[ฟิครับสมัคร]Ragnarok Online Fanfiction : The Tale Of Light and Shadow [อัพเดท บทที่6]

จะอ่านตอนโชว์เมพพพพพพ ;w; )
(โดนพี่จ้อยเตะ)

พรอนเทร่ารับศึกหนักเลยสินะ นี่แหละเมืองหลวง.....อินเซมันเปิดประเดิมเลยวุ้ยจะรีบเท่ไปไหนเฮีย!!!

สู้กันดุเดือดมาก สนุกไม่เคยเปลี่ยนขอบคุณที่แต่งฟิกสนุกๆให้อ่านนะครับ ^ ^

จินตนาการภาพแล้วขนลุกเลยค่ะ :hwinyarn:

ขนาดแต่ละคนโชว์เหนือออกมากันซะเทพขนาดนั้น ยังจัดการได้ไม่ถึงไหน แถมยังมีพวกยกขบวนมาอีก ให้อารมณ์เหมือนมีคนหักไม้ผีเป็นล้าน ๆ เพื่อการนี้โดยเฉพาะ

จะรออ่านต่อไปนะคะ

มาอ่านนานแล้ว... แต่ก่อนหน้านี้อยู่ในช่วงเวิ่นเว้อและเฟลอย่างต่อเนื่องจนไม่เป็นอันทำอะไร (แม้แต่ทำงานตัวเอง)

จะบอกว่าชอบฉากสู้มาก อ่านเอามันส์ได้ดีจริงๆอ่ะ

(เรื่องคำผิดกับเว้นวรรคอันนี้รู้กัน... ว่างๆส่งไฟล์มาทั้งหมดเลยก็ได้ เดี๋ยวนั่งไล่แก้ให้ตั้งแต่ตอนแรก)

ได้ข่าวว่ากำลังปั่นตอนใหม่อยู่... รีบๆอ่ะ อยากอ่านต่อ ฮ่าๆๆๆๆๆ (เร่งชาวบ้านได้ เพราะตัวเองไม่ได้แต่ง อิอิ)

มาตามอ่านแล้ว ยังมีคำผิดอยู่นิดๆ ตรงบท "ข้าแด่เทพแห่งอาวุธข้าในนามของผู้สร้างสรรค์ขอเรียกขาดจิตวิญญาณแห่งศาศตราวุธที่หลับไหลให้ตื่นขึ้น" นะครับ ที่เหลือก็ไม่มีและมั้ง

ตอนนี้บู๊กันแล้ว มันส์มากๆ ไม่รู้ว่าพวกมอนส์เตอร์บุกเมืองเพื่ออะไรกันแน่ แล้วไหงบักชินถึงโดนดาบครอบงำได้ล่ะเนี่ย

เมืองหลวงพรอนเทร่ากำลังโดนโจมตี แล้วเจ้าหญิงน้อยของผมอยู่ที่ไหน !!

ห้องรับแขก กับ อีตานักเดินทางฯ


อู้ๆเขียนๆ ตอนนี้นับเป็นอีกตอนที่ดองนานจนเจ้าตัวรู้สึกได้ขออภัยเพื่อนๆที่ติดตามกันมานะครับอาจจะช้าไปหน่อยจริงๆเนื่องจากยุ่งๆกลับหลายๆอย่างอยู่พอสมควรเลย (เฮ้ยเหมือนตอนที่แล้วเลยนี่หว่า :hwinyarn: )



บาทหลวงโอนิคุโร่

[action];w; ขอโทษเขียนผิดเยอะจริงๆน่ะแหละ[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zales

[action]น่าจะเรียกว่าซวยเข้าขั้นนะครับ[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
derick

[action]ต่อแล้วแต่ออกแนวน๊าน นาน น่ะครับ[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Evan Ψzac † The Crow

[action]Lv 99 ก็ดับล่ะนะถ้าไม่วิ่งฮาๆ [/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

PAIA: The Viper

[action]มาช้าไปซักหน่อยนะ [/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Azemag A.C. McDowell

[action]มาตอนใหม่มันมีอีกแน่ๆล่ะแก้ให้ด้วยล่ะสหาย[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

> T r A i N <

[action]นิดๆหน่อยๆ แค่ชิวๆน่า[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

นักท่ิองเที่ยวในหุบเขาอันว่างเปล่า

[action]ยินดีที่ชอบครับ[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ryuune

[action]เน้นเรื่อยๆ มาเรียงๆน่ะครับ[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Aki

