ต่อประเด็นจากเจอรุ่นน้องใช้ภาษาวิบัติเลยมีนิทานนึงพึ่งนึกขึ้นได้เลยเอามาเผยแพร่ครับ จากท่านอาจารย์ที่ผมเคารพมาก เริ่มเลยนะ ========================================= ต้นไม้ต้นหนึ่งถือกำเนิดในทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ ได้รับการหล่อเลี้ยง จากดินฟ้ามาหลายสิบปี ผ่านร้อนผ่านหนาวจนเติบใหญ่เป็นไม้ยืนต้น ที่ออกดอกออกผลเป็นผลาหารแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายที่สัญจรผ่านมา ตามสมควร ชายหนุ่มคนหนึ่งดั้นด้นเดินทางจากบ้านในชนบทเพื่อแสวงหาวิชา ความรู้และโชคลาภในเมืองหลวง. บ่ายวันนั้นขณะกำลังเดินข้ามทุ่งหญ้า พลันพบเห็นต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น จึงเข้ามานอนพักในร่มเงาต้นไม้เพื่อหลบ แสงแดดอันร้อนแรง. เมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าเป็นเวลาพลบค่ำแล้ว จึงตัด กิ่งไม้ของต้นไม้ต้นนี้ทำฟืนปรุงอาหารเย็น ทั้งยังเด็ดผลไม้จากต้นมา เป็นของหวาน. หลังจากอิ่มหนำสำราญดี ก็จัดแจงผูกเปลกับกิ่งไม้ใหญ่ นอนค้างคืนใต้ต้นไม้นั้น หลังจากตื่นขึ้นมาตอนเช้า ก็จัดการทำอาหารเช้าโดยอาศัยฟืนและผลไม้ ของต้นไม้ใหญ่นั้นเช่นเคย แล้วจัดเก็บสัมภาระเพื่อออกเดินทางต่อ. ทันใดนั้น เกิดลมกรรโชกวูบใหญ่พัดกิ่งไม้เล็กกิ่งหนึ่งหักตกลงมาโดน ศีรษะของชายคนนั้นจนบวมปูดเท่าผลมะนาวลูกใหญ่. ชายคนนั้นด้วย ความเจ็บปวดถึงกับบันดาลโทสะ หยิบขวานคู่มือออกมาฟันที่โคน ต้นไม้นั้นเป็นการใหญ่จนกลายเป็นบาดแผลฉกรรจ์ พร้อมทั้งก่นด่าด้วย ถ้อยคำอันหยาบคาย. ระบายโทสะจนสะใจแล้ว ชายคนนั้นจึงออกเดินทางต่อเพื่อแสวงหา ความรู้และลาภยศสรรเสริญในเมืองหลวงต่อไป. คำถามท้ายเรื่อง ถ้าหากชายคนนี้ยังคงมีนิสัยและทัศนคติเช่นนี้ไม่เปลี่ยนแปลง อีก 20 ปีต่อมาเขาน่าจะเป็นที่รู้จักโดยทั่วไปในฉายาของ.......... ก) รัฐบุรุษที่ยิ่งใหญ่ ข) วิศวกรนามกระเดื่อง ค) ปราชญ์ของแผ่นดิน ง) อัครมหาเศรษฐี จ) มหาโจร ================================= สำหรับผมคงไม่ต้องคิดว่าจะตอบข้อไหน
ก) รัฐบุรุษที่ยิ่งใหญ่ อ่านๆมา ข้อนี้น่าจะใช่ที่สุด ทั้งวิธีคิด การกระทำ คำพูด(ถ้าไม่เป็นอะไรไปก่อนนะ)
เหมือน ลีฟจะตอบถูกนะ ลองอ่านดีๆนะครับ Spoiler เกิดลมกรรโชกวูบใหญ่พัดกิ่งไม้เล็กกิ่งหนึ่งหักตกลงมาโดน ศีรษะของชายคนนั้นจนบวมปูดเท่าผลมะนาวลูกใหญ่. ชายคนนั้นด้วย ความเจ็บปวดถึงกับบันดาลโทสะ หยิบขวานคู่มือออกมาฟันที่โคน ต้นไม้นั้นเป็นการใหญ่จนกลายเป็นบาดแผลฉกรรจ์ พร้อมทั้งก่นด่าด้วย ถ้อยคำอันหยาบคาย. มันคือความ อกตุญญํใช่หรือไม่ แต่ถ้าคนรอบข้างไม่รู้ก็คงบอกอีกแบบ
