Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนสามตามมาติดๆ 22/04/51 ตอนนี้เน้นหนักไปทางการสนทนา ทำให้เห็นนิสัยกับอารมณืของตัวละครได้ง่ายขึ้นครับ ขำแวน....เห็นแล้วคิดภาพตาม นึกถึงในการ์ตูนที่ทำหน้าตาดีใจสุดเดช กร๊ากกกกกก ขำ ตอนหน้าบู้แล้วสินะ - -+b
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนสามตามมาติดๆ 22/04/51 เข้ามาเมนต์ตอน สาม ให้ล่ะ(ฮา) ตอนแรกว่าจะปิดคอมนอนล่ะเปิดมาเจอเลยรีบเข้ามาอ่าน จากที่อ่านตอนนี้ออกแนวดราม่า เล่าเรื่องปูพื้นนิดๆสำหรับตอนต่อไปสินะท่าทางจะมันส์สำหรับฉากบู๊ของตอนสี่ ปล. ผมชอบคาเเร็คเตอร์ของ กัปตัน มาจารีน ดูรอบรู้เเละเป็นผู้ใหญ่ดี น่าจะให้ออกมาเรื่อยๆ ว่าแต่ตอนหน้าจะมีเซอร์ไพร์อะไรอีกนะ?
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนสามตามมาติดๆ 22/04/51 กัปตันมาการีนหรือมาจารีน? ตอนแรกเห็นเขียนมาการีน นึกถึงขนมปังก่อนเลย เอ้ย ไม่ใช่! เรื่องตัวเอก(ชิน) แล้วแต่สไตล์คนเขียนเถิดขอรับ ค่อยๆเกริ่นทีละหน่อยๆ โดยใช้ตัวละครแบบนี้ก็ดีน่อ เดี๋ยวก็ได้จะบู๊กันแล้วสิเนี่ย รออยู่นะคร้าบบบบ
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนสามตามมาติดๆ 22/04/51 ***Update*** ขออภัยน้องเนียร์ด้วยที่มาเม้นท์ช้า ตอนหน้าก็จะได้บู๊กันแล้วสินะ รออยู่ๆ
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนสามตามมาติดๆ 22/04/51 ***Update*** ตอนหน้าบู๊กันแหงๆ ไว้จะรอดูนะ งิ แต่ชักอยากเป็นเจ้าแวนแล้วแหะ ได้นั่งคู่กะสาวสวยมาตั้งสองตอนชักอิจฉาแล้วนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนสามตามมาติดๆ 22/04/51 ***Update*** จะรอดูตอนบู๊ครับ การบู๊ครั้งแรกคงจะสนุกน่าดู
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอน 4 มาแล้ว คลอดตามฟิคอื่นๆ การดองเป็นการถนอมนะคร้าบ “อูย~~ปวดหลังจังแหะ...” เสียงบ่นงึมงำ ของกับตันมาจารีน ที่กำลัง ถูกเดินพยุงเซไปเซมา บนเรือเหาะ “เวลาแบบนี้ยังมีหน้ามาบ่นอีกเหรอฟ่ะ” ชินพูดกับตัวเองเบาๆในใจ พลางทำหน้าเซ็ง หัวหน้าเก่าแก่ของเค้า “ชิน..นายรู้ไหมว่าเรือลำนี้ มีอะไรที่มากกว่าบินได้นะ” สายตาของชินมองไปที่หน้าของกับตัน ที่กำลังพูด ไปพร้อมกับพยายามขวัก บุหรี่ตัวหนึ่งออกจะ กระเป๋าด้านหน้า “อย่าบอกนะว่า คุณรู้เรื่องว่าพวกนี้จะโจมตีเรือลำนี้อยู่แล้ว” รอยยิ้มจากคนที่ถูกพยุง พร้อมบุหรี่ที่คาอยู่ปาก ส่ายหน้าไปมา “ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก.... แต่ฉันคิดว่า พอจะรู้ว่าทำไมพวกมันถึงโจมตีเรือลำนี้” ควันบุหรี่ถูกพ่นออกมา พร้อมกับเรือเหาะที่กำลังโคลงเคลงไปมา “เรือลำนี้ขน ทองคำเถื่อนจำนวนมาก มาด้วยไงล่ะ” ชินทำหน้าตื่นตระหนกเล็กน้อย ก่อนที่จะถอนหายใจ “กับตันขนเองหรือไง?” เสียงหัวเราะในลำคอแบบคนสูงวัยตอบกลับมา “ ฮ่า ฮ่าฉันไม่ได้ขนเองหรอก มันเป็นแค่ผู้โดยสารของฉันเฉยๆ แค่...บังเอิญเห็น พวกมันตามขึ้นมาด้วยเท่านั้นเอง” ขี้บุหรี่ถูกเหยียบลงบนพื้นก่อนที่ ทั้งสองคนจะค่อยๆเดินลงบันได มาที่ห้องโถงใหญ่ “มันเป็นของโจรสินะ ไม่ก็พวกมีอิทธิพลในWood Door” ชินให้ความเห็น “ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ที่รู้มาคือทองพวกนี้ได้มาจากงบประมาณการสร้างเรือเหาะนั้นแหละ” กับตันนั่งลงกับเก้าอี้ใกล้ๆเพื่อหยุดพัก พร้อมกับเสียงระเบิด ตูมใหญ่ ครึ้น!!!! “คอปรัปชั่นงั้นเหรอ…. ยื่นโครงการเรือเหาะด้วยจำนวนมากและสร้างเรือเหาะ ให้ต่ำกว่างบที่ได้มาสินะ”กับตันนั่งนิ่งเงียบ “ใช่...สุดท้ายเจ้าพวกนั้น ก็เปลี่ยนเงินให้กลายเป็นทองคำ และ นำขึ้นเรือเหาะไปขายให้กับทางกลุ่มคนที่ Melagion รุ้ไหมชิน...