[action]เกรียนไปเชียงใหม่ช่วงนี้ไม่ติดต่อมาเลยนะ[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Iseria Queen

[action]เอนั่นเด่ะอยู่ไหนหว่า - -*[/action]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 6 : การปะทะของพวกเขาเหล่าคนบ้า!! (1)


ภาพเบื้องหน้าทำเอาทหารของกองกำลังแห่งพรอนเทร่าที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งหลายๆคน กลืนน้ำลายฝืดๆ เพราะภาพตรงหน้าคือเหล่าผีดิบออคที่มากันชนิดมืดฟ้ามัวดิน ถึงจะมีเพียงแสงสว่างจากคบเพลิงจากกำแพงเมือง แต่มันก็ไม่ได้ปิดการรับรู้ของพวกเขาเลย ทั้งกลิ่นสาป และ เสียงที่อื้ออึงไปหมด แต่ถึงกระนั้นภาพตรงหน้าพวกเขาก็มีเหล่าคนหนุ่มที่เรียกได้ว่า "บ้า" สุดขั้วยืนปักหลักต่อสู้กับสิ่งเหล่านั้น

อัศวินหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าของกำลังชุดนี้มองภาพเบื้องหน้าแล้วหันกลับมามองดูดวงตาที่ฉายแววสั่นไหวของทหารในสังกัดเขา จำนวนเพียงหยิบมือ ออกไปสู้กับผีดิบจำนวนมากขนาดนั้นก็มีเท่ากับตายกับตายอย่างเดียว แต่ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยคำพูดใดๆออกมาก็มีเงาใครบางคน เดินตรงเข้ามาจับไหล่เขาไว้

"ช่วงนี้นายแลดูดวงไม่ค่อยดีเลยนะ อาเซแม๊ก ต้องมาออกทำงานกลางดึกเนี่ย" อัลเคมิสหนุ่มผมสีเทาเข้ม ยิ้มให้อย่างไม่ร้อนรนอะไรกับสิ่งที่แห่กันมาอยู่นอกเมืองมากนัก

โดยที่ไม่รอคำตอบจากอัศวินหนุ่มนามว่าอาเซแม๊กที่เขาเอ่ยทักทาย นักปรุงยาผมเทาก็เดินตรงไปยังประตูเมืองอย่างไม่รีบร้อน

"ตอนนี้ฉันแนะนำนายว่าอยู่ในเมืองจะดีกว่านะตอนนี้พรอนเทร่า มีมอนเตอร์เดินเพ่นพ่านอื้อซ่าเลย ชาวบ้านไม่รู้อิโหน่อิเหน่ออกมามีหวังไม่รอดนะ"

ทันทีที่จบประโยค เขาก็สบัดอะไรอย่างหนึ่งพุ่งตรงเข้าตัดเชือกที่ใช้ควบคุมกลไกประตูอย่างแม่นยำเป็นผลให้ประตูปิดลงฉับพลัน พร้อมๆกับร่างของอัลเคมิสหนุ่มที่พุ่งออกไปนอกเมืองอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ย!!! มันหมายความว่ายังไงฟะอากิรอส!!!!"

ปึง!!!!

เสียงประตูด้านตะวันตกของพรอนเทร่าปิดลงเสียงดังสนั่น พร้อมๆกับเสียงกรีดร้องของใครบางคนที่ดังมาจากในเมือง แล้วอัศวินหนุ่มก็ตัดสินใจทันที เพราะก็พอจะรู้จักเจ้าพวกคนบ้าที่กำลังซัดกันเละเทะอยู่หน้าประตูเมืองอยู่เหมือนกัน

"ตอนนี้ชาวเมืองพรอนเทร่ากำลังตกอยู่ในอันตราย ซึ่งเราจะยอมให้เกิดเรื่องร้ายแรง หรือ มีคนบาดเจ็บมากกว่านี้ไม่ได้" แล้วร่างของอัศวินหนุ่มก็กระโดดขึ้นควบเปโกเปโกะวิ่งตรงไปยังที่มาของเสียง พร้อมกับทหารในสังกัดของเขา

