โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เพราะมันจบไปแล้วนี่แหละ จะร้องไห้ จะร้องไห้ จะร้องไห้ โคโนมั่วบ้าที่สุด ฮืออออออ โอยยย จะว่าไป เวลาที่เรื่องนี้เขียนมา ก็คือนานเท่าๆกับเวลาที่เราเริ่มวาดการ์ตูนเลยนะ เพราะว่าปุริ เป็นเรื่องที่ทำให้เราลุกมาวาดรูป ถ้าเป็นยูคิมุระล่ะก็ สำหรับเราแล้ว....1นาทีสำหรับความฝันก็ไม่พอหรอก ฮือออออออ ฮือออออออออออออออออ ฮืออออออออออออออ จะเอามากกว่านี้ ยู้กกี้~~~ (เป็นเอามาก...อ๊ากกก ยูคิมุร๊า.....) Forever Love เลยนะ ฮือออ อุตส่าปิดหูปิดตา สุดท้ายก็โดนสปอย โอยยย โอยย โอยยยยยย * ขออภัยทุกคนด้วยคร้าบที่เข้ามาเพ้อ*
กร๊ากๆๆๆๆ แต่ใกล้จบแล้วเหรอเนี่ย-.-' ตอนแรกนึกว่าเรื่องนี้จะดื้อไม่ยอมจบซะอีก(ฮา) ต้องรีบซื้อเก็บซะล่ะ เดี๋ยวหายไปจากร้าน ลืมซื้อมาตั้งกะเล่มสิบกว่าๆ แล้ว ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้ดูในบูมแล้วไม่ค่อยรู้เรื่อง ต้องดูรวมเล่มอ่ะ ถ้าดูในบูมเปิดมาเห็นมันกำลังเงื้อไม้อยู่ ก็จำไม่ได้หรอกว่าถึงไหนแล้ว เพราะเห็นมันถือไม้เทนนิสทุกตอน เพื่อนผมที่อ่านในบูม มันเอาบูมเล่มสัปดาห์ก่อนมาอ่านใหม่แล้วค่อยอ่านตอนปัจจุบัน ไม่งั้นอ่านไม่รู้เรื่อง -o-' ลงทุนดีเนอะ
ผมอ่านจนเลิกอ่านไปนานแล้ว เพราะว่าหลังๆมันชักจะเหนือมนุษย์มากขึ้นทุกที กร๊ากกก (รับไม่ค่อยได้ ฮา) ว่าแต่มันจบแล้วจริงอ่ะ =[]=
อืม....เป็นการ์ตูนที่ "มีนางเอกไว้ทำไมน่ะ" ... บทน้อยสุดใจขาดดิ้นมาก - -' แต่อ่านไปแล้วมันก็ติดเหมือนกันนะ lol ปล. อย่าลืมนะว่าไอ้พวกนี้มันเด็กมัธยมกันน่ะ....เก่งกว่าแชมป์โลกอีกมั้งเนี่ย - -'
จริงๆพาดพิงแค่ความเวอร์ ก็ฮาจนเล่าขานไปถึงรุ่นลูกรุ่นหลานเลยนะ ขำสุดตรงแม่บอกว่าเล่นกีฬาแล้วอายุยืน ฮ่าๆ
อ่านแล้วอึ้งไปสามชาติเศษก่อนจะระลึกได้ว่ามีการ์ตูนเรื่องไหนบ้าง 555+ (ทั้งๆที่รู้จักการ์ตูนไม่กี่เรื่อง - -*) เริ่มเรื่องมาดูดีสุดๆ พออ่านไปสักพัก ~~~ สุดๆ คิดได้ยังไง นารูโตะเอย ฮันเตอร์เอย 555+