ว่าทองคำที่นั่นราคาสูงกว่าที่Wood Door มาก เพราะที่นั้น มีกฏหมายการควบคุมทองคำในประเทศ ฉะนั้นการ ฝ่าด่านเข้าไปใน Melagion ยากมาก นอกจาก... การเหินข้ามฟ้าแบบนี้ ” มือของกับตันมาจารีนจับที่หน้าผาก “ทำไมทองคำที่นั่นถึงแพงขนาดนั้นล่ะ คุณกับตันมาจารีน” เสียงอันหน้าสะพรึง ของชายหนุ่มร่างกายใหญ่โตเกินมนุษย์ธรรมดา นัยน์ตาและสีผมสีเพลิงกำลังเดินเข้ามา พร้อมกับสัตว์อสูรร่างยักษ์ ทันใดนั้น! หมัดขนาดใหญ่กว่าหัวของมนุษย์ก็กระแทกที่ร่างกายของ กับตันมาจารีน ก่อนที่จะ กับตันจะกระเด็นไป ชนเข้ากับโต๊ะต่าง ด้านตรงข้าม “กับตัน!!” ชินตะโกนร้องลั่น ก่อนที่แรงอัดจากหมัดที่สอง จะอัดตามมาที่เค้า “อั่ก!!” ตัวชินลอยละลิ่วทะลุไปที่ห้องกระจกด้านตรงข้าม ชินเหลือแรงไม่มากนัก แต่ก็พยามจะตะเกียกตะกายหนีร่างของชายร่างยักษ์ที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ “สวัสดีฉันชื่อ มาฟูซู ฉันจะตอบคำถามเมื่อกี้ให้แกก่อนที่แกจะตาย ให้แล้วกันว่าทำไมกันทองคำเหล่านั้นถึงมีราคามากมาย”มันยกตัวของชินอย่างเบามือด้วยมือขนาดใหญ่ ก่อนที่หัวเราะคำรามไปทั่ว “เพราะทองคำเหล่านี้สามารถ ซื้อคนจาก กองทัพปีศาจได้ยังไงล่ะ” “มันก็ไม่ถูกไป ทั้งหมดหรอกนะที่แกพูดน่ะ” เสียงจากด้านหลัง อมนุษย์ร่างยักษ์ดังขึ้น มันหันกลับมามอง ร่างของสัตว์อสูรของมันที่ถูก หมาป่าสีดำ และสีขาวขนาดใหญ่ ขย้ำอยู่ พร้อมกับ หญิงสาวเอลฟ์ และ หนุ่มนักแกะรอย แวน แมกนิฟิเยอร์นั้นเอง ที่กำลังช่วยประคองกับตันมาจารีนอยู่ “เพราะทองเหล่านี้เอาไว้ไปแลกซื้อ ข้าวให้คนจนบนCOCONA ก็ไดนะ้เฟ้ย มาฟูซู ” แวนตะโกนใส่พลางทำชี้นิ้วโป้งลง “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะไอนักแกะรอย จอมวุ่นวาย วันนี้แกก็มายุ่งงานฉันอีกแล้วนะ” มาฟูซู มองหน้าเหยื่อที่อยู่ในมือ ก่อนที่จะรีบขว้างชินตรงไปที่ หนุ่มปากดีที่กำลังทำท่าทาง ดูถูกตัวเองอยู่ “เฮ้ย!! ” สองเสียงประสานกันก่อนที่จะล้มลุกคลุกคลานกันไป “ทำไมรีบโยนฉันออกมาล่ะ ไอตัวใหญ่” ชินลุกขึ้นมาก่อนที่ยิ้มเยาะใส่ “แก…เป็นใคร ทำไมถึงมีเหรียญตราของ เคียวได้ ไม่สิดูไม่เหมือนเท่าไหร่ ว่าแต่ทำไมกัน...” ชายหนุ่ม คู่สนทนาปัดฝุ่นเล้กน้อย “ว่าทำไมแกถึงฆ่าฉันไม่ได้สินะ” ----------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------ ----------------------------------------------------------------- ณ ลานกว้างเรือด้านบน ที่กำลังกระหน่ำไปด้วยฝนและพายุ ที่ๆเลดัชและชาวี่กำลังขับเคี่ยวกันอย่างเอาเป็นเอาตาย สายฟ้าฟาด และคำรามพร้อมกับ เสียงของกำปั้นของ ชาวี่ ที่เสียดสีกับแรงลม มันไม่ใช่แรงของมนุษย์ธรรมดา นอกจาก อมนุษย์ แม้ว่า มัดนั้นจะชิวเฉียดหน้า กากแปลกของเลดัชไปเพียง เล้กน้อย แต่ก็ทำเอาใจเสียวาบได้เลยทีเดียว แต่ทางด้านของมนุษย์ประหลาดอีกคนก็ไม่น้อยหน้า อัดพลังไฟฟ้าเข้าที่ฝ่ามือทั้งสองก่อนที่จะ ซัดคืนไป ให้กับทางด้านชาวี่ เปรี้ยง!!! แสงและเสียง ดังกระแทก หน้าอกของฝ่ายตรงข้าม เป็นปกติ ทุกคนคิดว่า มันคงจบลงแล้วแต่เปล่าเลย หนุ่มผมหางม้า ยังยืนเฉยและ ซัดหมัดกับมา ที่หน้าและท้องของเลดัชอย่างรวดเร็ว ตัวของเค้า ถอยร่นหนีออกมาระยะหนึ่ง ก่อนที่ ชูมือขอเวลานอก “เฮ้ๆ ขอพักหน่อยสิ ฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่ปีศาจอย่างแก ดูจากที่แกโดน เวทสายฟ้าอัดไปตั้งสองสามดอก แล้วยังยืนอยู่ได้ปกติ แกมันไม่ใช่คนแล้ว” แต่แทนที่จะได้คำพูดกลับมา กลับเป็นกำปั้นและ ท่อนขาที่ดันตอบสนองมาแทน หมัดฮุคขวา ปลิวมาก่อนแต่ เลดัชยัง กางผนึกเวทย์มนต์ขึ้นมาได้ทัน แต่ท่อนขาที่ปลิวตามมานั้น ให้ร่ายมนตร์เทพขนาดไหนก็คงไม่ทัน “สองดอกแน่เรา” ตูม! ตูม! เสียงเหมือน เอาไม้คมแฝก ฟาดเข้าที่ กระสอบทรายแรงๆ ร่างของ หนุ่มหน้ากากพิลึกปลิวไปกระแทก กับเสาเรือ ก่อนที่ คู่กรณีจะกระโดดมาย่ำ ซ้ำอักสองสามที จนทะลุหายไปในใต้ท้องเรือ “นึกว่าเก่งแค่ไหน อ่อนจริงๆ” ชาวี่ ถุยเลือดที่มุมปากตามไป ก่อนที่จะจัดทรงผมใหม่ หลังที่โดนไฟฟ้าช็อคไปหลายที “ เป็นแค่อมนุษย์ อย่าซ่าได้ไหมขอร้อง” สิ้นเสียง แสงของนภาขนาดใหญ่ก็ฟาดลงที ร่าง ของชาวี่ “อ้ากกก ” พลังงานที่ไหลผ่านมากมายเกินที่จะรับ ทำให้ชาวี่ร้องอย่างเจ็บปวด “แก..