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~​

เสียงดังสนั่นของประตูเมืองที่ปิดลงกระทันหันมันไม่สามารถเรียกความสนใจให้กับทั้ง เซโร่ และ อินเซ ที่กำลังตึงมืออยู่ในขณะนี้ได้เลยแต่เสียงแหกปากเรียกพร้อมๆกับน้ำยาชนิดพิเศษที่สาดมาโดนร่างกายช่วยรักษาบาดแผล และ ฟื้นฟูกำลังขึ้นได้พอสมควรที่ทำให้มือปืนและจอมเวทย์หนุ่มละความสนใจจากศัตรูตรงหน้าหันกลับไปมองยังที่มาของน้ำยาเหล่านั้น

"โทษที!! มาช้าไปหน่อยพอดีลูกค้าดูหมอมันเยอะท่าทางกำลังสนุกเลยสินะ ร่วมวงด้วยคนละกัน" อัลเคมิสหนุ่มผมสีเทาเข้ายิ้มร่างพลางวิ่งไปยืนอยู่คู่กับอินเซที่กำลังร่ายกระหน่ำพวกผีดิบที่แห่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ

"อินเซโทษทีนะ" ยังไม่ทันที่จอมเวทย์หนุ่มจะได้ตั้งตัวหลังร่ายเวทย์ศรเพลิงจบบท ขวดน้ำยาสีน้ำเงินสดใสก็ถูกจับกรอกใส่ปากอินเซอย่างฉับไว

อาการสำลักชนิดน้ำหูน้ำตาไหลปรากฎขึ้นทันทีพร้อมกันเสียงด่าจากคนเงียบๆอย่างอินเซที่นานๆจะได้ยินซักที "ไอ้เวร!!!! อากิรอส!!! เล่นอะไรเนี่ย!!!"

"น้ำยาเติมพลังเวทย์ไงยังไงล่ะ จอมเวทย์เกรียนๆอย่างนายขวดเดียวคงไม่พอกินอ่ะ แถมให้อีกขวดละกันคิดตังทีหลังนะ " อัลเคมิสหนุ่มเอ่ยพลางยัดขวดน้ำยาสีน้ำเงินแบบเดียวกัน3ขวดใส่มือ อินเซ แล้ววิ่งออกไปล้วงหยิบระเบิดขวดมาเหน็บไว้เต็มร่องนิ้วทั้ง 8 แล้วปาไปตรงหน้าก่อนให้เกิดเสียงระเบิดดังต่อเนื่องพร้อมกับแนวกำแพงไฟสกัดกั้นพวกผีดิบออคที่จะแห่มารุมทึ้งพวกเขาได้ชั่วขณะ

"เล่นอะไรบ้าๆ ไว้จบงานนี้เดี๋ยวได้เป็นรูปปั้นเฝ้าสวนซักคืน 2 คืนแน่ๆอากิเรื้อน" จอมเวทย์หนุ่มบ่นพึมพัม แต่ก็รีบกระดกขวดดื่มน้ำยาสีน้ำเงินเข้าไป 3 ขวดรวดทำให้ความสดชื่นเพิ่มขึ้นอีกพอสมควรทีเดียว ในขณะที่คนโดนบ่นยังโยนระเบิดขวดอย่างเมามันส์ไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่อคำบ่นแต่อย่างใด

แล้วอินเซก็เปิดฉากร่ายเวทย์กระหน่ำอย่างไม่ต้องกังวลอะไรอีกเพราะหน่วยเสบียงมาแล้วแม้จะกวนไปหน่อย แต่อากิรอสก็ถือว่าเป็นอัลเคมิสที่หาตัวจับยากคนหนึ่งในด้านการปรุงยา

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~​

เซโร่ นี่เพิ่งกำลังเล่นไล่กับอยู่กับ กริฟฟอนที่ตัวใหญ่กว่าเขาเกือบ 4เท่าตัวแต่บินเร็วจนเหลือเชื่อ บาดแผลและความเจ็บปวดทุเลาลงไปพอสมควรจากน้ำยาของ อากิรอส หรือ ที่พวกเขาเรียกกันติดปากว่า อากิเรื้อน เมื่อเหลือบไปมองฝูงผีดิบออคที่ตีกรอบเข้ามาเรื่อยๆ แถมเสียงระเบิดที่ดังมาจากในเมืองพรอนเทร่าทำให้มือปืนหนุ่มตัดสินใจที่จะจบการต่อสู้นี้ดีกว่า เพราะถ้าปล่อยยืดเยื้อไปคงไม่เป็นผลดีแน่ๆ

