยตั้งชื่อให้เล่นๆว่าโอจี้ซังแทน -- น่าจะรู้สึกดีกว่าเรียกลุงนะ?) เป็นคนที่วินทำใจรับได้ยากมากว่าแอบชอบอยู่ จากคนที่ร่าเริงมั่นใจจะกลายเป็นเด็กที่ทำตัวไม่ค่อยถูกเวลาต้องเผชิญหน้าตรงๆ บางครั้งจะอายจนเหวี่ยง (เพราะเวลาเขินจนหน้าแดงแล้วมันออกนอกหน้ามาก) กลายเป็นคนที่ออกจะปากจัดแต่จริงๆไม่มีอะไร (ซึน) ท้ายที่สุดก็จะมานั่งรู้สึกแย่กับตัวเองว่าทำตัวไม่ดีไป มื้อเย็นที่แบ่งเอาไว้ให้วันนั้นก็อาจจะเพิ่มขึ้นอีกนิดเป็น silent apology ไม่เคยรำคาญเมื่อเวลาภรรยาเก่ามาหาจนมีเรื่อง แค่รู้สึกแย่มากๆ ทั้งอดีตภรรยาที่ไม่น่าจะมีความสุขเลย ทั้งลูกชายอายุเพียงขวบกว่าที่จะต้องมาเจออะไรอย่างงี้แต่เล็ก และกวีที่ไม่สามรถหลุดพ้นจากวงจรอุบาทว์นี้ได้เสียที แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไงดี ที่ทำได้ก็แค่อุ้มเจ้าหม่นไปให้เล่นถึงห้องเวลาที่ภรรยากลับไปเท่านั้นเอง จะไม่ซักไซ้ แค่นั่งฟังเงียบๆ ถ้าอีกฝ่ายอยากเปิดปากระบาย ถ้าหนักหน่อยอาจจะเอาเบียร์ Sapporo ไปฝากซักสองสามกระป๋อง นั่งดื่มเป็นเพื่อน แล้วปากก็บอกว่าให้รู้สึกขอบคุณซะนะ Sapporo เนี่ย หาไม่ได้ง่ายๆรู้ไหม ชอบซื้ออะไรติดไม้ติดมือมาฝากจากที่ทำงานทุกครั้งที่กลับบ้านเวลาเดียวกัน เพราะอดไม่ได้จริงๆเวลาเห็นอีกฝ่ายทำงานตัวเป็นเกลียวแต่ไม่มีเวลาดูแลตัวเอง ถ้าอีกฝ่ายอยู่ในช่วงเครียดไม่ยอมออกจากห้อง จะซื้อขนมปังกับนมจากเซเว่นไปแขวนไว้หน้าห้อง แล้วเขียนโน๊ตติดไว้ว่า '70% ของร่างกายคุณน่ะทำจากไอ้ของพวกนี้แน่ๆ ..เพราะฉะนั้นมีเวลาเมื่อไหร่ก็มาเคาะที่ห้องก็แล้วกัน กับข้าวเหลือน่าจะมีอยู่หรอก' **อยากให้เขียนเพิ่มตรงไหนยังไงบอกได้! แต่จะเปลี่ยนแปลงอะไรนั้นไม่ต้องบอกก็ได้ เอาไปยำเองเลย~
ร่วมด้วยช่วยแปะ ใบจองห้องพัก (น่าจะ 100% แล้ว) ชื่อ-นามสกุล : นภา พัฒนวงศ์ไพศาล ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : สายลม (ลม) เพศ : ชาย อายุ : 21 วันเกิด : 29 สิงหาคม 1990 สถานภาพ : โสด รูปร่างหน้าตา : ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วนสูง 175 ซม. ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้ม เป็นลูกครึ่งจีนหน้าตาดีคนหนึ่ง แต่ไม่ชอบเสริมเติมแต่งอะไร จึงดูไม่เด่นไปแทน ผมสั้นดำ ไม่ได้แต่งเป็นทรงใดๆ (เพราะยุ่งยาก) การแต่งกาย (ทั่วไป) : ปกติจะอยู่ในสภาพชุดนักศึกษา พร้อมนาฬิกาข้อมือ ชุดออกไปเที่ยว : เสื้อยืดสีเข้ม กางเกงยีนส์เกือบเดฟ รองเท้าคอนเวิส(มีคละสีประมาณ 4 คู่ เลือกใส่แล้วแต่อารมณ์) ชุดลำลองอยู่บ้าน : เสื้อยืดบางๆ กางเกงขาสั้น(ปกติจะนอนในสภาพนี้เหมือนกัน) ทั้งสองแบบไม่เรื่องมากเรื่องสีเท่าไร อาชีพ (ตำแหน่ง) : นักศึกษาปริญญาตรีปี 3 สถาปนิก(ควบตำแหน่งเลขาสภานักศึกษา) ประวัติ : เป็นนักศึกษาจากบ้านแถวชานเมืองเข้ามาเรียนในใจกลางเมือง เกิด เติบโต และศึกษาก่อนหน้านี้อยู่แถวรอบนอกของกรุงเทพฯ เข้ามาอยู่ที่หอนี้ตั้งแต่เข้าเรียนปีสองที่มหาลัยใกล้ๆ ครอบครัวมีฐานะปานกลางค่อนไปทางดี อยู่ในระดับที่สามารถส่งนภาเรียนจบปริญญาโทได้อย่างไม่ลำบากเท่าไร ทำกิจการเป็นของครอบครัวเอง มีประวัติการศึกษาในกลุ่มที่ดี แต่ก็ชอบเล่นกีฬาหรือทำกิจกรรมมากกว่าเลยไม่ค่อยสนใจจะพยายามทำผลการเรียนให้ดีขึ้นจนถึงระดับเยี่ยมสักเท่าไร ชีวิตรักที่ผ่านมาก็เรียกได้ว่าเป็นศูนย์ เพราะนอกจากจะติดกลุ่มเพื่อนแล้ว ยังไม่รู้จักขัดศรีฉวีวรรณตัวเองเลย จึงไม่เคยมีใครสนใจในด้านรักใคร่(แต่เจ้าตัวก็แอบหวังไว้บ้างตลอดเวลานะ) ลักษณะนิสัย : เป็นคนอัธยาศัยดี ยิ้มง่าย ช่วยเหลือคนที่มาร้องขอได้โดยไม่เกี่ยงงอน มีความเป็นสุภาพบุรุษแบบที่ไม่ค่อยแสดงออก เป็นคนที่มีความรู้กว้างขวางมากพอที่จะคุยเรื่องอะไร กับใคร เมื่อไรก็สามารถทำได้ ไม่มีติดขัด เป็นไม้อ่อนที่ไม่ชอบการเอาชนะโดยไม่จำเป็น เป็นคนที่มองการณ์ไกล และภาพรวมกว้างๆก่อนจะตัดสินใจทำอะไรเสมอ เวลาเรียน หรือทำงานอะไรที่ไม่ผ่อนคลาย จะใส่แว่นเพื่อทำให้ดูมีภูมิมากขึ้น(ทั้งที่จริงๆสายตาก็ไม่ได้มีปัญหา) สิ่งที่ชอบ : บาสเก็ตบอล, ศิลปะการดนตรีทุกแขนง(โดยเฉพาะการวาดภาพ), คนจริงใจ, วันที่ท้องฟ้าเปิด ลมพัดเย็นสบาย, ชาอุ่นๆที่ชงเอง สิ่งที่เกลียด : นอนตื่นเช้ามากๆ(ความดันต่ำ), แมลง(เห็นเป็นต้องหาทางจัดการให้ได้ภายใน 5 นาที), อากาศหนาวยะเยือก งานอดิเรก : สเก็ตภาพทิวทัศน์ในเมือง, ชงชาและละเมียดไปกับมัน หมายเลขห้องพัก : 406 อาศัยอยู่กับ : คนเดียว นิยามความรัก : การได้อยู่กับคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ มีความสุข และไม่ต้องเสแสร้ง อื่น ๆ : - พยายามมีความสัมพันธ์อันดีกับหลายๆคนในหอเท่าที่ตัวเขาจะไปคุยด้วยได้(หรืออีกฝั่งยอมให้ผูกมิตรด้วยได้) - มีดีกรีประกวดภาพวาดและออกแบบอันดับ 1 มาหลายงาน - กำลังพยายามศึกษาหลายๆภาษาอยู่ ตอนนี้เก่งแต่ภาษาอังกฤษ - ไม่มีรถเป็นของตัวเองเลย ใช้การขนส่งมวลชนทั้งหลายในกรุงเทพฯตลอด - เล่นเปียโนตั้งแต่ยังเล็ก แต่พอขึ้นมหาวิทยาลัยแถมย้ายออกมาอยู่คนเดียว ทำให้ไม่กล้าเล่นแล้วเพราะเกรงใจเพื่อนบ้าน สมบัติส่วนตัว + สิ่งของในห้อง : - Iphone 4 ติดกรอบสีฟ้าอ่อน ไม่ค่อยได้ใช้งานอย่างเต็มประสิทธิภาพเท่าไร ใช้แต่โทรศัพท์และฟังเพลง - Macbook air สีขาว ใช้สำหรับทำงานออกแบบที่ต้องใช้คอมพิวเตอร์กราฟฟิครวมถึงงานจิปาถะทั่วๆไปด้วย - อุปกรณ์สเก็ตภาพและลงสีครบเซ็ต, สีหลากชนิด วางไว้บนระเบียง ไม่ค่อยได้เก็บเข้าห้อง - คีย์บอร์ดเปียโนเก็บไว้มุมห้อง ตั้งแต่ย้ายมาก็ไม่ได้เล่นเลย ทั้งที่เมื่อก่อนก็เล่นบ่อยๆ - อุปกรณ์ทำครัว ส่วนใหญ่ไว้ใช้ชงชา ความสัมพันธ์(ละเอียดขึ้นอีกนิด) - พิชามญธุ์(ห้อง 402) : ถูกจ้างให้วาดภาพให้บ่อยๆ แต่มักจะไม่คิดเป็นเงิน ขอเป็นเรื่องเล่าเรื่องคุย(รวมถึงขนมน้ำระหว่างคุย)มากกว่า มองว่าเธอเป็นคนแปลกๆที่ถึงโตกว่า แต่ก็ดูเหมือนเป็นคนวัยเดียวกันหรือเด็กกว่าไปแทน นภาเองมองว่าเธอก็มีเสน่ห์น่าค้นหาเช่นกัน - กวินทรา(ห้อง 405) : ทักทายกันตามปกติ แต่ก็พยายามแสดงความห่วงใยในฐานะคนโตกว่าอยู่เสมอ (เช่นถามสารทุกข์สุขดิบ หรือการใช้ชีวิตว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า ฯลฯ) - อนุพงศ์(ห้อง 501) : เคยโดนขอให้ช่วยออกแบบและวาดภาพ เลยเริ่มรู้จักกัน นภาคิดอยากจะเอาคีย์บอร์ดเปียโนในห้องมาแจมเล่นกับเกมส์อยู่ แต่ไม่กล้าสักทีเพราะไม่มั่นใจในฝีมือตัวเอง - กวีนิพนธ์(ห้อง 505) : มิตรภาพแบบคนแก่ที่คุยเรื่องต่างๆได้เรื่อยๆ *เอาเท่าที่ลิ้งค์กับของตัวเองก่อนละกัน นอกจากนี้ไรท์เตอร์ยัดมาได้เลยนะครับ
ตามมาสมัครแล้วค่ะ *w* ชื่อ-นามสกุล : อัยกร อัครอัสนีย์ (แปลงมาจากนามปลอมสมัยอยู่บอดร์ด Tekken ไม่มีความหมายใดๆเป็นพิเศษ) ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : อัยย์ (แปลว่า ผู้เป็นใหญ่ มาจากการเป็นลูกสาวคนโต) เพศ : หญิง อายุ : 19 วันเกิด : 6 สิงหาคม พ.ศ. 2535 สถานภาพ : โสด รูปร่างหน้าตา : หญิงสาวร่างสูง ใส่แว่นสายตากรอบดำที่เจ้าตัวลงทุนไปโมให้เหมือนแว่นของตัวละครที่ชอบ ผมดำยาวสลวย หยักศกเป็นคลื่น ดูเหมือนเด็กเรียน แต่ความจริงไม่ใช่ การแต่งกาย (ทั่วไป) : ชุดนักศึกษาชื่อดังของมหาวิทยาลัยกลางเมือง ที่มีสีประจำมหาลัยเป็นสีชมพู ส่วนวันหยุด จะพบเห็นเธอในห้องในเสื้อยืดแขนสั้นโทนสีเข้มและกางเกงวอร์มขายาว (ไม่ชอบกางเกงขาสั้น) แต่ถ้าออกไปเที่ยว จะเปลี่ยนจากกางเกงวอร์มเป็นกางเกงยืนส์แทน มัดผมเฉพาะเวลาทำงาน อาชีพ (ตำแหน่ง) : นักศึกษา นิเทศศาสตร์การละคร, นักเขียนอิสระ ประวัติ : เป็นเด็กกรุงเทพแต่กำเนิด ลูกคนเดียวของนักธุรกิจเครื่องไฟฟ้าใหญ่ (Archlighting จำกัดมหาชน.) แต่ที่ต้องมาอยู่อาศัยในหอใจกลางเมืองคนเดียว เพราะพ่อแม่ทำงานต่างประเทศ และเจ้าตัวไม่ค่อยถูกกับญาติเท่าไหร่ เลยขอย้ายมาอยู่คนเดียวจะดีกว่า ตอนเด็กๆพ่อแม่ก็อยู่ต่างประเทศแล้ว ก็เรียนโรงเรียนนานาชาติตั้งแต่ตอนนั้น เพราะพ่อแม่อยากให้เรียน พอขึ้นมัธยมก็เข้าโรงเรียนนานาชาติเช่นเคย แต่คราวนี้เป็นโรงเรียนประจำ เธอเริ่มรู้สึกไม่ชอบหน้าญาติๆ เหมือนว่าความจริงจะมีปัญหาภายในอยู่นะ สนใจด้านหนังสือและงานเขียนมาตั้งแต่เล็กๆ เลยทำฟรีแลนซ์เป็นนักเขียนอิสระ แต่จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้ตีพิมพ์ซักงาน เพราะเป็นคนไม่เขียนนิยายตามกระแส แต่ไม่เดือดร้อนเพราะพ่อแม่ส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือน กระนั้นก็ไม่ได้ใช้จ่ายเงินสุรุ่ยสุร่ายอะไร นอกจากค่าไฟฟ้าและค่าเน็ตที่ดูจะเยอะเป็นพิเศษเสมอ ;P และเวลาเกมที่ชอบออกนั่นแหละ เหมือนว่าเธอจะมีความน้อยใจเล็กๆเรื่องพ่อแม่อยู่ ว่าทำไมพ่อแม่ถึง'ทิ้ง'เธอ เห็นบริษัทสำคัญกว่าหรือ? แล้วก็ให้เงินเธอโดยเหมือนพนักงานของบริษัทคนหนึ่ง นานๆทีค่อยโทรหา ถามไถ่อะไร แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน ว่ามีกินมีใช้มีอิสระเลือกทำทุกวันนี้เพราะเงินของทั้งคู่ เธอเชื่อลึกๆว่าพ่อแม่เป็นห่วงเป็นใย แม้ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่อีกใจนึงก็บอกว่า เธอกำลังหลอกตัวเองยังไงก็ไม่รู้ซิ... ความจริงเธอเขียนบทให้คณะหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้รับการเลือกอีกตามเคย ลักษณะนิสัย : มีความคิดประหลาดๆ เป็นพวกคิดมาก ออกแนวเซนส์ซิทีฟ แต่นั่นก็ทำให้เธอเข้าใจนิสัยคนอื่นเยอะเหมือนกัน ไม่ใช่คนกล้าตัดสินใจ แต่อะไรที่ชอบและเกี่ยวกับตัวเองจะค่อนข้างเด็ดขาด ชอบที่จะแข่งขัน แต่บางครั้งก็ลนจนพลาด มีโลกส่วนตัวและรสนิยมเป็นของตัวเอง สิ่งที่ชอบ : หนังสือนิยาย เกม อาร์ตบุ๊ค มังงะ (การ์ตูนแบบโจโจ้ หรือแอคชั่นอะไรประมาณนี้) ขนมขบเคี้ยว เฟรนช์ฟรายแมคโดนัล โค้กซีโร่ เป๊ปซี่แม็กซ์ ชาเขียว สิ่งที่เกลียด : นิยายแจ่มสวย (นามสมมติ) เนื่องจากเธอคิดว่าภาษาของเรื่องที่เธอเขียนมันดีกว่าเยอะ แล้วไหงผลงานจึงไม่ได้ตีพิมพ์? พวกติ่งหูว์บูชาดารา ความไม่ยุติธรรม พวกหน้าไหว้หลังหลอก การเมือง งานอดิเรก : เขียนนิยาย เล่นคอมพ์ เล่น FB เล่นบอร์ด AF (All Fiction นามสมมติอีกนั่นแหละ) เล่นเกม (มี PS3 กับ Xbox 360 มือสองในห้อง) หมายเลขห้องพัก : 404 (ขอห้องแอร์ และนอกจากนั้น ห้องหล่อนยังติดเน็ตเร็วนรก เกือบ 100mb ไว้ใช้คนเดียวอีกต่างหาก <- เกรียน) อาศัยอยู่กับ : คนเดียว นิยามความรัก : มันสวยงาม แต่ต้องไม่ใช่แบบนิยายแจ่มสวยแน่ๆ! รักมันคือการเสียสละ เพื่ออะไรซักอย่าง ไม่ใช่ความหลงแบบที่วัยรุ่นส่วนมากเป็น แต่ก็ไม่ชอบเปิดใจให้ใครง่ายๆ หากไม่ไว้ใจจริงๆ อื่น ๆ : ปัจจุบันเธอกำลังเขียนเรื่องยาวที่มีชื่อว่า Searching for a Witch เป็นเรื่องราวของเด็กผู้หญิงกำพร้าคนหนึ่ง ออกเดินทางตามหาแม่มด เพราะเชื่อว่าแม่มดเป็นคนดี และเธออยากถามคำถามกับแม่มดคนนั้น เพื่อไขความลับมากมายที่เธอต้องการรู้ ...เรื่องนี้เคยส่งสำนักพิมพ์ไปสามครั้ง และไม่มีเสียงตอบกลับจากหมายเลขที่ท่านเรียก... กวิน - รู้จักกับกวินเพราะห้องติดกัน ชอบไปคุยไปถกปัญหาจิตวิทยาด้วย - บางทีกวินมาขออยู่ที่ห้องเพื่อโหลดบิทเมะ จากเน็ตเร็วปรี๊ด - บางที สองสาวจะปาร์ตี้เล็กๆกัน จะมีซองขนมขบเคี้ยวกองเกลื่อนพื้น กระป๋องน้ำอัดลมเปล่าๆสองสามกระป๋อง บางทีมีกระป๋องเบียร์ปนอยู่ด้วย - บางทีก็ปรับทุกข์เรื่องหัวใจกัน... เฮียจ้อย - บางครั้งลงไปถามเฮียจ้อยว่ามีอนิเมเรื่องไหนสนุกๆบ้างไหม? แต่สุดท้าย หล่อนก็ดูตามใจตัวเองอยู่ดี (แล้วจะไปถามทำเพื่อ?) - ถ้าช่วงไหนสั่งพัสดุ เฮียจ้อยจะเจอเธอได้แทบทุกช่วงโมง จนเขารู้แกวแล้วว่าเธอทำอะไรอยู่ "ยังไม่มาหรอกน่า ไปทำอะไรก็ไปทำซะ ถึงเมื่อไหร่เดี๋ยวฉันไปเรียกเองล่ะ" แต่อัยย์ดูท่าจะไม่ไว้ใจเฮียเอาซะเลย ให้ตายเถอะ พี่เกมส์ -ถือว่าเป็นพี่ชายที่ดี เป็นที่ปรึกษาหลายๆเรื่อง และช่วยซ่อมเครื่องใช้ต่างๆให้ - ถึงพี่เกมส์จะยอมให้เธอเข้าห้อง แต่ก็ไม่ค่อยอยู่นานเท่าไหร่ เพราะค่อนข้างเกรงใจพอสมควร - และถึงตอนนี้เธอจะยอมให้พี่เกมส์เข้าห้อง แต่ส่วนมากกวินก็จะอยู่กับอัยย์ ไม่ก็เพื่อนหญิงคนอื่นนั่นแหละ - ไม่รู้ซิว่าอัยย์คิดยังไง... กวี - ชอบอ่านหนังสือคล้ายๆกัน ทั้งนิยายและการ์ตูน - แต่เป็นผู้ชายที่ดูอมทุกข์ยังไงไม่รู้ อยากให้เขามีความสุขนะ เลยยอมให้มาเล่น Ps3 - มีดราม่าเรื่องหนึ่ง เวลาผัวเมียทะเลาะกันทีไร เธอจะตะโกนด่าอยู่ในห้องตัวเองทุกที - เคยได้ยินกวินพูดถึงกวีอยู่... มิตร - ชอบแบ่งการ์ตูนไปให้อ่าน เด็กๆต้องมีความสุขบ้างซิ! --------------------------------------------------------------------- ที่เหลือเชิญคนเขียนปรับแต่งตามสบายค่ะ เดี๋ยวเราเขียนมากไป แล้วคนเขียนจริงๆไม่มีอิสระต่อฟิคตนเอง
ใบจองห้องพัก 90เปอเซ็นต์ ชื่อ-นามสกุล : เกียรติพงษ์ แต้ศิลป์สาธิต ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : จ้อย (ส่วนใหญ่จะถูกหลายๆคนเติมสรรพนามตลอด ตามความสนิท ตั้งแต่ เฮีย พี่ ลูกพี่ ยันไอ้ และ ไอ้เ_ย) เพศ : ชาย อายุ : 27 วันเกิด : 6/10/1984 สถานภาพ : ยังไม่ระบุ รูปร่างหน้าตา : ผมไม่สั้นไม่ยาวแต่กระเซิงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน สูง 175 หนัก 63 ออกไปทางผอมสูง ผิวดล้ำแดด หน้ามึนๆอยู่เป็นนิจ การแต่งกาย (ทั่วไป) : งานไหนก็โทนดำ กางเกงผ้าขากระบอกดำ (สลับยีนส์ดำหรือน้ำเงินเข้มเป็นบางโอกาศ) เสื้อยืดธรรมดาสีดำไม่มีลายอะไรเลย หมวกแก๊บสีดำ เสื้อคลุมสีดำ ถ้าไม่ใส่ก็จะผูกเอวเอาไว้ รองเท้าผ้าใบน้ำเงิน หรือ รองเท้าบาสสีแดงดำ อาชีพ (ตำแหน่ง) : เจ้าของร้านคอมพิวเตอร์หน้าหอ + พนักงานรักษาความปลอดภัยของหอ (หรือยามนั่นเอง) + ช่างซ่อมบำรุงประจำหอ รับเงินเดือนโดยมีห้องพักเป็นสวัสดิการและสัญญาทาส ประวัติ : เกิดกรุงเทพ โตกรุงเทพ อยู่กับตลาดนัดค้าขาย+ร่อนเร่มาตั้งแต่จำความได้ บ้านมีปัญหาทางการเงินเลยหยุดเรียนที่ ม.3 แล้วถูกส่งไปอยู่เชียงใหม่ ก่อนมีปัญหากับญาติทางนั้นแล้วหายตัวไปอยุ่บ้านเพื่อนแถวป่าที่เพชรบูรณ์ กว่าทางบ้านจะตามตัวได้ก็ผ่านไปปีนึง จนที่บ้านพอตั้งตัวได้เลยได้กลับมาเรียนอาชีวะ สายคอมพิวเตอร์ ถึงจะโข่งสุดในรุ่นแต่ก็หน้ามึนเรียนกับเขาจนจบ เป็นฟรีแลนซ์ทำงานเกี่ยวกับคอม และ งานอื่นๆไม่เป็นหลักแหล่ง จนได้รู้จักกับเจ้าของหอคุยกันถูกคอ ถูกชักชวนให้มาเปิดหน้าร้านรับซ่อมอยู่ที่ชั้น1ของหอพัก และเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยคอยตรวจเชคความเรียบร้อยในหอพัก รวมไปถึงตรวจเชคกล้องวงจรปิด ซ่อมน้ำ ซ่อมไฟฟ้า ซ่อมบำรุงทุกอย่างที่เป็นของส่วนกลาง หรือ ถูกเรียกให้ไปช่วยเหลือตามห้องต่างๆ ห้องของจ้อยนอกจากมุมที่นอนแล้วก็จะเป็น โต๊ะทำงานที่มีจอกล้องวงจรปิด คอมพิวเตอร์รวมไปถึงด้านหลังที่มีลิ้นชักเก็บอุปกรณ์ซ่อมบำรุงเกี่ยวกับไฟฟ้า ประปา และสารพัดอุปกรณ์ จนถูกคนในหอเรียกว่า"ลิ้นชักโดเรม่อน" นอกจากนั้นในห้องยังมีชั้นวางของที่ประกอบด้วย มีดเดินป่า ดาบญี่ปุ่น ดาบไม้ BB-Gun ไฟฟ้า Mp5J BB-Gun อัดแก๊ซ ปืนสั้น มันจะถูกทักจากพวกที่สนิทๆกันว่าจะทำคลังแสงประจำหอหรือไง จ้อยก็จะตอบกลับไปหน้ามึนๆว่า "ก็เป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยต้องมีอะไรติดตัวไว้ป้องกันตัวแบบไม่รุนแรงเกินไปนิดนึง" ซึ่งก็จะได้สายตาแปลกๆกลับมาหลังจากตอบคำถามเสร็จ นอกจากนี้จ้อยยัง รับจ้างหาเพลง Anime(ดี และ หนังไม่ดี) หนัง(ดี และ หนังไม่ดี) ละคร เกมส์ ทั้งลงแผ่น CD DVD หรือ อุปกรณ์เก็บข้อมูลทุกชนิด คอยบริการแด่สมาชิกทุกคนในหอ เป็นรายได้เสริม ล่าสุดทนการเรียกร้องของคนในหอไม่ไหว ลงทุนเปลี่ยนอินเตอร์เนตเป็นความเร็วสูงแล้วตั้งSever กระจายสัญญาณไวเลส โดยเก็บอัตราค่าบริการ เดือนละ 350 บาทไม่จำกัดชม.ความเร็ว 1M หรือ 10ชม. 50บาท ความเร็ว 512K ข้างห้องของจ้อยตรงลานจอดรถจะมีม้าหินตัวใหญ่ตั้งอยู่ซึ่งเป็นที่รวมตัวนั่งโม้ของเจ้าพวกที่สนิทๆกันในหอรวมไปถึงทำอะไรประหลาดๆกินกันโดยเตาแม่เหล็กไฟฟ้า ในยามที่มีเงิน หรือ ยามที่ไม่มีจะกิน มาลงขันกันเอาตัวรอดในมื้อเย็น ลักษณะนิสัย : เรื่อยๆอะไรยังไงก็ได้ง่ายๆ เพราะผ่านอะไรมาเยอะเลยไม่ค่อยจะยึดติดกับอะไรมากมาย ไม่ตกใจอะไรง่ายๆกับเหตุการณ์เลวร้ายต่างๆ ไม่ตัดสินอะไรง่ายๆหยุดมองจนเข้าใจ แล้วค่อยพูดหรือทำอะไร จนหลายๆครั้งโดนว่าว่าเฉื่อยชา หรือ รู้มากแต่ไม่พูด ถ้าเป็นคนที่สนิทกันพอสมควรจ้อยจะพูดจาค่อนข้างไม่สุภาพและตรงไปตรงมาในคราวที่จำเป็น แต่ส่วนใหญ่จะนั่งนิ่งๆมองเฉยๆมากกว่าเพราะเจ้าตัวขี้เกียจ ค่อนข้างเป็นห่วงหลายๆคนในหอเพราะเปรียบเหมือน พี่น้อง ปกติไม่ชอบที่จะมีปัญหาหลบได้หลบเลี่ยงได้เลี่ยง ไกล่เกลี่ยได้ก็หยวนๆกันไป แต่ถ้ามันหลบเลี่ยงไม่ได้หมอนี่ก็จะชนเข้าไปตรงๆให้เละเทะกันไปข้างถ้าไม่จบหรือไม่ตายกันไปข้างไม่เลิก มีฝีมือในการต่อสู้พอควร รวมไปถึงรู้จักวิธีเอาตัวรอดในหลายๆเหตุการณ์ สิ่งที่ชอบ : ดาบญี่ปุ่น(ในห้องมีตั้งโชว์ไว้1เล่ม ราคาร่วม30k ) จักรยาน(ชอบปั่นจักรยานเป็นชีวิตจิตใจ) ของกินอร่อยๆ การท่องเที่ยวเข้าป่า(แต่ปัจจุบันไม่ได้ไปเลย) สิ่งที่เกลียด : ความวุ่นวาย คนเยอะๆ คนที่พูดไม่รู้เรื่องคิดว่าตัวเองถูกเสมอโดยไม่รับฟังสิ่งใด คนที่มาจู้จี้ยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเขา งานอดิเรก : ทำความสะอาดดาบ ซ่อมคอม ปั่นจักรยาน เขียนนิยายเพ้อเจ้อ หมายเลขห้องพัก : 103 ข้างประตูคียการ์ดน่ะแหละ ซึ่งตรงฝั่งที่ติดกับประตูคียการ์ดจะเป็นกระจกเลื่อนเปิดปิดได้ ไว้ติดต่อสอบถาม ถ้านอนจะปิดม่าน แขวนป้าย เจ้าหน้าที่นอนไม่ร้ายแรงติดต่อพรุ่งนี้ เรื่องด่วนเคาะเรียกได้ 24 ชม. ซึ่งก็จะมีดึกๆมาเคาะเรียกไปซ่อมน้ำซ่อมไฟอยู่เหมือนกัน อาศัยอยู่ : คนเดียว นิยามความรัก : ไม่บูชาในความรัก ไม่คิดว่ามันคือทุกอย่าง แต่ละคนก็มีโลกส่วนตัวของตัวเองที่ใครก็เข้าไปวุ่นวายไม่ได้ ไม่คิดจะครอบครองเขาไว้คนเดียว แค่เขามีความสุขยิ้มออกมาได้ ก็พอใจแล้ว อื่น ๆ : ทรัพย์สมบัติส่วนตัวประกอบไปด้วย -โทรศัพท์มือถือซัมซุงเก่าๆบ้านๆ1เครื่อง -สรรพวุธในตู้โชว์ทั้งหลาย ซึ่งใช้งานได้จริงทุกชิ้น ตู้นี้เจ้าตัวหวงมากไม่ให้ใครมาหยิบไปเล่นง่ายๆ เพราะมันอันตรายพอควร -บนโต๊ะทำงานที่ติดกับบานเลี่อนกระจกประกอบไปด้วย คอมพิวเตอร์ 3ชุด ตัวแรกLEDขนาด 24"บางเฉียบแขวนไว้ที่ข้างฝาแสดงผลของกล้องวงจรปิด ทุกตัวในหอ เคสสำหรับบันทึกภาพวงจรปิดและการเรียกใช้งานสำหรับการดูภาพต่างๆย้อนหลัง ตัวที่สอง จอLED 18.5" สำหรับใช้งานทั่วไปเล่นNet พิมพ์งาน พิมพ์นิยาย จอLED TV ขนาด 32” สำหรับดูหนังและเล่นเกมส์หูฟัง 5.1Ch ซึ่งจอตัวนี้หลายๆครั้งจะถูกยกลากสายออกไปข้างนอก สำหรับดูบอลนัดใหญ่ๆ เคสตัวนี้เจ้าตัวเทงบสุดตัว CPU 6 Core Ram 4*2 8GVGA ตัวโหด พร้อมชุดระบายความร้อนครบครัน HDD 5ลูก รวม 8Tbกว่าๆ มีแทบทุกอย่างที่มนุษย์โลกจะเอามาปล่อยBitกัน นับเป็นเครื่องที่เจ้าตัวรักและหวงมากเพราะเป็นแหล่งทำมาหากิน ราคารวมกันทั้งชุดสามารถออกรถกระบะมือ2ได้สบายๆคันนึง เงินที่เจ้าหมอนี่หามาได้ก็ลงกับเจ้าเคสนี่หมดแหละ- -* ตัวที่ 3 เป็นเครื่องSV สำหรับกระจายสัญญาณไว้เลส จอLCDเก่าๆ 17”ที่เจ้าของเอามาให้ใช้เป็นจอดูกล้องวงจรปิด แต่เจ้าตัวคิดว่ามันมองไม่ค่อยชัดเลยเปลี่ยน เจ้าตัวไม่ค่อยได้เปิดจอนี้เท่าไรนอกจากเวลาset ค่าต่างๆของsv - จักรยานMTB 26” สีน้ำเงินคนหนึ่งที่เจ้าตัวชอบขี่ไปไหนมาไหนประจำ -PSP 3000 สีดำเครื่องเก่ง นอกนั้นเฟอนิเจอร์ต่างๆในห้อง เป็นของบริจาคจากเจ้าของหอ และ คนที่ย้ายออกแต่ขี้เกียจขนไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นตู้เย็น ตู้เสื้อผ้า เตาแม่เหล็กไฟฟ้า กระติกน้ำร้อน ฯลฯ ความสัมพันธ์กับตัวละครอื่น ๆ : ห้อง 206 กิ๊ฟ 1 ใน 3 สมาชิกร่นเปิดหอ มักจะโผล่หน้าเป็นระยะๆเพราะเรียน ป.เอกอยู่ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเจ้าหมอนี่มาก แต่ที่มั่นใจอย่างหนึ่ง ไม่ว่ามันจะเรียนสูง หรือ ทำงานเป็นอาจารย์สอนผู้คน แต่ในสายตาของจ้อย ไอ้หมอนี่มันคือคนบ้า ทั้งแนวคิดทั้งการกระทำของมัน แต่ยังไงมันก็เป็นเพื่อนที่ดี ถึงจะนำความปวดหัว และ ความชิบหาย มาให้ยามประจำหอเช่นเขาก็เถอะ ชอบมารวมตัวกินเหล้า ในห้องเขา หรือม้าหินหน้าหอ เป็นประจำหลังๆ เห็นไปสนิทกับพจน์ จนนับถือเป็น ลูกศิษย์ กับ ศาสดาเลยทีเดียว ห้อง 303 เอ็ม สาวน้อยปากจัดโผงผาง ทำไมจ้อยจะไม่รู้ว่าภายใต้เปลือกเหล่านั้นซ่อนอะไรไว้ จากที่แค่เฝ้ามองตามหน้าที่ ไม่รู้เมื่อไรกันที่เขาคอยมองตามหลังเธอด้วยความเป็นห่วง จ้อยมักจะหาโอกาศพูดคุยกับเธอ เพื่อแอบถามปัญหาที่เธอกำลังเผชิญอยู่เผื่อจะได้ช่วยแก้ใขได้ ห้อง 402 เจ๊น้ำมนต์ จากลูกค้าซ่อมNotebook กลายเป็น 1 ในผู้สั่งAnime และหนังรายใหญ่ ชอบมาหยุดยืนมองดาบในตู้อยู่เสมอ จ้อยเห็นสนใจเรื่องดาบเลยชวนคุยพร้อมทั้งเอาออกมาจากตู้ให้ดูชัดๆใกล้ๆ เลยกลายเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตานับจากนั้น ห้อง 405 น้องลม (วิน) สาวน้อยที่ชอบแวะมาเฮฮาชวนคุย โน่นคุยนี่รวมไปถึงเอาของกินมาเซ่นใหว้พี่ยามผู้หิวโหย โดยที่จ้อยมักจะทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เรื่องเลี้ยงแมว แต่จนแล้วจนรอดน้องลมก็ยังพยายามแอบและกลบเกลื่นเรื่องแมวกับเขาอยู่เสมอๆ เวลาเขาไปเก็บค่าเช่า หรือ ไปเดินตรวจ ทั้งๆที่ไม่จำเป็นก็ได้เพราะจ้อยรู้ตั้งแต่วันแรกๆที่แอบเอาเข้ามาแล้ว ห้อง 404 น้องอัยย์ สายน้อยอีกคนที่ดูประหลาดๆในสาย ตาของจ้อย ถามโน่นถามนี่ว่าอันไหนดีอันไหนสนุก แต่สุดท้ายดูanime ตามใจฉัน มักจะเห็นถกเถียงเอาเป็นเอาตายเรื่องการเขียนนิยาย และเป็นเขาที่ต้องรับพัสดุต่างๆที่สาวน้อยคนนี้สั่งซื้อมาซึ่งเขาก็ทราบภาย หลังว่ามันเป็นเกมส์ต่างๆนั่นเอง ห้อง 501 (ไอ้)เกมส์ สหายสุดเกรียนของเขา มันลูกค้ารุ่นเปิดตึก และรับทำหน้าที่ซ่อมโน่นซ่อมนี้เช่นเดียวกับจ้อยแต่มันทำเฉพาะให้น้องๆสาวๆ เท่านั้น สนิทกันมาก แต่จ้อยก็ไม่เคยไปยุ่งโลกส่วนตัวของเจ้าหมอนี่เท่าไร นอกจากเตือนสติมันบ้างตามสมควร หรือ ด่าเอามันส์เวลามันเวิ่นเว้อ ชอบมาชวนดูบอลเพราะเชียร์ทีมเดียวกัน เพราะจอ 32” ที่ห้องจ้อยมันใหญ่สะใจสุดในหอเวลาดูบอล และยิกๆชวนดวล วินนิ่งด้วยPSP กันประจำทั้งๆที่รู้ว่าเตะยังไงมันก็ชนะมันก็ยังจะเล่น เอาเกมส์อื่นบ้างเหอะเพื่อน ปลายเดือนหรือเวลาที่มันขัดสนจะเห็นหน้ามันในมื้อเย็นเป็นอันรู้กันว่ามีคน มาหารของกินอีกแล้ว และชอบยึดม้าหินที่เขาซื้อมาตั้ง ไปเปิดตำหนักหมอดู กุจะเอาไว้นั่งเล่นเว้ย!! ชวนเตะบอลทีไรขาเดี้ยงทุกทีห่าน!! เป็นอีกคนในหอที่พึ่งพาได้ในทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเงิน และความรัก เพราะมันก็เอาตัวไม่รอด ห้อง 505 ป๋ากีวี่ ชาวหอเจ้าปัญหาที่มารบกวนเขาได้ 24ชม.ด้วยสารพัดปัญหา ชอบมาชวนกินเบียร์แล่วบ่นโน่นบ่นนี่ให้ฟัง ซึ่งเขาก็นั่งฟังเงียบๆ หลายๆครั้งที่เห็นป๋ากับอดีตภรรยา มีปัญหากันหอแทบแตก ซึ่งก็ต้องลำบากเขาทุกทีต้องหน้าด้านเข้าไปห้ามทัพ พอสิ้นเดือนถึงเวลาเก็บค่าเช่าป๋าจะตุกติกตลอด ซึ่งก็ดี ปืนที่เก็บไว้ในตู้จะได้เอาออกมาลองว่าศูนย์ยังตรงดีอยู่หรือเปล่า หรือดาบไม้ที่โชว์ไว้มันยังแข็งดีมั๊ย จ่ายดีๆเถอะครับป๋า ไม่จ่ายเงินเดือนผมไม่ออกนา ปัจจุบันพยายามเกลี้ยกล่อมให้เลิกใช้DVD ดูหนังซักที่เพราะขี้เกียจไรท์เหลือเกิน ห้อง 504 พจน์ น้องชายเกรียนๆที่ขยันตั้งวงไพ่ กะไอ้เกมส์เหลือเกิน พักหลังๆเริ่มมารวมหัวกันเล่นที่ห้องจ้อยแทนเพราะมันจะลากจ้อยไปชิบหายกับ พวกมันทุกที ตาละบาทที่ไรหมดกันเป็นร้อยทุกที เพราะไอ้เกมส์ชอบเรียกสาวๆในหอมาเล่นด้วยแล้วก็จะหมดตูดกันทั้ง 3 ตัว ทั้งๆที่เล่นตาละบาท เจ้ายุ่ง ตัวทำความสะอาดซากอาหาร และของกินเหลือ รวมไปถึงเป็นเป้าลองปืนในเวลามันแหกปากเสียงดังในเวลากลางคืน
ใบจองห้องพัก (EDIT คสพ.และรายละเอียดอื่นๆตลอดเวลา หัวข้ออื่นๆสมบูรณ์แล้ว) ชื่อ-นามสกุล : อนุพงศ์ โชติช่วงสถาพร ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : เกมส์ เพศ : ชาย 100% อายุ : 25 จะเข้า 26 วันเกิด : 8 ธันวาคม 2528 (1985) สถานภาพ : ปัจจุบันโสดสนิท เมื่อก่อนเคยมีแฟนสมัยเรียน ม.ปลาย แต่แฟนเสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุทางท้องถนน จากนั้นก็ปิดใจไม่คิดจคบหาใครอีก รูปร่างหน้าตา : ลูกครึ่งไทย-จีน ตาตี่มาก ค่อนข้างท้วม สูง 170 เซ็นติเมตร ผิวดำแดง การแต่งกาย (ทั่วไป) : เวลาไม่ได้ทำงานหรือไปไหนมาไหนคนเดียวจะสวมกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม เสื้อโปโลสีดำ รองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน+เชือกสีขาว แต่ถ้าไปทำงาน(ฟรีแลนซ์)จะใส่ยีนส์ดำ เสื้อเชิตสีขาวแขนสั้นปล่อยชายเสื้อ ทับด้วยเสื้อนอกแบบเสื้อสูทสีดำ รองเท้าหนังแก้วสีดำ อาชีพ (ตำแหน่ง) : อดีตพนง.มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่งแต่ลาออกมาเมื่อหกเดือนที่แล้ว ปัจจุบันฟรีแลนซ์ที่ สนพ. แห่งหนึ่งในตำแหน่งพนักงานตรวจคำผิด (Proof Reader) และนักเขียนอิสระแต่ยังไม่มีผลงานตีพิมพ์ / ติวเตอร์วิชาสังคมศึกษาให้กับเด็กมัธยมปลายเพื่อเตรียมสอบมหาวิทยาลัยจำนวน 3 คน / รับจ้างกรอกข้อมูลแบบสอบถามด้วยโปรแกรม SPSS รวมถึงวิเคราะห์ข้อมูลด้วย / กำลังทำโปรเจคต์เสนอขายเว็บไซต์ให้กับโรงเรียนในต่างจังหวัด ประวัติ : เป็นเด็กที่เกิดมาในครอบครัวที่ไม่ค่อยดีเท่าไร บ้านอยู่ในเขตสลัมเสื่อมโทรมฝั่งธนบุรี พ่อเป็นคนชอบดื่มเบียร์และเมาอาละวาดทุกคืน สมัยเด็กมักจะถูกพ่อทำร้ายในตอนกลางคืนบ่อยๆทั้งเฆี่ยนตีด้วยหวาย ไม้เรียว เข็มขัดหรือกระทั่งสายไฟ จนเมื่ออายุ 16 ปี แม่ก็ทนไม่ได้หนีจากครอบครัวไป เขาเองก็หนีออกจากบ้านตามแม่ไปติดๆและทำงานเลี้ยงดูตัวเองเรื่อยมา เป็นคนที่จัดว่าเรียนเก่ง ความจำดีแต่ว่าขี้เกียจและเบื่อง่ายก็เลยไม่ได้เป็นนักเรียนดีเด่นของห้อง แต่เป็นพวกชอบทำกิจกรรมสังสรรค์กับเพื่อนๆก็เลยมีเพื่อนเยอะ ทั้งเล่นฟุตบอล เล่นบาสและกิจกรรมอื่นๆทุกชนิด สมัย ม.ปลายได้ญาติไปอุปการะที่ต่างจังหวัด แต่ก็ทนความกดดันไม่ไหว หนีออกจากบ้านอีกรอบและก็เลี้ยงดูตัวเองด้วยการทำงานสารพัดตั้งแต่เด็ก เสิร์ฟ เด็กปั๊ม เด็กปิดม่านรูดในโรงแรมม่านรูด แคชเชียร์ร้านสะดวกซื้อ ฯลฯ พอโตขึ้นมาหน่อยก็สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐชั้นนำที่มีชื่อเสียงได้ และก็ส่งเสียตัวเองเรียนเรื่อยมา แต่เพราะต้องประหยัดอยู่บ่อยๆก็เลยได้กินแต่มาม่าจนป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับไต เพราะกินมาม่ามากไป และปิดบังอาการเจ็บป่วยของตนไว้ไม่บอกกับใครแม้จะอาการกำเริบขึ้นมาขณะทำงาน หรือว่าเรียนก็ตาม และก็ไม่ยอมไปรักษากับหมอด้วยเพราะเกลียดการกินยา จนสุดท้ายก็ส่งผลต่อการเรียนทำให้จบล่าช้ากว่าปกติและเกรดไม่ค่อยดี ถนัดวิชาสายสังคมศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ไม่ถนัดวิชาเกี่ยวกับคณิตศาสตร์ สมัยเรียนเข้าชมรมคอมพิวเตอร์เลยมีโอกาสเรียนรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มาพอ สมควร ซ่อมได้ ลงวินโดว์เองได้ไม่ต้องง้อช่าง เขียนเว็บไซต์ได้ในระดับทั่วไป จบมาไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับเพราะเกรดต่ำเตี้ยเลียดิน แต่มีโอกาสได้สอบเป็นพนักงานของมหาวิทยาลัยที่ตัวเองเรียนจบมาก็เลยได้ทำงาน แต่เพราะความเบื่อและปัญหาสุขภาพก็เลยลาออกมาทำงานที่ตัวเองชอบมากกว่า สมัยเป็นพนง.