บทเพลงแห่งฤดูหนาว : Winter's Song

กระทู้จากหมวด 'Fiction' โดย pentita, 12 พฤศจิกายน 2014.

  1. pentita

    pentita Aqouze

    EXP:
    642
    ถูกใจที่ได้รับ:
    16
    คะแนน Trophy:
    38
    บทนำ อัคคีเหมันต์

    “วสันต์ใบใหม่ ดอกไม้หอมริน
    สีสันโบยบิน สดชื่นสราญ

    คิมหันต์ส่องแสง ร้อนแรงแผดผลาญ
    แมลงแมงสำราญ ขับขานดนตรี

    ใบเขียวเปลี่ยนผัน ร่วงพันหลากสี
    สารทเยือนมาที รู้ได้ในพลัน

    กาล...”

    หญิงสาวผมแดงหยุดเสียงร้องไว้เพียงเท่านั้น ร่างเธอถูกแต่งเติมไปด้วยใบไม้หลากสีหลายพันใบใช้แทนเสื้อผ้า ส่วนขาที่ลอยอยู่เหนือพื้นนั้นก็บ่งบอกว่าตัวเธอไม่ใช่มนุษย์ เจ้าหล่อนมองซ้ายมองขวาสองสามครั้งพร้อมกับกางแขนออกและกำแพงใบไม้สีแดงส้มแห่งฤดูใบไม้ร่วงก็พุ่งเข้ามาล้อมรอบกาย

    กำแพงใบไม้บีบอัดเข้ามา และแล้วร่างเธอก็หายไป เหลือเพียงแต่กองใบไม้แห้งร่วงหล่นตกพื้น

    เธอคือฤดูใบไม้ร่วง ฤดูที่ใบเขียวเปลี่ยนผันเป็นสีแดงและส้ม จากนั้นใบจะร่วงหล่นกองสุมบนพื้น ถูกหมักด้วยกระบวนการธรรมชาติ และกลายเป็นสารอาหารแก่ดินสำหรับปีต่อไป เห็ดในฤดูนี้ก็มีมากมายเพราะหญิงสาวมีพลังในการบำรุงเชื้อของเห็ดมากกว่ากาลอื่นๆ

    ณ ตอนนี้อากาศเย็นลงกว่าเดิมมาก เพราะฤดูหนาวกำลังจะเข้ามาแทน ทว่า ฤดูหนาวคนก่อนเพิ่งถึงแก่อายุขัยไปเมื่อปีทีแล้ว ดังนั้นเธอจึงต้องไปรับตัวน้องสาวฤดูหนาวคนใหม่ ไม่เช่นนั้นปีนี้จะไม่มีฤดูหนาว

    หญิงสาวอยู่ในโลกอีกมิติ มีเพียงเทพแห่งฤดูกาลเท่านั้นที่จะเข้าไปได้ สภาพรอบข้างมืดสนิท มีเพียงบ่อน้ำตรงกลางที่ส่องสว่าง และเทพฤดูหนาวคนใหม่อยู่ที่นั่นเพื่อรอให้เธอมาพาออกไป

    ว่าแต่… ทำไมอากาศรอบๆ ถึงอุ่นแบบนี้... น้องสาวคนนี้เป็นเทพฤดูหนาว นางควรจะแผ่ไอเย็นออกมาสิ

    ฤดูใบไม้ร่วงกระโดดลงบ่อ เธอต้องตกใจเพราะพบไฟลุกท่วมก้นบ่อ แถมยังเห็นเด็กตัวเล็กๆ นอนแช่น้ำอยู่กลางกองเพลิง โดยน้ำไม่ระเหยไปไหนและไฟก็ไม่ดับ หญิงสาวค่อยๆ เอื้อมมือลงไปแตะอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะร่างของเธอนั้นติดไฟง่ายเหมือนใบไม้แห้ง ทว่า…

    อุ่น…

    เด็กคนนี้แผ่ไอเย็นออกมาเล็กน้อย... ส่วนไฟที่ลุกโชนนั้นไม่ไหม้ และอบอุ่นราวกับเตาผิงแห่งฤดูหนาว....