มือปืนหนุ่มเหน็บปืนในมือซ้ายเก็บเข้าที่พลางล้วนกระเป๋าขณะ หลบและยิงสวน เจ้าสิงโตหัวนก ที่พยายามจะฉีกร่างเขาเป็นชิ้นๆให้ได้ เหรียญทองสีสุกใสถูกดีดหมุนติ้วอยู่กลางอากาศ แล้วตกลงตรงหน้ามือปืนผมหางม้า ขณะปักหลักยิงเป้าหมายบินได้ ที่อย่างมากได้แค่เฉียดๆ แต่ถึงโดนหัวกระสุนปืนพกขนาด เท่าลูกองุ่นเล็กๆ มันก็แทบไม่แสดงผลอะไรอยู่ดีกับสิงโตหัวนกบินได้ขนาดประมาณ 250 กิโลกรัม ที่โฉบวัวทั้งตัวได้ง่ายๆ ไม่ต่างจากเหยี่ยวโฉบหนูตัวเล็กๆ

การที่จะล้มมันด้วยปืนกระบอกเล็กในมือของเซโร่ นอกจากวิธีที่เสียสติถึงขีดสุดแล้วมันก็แทบมองไม่เห็นอย่างอื่น เหรียญด้านหัว เรียกรอยยิ้มเล็กๆให้ปรากฏบนใบหน้าของมือปืนผมหางม้า

"วันนี้ดวงดีแฮะ เอาไงเอากันเสี่ยงเป็นเสี่ยง!!" แล้วโซโร่ก็คว้าปืนที่เหน็บไว้ขึ้นมาถือไว้ แล้ววิ่งหนีมุ่งตรงไปยังกำแพงเมืองอย่างสุดกำลัง ซึ่งเจ้ากรีฟอนก็บินตามอย่างผู้ล่าไล่กวดเหยื่อ

แม้ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเจ้ากรีฟอนจะเร็วแค่ไหนมันก็ต้องชะงักวูบเมื่อสายลมที่พัดสวนกลับมาอย่างรุนแรง ซึ่งนี่ก็อาจจะเรียกได้ว่ามันโชคดีในความโชคร้ายของมือปืนผมหางม้าเขาหันหลังกลับ ตั้งหลักรวบรวมสมาธิทั้งหมดไว้ที่การยิงชี้ชะตาที่เอาชีวิตเป็นเดิมพันในครั้งนี้ และเมื่อมันตั้งตัวแล้วโฉบเข้าหาเขาที่ยืนนิ่งห่างจากกำแพงเมืองไม่ถึง 5 เมตร และนี่แหละเป็นวินาทีที่เขารอคอยที่จะตัดสินทุกอย่างไว้ในการยิงครั้งนี้

"God speed Death multi cannon!!!"

เสียงตะโกนพร้อมการ สาดกระสุนทั้งหมดที่มีออกไปด้วยความเร็วสูงสุด ถึงหน้าตัดหัวกระสุนจะเล็กแต่ด้วยจำนวนที่สาดออกไปทีเดียวหมดลูกโม่ ทั้ง2กระบอก ความเร็วกระสุนเข้าปะทะกับร่างของกริฟฟอนที่ถลาเข้าโฉบ มันก็ส่งผลอย่างรุนแรง ทำให้ร่างของมันเสียหลักลอยเคว้งเข้าหาเซโร่ตามทิศทางแต่แรก

มือปืนผมหางม้าที่อยู่กับปืนมาตั้งแต่จำความได้ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าไอ้ที่สาดออกไปนั่นมันไม่มากพอที่จะดับชีพของ กริฟฟอนตัวนั้นหรอกแต่ที่เรารออยู่คือต่อจากนี้ต่างหาก ร่างของมันที่พุ่งเสียหลักตรงเข้าหาเขา แต่ด้วยการทุ่มสมาธิในการยิงชุดเมื่อกี้ ทำให้กว่าเขาจะขยับตัวได้ร่างของมันอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงเมตร

"เฮ้ย!!!!" เซโร่ร้องออกมาสุดเสียงพร้อมกระโดดหลบอย่างสุดกำลังแต่มันก็ไม่พ้นทั้งตัว ไหล่ของเขาถูกกระแทกอย่างรุนแรงเป็นผลให้ร่างของมือปืนหนุ่มลอยเคว้งเหมือนโดนค้อนฟาดไปกระแทกกำแพงเวลาไล่เลี่ยกับร่างของสิงโตหัวนก

โครม!!!

