หลังจากมรสุมได้ผ่านไป... รูปนี้มันทำให้ยิ้มได้... (ทั้งๆที่แทบจะลืมมันไปแล้ว) พักฟื้นเต็มที่จนหายเหนื่อยละ ตะลุยหางานนใหม่ละ ヽ(`д´)ノ ไม่มีคำบรรยายสำหรับรูป ดูแล้วเติมคำพูดลงไปเองละกันนะ PS. ทุกคนที่มางาน... และทุกคนที่โทรมาให้กำลังใจ เราขอบคุณทุกคนมากๆ อีกครั้งนะคะ m(_ _)m
แอบเข้ามางงด้วย - -" แบบว่าเป็นเด็กใหม่ ในรูปนี่ชื่ออะไรกันบ้างหรอครับ? กลับมา edit : เข้มแข็งไว้นะ mog ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ
สีการแต่งตัว + เก้าอี้ที่นั่ง + ซองขาว คาดว่างาน. . . = =~ ในรูปนี่ เอ๊ะ ยังไง พี่เก้า ลุกนุ๊ก กับซองขาว โดยมีพี่ทิงนั่งแจมด้วย ไอ้ปูนนั่งมองอะไรซักอย่าง พี่อัดนวดบางคนอยู่ สรุปได้อย่างเดียว อย่างน้อยก็ยังยิ้มกันได้ * *
ต้องขอโทษพี่ผึ้งมากๆเลยนะครับ ที่ไม่สามารถไปร่วมงานได้ สู้ๆนะครับ กระหนุงกระหนิงกันเป็นคู่ๆ... :spin:
สู้ๆ นะคะพี่ mog เป็นกำลังใจให้ค่ะ เอ่อ ในรูปนั้น ถ้าเอามือลุงกะหลวงพี่เก้าทำเป็นรูปหัวใจแปะกัน แล้วพี่ทิงหน้าแดงจะได้อารมณ์มากๆ
เห็นรูปนี้แล้วนึกถึงตอนอยู่บริษัทเก่า บิดาของเพื่อนร่วมงานเขาเสีย ก็เลยไปงานศพกันเกือบทั้งบริษัท เจ้าภาพ ลูกคนตาย มันยังยิ้มเฮฮาปาร์ตี้ปล่อยมุขได้เหมือนปกติ เหมือนทำใจได้ว่าพ่อเขาไปสบายแล้ว หมดทุกข์หมดโศก พี่คนนึงที่เป็นชาวคริสต์ เขาไม่รู้ว่าธรรมเนียมปฏิบัติในงานศพชาวพุทธทำยังไง ผมเลยอธิบายง่ายๆ เวลาพระสวดให้สงบนิ่ง ทำจิตใจให้สงบ มือไม่จำเป็นต้องพนม ประเทศไทยนี่ดีนะ
^ คิดถึงตอนงานศพอาม่าผม จัดแบบจีน เจ้านายของอามางาน เจอคำนับ ยกชา ยกโน่นนี่เข้าไป มึน.... ตอนไปงานศพพ่อเพื่อนก็เฮฮากับเพื่อนเหมือนกัน อืมมม = =' ขอแสดงความเสียใจกับคุณจขกท.ด้วยครับ