ขึ้นหัวเรื่องซะเป็นการเป็นงานเชียว....แฮ่ๆ ที่จริง...อยากจะเขียนมานานแล้ว แต่ที่อยู่ๆ มานั่งเขียนเอาตอนนี้คงเพราะเริ่มเหนื่อยกับการทำโด..ขอเปลี่ยนบรรยากาศซักพักเถอะ....- -" ที่หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาพูด คงเป็นเพราะคนรอบตัวเรามีทั้งคนที่ชอบเพลงเกาหลีและเพลงญี่ปุ่น คนที่ชอบเพลงเกาหลีบางส่วนแอนตี้เพลงญี่ปุ่น และคนที่ชอบเพลงญี่ปุ่นบางคนก็จะแอนตี้เพลงเกาหลีอย่างรุนแรง ส่วนเรากับน้องสาวเป็นพวกที่ฟังเพลงแบบไม่มีสังกัด จะประเทศไหนภาษาไหนถ้าถูกใจก็ฟัง...ก็เลยมีทั้งเพลงเกาหลีและเพลงญี่ปุ่นที่ชอบ พอมาเจอแบบนี้ก็เลยรู้สึกกระอักกระอ่วนใจยังไงพิกล.... นอกเหนือจากเรื่องที่ทั้งสองประเทศเป็นคู่แข่งกันทั้งในเรื่องแง่ประวัติศาสตร์ (นึกภาพไทยกับพม่าเอาไว้ก็แล้วกัน) และการเผยแพร่วัฒนธรรม (ตามที่ท่านทูตญี่ปุ่นเคยกัดเอาไว้เล็กๆ ในงานการ์ตูนครั้งหนึ่ง 555) ลักษณะเพลงของทั้งสองประเทศก็มีความแตกต่างกันอยู่มาก จนไม่น่าแปลกเลยซักนิด ที่คนที่ชอบเพลงของฝั่งหนึ่ง จะไม่ชื่นชมเพลงของอีกฝั่งหนึ่ง ดังที่จะอธิบายต่อไป ขอเล่าส่วนที่ง่ายก่อนก็แล้วกัน นั่นคือฝั่งของเพลงเกาหลี เพลงเกาหลีถ้าจะมองกว้างๆ ก็คงแบ่งได้เป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ คือเพลงตามกระแสหลัก ซึ่งมีทั้งป๊อบ ร็อค โซล และ R&B กับเพลง Trot ที่ให้อารมณ์คล้ายๆ กับเพลงลูกทุ่งบ้านเรา เพลงประเภทแรกจะให้อารมณ์หนักไปทางเพลงสากลเสียส่วนมาก ทั้งในแง่ของการร้อง การออกเสียง จะไหลคลอไปกับดนตรี เวลาร้องนักร้องส่วนมากก็จะเปิดคอกันเต็มที่ จนบางครั้งก็ฟังออกค่อนข้างยาก ว่าร้องออกมาเป็นคำว่าอะไร ลักษณะแบบนี้พบได้ทั่วไปในเพลงสากล เพลงแจ๊ส และเพลงไทยสมัยหลังๆ การ improvisation ในแบบของแจ๊ส (เช่นการฮัมเพลง การโหนเสียง บลาๆๆ อธิบายไม่ค่อยถูก ต้องฟังเองถึงจะเข้าใจ ถ้าคนอ่านฟังเพลงของทงบังก็นึกถึงเสียงหอนๆ ท้ายท่อนที่ชางมินชอบทำบ่อยๆ ละกัน) จะพบเยอะในเพลงเกาหลี สัดส่วนของเพลงในตลาดเกาหลีส่วนใหญ่ก็ยังเป็นเพลงป๊อบ ที่ร้องในสไตล์เพลงสากล รองลงมาก็โซลและ R&B ส่วนร็อคถือว่าไม่เยอะ และเราก็ไม่ค่อยได้ฟัง คงออกความเห็นอะไรไม่ได้มาก (ถ้าเอาแค่เท่าที่ได้ฟัง...ก็รู้สึกว่ามันเป็นเจร็อคชัดๆ) สำหรับเพลง Trot ถึงจะบอกว่าคล้ายๆ เพลงลูกทุ่ง...แต่ลักษณะเพลงต่างจากลูกทุ่งเมืองไทยไกลโข เพลงTrot เป็นเหมือนเพลงที่แสดงเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเพลงเกาหลี มีการโชว์พลังเสียงของนักร้องอยู่มาก เท่าที่เคยฟังดูเหมือนจะไม่ค่อยมีการอิมโพรไวซ์แบบเพลงแจ๊สมากนัก แต่ธรรมชาติการร้องของเพลง Trot มีความใกล้เคียงกับเพลงสากลอยู่ไม่น้อย อาจเป็นเพราะสาเหตุนี้ เพลงส่วนใหญ่ของเกาหลีที่เกิดขึ้นในภายหลังจึงรับเทคนิคแบบตะวันตกเข้ามาและนำมาใช้กับเพลงของตัวเองได้อย่างกลมกลืน ข้ามมาฝั่งของเพลงญี่ปุ่นบ้าง ในความเห็นของเรา ไม่ว่าจะเป็นเจป๊อบหรือเจร็อคต่างก็มีลักษณะเฉพาะตัวสูง ขนาดที่เอาไปแปลงเป็นภาษาอื่นแล้ว คนที่เคยชินฟังแค่แว้บเดียวก็บอกได้ว่านี่เป็นเพลงญี่ปุ่นนะ เพลงญี่ปุ่นเองก็คล้ายๆ กับการ์ตูนญี่ปุ่น คือมีความหลากหลายในตัวเองสูง จนแทบจะอธิบายไม่ถูกว่ามีอะไรเป็นจุดร่วมกัน แต่กลับมีอะไรบางอย่างในตัวเองที่มองปราดเดียวเราก็บอกได้ว่านี่เป็นการ์ตูนญี่ปุ่น คิดๆ ไปก็แปลกดีเหมือนกัน เอกลักษณ์อีกอย่างที่เราคิดว่าเราพบในเพลงญี่ปุ่นส่วนใหญ่ (อันนี้คิดเอาเองนะ ไม่ได้มีอะไรอ้างอิง) ก็คือตัวภาษาญี่ปุ่นเอง ภาษาญี่ปุ่นส่วนใหญ่มีเสียงสั้นเป็นคำๆ ทำให้การออกเสียงร้องมักจะมีจังหวะสั้นๆ ชัดเจนเป็นส่วนๆ ไป..ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงเหมือนกัน แต่เอาเป็นว่า..มันทำให้เพลงภาษาญี่ปุ่นส่วนมากไม่ค่อยมีการเอื้อนเสียงโหนเสียงอะไรเท่าไหร่ ซึ่งเราคิดว่ามันเกิดขึ้นจากลักษณะเฉพาะตัวที่ภาษานั้นๆ หล่อหลอมขึ้นมา (อย่างเพลงไทยที่มีการเอื้อนก็เพราะเสียงภาษาไทยมีวรรณยุกต์กำกับเสียงสูงต่ำของคำ และมีวรรณยุกต์ผันเสียง (วรรณยุกต์ที่มีสองระดับเสียงในวรรณยุกต์เดียว นั่นคือเสียงโท (ต่ำ->สูง) กับเสียงจัตวา (สูง->ต่ำ)) รวมอยู่ด้วยนั่นเอง) ถึงแม้นักร้องดังๆ หลายคนอย่างมิกะ นากาชิมะหรืออุทาดะ ฮิคารุจะมีสไตล์การร้องที่ต่างออกไป แต่ก็ถือว่าเป็นสัดส่วนที่ไม่มากนัก มีน้องที่ฟังเพลงญี่ปุ่นบางคนเรียกเอาไว้ด้วยซ้ำว่าเป็นการ "ร้องเพลงญี่ปุ่นแบบเพลงฝรั่ง" ถ้าจะนึกให้ง่ายๆ ก็ให้นึกถึงเพลงร้องหลายๆ เพลงของเกม Final Fantasy ที่มีทั้งสองภาษา คือญี่ปุ่นและอังกฤษ แต่ไม่ว่าเวอร์ชันไหนฟังแล้วก็จะให้อารมณ์ของเพลงฝรั่งมากกว่าอยู่ดี (แต่เราไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องเสียหายเลยนะ...ขอแค่เพราะก็โอเค ^ ^ll) เพราะอย่างนี้แหละ....เราถึงบอกว่าเขียนถึงเพลงเกาหลีมันง่ายกว่า!! (เพลงญี่ปุ่นมีแต่อะไรที่อธิบายเป็นคำพูดยากทั้งนั้น) ขอจบลักษณะเฉพาะของเพลงจากทั้งสองประเทศเอาไว้ก่อน แล้วมาเริ่มที่ข้อขัดแย้งที่เราได้รับฟังจากแอนตี้แฟนทั้งสองฝั่ง (555) ว่ากันเฉพาะเรื่องเพลงอย่างเดียวเลยละกัน ไม่เอาเรื่องของคนเข้ามาเกี่ยว คราวนี้ขอยกให้ฝั่งที่ต่อต้านเพลงญี่ปุ่นก่อน แฟนเพลงเกาหลีที่ไม่ชอบเพลงญี่ปุ่นที่เราเจอมีน้อยนะ เพราะวัฒนธรรมเพลงญี่ปุ่นเข้ามาเปิดตัวในไทยก่อนเกาหลี คนที่เริ่มจากเพลงญี่ปุ่นแล้วรับเพลงเกาหลีเข้ามาเพิ่มก็เลยมีอยู่ไม่น้อย แต่เคสที่เราเจอนี่ถือว่าหายาก...