เสียงของก้อนเนื้อน้ำหนัก 250 กิโลกรัมกระแทกกำแพงเมืองพรอนเทร่าดังสนั่น พร้อมเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดของมัน และการดิ้นอย่างเจ็บปวดทุรนทุรายของเจ้าปีศาจที่หลุดมาจากเทพนิยาย"กรีฟฟอน"

ถึงจะเจ็บไปทั้งตัวพร้อมๆกับแขนข้างหนึ่งที่ไร้ความรู้สึก มือปืนผมหางม้าค่อยลุกขึ้น โดยไม่สนใจปืนกระบอกหนึ่งที่ตกอยู่บนพื้น เอาปากคาบปืนกระบอกที่เหลือแล้วเอาแขนข้างพอที่จะขยับได้ล้วงหยิบกระสุนสำรองขึ้นมา 1 นัด แล้วยัดมันเข้าใส่ปืนอย่างทุกลักทุเลพลางเดินโซเซตรงไปยังร่างของกรีฟอนที่ร้องอย่างทรมาณไม่สามารถขยับตัวได้

เซโร่เดินตรงตรงไปบริเวณหัวของมันที่โชกไปด้วยเลือกจากทั้งกระสุนของเขาและการกระแทกกำแพงอย่างรุนแรง

"เดี๋ยวแกจะไม่เจ็บปวดแล้วล่ะ" จบประโยคมือปืนผมหางม้าจ่อปืนเข้าระหว่างดวงตาที่บอดสนิทของมันทั้ง2ดวง

ปัง!!!

เสียงปืนลูกโม่คู่กายของมือปืนผมหางม้าดังลั่นฝ่าเสียงอันอื้นอึงของเหล่าฝูงผีดิบออค เพื่อส่งสัญญาณที่จะจบการต่อสู้ครั้งนี้แล้วความเจ็บปวดที่เขาพยายามฝืนมันก็เล่นงานเขาอย่างรุนแรง ทำให้สติหลุดลอยออกจากร่างทรุดฮวบลงกับพื้นท่ามกลางการต่อสู้ที่ไม่มีใครทราบว่ามันจะจบลงอย่างไร

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~​

ถึงจะไม่ต้องหันไปดูทั้ง อินเซ และ อากิรอส ก็รู้ดีกว่าการต่อสู้ของเพื่อนมือปืนผมหางม้ากับเจ้าสิงโตหัวนกมันจบลงแล้ว แต่งานของพวกเขายังไม่จบลงเพราะเหล่าผีดิบออคยังคงแห่เข้ามาเรื่อยๆ แถมระยะมันค่อยๆกระชั้นเข้ามาเรื่อยๆแล้วด้วย

"เฮ้ย อินเซ มีใครไปจัดการกับเจ้าตัวการที่ขนพวกผีดิบนี่รึยัง?" อากิรอสถามขณะล้วงเข้าไปในกระเป๋าใบใหญ่ของเขา ซัดระเบิดขวดออกไปสร้างแนวกำแพงไฟแล้วเหวี่ยงขวานในมือฟาดเข้าที่หัวของเจ้าผีดิบดวงกุดที่หลุดแนวกำแพงไฟเข้ามาหัวปลิวหายไปตามแรงปะทะ

อินเซตอบกลับมาขณะเอาปลายไม้เท้าเวทย์แทงเข้าที่หัวของเจ้าโครงกระดูกออคตัวหนึ่งแล้วปักหลักร่ายเวทย์กวาดล้างต่อ "เจ้ากล้ามซีวิลน่ะ ตอนนี้น่าจะซัดเละเทะกับตัวต้นเหตุอยู่ล่ะ"

อากิรอสเหวี่ยงขวานกวาดเจ้าผีดิบ 2-3 ตัวที่แห่เข้ามารุมทึ้ง เขา2คนพลางพึมพัม "เฮ้ย ระดับซีวิลยังนานขนาดนี้มีหวังตัวเบ้งแน่ๆ"

การคาดการของอัลเคมิสหนุ่มไม่ได้ผิดพลาดแต่อย่างใด เพราะเวลานี้สิ่งที่ช่างตีเหล็กหนุ่มร่างใหญ่คือศัตรูตัวเป้งจริงๆ อัศวินที่ถือโล่ขนาดใหญ่รูปหัวกระโหลก และ ดาบขนาดยักษ์ ทั่วร่างแดงฉานไปด้วยโลหิต