อยู่ที่ไหนกัน” มันมองไปรอบๆตัวเอง “อยู่นี้ไงเพื่อน” เลดัชปรากฏตัวขึ้น พร้อมเสียง แต่ไม่ใช่เพียงคนเดียว แต่มีถึง 3 คน เลดัช คนที่ปรากฏตัวคนแรกเดินออกมา แล้วมองไปที่หลุม ขนาดใหญ่ ที่ เค้าตกลงไปตอนแรก “อืม.. เละเลยนะนั้น ตายสนิท แน่นอน ฮ่าๆๆ” ชาวี่ ที่อยุ่ใกล้ๆ หลังจากที่ พอจะลุกยืนได้แล้วก็ วิ่งตรงไป หมายจะเอาชีวิต เหยื่อคนเก่าอีกครั้ง “แกเป็นใครไม่รู้แต่แก ต้องตาย!!” ร่างกายของชาวี่เปลี่ยนไป เขาที่งอกออกมา กรงเล็บและร่างกาย ที่เพิ่มพลังและกล้ามเนื้อ แบบปีศาจ ดวงตาสีเหลือง ที่เต็มไปด้วยความดุร้าย “...สัตว์ปีศาจทดลองนั้นเอง” เลดัชอีกคน มองด้วยหน้ากาก อีกแบบที่คล้ายๆกัน “ น่าสังเวชจริงๆ” เสียงดีดนิ้วดังขึ้น ก่อนที่ ดาบจำนวนหลายสิบเล่ม จะผ่านออกจะประตูมิติ ที่อยุ่รอบๆ ของ ชาวี่และพุ่งแทง ใส่ปีศาจ ในคราบมนุษย์ ร่างของปีศาจล่มลงกับพื้น เลดัชที่เหลือเพียงคนเดียว เดิน ตรงไปที่ร่างอันเต็มไปด้วยเวทย์ดาบชั้นสูง “นายก็รู้ดี ว่าฉันเป็นใครนี้ ชาวี่ ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะดังออกมาจากหน้ากาก ก่อนที่จะเอา ส้นเท้ารองเท้าหนัง หยีบไปที่ใบหน้าของชาวี่ “ เพราะพวกแก เล่นเอาฉัน เกือบไม่ได้กลับมา เหมือน แต่ก่อน ไนซเฟียร์ งั้นเหรอ น่าขำ” ดาบถูกดึงออกมาที่ละเล่มๆ อย่างช้าๆและทรมาณ เสียงครวญคราญของ ชาวี่ดังขึ้นเป็นระยะๆ “ฉันให้ของขวัญแกอย่างหนึ่งว่ะ ” ถุงเล็กๆถูกนำออกมาจากเสื้อ คลุมนักเวทย์สีโทนดำ “ของขวัญจากเพื่อนใหม่ ชั้นเอง เผอิญหมอนั้นก็เป็นของแปลกเหมือนนายเหมือนกัน...เอ้านี้เจอแล้ว เซลล์ของหมอนั้น ” สายตาจากหน้ากาก จ้องไปมา กับหลอดของเหลว สีเขียว อันนั้น “คือนี้เป็นแค่รุ่นทดลองเอง นะน่ะ ไว้ฉันไปถึง Melagion อีก ฉันจะซื้อไปฝากเพื่อนๆแก ที่ไนซเฟียร์ให้หมดเลยแล้วกัน” เลดัชบิดตัวไปมาก่อนที่ เทมันลงไปที่ปากของ อมนุษย์ผู้ไร้ทางสู้ “อุ่บ.. อุ่บ.. ฮ่า ฮ่า กลั่นหัวเราะไม่อยู่เลยแหะ ไม่รู้ว่าแกจะได้เจอฉันอีก หรือเปล่านะ แต่หวังว่า แกคงจะยังอยากจะเจอฉันอยู่นะ ฮ่าฮ่า” แม้เสียงฝนและฟ้าร้องจะดังขนาดไหน แต่ก็ไม่อาจ กลบเสียงร้อง อันทรมาณ ของชาวี่ และเสียง หัวเราะ ของเลดัชลงได้ มีเพียงชายผู้เฉยเมยที่มองดูอยู่ตลอดเท่านั้น ที่ไม่เอ่ยคำใดออกมา “เซเคียวน์” ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ปัจฉิมลิขิต 555+ ก่อนอื่นกราบอภัยพ่อแม่พี่น้องเป็นอย่างสูง ที่ดองไว้เป็นเวลานานมากๆ ช่วงนี้ผมฝ่า มรสุมมากมาย ทั้งเรื่องสอบ ทั้งเรื่องเกรด เรื่องมหาลัย ตอนก็คงรอลุ้น เรื่องมหาัลัยก่อนล่ะ ถ้าอะไรๆลงตัวผมคิดว่าฟิคมันคงลงถี่กว่านี้นะ 55+ ช่วงนี้ที่เชียงใหม่ ฝนตกมากมาย ผมล่ะเซ็งจริงๆ แต่ช่วงนี้ เรื่อง Love ผมก็ดีด้วย (เลยมีอารมณ์มาแต่งฟิคว่างั้น) :555: บ่นมา ไร้สาระมานานพอล่ะ เอาเป็นว่าผมจะหมั่นอัพ และพัฒนางาน เนื้อเรื่องจของฟิคให้ดีขึ้นไปด้วยแล้วกันครับ ขอบคุณทุกคนที่ยัง(อุตส่าห์)ตามอ่านอยุ่นะครับ ขอบคุณมากๆ จากใจจริงเลยครับ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนสามตามมาติดๆ 22/04/51 ***Update*** ก่อนนอนได้อ่านฟิคด้วย 555 ตอนนี้ดูบทบรรยายน้อยลงเยอะมากมาย เพราะทิ้งช่วงรึเปล่าครับกร๊ากกกกกกก คำพูดบางคำอยากให้ดูจังหวะในการเคาะเว้นให้ดี ไม่งั้นมันเหมือนตัวละครไม่ได้พูดต่อเนื่องเป็นประโยคนะครับ แล้วก็ถ้าหากตัวละครคนละตัวพูดให้ขึ้นบรรทัดใหม่จะดีกว่านะครับ ไม่งั้นอาจทำคนอ่านงงได้ รอตามต่อโลด!!