เพราะคนนี้ฟังเพลงสากลมาก่อน แล้วก็หันมาฟังเพลงเกาหลี โดยที่ไม่เคยติดเพลงญี่ปุ่นเลย คำบ่นที่เราเจอก็คือเพลงญี่ปุ่นส่วนใหญ่ เสียงร้องสู้นักร้องเกาหลีไม่ได้ ถือว่าไม่แปลก เพราะสไตล์การร้องเพลงแบบเกาหลีเป็นแบบที่เราอธิบายเอาไว้ข้างต้น คือมีการโชว์ทั้งพลังเสียงและเทคนิคการร้องมากกว่าเพลงญี่ปุ่น ซึ่งเป็นลักษณะคล้ายๆ กันกับเพลงสากลที่น้องคนนี้ฟังมาก่อน ส่วนเพลงญี่ปุ่นที่เป็นเจป๊อบ (ไม่เอาเจร็อคมารวมนะ) มักจะเน้นไปที่การโชว์เนื้อเสียงของคนร้องมากกว่า ว่าเสียงหล่อเสียงหวานกันแค่ไหน แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดละนะ....ส่วนหนึ่งก็ต้องยอมรับด้วย ว่าเพลงที่ร้องยากๆ ใส่เทคนิคมากๆ มันก็ฟังยากขึ้นตามไปด้วย เพลงป๊อบพยายามหลีกเลี่ยงจุดนี้กันอยู่แล้ว (นึกถึงเพลง opera หรือ jazz ดูสิ...ร้องยากมาก...และคนที่ไม่ชินก็ฟังยากมากเช่นกัน) ส่วนฝั่งญี่ปุ่นที่แอนตี้เกาหลี (เจอเยอะกว่ามั่กๆ) ดูเหมือนปัญหาใหญ่มากๆ คือแนวเพลงที่ไปกันคนละทาง เคยมีคนบ่นว่าเพลงเกาหลีฟังแล้วเจอแต่พวกแร็พกับ R&B ก็ถือว่าเยอะจริงๆ...ตรงนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องของรสนิยมแล้วหละ เพราะคนเขียนเองก็เกลียดเพลงแจ๊สกับอาร์แอนด์บีเข้าไส้ แต่ที่ฟังเพลงเกาหลีนี่ฟังเอาเสียงคนร้องจริงๆ (ถือว่านักร้องเกาหลีหลายคนเก่งมากที่ทำให้เราฟังเพลงที่ไม่ชอบเพื่อจะฟังแค่เสียงคนร้องเพียวๆ) อีกปัญหาของฝั่งเกาหลีที่ยังไม่เคยเจอคนบ่น (แต่เรานี่แหละกำลังจะบ่น) คือความเป็นเอกลักษณ์ของเพลงของตัวเอง อาจจะไม่ใช่เพลงเกาหลีทั้งหมด..แต่ขอเจาะไปที่ค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ของเกาหลีอย่าง SM town เลยดีกว่า (ต.ย.ศิลปินในสังกัดก็เช่น Boa, TVXQ, SuperJunior, The Grace ฯลฯ) ปกติเราเป็นคนที่ฟังเพลงแล้วชอบที่ตัวเพลงมากกว่านักร้อง ศิลปินสุดปลื้มในดวงใจก็เลยเป็นคนแต่งเพลงมากกว่าคนที่เป็นนักร้อง....- -" แต่เพลงส่วนใหญ่ของค่ายเพลงที่ว่ามักจะนำเพลงดั้งเดิมที่มีผู้ประพันธ์ไว้แล้วมา arrange ใหม่หรือแค่เปลี่ยนเนื้อเป็นภาษาเกาหลี (เขาคงซื้อลิขสิทธิ์กันมาเรียบร้อยแล้วแหละ ไม่งั้นคงเป็นเรื่อง...) เราก็เลยตะขิดตะขวงใจอยู่นิดๆ เวลาฟัง เพราะมันไม่ใช่ผลงานที่สร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่ทั้งหมด คิดว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้แฟนเพลงญี่ปุ่น (ซึ่งสุดแสนจะยึดมั่นถือมั่นกับเรื่องของสิทธิสร้างสรรค์ และเราก็เป็นหนึ่งในพวกนั้น....- -" ถึงบอกไงว่านักร้องที่ทำให้เราฟังเพลงเพื่อจะฟังแค่เสียงของเขาเนี่ยเก่งมากๆ....) ไม่ค่อยจะชื่นชอบเพลงเกาหลีก็เป็นได้ ความขัดแย้งเท่าที่ได้ฟังมาก็มีอยู่แค่นี้...แล้วก็มีปัญญาวิเคราะห์ออกมาได้แค่นี้ อยากจะฟังความเห็นจากคนอื่นๆ เหมือนกันว่าคิดยังไง หากมีส่วนไหนที่คิดว่าควรเพิ่มเติมหรือแก้ไขก็ขอความกรุณาด้วยค่ะ ^ ^ Credit : Kagaribi@All-Final and SJCC โปรดนำออกพร้อมเครดิตทั้งหมด Take out with full credit!!!
เป็นเรื่องที่น่าคิดทีเดียวครับ ประเด็นนี้ พอดีผมทำวิจัยจบในหัวข้อ "วัฒนธรรมเกาหลีที่ส่งผลต่อวัยรุ่นไทย: กรณีศึกษาวัยรุ่นวงโคเวอร์" (แน่นอนส่งไปแล้ว ได้เกรด C+ แน่ะ ดีใจไม่ต้องรีเกรด) ผมไม่ค่อยพบปัญหาดังกล่าวในหมู่วัยุร่นที่เป็นกลุ่มตัวอย่างของผมเลย เพราะ อย่างที่ท่่าน Kagaribi ได้กล่าวไว้ตอนต้น "กระแสวัฒนธรรมญี่ปุ่น" นั้นได้ถาโถมเข้าสู้สังคมไทยเป็นเวลาไม่ต่ำกว่า 10 ปีแล้ว ส่วนทางเกาหลีเองเพิ่งจะเริ่ม "ส่งออก" วัฒนธรรมของตนมาเมื่อไม่นานนี้เอง (ในแวดวงนักวิชาการวัฒนธรรม เรียกปรากฎการณ์นี้ว่า Korean Wave หรือ Hallyu ในภาษาเกาหลี) ในไทยเองก็เพิ่งจะมาเป็นที่รู้จักอย่้างกว้างขวางก็ไม่เกิน 5 ปีมานี้ ส่วนใหญ่แล้ว วัยรุ่นที่สนใจในเพลงเกาหลี ก็เคยนิยมชมชอบเพลงญี่ปุ่นมาก่อนเหมือนกัน วงโคเวอร์ ทั้ง Cover Band (โคเวอร์ศิลปินที่เป็นวงดนตรี) กับ Cover Unit (โคเวอร์ศิลปินที่ไม่เป็นวงดนตรี ทั้งเดี่ยวทั้งกลุ่ม) ก็เหมือนกับแฟนเพลงทั่วไป เพียงแต่ได้ขยับขยายจุดยืนจาก "คนฟัง" มาเป็น "การทำในสิ่งที่ตัวเองชื่นชอบ" จึงไม่มีปัญหาในการฟังเพลงเท่าใดนัก ถ้าเป็นคนที่รักดนตรีจริงๆ (ผมเองเป็นหนึ่งในนั้น เล่นดนตรีเป็นบางชนิด) ไม่ค่อยที่จะเกี่ยงเรื่องเพลงนี้เป็นของชาตินั้นชาตินี้ ไม่ว่าจะเป็นเพลงชาติไหนๆก็ฟังได้หมดเหมือนกัน แต่จากเท่าที่อ่านมา ปัญหามันอยู่ที่ "รสนิยมส่วนบุคคล" ซึ่งเป็นเรื่องที่ว่ากล่าวกันมิได้ ก็ตามนั้นแหละครับ ต่างคนก็ต่างชอบ ซึ่งแนวเพลงที่ทำแล้วได้รับความนิยม ประสบความสำเร็จ ได้รับการตอบรัีบที่ดีจากแฟนเพลงย่อมที่จะถูกนำเสนออย่างต่อเนื่อง แน่นอนว่าแนวเพลงที่ทำออกมานั้นย่อมต้องทำออกมาเพื่อแฟนเพลงในประเทศของตัวเองเสียก่อน เมื่อคิดจะขยับขยายไปยังแฟนเพลงต่างชาติก็จะมีการปรับปรุงใหม่ อย่าง TVFXQ หรือ ดงบังชินกิ เมื่อไปออกอัลบั้มที่ญี่ปุ่นก็มีการเปลี่ยนเนื้อเพลงให้เป็นภาษาญี่ปุ่น ส่วนเรื่องนำเพลงที่เคยแต่งไว้แล้วมา Rearrange