Artica Studio Ver. 5.0 : Realm Mavarus mod 3 ============================================== 1/1/2008 Today motto: Happy New Year! Although it looks like the same as yesterday. ลงสามตอนของบทแรกแล้วครับ ติดตามได้ข้างล่างเลย
- มารคแห่งวงศ์วาน - บทนำ ท่านผู้เดินทางผ่านมาเอย ท่านรู้หรือไม่ ทุกความเคลื่อนไหวล้วนมีอดีต ทุกการกระทำล้วนมีเหคุผล ทุกเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ ล้วนมีจุดเริ่มต้น ข้าจะเล่าจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ให้ท่านฟัง...... นั่นคือยามที่นางได้เลือก ..... ท่ามกลางเปลวเพลิงในสนามรบ หญิงสาวยืนอยู่เบื้องหน้าเงาร่างสีดำ ผมยาวสีเงินของนางที่พริ้วไหวตามลม บัดนี้ถูกสีแดงฉานของเปลวเพลิงฉาบทับ แม้จะมีวี่แววของความอิดโรย ใบหน้าราวนางในตำนานนั้นกลับมิลดความงดงามลง แม้ไร้เรี่ยวแรงจนต้องยันร่างด้วยดาบยาวไม่เหมาะกับร่างอันบอบบาง ทว่าความเข้มแข็งภายในกลับมิลดทอน หญิงสาวยืนเยี่ยงขัตติยะ เบื้องหน้าเงาร่างที่คุกเข่าต่อหน้า “ ท่านหญิงของข้า " เงาร่างใต้ผ้าคลุมสีดำเอ่ยด้วยเสียงเย็นเยียบ " ท่านหญิงผู้น่าสงสาร " “ ยามท่านเกิด มารดาท่านสิ้น แผ่นดินของบรรพบุรุษท่านถูกเชือดเฉือน " เงาร่างนั้นกล่าว ทบทวนความเป็นมาของหญิงสาวเบื้องหน้า “ เมื่อท่านรู้ความ สิ่งแรกที่ท่านรู้คือความทุกข์ ความทุกข์ของบิดาท่าน ความทุกข์ของผู้คนรอบตัวท่าน ความทุกข์ของประชาชนของท่าน " “ บัดนี้ท่านเติบใหญ่เข้าวัยสาว บิดาของท่านสิ้นโดยทิ้งคำสั่งเสียที่เกินกำลังสตรีเยี่ยงท่าน ผู้ภักดีล้วนหนีหาย ท่านถูกรุมล้อมด้วยศัตรูที่หวังชีวิตและอมิตรผู้หวังผลประโยชน์จากนามของท่าน " หญิงสาวมิโต้แย้ง นางไม่สามารถกล่าวอะไรได้ ทุกถ้อยคำล้วนเป็นความจริง “ ท่านหญิงเอย ท่านเกิดใต้นามที่ถูกสาป สายเลือดที่ถูกสาป ชะตาของท่านต้องสาปให้พานพบโศกนาฏกรรมตลอดชีวิต และ ณ จุดสิ้นสุด.........ท่านถูกลิขิตให้ตายอย่างอัปยศ " เงาร่างสีดำเงยหน้าขึ้น ใบหน้าสีขาวซีดไร้เลือดฝาด ริมฝีปากแตกแห้ง นัยน์ตาสีดำจับจ้องใบหน้าของหญิงสาว น้ำเสียงไพเราะถามเป็นครั้งแรก “ ท่านนักเดินทาง ท่านเป็นใครกันแน่ " “ ข้าคือเงาที่แสวงหาร่างของตน ร่างที่ข้าสามารถเป็นเงาทอดฉายได้ " “ เหตุใดท่านจึงแสดงตนต่อหน้าเรา " “ เพราะท่านเรียกหาข้า ท่านหญิง " เงาร่างสีดำลุกขึ้น เงาของร่างสีดำทอดยาวมาหยุดที่แทบเท้าหญิงสาว " ท่านหาผู้ที่จะพาท่านหนีพ้นโชคชะตาอันเลวร้ายนี้ " เปลวไฟโหมแรง เงาดำทาบทับร่างหญิงสาว ความมืดเข้าปกคลุมร่างและใจของนาง “ ท่านคือแสงสว่างอันร้อนแรงเหมาะกับเป็นที่สิงสถิตของเงาอันมืดดำเยี่ยงข้า " น้ำเสียงเย็นเยียบบาดลึกลงในใจหญิงสาวราวต้องคมมีดน้ำแข็ง " ขอเพียงท่านสั่ง ข้าจะเป็นเงาของท่าน หากท่านต้องการอำนาจ หากท่านต้องการบัลลังก์ ข้าจะนำท่านไปหามัน แม้จะต้องหลั่งเลือดของผู้คนมากเพียงใดก็ตาม " “ ท่านหญิงเฟรเธีย ดีเซียเรียส โปรดเอ่ยเพียงคำ ข้าจะนำท่านไปสู่เส้นทางที่แตกต่าง สู่เส้นทางใดก็ตามที่ท่านต้องการ " ระหว่างบุคคลทั้งสอง มีเพียงเสียงลมและเสียงปะทุของเปลวเพลิง ยามนั้นเอง ที่หญิงสาวได้ให้คำตอบ ไม่มีผู้ใดรู้ว่า เฟรเธีย ดีเซียเรียส ทายาทอย่างชอบธรรมคนสุดท้ายแห่งแผ่นดินเซียเรีย เอ่ยอะไรในคืนนั้น ทว่าประวัติศาสตร์ได้บันทึกไว้ว่า นางได้กลายเป็นชนวนสงครามนองเลือดครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของทวีปเหนือ ผลของสงคราม ข้ามิเอื้อนเอ่ย ชะตากรรมของนาง ข้ามิเฉลย หากท่านสนใจ โปรดหยุดพัก ข้าขอเชิญท่านสดับเรื่องราวด้วยตนเองเถิด....... ================================ just on the way..... ================================ รอบที่เท่าไหร่ผมก็ไม่ได้นับครับ สำหรับเรื่องนี้ คราวนี้คงไปเรื่อยๆ แล้วล่ะ ภาระเริ่มเยอะแล้ว ตอนนี้ทำงานการเมืองอยู่ จบงานนี้คงมาทบทวนชีวิตตัวเองสักรอบ ว่าจะไปทางไหนต่อดี ไม่รับประกันว่าตอนต่อไปเมื่อไปเมื่อไหร่ ดังนั้นอย่าทวง
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - รอบที่ 4 หรือ 5 เห็นจะได้...ไหนี้ ถ้าตัวละครยังเหมือนเดิมอยู่ก็เอาเหอะ [action]กดบุคมาร์ค + รอดูฟิลินจ์[/action]
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - [action]ลงชื่อจองว่าอ่าน[/action] ไม่ทวงแต่............... หวังว่าจะไม่มีรอบต่อๆไปอีกนะนัท................ - -
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - อะไรวะนัท เอ็งจะรีอีกแล้วเหรอ ช่างเถอะ เพราะยังไงวาฮันก็สมบูรณ์แบบจนน่าให้อภัย (จริงๆนัทเองก็แต่งเก่งด้วยล่ะนะ) เข้ามาปั่น exp. - -/ /me โดน staff แบน!
