[Ficอิงเรื่องจริง]The Cursed in Ouija เกมมรณะคำสาปนรกนอกรีต

กระทู้จากหมวด 'Fiction' โดย Mobster, 8 มีนาคม 2008.

  1. Mobster

    Mobster New Member

    EXP:
    12
    ถูกใจที่ได้รับ:
    0
    คะแนน Trophy:
    0
    ผมคิดอยู่นานว่าจะบอกดีไหม แต่30%ของเรื่อง มาจากเหตุการณ์จริงที่เกิดกับเพื่อนชาวรัสเซียของผมเอง แต่นามในตัวละครล้วนแต่เป็นการแต่งขึ้น

    ข้อมูลจากเรื่องนี้ มันไม่ใช่เรื่องที่ผมแต่งเอง100%
    มีบางส่วนเป็นเรื่องจริงที่เกิดกับเพื่อนชาวรัสเซียของผม(ตามคำบอกเล่า)

    ชื่อตัวละครล้วนเป็นชื่อที่แต่งขึ้นทั้งสิ้น

    ที่จริงอยากลงให้เป็นอุทาหรณ์เรื่องการเล่นวีจา แต่เป็นเพราะเมืองไทยไม่ค่อยรู้จัก จะมีแต่การเล่นผีถ้วยแก้ว ผมจึงนำมาแต่งเป็นฟิคมากกว่าเอาเรื่องจริงมาแปลทั้งหมดลง

    คำที่ว่า "ไม่เชื่อ อย่าลบหลู่" คงใช้ได้เสมอ และเป็นอุทาหรณ์ด้วยว่าเรื่องมนต์ดำทั้งหลาย อย่าเห็นว่าเท่ห์ แฮรี่ พ็อตเตอร์ เราไม่รู้ลึกตื้นหนาบางของของพวกนี้ ใครเจอของเฟคก็บ้าไป แต่ใครเจอของจริงอาจไม่โชคดีแบบเพื่อนของผมและพรรคพวกก็เป็นได้

    เรื่องจริงมีอยู่ว่า
    Aเป็นเพื่อนของผมเองเป็นคนเล่าเหตุการณ์
    Bเป็นคนชวนเล่นวีจา
    Cเป็นอีกคนในกลุ่มเป็นวัยรุ่นหัวสมัยใหม่เลย

    ABCเล่นวีจาด้วยกันในวันที่การสอบเสร็จสิ้น แต่เกิดเหตุการณ์ เมื่อทั้งสามปล่อยมือออกจากไม้กระดาน มันเลื่อนเป็นอักษรเอง เป็นคำว่า

    "ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย"ซ้ำๆกัน

    Bก็เริ่มชักไร้สาเหตุ ทุกคนตกใจกลัวมากAมีสติแล้วนึกได้ว่าในกระเป๋าพกรูปพระแม่มารีอาและพระกุมารเยซู เธอเอาออกมาชูขึ้น Bก็หายชัก ไม้กระดานหยุดลง AและCจึงพาBไปหานอนพัก AกับCไม่มีการพูดกับ ต่างคนต่างกลัว เมื่อBตื่นขึ้น Bจำเหตุการณ์ทั้งคืนไม่ได้เลยว่าทำอะไรไปบ้าง ทั้งๆที่เธอเป็นคนชวนเล่นวีจา แต่หลังจากวันนั้นABCจึงไม่กล้าลองของกับพวกนี้อีกเลย(กลัว)

    เดี๋ยวเข้าสู่เนื้อเรื่องได้เลยครับ
    --------------------------------
    เกมมรณะคำสาปนรกนอกรีต

    นาตาเลียวางมือจากการเขียนบันทึกประจำวัน เธอไม่ได้เขียนไดอารี่มานานแล้ว ที่จริงเธอไม่อยากเรียกบันทึกชิ้นนี้ว่าไดอารี่เท่าไหร่หรอก นาตาเลียลุกขึ้นเดินไปที่นอนแล้วล้มตัวลงนอนบนที่นอนอันอ่อนนุ่ม เธอไม่ได้หลับเต็มตาได้เท่าคืนนี้มานานแล้ว ลมพัดพัดให้ไดอารี่ของเธอเปิดขึ้นเผยข้อความ ณ หน้าสุดท้าย






    “ชั้นขอยืนยันว่าเรื่องที่ชั้นเล่านั้นเป็นความจริงทั้งมวล ชั้นขอให้เป็นอุทาหรณ์ว่าการเล่นวีจา (Ouija-ผีถ้วยแก้วฝรั่ง) เป็นคำสาปของพวกนอกรีตมันมีอำนาจร้ายแรง ตราบใดที่เราหวั่นไหวในความเชื่อ สุดท้ายชั้นขอภาวนาให้ไม่มีใครพลาดล่วงล้ำไปในเขตแดนของปีศาจอีก ขอพระองค์ทรงมีพระเมตตา”