ใหม่นี่ ผมคิดว่าประเทศไหนๆก็ทำกันนะ เพลงญี่ปุ่นเองก็ไม่ใช่ว่าไม่มี (พี่ไทยไม่ต้องพูดถึง หากินกับแนวเพลงเดิมๆ ศิลปินเดิมๆ) ปัญหาเรื่องไม่ชอบ(ไม่ถึงกับเกลียด) เพลง/ศิลปินเกาหลี ที่ผมพบก็คือ เมื่อ "วัฒนธรรมเกาหลี" ได้รับควา่มนิยมแทนที่ "วัฒนธรรมญี่ปุ่น" เวทีงานแสดงต่างๆของฝั่งญี่ปุ่นเริ่มหายไป เริ่มไม่มีที่ยืน แม้แต่ในงานของสายญี่ปุ่น อย่าง J - Trend ที่หน้ามาบุญครอง ยังต้องมีวงโคเวอร์ที่เป็นสายเกาหลีขึ้นแสดงด้วย และแน่นอน งานแสดงทางสายเกาหลีกลับเพิ่มขึ้นมาแทนที่อย่างมากมาย วงโคเวอร์สายญี่ปุ่น "กลายพันธุ์" เป็นวงโคเวอร์สายเกาหลีเป็นจำนวนมาก ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม โดนเฉพาะวัฒนธรรมป๊อป (Pop Culture) ที่มักจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว คงอยู่ไม่นาน มีสิ่งใหม่มาแทนที่อยู่ตลอดเวลา่ เรื่องของ "คุณภาพเสียงของนักร้อง" นี่ ผมว่า หามาตรฐานมาวัดไม่ได้ครับ แต่ละชนชาติย่อมมี "ภาษา" และ "การออกเสียง" ที่แตกต่างกันไป นักร้องที่สามารถมีอัลบั้มได้นี่ก็ต้องผ่านการคัดตัว การฝึกฝน อย่างหนักเป็นเวลานานแน่นอน เรื่อง "คุณภาพ" จึงมีอยู่ครบแน่ๆ ปล. เพิ่มเติมเรื่องการส่งออกวัฒนธรรมของประเทศเกาหลี เผื่อคนอื่นที่สนใจครับ ทางรัฐบาลเกาหลีใต้ ได้มีมาตรการที่จะส่งออกวัฒนธรรมของตนให้เหมือนกับที่ญี่ปุ่นทำและประสบความสำเร็จอย่างมากในหลายๆประเทศในเอเชีย จึงมีการสนัลบสนุนอุสาหกรรมบันเทิง ไม่ว่าจะเป็นทั้งละคร ภาพยนตร์ ดนตรี แฟชัน ฯลฯ โดยดูได้จากละครหรือภาพยนตร์ต่างๆ จะมีการสอดแทรกสิ่งที่บ่งบอกถึง "วัฒนธรรมเกาหลี" อยู่แทบทั้งสิ้น เท่าที่ผมค้นข้อมูลจนเจอ ก็มีเรื่อง "เหล้า" ที่ดื่มกันเป็นขวดๆเหมือนขวดเหล้าสาเกของญี่ปุ่นประมาณนั้น รู้สึกว่าของเกาหลีจะเรียกว่า "โชจู" ไม่ว่าจะในละครเรื่องใดย่อมที่จะพบเห็นสิ่งเหล่านี้อยู่เสมอๆ หรือแม้แต่ "กิมจิ" ที่สามารถพบได้ในฉากทานอาหารหลายๆฉาก ทั้งนี้ จะเห็นได้ว่าเป็นการส่งออกวัฒนธรรมที่มีการวางแผนมาอย่างดีเป็นขั้นเป็นตอน ทางรัฐบาลเกาหลีใต้เองได้ส่งเสริมให้มีการจัดทัวร์ท่องเที่ยวตามสถานที่ที่เป็น "ที่ถ่ายทำ" ภาพยนตร์หรือละครต่างๆ มากขึ้น ส่งเสริีมบริษัททัวร์และการโรงแรมให้มีคุณภาพมากขึ้น ดังจะเห็นได้จากหลังจากที่ละครเรื่อง "แด จัง กึม" ได้ออกอากาศไปยังประเทศต่างๆ ทางรัฐบาลเกาหลีใต้ก็เปิดให้มีทัวร์ชม "พระราชวัง" ของจริงและส่วนอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับละครเรื่องนี้ ก็ประมาณนี้แหละครับ ข้อมูลที่ผมมีอยู่ และการวิเคราะห์จากสมองน้อยๆของผม
เพลงเกาหลีกินเกาเหลากับเพลงญี่ปุ่นสินะ > < อันที่จริงผมก็ฟังได้ทั้งสองแบบนะครับ แต่ส่วนตัวไม่ค่อยชอบทั้งเกาหลีทั้งญี่ปุ่น คงเป็นเพราะผมชอบเพลงที่มันโชว์พลังเสียงนักร้องแบบเต็มๆอย่างเพลงเก่าๆ ของทางตะวันตกมากกว่า ตัวอย่างง่ายๆเช่น Opera กับพวกเพลงของ Celine dion , ป้าMariah ประมาณนี้
ฟังเพลงอย่าเครียดเลยครับ ผมฟังทั้งสองฝั่งเลยน่ะ แต่สังเกตุไหมว่า วง เจ-ป็อป หรือ เค-ป็อป จะเป็นเหมือนกัน คือแนวเพลงเอาแน่เอานอนไม่ได้แล้วแต่ช่วง มีทั้งบัลลาด ร๊อค อาร์แอนด์บี เป็น ฮิปฮ็อป บางก็มี ใครที่ฟัง ทงบังชิงกิ หรือ คัตตุน จะเข้าใจ - -"
เพลงผมชอบทั้งสองฝั่ง แต่งานภาพ(ทั้งเกมทั้งการ์ตูน) ผมเกลียดเกาหลีหน่อยๆ ไม่รู้ทำไม ทั้งๆ ที่แทบไม่ต่างจากของญี่ปุ่นเลย ส่วนเพลงนี่ผมจะชอบของเกาหลีเฉพาะบางเพลงนะ โดยรวมก็ชอบของญี่ปุ่นอยู่ดี เพราะมันไร้กฏเกณดี แต่ละเพลงเหมือนเสพยาม้ามาแต่ง(นี่คำชมนะ) หลุดจากอัตตา ทั้งหลายทั้งปวงอยากจะมิกส์อะไรพี่แกยัดเยียดไปได้หมด สะใจจริงๆ นี่แหละ ศิลปะ ว่ะฮ่าๆ แถมได้เพื่อนที่เป็นนักดนตรีที่ชื่นชอบความหลุดโลกของเพลงการ์ตูนญี่ปุ่น(และพยายามจะล้างสมองเพื่อนในมหาลัยมัน) ได้มาคุยเรื่องดนตรีกับมันแล้วผมยิ่งชอบสไตล์ญี่ปุ่นเข้าไปอีก แต่อดคิดไม่ได้ว่า จะมีสักวันไหม ที่จะมีกระแส T pop แพร่กระจายไปทั่วโลกได้(แล้วเมื่อไหร่จะหาเอกลักษณ์ตัวเองเจอ) ของไทยผมชอบ พวกที่เอาของเก่ามาแต่งใหม่นะ ผมชอบเนื้อร้องของเก่า แต่ชอบเสียงร้องและวิทยาการทางดนตรีของโลกยุคปัจจุบันมากว่า เพลงที่แต่งใหม่ถ้าไม่ได้แต่งโดยพวกอาร์ตติสตัวจริง ส่วนตัวผมว่าห่วย ฟังแล้วให้อารมร์เหมือนฟังคนเมาบ่น มีแต่พล่ามปัญหาชีวิตบัดซบ อกหักรักตุ๊ด เสพสมบ่มิสม รู้สึกไม่มีความโรแมนติค หรือสะท้อนสังคม(ตามที่อ้าง) เลยสักนิด
ประเทศไทยดนตรีมันแบนๆนะ เราฟังแล้วไม่โอเคเท่าไหร่ ควรปรับปรุงเรื่องระบบอัดเสียงและคุณภาพซีดีเพลงอย่างรุนแรงเพราะซื้อมาแล้วเหมือนโดนหลอก -*- จะมีพอฟังได้ก็พวกเพลงจากค่ายอื่นที่ไม่ใช่ 2 ค่ายใหญ่ (โดยเฉพาะเบเกอรี่) เราว่าดนตรีมันมีพลังกว่าดีพวกนั้นมันซ้ำซากฟังไปมันน่าเบื่อ (แต่เดี๋ยวนี้่เรื่องมากแฮะ ขนาดเบเกอรี่สมัยนี้ยังฟังแล้วเบื่อเลย) แถมอย่างที่ว่าแหละค่ะ พล่ามชีวิตบัดซบ อกหักรักคุด เสพบ่มีสม อนาถโดยแท้ เป็นกันทุกวงการเลยทั้งเพลงลูกทุ่งทั้งเพลงสตริง ส่วนญี่ปุ่นเกาหลี อันนี้ก็ no comment เพราะฟังแต่เพลงญี่ปุ่นแล้วก็ไม่ค่อยได้ฟังเกาหลีเท่าไหร่ แต่เรื่องคุณภาพนักร้องนี้เค้ามาตรฐานสูงกว่าบ้านเราจริงแหละ(มันเกี่ยวกันมั้ยนี่) จะว่าไปเกาหลี ญี่ปุ่นมันก็พอกันทั้งคู่ นักร้องดีๆก็เก็บไว้ในบ้าน นานๆจะปล่อยออกมาทีแต่ก็น้อยเต็มทน ส่วนใหญ่สุดท้ายปล่อยแต่คนหน้าตาดี (ไอดอล บอยแบนด์ เกิร์ลกรุ๊ป) นำพามาหลอกเงินจากสาวๆหนุ่มๆก่อนล่ะนะ เหอๆ ปล.พูดตรงไปหน่อยแต่ว่าแค่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ (อาจเพราะส่วนหนึ่งเคืองที่ไม่มีใครซื้องานเพลงส่วนใหญ่ที่เราฟังมาจัดจำหน่ายด้วยแหละ -*- )