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - ไม่ทวงแน่....ไม่ทวง - - แต่หวังว่าจะมีรอบต่อ ๆ ไปเช่นกัน รอดูวาฮันและเทียรี่ที่รัก อร๋างๆ
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - เข้ามากดบุ๊คมาร์ดอีกคน.....ยังไงจะรออ่านล่ะกันเน่อ....ส่วนมาตุลีน่ะเหรอ...หึๆๆๆ \me กลับไปนั่งจมอยู่หน้า PS2 ต่อ.....
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - รีอีกแล้วรึ =[]=!!! รู้สึกเหมือนไม่ได้เห็นนัทซังนานมากเลย =[]="..... เอาใจช่วยเน้อคร้าบ~
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - ตอนนี้ผมใช้วิธีลงน้อยๆ แต่ลง(อาจจะ)บ่อยอ่ะท่านนัท=_=" ลงมากๆ นานๆ ที นี่มีดอง ดองชัวร์ๆ เอิ๊กกกก ว่าแต่ไปทำงานการเมืองหรือOo (โทรศัพท์เครื่องเก่าเจ๊ง เบอร์หายเหือบหมด คิดถึงเหมือนกันนะ้นี่ย) เรื่องนี้ เหมือนจะยังไม่เคยอ่านนะ=_=" ไม่เป็นไร ไว้รอมาอัพเรื่อยๆ
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - อีกแล้วเราะเฮ้ย!!! นัท!!! แต่รีเมคกับดองแล้วไม่แต่งนี่......อันไหนแย่กว่ากันหว่า- -" ช่างมันเถอะ จะรออ่านน่อ ป.ล. ผมชอบภาคสัตย์~
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - ซีรี่นี้กลับมาอีกแล้ว >_<~ เมโมรี่เดิมหายหมดเพราะงั้นไม่โหลดเซฟตามอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นล่ะเน้อ >_</
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - เข้ามาจิ้ม แต่ยังไม่ได้อ่าน =w=' ไปคุยโปรเจคแล้วจะกลับมาอ่านเ้น้อ นัท จองที่ๆ ><~
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - ชื่อเรื่องคุ้นมากๆ... จะไม่บ่นแบบคนอื่น เพราะผมไม่ได้อ่านฉบับก่อนหน้านี้ (ฮา) เนื้อเรื่องปูไว้น่าสนใจดีครับ (เพราะรีไรท์บ่อยๆ จนเชี่ยวชาญ.. - -? เอ๊ย...) ถ้าเป็นไปได้ อยากให้เฟรเธียมีบทเยอะๆ จริง ชอบสาวแบบนี้อ๊ะ =A=!! ส่วนเรื่องความเป็นมาของเงาดำก็น่าสนใจมากๆ ดูเป็นตัวละครที่มีเอกลักษณ์มากกว่าเฟรเธียซะอีก รออ่านตอนต่อไปเน้อ ป.ล. งานการเมือง O.O??
Re: - มารคแห่งวงศ์วาน - ไม่คุ้นเลยวุ้ยเรื่องนี้ เปลี่ยนอีกรอบจริงๆเรอะ ผมยังอยากต่อแฟนฟิคภาคนู้นอยู่นะเนี่ย ถ้าไปจีนคงมีเวลาได้ต่อแน่ๆ (ทีอยู่บ้านว่างๆไม่มีเวลาได้ไงวะ) แล้วจะรอดูครับ ว่าจะไปได้ไกลแค่ไหน ก่อนจะรีใหม่ ล้อเล่นนะเฮ้ย ไม่ต้องรีอีกแล้วนะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส =A=!!!