    ก่อนหน้านี้2อาทิตย์




    ณ ห้องนอนของตอนย่า เมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก(เลนินกราด) ประเทศรัสเซีย ครึกครื้นด้วยเสียงหญิงสาว เนื่องด้วยเป็นวันสอบวันสุดท้าย

    ป้าของตอนย่าไม่อยู่ ตอนย่าและเพื่อนอีก3คนจึงพากันมาค้างที่บ้านของเธอ ทั้งหมดเป็นเด็กสาววัยใส กำลังเรียนอยู่ไฮสคูล

    ตอนย่า เด็กสาวที่ฉลาดและช่างฝัน เธอเชื่อเรื่องแม่มดหมอผีจนขนาดคลั่งลัทธิมนต์ดำ

    เลน่าเป็นคนที่จริงจังเธอเป็นคนคลั่งไคล้ลัทธิคอมมิวนิสต์ แน่นอนเธอเป็นคนหนึ่งที่รับไม่ได้กับการล่มสลายของสหภาพโซเวียต

    นาตาเลียเธอเกิดในบ้านที่เคร่งศาสนา แน่นอนเธอเป็นคริสตชนออร์โธด๊อกซ์แต่เธอไม่ค่อยเคร่งครัดซักเท่าไหร่แต่เธอไม่ถึงกับทิ้ง

    แน่นอนเธอจะไม่พูดเรื่องศาสนาในกลุ่ม เหตุเพราะตอนย่าคลั่งลัทธิแม่มดจริงไม่ชอบเท่าไหร่นัก ยิ่งเลน่าเป็นคนคลั่งลัทธิคอมมิวนิสต์ เลน่ามองว่าศาสนาคือเรื่องหลอกลวง



    “เดี๋ยวแปบนะเดี๋ยวมา”ตอนย่าพูดขึ้นแล้วออกจากห้องไป

    ซักพักเธอก็เข้ามาพร้อมกับกระดานสิ่งหนึ่ง

    “นั่นอะไรหน่ะ”เลน่าถาม

    “วีจา ผีถ้วยแก้วไง”ตอนย่าตอบ

    “ดีเลยเรามาเล่นกัน”เลน่าพุ่งตรงไปที่ตอนย่าแล้วนั่งลง


    นาตาเลียไม่ค่อยอยากจะเอาด้วย แน่นอนในกลุ่มไม่รู้ว่าเธอยังยึดมั่นในศาสนา แต่การเล่นกับสิ่งพวกนี้ นาตาเลียมองว่าเป็นการเอาตัวไปเกือกกลั้วกับสิ่งที่ควรจะเข้าใกล้

    “มาซี่นาตาเลีย ชักช้าอยู่ได้”เลน่าพูดขึ้น
    นาตาเลียจึงยอมมาแต่โดยดี








    ตอนย่าวางกระดานวีจาลง แล้วเอาแถบไม้วางไว้
    “เอาเอามือมาแตะ”ตอนย่าพูดขึ้น

    เลน่าและนาตาเลียจึงเอามือสัมผัสแผ่นไม้
    ตอนย่าเริ่มสวดร่ายคาถา เนื่องจากนาตาเลียเคยลงเรียนวิชาภาษาอิตาลี่จึงรู้ว่าตอนย่าพูดร่ายคาถาว่าอะไร เธอถอดความได้ดังนี้


    ‘ด้วยพลังแห่งผู้ต่อต้านพระเจ้า ในนามของลูชีแฟร์ ผู้ยืนหยัดต่อต้าน ไม่มีใครที่จะต่อกรท่านได้อีก ท่านเป็นคนที่ทำให้พระเจ้าเห็นว่ามนุษย์ที่พระเจ้ารักมันมีบาป ลูชีแฟร์โปรดส่งผู้รับใช้มาที่วีจานี้ เพื่อสื่อสารกับเราที่เป็นสิ่งที่น่ารังเกลียด..........’

    เป็นคำที่นอกรีตมาก นาตาเลียคิด แต่เธอก็ทนไป เมื่อตอนย่าร่ายคาถาเสร็จ แผ่นไม้เริ่มเลื่อน

    “เลื่อนแล้ว มาแล้วๆ”เลน่าพูดขึ้น

    นาตาเลียรู้สึกอยากจะลุกไปให้ได้ แต่เธอก็ยอมดูการกระทำนี้ต่อไป



    คำถามแล้วคำถามเล่าที่ถูกถาม แผ่นไม้เลื่อนไปเรื่อยๆ อยู่ๆตอนย่าเกิดถามขึ้นมา

    “จะเลิกแล้วค่ะ คุณต้องการอะไรไหม”
    แผ่นไม้เลื่อนเป็นคำ

    “ข้า-ต้-อ-ง-กา-ร-ชี-วิ-ต-พ-ว-ก-เ-จ้-า...............”


    ตอนย่าและเลน่ารีบชักมือออกมาไม้ นาตาเลียไม่ใส่ใจนักจึงลากไม้มาที่ คำว่า “ลาก่อน”

    “อย่าคิดมากน่ามันเป็นแค่เกม”เลน่าพูดขึ้น

    “ใช่ๆ ชั้นยอมแลกวิญญาณให้กับปีศาจเลย ถ้ามันเป็นเรื่องจริง ฮิฮิ”ตอนย่าพูดขึ้นทำเป็นเรื่องขำขัน

    นาตาเลียหวั่นใจว่าจะเกิดเรื่องขึ้น เธอสวดภาวนาในใจ

    “พระเจ้าโปรดทรงเมตตาอภัยบาปแก่ข้าพเจ้าและเพื่อนของข้าพเจ้าด้วยเถิด”



    ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์นาตาเลียไม่ได้เจอเพื่อนๆของเธอเลยแต่เธอก็ไม่ติดต่อเพื่อนของเธอทั้ง2เลย ที่จริงเธอไม่อยากจะคบนัก

    แต่ด้วยเป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์น้อย เลน่าและตอนย่าจึงเป็นเพื่อนของเธอกลุ่มเดียว นาตาเลียคิด สงสัยเธอต้องไปสมัครที่ชมรมเคมีซะแล้วจะได้มีเพื่อนมากขึ้น จะได้ไม่จมกับเพื่อน2คนนั้นอีก


    นาตาเลียใช้วันเงียบๆเย็นวันเสาร์มารับศีลแก้บาปกับคุณพ่อ เธอสารภาพทุกอย่างและเสียใจที่ได้ทำไป หลังรับศีลแก้บาปเสร็จก่อนเธอจะเดินไปคุณพ่อบาทหลวงที่ฟังแก้บาปเธอพูดขึ้น

    “ระวังตัวด้วย ปีศาจมันกำลังจะผจญ มั่นคงในความเชื่อความศรัทธาเท่านั้น ที่จะช่วยได้ ความน่ากลัวของมันคือมันพูดความจริงและคำโกหกพร้อมกัน จนทำให้คำโกหกเป็นความจริง”


    นาตาเลียเดินกลับบ้านที่อยู่ไม่ห่างจากโบสถ์มากนัก แต่เธอเหมือนว่าทางกลับบ้านมันไกลมากๆ

    “พระเยซูคริสตเจ้า พระบุตรของพระเจ้า โปรดเมตตาข้าพเจ้าทั้งหลายคนบาป”
    เธอนึกในใจ แล้วเธอลืมตาขึ้นนาตาเลียยืนอยู่หน้าบ้านเธอแล้ว

    (โปรดติดตามตอนต่อไป)
  2. Mobster

    Mobster New Member

    EXP:
    12
    ถูกใจที่ได้รับ:
    0
    คะแนน Trophy:
    0
    นาตาเลียรีบเข้าบ้าน สวดภาวนา คืนนั้นเธอดฝันไม่ดีเอาเท่าไหร่

    เธอตื่นตอนตี3 เป็นเวลาไม่ค่อยดีเท่าไรห่เพราเป้นเวลาปีศาจ เพราะพระเยซูเจ้าสิ้นพระชนม์เวลาบ่าย3 ตี3เป็นเวลาของปีศาจเพราะต้องการเย้ยหยันพระเยซูเจ้าว่าอยู่ตรงข้ามพระเยซูคริสตเจ้า

    นาตาเลียเข้าไปที่ห้องสาวภาวนา หยิบน้ำเสกมาดื่ม แล้วเธอสวดภาวนาเล็กน้อย หยิบขวดน้ำเสก เอามาพรมทั่วห้องนอน


    “ในพระนามพระเยซูคริสตเจ้าพระเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย ด้วยคำวิงวอนของพระแม่มารีอาพระมารดาพระเจ้า ขอสั่งให้ปีศาจทั้งหลายที่ตามอยู่หรืออย่างไรออกไป ขอปฏิญาณต่อหน้าพระเจ้าบนสรวงสวรรค์ขอตัดขากจากปีศาจ ไม่มีพันธะใดใดอีกต่อไป”


    ทันใดนั้นหมอกสีดำรวมตัวปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
    “แน่ใจหรือว่าเจ้าตัดขากจากปีศาจได้ เจ้าเองยังหลวมตัวไปเล่นวีจาได้เลย”มันพูดขึ้น

    นาตาเลียหลับตาแล้วเริ่มสวดประกาศยืนยันหลักข้อเชื่อไนเซีย

    ปีศาจหลอกลอหนักซักเพียงใดนาตาเลียยังสวดต่อไป

    “..........ข้าพเจ้าขอประกาศยืนยันว่ามีศีลล้างบาปหนึ่งเดียวเพื่ออภัยบาป ข้าพเจ้ารอวันที่ผู้ตายจะกลับคืนชีพและรอคอยชีวิตในโลกหน้า อาแมน”
    เมื่อปีศาจเห็นว่าทำอะไรไม่ได้จึงถอยออกไป

    นาตาเลียลืมตาขึ้น กล่าวขอบพระคุณพระเจ้า แต่ใจก็เริ่มกังวลถึงเพื่อนทั้งสอง อย่างน้อยทั้งสองก็เป็นเพื่อน นาตาเลียกังวลใจแต่ก็เก็บความกังวลนั้นไว้ในใจ

    “ขอพระองค์ทรงพระกรุณาเทอญ”







    ตอนย่านั่งอ่านเวบอยู่ พวกเวบแม่มดมนต์ดำทั้งหลาย แม้จะปาเข้าไปตี3แล้วเธอก็ยังไม่นอน

    “ไม่เห็นมีเวทย์มนต์อะไรเจ๋งๆเลย”
    เธอกดเข้าไปในประเภทคำสาป เธอพบวิธีการสาปแช่งทั้งหลาย

    “เอ......คำสาปยาเสน่ห์หรอ น่าลอง”

    แล้วตอนย่าก็จดวิธีทำและอุปกรณ์
    หลังจากจดเสร็จเธอรู้สึกง่วงเลยปิดคอมพ์ล้มตัวนอน



    เธอรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว นอนไม่สบาย เหมือนมีคนพยายามข่มขืนเธอ ทั้งคืน



    วันต่อมาเวลาสาย ตอนย่าตื่นขึ้นมาอย่างอ่อนเพลีย กระดานวีจาวางอยู่บนโต๊ะ เอ๋ทั้งที่เธอเก็บไว้ใต้เตียงแล้ว และแผ่นไม้ก็เริ่มลากไปที่ตัวอักษรจับใจความได้ว่า

    “เจ้าเป็นของข้าแล้ว ข้าจะมอบพลังแก่เจ้า”

    ตอนย่าโลดเต้นดีใจ ในที่สุดเธอก็ได้พลังมา เธอลองบังคับของมันลอยขึ้นตามเธอคิด

    “ดีจริงชั้นเป็นแม่มดเต็มตัวแล้ว”

    ตอนย่ารีบแต่งตัว ไปร้านขายของมนต์ดำที่เป็นแหล่งรวมของพวกนอกรีต




    “คุณดีนี่สวัสดีค่ะ”ตอนย่าทักทายคนที่เฝ้าร้าน

    “ว่าไง ตอนย่า ว้าวรู้สึกถึงพลังแผ่ซ่านเธอได้รับพลังแล้วใช่ไหม”

    “ใช่ค่ะคุณดีนี่ ใช้เวลากว่าสัปดาห์หลังจากเล่นวีจา”

    “ดีเลย รู้ไหมวีจาเป็นเวทย์มนต์ที่นอกจากให้เราติดต่อกับคนตายแล้ว ยังช่วยเราสื่อถึงท่านนายใหญ่ลูซีเฟอร์ (ลูชีแฟร์) ได้ด้วย”

    “ค่ะหนูเลยลอง นานเหมือนกันนะค่ะกว่าจะได้ เมื่อคืนหนูเจอวิธีทำเสน่ห์มา”

    “หรอ อ้อ เดี๋ยวพี่ช่วยหาของให้ เดี๋ยวลดให้เป็นพิเศษ สำหรับแม่มดน้อยมือใหม่”

    “ฮิฮิฮิ ของคุณค่า”




    เลน่าตื่นเกือบเที่ยง เธอฝันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอเองเป็นคนที่คิดว่าศาสนาทุกศาสนาเป็นเรื่องหลอกลวงเธอเลยไม่ใส่ใจ

    แม้การเล่นวีจาวันก่อนเธอคิดว่ามันสนุกๆเท่านั้น เธอคิดว่าตอนย่าเป็นคนเลื่อน

    เธอเลยไม่ใส่ใจ แต่หลังจากวันนั้นเธอฝันไม่ดีมาตลอด เธอทำอะไรต่อมิอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วออกจากบ้านไปชมรมลับนักศึกษาฝ่ายซ้าย

    เลน่าเป็นผู้หญิงคนเดียวของชมรมแล้วยังเป็นชมรมลับที่ไม่เปิดเผยตัว คอมมิวนิสต์ล่มสลายตั้งแต่ปี1991

    และคอมมิวนิสต์ยังทำความเจ็บช้ำแก่คนรัสเซียจึงทำให้การเปิดเผยตัวของเลน่าต้องเป็นความลับ

    เลน่าไม่พอใจนักที่คนสมัยนี้จงเกลียดจงชังคอมมิวนิสต์ทั้งที่เมื่อหลายปีก่อนปู่ย่าพวกเขาเองที่ร่วมกับพรรคบอลเชวิกล้มราชวงศ์โรมานนอฟ

    และนี่พระศาสนจักรออร์โธดอกซ์สถาปนาพระเจ้าทซาร์นิโคลัสที่2และครอบครัวเป็นนักบุญ เลน่าคิดว่าไร้สาระสิ้นดี สิ่งงมงายไร้สาระ

    เธอคิดเรื่อยเปื่อยเธอมาถึงห้องพักชมรมในหอพักเงียบๆเก่าๆ

    “สวัสดีสหายเลน่า”ผู้ชายที่อยู่ในห้องอยู่แล้วทักขึ้น

    “สัวสดีสหายอีวาน”เธอตอบ

    แล้วเลน่าถอนหายใจแล้วนั่งลงบนโซฟา

    "โลกทุนนิยมทำให้ความอยุติธรรมไปทั่ว หมายังได้กินอาหารดีดีแต่ชาวนากับอดอยาก”เลน่าพูดขึ้น

    “ทำไงได้ เรามันเป็นแค่อดีต”อีวานตอบ

    “แย่จริง ถ้าเป็นไปได้ชั้นจะไม่ยอมให้ท่านกอร์บาชอฟลงจากตำแหน่งหรอก”

    “อย่าคิดมากน่า ซักวันพวกทุนนิยมจะรู้คอมมิวนิสต์คือหนทางที่แท้จริง”

    “นั่นสินะ อ้อ วันนี้จะมีใครมาอีกไหม”เลน่าบิดขี้เกียจแล้วพูดขึ้น

    “ไม่นะ กลับบ้านกันหมด”

    “งั้นเรามาสร้างโลกส่วนตัวกันสองต่อสองดีกว่า เพื่อพรรคชั้นยอมพลีกาย”

    “ยินดีเสมอสหายเลน่า”

    และแล้วอีวานกับเลน่าก็ร่วมประเวณีกัน ความคลั่งไคล้คอมมิวนิสต์ของเลน่าทำให้เธอมองว่าร่ายกายของเธอเป็นของสาธารณะทุกคนมีสิทธิใช้เท่าเทียมกัน เธอจึงสมสู่ไปทั่ว โดยหารู้ไม่ปีศาจเข้าสิงในใจของเลน่าแล้ว



    (โปรดติดตามตอนต่อไป)
  3. kiro

    kiro Member

    EXP:
    62
    ถูกใจที่ได้รับ:
    0
    คะแนน Trophy:
    6
    ร่างกายเป็นของสาธารณะ...อันนี้พวกสหายทั้งหลายเพิ่มเติมเข้าไปกันเองใช่ไหม

    เล่นแค่ครั้งเดียวก็มีปีศาจตามแล้ว ช่างเป็นการละเล่นนอกรีตที่น่ากลัวจริงๆ
  4. Mobster

    Mobster New Member

    EXP:
    12
    ถูกใจที่ได้รับ:
    0
    คะแนน Trophy:
    0
    มาโพสตอบจบของคำสาบมรณะ

    เป็นยังไงช่วยเมนท์ที

    คำเตือนห้ามอ่านคนเดียวกลางดึก เราเตือนคุณแล้ว

    -----------
    นาตาเลียตื่นแต่เช้าแต่งตัวไปโบสถ์รับศีลมหาสนิทเมื่อจบพิธีDivine Liturgy เธอก็กลับบ้าน

    นาตาเลียนั่งอ่านเวปไปเรื่อยๆ เกี่ยวกบข้อมูลการเล่นวีจา จนไปเจอเวปภาษาเยอรมันเขียนไว้ความว่า

    “การเล่นวีจา เป็นประตูเชื่อมระหว่างเรากับปีศาจ หรือปีศาจปลอมมาเป็นผู้ที่เสียชีวิตมาสื่อสารเพื่อต้องการผลประโยชน์

    ผู้เล่นจะเปิดใจโดยไม่รู้ตัวและปีศาจจะตามผู้เล่นไปตลอด มันจะไม่หยุด แล้วการเล่นวีจาเป็นเครื่องมือมนต์ดำเพื่อเรียกพลังแก่ตนเองให้มีเวทย์มนต์

    โดยที่ผู้เล่นร่ายคาถาเชิญบริวารจากลูซีเฟอร์ (ลูชีแฟร์) ซาตานผู้ต่อต้านพระเจ้า ให้มาสิงในการเล่นวีจา

    เมื่อการเล่นวีจาจบลง คำสาปวีจากำลังเริ่ม ปีศาจจะติดตามผู้เล่นจนกว่ามันจะพอใจ ซึ่งก็คือการปฏิญาณขายวิญญาณให้มัน

    ยิ่งถ้าเป็นการเล่นเพื่อขอพลังผู้ร่ายคาถาจะถือว่าปฏิญาณตนโดยทันที แม้จะกลายเป็นแม่มดแต่จะแลกกับการทนทุกข์อยู่ในนรกหลังความตายชั่วนิรันดร์ แล้วอายุจะสั้นลงครึ่งชีวิต

    ส่วนผู้ที่ไม่ได้มีจุดประสงค์เป็นแค่ตัวประกอบก็จะโดนคำสาปวีจานั้น”


    นาตาเลียเริ่มกังวลใจเพราะในเวบไม่ได้บอกวิธีแก้ไว้ แต่เธอก็รู้วิธีที่จะป้องกันตัว เพียงก็แค่ตอนย่ากับเลน่าไม่รู้

    แต่ตอนย่าอาจใช้การเล่นวีจาเพื่อทำพิธีอะไรของเธอ แต่ทำยังไงทั้งเลน่าและตอนย่าปิดมือถือไว้ตลอด คงได้แต่สวดภาวนาเท่านั้น




    เลน่ากลับบ้านด้วยอาการเนื่อยล้า เปิดประตูเข้าห้องตัวเอง ห้องวันนี้มืดทึมๆชอบกล

    เธอไม่เชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่บรรยากาศของห้องมันแปลกๆจนเธอรู้สึกกลัว เธอปิดประตูล็อก ถอดเสื้อผ้า แล้วเปลือยกายนอนบนเตียงนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

    “คงจะดีถ้าทุกคนมาจนเท่ากัน ไม่มีจะกินเหมือนกัน”เลน่าพึมพัม

    อยู่ๆเธอรู้สึกโดนตรึงไว้กับที่นอนขยับตัวไม่ได้ มีเงาดำๆกดทับตัวเธอไว้

    เธอรู้สึกเหมือนเงาดำนั้นทำลวนลามเธอ เงาดำนั้นจับคอเธอ





    แล้วบิดข้อต่อทุกข้อในตัวเธอ ไม้ว่า ข้อศอก ข้อแขน ข้อนิ้ว รวมทั้งคอ จนบิด จนเลน่าขาดใจเสียชีวิต




    ในขณะเดียวกันตอนย่ากำลังทำเสน่ห์อยู่

    เทียนสีดำ ชอล์ก สมุนไพร ของใช้ในพิธีมากมายเริ่มทยอยลงหม้อต้มในครัว ตอนย่าฮัมเพลง ทำยาเสน่ห์ ใช้เวทย์มนต์ไป ซักพักมีควันสีดำลอยออกจากหม้อต้มยาเสน่ห์

    “ว้าว”ตอนย่าอุทานขึ้น

    ควันดำเริ่มก่อตัวเป็นเงาตะคุ่มๆแล้วเริ่มพูดขึ้น

    “ข้าให้สิ่งที่เจ้าต้องการแล้วเมื่อไหร่เจ้าจะให้สิ่งที่ข้าต้องการซักที”

    “อะไรกันท่านค่ะ”ตอนย่าพูดขึ้นแล้วฉุกคิดถึงตอนเล่นวีจา “ไม่......ไม่นะ” แล้วควันดำพุ่งตรงเข้ามาตอนย่า เธอฉากหลบหนีออกประตูไป เงาดำพุ่งตรงมาติดๆ เธอเปิดประตูออกแล้วปิดประตูทัน เธอวิ่ง วิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย



    บุงกี่บุงกี่ช่าช่าช่า ปิ๊งโก๊ะ ตุ๊งแช่ๆ ป๊าบๆหมีแพนด้าหมีแพนด้าหมีแพนด้าหมีหมีแพนด้า

    เสียงโทรศัพท์โทรเข้ามาหามือถือนาตาเลีย

    “สวัสดีค่ะ”

    “นาตาเลีย ช่วยด้วย พวกปีศาจมันกำลังจะเอาชีวิตชั้น…”

    “เดี๋ยวนะ ตอนนี้เธออยู่ไหน”

    “....ช่วยด้วย มันจะฆ่าชั้น...”

    “เดี๋ยวใจเย็นตอนย่า ตอนนี้เธออยู่ไหน”

    “ตอน...ตอนนี้ชั้นอยู่ที่โบสถ์...ช่วยชั้นด้วย”

    “ตกลง อย่าเพิ่งออกนอกเขตวัดนะ”

    แล้วนาตาเลียรีบแต่งตัว “แม่ค่ะหนูขอไปโบสถ์แปบนะค่ะพอดีเพื่อนมีปัญหาค่ะ…”








    “ชั้นต้องทำยังไงดีชั้นต้องทำยังไงดี”


    ตอนย่าพูดคนเดียว เดินกระวนกระวายใจในโบสถ์ เธอไม่รู้จะทำยังไง แม้แต่ว่าพระเจ้าคืออะไรเธอยังไม่รู้ แต่ตอนนี้ที่เธอรู้คือสิ่งที่เธอชอบมาตลอดมันคือยาพิษ

    ภาพหลอนเข้ามาในหัวตอนย่า เธอสับสนจนไม่รู้อะไรคือภาพจริงอะไรคือภาพหลอน
    กรี๊งง ตี๊ตดดด ตุ่งตุงตุ๊ง

    ตอนย่ากดรับโทรศัพท์

    “ตอนย่านี่นาตาเลียนะ ชั้นกำลังรีบวิ่งไป ไม่ว่ายังไงห้ามออกนอกโบสถ์เด็ดขาด”

    “นาตาเลียช่วยชั้นด้วย”

    แล้วโทรศัพท์ก็หลุดมือ
    ตอนย่ามองออกไปนอกประตู เธอเห็นเงาดำ ภาพหลอน เธอสับสนมาก ควบคุมตัวเองไม่อยู่

    ภาพหลอนปีศาจ ภาพทุกอย่างประดัง จนตอนย่าคลั่งวิ่งออกนอกโบสถ์ไป เท้าของเธอก้าวออกนยอกเขตวัดไปแล้ว

    นาตาเลียมาทัน เธอรีบตามตอนย่าไป ตอนย่าวิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย โบกมืออย่างบ้าคลั่ง
    “ออกไป ออกไป ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที”


    ตอนย่าวิ่งตระโกนไปตลอดทาง นาตาเลียวิ่งตามไปติดๆ








    จนมาถึงสวนสาธารณะ ตอนย่าหาทางไปไม่ได้ เธอโดนดักจนมุม เงาดำพุ่งตรงเข้ามาหาตอนย่า
















    นาตาเลียเปิดขวดน้ำเสก สาดเข้าไปที่เงาดำ

    “อ๊ากกกก”




    เงาดำหันมามองนาตาเลียแล้วพุ่งเข้ามาทำร้าย


    “แกตายยยยย”





    “ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย......” เงาดำพุ่งเข้ามาแต่พุ่งชนกับเพราะป้องกันที่เป็นไม้กางเขน มันไม่สามารถเข้ามาใกล้นาตาเลียได้


    “......พระองค์สถิตในสวรรค์……”

    “แกไม่มีความเชื่อหรอก แกมันคนคลั่งศาสนา บ้าบอไร้สาระ”




    “.....พระนามของพระองค์เป็นที่สักการะพระอาณาจักรของพระองค์จงมาถึง.....”

    “แกก็เหมือนนังบ้าคอมมิวนิสต์นั่นแหละ ว่างเปล่า”

    “......พระประสงค์จงสำเร็จในแผ่นดินเหมือนในสวรรค์......”

    “สวรรค์ไม่มีจริงหรอก ชีวิตหลังความตายคือความว่างเปล่า”

    “......โปรดประทานองหารประจำวันแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายในวันนี้......”

    “วันนี้พระเจ้าไม่มาหรอก พระเจ้าของแกตายแล้ว”

    “.......โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเจ้าเหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น.......”

    “แกไม่มีความเชื่อในพระเจ้า”



    “......โปรดช่วยข้าพระเจ้าไม่ให้แพ้การผจญ แต่โปรดช่วยให้พ้นจากสิ่งชั่วร้าย อาแมน”

    “แกมันโง่ พระเจ้าไม่มาหรอก”






    แล้วนาตาเลียทำสัญลักษณ์มหากางเขน แตะหน้าผาก
    “ในพระนามแห่งพระบิดา”

    แล้วเธอเลื่อนมาที่หน้าท้อง
    “และพระบุตร”

    แล้วเธอแตะไหล่ขวาแล้วเลื่อนมาไหลาซ้าย ตามการทำสัญลักษณืมหากางเขนของออร์โธด๊อกซ์ (คาทอลิกซ้ายมาขวา แล้วเลื่อนมาแค่หน้าอก)
    “และพระจิต”



    แล้วนาตาเลียโค้งคำนับ
    “อาแมน”




    แล้วนาตาเลียชูสามนิ้วไปที่ปีศาจ
    “ข้าพเจ้าเชื่อถึงพระเป็นเจ้า ในพระนามของพระบิดา พระบุตร พระจิต พระตรีเอกภาพอันศักสิทธิ์พระเจ้าหนึ่งเดียว ขอสั่งให้แกกลับไป”







    “อ๊ากกกกก แกมันไม่มีความเชื่ออออ”






    “จากพื้นดินจรดพื้นฟ้า ไม่ใช่ที่อยู่ของผู้ต่อต้านองค์พระทรงฤทธิ์”



    “อ๊ากกกกกกก แกทำอะไรข้าไม่ได้หรอก”แต่ปีศาจก็ร้อยปวดครวญคราง



    “ด้วยพระกายและพระโลหิตของพระเยซูคริสตเจ้า พระผู้ไถ่กู้วิญญาณ ข้าพเจ้าคนบาปขอคุกเข่าภาวนาอ้อนวอนท่าน”





    “พระเจ้าตายไปแล้ว อ๊ากกกกกกก”



    “ด้วยพระนามแห่งพระเยซูคริสต์เจ้าขอสั่งให้แกกลับไป”



    “อ๊ากกกกก”



    “ด้วยพระนามของพระเจ้าเจ้าจงกลับไป อย่ากลับมารังควาญชั้น ตอนย่าและเลน่าอีก”




    “แกไล่ข้าไม่ได้หรอก”




    ปีศาจยังค้างเข้ามาทำอันตรายนาตาเลียไม่ได้ มันเลยใช้วิธียั่วยุให้นาตาเลียไม่มีความเชื่อ แต่นาตาเลียยังยืนหยัดชูมือขึ้น3นิ้วชี้ไปที่ปีศาจไล่มัน




    “ในพระนามของพระตรีเอกภาพอันศักดิ์สิทธิ์จงบอกชื่อแกมา”





    “อ๊ากกกกก เบริล เบริอัลลลลลล”มันยอมทำตามคำสั่งแม้มันไม่ต้องการ



    “ในพระนามของพระเยซูคริสตเจ้า ขอสั่งให้แก เบริอัล ให้กลับไปยังขุมนรก ที่ที่ไม่มีพระเจ้า เจ้าจะไม่สามารถมารังควาญชั้น ตอนย่าและเลน่าอีก เจ้าจงกลับไป”




    “อ๊ากกกกกกกกกก”




    ปีศาจสลายเป็นเงาจางหายไป แต่คำพูดสุดท้ายก่อนที่มันจะสลายมันพูดว่า
    “อย่างน้อยข้าก็ได้วิญญาณของนังคอมมิวนิสต์นั่น”แล้วมันก็สลายลงจากไป






    นาตาเลียล้มลง เอามือปิดหน้า เธอไม่สามารถช่วยเลน่าได้ ตอนย่าเดินเข้ามาหานาตาเลีย ทั้งคู่กอดกันร้องไห้












    หลังจากงานศพของเลน่าผ่านไปทุกอย่าผ่านไปอย่างโศกเศร้า เนื่องจากเลน่าไม่ใช่คริสตชน จึงไม่มีพิธีอะไรนอกจากภาวนาหน้าศพ

    ปีศาจเข้าถึงเลน่าง่ายเพราะเธอเป็นคนหลงในอุลามก ตอนย่าละทิ้งไสยศาสตร์มนดำ ไม่คิดหวนกลับไปอีก



    ใครจะนึกถึงหลังจากเธอรับศีลล้างบาปเข้าเป็นคริสตชน เธอปฏิญาณตัวเองถวายตัวเป็นนางชีตลอดชีวิต ถวายความบริสุทธิ์เพื่อพระเจ้า นาตาเลียยินดีกับเธอ


    “ขอบใจนะนาตาเลียที่ช่วยชั้น”ซิสเตอร์เลน่าพูดขึ้น

    “ไม่เป็นไรหรอก เราเป็นเพื่อนกันนี่นา”

    “เธอไม่คิดจะเป็นนางชีบ้างหรอ”

    “ไม่หละชั้นขอใช้ชีวิตฆราวาสทางโลกดีกว่า และอีกอย่างชั้นอยากมีครอบครัวอบอุ่นที่มากว่า”นาตาเลียตอบ







    นาตาเลียและซิสเตอร์ตอนย่าเดินในอารามชี วันนี้ท้องฟ้าสดใส สายลมพัดผ่านมา ส่งสัญญาณว่าฤดูใบไม้ผลิจะมาในไม่ช้า

    “ชั้นภาวนาให้พระเจ้าให้อภัยเลน่า”ซิสเตอร์ตอนยาพูดขึ้น

    “ชั้นก็ด้วย”

    ท้องฟ้าเปิดส่องให้เห็นฟ้าครามอันสดใส สายลมพัดผ่านทำให้ผ้าคลุมของตอนย่าปลิวสะบัด ผมของนาตาเลียปลิวไปพร้อมกับสายลมอ่อนๆนั้น






    จบบริบูรณ์.





    แต่ยัง วิญญาณร้ายมันยังตามพวกคุณอยู่ แล้วมันอาจจะอยู่หลังคุณ

Share This Page