ดนตรีลูกกรุงเก่าๆเพราะนะครับ ลองเอาเพลงที่คุณยายฟังมาฟังดูนี่.. เพลงเก่าร้องยากกว่าเพลงสมัยใหม่เยอะจริงๆ = = ------------------------------ อย่างที่ว่านั่นแหละครับ...จนกว่าจะหาเอกลักษณ์ของตัวเองเจอ แล้วที่คิดเหมือนกับคุณ ~*citrus*~ :: HDM mode on อย่างนึงเลยคือ เพลงส่วนใหญ่ของไทยจะพล่ามถึงแต่เรื่องรักๆครับ อกหัก รักคุด รักสมสุข ชีวิตเฮงซวย(ผมว่าเพลงไทยเกือบ80%หรือมากกว่าเป็นแนวนี้เลย) T pop บ้านเรานี่เกิดยากอยู่นะครับ เพราะขนาดในบ้านเราเองยังแพร่หลายยากเลย(เพราะชอบเลียนแบบK pop กับ J pop) อีกอย่างคือวัยรุ่นส่วนใหญ่ชอบเอาไปเทียบกับ K pop หรือ J pop ที่หน้าตานักร้อง "ดีกว่าแบบเห็นได้ชัด"(ตามที่เขาว่ากัน) สุดท้ายแตไม่ท้ายสุดนะครับ(คืออาจจะมาเมนต์ระบายเรื่อยๆ > <) เด๋วนี้ดนตรีไทยเดิมๆนี่แทบจะหายไปแล้วครับ เพลงสตริงก่อนนี้ยังพอมีเอาดนตรีไทยมาเล่นบ้าง ผมว่าฟังแล้วเพราะมากครับ แต่เดี๋ยวนี้หายากมากแล้วที่จะเอาดนตรีไทยมาใส่ แต่กลับดันเอาเพลงบรรเลงชื่อดังทางตะวันตกมาใส่ แทนที่จะเอาดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติมา ปล.ที่ผมว่า(ระบาย)ไปเป็นความคิดส่วนตัวนะครับ ชอบไม่ชอบขอความกรุณาอย่าด่านะครับ ต่างคนต่างมุมมองนะ > <
ทุกคนแสดงความเห็นกันน่าสนใจมากๆ ขอบคุณมากเลยค่ะ เห็นด้วยกับคุณ Azemag A.C. McDowell มากๆ แต่บางครั้งเราก็อึดอัดใจที่มีการกะเกณฑ์กันว่าเสียงแบบไหนคือ "ร้องดี" "เสียงดี" แล้วก็ตีวงจำกัดว่าการร้องที่มีพลัง ใช้เทคนิคเยอะๆ ถือว่าเป็นการร้องเพลงที่ดี (ซึ่งดูเหมือนจะเป็นกระแสหลักสำหรับวงการเพลงไทยในปัจจุบัน) บางคนชอบมองว่าเพลงป๊อบทั่วๆ ไปที่นักร้องชอบร้องกันอยู่แค่ในคอ หรือเพลงการ์ตูนญี่ปุ่นที่ให้นักพากย์มาร้อง และคนพากย์ก็จะต้องดัดเสียงให้หวานให้หล่อเหมือนกับแคแรกเตอร์ที่ตัวเองพากย์ เป็นการร้องเพลงที่ไม่มีคุณภาพ ไม่มีศิลปะ หรืออะไรก็ว่ากันไป แต่ถ้ามันเพราะก็น่าจะโอเคแล้วไม่ใช่เหรอ? เราคิดว่างั้นนะ... สำหรับเราแล้ว...รู้สึกว่าสามประเภทที่ยกตัวอย่างมาจะไม่ชอบเลยซักอย่าง.....555 จริงๆ แล้วเราฟังเพลงลูกกรุงมาก่อนเป็นอันดับแรก 555 (ครูเพลงที่เราปลื้มมากคือสุนทราภรณ์กับครูชรินทร์ แฮ่ๆ) ก่อนจะขยับมาฟังเพลงคลาสสิกช่วงอยู่มัธยม แล้วก็เริ่มติดเพลงการ์ตูนญี่ปุ่นช่วงอยู่มหาลัย ฟังทั้งเพลงร้องและเพลงบรรเลงที่เป็น OST โดยส่วนตัวแล้วติดเพลงของ Yuki Kajiura ที่เป็นนักแต่งเพลงชาวญี่ปุ่นมากๆ (แนวเพลงเค้าออกไปทางเพลงคลาสสิกเยอะหน่อย ทั้งเพลงร้องและเพลงบรรเลง แต่มีเอกลักษณ์ฉพาะตัวสูงมาก) เลยหนีวงการเพลงญี่ปุ่นไม่รอดซักที....- -" อ๊า...ชอบความเห็นนี้จัง!!! เพลงญี่ปุ่นมันมีเอกลักษณ์ตรงความไร้กฎเกณฑ์นี่แหละ!! เข้าใจอารมณ์คนเม้นท์เลย หลายๆ เพลงนี่มันแนวจริงๆ!! เห็นด้วยอย่างยิ่งเรื่องความ "แบน" ของเพลงไทย! เราเป็นพวกชอบสีสันเวลาฟังเพลงน่ะ เพลงญี่ปุ่นที่ชอบๆ บางเพลงถึงจะเป็นเพลงร้อง แต่ถ้าตัดทำนองมาแค่คาราโอเกะมาฟังมันก็เพราะแล้ว เพราะดนตรีเค้ามีมิติกว่า มีสีสันมากกว่า เพลงไทยส่วนใหญ๋ได้ยินอย่างมากก็เสียงกำกับจังหวะต๊อกๆ จากคีย์บอร์ด รึไม่ก็เสียงเบสเสียงกีต้ารืที่เอามาแค่เป็นพื้นหลังจริงๆ แทบไม่ได้โชว์อะไรเลย เพลงไทยสมัยปัจจุบัน ฟังน้อยมากถึงน้อยที่สุด ยอมรับว่ามีอคติกับเพลงไทยสมัยใหม่....- -" เพราะเค้าชอบโหนเสียงไปตามทำนองจนการออกเสียงทั้งพยัญชนะทั้งวรรณยุกต์มันเพี้ยนไปหมด มันอาจจะถูกต้องไพเราะตามหลักของดนตรี...แต่เรารู้สึกว่ามันทำให้ภาษาไทยวิบัติลงยังไงพิกล....- -" ขอหนีไปฟังเพลงต่างประเทศดีกว่า (เค้าจะร้องเพี้ยนร้องผิดยังไงก็ภาษาเค้า...ไม่ใช่ภาษาไทยที่รักของเรา แต่เรื่องนี้มันก็เป็นแค่ความโรคจิตส่วนบุคคลล่ะนะ....เรายอมรับว่าแนวคิดของเรามันประหลาด!!) แต่เพลงไทยที่แต่งดี ร้องดีก็มีเยอะนะ เพียงแต่มันไม่ค่อยดังหรือไม่ก็มีอยู่น้อยเท่านั้นเอง....- -" ถ้าถามถึงเอกลักษณ์ของเพลงไทย...เราจะนึกถึงเพลงลูกทุ่งกับลูกกรุงก่อนเพลงป๊อบอะนะ......เฮ้อออ.... เพลงลูกกรุงแทบจะสูญพันธุ์ไปแล้ว ส่วนเพลงลูกทุ่งสมัยนี้เราว่ามันก็ยังติดปัญหาเดียวกันกับเพลงส่วนใหญ่ในวงการเพลงบ้านเรา คือเนื้อหาซ้ำๆ ซากๆ ไม่มีอะไรสร้างสรรค์ แต่หลายเพลงฟังเอาแต่ทำนองก็เพราะดี รู้สึกเหมือนเพลงล่าสุดที่ได้ยินคนเปิดกันบ่อยๆ ก็เอา Fur Elise ของเบโธเฟ่นมาใส่ - -" จะว่าสร้างสรรค์มั้ย...มันก็คงสร้างสรรค์ในระดับหนึ่งหละนะ เพลงลูกกรุงเก่าๆ เอาทำนองจากเพลงคลาสสิกมาใส่เยอะก็จริง แต่เพลงที่เอาทำนองเพลงไทยเก่าๆ มาใส่มีเยอะกว่า นึกแล้วก็น่าคิดถึงเหมือนกันนะ...เพลงไทยเดิมเก่าๆ ที่เพราะๆ ก็มีเยอะแยะ น่าจะเอามาทำเป็นเพลงไทยสากลบ้าง แต่ถ้าเป็นวงการลูกทุ่งไทย..ดูเหมือนดนตรีไทยเก่าๆ จะใช้ยืนพื้นในการแต่งเยอะมาก...จนบางทีเราก็ชักจะเบื่อๆ เหมือนกัน...- -" แต่มันก็ถือเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งด้วยหละมั้ง...เอาเถอะ มันก็แล้วแต่รสนิยมของแต่ละคนหละเนอะ ^ ^