    หญิงสาวค่อยๆ อุ้มร่างเล็กนั้นขึ้นมาจากปากบ่อน้ำ จากนั้นเธอจึงเห็นว่านั่นคือ ‘น้องชาย’ ไม่ใช่ ‘น้องสาว’ อย่างที่เข้าใจ

    ฤดูใบไม้ร่วงชะงักอีกครั้ง เทพฤดูกาลทั้งสี่นั้นจะเกิดมาด้วยรูปลักษณ์แห่งเพศหญิงเสมอ ทุกคนจะถือว่าเป็นพี่น้องกันโดยเรียงลำดับการเกิดก่อนหลัง เมื่อเธอมารับตัวน้องคนใหม่จึงคาดหวังว่าจะเป็นน้องสาว

    แต่… น้องคนใหม่นั้นเกิดมาพร้อมกับความประหลาด เป็นทั้งฤดูหนาวที่เกิดมาพร้อมไฟและเพศชาย

    เธอคิดอะไรไม่ออกเลยว่าควรทำอย่างไรต่อ จะให้ปลุกพวกพี่ๆ ฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนที่กำลังหลับอยู่ขึ้นมาปรึกษาก็ไม่ควร.... เพราะถ้าทั้งคู่ตื่นนอกฤดูกาล สภาพอากาศอาจปั่นป่วน เท่ากับว่าหญิงสาวต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

    ทว่า เมื่อหญิงสาวออกจากสถานที่กำเนิดเทพมาบนผิวโลกก็พบบรรดาทวยเทพกับเหล่าสารพัดภูติ นอกจากภูติเห็ด ภูติใบไม้แดงเหลือง และภูติลมแล้งอันเป็นภูติประจำฤดูใบ้ไม้ร่วง ก็ยังมีภูติที่ปรากฏตัวแทบทุกกาลอย่างภูติลมเย็น ภูติฟ้าร้อง ภูติฝนละออง ภูติลูกเห็บ และภูติหมอก

    ภูติใบไม้แดงมีรูปลักษณ์เป็นเพียงใบไม้สีแดงอมเหลืองขนาดเท่าฝ่ามือและร่อนไปร่อนมา แต่แม้จะตัวเล็ก ก็ยังแสดงอาการตกใจโดยกระเด็นเด้งไปชนภูติตนนู้นตนนี้มั่วซั่ว ภูติลมแล้งกับลมเย็นจึงต้องช่วยกันเป่าลมให้หยุด

    ภูติลมแล้งมีร่างเป็นชายหนุ่มผิวแห้งผากกับผมสีน้ำตาลสั้นแข็ง ส่วนภูติลมเย็นเป็นเด็กสาววัยรุ่นที่มีใบหน้าสวยแบบเย็นๆ เธอไม่พูดไม่จา แต่จับมือกับภูติลมแล้งแล้วพุ่งเข้าใส่ฤดูหนาวที่เพิ่งเกิดใหม่ทันที

    ฤดูใบไม้ร่วงตกใจ เธอเรียกใบไม้แห้งขึ้นมาปกป้องน้องชายคนใหม่ แต่กำแพงใบไม้ไม่สามารถปิดกั้นพลังรุนแรงของสองลมที่ผนึกกำลังร่วมกันได้ หญิงสาวจึงวางเด็กในแขนลง แล้วแผ่พลังความกราดเกรี้ยวแห่งฤดูใบไม้ร่วง

    “ข้าคือฤดูใบไม้ร่วง ขอสั่งให้เจ้าถอยไป”

    ชายหนุ่มลมแล้งปล่อยมือสาวลมเย็นทันที ลมแล้งเป็นภูติในสังกัดฤดูใบไม้ร่วงจึงต้องฟังคำสั่งของฤดูใบไม้ร่วง และเมื่อสาวลมเย็นโดนทิ้ง พลังของเธอจึงไม่อาจทำอะไรได้

    สาวลมเย็นกระโดดถอยกลับไปในตำแหน่งเดิม ดวงตาสีฟ้าของเธอบ่งบอกความเสียดาย ในบรรดาภูติด้วยกัน เหล่าภูติลมนับว่ามีอานุภาพรองลงมาจากเทพฤดูกาล เธอจึงคิดว่าอาจฉวยโอกาสได้หากร่วมมือกัน

    “ฆ่า…” สาวลมเย็นเอ่ย “ข้าขอร้อง ฆ่าฤดูหนาวกาลกิณีเสีย”

