[HYOUKA/氷菓 FANFICTION]

กระทู้จากหมวด 'Fiction' โดย kumi, 11 สิงหาคม 2012.

  1. kumi

    kumi Active Member

    EXP:
    805
    ถูกใจที่ได้รับ:
    0
    คะแนน Trophy:
    36
    สวัสดีค่ะ ไม่ได้แวะเข้ามาที่นี่นานมาก พอดีมี Drabbles ของ Hyouka ที่เราเพิ่งแปลไปอยากจะมาแชร์หน่อยน่ะค่ะ (จริงๆ เราอยากหาแฟนคลับล่ะค่ะ...อยากหาคนแชร์เรื่องนี้จัง ดูรอบตัวไม่ค่อยมีคนกรี๊ดด้วยเลย ฮ่ะๆๆ)

    ที่มานอกจากที่เราเพ้อโฮทาโร่แบบเกินพอดีไปหน่อยแล้ว ที่จริงเราอยากลองขัดเกลาภาษาตัวเองดูหน่อยแหละค่ะ เลยคิดว่าลองแปลฟิคเล่นๆ ดูดีกว่า ไม่ได้ทำนานแล้ว ถือซะว่าเคาะสนิมเพราะช่วงนี้ฝีมือไม่คงที่เขียนฟิคคอมมูฯ ไม่ออกเลยค่ะ ฮา

    เป็น Drabbles สั้นๆ นะคะ น่าจะมีประมาณ 30 ตอน เราจะทยอยแปลไปเรื่อยๆ ตามแต่โอกาสแล้วกัน อาจจะมีงานของคนอื่นบ้างแล้วแต่เจรจาขอได้ หวังว่าแฟนคลับบางคนที่ชอบเรื่องนี้เหมือนกันจะสนุกกับการอ่านงานเราเพลินๆ นะคะ

    หมายเหตุ: เป็นฟิคชั่นแปลนะคะ เราไม่ได้แต่งเองนะ ขออนุญาตเจ้าของเรื่องมาเรียบร้อยแล้วค่ะ






    *30 DAY OTP CHALLENGE*






    X – X – X – X – X – X – X – X


    Prompt 1 - Holding Hands


    X – X – X – X – X – X – X – X




    Author: lillyginnyblack (http://lilyginnyblack.tumblr.com/)​

    Translator: Phoebiie

    Couple: OrekixChitanda

    Summary: สำหรับโอเรกิ การเดินจูงมือไม่ใช่เรื่องสำคัญขนาดนั้น



    สายตาของโอเรกิตวัดมองมือตัวเองที่กำลังเกาะกุมมือเล็กๆ ของจิทันดะเอาไว้ พวกเขาสองคนเริ่มเดินจูงมือกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ตัวเขาเองก็จำไม่ได้แล้ว คิดว่าคงเป็นสักวันหลังจากที่ตกลงใจคบกันอย่างเป็นทางการนั่นแหละ​



    แปลกดีเหมือนกันที่เขากลับไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นพัฒนาการที่สำคัญเท่าไหร่​



    จริงอยู่ที่ตัวเขารู้สึกถึงความสนิทสนมทางกายที่เพิ่มมากขึ้น และเขาเองก็ดูหนังบ่อยพอที่จะเข้าถึงอารมณ์ไหววูบน้อยๆ ยามที่พวกเขาสัมผัสมือกัน​



    แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ...​



    เด็กหนุ่มไม่ได้รู้สึกว่าตัวเขากับจิทันดะจะเปลี่ยนไปแค่เพราะเดินจับมือกันหรอก​



    ระหว่างที่ทั้งคู่เดินชมทิวทัศน์ตามทางเท้า (ดวงตาสีม่วงคู่โตของจิทันดะเปล่งประกายตื่นเต้นตลอดเวลายามลากเขาวิ่งไปดู ทัศนียภาพฝั่งโน้นทีฝั่งนี้ทีด้วยสีหน้าเบิกบาน) ในหัวโอเรกิก็ยังคงเต็มไปด้วยความคิดที่ว่าตอนนี้เขากำลังจูงมือแฟนสาวอยู่​