- บทเบิกโรง - - บทเบิกโรง - _______ หญิงสาวตื่นขึ้นกลางดึก หน้าต่างสว่างวาบด้วยแสงจากสายฟ้า เม็ดฝนกระหน่ำซัดกำแพงหินของปราสาทไม่หยุดหย่อนมาแล้ววันแล้ว _______ ครั้งที่เท่าใดแล้วที่เฟรเธียฝันเห็นชายคนนั้น ท่ามกลางเปลวเพลิง _______ ชายที่ยื่นข้อเสนอให้นางทุกค่ำคืน _______นับตั้งแต่เฟรเธียก้าวพ้นวัยเด็ก ทุกอย่างเริ่มเลวร้ายขึ้นทุกที บิดาของนางล้มป่วย หลายตระกูลที่เคยให้การสนับสนุนเริ่มตีตนออกห่าง ภัยธรรมชาติต่อเนื่องยาวนานหลายปีทำให้ดินแดนของนางอ่อนแอ ตระกูลอิรามัสคู่อริรังควานหนักข้อขึ้นทุกขณะ _______ตระกูลดิซีเรียสกำลังจะล่มสลาย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลา _______ตอนนั้นเองที่ชายชุดดำปรากฎตัวในฝันของเฟรเธีย ร่างเงาลึกลับยื่นข้อเสนอต่อเฟรเธีย _______เฟรเธียไม่เคยตอบร่างเงานั้น นางหวาดกลัวร่างเงา ความฝันทุกครั้งปรากฎแจ่มชัดราวความจริง เฟรเธียรู้สึกได้ถึงความร้อนของเปลวเพลิงและตัวตนที่ราวกับมีอยู่จริงของร่างเงา เฟรเธียรู้สึกว่าถ้าตอบตกลง บางอย่างที่ร้ายแรงจะเกิดขึ้น _______แต่คืนนี้เป็นครั้งแรกที่เฟรเธียเอ่ยปากถามมัน _______และคำตอบของร่างเงาทำให้เฟรเธียสับสน นางเรียกมันมาเองเช่นนั้นหรือ? ความสิ้นหวังของนางเรียกมันมาอย่างนั้นหรือ? _______แต่ก่อนที่เฟรเธียจะได้คิดทบทวนอะไรมากกว่านั้น เสียงเอะอะดังขึ้นจากด้านนอก เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เฟรเธียไม่อยากตอบ เพราะพอจะคาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น _______" เข้ามาสิ.....มีอะไรเหรอ? " _______แอนนา เพื่อนสนิทและผู้ติดตามประจำตัวเฟรเธียเข้ามาในห้อง หญิงสาวก้มหน้าไม่เอ่ยอะไร คำพูดที่ต้องบอกติดอยู่ที่ริมฝีปากของหญิงสาว _______" บอกมาเถอะจ้ะ " เฟรเธียยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แอนนาจึงรวบรวมความกล้าแล้วบอกสิ่งที่เฟรเธียเตรียมใจรับมานาน _______" คุณหนูคะ......นายท่าน....." _______และนั่นคือตอนที่เวลาเริ่มเดิน - 1 - _______กว่าสามสิบปีแล้วที่มรสุมกระหน่ำปราการอันยิ่งใหญ่หนึ่งเดียวในคาบสมุทรคาซาดัสของจักรวรรดิ ป้อมยูซิอุส ให้นามตามนายพลผู้พิชิตดินแดนแห่งนี้ อิริอัส ยูซิอุส ซึ่งบัดนี้กำลังเล่นหมากรุกอยู่ที่ชั้นบนสุดของปราการปีกตะวันออก _______สถานที่คุมขังศัตรูที่ทัดเทียมที่สุดในชีวิตการทหารห้าสิบปีของนายพลยูซิอุส .....เวอร์จิล ดีเซียเรียส _______กระดานหมากกับผู้เล่นหมากดำถูกกั้นด้วยลูกกรง เบื้องหลังลูกกรงเป็นห้องจองจำที่ไม่ว่าจะดูอย่างไรก็ไม่เหมือนคุก ห้องขังสว่างด้วยเทียนไขหลายเล่ม ผนังเรียงรายด้วยชั้นหนังสือ พรมชั้นดีและที่นอนบุนวมทำให้ห้องนี้เหมือนห้องของปราชญ์หรือเชื้อพระวงศ์มากกว่าห้องขัง _______เวอร์จิล ดีเซียเรียส เอื้อมมือผ่านลูกกรงขยับหมากดำ เสนาธิการผู้เยี่ยมยุทธ์ที่สุดของฝ่ายพันธมิตรสามอาณาจักรปัจจุบันเพิ่งล่วงพ้นวัยหนุ่มเข้าสู่วัยกลางคน ผมดำยาวและหนวดเคราปิดบังใบหน้าที่แท้จริงของอดีตผู้สืบทอดตระกูลดีเซียเรียส ซึ่งครั้งหนึ่งเป็นที่กล่าวขานว่าเป็นชายหนุ่มที่รูปงามและทรงปัญญาที่สุดในสามอาณาจักร _______อิริอัส ยูซิอุส เพิ่งฉลองวันเกิดปีที่ 70 ทว่ายังคงดูกระฉับกระเฉงแข็งแรง หากดูแต่เพียงภายนอกกลับดูเหมือนคุณลุงใจดีมากกว่าแม่ทัพผู้เหี้ยมหาญ _______หลังจากพิจารณาหมากบนกระดานอยู่ครู่ ยูซิอุสก้มหัวเล็กน้อย " ข้ายอมแพ้ " _______" กระดานที่ 99 " เวอร์จิลกล่าว " ท่านต้องทำตามสัญญาแล้ว " _______" เอาละ ท่านอยากรู้อะไรก็ว่ามา " _______" ข้าอยากรู้สถานการณ์ภายนอกทั้งหมด " _______" ของจักรวรรดิหรือของอนุทวีป " _______" ทั้งหมด " _______ยูซิอุสยิ้มเล็กน้อย ขณะเรียงหมากบนกระดานใหม่ " ท่านนี่เขี้ยวไม่เปลี่ยน " _______" ส่วนท่านก็ยังคงเป็นตาแก่เจ้าเล่ห์ " เวอร์จิลนั่งบนโซฟาอย่างผ่อนคลาย " ข้าขอเรื่องที่เป็นจริงด้วยล่ะ " _______ยูซิอุสหัวเราะในลำคอ " จักรพรรดิยังคงอยู่บนแท่นบรรทมเหมือนเดิม รัชทายาทเป็นผู้สำเร็จราชการแทน มีคนพยายามยึดอำนาจบ้างแต่ก็พ่ายไปตามปกติ ท่านคงไม่ค่อยชอบใจนัก แต่เร็วๆ นี้ข้าอาจต้องกลับไปจัดการกับคนพวกนั้นด้วยตัวเอง " _______" จะดีมากถ้าท่านอยู่ห่างจากที่นี่เป็นเวลานานๆ แต่ข้าคงเบื่อแย่ที่ไม่มีเพื่อนเดินหมาก " _______" ข้าก็เช่นกัน ไม่สนุกนักที่ต้องอ่อนข้อให้พวกเด็กหนุ่มผู้ดีที่เมืองหลวง " _______ยูซิอุสวางหมากตัวสุดท้าย แล้วผายมือให้อีกฝ่ายเริ่มก่อน _______" อินเกรดล่ะ " เวอร์จิลขยับหมากโดยไม่หยุดคิด _______" กำลังจะมีกษัตริย์องค์ใหม่ ราษฎรเชื่อฟังดี ไม่นานพวกเขาจะได้รับสิทธิ์เทียบเท่าประชาชนของจักรวรรดิ " _______" แลกกับการเป็นจังหวัดหนึ่งของจักรวรรดิอันเกรียงไกรของท่านล่ะสิ " _______" แต่พวกเขาก็ยังปกครองตนเอง กษัตริย์ก็ยังคงทรงเป็นกษัตริย์เช่นเดิม " _______ยูซิอุสหยุดคิดชั่วครู่ ก่อนเดินหมากต่อ ทันทีที่วางหมากลง เวอร์จิลขยับหมากบุกทันที _______" จะไม่อ่อนข้อให้คนแก่หน่อยเลยหรือ " ยูซิอุสตัดพ้อเสียงอ่อน _______" ถ้ามิใช่ข้าแพ้ท่านมาแล้ว 154 กระดาน ข้าคงอ่อนข้อให้ " เวอร์จิลถามต่อ " โคเซีย หมัดตัวยุ่งของท่านยังสบายดีไหม " _______" ยังคงน่ารำคาญเช่นเดิม เจ้าหมัดอ้วนพีตัวนั้นจ้องกัดขาข้าทุกเวลาที่ทำได้ แต่ก็ทำได้เท่านั้น " _______" แล้วที่ทัพเรือจักรวรรดิพยายามปิดล้อมโคเซียไม่ทำให้หมัดตัวนั้นผอมลงบ้างเลยหรือ " _______" เหลวไม่เป็นท่า! " แม้น้ำเสียงจะไม่สบอารมณ์ แต่ก็ดูเหมือนล้อเลียนมากกว่า " ข้าเตือนพวกนั้นแล้วว่าจะไม่มีทางชนะโคเซียในทะเล น่าเสียดายเรือดีๆ พวกนั้นนัก ลูกเรือก็กลายเป็นอาหารพรายทะเลไปเสียหมด หากจักรพรรดิยังทรงแข็งแรงดีออกว่าราชการเอง นายพลพวกนั้นคงเสียหัวไปหมดแล้ว! " _______ยูซิอุสเดินหมาก " แต่ก็นั่นล่ะ ไม่ได้สลักสำคัญอะไรกับข้าสักเท่าไหร่ เรามีถนนที่ดีมีความปลอดภัย ถึงจะใช้เรือไม่ได้แต่เสบียงอาวุธก็มิเคยขาดตกบกพร่อง " _______" ว่าแต่ ท่านไม่อยากรู้เรื่องของดีเซียเรียบ้านเกิดท่านบ้างเลยหรือ " _______ยูซิอุสพูดเหมือนทีเล่นทีจริง _______เวอร์ซิลประเมินจากแล้ว นายพลเฒ่าต้องมีข่าวสำคัญจริงๆ " ดูเหมือนจะมีเรื่องที่ท่านอยากบอกข้า " _______ยูซิอุสรอกระทั่งเวอร์จิลยกตัวหมากขึ้น _______" ลอร์ดเลนิส พี่ชายของท่านสิ้นลมแล้ว " _______เวอร์จิลยกหมากค้างอยู่เช่นนั้นครู่หนึ่งโดยมิกล่าวอะไร ยูซิอุสเช่นกัน มีเพียงเสียงลมและฝนจากภายนอก _______" ตั้งแต่เมื่อไหร่ " เวอร์จิลวางหมากกลับที่เดิม ก่อนทรุดตัวลงบนโซฟา เลนิส ดีเซียเรียสเจ้าตระกูลดีเซียเรียส คือญาติหนึ่งในสองที่เหลืออยู่ของเวอร์จิล แม้ว่าเลนิสจะคัดค้านเรื่องสงครามตลอดมา แต่พี่ชายของเขาก็ไม่เคยขัดขวางหรือห้ามในการดำเนินการใดๆ ของเวอร์จิล ซ้ำยังเป็นแม่ทัพที่ดีเสียด้วย _______แสงเทียนในห้องราวมืดหม่นลงตามอารมณ์ของเวอร์จิล _______" หกวันก่อน ม้าเร็วเพิ่งมาถึงเมื่อเช้า ข้าเสียใจด้วย " ยูซิอุสปลอบจากใจจริง _______" ขอขอบคุณถนนที่ดีและปลอดภัยของท่าน " เวอร์จิลเหม่อมองเพดานหินผ่านไรผมที่ปรกหน้าอยู่ " พี่ข้าตายอย่างไร แล้วดีเซียเรียสเป็นอย่างไรบ้าง " _______" โรคแแทรกซ้อนกระทันหัน อย่างที่รู้ว่าพี่ชายท่านป่วยไข้มานานแล้ว ตอนนี้หลานสาวท่านกำลังจะจัดการพิธีศพ นางจะเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป แต่ดูเหมือนอิรามัสจะไม่ยอมง่ายๆ " _______แต่ในใจของเวอร์จิลรู้ พี่ชายเขาตายเพราะเขาเอง เลนิสต้องตายเพราะเวอร์จิลเริ่มสงคราม _______" พวกนั้นจะทำอะไรเล่า เหยียบหลานสาวข้าจมดินอย่างนั้นหรือ " _______" พวกนั้นจะทำ ดีเซียเรียสอ่อนแอลงมากแล้ว นี่เป็นเวลาที่เหมาะสม " _______นั่นเป็นความจริง นับตั้งแต่อิรามัสทรยศเวอร์จิล