    “ทำไม” ฤดูใบไม้ร่วงถามกลับ

    สาวลมเย็นจิกมือเพื่อพยายามระงับอารมณ์โกรธ... ฤดูใบไม้ร่วงรู้อยู่แล้วว่าไฟกับฤดูหนาวไม่ใช่ของคู่กัน แต่ก็ยังดึงดังจะปกป้องพี่น้องของตัวเอง ทั้งที่... มันคือเหตุอาเพศ

    “ถ้าท่านไม่ทำ และข้าไม่ทำ ก็จะมีคนอื่นรอทำตลอดเวลา”

    “หมายถึงการฆ่าน้องชายที่น่ารักของข้าหรือ?”

    “เทพแห่งฤดูกาลไม่เคยเป็นเพศชาย” สาวลมเย็นประท้วงในประเด็นใหม่ “ท่านก็รู้จักบทเพลงทำนายอันนั้นที่เราเหล่าภูติแห่งสภาพอากาศร้องกันต่อๆ มา”

    ฤดูใบไม้ร่วงอ้าปากร้องบทเพลงท่อนต่อเนื่องจากของเก่า

    “ใบเขียวเปลี่ยนผัน ร่วงพันหลากสี
    สารทเยือนมาที รู้ได้ทันใด


    ในกาลต่อไป โลกใกล้มลาย
    ชีวิตล้มตาย ทั้งทวยเทพา”

    “ใช่ เพลงนั้นแหละ ท่านก็รู้ว่าฤดูหนาวคือฤดูกาลที่จะทำลายโลก” สาวลมเย็นรุกไล่ต่อด้วยคำพูดเพราะไม่อาจสู้ด้วยพลังได้ “พวกเราทั้งหมดไม่รู้ว่าเป็นฤดูหนาวคนไหนแต่ก็ช่วยกันเฝ้าจับตาดูเรื่อยมา...”

    เส้นผมสีฟ้าของสาวลมเย็นเริ่มสะบัดตามกระแสลม

    ”นั่นต้องเป็นฤดูหนาวที่จะทำลายโลกแน่นอน...”

    สิ้นเสียงสาวลมเย็น ฤดูใบไม้ร่วงก็โกรธจนสร้างพายุใบไม้ออกมาหมุนวนรอบกาย ต่อให้ฝ่ายตรงข้ามเป็นสมาชิกของตระกูลภูติลม แต่เธอไม่อาจยอมให้น้องชายถูกต่อว่าในเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นได้

    “เชื่อคำทำนายอะไรไร้สาระ! พวกเราสิคือคนที่กุมชะตาของโลกใบนี้ ไม่ว่าจะสภาพอากาศแบบไหน หากร่วมแรงกันจะสร้างได้ทุกอย่าง ถ้าเจ้าฆ่าฤดูหนาว สมดุลโลกก็ถูกทำลายเช่นกัน”

    เมื่อฤดูใบไม้ร่วงประกาศจุดยืน ภูติทุกตนก็จำยอมต้องถอยกลับไปแต่โดยดี

    หญิงสาวค่อยๆ ทรุดตัวนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง โดยเนื้อแท้เธอเป็นคนใจอ่อน มีนิสัยเงียบและยิ้มอย่างเดียวเพื่อเลี่ยงการทะเลาะกับคนอื่น พอต้องเล่นบทโหดจึงรู้สึกว่าใช้พลังงานไปมากกว่าปกติ

    แต่… เมื่อได้มองน้องชายที่ยังเป็นเพียงเด็กทารกจ้องกลับมาตาแป๋ว เธอก็รู้สึกเหมือนได้พลังงานกลับคืน ฤดูใบไม้ร่วงสวมกอดเขาแน่น และค้างไว้ในท่านั้นอยู่นาน

    อีกไม่กี่วันก็ได้เวลาผลัดฤดูแล้ว จากฤดูใบไม้ผลิจะต้องเปลี่ยนเป็นฤดูหนาว ถ้าถึงเวลานั้นเธอจะนอนจำศีลเหมือนสัตว์ป่า และไม่มีใครปกป้องเขาได้อีก