    ความรู้สึกสบายใจวูบเข้ามาในอกอย่างเป็นธรรมชาติ ราวกับเขาเคยชินกับการจูงมือเธอเดินไปเรื่อยๆ แบบนี้​



    พอมาย้อนคิดดูดีๆ แล้ว เด็กหนุ่มก็นึกได้ว่าจิทันดะเคยจับมือเขาแบบนี้ ก่อนหน้านี้หลายหนแล้ว มือสองข้างของเธอมักจะเกาะกุมมือของเขาเอาไว้ ขณะที่เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นสบตาเขาด้วยดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้าพร้อมกับประโยค คลาสสิกว่า “ฉันสงสัยจังเลยค่ะ!”



    ดูเหมือนพวกเขาจะเริ่มจับมือกันก่อนที่จะคบกันจริงจังเสียอีก แม้แต่คนช่างสงสัยอย่างจิทันดะยังไม่เคยนึกเอะใจถึงสิ่งที่เรียกว่าพัฒนาการ ทางความสัมพันธ์นี้เลยด้วยซ้ำ (ไม่เหมือนตอนจูบแรกที่เธอออกอาการสนใจเอามากๆ)​



    นั่นสินะ... บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาก็ได้​



    ซึ่งเขาก็ไม่ถือหรอก ออกจะดีเสียด้วยซ้ำ เพราะเขาชอบความธรรมดาอยู่แล้ว​



    ...ชอบมากที่สุดเลยเชียวแหละ...​






    X – X – X – X – X – X – X – X


    Prompt 2 - Cuddling Somewhere


    X – X – X – X – X – X – X – X


    Author: lillyginnyblack (http://lilyginnyblack.tumblr.com/)​

    Translator: Phoebiie​

    Couple: OrekixChitanda

    Summary: คุณพี่สาวแอบเห็นโอเรกิกับจิทันดะเอนหัวซบกันระหว่างดูหนังบนโซฟา​



    เธอมองเด็กสองคนอิงแอบกันบนโซฟา ก่อนจะหลุดหัวเราะคิกคักออกมาเบาๆ หญิงสาวไม่เคยคิดมาก่อนว่าตาน้องชายขี้รำคาญของเธอจะยอมให้ใครคนอื่นเอน ศีรษะพิงไหล่ตัวเองขณะที่กุมมือใครคนนั้นแน่นเสียขนาดนั้น​



    แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว...ต่อหน้าต่อตาเธอเนี่ยแหละ...​



    หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองด้วยซ้ำว่าภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอจะ เป็นเรื่องจริง เธอนึกย้อนไปสมัยที่โฮทาโร่ยังเป็นเด็ก เธอเคยคิดที่จะเข้าไปกอดเขาหนนึง แต่กลับโดนอีกฝ่ายส่งสายตาพิฆาตกลับมาจนเธอต้องถอยหนีไปอย่างช่วยไม่ได้​



    ...แต่ดูภาพตรงหน้าเธอนี่สิ...​



    หญิงสาวเห็นภาพคู่รักวัยรุ่นกำลังสวีทหวานระหว่างดูภาพยนต์รอบดึกในบ้านด้วยบรรยากาศสบายๆ อันคุ้นเคย​



    จากจุดที่เธอมองอยู่ โฮทาโร่ไม่แสดงอาการอึดอัดใดๆ ออกมาซักนิด พ่อน้องชายตัวดีของเธอไม่คิดจะเบี่ยงตัวหลบยามแฟนสาวเบียดตัวเข้ามาประชิด เลยเสียด้วยซ้ำ ...ราวกับเด็กหนุ่มคุ้นชินกับการถูกบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวไปแล้วยังไงยังงั้น​