"ชิบหายแล้ว!!! อัศวินโลหิต (Bloody Knight) นี่หว่าไหนว่ามันอยู่แต่ในเมืองต้องสาปกาสเฮลมไงฟะ" ช่างตีเหล็กร่างใหญ่ พึมพัมเงยหน้ามองศัตรูตรงหน้าที่ตัวใหญ่กว่าเขาอีก

"นี่ๆพี่ชายเอาฝูงผีดิบอคพวกนี้กลับที่ไปได้มั๊ยมันลำบากพวกเพื่อนๆผมน่ะนะ" ซีวิลเอ่ยออกมาเสียงมากพอที่จะเรียกความสนใจจากอัศวินปีศาจตัวใหญ่ตรงหน้า ซึ่งมันก็รับรู้ได้ทันทีว่าช่างตีเหล็กตรงหน้ามันไม่ได้หมายความอย่างที่เขาพูดซักนิด เพราะเวลานี้จิตต่อสู้จากร่างเล็กตรงหน้ามันถูกปล่อยออกมาจนสัมผัสได้แบบชัดเจน พร้อมๆกับการแสยะยิ้มอย่างน่าสพรึงกลัว

แม้กระทั่งคนที่อยู่ไกล ที่ตกอยู่ภายใต้วงล้อมของเหล่าผีดิบออค อย่าง อัลเคมิส และ จอมเวทย์ ที่บัดนี้ กำลังตึงมืออยู่พอสมควรเลยทีเดียว

"สงสัยตัวเป้งจริงๆด้วยแหละ ลองซีวิลเล่นแบบหนักๆจนอยู่ไกลขนาดนี้ยังรู้สึกได้" อากิรอส ล้วงลงไปในย่ามสารพัดนึกของเขา หยิบขวดหน้าตาแปลกๆที่เหมือนมีตัวอ่อนของอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน

"ลองชิมของเด็ดหน่อยเป็นไง" อัลเคมิสหนุ่มปาขวด ออกไปสุดแรง เมือมันกระทบพื้นก็แตกออกพร้อมๆกับปรากฏไข่ม้าน้ำ เต้นตุบๆ แล้วไม่ถึงอึดใจต่อมา เสียงระเบิดก็ดังกึกก้อง พร้อมๆกับ พายุดาวตก จากการร่ายของอินเซที่ยืนอยู่ไม่ห่างออกไปนัก

ถึงเหล่าผีดิบจะมีจำนวนมากมายจนหน้าหวาดหวั่นแต่ก็ไม่อาจทำให้ชายหนุ่ม 2 คนนี้หวั่นไหวแม้แต่น้อย ตรงข้ามพวกเขายิ่งต่อสู้ยิ่งเมามันส์ถล่มเจ้าผีลืมหลุมเหล่านี้อย่างไม่ลืมหูลืมตา

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~​

แม้จะรู้อยู่แก่ใจซักแค่ไหนว่าเพื่อนๆของเขาแต่ละคนต่างตึงมือกันแบบสุดๆ แต่วินาทีนี้ซัลเวเดียร์นักกวีหนุ่มผมทองอยากให้เพื่อนเขาซักคนใครก็ได้มาอยู่แถวๆนี้ซักคนช่วยจัดการเจ้าอัศวินผีดิบหัวหลุด ดูราฮานที่ตามหลังมานับสิบแบบนี้

อาการของโซล่านี่เสียเลือดไปมากมาย ลมหายใจตอนนี้เริ่มขาดช่วงแล้ว "เฮ้ย อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะเฟ้ย" พริบตาเดียวที่นักกวีหนุ่มเหลือบไปมองนักธนูฝึกหัดทำให้เขาสะดุดกับอะไรบางอย่างทำให้ความเร็วในการวิ่งของเขาชะงักลง ถึงจะเป็นแค่ช่วงเวลานิดเดียวแต่ด้วยระยะการไล่กวดที่กระชั้นชิดแทบจะหายใจรดต้นคอกันทำให้ 1 ในดูราฮานที่วิ่งใล่กวดเข้ามาในระยะโจมตีของมัน

"ปัดโถ่เว้ย!!!" ซัลวี่สบถออกมาพลางบิดตัวเองเข้าบังไม่ให้เจ้าดูราฮานโจมตีใส่โซล่าที่กำลังจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ ถึงตัวเขาจะรู้ดีว่าอนาคตคือโดนเจ้าพวกนี้รุมกินโต๊ะแน่นอน!!