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนสามตามมาติดๆ 22/04/51 ***Update*** ลั้นลาๆ เดินเล่นโอ๊ะ น้องชายของเราอีกคน ก็ไม่ดองตามเจ้าโยมาติดๆ แต่เท่าที่อ่านๆดู ท่าทางไม่ได้เขียนนานดูฝืดๆไปนิยังไม่เข้าที่เข้าทางเท่าไร อย่างนั้น เบิ้ลมากซัก 2-3ตอนซิ Nearคุง ฮาๆ
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนใหม่มาแล้วนะ!! เห็นด้วยเลยว่าตอนนี้ฝืดขึ้น แต่ไม่ใช่ความผิดผมที่ไม่ดองไหแล้วนะโว้ย อย่ามาโยนความผิดให้คนที่เพิ่งจะเอาของสดออกมาดิฟ่ะ
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนใหม่มาแล้วนะ!! มาเม้นท์ให้เนียร์คุงแล้ว ไม่ดองแล้วสินะ นึกว่าจะดองไปอีกนาน
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) ตอนใหม่มาแล้วนะ!! เปลวเพลิงอันร้อนระอุ กลางท้องฟ้า “เหรียญนั้น... มันคือเหรียญ ตราแผ่นดินของ อาณาจักรเคียวที่ล่มสลายไป มันไม่น่าจะมีใครครอบครองมันได้อีกแล้ว...” มาฟูซู จ้องมองที่ใบหน้าของ ชายหนุ่มเจ้าของเหรียญตรา ที่หายสาบสูญไปกลับอาณาจักรโบราณนั้น “ทุกอย่างมีเบื้องหลังเสมอ มาฟูซู เหมือนกับกลุ่มโจรเวหาของพวกนายนั้นแหละ” เสียงหมาป่า ของลิม ส่งเสียงคำราม ขู่ไปที่ มาฟูซู ที่เดิน ประจันหน้า เข้ามาติดๆ พวกมันคือสัตว์คู่หูอันซื่อสัตย์ของเหล่าเอลฟ์ทั้งหลาย “ต่อให้แกมีเหรียญตรา แห่ง เคียวไปก็เท่านั้น ฉันจะเผาผลาญ มันไปพร้อมๆกับ อดีตของมันนั้นแหละ” จากนั้นมันจึงส่งเสียงกรีดร้องคำราม กวาดก้องไปทั่วห้องโถง ร่างกายอันใหญ่โตของมัน เกิดการเปลี่ยนแปลง ขนสีแดงเพลิงปกคลุมไปทั่วร่างกาย เขาทั้งสอง ที่ใหญ่และแข็งแกร่งงอกอันมา นัยน์ตา สีแดงเพลิงจดจ้องมาที่กลุ่มคนตรงหน้า คมเขี้ยวและกรงเล็บ พร้อมที่จะฉีกร่างกายของกลุ่มคนตรงข้าม อยู่ทุกเวลา ความร้อนและเปลวเพลิง จากปากของอสูรร้ายตรงหน้า ทำให้กลุ่มคนตรงข้ามมัน ถึงกับต้องเปลี่ยนสีหน้า จาก... สู้ตาย เป็นหนีตาย... “ทุกคนวิ่งเร็ว!!” ชินตะโกนขึ้น ตามด้วยกระโจนผลัก คนด้านหลังให้รีบวิ่งหนีไปให้เร็วที่สุด หมาป่ายักษ์ทั้งสอง รับรู้ด้วยสัญชาตญาณสัตว์ป่า จึงกระโดด คาบ กัปตันและ ลิมออกไปให้ไกลที่สุดจากห้องอันตราย ห้องนั้น มีเพียง นักแกะรอยชื่อดัง ที่กำลัง ตื่นตระหนก กับ ภาพที่ได้เห็น “แม่เจ้า..นี้มันตัวอะไรกัน” เปลวเพลิง พุ่งตรงเผาผลาญ ตรงมาที่อยู่ของชินและแวน ที่ไม่สามารถขยับตัวออกมาได้ทัน “คุณแวน!!” ลิมสาวเอลฟ์ ตะโกนเรียก ชายหนุ่ม ที่กำลังจะชะตาขาด ทันใดนั้น เปลวเพลิงสีแดง เผาผลาญ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ปราณี โต๊ะ เก้าอี้ รูปภาพ พื้นไม้ กลายเป็นเถ้าถ่าน เพียงพริบตา เหลือเพียงกลุ่มควัน ที่ฟุ้งไปทั้งห้อง “ ไม่รอดแน่เลย.. สองคนนั้น ” ลิมพูดขึ้นอย่างสิ้นหวัง แต่ก็มีเสียงแก่ๆ ข้างๆพูดกลับมา “อย่าเพิ่งตัดใจอะไรง่ายๆ คุณหนู ไม่งั้นโลกใบนี้จะเศร้าได้เพียงช่วงข้ามคืน ” กัปตัน พันธุ์เก๋า พูดพลางห้อย ต่องแต่งอยู่ในปากของหมาป่าสีขาว ประกายสีแดง จากดวงตา ปีศาจร่างยักษ์ มาฟูซู จ้องมองอยู่ในกลุ่มหมอกควัน “คนที่มีเหรียญเวรนั้น ควรตายไปให้หมดๆโลกซะ” มันสบถขึ้น “จริงเหรอ ไอมนุษย์เตาย่าง” มีดบิน 3 เล่ม ลอยผ่านกลุ่มควันมาปักที่ ไหล่ของมาฟูซู มันเงยหน้ามองขึ้น ก่อนที่จะเห็น กำปั้นของ ชิน ลอยปลิวกระแทกที่ใบหน้า ด้วยความตกตะลึง ร่างกายจึงตอบโต้กลับไปด้วยหมัดขนาดใหญ่ของมัน ตูม!! เสียงของแข็งขนาดใหญ่กระแทกเข้าที่ลำตัวของฝ่ายตรงข้าม ก่อนที่ปลิวหายไปตามแรงที่ได้รับ “เกิดมาฉันยังไม่เคยโดนมนุษย์คนไหนต่อยหน้า ได้เลยนะนี้” สัตว์ร่างใหญ่พูดขึ้น “งั้นแกคงเคยโดน คนแทงมาสินะ” เสียงของหนุ่มนักแกะรอยอารมณ์ดีดังขึ้น จากด้านหลังของมัน แวน ปักมีด 2 เล่มลงที่ กระดูกสะบักด้านขวา อันใหญ่โตของมัน “ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน..ระยะใกล้แค่นั้น แกไม่หน้าจะรอดนี้ ” มาฟูซู พยายามจะคว้าแวนออกมาจากด้านหลัง ด้วยมือขวา แต่กลับล้มลง ด้วยธนูของลิม ที่ยิงสนับสนุน เข้าที่หน้าอก หลายดอก เสียงดีดออกของลูกธนู ตัดกับ เสียงแหวกลมของศรธนู ที่พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว “พยายามยิงไปที่ หน้าอกและด้านหลัง คุณหนู” กัปตัน มาจารีนที่ เพิ่งจะได้ลงจากปากสุนัข พันธุ์ใหญ่ ตะโกนสั่งชี้นิ้วให้ยิงใส่เป้าหมาย มาฟูซู กระวนกระวายไปมากับ การโจมตีอันวุ่นวาย ของ ลิม และ แวน แต่แล้ว เสียงคำรามของความเจ็บปวดก็เปลี่ยนไป..กลายเป็นเสียงคำรามของความโกรธเกรี้ยวและบ้าคลั่ง เปลวไฟลุกขึ้นท่วมตัว ของสัตว์ร้าย ทำให้แวน ต้องรีบกระโจนหนีไปออกไปด้วยความร้อน สายตาจับจ้องไปที่กลุ่ม เอลฟ์สาวและกัปตันเรือเหาะ พร้อมๆกับสุนัขป่า สองตัว เปลวเพลิงเปล่งแสงด้วยความร้อนแรง และ ไอความร้อน ในกำปั้นทั้งสองของมาฟูซู ก่อนที่จะขว้างตรงไปอย่างรวดเร็ว “เราเสร็จแน่!!” ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น แต่แล้ว เปลวเพลิงก็ เบี่ยงเบน กระจายออกไปด้านข้างของเป้าหมายสังหาร เหมือนมีโล่เกราะกำบัง ให้กับทั้งสองคน และอีกสองตัว “พลังของภูตลมนี้มันดีจริงๆนะ เล่นเอา เพลิงสังหาร อันลือชื่อเป็นของเด็กเล่นไปเลยแหะ” ชายหนุ่มผมสีดกดำ ที่เปื้อนไปด้วย ฝุ่นควัน กำลังชูเหรียญตรา ของเค้า ตรงไปที่ จุดที่เปลวเพลิงถูกเบี่ยงเบนออกไป “ แกนี้เอง ที่ทำให้เปลวเพลิงใช้งานไม่ได้ แต่แกคงไม่รอดจาก เคี้ยวเล็บนี้ได้หรอก” กรงเล็บ พุ่งตรงตัดมาที่ลำตัวของ ชิน ด้วยประสาทตอบโต้ที่ดีของชายหนุ่มจึงพยายามเอี่ยวตัวหลบแต่ก็ช้าไป ทำให้โดยถากๆเข้าที่ลำตัว “อ้ากก” เสียงร้องแสดงถึงความเจ็บปวด ของความลึกของแผล “เอาเลยกัปตัน.. ตอนนี้แหละ” เค้าส่งสัญญาณให้กับ กัปตัน ที่เพิ่งรอดตายหวุดหวิด มาเมื่อสักครู่ “อยู่แล้ว...ชิน” ดาบตะวันตก เล่มใหญ่ของกัปตันมาจารีน แทงทะลุเข้าที่ตัวของ มาฟูซู มันกรีดร้องก่อนจะปัด กรงเล็บไปรอบๆตัวของมัน ทำให้ชินและกัปตัน บาดเจ็บและกระเด็นออกไปรอบๆ “คุณลิมยิงมัน!?” เสียงของแวน แมกนิฟิเยอร์ ที่หายไปนาน กลับมาอีกครั้ง ลูกธนูจาก ลำกล้องสายตาของเอลฟ์สาวพุ่งปักเข้าที่ ดวงตา ของเป้าหมาย มันล้มลง มือกุมที่ดวงตาไปมา แวนตัดสินใจ วิ่งไปด้านหลังของ มันอีกครั้ง ก่อนที่จะลากมีดที่ปักด้านหลังของมัน จนแหวกเป็นแผลยาวที่ด้านหลัง “อ้ากกก” มาฟูซูร้องไม่เป็นภาษา “ตายซะไอปีศาจ!!” ชินดึงดาบที่ปักอยู่ที่ตัวของมันออก เลือด ของปีศาจร้ายพุ่งออกมาพร้อมๆกับไอความร้อน “พวกแก...อย่าคิดว่าจะชนะฉันแล้วนะ...ฉันบอกแล้วไงว่าจะเผาผลาญพวกแกให้หมด” มันลุกยืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะคำรามก้องเป็นเฮือกสุดท้าย ทำเอา กัปตันมาจารีนรีบอุดหู ตัวเองอย่างรวดเร็ว “จนตายไปพร้อมๆกับเปลวเพลิงของฉันเถอะ” ร่างกายของ มาฟูซูลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิง และขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ ไอความร้อน ทำให้พื้นไม้ของเรือ ติดไฟ เปลวไฟเริ่มลุกลามไปทั่วในตัวเรือ คลื่นความร้อนรอบๆตัวของมาฟูซู ทำเอาผิวหนังของ ชินและคนอื่นๆ ร้อนจนเกิดสุกได้เลยทีเดียว “เราต้องรีบออกจากที่นี้ อย่างด่วนเลย!!” ชินตะโกนบอก เพราะเสียงคำรามของปีศาจยักษ์พลังไฟ ทำเอาพูดกันไม่รู้เรื่อง “ ในนามของ มนุษย์ผู้บริสุทธิ์และเคารพต่อคำสัญญา ขอเรียกภูตลมแห่งการทำลายออกมา ” หลังจากสิ้นคำพูดของชิน ก็เกิดพลังลมกระแทกเข้าที่ ประตูทางออกที่ ปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ ทำให้ประตูเปิดออก “ทำไมไม่เรียกภูติน้ำเล่า ทีภูตลมยังเรียกได้” แวนวิ่งบ่น พลางแบกกัปตันมาจารีนที่สลบไป มาตรงทางออก ”ก็มันมีน้ำที่ไหนให้เรียกล่ะโว้ย ” ชิน ทำหน้าเซ็ง ก่อนที่ ลิมและพวกหมาๆทั้งสองจะตาม มาด้านหลัง “ พวกเราต้องรีบ ออกจากเรือนี้ ให้เร็วที่สุดแล้ว ลาร์คกับอาร์ค บอกว่ามันกำลังจะตก กระแทกพื้นโลก ด้านล่างอีกไม่นานนี้แล้ว” เอลฟ์สาวพูดขึ้นอย่างตื่นตระหนก “’งานเข้าอีกแล้วตู” แวนคิดขึ้นในใจ ก่อนที่จะวิ่งหนี ออกจากเปลวเพลิง ที่กำลังไล่แผดเผามาทางด้านหลังของทุกคน พร้อมกับเสียงคำราม ที่ค่อยๆคล้อยหายไป ของมาฟูซู ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ปัจฉิมลิขิต อ่า..อย่างแรกก็ต้องกราบสวัสดี ทุกคนที่เข้ามาอ่านฟิคดองๆของผมเน้อ ( สั้นไปหน่อยอย่าว่ากัน แต่พรุ่งนี้วันอาทิตย์มีตอนต่อแน่นอน )ยอมรับว่า ตอนที่แล้วฟิคดูสำนวน ฝืดๆ ไปเหนาะ แต่หวังว่าจะดีขึ้นแล้วนะ 55+ ดีไม่ดียังไงก็ช่วยๆกัน ติชม ว่า ได้ตามสบายนะครับ อีกไม่นาน เรือเหาะลำแรกของ โลก COCONA จะตกกระแทกพื้นโลกแล้ว ช่วยกันลุ้นต่อไปว่า พวกชิน จะต้องประสบพบกับอะไรต่อไปนะครับ ก็ใกล้ๆจะจบ ภาคเรือเหาะแล้ว จากนี้ก็คงจะเข้าสู่ภาค Melagion เกาะน้ำแข็งกันแล้ว (อ่ะๆSpoil เล็กน้อย) สุดท้ายนี้...เมื่อไหร่จะสอบโควต้า!!! -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) Update 4/10/51 สั้นไปนิด อย่าว่ากันน้า เข้าบอร์ดมาก็มาเจอตอนใหม่เลยแฮะ * * จบตอนหน้าก็จบภาคเปิดตัวแล้วสินะครับ? ปล.12นี้ผมสอบพื้นฐานวิศวะ T T
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) Update 4/10/51 สั้นไปนิด อย่าว่ากันน้า มาแอบนั่งรอตอนต่อไปจะว่าไปมันก็สั้นจริงๆแหละเน้อฮาๆ
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) Update 4/10/51 สั้นไปนิด อย่าว่ากันน้า กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ดีใจที่มันยังไม่ล่มฮะ ตอนนี้ดีกว่าตอนที่แล้วนะฮะ แต่เรื่องเคาะคำตรงประโยคคำพูดนี่ไม่ต้องเคาะบ่อย ๆ ก็ได้ฮะ คิดตามสภาพเวลาเราพูดก็ได้ ในสถานการณ์เร่งรีบแบบนั้นคงไม่มีใครพูดโดยเว้นจังหวะหายใจถี่หรอกครับ ไม่งั้นอามณ์มันจะดูไม่ตื่นเต้นเอาน้า~ ฉากสนทนาในการต่อสู้แอบงงเล็กน้อยถึงปานกลาง ยังไงใครพูดอะไรก็ลองแยกออกมาก็ได้ฮะ จะได้เข้าใจง่ายมากขึ้น สู้ ๆ ครับ * */ พยายามสำหรับการเรียนเน้อ
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) Update 4/10/51 สั้นไปนิด อย่าว่ากันน้า แอบมาเม้นต์ก่อนจะลืม^^ กำลังรอภาคดินแดนน้ำแข็งอย่างใจจดใจจด ช่วงนี้ รู้สึกจะใกล้สอบเต็มทีแล้วสินะครับ น้องพี่ สู้ๆเน้อ รอเลี้ยงน้องเทคคนใหม่อยู่ เหอะๆๆ ว่าแล้วก็ไปปั่นของตัวเองต่อ
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) Update 4/10/51 สั้นไปนิด อย่าว่ากันน้า เพิ่งมีโอกาศได้ เข้าบอร์ด โว้วตอนใหม่วุ้ย เอ...พี่ว่าจัดหน้ากระดาษไม่ค่อยจะคุ้นลูกกะตาเท่าไรแหะ อ่านแล้วมึนๆนิด แต่ตอนนี้โดยรวมนับว่าดีคับ มันส์ดี ปล.ตูยังสอบไม่เสร็จเลย !!!!! ไม่มีเวลาจะแต่งฟิคเลยโว้ยยยยย
Re: COCONA!! (ฟิครับสมัครครับผม) Update 31/12/51 ทุนน้อย ออกน้อยครับ... ถ้าคุณจะพูดถึงเวทมนตร์ หรือศาสตร์มนตรา ในดินแดน COCONA ก็คงต้องนึกถึง Melagion ดินแดนเห็นมนตราและศาสตร์ลี้ลับ รวมถึงความสวมงามของทิวทัศน์และหญิงสาว แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังความสวยงามนั้นจะมีความลุ่มหลงและอันตรายแฝงอยู่ อาณาจักร Melagion นั้น มีการปกครองในระบบ สภา ซึ่งแตกต่างจากอาณาจักรใดๆ มีลักษณะแบ่งคานแยกอำนาจ ออกเป็นสามส่วน นั้นคือ กลุ่มมนตราเหนือ กลุ่มแอนโป และ กลุ่มขุนนาง แม้ว่าการปกครองดูเหมือนจะการคานอำนาจซึ่งกันละกัน