    ถึงกระนั้นเธอก็สังเกตเห็น... ร่องรอยความประหม่าน้อยๆ ที่ปรากฏเพียงชั่ววูบในแววตา แม้คนตรงหน้าจะพยายามปกปิดด้วยสีหน้าเฉยชาที่มองเผินๆ เหมือนไม่ใส่ใจก็ตามที​



    เจ้าเด็กนั่นไม่กล้าแม้แต่จะก้มลงไปมองสาวน้อยผมดำแสนน่ารักในอ้อมแขนด้วยซ้ำไป​



    หญิงสาวอมยิ้มขำขณะเฝ้าดูภาพเด็กสาวร่างเล็กค่อยๆ ขยับตัวเข้าหาน้องชายเธอเรื่อยๆ ยามเนื้อเรื่องในโทรทัศน์ดำเนินมาถึงจุดตื่นเต้น ฉากกุ๊กกิ๊กตรงหน้าช่างน่าเอ็นดูเสียจนเธอเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาหลายหน​



    โชคยังดีที่เธอเก็บอาการได้ทัน หญิงสาวตวัดสายตากลับไปมองคู่หนุ่มสาวทั้งสองอีกครั้งด้วยสายตาพินิจพิจารณา กว่าเดิม ราวกับต้องการจารึกทุกรายละเอียดไว้ในความทรงจำ​



    ใช่ว่าเธอจะหาเรื่องมาแบล็คเมล์ตาน้องชายตัวแสบได้ง่ายๆ เสียเมื่อไหร่ ในเมื่อตานี่มุ่งมั่นเอาแต่จะประหยัดพลังงานท่าเดียวจนบางทีเธอยังนึกสงสัย ว่าเขาใช้วิธีอะไรรวบรวมพลังดึงตัวเองให้ลุกจากเตียงขึ้นมาอาบน้ำได้ทุกเช้า​



    ไม่น่าเชื่อว่าจู่ๆ สวรรค์จะประทานโอกาสอันงามลงมาให้​



    และแน่นอนว่าพี่สาวที่แสนดีอย่างเธอคงไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้หลุดลอยไปได้ง่ายๆ อยู่แล้ว​





    X – X – X – X – X – X – X – X


    ช่วงนี้เรานิยมอ่าน Drabbles สั้นๆ น่ารักแหละค่ะ (จริงๆ ยาวๆ ก็อยากอ่านแต่มันไม่ค่อยมีมากกว่า ฮือ) อาจจะเป็นเพราะเป็นแนวที่เราไม่ถนัดเอาเลย... (ใครเคยอ่านงานของเราคงจะเข้าใจดีมาก [​IMG] ถ้าไม่นับ Princess' Sonata แล้วละก็...เขียนก๊าวไม่ออกอีกเลย จริตไปทางฉ่อยเอาเสื่อมเอาฮาไปแล้วเรียบร้อย) ก็เลยคิดว่าถ้าแปลแนวนี้เยอะๆ น่าจะทำให้เขียนได้ลื่นไหลขึ้นหน่อย


    สำหรับทักษะการแปลเราคงยังต้องฝึกอีกเยอะแหละค่ะ [​IMG] นี่ก็บอกตรงๆ ว่าไม่เหมือนต้นฉบับเท่าที่ควร บางจุดก็ใช้ความเข้าใจเราแปลออกมาเพื่อความสมู้ท อาจจะทำให้ความหมายคลาดเคลื่อนไปบ้าง ถ้าใครเจอจุดผิดหรือมีคำแนะนำอะไรจะคอมเม้นต์บอกได้เลยนะคะ ยินดีรับฟังค่ะ [​IMG]


    สำหรับคนที่เก่งภาษาและอยากอ่านต้นฉบับเราแนะนำให้ไปอ่านเลยค่ะ บางตอนน่ารักมากๆ จริงๆ ถ้าหากให้ Feedback กับเจ้าของเรื่องได้จะดีมากเลยค่ะ เธอตื่นเต้นอยากรู้ฟีตแบคเหมือนกัน [​IMG]


    ถ้าทำได้แบบนั้นจริงๆ ก็ช่วยสนับสนุนนะคะ Hyouka จะได้มีฟิคเยอะๆ!! เราอยากเสพค่ะ! [​IMG]
    (ประเด็นสินะนั่นน่ะ....)