มหาวิทยาลัย ชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง คุยกันได้ดีๆสักพักเธอก็ตัดการติดต่อโดยไม่บอกเหตุผลให้ทราบ หายไปจากชีวิตทันที ทำเอาเศร้ากินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นเดือนๆ ทุกวันนี้ก็เลยติดเป็นนิสัยว่าพยายามจะไม่สนิทกับใครให้มากเกินไปเพราะอาจจะ เผลอใจไปรักแล้วซ้ำรอยเดิมอีก ปัจจุบันเป็น staff ให้กับเว็บบอร์ดเกี่ยวกับเกมส์แห่งหนึ่ง ลักษณะนิสัย : - ดูท่าทางหน้าตาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไร พูดน้อย แต่กับคนที่สนิทด้วยจะพูดมาก พูดทุกเรื่อง และเวลาหัวเราะจะเสียงดังมาก - ชอบอ่านหนังสือทุกแนว โดยเฉพาะความรู้รอบตัว ประวัติศาสตร์ ประวัติบุคคล - ชอบคนที่มีเหตุผล พูดจากันด้วยความสุภาพไม่ดูถูกดูแคลนกัน / ไม่ชอบพวกหาเรื่องทะเลาะแบบไม่มีเหตุผล ดูถูกคนอื่นที่จนกว่า ต่ำกว่า - เวลาปกติไม่ค่อยจะก้าวก่ายเรื่องของใคร แต่ถ้าใครมีปัญหาหนักหนาสาหัสหาทางออกไม่ได้ มักจะช่วยแบบเต็มที่ - ปกติแล้วใจร้อนแต่พยายามข่มเอาไว้ ถ้าระเบิดขึ้นมาก็ชกต่อยแบบดุเดือด ตำรวจมาห้ามก็ไม่หยุดจนเกือบจะต้องติดคุกติดตะรางหลายครั้งแต่ก็ได้เจ้าของ หอช่วยเหลือไว้ - เวลาอ่านหนังสือจะไม่ชอบให้ใครมารบกวน แต่ถ้าเป็นคนที่สนิทกันจะไม่เป็นไร สิ่งที่ชอบ : - ชีส นมถั่วเหลือง ขนมโคลอนรสครีม ปลาทาโร่ซองสีส้ม ขนมปังฟาร์มเฮาส์ไส้ทูน่า เลย์รสชีสสีฟ้า (แต่กินได้ไม่บ่อย มันแพง) - มาม่ารสหมูสับ - เพลงร็อค เพลงคลาสลิก เพลงประกอบอนิเมญี่ปุ่น - เล่นดนตรีในตอนเย็นๆว่างๆ มีกีตาร์โปร่งหนึ่งตัว - ถกเถียงพูดคุยเรื่องทั่วไป ยกเว้นการเมืองเพราะมีคติว่าเดี๋ยวจะทะเลาะกันเสียเปล่าๆ แต่ถ้าจำเป็นก็พูดได้ (มีแนวคิดสังคมนิยมแนว Marxist ไม่ค่อยชอบเสรีนิยมแบบสุดโต่ง) - หมากล้อม (ฝีมือระดับปานกลาง) ถ้าว่างจะนั่งเรียงหมากอยู่ในห้อง หรือไม่ก็ไปที่สมาคมหมากล้อม สีลม - ชอบเล่นฟุตบอลแต่ปัจจุบันหาก๊วนไปเตะด้วยกันไม่ได้สักที - Final Fantasy X - ไพ่ Poker (แต่ไม่เล่นพนัน) - ชอบกินพิซซ่า ถ้าเดือนไหนมีงานมากได้เงินดี จะฉลองด้วยการสั่ง Extreme Pizza ถาดใหญ่ขอบชีส หน้า seafood + meat deluxe มากินเป็นรางวัลให้กับตัวเอง สิ่งที่เกลียด : - อาหารรสเผ็ดทุกชนิด - เพลงหมอลำประเภทสองแง่สามง่าม - คนที่ดูถูกคน บูชาเงินบูชาวัตถุ - เวลาที่ฝนตกเพราะจะเหงาคิดถึงแฟนเก่าที่ตายไป มักจะเล่นกีตาร์ไปร้องไห้ไปคนเดียวที่ระเบียงห้อง - คนที่ไม่รักษาเวลา - การท้าทายยั่วยุด้วยคำว่า ป๊อด ปอดแหก ไม่กล้า (คนท้าทายปากแตกมาแล้วหลายราย) - คนที่คุยอวดร่ำอวดรวย - แมลงสาบ มดทุกชนิด ถ้ามีพวกมันในห้องเมื่อไร = การยกทุกอย่างออกจากห้องเพื่อทำความสะอาดขนานใหญ่ชนิดที่ว่ายกเลิกงานทั้ง หมดได้ในทันที - คนเจ้าอารมณ์ ไม่มีเหตุผล - คนที่ขโมยผลงานและความคิดของคนอื่นเป็นของตัวเอง งานอดิเรก : เล่นดนตรี ฟังเพลง / แต่งเพลง แต่งหนังสือ / อ่านหนังสือ / เล่นหมากล้อม / ค้นหาข้อมูลใน internet / ดูภาพยนตร์ / อ่านการ์ตูน ดูอนิเมะ / ดูการแข่งขันกีฬา พวกฟุตบอล กอล์ฟ บาส แข่งจักรยาน หมายเลขห้องพัก : ห้องพัดลม 501 อาศัยอยู่กับ : อยู่คนเดียว นิยามความรัก : - ถ้าไม่พร้อมจะดูแลใคร อย่าริมีความรักเพราะจะทำให้เจ็บช้ำทั้งตัวเองและคนอื่นๆรอบข้าง - รักมากก็เจ็บมาก ต้องเผื่อใจไว้สักส่วนหนึ่งเผื่อผิดหวัง - รักใครแล้วรักจริง อย่าทรยศด้วยการโกหก จริงๆแล้ว เกมส์ ยังเฝ้าโทษตัวเองว่าเป็นคนทำให้แฟนเก่าต้องตายเพราะเขาเลือกปล่อยมือให้เธอเดินไปร้านอาหารเพียงลำพังเพียงเพราะความต้องการของตัวเองที่จะไปดูหนังสือที่ตัวเองสนใจจนแฟนต้องถูกรถชน หลังจากนั้นก็ปิดใจตัวเองเรื่อยมา พอมาพบกับนักศึกษาคนหนึ่งในมหาวิทยาลัยก็คิดจริงจังเกินไปทำให้น้องคนนั้นไม่อยากคุยด้วยและก็เฝ้าโทษตัวเองอีกครั้งว่าเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเองที่ทำให้น้องเขาอึดอัดรำคาญ ความสัมพันธ์กับตัวละครอื่น ๆ : 1) ห้อง 103 : จ้อย - สนิทกันเพราะถกกันเรื่องคอมพิวเตอร์บ่อยๆ - สิ้นเดือนทำหม้อไฟมาม่ากินกันตายด้วยกันบ่อยๆ - หาของมืดของลับมาแลกเปลี่ยนกันเป็นประจำ - ดึกๆนั่งดูบอลพรีเมียร์ลีกด้วยกันเป็นประจำเพราะเชียร์แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดเหมือนกัน - เล่นวินนิ่งกับจ้อยบ่อย และยำมันได้บ่อยๆ (^ ^) - ถกกันเรื่องอนิเมะและเล่นเกมส์ PSP ด้วยกันเวลาว่างๆ มันเป็นยามที่ไฮโซมากเล่น psp ฆ่าเวลา 2) ห้อง 404 : อัยย์ - รู้จักกันเพราะเป็นนักเขียนฟรีแลนซ์เหมือนกัน - ตอนหลังเริ่มสนิทก็เนียนไปขอเล่น PS3 เพราะมี FF X แบบ HD ให้เล่น (^ ^) - ปรับทุกข์กันเรื่องงานเขียนไม่ได้ตีพิมพ์บ่อยๆ - แต่เรื่องหัวใจไม่ปริปากเล่าให้ฟัง และไม่คิดจะถามไถ่เพราะถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว - ดันเล่นบอร์ด AF (All Fiction) นามสมมติด้วยกัน - ช่วยซ่อมคอมและแก้ไวรัสที่ติดมาจากมหาวิทยาลัยทาง Portable Drive - นอกจากจ้อยแล้ว อัยย์เป็นคนเดียวที่เกมส์ยอมให้เข้าห้องได้ - รู้สึกกับว่าอัยย์เป็นผู้หญิงที่แกร่งเกินตัว มีลักษณะดึงดูดบางอย่างแต่ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร รู้สึกแค่ว่าคุยด้วยแล้วผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก - แต่เรื่องผลงานการเขียน บางครั้งก็เถียงกันแรงเพราะต่างคนต่างมีแนวทางของตัวเองชัดเจน 3) ห้อง 505 : กวี - คุยกันเรื่องบอลทีไร ตีกันทุกทีเพราะอีกฝ่ายเป็นแฟนบอลบาเซโลน่า - นั่งกินเบียร์(ฟรี)ของกวีเวลาที่หมอนี่ทะเลาะกับ(อดีต)ภรรยาทุกที แต่ก็ไม่รู้จะปลอบยังไงเหมือนกันเพราะตัวเองก็ไม่เคยมีลูกมีเมีย - พยายามชวนไปเล่นกีฬาออกกำลังกาย แต่เจ้าตัวชอบหมกอยู่ในห้องซะนี่... แต่จะว่ากวีก็ไม่ได้เพราะเวลาเกมส์เครียดๆก็หมกตัวอยู่ในห้องเหมือนกัน 4) ห้อง 405 : กวิน - ได้พึ่งพาในฐานะแม่พระผู้มาโปรดตอนสิ้นเดือน - รู้จักกันเพราะกวินเอาคอมลงไปซ่อมกับจ้อยแล้วได้คุยกันแล้วถูกคอ - รู้ว่ากวินแอบเลี้ยงแมวไว้แต่ก็ปิดปากเงียบทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น - ชอบเรียกว่า กวินดีเวียร์ ตามชื่อราชินีของคิงอาเธอร์ - ขอปรึกษาพล็อตนิยายและเรื่องสั้นบ่อยๆเพราะกวินเก่งด้านจิตวิทยาและมีความ รู้สาขาอื่นๆกว้างขวาง โดยเฉพาะชีววิทยาที่เกมส์ไม่ถนัดเลย และกวินเองก็เขียนหนังสือเช่นกัน 5) ห้อง 402 : มน - เผอิญกำลังจะไปนั่งร้องดีดกีตาร์ฮัมเพลงที่ระเบียง มนก็ออกมาร้องเพลงอนิเมะอยู่ก่อนแล้ว พอดีนึกครึ้มหรือผีต้นกล้วยดลใจก็เลยตีคอร์ดเพลงอนิเมนั้นคลอไปพร้อมๆกับ เสียงอันอ่อนหวานของเธอ เธอก็ไม่หยุดร้องกลับยิ่งร้องดังแข่งกับเสียงกีตาร์เสียอย่างนั้น จากนั้นถ้าได้ยินเสียงเธอร้องเพลงเมื่อไรก็จะหยิบกีตาร์ออกไปเล่นด้วยเสมอ - ตอนแรกไม่รู้ว่ามนอยู่ห้อง 402 แต่พอเธอขอให้ไปช่วยซ่อมท่อน้ำอุดตันถึงได้รู้ว่าเป็นเจ้าของห้อง 402 ที่ร่วมร้องเพลงด้วยกันที่ระเบียง - คุยแลกเปลี่ยนเรื่องอนิเมะกันบ้างตามประสา - ได้กลิ่นของทอดไหม้ๆลอยออกมาจากระเบียงห้องเธอบ่อยๆ บางครั้งทนไม่ไหวก็ต้องลงไปช่วย (หลังจากรู้จักกันแล้ว) - รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนเงียบเกินคาดทั้งๆที่ร้องเพลงได้ไพเราะและอ่อนหวาน ปกติแล้วคนที่รักในเสียงเพลงมักจะเป็นคนช่างพูดช่างเจรจา แต่นี่กลับตรงกันข้าม - อยากจะชวนเธอมาร้องเพลงด้วยกันที่ห้อง... แต่ไม่กล้า ทั้งๆที่ อัยย์ ก็เข้าห้องได้ 6) ห้อง 406 : ลม - คุยกันบ้างเพราะเห็นรุ่นน้องหนุ่มห้องนี้นั่งสเก็ตภาพอยู่หน้าตึก - สนใจดนตรีเหมือนกัน - รบกวน ลม ช่วยออกแบบและวาดภาพตัวละครประกอบนิยายให้เป็นบางครั้ง 7) เจ้ายุ่ง... - เอาทาโร่ซองสีส้มให้กันกินบ้างเป็นบางที... และก็เจอคนโน้นคนนี้เอาของมาให้มันกินจนมีโอกาสได้คุยกับหลายๆคน ต้องขอบใจมัน (รึเปล่าวะ) 8) ห้อง 504 : พจน์ - ไปแจมวงไพ่ที่ห้องนี้บ้าง... แต่ก็นะ ไม่ค่อยได้เท่าไรหรอก เสียเป็นหลัก แต่ก็แค่เล่นขำๆตาละบาท 9) ห้อง 303 : เอ็ม - คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวก็เลยไม่ค่อยได้คุยเท่าไร แถมคุยด้วยทีไรโดนจิกกัดแสบๆทุกที แต่ก็ไม่ได้ถือสาอะไร กลับกันรู้สึกว่าเธอพูดจาจริงใจเปิดเผยตามความรู้สึกของตัวเองอย่างแท้จริงมากกว่า - คุยเรื่องดนตรีด้วยกันบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้มากเพราะคนละแนวกัน - เห็นรอยแผลคัตเตอร์ตามแขนของเธอ... แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรเพราะคิดว่าไม่ถามดีกว่า - รู้สึกว่าจ้อยจะแอบชอบผู้หญิงคนนี้ (มั้ง) เพราะเวลาน้องกลับหอทีไรมันจะต้องมองตามหลังทุกที แต่ยังไม่แน่ใจ 10) ห้อง 201 : น้องมิตรและคุณพ่อ - เข้าไปปรึกษากับคุณพ่อของมิตรบ่อยๆ และได้รับงานตรวจคำผิดหนังสือบ้างจากความเมตตาของท่าน - รู้สึกว่าชีวิตคล้ายกับพ่อของมิตรเพราะสูญเสียผู้หญิงที่ตัวเองรักไปเหมือนกัน - ลงมาเล่นกับมิตรเป็นบางเวลาที่พ่อไม่อยู่ และก็ได้เจอกับ มน ที่มาดูแลมิตรเช่นกัน 11) ห้อง 403 : อาตัง - ไม่ค่อยกล้ามองตรงๆเพราะรู้สึกมีรังสีประหลาดแผ่ออกมาจากตัวผู้ชายคนนี้ - เจอบ้างเป็นบางครั้งเวลาลงไปเล่นเกมส์ที่ห้องของอัยย์ 12) ห้อง 206 : กิฟท์ - หนึ่งในเพื่อนซี๊ก๊วนเกรียนเหมือนยามจ้อย ผู้พักอาศัยรุ่นบุกเบิกซึ่งตอนนั้นอาจจะมีเพียงพวกนี้สามคนสิงอยู่ในตึกก็เป็นได้ - รู้จักกันตั้งแต่สมัยกิฟท์ยังเป็นนศ.