คนมอญเรียก ขนอม หรือ คนอม (คะ-นอม) น่ะครับ เต็มๆที่ผมเคยเห็นก็คือ คนอมจิน (คะ-นอม-จิน) เพี้ยนมากลายเป็น ขนมจีน
น่าจะเกิดจากแขกชอบขายรึเปล่าครับ สงสัยเหมือนกัน ทำไมแขกต้องขายถั่วน่ะครับ วันนี้กินข้าวอยู่ก็มีเดินมาขาย สงสัยจริงๆ เขารับจากไหน ทำไมต้องถั่ว ทำไมไม่มีคนชาติอื่นขาย แล้วมีคนซื้อเค้ากินเหรอครับ?
หมูย่างเกาหลีด้วยอีกอย่างนึง ลอดช่องสิงคโปร์ มีที่มาจากแต่ก่อนร้านลอดช่องสูตรนี้ขายอยู่หน้าโรงหนังชื่อสิงคโปร์ค่ะ ส่วนขนมจีน ถ้าจำไม่ผิดของมอญ ชื่อจริงๆคือ ขนมจิ๋น หรือจะออกเสียงตามพี่เก้าว่าก้ได้ค่ะ
^ ^ สุดยอดครับท่าน ความรู้ใหม่เลยทีเดียว ว่าแต่คุณยูคิฯ ไปรู้มาได้ยังไงครับเนี่ย (หรือว่าเกิดทัน?) ส่วนหมูย่างเกาหลีนี่มันก็ของไทยจริง ๆ ที่เค้าย่างกันอยู่ที่เกาหลีนี่มันคนละเรื่องกันเลยทีเดียว (ตอนผมไปลองกิน ผมว่าหมูย่างที่เกาหลีรสชาิติธรรมดา แต่ราคาถูกมาก!)
ถ้าจำไม่ผิด สมัยจอมพล ป. มีการรณรงค์ให้กินก๋วยเตี๋ยวครับ เพราะเป็นอาหารที่ราคาถูก จานเดียวอิ่ม และสารอาหารครบด้วน แป้งจากเส้น เนื้อสัตว์จากหมูและลูกชิ้น และผักจากถั่วงอก มันก็คงช่วงนั้นแหละที่เอาเส้นเล็กมาผัดแล้วกลายเป็นผัดไทย