    โดยปกติ... เทพฤดูกาลที่เกิดใหม่พลังน้อย อ่อนต่อโลก และยังถูกปีศาจล่อลวงได้ง่าย แต่จะมีเหล่าภูติดูแล ทว่า สภาพที่เกิดมาพร้อมกับไฟลุกท่วมตัวแบบนี้คงไม่มีใครช่วยแน่ แม่สาวลมเย็นคงไปป่าวกระกาศ แล้วภูติทุกตนก็จะหันมาจ้องฆ่าน้องชายฤดูหนาวคนนี้

    พลัน ไอเย็นค่อยๆ คืบคลานมาจากด้านหลัง ฤดูใบไม้ร่วงหันขวับ และได้พบชายหนุ่มร่างกำยำในชุดสีขาวคลุมทั้งตัวพร้อมกับฮู้ดยืนปรากฏตัวให้เห็น เขามีดวงตาและผมสีขาว ส่วนตาดำนั้นเป็นสีเทาอ่อนๆ

    เขาคือ… ภูติลมหนาว...!!

    ฤดูใบไม้ร่วงใช้พลังใบไม้ผลักเขากระเด็นออกไปไกล ภูติลมหนาวเป็นภูติประจำหน้าหนาว ในฤดูนี้เขาไม่มีพลังมาต้านทานอะไรเธอแน่นอน

    “ท่านเทพแห่งฤดูใบไม้ร่วง...ข้ามาเพื่อขอรับฝากท่านเทพแห่งฤดูหนาวคนใหม่ไว้กับข้า” ชายหนุ่มพูดทั้งๆ ที่ยังนอนอยู่บนพื้น “ข้าคือภูติลมหนาว อยู่ไม่ได้หากขาดฤดูหนาว”

    หญิงสาวเพ่งมองชายหนุ่มผมขาวที่อยู่ในสภาพใกล้สลบบนพื้น

    “ข้าฝืนลุกจากนิทราเพราะได้ยินเสียงจากสายลมบอกกล่าว อีกไม่นานก็จะหลับไปอีกครั้งจนกว่าจะถึงเวลาผลัดฤดู... ขอท่านเชื่อว่าข้ามาดี”

    เธอไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้ารับ

    “ข้าจะถ่วงเวลาการผลัดฤดูให้ปีนี้หน้าหนาวมาถึงช้าไปหนึ่งเดือน ระหว่างนั้นจงฟื้นฟูกำลังให้เต็มที่”

    หญิงสาวเชื่อใจเขา เพราะภูติลมหนาวนั้นไม่มีวันทำร้ายฤดูหนาว เหมือนกับที่ภูติลมแล้งไม่ทำร้ายฤดูใบไม้ร่วง ทุกฤดูจะมีสมาชิกจากตระกูลลมที่ขึ้นตรงอยู่ และลมหนาวก็เป็นหนึ่งในนั้น

    หนึ่งเดือนนั้น ฤดูใบไม้ร่วงพยายามชะลอเวลาให้นานที่สุด เธอใช้อำนาจส่วนตัวในการกักพลังเหล่าภูติลมแห้งและภูติใบไม้แดงเหลือง การเปลี่ยนฤดูจึงเป็นไปอย่างเชื่องช้า สิ่งมีชีวิตในป่าหลายตัวดูมีความสุขกับการที่ฤดูหนาวมาไม่ถึง

    ทว่า หญิงสาวชะลอได้เพียงแค่เดือนเดียวอย่างที่เคยกำหนดไว้ พอเธอหมดพลังเข้าสู่สภาวะจำศีล ก็จะหลับยาวไปจนถึงช่วงเวลาผลัดฤดูใบไม้ร่วงในปีหน้า

    ฤดูหนาวเริ่มต้นแล้ว

    เด็กทารกที่เคยได้แต่คลานมาตลอด จู่ๆ ก็โตขึ้นพรวดเดียวราวกับเด็กสิบขวบ เขาวิ่งไปวิ่งมาเพราะตื่นเต้นกับร่างกายใหม่ แต่ภายในยังคงความคิดแบบเด็กแรกเกิดไว้อยู่