ป.โท ซึ่งช่วงนั้นมันมาบ้าพร่ำเพ้อแนวคิดจิตวิทยาให้ฟังกับจ้อยบ่อยๆที่ม้าหิน - สาวๆเยอะจนอิจฉา แต่กระนั้นก็ไม่เคยเห็นมันยิ้มอย่างมีความสุขสักที - เวลาอกหักรักคุดโดนตุ๊ดจับก้นก็จะสุมหัวลงขันกินเหล้ากันในห้องยามจ้อยนั่นแหละ - ช่วงยังไม่ลาออกจากพนง.ก็มีชวนกันไปกินโน่นกินนี่บ้างแล้วแต่ฐานะการเงินในเดือนนั้น แต่กิฟท์ค่อนข้างป๋า เลี้ยงประจำ แต่พอเรียนจบตกงาน ทางนี้ลาออกก็กลายเป็นว่าไม่ค่อยได้ไปกินกันเท่าไร - ช่วงหลังมันไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน แต่ถ้ามันกลับมาเมื่อไร มีได้ลางานไปฉลองหรือไม่ก็จัดเลี้ยงต้อนรับ ณ ห้อง 103 ยามจ้อยและแขวนป้ายห้ามรบกวนเด็ดขาดไว้หน้าห้อง - รู้สึกว่ามันยิ่งเรียนยิ่งเพ้อ ยิ่งหลุดโลกไปเรื่อยๆ - ผู้ก่อตั้งพันธมิตรแห่งแหวน ณ ม้าหินอ่อนเพื่อรวมหัวเล่นไพ่อีแก่กินน้ำกันที่ห้องของพจน์ (รายละเอียดไม่สามารถเปิดเผยได้) - ไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นผู้ชายที่ใส่ชุดเมดสีน้ำเงินแล้วโมเอ้ได้ ยกเว้นขนหน้าแข้งต้องไปโกนออกให้เกลี้ยงเกลามากกว่านี้ (ผลพวงจากวงอีแก่กินน้ำ) ข้อมูลอื่น ๆ เพิ่มเติม : 1) ทรัพย์สมบัติส่วนตัวประกอบไปด้วย - โทรศัพท์มือถือ sumsung champ สีดำเก็บเงินซื้อเอง - คอมพิวเตอร์ Laptop - กระดานหมากล้อมทำเองขนาด 9 เส้น , 13 เส้น และ 19 เส้น และเม็ดหมากเซรามิกซื้อมาด้วยราคาแพงจึงหวงมากเป็นพิเศษ - กีตาร์โปร่งกึ่งไฟฟ้า takamine (ทาคามิเนะ) นี่ก็หวงมากเช่นกัน ซื้อมาแพงราคาหลักหมื่น - กีตาร์ไฟฟ้า Fender นี่ก็เก็บเงินซื้อมาแพง แต่ไม่ค่อยได้เล่นเท่าไรเพราะกลัวจะรบกวนคนอื่น แต่...ถ้าเครียดมากๆจะเปิดแอมป์เสียงดังมอมเมาตัวเองอยู่ในห้องจนจ้อยต้องมา ด่าว่ามันเสียงดัง - เอฟเฟกต์กีตาร์ไฟฟ้า - แอมป์ - กีตาร์โปร่งไฟฟ้า กีตาร์ไฟฟ้า เอฟเฟกต์และแอมป์เป็นดั่งชีวิต ต่อให้อดตายก็ไม่มีทางขายกิน - PSP ไว้เล่นเกมส์กับจ้อย 2) เวลาว่างไม่แน่นอนแล้วแต่ว่าช่วงไหนงานมากงานน้อย 3) กำลังหาทางเรียนภาษาญี่ปุ่นและเก็บเงินไปเที่ยวญี่ปุ่นให้ได้ 4) ยังคงป่วยอยู่แต่ปิดบังคนอื่นไว้ เพราะคิดว่าปัญหาของตัวเองไม่ควรทำให้คนอื่นเดือดร้อน 5) เวลาเครียดๆมักจะหมกตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนจนคนอื่นๆนึกว่าเน่าตายอยู่ในห้องไปแล้ว จริงๆไม่มีอะไรก็แค่ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร 6) ดูไพ่ Tarot ได้ หาลำไพ่พิเศษจากพวกป้าๆและนักศึกษาในละแวกนี้ด้วยการรับดูดวงเรื่องละ 39 บาทตอนเย็นๆ 7) เป็นพวกราศีพิจิกที่มีโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยให้ใครเข้าห้องง่ายๆ 8) ในห้องจัดเป็นระเบียบเรียบร้อยสะอาดสะอ้านทั้งๆที่เป็นห้องผู้ชาย เตียงถูกดันไปชิดกำแพงด้านหนึ่งและเอาโต๊ะทำงานไว้ชิดหัวนอนเลย ที่ปลายเตียงเป็นตู้เสื้อผ้า ถัดไปเป็นชั้นวางหนังสือ ทั้งห้องมีแค่นี้จริงๆ พวกเอกสารงานต่างๆจะมีกล่องใส่เอกสารที่ดันเก็บเข้าใต้เตียงเวลายังไม่ใช้ทำ งาน 9) เนื่องจากมักจะถูก บก.ของสำนักพิมพ์บอกให้ลดน้ำหนักลงบ้าง และด้วยความที่ไม่มีเวลาจะไปออกกำลังกายที่ไหน... ดงกล้วยในที่ดินรกร้างข้างหลังหอพักจึงเป็นสถานที่สำหรับออกกำลังกายด้วยการ ฝึกซ้อมมวยกับต้นกล้วย ทั้งเตะทั้งต่อยจนกลายเป็นตำนานเล่าขานว่าป่ากล้วยตอนกลางคืนเฮี้ยนมาก ขยับโยกไปเยกมาได้เอง 10) ชอบฟัง depapepe และ metallica 11) ถ้าเป็นศิลปินไทยก็ โลโซ (โดยเฉพาะเพลง คนบ้า และ ไม่ยอมตัดใจ) ถึงคนเขียน : ตามสบายเลย ขอดราม่าหนักๆสะเทือนใจแรงๆ...ถ้าได้แบบอกหักสมัยเป็นพนง.มหาวิทยาลัยจะดี มาก เขียนให้เต็มที่เต็มเหนี่ยวไปเลย จัดหนัก! จัดเต็ม!
*เสร็จแล้ว!!!!!* ใบจองห้องพัก ชื่อ-นามสกุล : กีรติ จิรัฐติกาล ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : เอ็ม เพศ : หญิง อายุ : 22 วันเกิด : 13 กันยา สถานภาพ : โสด รูปร่างหน้าตา : ใส่แว่นสีแดง ผมยาวถึงเอวหน้าม้า สูง 175ซม. ชอบทำหน้านิ่งๆ ไม่ก็ยิ้มมุมปากแบบมีเลศนัย เอาเป็นว่า เหมือนเจ้าของตัวละครนี่แหละ การแต่งกาย (ทั่วไป) : ปกติชอบใส่สีแดงดำ แต่งตัวออกแนวร็อคนิดๆ เหมือนที่แต่งประจำนั่นแหละ... อาชีพ (ตำแหน่ง) : นักศึกษาปี 4 คณะนิเทศน์สาขาออกแบบกราฟฟิค ประวัติ : ในอดีตเจอเรื่องแย่ๆเกี่ยวกับผู้ชายตั้งแต่เด็กๆ เช่นเกือบโดนยามที่รร.ข่มขืนตอนประถม โดนลวนลามโดยญาติผู้ชายเป็นต้น และตอนประถมยังโดนแกล้งจนถึงป.6ด้วย ครอบครัวก็ทะเลาะตบตีเป็นประจำ ซึ่งเจ้าตัวก็ถูกใช้ความรุนแรงในครอบครัวด้วย ก็เลยค่อนข้างจะเป็นเด็กเก็บกดอารมณ์รุนแรงพอสมควร ไม่ชอบพูดถึงอดีตสักเท่าไหร่นัก ลักษณะนิสัย : ภายนอกจะดูเป็นคนห้าวๆห่ามๆเหมือนผู้ชาย ไม่ค่อยคิดอะไรมาก ชอบแกล้งคนอื่น สบายๆง่ายๆ ปากจัด กัดเจ็บ กวนตีน แต่คุยง่าย ไม่ค่อยถือตัว เฮฮา ข้างในจริงๆแล้วเป็นคนเก็บกด คิดมาก ชอบความรุนแรง มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น ชอบเห็นเลือดและบาดแผล ชอบเห็นคนที่ตัวเองรักต้องเจ็บปวดทรมาน ชอบทำร้ายตัวเองเวลาเครียดจัด โมโหจัด หรือเศร้าจัด ถ้าไม่สามารถทำร้ายตัวเองได้ก็จะทำร้ายคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆตัวแทน เจ้าคิดเจ้าแค้นอีกต่างหาก ค่อนข้างจะขี้อายพอสมควรในเรื่องแปลกๆ เช่นการพูดขอบคุณ การต้องทำตัวสมหญิง (เรียกง่ายๆคือซึน... เออ... นั่นแหละ...) ถ้าแอบชอบใครสักคนมากๆจะอายจนไม่กล้ามองหน้า ไม่กล้าคุย ไม่กล้าแม้กระทั่งจะเดินผ่าน วิ่งหนีก็เอา หรือไม่ก็ทำเป็นเมิน ถ้าโดนจี้จุดใจดำมากๆ จะปากไม่ตรงกับใจโดยเฉพาะเรื่องความรัก ค่อนข้างอารมณ์อ่อนไหวง่ายพอสมควร แต่ไม่ชอบแสดงออกให้ใครเห็น จะทำเป็นนิ่งกลบเกลื่อนไป ประมาณพวกแข็งนอกอ่อนในน่ะนะ สิ่งที่ชอบ : เลือด/การได้เห็นคนอื่นเจ็บปวด/หมาหรือสัตว์น่ารักๆ/ศิลปะแขนงต่างๆ/ศพ/หนังสือนิยายแนวสืบสวนฆาตกรรมโรคจิต/แกล้งคนอื่น สิ่งที่เกลียด : การร้องไห้/การอยู่คนเดียว/พ่อของตัวเอง/การแสดงความอ่อนแอให้คนอื่นเห็น/การพ่ายแพ้/เด็ก เพราะไม่รู้จะทำตัวยังไง ทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่กับเด็ก ก็เลยไม่ค่อยชอบ/การโกหก แต่ดันโกหกเก่งมาก... งานอดิเรก : วาดรูป/เล่นดนตรี มีวงของตัวเองเป็นแนวเมทัล อยู่ตำแหน่งร้องนำ/แต่งนิยายโรคจิต/เล่นเกม/อ่านการ์ตูน/เล่นอินเตอร์เน็ต/อ่านหนังสือ หมายเลขห้องพัก : 303 ขอเป็นห้องแอร์ อาศัยอยู่กับ : คนเดียว นิยามความรัก :Love is Toxic เหมือนกับยาพิษ ตอนแรกที่กินเข้าไปจะรู้สึกสบาย แต่สุดท้ายก็จะทรมานเจียนตายเพราะมัน อื่น ๆ : ความสัมพันธ์นี่ยัดเอาเลย ณ จุดนี้ - มีกีตาร์ไฟฟ้าสุดรักสุดหวงยี่ห้อ ESP สีแดง ชอบเอามาเสียบแอมป์เล่นเสียงดังจนโดนด่าบ่อยๆ - รักสัตว์มากๆ แต่ไม่ชอบแสดงออกให้ใครเห็นเพราะอาย จะชอบแอบไปเล่นกับเจ้ายุ่งคนเดียว - เป็นคนค่อนข้างจะโง่เรื่องความรัก ถ้ามีคนมาชอบนี่จะดูไม่ออกเลยจนกว่าเค้าจะมาบอกเอง เป็นพวกไม่ค่อยระวังตัวด้วย - ชอบดนตรีแนวเมทัล/ J-rock ประมาณนี้ - เป็นพวกความดันต่ำ ตื่นเช้าๆไม่ค่อยจะได้ พอตื่นเช้าจะเบลอ อึน มึน ไม่รู้ตัว แต่ถ้านั่งนิ่งสักพักจะหายเอง - คออ่อนมาก ถ้าเมาแล้วอาละวาดแหลก/เกลียดบุหรี่มาก/ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน - งานพิเศษคือเล่นดนตรีตามผับตอนกลางคืน เลิกเที่ยงคืนทุกวันอังคาร-พฤหัส - มีรถมอเตอร์ไซค์ KSR หนึ่งคัน ตามรูป >> http://uc.exteenblog.com/illblog/images/bike1.jpg แต่เปลี่ยนสีเป็นสีแดงทั้งคัน - ของสะสมคือ อุปกรณ์ทรมานทั้งหลายแหล่ โซ่ แส้ กุญแจมือ ยาสลบ ปลอกคอ เข็มฉีดยา มีดผ่าตัด บลาๆๆๆ - ค่อนข้างเนื้อหอมกับเพศเดียวกัน... - พกมีดสั้นหนึ่งเล่มติดตัวตลอด เอาไว้ป้องกันตัวน่า...