"ข้าวิงวอนแด่พระผู้เป็นเจ้าโปรดประทานอณาเขตศักดิ์สิทธิ์สกัดกั้นเหล่ามารร้ายให้สลายไป Magnus Exorcismus!!! "

เสียงและแสงสว่างปรากฎขึ้นที่พื้นตรงหน้าซัลวี่ และ โซล่า พร้อมกับอาการดิ้นทุรนทุราย ของเจ้าพวกดูราฮานที่กรูกันมาจะรุมทั้งคู่

"แลดูนายดวงไม่ดีเท่าไรนะเจ้านักกวีหัวทอง ไม่เคยมีใครบอกนายหรือว่ามาวิ่งไล่จับตอนกลางคืนเนี่ยมันหนวกหู หืม?" เสียงของหญิงสาวดังพร้อมๆกับเงาตะคุ่มๆ ของ พรีสสาว ผมสีฟ้าอ่อน ตาสีม่วงอ่อน ผมยาวตรงถึงสะโพก ผิวขาวซีดเหมือนคนป่วย หน้าตาสวยหวาน แต่คำพูดและรอยยิ้มที่ปรากฎบนใบหน้าของเธอมันตรงกันข้ามกับ รูปร่างหน้าตาและ ชุดที่ใส่อยู่พอสมควรเลยทีเดียว

"ซิน? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ" ซัลเวเดียร์เอ่ยถามอย่างงงๆ

พรีสสาวยิ้มหวานก่อนนี่จะเอ่ยอะไรบางอย่างออกมาที่ทำเอานักกวีหนุ่มถึงกับสะอึก "ลองลูบๆบนหัวนายดูนะซัลวี่ว่ามันมีเขาหรือเปล่า ลองแหกตาดูหน่อยสิยะว่านายวิ่งมาถึงที่ไหนแล้ว"

ซิน เงยหน้ามองท้องฟ้า และ มองไปรอบๆพรอนเทร่ายามค่ำคืน "นี่พวกนายไปยุ่งกับเรื่องอะไรที่มันวุ่นวายอีกแล้วสินะ ถึงมีตัวอะไรแห่กันมาเต็มไปหมด แล้วเจ้าหนูนั่นไปโดนอะไรมาล่ะนั่น"

พรีสสาวผมฟ้าเดินเข้ามาโซล่าที่หน้าซีดเผือดใกล้ๆ "เห? โดนดาบต้องสาปฟันมารึเนี่ยแผลอย่างนี้ ไอ้ชั้นมันไม่เก่งด้านรักษาด้วยเวทย์มนต์ซะด้วยดิ ไม่รู้เจ้าหนูนี่จะรอดหรือเปล่านะ"

ถึงจะพูดนั่นพูดนี่ ผ่ามือของพรีสสาวก็ไปสัมผัสอยู่เหนือบาดแผลของนักธนูฝึกหัดพลางเปล่งแสงสีขาวนวล ค่อยๆสมานบาดแผลของโซล่าทำให้เจ้าตัวสีหน้าเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงของอะไรบางอย่างลากมากับพื้นเสียงแกร่กๆ

"โว๊ะ!! คืนนี้มันจะวุ่นวายไปถึงไหนเนี่ย เจ้าหนูนี่ไม่ตายและ ซัลวี่นายติดหนี้ชั้นทีนึงแล้วนะ โฮะๆ" พรีสสาวบ่นออกมาพร้อมๆกับเสียงหัวเราะดุจราชินี

"ทรัส!! เอาไอ้หนูนี่เข้าไป ทำแผลข้างในที แล้วล๊อคประตูไม่ต้องออกมาจนกว่าฉันจะเรียกล่ะ" พรีสสาวตะโกนเรียกอโคไลท์คนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าโรงพยาบาลเล็กๆแห่งนั้น

"ครับ" อโคไลท์ทรัสวิ่งมายกร่างของโซล่า ลอยขึ้นทั้งตัวซึ่งขัดกับรูปหน้าตาที่ไม่น่ามีเรี่ยวแรงขนาดนั้น หอบหิ้วเข้าไปพร้อมลงกลอนปิดประตูตามคำสั่งของพรีสสาวอย่างเคร่งครัด

ซินหันไปแสยะยิ้มให้กับซัลเวเดีย "เอาล่ะ นายสนใจจะไปหลบข้างในใหมชั้นบอกให้ทรัสเปิดประตูให้ได้นะ"