พวกนั้นก็สู้รบกับดีเซียเรียสตลอดมาเพื่อแย่งความเป็นผู้ปกครองเพียงหนึ่งเดียวในดินแดนภาคตะวันตก แม้เลนิสจะไม่ใช่ผู้ปกครองที่เข้มแข็ง แต่ขุนศึกและผู้นำตระกูลจำนวนมากก็ภักดีต่อเขา ยามนี้เลนิสสิ้นแล้ว ผู้นำตระกูลเหล่านั้นไม่มีทางยอมรับเด็กสาววัย 17 เป็นผู้นำของตนแน่นอน _______เวอร์จิลยกมือขึ้นดูแหวนหัวอำพันบนนิ้ว สัญลักษณ์ของผู้สืบทอดตระกูลที่มิสามารถถูกส่งต่อ " ข้ารู้ว่ามันต้องมาถึงสักวัน นับแต่วันที่พวกนั้นหักหลังและส่งข้าให้ท่าน " _______" ข้าทำได้เพียงเสียใจกับท่าน เวอร์จิล ดีเซียเรียส นี่เป็นวิถีของโลก เมื่ออ่อนแอย่อมถูกทำลาย เมื่อเข้มแข็งย่อมต้องทำลายอีกฝ่าย มันเป็นเช่นนั้นเสมอ " _______เวอร์จิลลุกขึ้นนั่งอย่างปกติได้อีกครั้ง แล้วเดิมหมากต่อ แต่เป็นคนละตัวกับที่ยกขึ้นครั้งแรก " กระดานนี้เราจะเดิมพันด้วยอะไรกันดี ท่านแม่ทัพ " _______" ไหนๆ หากท่านชนะก็จะเป็นครั้งที่หนึ่งร้อย ข้าคงต้องขอเดิมพันหนักหน่อย " ยูซิอุสเว้นจังหวะชั่วครู่ " ข้าอยากได้ท่าน เวอร์จิล ดีเซียเรียส จะรับตำแหน่งที่ปรึกษาพิเศษของจักรวรรดิไหม " _______เวอร์จิลวางม้าทับเบี้ยของอีกฝ่าย เข้าสู่ตำแหน่งรุก _______" ข้าคิดแล้วว่าสักวันท่านต้องพูดเรื่องนี้ แต่ข้าอยากทราบเหตุผล " _______" ท่านเป็นผู้มีความสามารถอย่างหาได้ยาก เวอร์จิล เสียแต่ที่เราอยู่คนละฝ่าย บัดนี้ตระกูลของท่านกำลังจะล่มสลาย หากท่านยอมรับตำแหน่งนี้ พวกอิรามัสจะไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม ท่านก็จะได้สิทธิ์ทุกอย่างคืน และมีอำนาจมากพอที่จะคุ้มครองหลานสาวของท่านและตระกูลของท่านให้อยู่รอดต่อไป ข้าอยากเสนอหลานชายของข้าให้แต่งกับหลานสาวท่านด้วยซ้ำ สายเลือดของนางหาได้ยากยิ่งแม้แต่ทั่วทั้งจักรวรรดิ ทั้งท่านและหลานสาวท่านเป็นที่ต้องการยิ่งต่อจักรวรรดิ โปรดคิดดูให้ดี " ยูซิอุสอธิบายเหตุผลของตน _______เวอร์จิลก้มหน้า ยูซิอุสไม่เห็นใบหน้าใต้ไรผมสีดำ แต่ก็รู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก _______ฟ้าแลบสว่างวาบ เงาทอดทับด้านหลังเวอร์จิลชั่วครู่ ยูซิอุสรู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่เวอร์จิลต้องแบกรับตลอดมา ทั้งในฐานะขุนศึกผู้พ่ายแพ้ และผู้นำตระกูลสู่ความวิบัติ _______" ข้ายินดีกับข้อเสนอของท่าน " เวอร์จิลเอ่ยขึ้นในที่สุด _______" ข้าดีใจที่ท่านตัดสินใจเช่นนั้น แล้วหากท่านชนะล่ะ เวอร์จิล ดีเซียเรียส ท่านต้องการอะไร? " _______เวอร์จิลเงยหน้าขึ้น ฟ้าสว่างวาบพลัน แสงเงาบดบังใบหน้าของเวอร์จิลครึ่งหนึ่ง เวอร์จิลกำลังยิ้ม ยิ้มที่เย็นเยียบอย่างน่าหวาดกลัว เหมือนกับตอนที่เขากำลังจะพ่ายเวอร์จิลในการรบเมื่อนานมาแล้ว _______" ข้าต้องการศีรษะของท่าน อิริอัส ยูซิอุส " _______ตอนนั้นเองที่ยูซิอุสรู้สึกถึงโลหะเย็นเยียบที่พาดอยู่ข้างลำคอของตน _______ยูซิอุสจำได้ว่าเคยได้ยินประโยคนี้จากปากของเวอร์จิล เมื่อคราวครั้งแรกที่พบเวอร์จิลเช่นกัน - 2 - _______บัดนี้ภายในห้อง ไม่มีผู้ใดรับรู้เลยว่าเสียงพายุด้านนอกสงบลงแล้ว _______" จะไม่แนะนำตัวหน่อยหรือ? " ยูซิอุสถามชายในชุดนายทหารทหารจักรวรรดิที่กำลังเอาดาบพาดคอผู้บัญชาการทหารสูงสุดของภูมิภาคนี้ _______ชายหนุ่มถอดหมวกเกราะออก เผยให้เห็นใบหน้าคมสัน ผมยาวสีน้ำตาลรวบไว้หน้่าม้าด้านหน้า ร่างสูงใหญ่สมส่วนอย่างชาตินักรบ ใบหน้าดูคล้ายชาวตะวันออก ทำให้ทราบได้ว่าชายหนุ่มเป็นลูกครึ่งระหว่างสองฝั่งโลก _______" วาฮัน แม่ทัพกองพันทหารม้าภาคพื้นทวีปที่ 3 ยินดีที่ได้พบท่านแม่ทัพยูซิอุส " ชายหนุ่มร่างสูงค้อมศีรษะให้เวอร์จิลเล็กน้อย " และท่านเวอร์จิล ดีเซียเรียส เสนาธิการสูงสุดแห่งกองทัพพันธมิตรสามอาณาจักร " _______" ข้าไม่ยักรู้ว่ามันยังมีอยู่ " ทว่าน้ำเสียงที่เอ่ยของเวอร์จิลกลับเหมือนไม่แปลกใจเลย _______" ตราบเท่าที่ศัตรูของเรายังไม่ถูกทำลาย