    ชายหนุ่มผมขาวร่างกำยำค่อยๆ พริ้วกายลอยมาหยุดอยู่ตรงหน้า จากนั้นก็ใช้กระแสลมหอบเอาฤดูหนาวคนใหม่ไปด้วยกัน
    Last edited: 12 พฤศจิกายน 2014
    taleoftrue ถูกใจสิ่งนี้
  2. pentita

    pentita Aqouze

    EXP:
    642
    ถูกใจที่ได้รับ:
    16
    คะแนน Trophy:
    38
    จบแล้วครับ บทนำ คงทิ้งไว้เพียงเท่านี้ก่อน เพราะเป็นเรื่องที่แต่งตามใจฉันอีกเรื่องหนึ่ง

    เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ได้ไอเดียตอนอ่านนูเบมืออสูรล่าปีศาจสมัยประถม แล้วมีสี่สาวเทพสี่ฤดูกาลที่เป็นภาพวาดจากทางบ้านส่งมา พอเห็นแล้วก็ชอบมาก โดยเฉพาะฤดูหนาวที่จะให้ความรู้สึกเย็นๆ เรียบร้อย แลดูเป็นนางเอกในเสปค 555555+

    สมัยนั้นได้เอามาวาดรูปเป็นการ์ตูนต่อหลายแผ่น นั่งออกแบบตัวละครทั้งสี่ฤดู plot เรื่องสมัยนั้นไม่มีอะไร เป็นเนื้อเรื่องแนวที่เด็กคิดได้ โดยมีตัวนางเอกเป็นฤดูหนาวอยู่กับพี่น้องอีกสามฤดู ทั้งสี่คอยตะลอนๆ ไปไหนไปกันตลอดเวลาโดยไม่มีใครรู้ฐานะที่แท้จริงว่าเป็นเทพแห่งฤดูกาลทั้งสี่ผู้ยิ่งใหญ่ บางทีก็จะเจอภูติขี้โอ่วางอำนาจ หรือภูติบางตนก็แกล้งปลอมตัวเป็นเทพแห่งฤดูกาลทั้งสี่ ทำให้สี่สาวต้องปรากฏตัวเผยฐานะ แล้วปราบตัวร้ายซะ โดยมากเป็นเนื้อเรื่องที่แต่งเอาเองในหัวไปเรื่อยๆ แต่วาดจริงๆ จังๆ แค่สองสามแผ่น

    พอเวลาผ่านไปจึงค่อยรู้ว่าตัวเองไม่ได้ชอบวาดรูป แค่ชอบขีดๆ เขียนๆ ลงสมุดเรียนแก้เซ็งกันมือว่าง จึงค่อยๆ เอามาดัดแปลงเป็นนิยายเพราะชอบแบบนี้มากกว่า

    พอเป็นนิยาย เนื้อเรื่องแบบที่เคยคิดเล่นๆ ไว้ในสมัยเด็ก มันก็ไม่ได้สนุกเท่าไหร่ มีแต่บทโชว์พลัง ก็เลยต้องทำให้มีเนื้อเรื่องอะไรบ้าง จากนางเอกก็ต้องกลายเป็นพระเอก จากที่เคยตะลอนๆ เฮฮาลัลล๊า ก็ต้องสร้างปัญหาให้ปวดหัวเล่น จากที่เคยอยู่เป็นกลุ่มมหาอำนาจสี่คน ก็จับแยกกันเสีย ไม่งั้นมันจะโกงเกินไป

    ส่วนบทเพลงนั้น เนื่องจากขณะนั้นเพิ่งเคลิ้มกับหลังจากการอ่านนิยายไมรอนของ คุณลวิตร์จบเป็นรอบที่สามพัน จึงอยากลองสลัดทิ้งความคิดที่คิดว่าตัวเองแต่งกลอนไม่ได้ออกแล้วลุยกับมันดู ก็ใช้เวลากับมันหลายวันมาก เรียกว่าให้เขียนใหม่ก็ไม่สามารถเขียนได้ กลอนเพลงได้แก้ไปแก้มา ทั้งจากความช่วยเหลือของเพื่อนๆ และอาจจะมีการแก้อีกให้สละสลวยขึ้นเพราะพอจะมองเห็นว่ามันยังไม่เพราะ แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะแก้ตรงไหนได้อีกเลยต้องปล่อยไว้ก่อน

    ขอบคุณที่อ่านบทนำ และบท comment ต่อจากบทนำจนจบครับ :oops:

Share This Page