^ ^ ไม่มีคำตอบที่ถูกต้องครับ สถานการ์ณสร้างวีรบรุษ ผู้ยิ่งใหญ่บางคนอาจเคยทำอะไรมากกว่านี้ก็ได้ แต่ถ้าจากแค่เรื่อง และการกระทำ ไม่ต้อง 20 ปีต่อมาผมก็รู้แล้วว่าเป็นคนไม่รู้บุญคุณ.... (นึกถึง fwd mail ว่า ชายคนที่หนึ่งกินเหล้าวันละ 5 ขวด มีเมียหลายคน บลาๆๆ ให้ทายว่าคนๆนี้คือใคร)
ตอบไม่ได้หรอกครับ คนเราไม่ได้มีชีวิตแค่ 5 นาที หรือ 1 ชั่วโมงแบบในหนัง คนทุกคนทำเรื่องที่ดี และไม่ดีทั้งนั้น ในโลกนี้ไม่เคยมีใครกตัญญูกับคนอื่นได้ 100% แต่ก็ไม่เคยมีใครอกตัญญูได้ 100 % เช่นกัน การจะมาตัดสินคน ว่าจะเป็นรัฐบุรุษ หรือมหาโจร ด้วยการกระทำต่อต้นไม้ต้นเดียวมันทำไม่ได้ครับ - คนที่ไม่สำนึกบุญคุณของต้นไม้วันนี้ พรุ่งนี้อาจช่วยเหลือคนที่ยากลำบากเป็นจำนวนมากก็ได้ - คนที่สำนึกบุญคุณของต้นไม้ต้นเดียว แต่ไม่สำนึกบุญคุณของประเทศชาติก็มีอยู่หลายคน ใจเย็นๆ เปิดใจให้กว้าง อาจจะทำหรือไม่ได้ทำให้เรามีความสุข แต่มันทำให้เราให้โอกาสคนแน่นอนครับ
^ ^ ถ้าหากชายคนนี้ยังคงมีนิสัยและทัศนคติเช่นนี้ไม่เปลี่ยนแปลง อนึ่งคนแต่งไม่ใช่ผม...
อืม เรามองอีกมุมหนึ่งนะ สังเกตว่าชายคนนี้ตั้งใจเข้ามาแสวงหา "ความรู้" และ "ลาภยศสรรเสริญ" และถ้าคนๆ นี้ยังคงแสวงหาสิ่งเหล่าต่อไปจน 20 ปีให้หลัง เขาก็น่าจะเป็นได้ดีกว่า โจร นะ เพราะอย่างน้อยก็มีความรู้ และก็นำความรู้ไปใช้เพื่อเพิ่มลาภยศให้แก่ตัวเอง ส่วนจะเป็นอะไรได้บ้างนั้นอันนี้ก็แล้วแต่มุมมอง ส่วนความ "อกกตัญญู" นั้้น เราคิดว่ามันเป็นนิสัยที่สามารถมีได้ในทุกๆ อาชีพ ขึ้นอยู่กับจิตสำนึก ที่เขาตัดต้นไม้เพราะโกรธที่โดนกิ่งไม้หล่นใส่หัวมันเหมือนคนขาด EQ มากกว่า คนขาด EQ แต่มีความรู้ และบ้าลาภยศสรรเสริญ เราว่ามันเหมือนใครบางคนที่รู้จักกันดี เลยเลือก "อัครมหาเศรษฐี" :555: **แต่ก็อย่างที่บอก มัันแล้วแต่มุมมองจริงๆ ^^;
ผมเลือกตอบ ค) ปราชญ์ของแผ่นดิน เพราะว่า ผมมองว่า เขาคงจะเป็นคนที่ "เพื่อเป้าหมายแล้ว ทำได้ทุกอย่าง" ประมาณนี้ล่ะมั้ง เพราะเห็นบอกว่า ดั้นด้นมาเพื่อแสวงหาความรู้ และก็อาจจะได้ความรู้ตามที่เขาต้องการจริงๆก็ได้ แถมคงจะได้เยอะด้วยแหละมั้ง สมมติว่า เขาได้ไปเจอกับครูคนหนึ่ง ที่พร้อมจะถ่ายทอดความรู้ให้เขาทุกอย่าง เขาก็คงจะรีดเอาความรู้จากครูคนนั้นจนหมดไส้หมดพุง และเมื่อเขาได้เป็นปราชญ์แล้ว ถ้าดูจากนิสัยของเขา เขาก็คงจะถีบส่งครูที่หมดประโยชน์แล้วทิ้งไปโดยไม่ไยดี เป็นพวกหัวล้านหลื่นครู เหมือนกับที่เขาทำกับต้นไม้ ทั้งๆที่ต้นไม้ต้นนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้สรรพสัตว์ที่อยู่ในทุ่งหญ้าเหล่านั้นดำรงชีวิตอยู่ได้ และเป็นผู้มีพระคุณของเขา แต่เขาก็คงไม่สนใจหรอก และในที่สุดเขาก็คงจะได้เป็น "ปราชญ์ของแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่แต่ไร้ซึ่งน้ำใจไมตรี" ล่ะมั้ง