    สุดท้าย.

    มีใครเคยสังเกตบ้างมั้ย

    [​IMG]
    [​IMG]

    เราชอบใจ Kyoto Animation ตรงนี้แหละค่ะ รายละเอียดเล็กน้อยเก็บได้ดีมากเลย ถึงปกติจีจังจะก๊อปปี้โฮทาโร่บ่อยๆ แต่ก็มีหลายครั้งเลยนะที่โฮทาโร่เลียนแบบท่าทางของจีจังโดยไม่รู้ตัวน่ะ

    โอ๊ยย แม่ยกเห็นแล้วก๊าววใจ [​IMG] [​IMG] [​IMG]

    แม้จีจังจะน่ารำคาญไปนิดแต่คู่นี้ยังไงก็น่ารักค่ะ!!

    ปล. ชอบบอร์ดเวอร์ชั่นใหม่จังค่ะ ใช้ง่ายดีจัง :D
  2. kumi

    kumi Active Member

    EXP:
    805
    ถูกใจที่ได้รับ:
    0
    คะแนน Trophy:
    36
    เอาส่วนต่อไปมาลงค่ะ [​IMG] แปลแล้วมีความสุขมาก แต่ก็ยังมีปัญหาเดิมๆ ก็คือ...ไม่เหมือนต้นฉบับเท่าที่ควรเลย... [​IMG]

    งานแปลที่ดีไม่ควรใส่แนวความคิดเราเยอะจนเกินไปสินะ...แต่เราก็ยังรู้สึกว่า...ถ้าไม่ใส่มันก็ไม่สมู้ท(ในความรู้สึกตัวเอง)อยู่ดีล่ะค่ะ เอาแต่ใจตัวเองจริงๆ... ดูท่ายังต้องเรียนรู้อีกเยอะนะเนี่ย หวังว่าต่อไปจะพัฒนาได้ดีขึ้นนะ!!




    X – X – X – X – X – X – X – X


    Prompt 3 - Gaming


    X – X – X – X – X – X – X – X




    Author: lillyginnyblack (http://lilyginnyblack.tumblr.com/)​

    Translator: Phoebiie

    Couple: OrekixChitanda

    Summary: โอเรกิไม่ใช่คนเล่นเกมเก่งเท่าไหร่หรอก​



    โอเรกิเล่นเกมไม่เก่ง เต็มที่ก็เล่นได้แค่เกมกดง่ายๆ อย่างเช่นมาริโอ้ที่ไม่ต้องทำอะไรมากนอกจากวิ่งและกระโดด เป็นอันจบกระบวนการ มีบ้างเหมือนกันที่เขาเปลี่ยนอารมณ์มาเล่นเกมไฟต์ติ้ง แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะได้ทำอะไรไปมากกว่าการนั่งคุดคู้กระแทกปุ่ม เดิมๆ จนกระทั่งสู้ผ่านไปยังด่านต่อไปหรอกนะ​



    และในความคิดของโอเรกิ แม้แต่การนั่งกระแทกปุ่มเฉยๆ ก็ยังเปลืองพลังงานอยู่ดี​



    ดังนั้นเกมประเภทที่เขาจำเป็นต้องวางแผนเยอะๆ พูดคุยกับตัวละครมากมาย ค้นหาไอเท็มและเรียนรู้ท่าไม้ตายต่อเนื่องใหม่ๆ รวมทั้งจดจำรายละเอียดสำคัญๆ ในเรื่อง...เป็นแนวที่เขาไม่เคยคิดจะแลเลยซักนิดเดียว​