พันธมิตรก็จะยังคงอยู่ " วาฮันตอบ _______" ขอบใจที่เจ้ามารับนะวาฮัน แต่ข้าคงต้องเล่นให้จบกระดานก่อน " เวอร์จิลขยับหมากบุก _______ยูซิอุสยกมือขึ้นจับหมากอย่างไม่สนใจดาบที่พาดคออยู่ วาฮันกำดาบแน่น จ้องกระดานหมากตาไม่กระพริบ _______กล่าวกันว่ายอดนักยุทธวิธีสู้กันบนกระดานหมากรุกได้ราวรบศึกจริง และชายหนุ่มกำลังได้ชมยอดนักการทหารแห่งยุคสองคนขับเคี่ยวกันบนกระดานหมาก ยูซิอุสเดินหมากอย่างรอบคอบรัดกุม แต่ไม่ลังเลที่จะเสี่ยงเพื่อชัยชนะ ส่วนเวอร์จิลล้วนใชัหมากแต่ละตัวอย่างคุ้มค่าเต็มความสามารถ แม้จะเหลือหมากบนกระดานน้อยกว่า ทว่ากลับกดดันให้ยูซิอุสเป็นฝ่ายรับ _______การต่อสู้บนกระดานหมากรุกยังคงดำเนินต่อไปอย่างเชื่องช้า กระทั่งยูซิอุสพิจารณาว่าในสามตา ไม่ว่าจะเดินอย่างไรก็ขุนก็จะถูกรุกฆาต จึงกล่าวยอมแพ้ _______" เกมที่หนึ่งร้อย เยี่ยมมาก ท่านเป็นคู่เดินหมากที่สูสีกับข้าที่สุด " ยูซิอุสยอมรับจากใจแล้วจึงหลับตาลง _______เวอร์จิลลุกขึ้น เดินไปยังประตูห้องขังแล้วผลักออกเบาๆ ประตูเปิดออกอย่างง่ายดาย ห้องขังไม่เคยถูกลั่นดาล ลูกกรงเป็นเพียงของประดับตกแต่ง เวอร์จิลสามารถออกไปได้ทุกเวลา _______ทว่าเวอร์จิลกลับอยู่ที่นี่มาตลอด 17 ปี เพื่อเฝ้ารอเวลา _______" หัวของท่านจะยังคงอยู่บนท่าน ยูซิอุส หากไม่มีท่าน จักรวรรดิจะส่งแม่ทัพคนอื่นมา พร้อมด้วยกองทัพที่เพียบพร้อมที่สุด แล้ว ถึงตอนนั้นเกลือจะถูกหว่านลงบนแผ่นดินของเรา แม้เราจะชนะได้ในที่สุด แต่เราก็จะไม่เหลืออะไร " _______วาฮันส่งสัญญาณให้ยูซิอุสลุกขึ้นและเดินนำ _______เวอร์จิลกล่าวอย่างมีความสุข " และที่สำคัญ เมื่อข้าออกไปข้างนอก หากไม่มีท่านเป็นคู่ต่อสู้แล้วจะไปสนุกอะไร " _______" หากมีท่านเป็นคู่ต่อสู้ ข้าก็รู้สึกหนุ่มขึ้นอีกโขเช่นกัน " _______ฝนซาลงเหลือเพียงละอองโปรยปรายหลังจากตกหนักต่อเนื่องมาหลายสัปดาห์ _______ตลอดเส้นทางหลายร้อยหลาลงจากหอคอยออกสู่ลานกว้างและออกจากป้อมเป็นไปด้วยดี ไม่มีทหารนายใดกล้าผลีผลามเมื่อแม่ทัพของตนถูกดาบพาดคอและมีเวอร์จิลเดินตาม มีคำสั่งไว้ตั้งแต่เมื่อ 17 ปีก่อนว่าห้ามทำร้ายเวอร์จิล แม้ว่าเวอร์จิลจะกำลังเค้นคอหอยของยูซิอุสอยู่ก็ตาม (แน่นอนว่าเวอร์จิลไม่เคยทำ) ใครก็ตามที่ขัดคำสั่งต้องตายสถานเดียว และเมื่อรวมกับสถานการณ์ปัจจุบันของยูซิอุสที่กำลังถูกจับเป็นตัวประกันโดยนักรบฝีมือดีที่กล้าลอบเข้ามาในป้อมปราการที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรวรรดิ สังหารทหารยามไป 20 นายโดยที่ทุกคนไม่มีโอกาสแม้แต่จะร้องเตือน ทำให้ไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวโดยพลการ _______บานประตูเหล็กกล้าหนากว่า 20 นิ้วเปิดออกอย่างเชื่องช้า ยูซิอุสเดินนำวาฮันและเวอร์จิลออกมา ด้านนอกมีกองทหารม้าโคเซียราวสามสิบนายรออยู่ ในจำนวนนั้นมีม้าเปล่าสองตัว ทั้งหมดถูกเล็งด้วยปืนของทหารจักรวรรดิที่ไม่กล้าจะขยับนิ้วเพียงนิด เนื่องจากทราบว่าแม่ทัพของตนตกเป็นตัวประกัน _______" ช้าจริงนะคะ แค่พาคนออกมาเอง " เด็กสาวหนึ่งเดียวในกลุ่มบ่นที่เห็นหน้าวาฮัน เด็กสาวผมสีฟางใส่ชุดนายทหารเรือที่ไม่เข้ากับตัว _______" โทษทีชามี่ พอดีติดขัดอะไรนิดหน่อย " วาฮันแก้ตัว " พอดีพวกลุงๆ เขาเล่นหมากรุกติดพันกันอยู่น่ะ " _______" ไม่ต้องแก้ตัวเลยค่ะ แล้วก็คนที่จะเรียกแบบนั้นได้มีแต่ท่านเทียเรสเท่านั้นนะคะ " _______" ขอโทษแล้วกัน ชามิรา " วาฮันยกมือยอมแพ้ แล้วจึงหันมาหาเวอร์จิล " มีเรือเล็กรออยู่ไม่ไกล เราต้องรีบไปก่อนที่พายุจะเข้าอีกครั้ง " _______เวอร์จิลพยักหน้ารับทราบ " เช่นนั้นต้องลาท่านตรงนี้ ขอให้โชคดีจนกว่าจะพบกันอีก " _______" เช่นกัน ขอให้ท่านโชคดี......