แต่ แก้วใสที่ไร้ริ้วรอย ยามปรากฏ รอยร้าว ย่อมเห็นได้ชัดเจน... เป็นร้อยๆปีมาแล้ว ที่ กลุ่มแอนโป หรือ ตระกูล เอ็นโปเทีย ได้เป็นส่วนหนึ่งของการการปกครองและการเปลี่ยนแปลงของ Melagion รวมถึง การเคลื่อนไหวของทวีป Saliva รากฐานและความจงรักภักดี รวมถึงอำนาจพิเศษ จากสายเลือด รุ่นสู่รุ่น ทำให้ ตระกูล เอ็นไปเทีย มีสิทธิ์มีเสียงอำนาจ ต่อ สภา ใน Melagion ถึงเกือบครึ่ง ตลอดมา ซึ่งยังรวมถึงเหตุที่กลุ่ม มนตราเหนือ ที่เกิดเรื่องภายใน จน คนภายในกลุ่มแยกออกเป็นสองกลุ่ม คือ เผ่ามนตราฝั่งต่อต้านอำนาจ แอนโปเทีย ซึ่งส่วนใหญ่คือ Quaja และ เผ่ามนตราหลายหลายเผ่าที่สนับสนุน แอนโปเทีย Quaja เคยกล่าวอ้างในสภาว่า ตระกูลแอนโปเทียคิดกอบโกย และทำลายอาณาจักร โดยใช้อำนาจบีบบังคับข่มขู่และซื้อ ตัวกลุ่มมนตราเหนือ เพื่อให้เสียงที่เหนือกว่าในสภา รวมถึงการใช้อำนาจที่เบ็ดเสร็จ ในการตัดสินใจในอาณาจักร ความขัดแย้งมีมากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่ง ก่อให้เกิดสงครามการเมือง ครั้งใหญ่ ทำให้กลุ่มคนแบ่งออกเป็นฝั่งฝ่ายอย่างชัดเจน ผลลัพธ์ที่ได้สุดท้ายคือ การอพยพหลบหนีออกจากเมือง ของกลุ่มQuaja และสงครามปราบกบฏ ระหว่างแอนโปเทีย และ Quaja ทางด้านขุนนางและชนชั้นสูงเอง ก็ได้มีการเคลื่อนไหวแบบเงียบๆ แต่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่า ยืนอยุ่ฝั่งใด ระหว่าง Quaja หรือ แอนโปเทีย... ณ...หมู่บ้าน Koshi ทางทิศตะวันออกของ Melagion “กลิ่นหอม อะไรนี้.. นี้มันกลิ่นกำยานนี้นา..” ชายหนุ่มใต้กองหิมะครุ่นคิดขึ้น “ใช่แล้วเรือเหาะตรงลงมา หลังจากไอปีศาจยักษ์นั้น อาละวาด นี้นา อูย..” สายตา ของเค้าเลือนรางเต็มที จากแรงกระแทก และบาดแผลตามร่างกาย ภาพที่เค้าพอจะจดจำได้ตอนนั้น คือบุรุษร่างใหญ่ในชุดสูธดำ ที่กำลังเดินฝ่าหิมะ เข้ามาใกล้ตัวของเค้าที่ละนิดๆ และคำสุดท้ายที่เค้าได้ยินคือ “ คุณชิน ถ้าไม่รังเกียจ คุณพอจะรับงานต่อจากผมได้ไหมครับ” รอยยิ้มบนใบหน้าของ ชายวัยกลางคน เกิดขึ้นที่รอยมุมปาก ก่อนที่ ชินจะหมดสติไป “หว่า…วันนี้หนาวจังเลย เอ๊ะ!!..นั้นอะไรน่ะ“หญิงสาว ผมดำเงางาม หน้าตางดงามเกินคนปกติทั่วไป ในชุดมิโกะสีขาว กำลังทำงานประจำของเธอคือการดูแล ศาลเจ้า นามของเธอเป็นที่รู้จักไปทั้งหมู่บ้าน “ซูซาคุ” แต่วันนี้ดูเหมือนเธอจะเห็นอะไรแปลกๆ เข้าซะแล้ว... “ช่วยเราด้วย~~” เสียงชายหนุ่มและชราดังโหยหวนขึ้นพร้อมกัน “ช่วยเราด้วยค่า~~” เสียงหญิงสาวดังตามมาติดๆ มิโกะสาว รีบวิ่งไป ดูตามเสียงนั้นทันที “ว้าย...คนพวกนี้ อะไรกันนี้ เกิดอะไรขึ้น” ภาพที่เธอได้เห็นคือ สภาพของ หนุ่มนักแกะรอย เอลฟ์สาว กัปตันแก่ๆ ที่กำลังโดนหมาป่ายักษ์สองตัว คาบและแบก ไว้อยู่ ทุกคนล้วน เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล และสภาพเหนื่อยล้าไปทั้งตัว สุนัขอันซื่อสัตย์ของเอลฟ์สาว ส่งเสียงร้อง ให้ซูซาคุรับช่วงต่อพวกมันก่อนที่ จะล้มลงไปนอนนิ่งบนพื้นหิมะที่หนาวเย็น ณ โรงละคร คัลเลอร์ เฟรม “เฮ้ๆ ไกอาได้เวลาแสดงแล้ว แต่งตัวเสร็จล่ะยัง” เสียงผู้กำกับดูแลเวทีดังขึ้นอย่างหงุดหงิด “คร้าบ~~ กำลังรีบอยู่เลยคร้าบบ ใจเย็นสิครับคุณ ราเชล แหะๆ” เสียงของนักดนตรีและแสดงหนุ่ม ไกอา เดอ คัลเลอร์ ดูไม่มีท่าทีกังวล เลยกับความเร่งรีบของการแสดงบนเวทีที่กำลังจะเริ่มในไม่อีกกี่นาที “บทเพลงวันนี้พบขอเล่นให้กับ คนรู้จักของผมคนนึงนะครับ เธอเป็น Enchanter ครับ วันนี้เธอคงจะยุ่งๆอยู่ เลยมาฟังผมเล่นไม่ได้ แต่หวังว่าเธอจะได้ฟังนะครับ” เสียงเปียโน ดังกังวานไปทั่วโรงละครเหมือนกับ ไกอาจะตั้งใจส่งไปให้กับเพื่อนเก่าของเค้า อเมทิส วิเวียร่า ราวกับว่าจะเล่าเรื่องในอดีตของเธอให้ผู้คนได้ฟังกัน “เธออยู่ไหนนะ อเมทิส” ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ที่ใด แต่ชายหนุ่มเหมือนรับรู้ได้ว่าเธอจะมาหาเค้าเร็วๆนี้ ณ ทิศตะวันออกของ Melagion “คุณ อาดิว แน่ใจนะครับว่ามันคือของจริง” บุรุษวัยกลางคน ในชุดเกราะหนัง พูดผ่านไปยัง ชายที่นั่งเบื้องหน้า ภายในกระโจมขนาดใหญ่ ที่รายล้อมไปด้วยอาวุธ และ คฑา ภาพที่ได้เห็นคือ หนุ่มผมดำกระเซิง ยุ่งๆ คนหนึ่ง ผิวสีคล้ำแทน สะท้อนให้เห็นถึงประสบการณ์การเดินทางอันมากมาย กำลังนั่งไขว่ห้าง ส่งยิ้มให้อยู่ “หน้าที่ของผมคือบันทึกมัน ไม่ใช่พิสูจน์มัน” เค้ายิ้มตอบให้ กับชายแก่คู่สนทนา ก่อนจะเกาหัว ยุ่งๆ และยักคิ้วให้ “คุณกำลังจะบอกว่า พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าจริงหรือไม่จริง ใช่ไหม คุณอาดิว วอซัม” ชายวัยทองหัวเราะ ในลำคอสองสามครั้ง ก่อนที่จะม้วน แผนที่ ที่เขียนด้วยมือ อย่างประณีต เพราะด้วยความบอบบางและ ผ่านอะไรมามายของมัน เค้าจังระมัดระวังเป็นพิเศษ “ผมเชื่อคุณ คุณอาดิว แม้ว่าจะไม่มีใครเชื่อคุณ ” เค้าพูดไปพลางกระตุกหนวด สีอันดกดำขึ้น ก่อนจะเก็บแผนที่ลงในกล่องทรงกระบอก “ถ้าคนทุกคนบนโลกเป็นอย่างคุณก็ดีสิ อาสิม ควาจา ผมจะได้ไม่ต้องเป็นคนเลี้ยงแกะ อยู่อย่างนี้” อาดิว หนุ่มนักเดินทาง ที่มาพร้อมกับเป้ผ้าขนาดใหญ่ ที่เต็มไปด้วยแผนที่!! --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ปัจฉิมลิขิต ก่อนอื่นก็สวัสดีปีใหม่ ชาว AF ก่อนแล้วกันนะครับ ผมไม่ได้อัพนานมากกกกก จนแทบจะไม่เหลือความทรงจำแล้วแต่ก็กลับมาอัพจนได้ อาจจะเน้นไปทางภาพ เป็นส่วนมาก 55+ ถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่ เล็กๆน้อยๆจากผม ก่อนที่ผมจะเผชิญกับการ ประกาศผล รวมถึงเข้าค่าย รด. ไปพร้อมๆกัน เศร้า... ตรงนี้เองจะตัดเข้าภาค Melagion สงคราม และ หิมะ ภาคนี้ตัวละครที่ผมดองๆไว้จะออกมาเยอะมากก ว่าแล้วลองมาดูตัวละคร ที่ออกๆมาแล้วในตอนนี้ดูครับ นารุกานะมุราคุโมะ โนะ ซูซาคุ จาก ท่าน !~Hell~! เป็นตัวละครหญิงที่โดนใจผมตัวนึงเลยแหละ แต่แอบเก็บกรุมาซะนาน เกริ่นๆไว้ว่าเธอได้มีเรื่องยุ่งยาก แน่นอนครับ บิล วอร์เรน จาก ท่าน Vincent : Yaoi Addicted ออกช้าไปหน่อยนะครับ ป๋าวิน แต่ตัวละครตัวนี้ รับรองว่าได้มีเรื่องพัวพันกับ อดีตของชิน การล่มสลายของ Old Kyo แน่นอน อาดิว วอซัม จาก พี่จ้อย นักเดินทางแห่งมิดการ์ด บอกตรงๆว่าชอบตัวนี้มากๆ เหมือน ลุงอินดี้ เลย แต่กว่าผมจะหา บทออก ก็นานมาก เพราะผมดองอ่ะนะ - -" ไกอา เดอ คัลเลอร์ จาก [ PiALo ] หนุ่มนักดนตรี และนักแสดง เค้ามีอดีตอะไรกับอเมทิส น้า.... และจะตามมาในอีกไม่ช้า ถ้าหากผม ได้รับข่าวดีและ ออกจะค่ายนรก หลังวันที่ 9 ได้แล้ว TTATT สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณ ทุกคนที่ติดตาม ติชมโดยตลอดมา ผมจะพยายามทำต่อไป เพื่อกำลังใจที่ทุกคนให้มาครับ :china: :china: ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
=[]=..... *อึ้งไป 3 วิ* เอาฟ่ะยังดีกว่าไม่ต่อ TTwTT อยากอ่านต่อ่อะคร้าบบบบบบบบบบบบบบ มาแบบค้างคามากมายยยยยยยย ไม่รู้จะเมนท์อะไรเพราะมันน้อยจัด ฮา...แต่อยากรู้ว่าไอ้รับงานต่อนี่มันอะไรเน้อออออออ~
โอ้ตอนใหม่ที่ไม่ค่อยยาวนัก(อีกและ) แต่มันก็เป็นเหมือนการเกริ่นนำถึงความยุ่งเหยิงของชะตากรรมที่กำลังคืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ น่าสนใจๆ ว่าแต่ว่าเจ้าเนียร์ คราวหน้าขอยาวๆหน่อยนะเฟ้ยยยย มันค้างคาาาาาาา - -*
สั้นไปนะเนียร์ อ่านไม่มันส์เลย !!!!!!!!! คราวหน้าขอยาวๆกว่านี้อีกนิดนะ โอ้ มีนักเปียโนมาจีบลูกสาวเราด้วยแหะ แต่อเมทิสจังลูกข้าเล่นเก่งกว่าเอ๊งเยอะโว้ย ก้ากๆๆๆๆๆๆ