95% นะครับ ชื่อ-นามสกุล : ธานิทร์ หวังธรรม ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : อาตัง เพศ : ชาย อายุ : 53ปี วันเกิด : 29 กุมภาพันธ์ สถานภาพ : พ่อหม้าย (เสียครอบครัวทั้งหมดไปช่วงสงครามเวียดนาม) รูปร่างหน้าตา : ชายไทยเชื้อสายจีน หน้าเหลี่ยม ริมฝีปากบาง หน้าผากกว้าง ตาเหมือนคนง่วง จมูกรูปชมพูอิ่ม คิ้วบาง ค่อนข้างหุ่นท้วม ผมเทาแสมดำสั้น การแต่งกาย (ทั่วไป) : เชิ้ตขาวลายหมากรุก สแล็กขายาวกับเอี้ยมหนังสีน้ำตาลแก่ รองเท้าหนังดำ เข็มขัดดำ สวมเสื้อกล้ามขาวซับใน สวมแว่นกรอบทอง อาชีพ (ตำแหน่ง) : พ่อค้า(ปืน เครื่องกระสุน อาวุธสงครามร้ายแรง) ประวัติ : น้อยมากที่จะมีคนรู้ประวัติดั้งเดิมแก แต่เท่าที่ลือกันเชื่อกันว่าแกเป็นชาวจีนที่หนีตายออกมาจากเวียดนามใต้ ครั้งเมื่อไซง่อนแตกปลายสงครามเวียดนาม ก่อนจะผันตัวมาเป็นพ่อค้าอาวุธใต้ดินในช่วงสมัยรัฐบาลทหาร และจบลงด้วยการเปิดร้านอาวุธเป็นของตัวช่วงเปลี่ยนศตวรรษ ปัจจุบันเปิดร้านขายปืนอยู่แถวบ้านหม้อ ลักษณะนิสัย : เงินคือพระเจ้า แต่พรรคพวกคือสิ่งที่พระเจ้าก็ให้ไม่ได้ ไม่ยึดติดกับสิ่งที่เรียกว่าฝักฝ่ายอะไรพวกนั้น ใครที่มีผลประโยชน์ร่วมกันได้ก็โอนอ่อนไปตามนั้น ทั้งการรักษาตนเป็นยอดคน และ เพราะงานตัวเองก็ไม่เชิงว่าจะถูกกฎหมายนัก แต่ระเบียบแบบแผนในการใช้ชีวิตประจำวันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เจ้าตัว ให้ความสำคัญไม่แตกต่างกัน จันทร์ถึงศุกร์ ออกจากบ้านแปดโมงเช้า กลับถึงบ้านสองทุ่ม วันเสาร์อาทิตย์ ไม่ไปสมาคมชาวจีนโพ้นทะเล ก็ไปเดินแถวเยาวราช เดินทางไปติดต่อต่างประเทศเดือนล่ะสองครั้ง อ่านหนังสือพิมพ์จีนทุกวัน ไม่ค่อยสุงสิงกับคนข้างห้อง(หรือคนทั้งตึกจะว่าไป) ฟังเพลงจีนร่วมสมัยในห้อง สิ่งที่ชอบ : คนที่เป็นพรรคพวกตน คนที่ไม่ยึดติดกับกฎหมายหยุ่มหยิ่มกับจริยธรรมยุ่งยากในการดำเนินธุรกิจ และที่สำคัญเลขกลมๆในบัญชีเงินฝากต่างประเทศแห่งหนึ่ง สิ่งที่เกลียด : ตำรวจกังฉินที่แสร้งทำตัวเป็นเจ้าหน้าที่มือสะอาด เด็กสมัยใหม่ที่ใช้ชีวิตเหลวแหลกใช้จ่ายเงินสุรุ่ยสุร่าย งานอดิเรก : ทำความสะอาดปืน / ทำอาหาร / ถักตุ๊กตาไหมพรม / เรียนภาษาจีน(ไม่ดีนัก หมายเลขห้องพัก : 403 ห้องปรับอากาศ อาศัยอยู่กับ : คนเดียว นิยามความรัก : ความรักอย่างเดียวไม่สามารถอยู่รอดได้ หากไม่มีเงินและอำนาจคอยค้ำจุ้นมัน อื่น ๆ : ใช้ห้องพักตัวเองเป็นที่เก็บสินค้าจำนวนหนึ่ง ทั้งที่ขายหน้าร้านและหลังร้าน (ของจากตลาดมืดชายแดน หรือ เขตสงครามนอกประเทศอะไรพวกนั้น) ความสัมพันธ์ : เจ้ายุ่ง - แมวที่มักจะมาดื่มนมที่หน้าห้องแกหกโมงเช้าทุกวัน ไม่แน่ใจว่าจะคิดอะไรแต่เห็นเจ้าแมวน้อยดื่มนม มันทำให้ใจสงบอย่างประหลาด มิตร - มักจะยืนมองในทุกครั้งที่ได้เจอแก บางอย่างในตัวเด็กน้อยที่ทำให้แกได้คิดถึงความหลังบางอย่าง แต่มักจะไม่ได้เข้าพูดคุยอะไร (เด็กน้อยมักจะวิ่งหนีเข้าห้อง หรือ ไปที่อื่นก่อนทุกครั้ง) สมบัติส่วนตัว : ไม่ค่อยมีอะไรมากนัก เครื่องใช้ตามสภาพที่ได้มากับห้อง ตามสภาพคนที่อยู่ที่ทำงานมากกว่าบ้านตัวเอง นอกจากตู้เซฟสูงเท่าความสูงของห้อง ที่เก็บเงินสด หนังสือเดินทาง ปืนพก เครื่องกระสุน ระเบิดมือ สินค้าหลังร้านหลายรายการอื่นๆ และ ป้ายวิญญาน 5ป้ายในหิ้งห้องตัวเอง
ใบจองห้องพัก Complete อีกบางส่วน ถือเป็นความสัมพันธ์ตัวละคร ซึ่งมีอัพเดตเรื่อยๆ จะแจ้งให้ผู้เขียนทราบครับ ชื่อ-นามสกุล : กวีนิพนธ์ สุริยะสกุล ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : กวี, กีวี่ (ใครมันเรียกฟระ) , โอจี้ซัง (สาวน้อยห้อง 405 เรียก) เพศ : ชาย อายุ : 30 วันเกิด : 11 มีนาคม หนุ่มราศีมีน - -+ สถานภาพ : หย่าร้าง รูปร่างหน้าตา : หนุ่มแว่น ผิวขาว ผมดำตัดสั้นทรงเรียบร้อย หน้าตาออกไปทางเชื้อจีนนิดๆแต่ไม่ตาตี่ สูง 172 ซม. หน้าตาก็ pattern ของหนุ่มแว่นมนุษย์เงินเดือนนั่นแหละ การแต่งกาย (ทั่วไป) : มักจะพบเห็นในชุดทำงานเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีอ่อนๆ สวมเข้าใน กางเกงสแล็ก ผูกไทบ้างบางครั้ง บางทีก็เห็นใส่สูท นอกนั้นชุดไปรเวทจะชอบใส่เชิ้ตกับกางเกงยีนส์ เพียงแต่เป็นเชิ้ตที่ไม่ดูทางการมากนัก อาชีพ (ตำแหน่ง) : Logistic Officer ของบริษัทส่งออกบริษัทหนึ่งในกทม. --- มนุษย์เงินเดือนดีๆนี่เอง ประวัติ : พื้นเพป็นคนต่างจังหวัดทางภาคอีสานที่เข้ามาเรียนในกทม. และได้ทำงานในกทม. เมื่อตอนอายุ 28 แต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีฐานะดีกว่าค่อนข้างมาก หนึ่งปีต่อก็มีลูกด้วยกัน แต่ชีวิตสมรสล้มเหลวเนื่องจากมีปัญหาเรื่องเงิน ผู้หญิงเป็นฝ่ายขอหย่าและเอาลูกไปเลี้ยง ปัจจุบันจึงอยู่ตัวคนเดียวในหอพัก วันดีคืนดีเพื่อนร่วมหอจะเห็นผู้หญิงคนนึงมาที่ห้อง 505 พาลูกมาหา แต่ก็มีเสียงทะเลาะกันให้ได้ยินด้วย กำลังหาทางเรียนต่อโทเพื่ออนาคตที่ดีกว่า แต่กำลังเก็บเงินไปเรื่อยๆ ไม่ได้หางานพิเศษทำเพราะปกติก็เลิกค่ำอยู่แล้ว (ทำ OT บ่อยครั้ง จะเข้าหอก็ประมาณสองทุ่ม บางทีก็เที่ยงคืน) หลังจากอยู่ตัวคนเดียวมาพักหนึ่ง แอบชอบผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าตัวเองหลายปีในหอพักเดียวกัน แต่คิดเสมอว่า 'ตัวเองไม่ดีพอ ผู้หญิงคนเดียวก็เลี้ยงดูให้เขามีความสุขไม่ได้ ยังจะกล้าไปรักใคร' จึงได้แต่เก็บไว้เงียบๆตลอด และเอาแต่ทำงาน ทำงาน แทน ลักษณะนิสัย : เป็นคนขยัน อดทน ใช้ชีวิตติดดิน เรียบง่าย ปฏิเสธการวิ่งตามเทคโนโลยี (อย่างไอโฟน ไอแพ็ด อะไรนี่ไม่สนใจหรอก) ชอบอะไรที่มีระเบียบ แบบแผน อย่างการแต่งตัวก็ต้องเรียบร้อย แต่มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากๆ มองโลกในมุมกว้าง และใช้ชีวิตแบบมีหลักการ อีกด้านหนึ่งก็เป็นมิตร ง่ายๆ อิสระ ใครทักมาทักตอบ ใครชวนคุยก็คุยด้วย และชอบการมีเพื่อนพอสมควร ชอบช่วยเหลือคนอื่น ใครมีอะไรเดือดร้อนก็ยื่นมือช่วยเหลือกันไปตามนิสัยคนตจว. แต่บางทีก็มีรั่วๆ ซุ่มซ่ามบ้าง ตามประสาหนุ่มโสด(?) กับผู้หญิงจะให้เกียรติ ใจดี อ่อนโยน แฟมิลี่แมนมากๆ แต่ก็เป็นคนคิดมาก และซีเรียสกับเรื่องงาน เวลาเครียดๆจะไม่ค่อยพบหน้าใคร เป็นคนใจเย็นพอที่จะไม่เอาอารมณ์ไปลงใส่ใคร แม้ว่าวันนั้นจะเจอแต่เรื่องแย่ๆมาทั้งวันแล้วก็ตาม แต่ถ้าเหลือทนมากเกินไปจะระเบิด และตวาดเสียงดังจนน่ากลัว (คนๆนั้นคงเป็นอดีตภรรยา) สิ่งที่ชอบ : - ข้าวแกงร้านป้าหน้าปากซอย (สนิทกับป้าแล้ว เพราะอุดหนุนแกบ่อย) - 7-11 - แมว แต่เนื่องจากหอพักไม่ให้เลี้ยงสัตว์ จึงเลี้ยงปลาทองแทน (มีอยู่ตัวเดียว) - เพลงสากลทุกรูปแบบ ยกเว้น heavy metal - ฟุตบอล ชอบดูบอลแต่ไม่เล่นบอล พอเกมส์ ห้อง 501 ชวนไปเตะทีไรก็ไม่ไปซักที - ชอบอ่านหนังสือทุกประเภท ตั้งแต่หนังสือธรรมะไปจนถึง gossip นินทาดารา แต่ที่มีอยู่ในห้องจะเป็นนิตยสารท่องเที่ยว (ชอบการท่องเที่ยว แต่ไม่ค่อยมีเงินไป) กับ Star Soccer นอกนั้นก็เป็นวรรณกรรม ที่มีน้องๆในหอพักเอามาให้ยืมอ่าน - รักลูกชายอายุหนึ่งขวบมากๆ แต่ตอนนี้ไปอยู่กับแม่ของเขาซะแล้ว... สิ่งที่เกลียด : - แมลงสาบ! เจอทีไรต้องโวยวายตึงตัง จนห้องข้างล่างรำคาญทุกที - คนที่ใช้ของแพงๆ ประดับบารมีตนเอง - ผับบาร์ที่เปิดเพลงเสียงดังๆ มีแต่ควันบุหรี่ - อากาศร้อน รถติด - คนโทรปลุกเช้าวันเสาร์-อาทิตย์ - การถูกกดดันจากที่ทำงาน - วันจ่ายค่าเช่าหอ งานอดิเรก : - ดูบอล เป็นแฟนบอลทีมบาเซโลน่่า - อ่านหนังสือ - เล่นเน็ต ท่องเว็บต่างๆ - เข้า 7-11 (เป็นงานอดิเรก?) - ลงมาอ่านหนังสือพิมพ์ที่มีบริการไว้ด้านล่างหอพัก ไม่ก็หาคุยกับใครก็ได้ (เช่นยามจ้อย) หมายเลขห้องพัก : 505 ห้องของกวีตกแต่งค่อนข้างดี ไม่โลโซ แบบ MV เพลงลูกทุ่งที่มีตู้เสื้อผ้าพลาสติกอะไรแบบนี้ไม่มีนะครับ =w= เพียงแต่เลือกห้องพัดลมเพื่อประหยัดเท่านั้นเอง อาศัยอยู่กับ : คนเดียว แต่นานๆครั้งอดีตภรรยาจะอุ้มลูกมาหา ก่อปัญหาครอบครัวชนิดรู้กันทั้งหอพัก นิยามความรัก : ความรักนั้นหาง่าย แต่รักษาไว้ยากนัก อื่น ๆ : - นั่งรถเมล์ไปทำงานทุกวัน ออฟฟิศอยู่ไม่ไกลจากหอนัก 30 นาทีก็ถึง - เป็นที่รู้จักของบรรดาแม่ค้าแม่ขายละแวกนั้น เพราะนอกจากชอบซื้อของกินแล้ว ยังชอบ speak ภาษาอีสานด้วย - เลี้ยงปลาทองไว้หนึ่งตัวในโหล ...จริงๆชอบเลี้ยงแมว แต่เจ้าของหอพักไม่ให้เลี้ยง พอรู้ว่าห้องของวิน (405) มีแมวก็ชอบไปหา ไปเล่นกับแมว และเอาปลาทูไปฝากบ่อยๆ และยังให้อาหารเจ้ายุ่ง แมวแถวๆหอพักด้วย (ภาพที่ทุกคนเห็นบ่อยๆคือ มนุษย์เงินเดือนนั่งยองๆ มองแมวกินข้าวข้างล่างหอพัก) - มีปมในใจมากๆเรื่องหย่ากับภรรยา เพราะผู้หญิงเป็นฝ่ายขอหย่า แถมไม่ได้รับสิทธิเลี้ยงดูลูกด้วย เป็นอะไรที่ฝังใจเอามากๆเรื่องของความรัก - เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ แต่กินเบียร์ ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมหอ 103 ยามจ้อย - ชอบลงมานั่งคุยข้างล่างบ่อยๆ คอมมีปัญหาก็เรียกยามจ้อย ท่อประปามีปัญหาก็เรียกยามจ้อย นั่งหาเพื่อนกินเบียร์ก็เรีัยกยามจ้อย อยากหาหนังโป๊ก็เรียกยามจ้อย... - 24 ชม.