จนกว่าจะได้พบกันอีก " _______วาฮันลดดาบออกจากคอของยูซิอุส แม่ทัพตะโกนสั่งทันที " ห้ามใครทำอะไรเด็ดขาด ปล่อยพวกเขาไป " _______ทหารจักรวรรดิบนกำแพงป้อมลังเลอยู่ครู่ ก่อนจะลดปืนลงตามคำสั่ง _______เมื่อขึ้นหลังมาแล้ว ทหารม้านายหนึ่งส่งผืนผ้าสีดำให้เวอร์จิล " ของที่ท่านทิ้งไว้เมื่อ 10 ปีก่อนครับ " _______เวอร์จิลรับผืนผ้าแล้วสะบัดคลี่ออก มันเป็นผ้าคลุมสีดำ ด้านหลังปักลายราชสีห์คาบดาบด้วยด้ายทอง เมื่อเวอร์จิลสวมผ้าคลุม ยูซิอุสรู้สึกได้ทันทีว่าศัตรูที่คู่ควรกับตนได้กลับมาแล้ว _______กองทหารม้าโคเซียควบห่างออกไปจนลับสายตา ยูซิอุสถอนหายใจ " น่าเสียดายนักที่ครั้งนี้ข้ามิใช่คู่ต่อสู้ของท่าน เวอร์จิล ดีเซียเรียส " _______ฟ้ากระจ่างเห็นจันทร์ คลื่นลมสงบ ราวกับว่าไม่กี่ชั่วโมงก่อนไม่เคยมีมรสุมที่เลวร้ายที่สุดในรอบหลายสิบปีโถมเข้าใส่อ่าวโคเซีย _______ทหารเรือโคเซียพายเรือเล็กออกจากฝั่ง พร้อมด้วยวาฮัน ชามิรา และเวอร์จิล ส่วนทหารม้าที่คุ้มกันขบวนควบหายไปในความมืดอย่างรวดเร็วเมื่อส่งมอบหน้าที่ต่อให้ฝ่ายนาวีแล้ว _______" จบวันที่วุ่นวายนี่เสียที " วาฮันที่นั่งอยู่ข้างเวอร์จิลเอ่ยอย่างผ่อนคลาย _______" วุ่นวายอะไรกันคะ ท่านก็แค่แอบเข้าไปแล้วพาคนออกมาเอง ไม่ได้หาทางออกเรือมาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตอย่างเป็นทางการ ไม่ได้ต้องมาเตรียมการกลางพายุตั้งแต่หกวันก่อน ไม่ได้ต้องคอยดูไม่ให้พวกจักรวรรดิรู้ว่าเอาเรือมาซ่อนไว้ ท่านที่มีหน้าที่แค่นั้นไม่มีสิทธิ์พูดว่าวุ่นวายหรอกนะคะ " _______" ไม่ขอเถียงล่ะ " วาฮันตอบหน่ายๆ แล้วฉุกคิดบางอย่างได้ " แต่เธอบอกว่าเอาเรือออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาตใช่ไหม " _______" ค่ะ ท่านเทียเรสอ้างนายท่าว่าเป็นคำสั่งลับ แล้วนำเรือออกมาทันที " _______วาฮันล้วงมือไปในเสื้อ นำหนังสือคำสั่งแจ้งภารกิจพิเศษออกมา " แล้วนี่มันอะไร " _______" ของปลอมค่ะ " ชามิราตอบหน้าตาเฉย _______วาฮันถอนหายใจ " ให้ตายสิ กลับไปจะซัดเจ้าบ้านั่นสักตุ๊บคอยดู " _______" เชิญเลยค่ะ แต่ว่าต้องข้ามศพฉันไปก่อนนะคะ " _______แม้จะตอบด้วยรอยยิ้ม แต่วาฮันก็รู้ว่าเด็กสาวจะทำเช่นนั้นจริงๆ _______" ล้อเล่นก็ได้ " วาฮันแก้คำพูดของตน _______" รู้อยู่แล้วเชียวว่าท่านวาฮันต้องพูดแบบนี้ " _______ เวอร์จิลพิจารณาทั้งสองคนขณะที่กำลังสนทนากัน เด็กสาวที่เหมือนกับไร้พิษภัยคนนี้แท้จริงมีฝีมือใช่ย่อย ทั้งท่าทางการวางตัวขณะไปรับเวอร์จิล การสั่งการพลเรือ ล้วนอยู่ในระดับยอดเยี่ยม การที่ทหารจะยอมรับคำสั่งจากผู้หญิงตัวเล็กๆ นั้นไม่ใช่เรื่องปกติ หมายความว่าทุกคนต้องประจักษ์ในความสามารถของเธออยู่ก่อนแล้ว ส่วนวาฮันนั้นแท้จริงคาดเดาได้แต่แรกแล้วว่าเรื่องทั้งหมดผู้วางแผนทำโดยพละการแต่ก็ยังทำตามแผนการแต่โดยดี แสดงว่าต้องมีสายสัมพันธ์ที่เป็นพิเศษกับผู้วางแผนเสี่ยงภัยนี้ _______ส่วนตัวผู้วางแผน สามารถวางแผนและจัดแจงใช้คนทำงานได้อย่างดี การที่ต้องลอบนำเรือออกมาหมายความว่าต้องไม่ใช่บุคคลระดับสูงสุดของโคเซียแต่ก็มีตำแหน่งฐานะพอสมควร ต้องมีความสามารถทางการข่าวที่ดีถึงขนาดสามารถทราบวันที่ยูซิอุสจะกลับมาที่ป้อมเป็นครั้งแรกในรอบปี ทั้งยังตัดสินใจดำเนินการอย่างรวดเร็ว ฉกชิงโอกาสน้อยนิดมาใช้ประโยชน์ได้ เวอร์จิลยอมรับว่าตนสนใจผู้อยู่เบื้องหลังอยู่ไม่น้อย _______ เมื่อเงียบนานไปทั้งสองคนที่เถียงกันอยู่นั้นก็หันมาหาเวอร์จิล เขาจึงต้องหาหัวข้อซักถามอีกฝ่าย " แล้วตอนนี้เราจะไปที่ไหนกันต่อ " _______ชามิราชี้ไปที่เส้นขอบฟ้าทางตะวันออก " โรซาอาเรียอยู่ที่นั่นค่ะ เรารออยู่นานจนกระทั่งพายุสงบก่อนที่ลูกต่อไปจะมา นี่เป็นโอกาสเดียวที่จะพาท่านออกไปโดยที่จักรวรรดิไม่สามารถทุ่มกำลังติดตามได้ " _______" สมบูรณ์แบบมาก แต่ก็ต้องใช้ความบ้าบิ่นไม่น้อย ข้าชักอยากเจอคนที่วางแผนนี้แล้วสิ " _______" ท่านจะได้พบแน่ คนผู้นั้นคือกัปตันเรือธงโรซาอาเรียของกองเรือที่ 6 