เราเป็นคนฟังอะไรก็ได้ ถ้าเพลงมันดีสำหรับหูเรา จะไทย ญี่ปุ่น เกาหลี หรือฝั่งยุโรป แอฟริกา เราก็ฟังได้ อาจจะเป็นเพราะโดยส่วนตัวจะชอบฟังเพลงบรรเลงมากกว่า เลยไม่มีปัญหาเรื่องนักร้องร้องดีไม่ดีเท่าไหร่ ถึงจะเป็นเพลงร้อง เราก็ยังฟังที่ดนตรีเป็นหลักอยู่ดี ถ้านักร้องร้องดีก็จะช่วยเพิ่งความอลังของเพลงได้มากขึ้น แต่ถ้านักร้องร้องไม่ดี(ธรรมดาๆ)แต่ตัวเพลงดี เพลงก็จะช่วยดันนักร้องให้ดูดีึขึ้นมาอีกนิด ในความคิดเรา ้พูดถึงเพลงเกาหลี ซึ่งเราฟังน้อยมาก เรามีความรู้สึกว่ามันเป็นอารมณ์แบบตะวันตกๆ ทั้งพวกแนวดนตรี ไปจนถึงตัวนักร้อง ภาพพจน์ที่เขานำมาเสนอ มันให้ความรู้ึสึกแบบ จะโกอินเตอร์ เหมือนเจ๊ทาทา ยังบ้านเรา ซึ่งบอกตามตรงว่ายังไม่ค่อยมีเพลงโดนหูเราเท่าไหร่ เพราะอย่างที่บอกว่าเราฟังเพลงที่ดนตรีมากกว่า แล้วตอนนี้เป็นช่วงที่เราค่อนข้างเซ็งกับกลิ่นเพลงตะวันตก เพราะมันเลี่ยนๆ ซ้ำซาก ส่วนเพลงญี่ปุ่นซึ่งเราฟังเยอะมากนับระยะเวลามาก็เป็นทศวรรษ(โชว์แก่ซะงั้น) เรารู้สึกว่ามันมีเอกลักษณ์ที่ต่าง ออกไปจากทั้งเกาหลี หรือ ตะวันตก อาจจะเป็นเพราะว่าเราเลือกฟังแบบเฉพาะกลุ่มเพลงจำพวกอนิเม เกมส์ รึเปล่าก็ไม่แน่ใจนะ สิ่งที่เราสัมผัสได้จากเพลงญี่ปุ่นคือ มันมีความสร้างสรรค์และจินตนาการอยู่ในเพลงหากพูดถึงเรื่องของดนตรี จะรู้สึกเลยว่า เค้ารู้จักเลือกใช้เครื่องดนตรีไม่จำกัดอยู่แค่กลอง กีตาร์ เบส มันยังมีเพอร์คัสชั่นแปลกๆ รวมถึงวงออเคสตร้า (ที่ตอนนี้บ้านเราก็พยายามใส่เข้ามา แต่ก็เอาเสียงไปซ่อนไว้ตรงไหนของเพลงก็ไม่รู้ ไม่ได้ยินซักกะติ๊ด) ที่พอเอามารวมอยู่ในเพลงแล้ว เออ มันเข้าท่าแฮะ มันช่วยเพิ่มอรรสรถของดนตรีได้มากขึ้น รวมถึงพวกซาวนด์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ สรุปว่า พอฟังแล้ว เฮ้ย เข้าท่าว่ะ(ขออภัยที่ไม่สุภาพ) นอกจากนี้ ไม่รู้ว่าคนอื่นที่ฟังเพลงญี่ปุ่นจะรู้สึกเหมือนเราหรือเปล่า คือ เพลงมันได้จินตนาการมากๆ อาจจะเป็น เพราะว่าเราฟังเพลงบรรเลงจนเคย เลยค่อนข้างอินกับพวกอินโทร โซโล่ ต่างๆ ซึ่งเรารู้สึกว่าเราเจออินโทร โซโล ดีๆ ในเพลงญี่ปุ่นมากกว่าเพลงชนชาติอื่น(ไม่ต้องเอ่ยถึงพี่ไทย...) แค่อินโทรสั้นๆ ก็สามารถดึงอารมณ์ของเราได้ดีกว่า เพลงเต็มๆ บางเพลงเสียอีก ในยามที่เราจิตตก ท้อแท้ หรือ ฟิคตัน เพลงเค้าช่วยเราได้จริงๆ นะเนีย ประมาณว่า ดนตรีบำบัด ซึ่งหากพูดถึงเพลงบ้านเราแล้ว ตัวงานที่ออกมามันทำให้เรารู้สึกว่า คนทำเค้าฟังดนตรีจริงๆ หรือเปล่า รึรู้แค่โน๊ตนิดๆหน่อย ก็แต่งออกมาแล้วเอาเนื้อเพลง เสียงร้อง กลบ (เลยยิ่งแย่กันไปใหญ่ ^^; ) ถ้าจะแก้ก็คงต้องไปแก้กันตั้งแต่วิสัยทัศน์ผู้บริหาร กระมัง ว่าจะขายดนตรี รึ ขายแฟชั่น ถ้าผู้บริหารมีวิสัยทัศน์เกี่ยวกับดนตรีบ้าง ก็จะช่วยให้มีโปรดิวเซอร์ที่มีความสามารถ ได้ผลิตงานที่เป็นอิสระมากขึ้น ถึงตอนนั้นเพลงไทยก็คงจะออกมาดีกว่านี้ ว่าเข้าไปนั่น :555: ส่วนหนึ่งที่งานเพลงบ้านเรามันไม่ค่อยหลากหลายน่าจะเป็นเพราะว่า บ้านเรายังไม่ค่อยส่งเสริมเรื่องดนตรีกันเป็นจริงเป็นจัง อย่างที่เกาหลี รัฐบาลเขาส่งเสริมมากให้เยาวชนเขาเรียน เล่นดนตรีคลาสสิค เรียกได้่ว่า บ้าดนตรีคลาสสิคกันแทบทุกบ้าน ก็จะเห็นหนังเกาหลีมักเอาเพลงคลาสสิคเพราะๆ มาประกอบเสมอ ขณะที่หนังบ้านเราเอาซีดีสำเร็จรูปมาใช้ ^^; บุคลากรเค้าเลยมีพื้นด้านดนตรี และสร้างสรรค์งานได้มีศิลป์มากกว่าเรา พูดโดยรวมๆ เราก็ไม่ใช่นักเรียนดนตรีที่สามารถเข้าซึ้งถึงอรรถรสของเพลงได้เท่าท่านจิอากิหรือโนดาเมะ แต่เราไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องตั้งหน้าตั้งตาเลียนแบบดนตรีกันด้วย อย่างเช่น ค่ายเพลงบ้านเราที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำวงเจป๊อบ เคป๊อบ ออกมา ซึ่งสภาพแบบว่า..... คือ จะทำเพลงแนวไหนมันไม่ใช่ปัญหา แต่ขอให้เข้าใจถึงแนวเพลงนั้นก่อนอย่างถ่องแท้แล้วทำออกมา ไม่ใช่ว่ามายืนเต้นก๊องแก๊ง หรือ เก๊กหล่อ แต่งตัวสร้างภาพ แต่เพลงแบบ.... ถ้าทำไม่เป็นก็น่าทำผลงานในแนวที่ตัวเองถนัด ที่คิดว่าทำได้ดีที่สุดถึงตอนนั้นศิลปินก็จะมีเอกลักษณ์ในงานเพลง (ซึ่งเราเชื่อว่าเพลงก็จะออกมาดูดีกว่านี้) ไม่ใช่เกาะกระแส ไปเรื่อย เพลงก็เหมือนอาหารถึงจะตกแต่งอย่างสวยงาม แต่ถ้ารสชาติไม่ได้เรื่องมันก็จบเห่ กินไม่ลง ส่วนตัวเราชอบ ติ๊ก ชิีโร่ นะ เพลงเค้าสร้างสรรคเป็นเอกลักษณ์์ดี ลองหาอัลบั้มเก่าๆ มาฟังดู จะรู้ว่าเพลงไทยดีๆ ยังมีอยู่ อ้าวๆ ไปๆ มาๆ เริ่มนอกเรื่องไปแล้ว จบดีกว่า
ที่จริง ผมชอบฟังเพลงthemeของพวกfinal fantasy(โดยเฉพาะภาค VII) กับเพลงเก่าๆตะวันตกนะ แต่ส่วนตัวผมชอบเพลงญี่ปุ่น(บางเพลง) อย่างของวง L'Arc~en~Ciel ไรงี้ แต่ที่ผมชอบสุดๆ ผมชอบ เพลง Love Letter ของGackt (ED ของ Zeta new(ยังหาไม่ได้เลยเลิฟเลทเทอร์ ใครก็ได้ช่วยผมด้วย)) ไม่ค่อยชอบเพลงที่ต่อกับlove letter เลย