คนที่รบกวนยามจ้อยด้วยเรื่องไร้สาระ ท่อประปาแตก ส้วมตัน น้ำไม่ไหล ไฟดับ แมลงสาบขึ้นท่อ คีย์การ์ดหาย ก็มีหมอนี่แหละ - ยกเว้นเวลาสิ้นเดือนที่ยามจ้อยมาทวงค่าเช่าหอ จะทำเป็นไม่รู้จักกันในทันที 402 น้ำมนต์ - เดินไปยืมกระดาษ หรือถามเรื่องข้อมูลบางอย่างที่เกี่ยวกับงานบ้าง เพราะเป็นคนทำงานเหมือนกัน - ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมาก แต่เจอกันก็จะยิ้มแล้วทักทายด้วยดี "อ้าว วันนี้กลับเร็วนะครับ" ทำนองนี้ - นอกเหนือจากนั้น กวีจะค่อนข้างอายที่น้ำมนต์รู้ปัญหาในครอบครัว เพราะน้ำมนต์เป็นผู้หญิงที่เพิ่งเข้าสู่วัยทำงาน กลัวจะมองเขาไม่ดี กลัวจะคิดว่าเขาก่อปัญหาให้ผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยได้คุยกันหรอก... 404 น้องอัยย์ - สนิทกันเพราะเรื่องการอ่านหนังสือ (ชอบโจโจ้เหมือนกัน) และได้วรรณกรรมแปลที่น้องให้ยืมมาอ่านบ่อยๆ - แลกเปลี่ยนการ์ตูนกันอ่าน - ติดใจ PS3 ของน้องอัยย์ แต่เกรงใจเลยไม่เข้าไปขอยืมเล่นบ่อยๆ (กำลังหัดเล่น Tekken ครับ) 405 น้องวิน - เป็นคนที่เจอกันบ่อยมาก เพราะกลับเวลาใกล้เคียงกัน (ประมาณสองทุ่ม) - รู้ว่าห้องน้องวินมีแมว ก็เลยชอบไปเล่นกับแมว.. หิ้วปลาทูมาฝากบ้างบางครั้ง ทำไปทำมา..รู้สึกว่าจะไม่ได้ชอบแค่แมวซะแล้ว... - มักทำกกน.ที่ตากไว้ตกลงไปตรงระเบียงห้องนี้เสมอ (ห้องมันอยู่ข้างบน) ก่อให้เกิดการปะทะกันเล็กๆระหว่างห้อง 405 กับ 505 - สร้างความรำคาญให้ห้องน้องวิน เวลาภรรยามาและทะเลาะกัน - หรือเวลาเจอแมลงสาบแล้วแหกปากโวยวาย ซึ่งน้องวินก็จะเอาไม้กวาดหยากไย่กระทุ้งเพดานเป็นการเตือน - นอกเหนือจากนั้น เป็นคนที่ได้คุยกันบ่อย เพราะชอบน้องที่มีทัศนคติดี โตเกินวัย แถมยังเป็นคนตจว.ด้วยกัน เจ้าตัวไม่เก่งภาษาอังกฤษนัก ก็มาถามไถ่บ้างบางครั้ง ---- ในใจคิดอะไรอยู่ไม่รู้ แต่บอกเสมอว่าคิดอกุศลไม่ได้ อายุขนาดนี้แล้ว แถมตัวเองก็มีลูก ล้มเหลวในชีวิตคู่ จะไปทำลายชีวิตเด็กผู้หญิงคนนึงได้ไงกัน 406 สายลม - ได้ทักทายด้วยกันบ่อยๆ ด้วยความเป็นคนมีไมตรีทั้งคู่ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันบ่อยครั้ง บางทีก็จะยืนคุยกันยาวๆ - และคอยได้ถามสายลมเรื่องการแต่งห้องด้วย 501 ไอ้เกมส์ - เป็นคนที่ถูกเรียกบ่อยที่สุด เวลาแมลงสาบขึ้นท่อ เพราะห้องมันอยู่ใกล้ที่สุด!! - ดูบอลด้วยกันประจำทุกคืน แล้วแต่ว่าจะไปดูไหน บางทีก็ไปห้องเกมส์ ห้องตัวเอง หรือไม่ก็ทีวีข้างล่างหอของยามจ้อย คืนไหนมีแมนยู - บาซ่าร์ ตีกันแน่นอน เพราะฝ่ายนั้นเป็นแฟนบอลแมนยู - มักถูกเกมส์เคาะประตูชวนไปเตะบอล แต่ก็ต้องผิดหวังเสมอ เพราะกวีไม่เล่นกีฬา - นอกเหนือจากนั้น สิ้นเดือนก็เป็นเพื่อนกินข้าว เพื่อนกินเบียร์ปกติ ข้างล่างหอพัก (วงเดียวกับยามจ้อย) เจ้ายุ่ง - ซื้อปลาหมึกบดรถเข็นกลับมาฝากเจ้ายุ่งประจำ - ข้าวเหลือ คลุกไว้ ให้เจ้ายุ่ง
เรียนท่าน shinkyoto ครับ... ผมต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เผอิญห้อง 404 มีการจองซ้ำซ้อนกัน (น่าจะเป็นปัญหามาจากการอีดิทระหว่างสมัครครับ) ยังไงผมขอให้สิทธิ์คุณ kolonel ก่อนนะครับ เพราะทางนั้นเขียนรายละเอียดไว้พอสมควรแล้ว... ถ้าไม่เป็นการรบกวน ขอเปลี่ยนเป็นห้อง 403 ได้ไหมครับ เป็นห้องแอร์เหมือนกัน ลักษณะแบบเดียวกันครับ... ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ใบแอบจองห้องพัก ชื่อ-นามสกุล : เหมียวจรจัด ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : เจ้ายุ่ง เพศ : ชาย อายุ : 1ขวบ วันเกิด : ไม่มีใครรู้ สถานภาพ : น่าจะโสด รูปร่างหน้าตา : แมวตัวสีส้มตัวหนึ่ง การแต่งกาย (ทั่วไป) : แมวตัวสีส้มตัวหนึ่ง อาชีพ (ตำแหน่ง) : Rat Hunter ประวัติ : ไม่มีใครทราบ ลักษณะนิสัย : ขี้เล่น ชอบอ้อนเพื่อให้ใด้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ สิ่งที่ชอบ : ปลากรอบ ปลาหมึก มะทาทาบิ(catnip) สิ่งที่เกลียด : น้ำ ความเย็น งานอดิเรก : กิน เล่น นอน อาศัยอยู่ใน : ซอกหลืบ นิยามความรัก : ไม่รู้สิ อื่น ๆ : เนื่องจากที่นี่มีอาหารอุดมสมบูรณ์ มีเพื่อนแมว มีคนใจดี และมีซอกหลืบให้อยู่ เลยยังไม่ไปไหน
ชื่อ-นามสกุล : นราพจน์ นพศิลป์ ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : พจน์ / นะ / ต่อ (อันนี้ชื่อเล่นหลัก) เพศ : ชาย อายุ : 20 วันเกิด : 4 มีนา 2534 สถานภาพ : โสด รูปร่างหน้าตา : (อิงจริงนะ) ผมเซอร์สีดำ นัยน์ตาดำ สูง 169 หนัก 60 ผิวดำแดง หน้าตากวนๆ การแต่งกาย (ทั่วไป) : ส่วนใหญ่จะใส่เชิ้ตขาวอยู่เป็นนิจ กางเกงยืนคู่ใจที่ไม่ค่อยซัก รองเท้าผ้าใบสีน้ำเงินดำ ชอบคาบไม้ไอติมคล้ายๆเป็นเครื่องประดับ อาชีพ (ตำแหน่ง) : นักศึกษา ประวัติ : พจน์เป็นคนกรุงเทพแต่กำเนิด แต่เนื่องจากไม่อยากจะเดินทางมากเลยย้ายมาอยู่หอ ลักษณะนิสัย : (อิงจริง) เป็นคนนิสัยตามอารมณ์ตัวเอง บางทีอยากจะเกรียนก็เกรียนบางทีอยากจะเงียบก็เงียบ พูดน้อยกับคนไม่ค่อยสนิท พูดมากกับคนที่เขาคิดว่าเข้ากับตัวเองหรือเล่นด้วยได้ เป็นคนมีเหตุผลพอสมควร และยอมรับอะไรได้ง่ายเกินคาด เป็นคนที่ไม่ชอบมีปัญหาเลย หลีกเลี่ยงที่จะเกิดการปะทะทุกอย่าง แต่ถ้าเป็นคนที่ซี้แล้วล่ะก็ ถึงไหนถึงกัน สิ่งที่ชอบ : นั่งหน้าคอม ฟังเพลง เล่นเกม กินของอร่อย เล่นไพ่ ไอติมแม็กนัม สิ่งที่เกลียด : คนคุยไม่รู้เรื่อง สัตว์เลื่อยคลาน งานอดิเรก : เขียนฟิค เล่นเกม เล่นบาส หมายเลขห้องพัก : 504 อาศัยอยู่กับ : ยังไม่ได้คิด นิยามความรัก : ความรักก็คือความรัก อื่น ๆ : ค่อยเติมเพิ่มนะ รออะไรๆให้มันลงตัวก่อน
ชื่อ-นามสกุล : พฤกษมิตร วจีรังสรรค์ ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : มิตร เพศ : ชาย อายุ : 10 ปี วันเกิด : 19 กพ. สถานภาพ : เด็ก (ยังไม่มีความสนใจเรื่องรักระหว่างชายหญิง) รูปร่างหน้าตา : เด็กชายร่างเล็ก ตัดผมรองทรงสั้นตามระเบียบโรงเรียน(เป็นโรงเรียนเอกชนเลยไว้รองทรงได้) รูปร่างปานกลางค่อนไปทางผอมเล็กน้อย การแต่งกาย (ทั่วไป) : เสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะ แต่งตัวปอนๆไม่ค่อยพิถีพิถันเท่าไหร่แต่ก็ยังเรียกได้ว่าค่อนข้างเรียบร้อย อาชีพ (ตำแหน่ง) : นักเรียนประถมปีที่ 5 ประวัติ : มีพ่อเป็นคนกรุงเทพฯ ส่วนแม่นั้นเป็นชาวไร่แถบภาคตะวันออกแล้วแต่งงานอยู่กินด้วยกันที่กรุงเทพฯ แต่มิตรไปเกิดที่ต่างจังหวัดบ้านเกิดของแม่เพราะเห็นว่าสภาพแวดล้อมเหมาะกับคนตั้งท้องมากกว่าพอโตมาก็อาศัยอยู่กับตายายจนรู้ความถึงได้เข้ามาอาศัยอยู่กับพ่อแม่ที่กรุงเทพฯ แล้วเข้าไปเยี่ยมตายายทุกครั้งที่ถึงวันหยุดด้วยรถของครอบครัว(พ่อเป็นคนขับ) แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่พ่อเกิดมีงานด่วนจนไปด้วยไม่ได้มิตรกับแม่เลยขึ้นรถโดยสารไปกันเองทว่ารถคันนั้นกลับเกิดอุบัติเหตุครั้งใหญ่จนมีคนตายหลายคน ซึ่งมิตรรอดมาได้เพราะแม่เป็นคนบังเอาไว้แต่เพราะเหตุการณ์นั้นทำให้พ่อของมิตรโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองมาตลอด แม้จะทำหน้าที่พ่อเป็นอย่างดีแต่ก็กลายเป็นหักโหมกับการทำงานเพื่อให้ลืมเศร้าบางครั้งก็ถึงกับค้างที่ทำงานหลายๆวัน ตั้งแต่นั้นมามิตรก็คอยทำหน้าที่ดูแลเรื่องในบ้านต่างๆซึ่งเจ้าตัวดูจะทำใจกับการตายของแม่ได้มากกว่าคนอื่นๆเพราะคำสั่งเสียของแม่ที่อยากให้ตัวเองมีความสุขก็เลยพยายามจะไม่ทำตัวให้เศร้า แต่ลึกๆในใจแล้วก็ยังคงเสียใจกับการจากไปของแม่อยู่ ลักษณะนิสัย : สุภาพร่าเริง รู้จักกาลเทศะ มีความเป็นเหตุเป็นผลและเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กวัยเดียวกันเพราะต้องรับผิดชอบตัวเองตั้งแต่เล็กๆ รสนิยมบางอย่างก็ออกจะคล้ายๆคนแก่อยู่บ้างเพราะตายายเลี้ยงมาตั้งแต่ก่อนจำความได้ ออกจะเป็นคนขี้เหงาอยู่บ้างแต่ก็ไม่ค่อยชอบอ้อนใครเท่าไหร่นัก (อ้อนแต่กับตายาย) สิ่งที่ชอบ : เรื่องแฟนตาซี, ธรรมชาติ, อาหารอร่อยๆ, ครอบครัว สิ่งที่เกลียด : การตายของคนใกล้ตัว งานอดิเรก : ทำอาหาร, อ่านหนังสือ, ดูการ์ตูน, เล่นเกม หมายเลขห้องพัก : 201 อาศัยอยู่กับ : พ่อ (ทำงานเป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง) นิยามความรัก : เห็นเขาสุขไร้ทุกข์ยามใดเราก็อิ่มใจยามนั้น รักใดฤาจะเท่ารักที่มีเพียงให้ อื่น ๆ : ไหนๆธีมเรื่องก็คือความรักแล้วตัวละครแนวรักชายหญิงก็เยอะแล้ว ลองเลยสมัครตัวละครประเภทความรักในครอบครัวออกมาบ้างเช่นนี้แล >_< ส่วนความสัมพันธ์ตัวละครนี่ขอไว้มีเวลาว่างอ่านของคนอื่นดีๆแล้วจะมาเขียนเพิ่มฮะ แต่ถ้าใครจะโยงความสัมพันธ์ด้วยก็โยงได้เลยน้อ >_</