เองค่ะ " ชามิราแนะนำอย่างชื่นชม _______" แต่ข้าไม่ค่อยอยากเจอเท่าไหร่ " วาฮันดูไม่สบอารมณ์นัก _______เวอร์จิลพิจารณาจากท่าทีของวาฮันแล้วจึงถาม " ดูเหมือนเขาจะเป็นเพื่อนเจ้า แต่คงไม่ถูกกันนักสินะ " _______" หมอนั่นติดพันน้องสาวข้าอยู่ " วาฮันพูดจบคำก็ลุกขึ้นทั้งที่อยู่บนเรือ ชักดาบออกมาขวางหน้าเวอร์จิล พร้อมกับเสียงปืนที่ดังขึ้นจากริมผาห่างออกไปเกือบไมล์ ดาบหักทันที แต่กระสุนก็ถูกเบี่ยงพ้นเป้าหมายเช่นกัน _______วาฮันหันตามวิถีกระสุน บนหน้าผา ชายบนหลังม้ากำลังเล็งปืนมายังวาฮัน _______ไกลออกไปที่ป้อมปราการ ยูซิอุสถอนหายใจ แล้วพูดกับตนเอง _______" น่าเสียดายนัก ที่คราวนี้เด็กน้อยคนนั้นได้เป็นคู่ต่อสู้ของท่านแทนที่จะเป็นข้า " - 3 - _______วาฮันไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดป้องกัน เมื่อเสียงปืนดังขึ้น เขารู้สึกเหมือนถูกทุบอย่างแรงที่หน้าผาก แรงกระทบผลักร่างวาฮันลงไปในน้ำทะเลเย็นเฉียบ สติของวาฮันดับวูบอย่างรวดเร็ว _______เมื่อดำดิ่งสู่ใต้น้ำ ก่อนจะหมดสติ วาฮันได้ยินเสียงของชามิรา _______สำหรับเวอร์จิล เขาจำชายหนุ่มคนนั้นได้แม้จะมองจากระยะไกล หลายสิบปีก่อน ในช่วงที่ดีเซียเรียสยังคงเป็นพันธมิตรกับอีรามัส เวอร์จิลจำได้แม่นยำถึงเด็กชายคนหนึ่ง ที่ยืนอยู่ห่างจากกลุ่มเด็กที่เล่นกันอย่างสนุกสนานเสมอ เด็กชายที่มีแววตาสงบเยือกเย็นเกินวัยคนนั้น _______บัดนี้เด็กคนนั้นเติบโตขึ้นเป็นชายหนุ่มที่สง่างาม ผู้มีนัยน์ตาเย็นชา จากทายาทตระกูลพันธมิตร บัดนี้อยู่ในชุดเต็มยศของกองทหารม้ารักษาพระองค์ของจักรพรรดิ หน่วยรบพิเศษที่ยอดเยี่ยมที่สุดของจักวรรดิ _______เวอร์จิลเอ่ยนามนั้นออกมา _______" ลูเซน อิรามัส " ========================================== Other side of the world ========================================== 1/1/2008 Special Thanks Jelphyr มาตรวจทางให้เช่นเคยอีกแล้ว ครับท่าน เอามาลงได้เสียทีหลังจากประกาศมาตั้งแต่เดือน พ.ย. ที่จริงผมควรจะว่างมานั่งแต่งฟิคหลายวันแล้ว แต่เพราะอะไรๆ มันไม่เ้ป็นใจเอาเสียเลย ในงานฉลองปีใหม่ผมยังต้องนั่งพิมพ์เอกสารสองสามฉบับซะเกือบเทีี่ยงคืน ส่วนวันนี้ก็ไปธุระเรื่องงานซะครึ่งวันก่อนจะกลับมานอนตาย ถ้าไม่นึกได้ว่าจะลงฟิควันนี้ ( จากเดิมจะลงเมื่อคืน ) คงสลบยันเช้าแล้วครับ สำหรับบทเบิกโรงน่าจะมีราว 6 - 8 ตอนย่อย ตอนนี้แต่งถึงตอนที่ 7 แล้ว แต่ยังไม่ได้ลงรายละเอียดหลายอย่าง ความสัมพันธ์ของตัวละครจะยังเหมือนเดิมหมด แ่ต่ในรายละเอียดจะเปลี่ยนไปเยอะ อย่างตอนแรกสาเหตุที่เทียเรสบุกป้อมออกจะไร้เหตุผลไปหน่อย จึงเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด รวมทั้งระดับของเทคโนโลยีในเรื่องที่เปลี่ยนไป ( จากยุคกลางตอนกลาง มาเป็นยุคเรเนซองค์ - จักรวรรดินิยมตอนต้น ) ทำให้เปลี่ยนแปลงข้อมูลไปหลายจุดมาก แผนการศึกที่คิดไว้ก็ต้องเปลี่ยนหมดเหมือนกัน บทแรกนี้จะเปิดตัวเฟรเธีย คุณหนูผู้โชคร้าย และลูเซนคู่หมั้นที่อยู่ฝ่ายศัตรู พอพิมพ์อย่างนี้แล้วดูน้ำเน่าแฮะ ส่วนวาฮันเป็นตัวเดินเรื่องในช่วงแรกนี้เหมือนเดิม ตอนที่ 4 ตอนต่อไป จะเป็นตอนของเฟรเธีย ซึ่งไม่คืบหน้าเอาซะเลยเพราะแต่งยากมากสำหรับคุณหนูอมทุกข์ดวงตกคนนี้้ ส่วนสำหรับลูเซนแต่งง่ายมาก เพราะไม่คอยชอบตัวละครแบบลูเซนมั้งเลยคิดว่ายังไงก็ได้ ไม่มีหลักเกณฑ์อะไรนัก ้เรื่องหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร โปรดติดตามได้ เมื่อมันเสร็จ EVND
" อื้อหือ เปรี้ยงเข้ากลางหัว ..... ลาก่อนพี่ชายวาฮัน~ ที่เหลือไม่ต้องห่วงนะ พระเอกอย่างข้าจะรับช่วงต่อเอง " [action]มองฟิลินจ์โดนถีบกลิ้งหลุนๆ[/action] ว่าเข้านั่น.. จริงๆยังไม่มีบทเลยนี่หว่า ลูเซน ... ไม่รู้ทำไมดูเก็กๆ ( ฮา ) เอากุหลาบซักดอกไปคาบไว้ด้วยมั้ย จะได้เหมือนเจ้าของตัวละคร ;P /me หนีออกจากกระทู้