    ที่เขาไม่อยากเล่นก็เพราะว่ามันเหนื่อยและสิ้นเปลืองพลังงานเกินไป และถ้าถึงคราวจำเป็นต้องเล่นจริงๆ เขาก็จะเลือกแต่ทางบังคับอย่างเดียว ...คุยแต่ตัวละครที่จำเป็นต้องคุย... ถ้าอาวุธที่มีมันยังใช้ได้เขาก็จะใช้มันต่อไปเรื่อยๆ ...และถ้าหากต้องสู้...ก็จะสู้เฉพาะตัวที่หนีไม่ได้เท่านั้นแหละ...​



    ดังนั้นฉากคัทซีนจึงเป็นช่วงเดียวที่เขาได้เรียกพลังงานที่สูญหายไปกลับคืนมา​



    แล้วใครจะไปคิดว่าจู่ๆ แฟนเขาจะซื้อเกม RPG มาให้เป็นของขวัญ...แค่มองตาวูบเดียวก็รู้ว่าเจ้าหล่อนอยากจะให้เขาเล่นมาก แค่ไหน จิทันดะสนใจเกมนี้มากและอยากจะดูเขาเล่น​



    .....ผลก็เหมือนทุกๆ เรื่องที่เธอสนใจก่อนหน้านี้นั่นแหละ​



    จริงอยู่ที่สาเหตุที่เขายอมอาจเป็นเพราะเกม RPG เป็นของขวัญที่เธอซื้อมาให้ แต่ลึกๆ แล้วเขาอาจจะเสพติดความรู้สึกภูมิใจตอนไขข้อข้องใจให้แฟนสาวสำเร็จก็ได้​



    โอเรกิใส่แผ่นเกมเข้าไปในเครื่องคอนโซลและนั่งรอจนกระทั่งไฟบนหน้าจอโทรทัศน์สว่างวูบ​



    เมื่อเข้าสู่ฉากเปิดเกม รายนามตัวอักษรพร้อมกับภาพเคลื่อนไหวและเพลงประกอบก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า โอเรกิแสร้งทำเป็นสนใจ ขณะเหลือบสายตาสำรวจใบหน้าน่ารักของหญิงสาวคนข้างๆ เด็กหนุ่มเพลิดเพลินกับสีหน้ายามเธอเปล่งประกายสดใสกับภาพกราฟฟิก ยามเจ้าหล่อนหัวเราะคิกคัก ร้องไห้หรือหน้าบึ้งยามหงุดหงิดกับบทสนทนาในเรื่อง​



    โอเรกิฟังเสียงเธอกลั้นหายใจอย่างลุ้นระทึกเมื่อถึงฉากต่อสู้ เขายอมทำตามคำร้องขอของจิทันดะทุกอย่าง (ที่รวมไปถึงการคุยกับตัวละครทุกตัวในเมือง เช็คห้องทุกห้องและหีบสมบัติทุกอันในดันเจี้ยน รวมถึงการลองผสมไอเท็มเพื่อให้ได้อาวุธใหม่ๆ มาใช้ และยังอื่นๆ ที่ขอละไว้ด้วยมากจะอธิบาย) โดยไม่อิดออดเลยซักนิด​



    ถึงแม้จะใจจะไม่อยากยอมรับ โอเรกิรู้สึกว่าการสังเกตปฏิกิริยาของเด็กสาวข้างกายระหว่างกดปุ่มบังคับใน มือไปด้วยทำให้เขารู้สึกสนุกกับการเล่นเกม RPG (เป็นครั้งแรกในชีวิต)​



    โอเรกิรู้ดีว่าความรื่นเริงนี้จะคงอยู่นานเท่าที่ผู้หญิงคนนี้ยังอยู่...เท่าที่เธอยังคอยลุ้น คอยกระซิบ ตะโกนเชียร์อย่างมีส่วนร่วมไปกับเกมเผื่อแผ่ไปยังส่วนที่เขาไม่เข้าใจ...และไม่อาจเข้าถึงได้​



    โอเรกิไม่เคยเล่นเกมได้นานขนาดนี้มา ก่อน(มากกว่าสามชั่วโมง) แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขานึกสนุก อยากจะเล่นมาริโอ้หรือเกมอื่นๆ ขึ้นมาด้วยตอนนี้หรอกนะ​