พี่เองก็เป็นคนหนึ่งที่โตมากับการฟังเพลงญี่ปุ่นนะ อาจจะเริ่มจากพวกเพลงการ์ตูนก่อนแล้วถึงขยายต่อไป แต่ก็ไม่เคยคิดรังเกียจเพลงเกาหลีนะ เอ เพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองนะเนี่ย ว่ามีการแอนต้งแอนตี้อะไรกันแบบนั้นด้วย ออกจะแปลกใจอยู่เหมือนกัน เพราะถ้าถามความรู้สึกก็คือ เพลงในภาษาเอเชียตะวันออกมันจะมีกลิ่นอายอะไรบางอย่างร่วมกัน อาจจะเพราะมีรากเหง้าทางวัฒนธรรมร่วมกันหรือเปล่า? ภาษาจีน ภาษาญี่ปุ่น ภาษาเกาหลีแม้จะมีการออกเสียงที่ต่างกัน แต่ถ้าสืบค้นไปถึงประวัิติศาสตร์ ก็จะพบว่ารากภาษามาจากที่เดียวกันแท้ๆ วัฒนธรรมหลายๆอย่างก็มีร่วมกันอย่างน่าแปลกใจ พี่ไม่เคยเรียนเรื่องดนตรีหรอก เพราะพี่ใจร้อนไม่อดทน แต่ก็พอเข้าใจเอาจากความรู้สึกและเคยอ่านๆประวัติศาสตร์ของประเทศแถบนั้นมาบ้าง พออ่านบทความนี้ของหนุ่ย พี่ก็เลยคิดไปถึงสมัยก่อนประมาณเกือบๆสิบปีละ (เออ ชั้นแก่) มีคลื่นวิทบุอยู่คลื่นนึงที่จะเปิดเพลงทุกชาติ ทุกภาษา นั่นเป็นครั้งแรกที่พี่ได้ฟังเพลงภาษาอื่นนอกจากอังกฤษ ญี่ปุ่นแล้วรู้สึกว่า เออ เพราะนะ สร้างสรรค์จัง แน่นอน มีเพลงภาษาเกาหลีด้วย ตอนนั้นซีรี่ย์เกาหลียังไม่เข้าเมืองไทยเล้ยยย คลื่นนั้นเค้ามีสโลแกนประมาณว่า "เพราะดนตรีคือภาษาสากล" ถ้าเพลงมันเพราะ ไม่ว่าเราจะเข้าใจความหมายนั้นหรือไม่ แต่ฟังแล้วมันยิ้มได้ ซึ้งได้ มันส์ได้....เราจะไม่เปิดใจฟังมันเลยเชียวเหรอ? พี่เชื่อว่า คนทำเพลงไม่ว่าจะชาติไหนภาษาไหน ก็น่าจะมีจุดประสงค์ร่วมกันคือ อยากให้คนที่ได้ฟัง มีความสุข นะพี่ว่า แต่ก็นั่นแหละ มันก็สิทธิส่วนบุคคลที่เราต้องเคารพซึ่งกันและกัน สรุปได้ว่า ใครใคร่ชอบเพลงญี่ปุ่น ฟัง ใครใคร่ชอบฟังเพลงเกาหลี ฟัง ใครใคร่ชอบทั้งสองภาษา ฟัง ใครไม่ชอบทั้งสองภาษา ก็ไม่ต้องฟัง และสุดท้าย คือไม่เหยียบย่ำคนที่เค้าไม่คิดเหมือนเรา เพราะรสนิยมแต่ละคนไม่เหมือนกัน ถูกมะ
ฟังหมดอ่ะค่ะ เพิ่งเคยได้ยินว่านักร้องญี่ปุ่นสู้เกาหลีไม่ไ้ด้นี่่ล่ะจ๊ะ เห็นด้วยกับพี่โนที่ว่า "ดนตรีคือภาษาสากล" ทำไมหนอเราัฟังไม่ออก แปลไม่ได้ แต่ฟังแล้วน้ำตาไหล มันเพราะถึงหัวใจ
เห็นด้วยครับ แค่ฟังท่อนอินโทรก็ขนลุกแล้ว ยิ่งถ้าเป็นพวกเพลงระดับปรมจารย์ ของ บาร์ค โมสาร์ด บีโธเฟ่น ที่ไม่มีเนื้อเรื้อง (ถึงมีก็ฟังไม่รู้เรื่อง) แต่มันขนลุกจริงๆ ขนาด เวอร์ชั่นแปลงใหม่แบบ Cannon rock ผมว่ามันก็ยังเพราะเลย ยิ่งถ้าได้ฟังเวอร์ชั่นจริงๆ (แบบตั้งใจฟังไม่ใช่ ได้ยินในห้างระหว่างเหล่สาวหรือ ตอนซื้อตั๋วหนังแบบนั้นมันไม่มีสมาธิฟังหรอก 555+) ผมว่าเพราะมาก คิดไปแล้วผมเองก็ชักอยากลองฟังเพลงไทย เดิมเวอร์ชั่นจริง ดูบางเหมือนกัน ผมว่าบางทีอาจเพราะพอๆ กันก็ได้ เพียงแต่ของเราเขาไม่มีการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร ที่ซับซ้อน ทำให้คนเล่นรุ่นใหม่อาจทำได้ไม่สุดยอดเท่าต้นฉบับก็ได้นะ หรือบางทีมันอาจสุดยอดอยู่แล้ว แต่ผมฟังไม่เป็นเองก็ได้ (ผมไม่ค่อยชอบเสียงซออ่ะนะ ไม่รู้ทำไมชอบไวโอลินมากกว่า) แถมเพลงไทยบางเพลงต้นฉบับหกายสาบสูญไปแล้วจริงๆ ด้วยนี่ เช่นค้างคาวกินกล้วย เคยอ่านที่ไหนสักแห่ง เขาบอกว่าเวอร์ชั่นปัจจุบัน ชื่อจริงๆชื่อลิงถอกกระโปกเสือ ส่วนค้างคาวกินกล้วยของจริง ไม่มีใครจำได้
ฟังเพลงน่าจะหายเครียดนะค่ะ ถ้ามัวแต่มาแอนตี้แต่ละฝ่ายก็ ไม่เห็นจะมีประโยชน์เลยค่ะ ด้วยส่วนตัวแล้วชอบฟังเพลงเกาหลีมากกว่าค่ะ แต่ก็ฟังเพลงญี่ปุ่นเหมือนกัน ^_^
ส่วนตัวไม่ชอบเพลงเกาหลีครับ เพราะส่วนใหญ่ที่เห็นมันก็ขายหน้าตากับเซอร์วิส 2 อย่างเท่านั้นเอง และอีกประเด็นคือ ฟังไม่รู้เรื่องครับ อีกอย่างคือ เพลงเกาหลีมันดูเหมือนกับว่า มันไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองเท่าไหร่นะครับ เหมือนกับก๊อปแนวของเพลงญี่ปุ่นมาแล้วแก้เนื้อร้องเป็นภาษาเกาหลีเท่านั้นเอง การ์ตูนเกาหลีก็มีดีเหมือนกันนะ อย่างตุลาการทมิฬ เนี่ย ดูๆไปก็คล้ายกับเบอร์เซิร์กเวอร์ชั่นเกาหลีเลยนะครับ...... ปล. ผมชอบอูทาดะ ร้องเพลงได้เพราะสุดๆ
อันที่จริงแล้วก็ฟังได้หมดนะคะ มันจะเป็นช่วงๆ บางเวลา ว่าช่วงไหนอารมณ์ไหนอยากฟังเพลงอะไร แต่ถ้าโปรดจริงๆเลย คือ เพลงที่ใช้พลังเสียงมากๆ เสียงสูงๆ ประมาณนี้ค่ะ 555+ แอนตี้ไปก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ ของแบบนี้มันอยู่ที่ความชอบส่วนตัว ^^
ฟังเพลงที่คนเล่นดนตรีครับ ไม่ได้ฟังนักร้อง กีตาร์ตัวหลายหมื่น ฝึกกันเป็นสิบๆปี กว่าจะมีผลงาน หน้าตาดีเต้นเก่งฝึกไม่นาน ออกเทป ดัง นักดนตรีดับ ทางฝั่งเกาหลีผมยังไม่เคยเห็นวงดนตรี ที่เล่นดนตรีจริงๆ เป็นเรื่องเป็นราวออกมาเลย ทั้งๆที่เกาหลีเองก็มีแบรนด์กีตาร์เครื่องดนตรีดีๆคุณภาพดีหลายเจ้า กีตาร์ผมกกี็ตาร์เกาหลี ไม่เห็นเขาออกโรงอะไรบ้าง หรือว่ามีแล้วผมไม่รู้ เพราะฉะนั้น ญี่ปุ่นนำไปก่อนด้วยคะแนน 10-0 ไม่ต่อ.. เพราะญี่ปุ่นเอง กระเรียนก็เยอะ หน้าตาหล่อๆโบ๊ะๆเข้าไว้ถือกีตาร์เล่นไม่ค่อยจะเป็นก็มี
ในเรื่องของเพลง ถ้าเทียบดูแล้ว (ในกระแสอนิเม) ญีปุ่นกินขาด แต่ก็จริงอย่างที่พี่ปองเขียน เกาหลีไม่ค่อยจะมีวงดนตรีที่เป็นเรื่องเป็นราวแทบจะมีแต่นักร้อง (ที่บางคนเล่นดนตรีไม่เป็น) แต่พอพูดเรื่องนี้ มันทำให้นึกถึง เพลง รักไม่ได้หรือไม่ได้รัก ของ K-otic ไอ้ประโยคแร๊ปของจองเบอะครับ "จักรยานxูหายๆxไม่ได้ล็อคกุณแจ" คนไทยเอามาแปลซะ ปล..ตอนRagnarokเข้าใหม่ๆนึกว่าเป็นของญี่ปุ่นซะอีกนะครับ ที่ไหนได้ของเกาหลีนี่หว่า...