(อัพเดทข่าวสาร : ตอนนี้กำลังให้ไอ้ต้อม (ryuto no sora) ช่วยเขียนแผนผังหอคร่าว ๆ ไว้ให้อยู่ เมื่อเสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้วจะเอามาลงนะครับ) **** ถึงจะแต่งบทนำไปแล้ว และมีออริในสังกัดอยู่หลายตัว แต่เพื่อน ๆ เรียกร้องให้มาร่วมเกรียนด้วยเหมือนชีวิตจริง ก็ขอใช้อำนาจเจ้าของฟิคจัดไปสักตัวนะครับ **** ใบจองห้องพัก ชื่อ-นามสกุล : กณิกนันต์ ศรีวัลลภ ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : กิ๊ฟ เพศ : ชาย (แต่มักโดนเพื่อนแซวว่าไม่ใช่) อายุ : 26 ปี วันเกิด : 4 ตุลาคม 2528 (1985) สถานภาพ : ซับซ้อน (มีคนมาจีบเยอะ ส่วนคนที่ไปชอบเค้าก็แห้วแดกตลอด... ตอนนี้อยู่ในสถานภาพซับซ้อนอธิบายลำบาก) รูปร่างหน้าตา : รูปร่างเล็ก สูง 170 ซม. หน้าหวาน โครงหน้ามนเป็นรูปไข่ ผมดำ ปกติจะตัดซอยยาวพอประมาณ ถ้าช่วงขี้เกียจก็จะปล่อยเซอ แต่ช่วงนี้ตัดสั้น (ไม่เกรียน) เซ็ทผมเวลาออกไปทำธุระข้างนอก แต่อยู่ในหอหัวจะลีบๆ บางทีก็ปล่อยหัวกระเซิงตั้งแต่ตื่นนอน การแต่งกาย (ทั่วไป) : เวลาทำงาน - เสื้อเชิ้ต กางเกงสแลก เวลาเที่ยว - เสื้อเชิ้ต / เสื้อยืด กางเกงยีน (ตามสมัย) เวลานอน - เสื้อยืดสีเรียบ บ็อกเซอร์ อาชีพ (ตำแหน่ง) : อาจารย์ทางด้านจิตวิทยาประจำมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง (กำลังศึกษาต่อปริญญาเอกอยู่ที่เมืองนอกด้วยทุนรัฐบาล แต่ช่วงนี้ลาศึกษาต่อเพื่อบินกลับมาจัดการธุระบางอย่าง) ประวัติ : ไม่เป็นที่เปิดเผย... ลักษณะนิสัย : นิสัยแปลก ๆ ถ้าไม่นับรวมว่ามีสติอยู่ก็คงจัดเป็นคนบ้า เพราะมีแนวคิดประหลาด มองโลกในมุมที่คนอื่นไม่มอง บางทีก็ดูแปลกแยกไปจากคนอื่น แต่ก็เคารพการตัดสินใจของทุกคน มีทั้งช่วงเวลาที่เฮฮาและเข้าหาคนอื่น และช่วงเวลาที่คิดมาก ย้ำคิดย้ำทำ และจับจดอยู่กับอดีต สิ่งที่ชอบ : ทุกอย่าง สิ่งที่เกลียด : ทุกอย่าง งานอดิเรก : เขียนหนังสือปรัชญาเชิงจิตวิทยา หมายเลขห้องพัก : 206 อาศัยอยู่กับ : มักพาสาว ๆ มานอนด้วยบ่อยครั้ง บางครั้งก็มีหนุ่ม ๆ บุกมาหาถึงห้อง นิยามความรัก : มันเป็นสิ่งหนึ่ง สิ่งเดียว สิ่งนั้น... ไม่เป็นสิ่งอื่น และไม่อาจเป็นสิ่งใด อื่น ๆ : - สุมหัวคุยเรื่องบ้า ๆ กับนะ ห้อง 504 อยู่บ่อยครั้ง - สนิทกับยามจ้อยห้อง 103 และเกมห้อง 501 เป็นแก๊งรั่วที่สนิทกันมากกกก ถ้าจะทำเรื่องบ้า ๆ ก็เพราะไอ้สองตัวนี้อยู่ด้วยนี่หล่ะ เอาความจริงใจไปเต็มร้อย ไม่เคยโกหกอะไรมันได้สักอย่าง เพราะแค่มองหน้า มันก็รู้ว่าแอบซ่อนเรื่องไม่สบายใจอะไรไว้ ให้เพื่อน ๆ จัดมากันก่อนละกันครับ (คนเขียนขอทำผัง + เผาตอนแรกให้ทุกท่านได้อ่านก่อน) ****************** หวังว่าสมาชิกทุกคนจะยินดีต้อนรับน้องใหม่นะครับ
หึ ถ้าบอกว่าไม่ได้นัด แต่ใจตรงกัน จะว่ายังไงคุณริว *แสยะยิ้ม* ห้องข้างๆระวังให้ดี ภรรยาผมเหวี่ยงแรงนะเออ
มันไม่ข้างๆแล้วพี่ มันอยู่ทะแยงกันนิดนึงอ่ะ ห้องเลขคู่กับคี่มันคนละฝั่ง-0- รอดไป ฮ่าๆๆๆ ทะเลาะกันงี้สงสัยได้ใส่หูฟังนอนกันพอดี
ขอเอาแผนผังหอแบบใหม่มาแปะนะครับ (Credit : Azemag McDowell ช่วยคิดกับ นักเดินทางแห่งมิดการ์ด) Illustrated by Azemag McDowell ชั้นที่ 1 ชั้นที่ 2 ชั้นที่ 3 ชั้นที่ 4 ชั้นที่ 5 ขอตัดชั้นหกออกไปนะครับ ย้ายพวกที่เก็บของไปไว้ชั้นหนึ่งตามคำแนะนำจากหลาย ๆ คน
ใบจองห้องพัก OK ชื่อ-นามสกุล : พรนภิส อเนกกุล (ชื่อแปลว่าพรแห่งฟ้า นามสกุลมาจากออริเก่า) ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : ไนท์ เพศ : หญิง อายุ : 19 วันเกิด : 26 ธันวาคม สถานภาพ : โสด รูปร่างหน้าตา : ผิวขาวออกแทนเล็กน้อย ผอมสูง สวมแว่นกรอบดำ ผมสีน้ำตาลดำยาวตรงประหลังมัดไว้ลวกๆ ตาสีดำน้ำตาล การแต่งกาย (ทั่วไป) : ปกติจะใส่ยีนส์ขาสั้นประมาณเข่าไปจนถึงเดฟขายาว ถ้าอยู่ห้องไม่ไปไหนก็ใส่กางเกงขาสั้นสบายๆ เสื้อยืดลายกับเสื้อเชิ้ตอื่นๆทั่วไป ไม่สวมกระโปรงนอกจากชุดนักศึกษา ผมมักจะปล่อยยาวไม่ก็มัดรวบง่ายๆ แต่บางครั้งจะมัดหางม้าสูง อาชีพ (ตำแหน่ง) : นักศึกษาคณะมัณฑนศิลป์ปี 1 ประวัติ : เกิดมาในครอบครัวที่ดี มีพี่ชายฝาแฝดหนึ่งคน ผลการเรียนอยู่ในระดับดีพอได้ แต่เป็นพวกเข้าสังคมไม่เก่ง เพื่อนจึงมีอยู่ในระดับหนึ่งและไม่กี่คนที่ไว้ใจ ตอนม.ปลายเรียนสายวิทย์แต่สุดท้ายกลับไปเข้าคณะมัณฑนศิลป์ เพราะพี่ชายดันไปมีความรักกับผู้หญิงคนหนึ่งแล้วเกิดเหตุทะเลาะวิวาทรุนแรงกับชายอีกคนจนแขนขวาใช้การไม่ได้ เมื่อไนท์รู้เรื่องก็เผลอด่าว่าพี่ชายไปอย่างรุนแรงจึงหนีออกจากบ้านมา ด้วยความรู้สึกเศร้า สงสาร และรู้สึกผิดจึงเข้าคณะในฝันของพี่และตัวเองในสมัยเด็ก ตอนนี้ครอบครัวไม่รู้ที่อยู่ของไนท์แต่ไนท์ก็ส่งข้อความทางมือถือไปให้พี่เดือนละครั้ง ทางบ้านจึงส่งเงินมาให้ทางเอทีเอ็มเรื่อยๆ ลักษณะนิสัย : เงียบไม่ค่อยพูด ความจริงและเพราะในหัวคิดตลอดเวลาจนรู้สึกไม่เงียบ มีความคิดแปลกๆประหลาดหรือใหม่ๆตลอดเวลาในหัว เป็นพวกคิดมากและอ่อนไหวง่ายกับความรู้สึกของคนอื่นหรือแม้แต่คำพูด จึงมักเศร้าเสียใจหรือร้องไห้ได้ง่าย แต่ถ้าเฟลมากจริงๆเธอจะไม่ยอมให้ใครมารู้ คิดถึงคนอื่นและเกรงใจคนอื่น หลายครั้งที่รู้สึกแย่กับการปฏิบัติตัวให้ดีในสายตาคนอื่นเอามากจึงเลือกจะอยู่คนเดียวเงียบๆและกึ่งเก็บกด กลายเป็นเข้าสังคมไม่เก่งแต่ถ้าได้รู้จักคุยเรื่องที่เธอชอบจะรู้ว่าเธอพูดเยอะทีเดียว และกับคนที่สนิทก็จะไว้ใจและห่วงใยมากๆ แต่ถ้าโดนทำให้รู้สึกเหมือนถูกทรยศจะระแวงไปได้อีกนาน ความจริงร่าเริงได้ง่าย สิ่งที่ทำเมื่อมีใครมาทักอย่างแรกคือการยิ้มไม่ว่ากับใคร หงุดหงิดได้ง่ายทว่าก็หายเร็ว แต่ถ้าโดนทำให้โกรธหนักแม้จะสงบลงง่ายแต่อคติจะฝังในตัวเธอไปอีกนานเช่นกัน แล้วยิ่งถ้าเพื่อนคนไหนสนิทมากๆก็จะยิ่งแสดงความรั่ว ความคิด ของตนเองมากขึ้นๆ เวลาชอบอะไรไม่มีแนวเป็นพิเศษแต่ถ้ารู้สึกชอบคือชอบ ทำอะไรตามใจตัวเอง และถ้าชอบอะไรมากๆก็จะฝังไม่เปลี่ยนแปลง เช่นการ์ตูนที่รักอันดับหนึ่งกว่า4-5ปี เป็นต้น สิ่งที่ชอบ : การวาดรูป, การถ่ายภาพ, การ์ตูน, เกม, เพลง, งานเขียนดีๆ, แมว, นก, ช็อกโกแลต, บลูเบอรี่ชีสเค้ก, ความสงบ, เพื่อนแท้, พระจันทร์, ดวงดาว,ธรรมชาติ สิ่งที่เกลียด : การทรยศ, การนินทา, พวกถือตนเป็นใหญ่, งู งานอดิเรก : วาดรูป(เล่น), อ่านการ์ตูน, เล่นเกม, เล่นเน็ตเช่น สิงบอร์ด เข้าทวิต เป็นต้น, ฟังเพลง, นั่งจินตนาการไปเรื่อย หมายเลขห้องพัก : 308 ห้องแอร์ อาศัยอยู่กับ : คนเดียว นิยามความรัก : ไม่เคยมี แต่หวังให้ได้พบกับสิ่งที่ผูกสัมพันธ์ไม่เสื่อมคลาย อื่น ๆ : -มี PSP 3000 สีฟ้าเป็นเครื่องเกมอย่างเดียวคู่ใจ -กล้อง EOS 20D -มีหนังสือเป็นชั้นๆ (การ์ตูนผสมนิยาย) -ห้องจะรกๆหน่อยเพราะขี้เกียจจัด -มีเฮดโฟนคู่ใจสีฟ้าคราม -กำลังหางานพิเศษด้านศิลปะอยู่
ชื่อ-นามสกุล : กานต์มณี พงศาลานุกร ชื่อเล่น (ชื่อเรียกอื่น) : กานต์ มีคนไม่รู้จักมาถามชื่อจะตอบว่า : หมายเลข3011 (อ่านว่าเทอร์ตี้อีเลฟเว่น) เพศ : หญิง อายุ : 23 วันเกิด : 16/9 สถานภาพ : (โสด / กำลังคบหา / สมรสแล้ว / หย่าร้าง / แยกกันอยู่ / ซับซ้อน / ไม่ระบุ / อื่น ๆ) โสด รูปร่างหน้าตา : ผมสีดำออกแดง(เวลาถูกแสงแดดจะเป็นสีแดงชัดมาก) ตาสีฟ้า ตัวไม่สูง ดูเด็กกว่าอายุจริง การแต่งกาย (ทั่วไป) : เน้นเสื้ออะไรก็ได้แล้วใส่เสื้อคลุมยาวเกือบถึงเข่าทับอีกชั้น ชุดที่มักจะใส่คือเสื้อคอเว้าผูกริบบิ้นกับกระโปรงยาวคลุมเข่า (เสื้อสีขาว ริบบิ้นดำ กระโปรงดำ)กับเสื้อคลุมสีน้ำตาลมีปกคลุมคอ ถุงน่องและรองเท้าหนังมีเส้นแบบสุภาพสตรี ....กับแว่นตากรอบเหลี่ยมสีดำ อาชีพ (ตำแหน่ง) : เกือบทุกอย่างที่ใช้คอมพิวเตอร์ทำในห้องได้ (ตั้งแต่เขียนโปรแกรม ทำเกมลงมือถือ ทำบัญชี ดูแลเวปไซต์ แปลเอกสารอังกฤษ>ไทย ไปจนถึงติวเตอร์) ประวัติ : หนึ่งในหน่วยบันทึกข้อมูลมีชีวิตที่มาจากต่างดาวหมายเลข3011 เป้าหมายคือดูดซับข้อมูลภายในชั้นบรรยากาศโลกเพื่อประมวลผลส่งกลับไปให้ดาวแม่พิจารณาว่าโลกมนุษย์โลกมนุษย์เสื่อมถอยพอที่จะให้พวกตนมาบุกยึดหรือยัง ....คือสิ่งที่เจ้าตัวบอกแต่จริงๆแล้วเธอคือลูกสาวคนกลางๆของเศรษฐีรายหนึ่ง(3/4) ก่อนที่จะออกจากบ้านมาเป็นลูกคนโปรด แต่นั่นก็หลังจากที่เธอได้ผลการเรียนดีในสาขาคอมพิวเตอร์และมีการงานที่ได้รับค่าตอบแทนสูง ทั้งๆที่ตอนเด็กๆถูกมองว่าเป็นเด็กโง่คนหนึ่งแท้ๆ เธอทนอยู่กับความรู้สึกรังเกียจครอบครัวของตัวเองได้เพียงแค่ปีเดียวก็หนีออกจากบ้าน ลาออกจากงาน ตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดที่เธอเคยมี แล้วหันมาใช้ชีวิตแบบหลักลอยแทน ซึ่งก็ถูกครอบครัวตามหาตัวอย่างไม่ลดละในขอบเขตที่จะไม่ต้องถึงมือตำรวจ ทำให้เธอต้องย้ายที่อยู่อาศัยมาเรื่อยๆ ปัจจุบันก็อยู่ที่หอพักแห่งนี้ ลักษณะนิสัย : เป็นคนที่ไม่สามารถทำความเข้าใจได้เพราะไม่คิดจะทำให้คนอื่นเข้าใจ คำพูดทุกคำพูดมีไว้เพื่อป้องกันตัวเองจากภายนอก และไม่ออกจากห้องเกินความจำเป็น(กินข้าววันละสองมื้อ กับขนมเล็กๆน้อยๆรอบดึก) คิดเชื่อมโยงเร็ว คำนวณไว สายตาแม่น แต่ความอดทนต่ำ ถ้าต้องแก้ปัญหาเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา3-4ครั้งจะหงุดหงิดจนต้องหยุดพักไปทำอย่างอื่นก่อน สิ่งที่ชอบ : เทคโนโลยีช่วงศตวรรษที่20, เกมคอนโซลยุคโบราณ สิ่งที่เกลียด : เทคโนโลยีทัชสกรีน(แต่ก็ยังต้องหากินกับมันอยู่ดี), ปัญหาฮาร์ดแวร์ งานอดิเรก : แก้ปริศนาประจำวันก่อนทานข้าวทุกเช้า และป่วนเวปบอร์ดสาธารณะก่อนนอนทุกคืน (สร้างตัวตนใหม่แทบทุกวัน) หมายเลขห้องพัก : 307 ห้องแอร์ อาศัยอยู่กับ : 3015-SU(เทอร์ตี้ฟิฟทีนซัพพอร์ตยูนิต) ...หรือคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คขนาดทุ่มหัวคนแตกได้ (จอ16นิ้ว 4.5kg) สเปคแรงเวอร์ๆ...(ไม่ได้มีไว้พกไปไหนมาไหนหรอก) นิยามความรัก : ข้อผิดพลาด(Bug)ที่ทำให้มนุษย์ไม่สามารถใช้เหตุและผลได้ อื่น ๆ : (ความสัมพันธ์กับตัวละครอื่น ๆ หรือข้อมูลอื่น ๆ เพิ่มเติม) - แก้แล้วครับ :3 (ลงชั้นสาม)