    ไม่หรอก...ถ้าหากตรงนั้นไม่มีจิทันดะอยู่ข้างๆ ละก็...​










    X – X – X – X – X – X – X – X

    Prompt 4 - On A Date

    X – X – X – X – X – X – X – X






    Author: lillyginnyblack (http://lilyginnyblack.tumblr.com/)​

    Translator: Phoebiie​

    Couple: OrekixChitanda

    Summary: จิทันดะสังเกตว่าเดทครั้งแรกของเธอช่างแตกต่างกับตอนนัดเจอที่คาเฟ่ในวันหยุดสุดสัปดาห์เพื่อปรึกษาเรื่องเฮียวกะลิบลับ​



    จิทันดะรู้สึกได้ว่าแก้มของเธอร้อนวูบ แต่ก็จนปัญญาจะแก้ไข ทุกครั้งที่โอเรกิประหม่า เธอก็อดกังวลไปด้วยไม่ได้ เด็กสาวรู้สึกไม่มั่นใจ​



    อาจเพราะเป็นเดทแรก อาจเพราะผู้ชายคนข้างๆ กำลังหน้าขึ้นสีเรื่อขณะเหลือบมาสบตา จิทันดะจึงไม่สามารถควบคุมความร้อนที่พวยพุ่งออกมาจากใบหน้าได้​



    เธอหลุดหัวเราะออกมาเจื่อนๆ​



    เด็กสาวบอกตัวเองให้คิดว่าการนัดพบครั้งนี้ไม่ต่างกับการนัดเจอที่คาเฟ่คราว ก่อน...เมื่อนานมาแล้ว...ตอนที่เธอขอร้องให้เขาช่วยไขคดีเฮียวกะให้​



    ง่ายๆ แค่นั้นเอง...​



    แต่มันก็ไม่ใช่...ทุกอย่างมันไม่ง่ายขนาดนั้น​



    ตอนนั้นพวกเธอยังไม่ได้เป็นคู่รักกัน...ผิดกับตอนนี้...​



    ตอนนั้นโอเรกิยังมองเธอด้วยสายตาเฉยชา ส่วนเธอก็เห็นเขาเป็นแค่คนมีความสามารถพิเศษ...ความสามารถที่อาจช่วยไข ปริศนาเรื่องลุงของเธอได้ก็ได้​



    แต่ยามนี้ดวงตาสีมรกตคู่นั้น คอยมองตามเธอไปตลอดทาง บนถนนสายหลักที่มุ่งหน้าไปยังร้านกาแฟเพื่อหาอะไรรองท้องก่อนจะไปดูหนังเป็นโปรแกรมถัดไป​



    คนทั่วไปอาจมองว่าสายตาเด็กหนุ่มยังดูเฉยเมยไม่ต่างจากตอนพบกันคราวก่อน...หากเด็กสาวสังเกตได้ถึงความแตกต่าง...​



    โอเรกิเปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่สายตาเท่านั้น...ทุกอย่างของเขากำลังเปลี่ยนไปด้วย​



    ไม่ว่าจะเป็นดวงตาที่ปรากฏแววสนใจใคร่รู้ในบางเวลา (แม้จะเพียงแค่วูบเดียว) มุมปากที่ยกขึ้นแย้มรอยยิ้มอ่อนโยนยามเธอเผลอทำอะไรไม่เข้าท่า การสบตา...ที่อ้อยอิ่ง ทิ้งช่วงมองเธอนานกว่าที่ควร สัมผัสอุ่นจากมือใหญ่ที่บีบกลับมาเป็นครั้งคราว​



    ทุกการกระทำที่ทำให้เธอหายใจติดขัด ใจสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกวาบหวาบประหลาดในอก​



    ทั้งคู่ทรุดตัวนั่งลงในร้าน สั่งกาแฟและอาหารว่างมาทานเล่นโดยมีเสียงจังหวะการเดินของนาฬิกาดังมาเป็นฉากหลัง​