เราก็ฟังได้หมดทุกแนวพยายามไม่อคติกับเพลงไหนมากเพราะเพลงเป็นสิ่งที่สร้างสรรค์ไว้คลายความเครียดในชีวิตประจำวัน(ถึงแม้บางเพลงจะไม่รู้ว่าเนื้อเพลงมันชวนคลายเครียดตรงไหนก็เถอะ) และเพื่อนรอบๆตัวเราก็มีเพลงที่ฟังไปคนละสไตส์ตามความคิด ความชอบส่วนตัวของแต่ละคนและชวนเราฟังไปด้วย แต่ส่วนตัวเราชอบฟังเพลงบรรเลงนะเพราะมันไม่มีเนื้อร้องให้อารมณ์ที่เป็นอิสระดีถึงแม้บางครั้งจะไม่รู้ความหมายของเพลงแต่ลึกๆก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์ความรู้สึกของเพลงนั้น
ไม่นึกว่าผุ้ชายจะรู้จักคัตตุนด้วย - - นะคะ สำหรับกระทู้ โดยส่วนตัวฟังเพลงญี่ปุ่นและค่อนข้างจะแอนตี้กับเกาหลีนิดหน่อย เพราะไม่เข้าใจว่า ทำไมตลาดเกาหลีถึงต้องไปตีตลาดญี่ปุ่น ถึงแดนปลาดิบ ทั้งๆที่ เราเองก็เรียนภาษาญี่ปุ่น แล้วมีความรู้สึกว่า สำเนียง ภาษา และการออกเสียง ของฝั่งเกาหลี เลียนแบบการออกเสียง ของเพลงฝั่งญี่ปุ่นค่อนข้างยาก แต่ก็ยังทำอัลบัมขายกันอยู่ - - แต่ก็ฟังนะคะ ไม่ถึงกับแอนตี้ไม่ลืมหูลืมตาเป็นเด็กๆ แต่จะนิยมฟังเพลงที่เป็นภาษาดั้งเดิมของนักร้องมากกว่า เช่นถ้าเป็นดงบันชินกิ หรือโบอา จะฟังเพลงเกาหลีมากกว่าฟังเวอร์ชั่นญี่ปุ่นค่ะ แล้วเกาหลีโดยส่วนตัวนั้น รู้สึกเหมือนมุ่งจะโกอินเตอร์อย่างที่หลายๆรีพลายกล่าวกันมาแล้ว ซึ่งถึงขนาดไปเปลี่ยนหน้าศัลยกรรม ให้หล่อเพอเฟค โดนใจสาววัยแรกแย้ม แบบเราๆเพื่อที่จะตีตลาด อันนี้ไม่สนับสนุนด้วยนะคะ เพราะเพลงมันประกอบขึ้นมาจากหลายๆ ส่วนหลายๆองค์ประกอบ ทั้งนักดนตรี ทั้งคนแต่งเพลง และตัวนักร้องเอง ไม่ใช่เอานักร้องเป็นจุดขาย วกกลับมาพูดถึงเรื่องเพลง เพลงญี่ปุ่นให้อารมณ์และความรู้สึกมากกว่า เพราะฟังแล้วเหมือนเห็นเป็นเรื่องราว รวมทั้งความหมายในแต่ละคำ ซึ่งส่วนใหญ่จะไม่ได้กล่าวแค่เรื่องรักๆใคร่ๆ อกหัก รักคุด เหมือนที่ประเทศไทยนิยมทำเพลงออกมาขายกว่า 70-80 เปอร์เซนต์ กระทั่งเสียง จังหวะดนตรียังสามารถที่จะสื่ออารมณ์ สนุกสนาน/เศร้า/เปล่าเปลี่ยว ออกมาได้อย่างชัดเจน ซึ่งในเรื่องนี้ขอยกให้ญี่ปุ่นเป็นอันดับต้นๆค่ะ
ชอบบทวิเคราะห์นะคะ เขียนได้ลึกซึ้งเห็นภาพดีค่ะ แสดงว่าเป็นคนละเอียดมากๆ คุมิชื่นชม ^^b! ตัวคุมิไม่ทราบมาก่อนเลยว่ามีคนทะเลาะกับด้วยเรื่องอีหรอบนี้นะ = =""a ช่วงนี้ประเทศเกาหลีพยายามจะสร้างวัฒนธรรมของตัวเองค่ะ เน้นทางด้านบันเทิง เห็นได้ชัดจากการลงทุนทางด้านละครซี่รี่ย์ ดารา นักร้อง และเพลง ซึ่งก่อนหน้านี้ประเทศนี้ดูจะพัฒนาเรื่องเกมส์กับการ์ตูนมากกว่า แต่ตอนนี้กลายเป็นใช "้คน" ในการเป็นสินค้าออกสำคัญของประเทศนะ (ส่วนตัวคุมิเห็นอย่างนั้นนะ ฮ่าฮ่า) สิ่งที่ชื่นชมเขาก็คือ ดาราของเขามีคุณภาพจริงๆ เรื่องบุคลิก และเรื่องการเป็นคนของประชาชน การวางตัวให้สมกับการคาดหวังนี่...สุดยอดค่ะ คนไม่รับผิดชอบ หรือไม่มีใจรักอาชีพจริงๆ ทำได้ยากนะคะ ส่วนตัวนะ คุมิชอบเมโลดี้ของเพลงเกาหลีมากกว่าเพลงญี่ปุ่นค่ะ ไม่ใช่ว่าเพลงญี่ปุ่นไม่เพราะนะ แต่ส่วนตัวคิดว่ามันโหยหวนไปหน่อย ดนตรีดูจะเน้นเทคโนฯ และการปรุงแต่งที่มากกว่า เหมือนกับวัฒนธรรมของประเทศที่ดูจะสุดขั้วไปข้างนึง เทียบกับเกาหลีแล้วประเทศเขามีความเป็นธรรมชาติมากกว่า ส่วนตัวคุมิเป็นคนชอบอะไรที่มาจากธรรมชาติน่ะค่ะ รู้สึกมันมีความสวยงามที่น่าหลงใหลกว่าสิ่งปรุงแต่งแฮะ (ภาษาคนใกล้ตัวเขาเรียกยัย Conservative) อาจจะคิดไปเองก็ได้ คงเพราะเสียงร้องอย่างที่พี่คางาริบิบอก เพลงเกาหลีมันให้ความรู้สึกลึกซึ้งมากกว่า เช่นถ้าหากเป็นเพลงรักผิดหวัง คนร้องก็ร้องด้วยเสียงเหมือนชอกช้ำเจียนตายจริงๆ คงเพราะเป็นประเทศที่มีวัฒนธรรมรุนแรงละมั้งคะ ความจริงเรื่องเพลงยังเฉยๆ นะ ที่คุมิชอบมากๆ คือเรื่องมุมกล้อง...กับภาพถ่าย เวลาดูเอ็มวีแล้วเห็นนี่มันแบบ.............ขอสมัครเป็นศิษย์ได้มั้ย TT[]TT,,!! ทำไมถ่ายภาพออกมาสวย+ได้อารมณ์ความเป็นธรรมชาติได้ขนาดนี้!! เสียดายอย่างเดียว....คนเกาหลีมันไม่ธรรมชาติอย่างที่พยายามสื่อเล้ย = ="" ศัลยกรรมทั้งนั้น เอวัง... ดูเหมือนหลายๆ คนจะไม่รู้ ^^,, ประเทศเกาหลีพยายามแข่งขันกับญี่ปุ่นค่ะ คิดดูว่าเมื่อก่อนประเทศเกาหลีโดนญี่ปุ่นโจมตีบ่อยมาก ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้ายค่ะ ในสงครามฆ่าเด็ก ข่มขืนผู้หญิง และทำร้ายทรัพย์สินรวมถึงชีวิตคนเกาหลีไปมาก คนเกาหลีโดยทรมานจิตใจจากชนชาติญี่ปุ่นมากค่ะ ประกอบกับเขาเป็นคนเจ็บแล้วจำ แม้ทุกวันนี้จะผ่านมาประมาณ 2 เจเนเรชั่นแล้วก็ยังไม่ลืมค่ะ เขาเลยอาศัยแรงผลักดันคือความโกรธแค้นนี้เป็นตัวเร่งให้พัฒนาประเทศ เป้าหมายคือให้ทัดเทียมกับประเทศญี่ปุ่นค่ะ การที่เข้าไปตีตลาดญี่ปุ่น ก็เหมือนเป็นการแสดง Power & Prestige ของประเทศเกาหลีให้เห็นว่า "ฉันก็ตีตลาดแกได้นะว้อย คนของแกก็คลั่งของประเทศฉันเหมือนกันนะว้อย" เป็นการเอาชนะอย่างหนึ่งละมั้ง... เรียกว่าเป็นการใช้พลังแง่ลบในทางบวกรึเปล่านะ? ความจริงประเทศไทยเองก็โดนญี่ปุ่นย่ำยีพอสมควรในสงครามโลก เรียกว่าสมัยนั้นของญี่ปุ่น หรือลูกเชื้อญี่ปุ่นจะโดนสังคมรังเกียจอย่างรุนแรงเลยล่ะค่ะ แต่คงเป็นเพราะคนไทยเป็นคนลืมเร็ว.......