"เธอนี่ยังคงปากคอเราะร้ายจิกกัดอยู่เหมือนเดิมนะยัยป่าเถื่อน ไวโอเล็นซ์ ซินเนอร์" ซัลวี่นักกวีผมทองสลัดคันธนูที่คล้องไหล่ลงมากระชับในมือ

"แล้วเธอล่ะเป็นพรีสหลบไปอยู่ข้างในคอยดูแลเจ้าโซล่า กับ อโคไลท์คนนั้นไปก็ได้นะ ทางนี้ปล่อยคนหล่อๆอย่างผมไว้คนเดียวก็ได้" ซัลเวเดียร์เอ่ยพลางเสยผมเล็กน้อยอันเป็นท่าหากินของเขา

พรีสสาวซินเนอร์ ยิ้มหวานละไมให้ "นายเก็บเอาไว้หลอกสาวๆในเมืองดีกว่านะท่านี้อ่ะนะ แล้วถ้าจะให้เตือนก็คืออย่าเสยผมมากจะดีกว่านะ เดี๋ยวหัวจะเถิกก่อนเวลาอันควรนะ"

และก่อนที่ซัลวี่ง้างปากตอบอะไรกลับมา ก็เงาของอะไรบางอย่างก็ปรากฎตัวต่อหน้าของพรีส และ นักกวีผมทองจอมเสยผม ปรากฏร่างของ อัศวินโครงกระดูกสูง 2 เมตรกว่าถือดาบเรเปียคู่ ลากมาตามพื้นถนนดังแกรกๆ แต่มันน่าไม่น่าสนุกสำหรับทั้ง 2 คนซักนิดถ้ามันไม่ได้แห่กันมาเต็มถนนแบบนี้

ฉากรบเริ่มแบ่งกลุ่มชัดเจนละ ตาหน้าคนที่เหลือคงบู๊กันต่อไปทีละกลุ่มล่ะมั้ง

ตัวละครใหม่ๆโผล่กันหลายตัวเลยแฮะ สถานการณ์จะเรียกว่าเลวร้ายกว่าเก่าได้มั้ยนะ = ="

สุดแสนจะนัว ขำอากิเกรียน เฮ้ย!! อากิเรื้อน 5555

รอตอนต่อปายยยยยยยยยย 18 ชาติออกที~*

:medance.:

ท่าเสยผมนั่นมันอะร๊าย!!!!!
ไม่ว่ากันหรอกนะที่เอาท่าหากินมาใช้ แต่เสยแล้วมีคำว่าเถิกๆ คนหล่อๆอย่างผมรับไม่ได้ครับ :srun:

ตัวละครใหม่โผล่ตรึม! หึ อากิรอสกับอาเซแม็กจะช่วยโผล่มาเรื้อนรึไง
ส่วนโอนิ ดูออกแต่ไกลแล้วว่าเป็นโอนิชัวร์ๆ ตัวละครแต่ละตัวไม่ค่อยจะเหมือนในกิลด์เล้ยยย

...รอติดตามตอนต่อไป

...คำผิดยังเยอะอยู่นะหล่อน แล้วเว้นวรรคแปลกๆอีกแล้ว!! แอ๊!!
...เค้าเป็นพรีสสาวบอบบางอ่อนแอนะคะ จะให้ไปต่อสู้ใช้แรงน่ะ ทำไม่ได้หรอกค่ะ ;w;

ทำไมตูไปขี่เปโกะๆได้วะ!? :hngong:

คำผิด เดี๋ยวเย็นนี้แก้ให้อีกที

ตอนนี้แลดูนัวๆและก็มึนๆมากเลยเธอว์.....
รอตอนต่อปายยยยย

รอซะนานเลยสุดท้ายก็มาลง ขอบคุณครับบบ

เปิดตัวแบบเท่ห์ๆ และเรื้อนๆ ฮ่าๆๆๆ.. มาอ่านสักพักละ แต่พึ่งจะได้มาเม้นท์
(คำผิดถ้าจะให้ดูให้ก็ส่งไฟล์มาได้เลยยยยย)

แบ่งเป็นหลายฝ่ายก็มันส์ไปอีกแบบนะ
ฉากสู้นี่มันส์ขิงๆ (เสยผม แข่งกับพี่อีวาน) อิอิ

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
(เดือนละตอน? ฮ่าๆ)

แต่ละคนก็เมพขิง ๆ ศัตรูก็ยกพวกกันมาอุตลุต

เรื่องราวสนุกสนานและเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ จะรออ่านต่อไปนะคะ