    ไม่สิ สิ่งที่เธอได้ยินอยู่ตอนนี้คือเสียงหัวใจที่ดังสะท้อนอยู่ในอกของทั้งคู่ต่างหากล่ะ​



    อย่างน้อย...จิทันดะก็เชื่อเช่นนั้น​



    บรรยากาศเงียบสงบชวนผ่อนคลายถูกแทรกด้วยบทสนทนาเบาๆ เป็นช่วงๆ จิทันดะไม่ได้รู้สึกลำบากใจกับความปกติธรรมดานั้น​



    เพราะสิ่งที่เธอตั้งตารอคอยที่สุดของวัน – สิ่งที่เธอนึกสงสัยอย่างที่สุด - ก็คือสิ่งที่ทั้งคู่กำลังจะไปดูต่อไปต่างหาก​



    ภาพยนต์แนวสืบสวนลึกลับ​



    เด็กสาวมั่นใจว่าโอเรกิจะต้องไขปริศนาได้ก่อนที่หนังจะจบแน่ๆ (แต่เธอบอกเขาไปแล้วตั้งแต่ทีแรกแล้วว่ายังไงก็ห้ามบอกตอนจบเธอก่อนเด็ดขาด) ด้วยเหตุนี้เธอจึงรู้สึกกระตือรือร้นและสนใจเป็นอย่างมาก​



    ในที่สุดทั้งคู่ก็ลุกขึ้นไปจ่ายค่าอาหารที่แคชเชียร์ ช่วงเวลาที่เธอรอคอยกำลังขยับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พลันจิทันดะก็รู้สึกตัวชาวาบจากความตื่นเต้นที่ถาโถมเข้ามาในจิตใจ ทว่าเด็กสาวก็สงบลงได้เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสของมือใหญ่ที่เอื้อมมากุมมือเธอไว้เบาๆ​



    และจังหวะที่เธอกำลังจะหันไปเล่าถึงความสนใจที่มีอยู่อย่างล้นปรี่ โอเรกิก็กระชับมือเธอแน่นขึ้น​



    ...จิทันดะรู้ทันทีว่าเขาเข้าใจ....​



    เพียงแค่นั้นก็พอแล้วสำหรับวันนี้​





    X – X – X – X – X – X – X – X






    ปล. ถ้ากล้าพอจะขอเรื่องที่แซวฮอร์โมนโฮทาโร่มาลง ขำกลิ้งตายกันไปข้างนึง ๕๕๕
  3. Ryuto

    Ryuto 終わる道、始まる夢

    EXP:
    964
    ถูกใจที่ได้รับ:
    16
    คะแนน Trophy:
    88
    ติดตามอยู่นะครับ คู่นี้ผมก็แอบเชียร์อยู่เหมือนกัน ถ้าทำอนิเมะมาแบบนิยายเรื่องนี้จะแฮปปี้มากๆ

    /me ปูเสื่อ
  4. kiro

    kiro Member

    EXP:
    62
    ถูกใจที่ได้รับ:
    0
    คะแนน Trophy:
    6
    ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะครับ

    จะรอติดตามอ่านต่อไปน่อ
  5. taleoftrue

    taleoftrue Well-Known Member

    EXP:
    900
    ถูกใจที่ได้รับ:
    52
    คะแนน Trophy:
    113
    เห็นคนโพสต์แล้วนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้มาตอบกระทู้นี้เลย -_-"

    เรื่องนี้เพิ่งจะดูจบ 22 ตอนไปเมื่อไม่นานมานี้เอง คาดว่าตอนจบนี่คงตรงใจกับที่หลายๆคนคิดอยู่บ้างถึงมันจะยังไม่ถึงกับสรุปลงตัวว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปบ้างก็เถอะ แต่ส่วนตัวคิดว่ามันต้อง happy ending ล่ะน่าเรื่องนี้

Share This Page