ก็เลย.......เป็นอย่างปัจจุบัน เมื่อไหร่จะชาตินิยมได้ประมาณเขามั่งนะ... ประเทศไทยทำได้แค่พัฒนาไป แล้วก็ถอยหลังกลับ 10 ปีก่อนเป้าหมายคือพัฒนาให้เทียบเท่าญี่ปุ่นอยู่เลย เดี๋ยวนี้แม้แต่เวียดนามยังจะแซงเราไปแล้ว ประเทศไทย - -" [action]เหมือนจะทำกระทู้ออกทะเล ฮ่าฮ่า ขอโทษนะคะ[/action] ีอีกนิดนึงสิ (ฮา..) เห็นด้วย =[]=b!!!!!!!!! ไม่ใช่เป็นคนหัวโบราณนะ = ="!! Conservative หน่อยๆ ก็จริงแต่ยังรักความสะดวกสบายของเทคโนโลยีนะคะ อาจจะเป็นเพราะชอบงานเนี้ยบ เลยรู้สึกว่าเพลงสมัยก่อนสัมผัสคำร้องเพราะ ขณะที่เพลงสมัยนี้มันแต่งแบบขอไปที... ยิ่งการใช้คำพูดบางคำที่เอามาแต่งแพลงนี่แบบ...............สร้างสรรค์หน่อยได้มั้ยคะ เพลงมันมีหลายแบบก็จริง ไม่ได้อยากจะ Ego เท่าไหร่ เพราะเพลงก็คือเพลง แต่มันก็มีส่วนในการจรรโลงโลก + สร้างสรรค์สังคมเหมือนกันนะ ถ้าประเทศเรามีแต่เพลงในแง่บวก ส่งเสริมความรัก สร้างสัมพันธ์ที่ดี สร้างกำลังใจให้ชีวิต คุมิว่าคงน่าดูไม่น้อยนะ เดี่ยวนี้กลายเป็นว่าเพลง...ตบตีแย่งแฟนชาวบ้านก็ไม่ผิด ฉันขอเลวเพื่อแย่งเธอ มันดู....................เสื่อม...ยังไงไม่รู้ = =" แถมยิงสปอต โหมโฆษนาเป็นว่าเล่นเพราะค่ายใหญ่ เศร้าหน่อยๆ น่ะค่ะ แต่คนแต่งเพลงมืออาชีพก็มีนะสมัยนี้ แต่งเพลงได้เพราะมากหลายคน ที่ดีๆ ก็มี แค่บางทีเห็นเพลงโหมโฆษนาที่มันเสื่อมแล้วรู้สึกยังไงไม่รู้ = ="
กระทู้ย้าววยาวว อ่านแล้วเหนื่อย=A=''~ เพิ่งรู้ว่ามีการแอนตี้กันด้วย - -'' โดยส่วนตัวแล้ว ปกติจะฟังแต่เพลงญี่ปุ่นน่ะค่ะ ไม่ค่อยได้ฟังเกาหลีเท่าไหร่ ปกติไม่ใช่พวกตามเทรน (ชักจะตกยุค) เพลงส่วนใหญ่ที่ฟังก็เป็นพวกเพลงอนิเมซะมากกว่า ชอบเพลงแนวนี้มาตั้งแต่เด็ก เหมือนกับพอเราฟังแล้วรู้สึกสนุกน่ะค่ะ ถึงจะไม่เข้าใจความหมายเลยก็เถอะ อาจจะเพราะมีภาพประกอบด้วยก็มีส่วน แต่พอหลังๆก็สรรหาเพลงอนิเม(ซะส่วนใหญ่)มาฟังเรื่อยๆ แล้วก็รู้สึกอินกับเพลง ตอนนี้ก็เรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ เลยรู้สึกได้ว่า เราจะชอบตรงที่ว่าเพลงมันไม่ได้มีแต่แนว อกหักรักคุด TwT แต่ละเพลงฟังแล้วให้อารมณ์ต่างๆไปเลยฟังได้ไม่เบื่อ (หรืออาจจะเพราะว่าเป็นเพลงอนิเมด้วย?) เห็นด้วยค่า (ยกป้ายให้ 10 คะแนน) เรื่องน้ำเสียงคนร้อง การร้อง การออกเสียง อะไรพวกนี้ ให้เทียบญี่ปุ่นกับเกาหลี คิดว่ามันเทียบกันยากเช่นกัน - -'' แต่ถ้าเรื่องพวกนี้ ตามความเห็นส่วนตัวแล้วต้องยกให้พวกเพลงฝรั่ง ฟังแล้วทึ่ง*0*! นักร้องแต่ละคนร้องได้สุดๆไปเลย ฟังแล้วดูมีพลังสุดๆ แต่ก็นะคะภาษาแต่ละภาษามีเอกลักษณ์ในตัวมัน- -'' เลยร้องได้คนละแบบละมั้ง ปกติฟังเพลงญี่ปุ่นก็เอาอินอย่างเดียว (ดนตรีก็เยี่ยม เครื่องดนตรีเยอะเหลือเกิน =w=) ใช่เลย~!! เห็นด้วยสุดๆค่ะ (สรุปฉันก็เชียร์ญี่ปุ่นสินะ)<<(ก็ไม่ค่อยได้ฟังเพลงเกาหลี) = =''แต่เรื่องแบบนี้ก็ต้องแล้วแต่คนชอบ แล้วแต่คนฟัสินะคะ - -'' เคยได้ยินมาเหมือนกันค่ะว่าเวียดนามจะแซงแล้ว เศร้าใจ TwT [action]ช่วยพากระทู้ออกทะเล[/action]
ไม่ใช่ "จะแซง" หรอก เขาจะแซงมา หลายปีแล้ว ตอนนี้เขาแซงเราไปหลายด้านแล้วนะ วัดไอคิวเด็กก็สูงกว่าไืทย ความสามารถทางวิทยาศาสตร์ด้วย แถมเขาจะมีรถไฟหัวกระสุนใช้กันแล้ว สถานะไทยกับ เวียดนามตอนนี้คงประมาณ "ไฮโซเก่า" กับ "เศรษฐีใหม่" ล่ะมั๊ง พวกเราดูเด่นกว่าเพราะเรา ยังมีชื่อเสียงเก่าค้ำคออยู่มากว่านะ
อืมม...แบบนี้ก็พูดยากเหมือนกันค่ะ ไวโอะฟังได้หลายแนวนะคะ ไม่เคยแอนตี้ แต่จะเน้นไปที่เจร็อควิช่วลเป็นส่วนใหญ่ เกาหลีก็ฟัง ไต้หวันก็ฟัง ฝรั่งก็ฟัง สรุปฟังได้หมดทุกเชื้อชาติค่ะ เห็นด้วยค่ะ ดนตรีเป็นภาษาสากล ทำให้ผู้ฟังมีความสุข โดยไม่ว่าจะเป็นเพลงแนวไหน ภาษาไหน หรือว่าคนร้องเป็นใครก็แล้วแต่ สวย หล่อ น่ารัก ก็ไม่ใช่ประเด็นที่สำคัญมากเท่าไหร่ ขึ้นอยู่กับฝีมือของตัวศิลปินเองว่าจะทำให้ผู้ฟังมาสนใจงานเพลงของเขามากน้อยแค่ไหน ไม่ต้องขายหน้าตา แต่ขายเสียง ชอบนักร้องแบบนี้ที่สุดเลย ^^ และไม่จำเป็นต้องเสียงดีขั้นเทพหรอกค่ะ ขอแค่ฟังแล้วรู้สึกสบายใจ เนื้อหาก็โดนใจ และก็รู้สึกอินไปกับเพลงที่เขาอยากจะสื่อให้ผู้ฟังเข้าใจ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ อันนี้ก็คือความคิดเห็นของไวโอะนะคะ เพราะเข้าใจว่าทุกๆ คนย่อมความชอบและรสนิยมในการฟังเพลงไม่เหมือนกันอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้นานาจิตตังค่ะ :555: อ้อ เกือบลืม ไวโอะคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย เลยอยากจะบอกกล่าวกับทุกๆ ท่าน คือไวโอะเคยได้ยินมาจากคนรู้จักเหมือนกันค่ะว่า แม้แต่แฟนคลับในไทย ( ขอย้ำค่ะว่าในไทย ) พวกเค้ายังแบ่งพรรคพวกอย่างเห็นได้ชัด ก็คือแฟนคลับที่ชอบนักร้องเกาหลีก็ยังแอนตี้แฟนคลับที่ชอบนักร้องญี่ปุ่น ทะเลาะกันไปมา น่าเวียนหัวที่สุด ทั้งๆ ที่ตัวศิลปินเองไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ถ้าหากว่าพวกเขามารู้เข้าก็คงจะรู้สึกเวทนาใจ แบบว่าเรื่องแบบนี้ไม่น่าเอามาทะเลาะกันเลย :spin:
