.1Warning - ฟิคนี้เป็นฟิคที่รั่ว บ้าบอ ไร้แก่นสาร ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นฟิคที่บ้าบอคอแตกอย่างที่สุด - ภาษาที่ใช้ในฟิคอาจมีคำหยาบคายปะปนอยู่ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - มีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับความวายเนื่องด้วยผู้อำนวยการโรงเรียนมันเป็นสาวกลัทธิ - มีเรทตั้ง G – Nc 17 (งงอะเด้~ 555) Korzentail ..ความบ้าบออย่างสุดกู่.. ตอนที่ 1 “ ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนเก่า เหมือนก่อน...ลมเย็น ๆ เธอสบายดีไหม...ใจฉันอยู่กับเธออออ~ ” เสียงฮัมเพลงที่ดูเหมือนน่าจะเรียกข้าวของเครื่องใช้จากผู้ฟังได้เป็นอย่างดีดังไปเรื่อย ๆ ตามทางเดินแนบกำแพงสีเข้มสูงตระหง่าน สายลมเย็นพัดโบกพลิ้วเรื่อย สร้างบรรยากาศแสนสบายไร้กังวลให้กับเจ้าของบทเพลงอย่างมาก “ สายไปแล้วใช่ไหม ฉันคงไม่อาจทำให้เธอเปลี่ยนใจ... ” เดิน.....เดิน... “ ไม่เอานะเกรงใจ ไม่ดีหรอกเกรงใจ~ ” เดิน....เดิน.......เดิน......และเดิน กว่าหนึ่งชั่วโมงที่เขาเห็นเพียงแต่กำแพงสีขาว บทเพลงที่ร้องก็แทบจะขนมาหมดสังกัด อันที่จริงคือร้องได้แต่ท่อนฮุคอะนะเลยใช้เพลงเยอะไปนิด แต่กระนั้น.....มันก็ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งเห่าหอนบ้าบออะไรแบบนี้ ทางเข้ามันอยู่ไหนว่ะ!! ทำเอาคนสุดหล่อมาดแมนแสนเท่อย่างเขาแทบจะกลายร่างเป็นอสูรกายพังกำแพงที่อยู่เบื้องหน้าเข้าไปเสียเดี๋ยวนั้น ถ้าไม่ติดว่าภาพพจน์ที่สั่งสมมาตั้งแต่เกิดจะมลายหายไปล่ะก็นะ ทันใดนั้น...สายตาสุดยอดดีจากสายเลือดผสมกันอย่างงี่เง่าที่สุดก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง เขาจ้องมอง...จ้องมอง....ใกล้เข้า....ใกล้เข้า จนได้กลิ่นหอม ๆ ลอยมาแต่ไกล อ้า.....ผู้หญิง!! อย่าหาว่าแบบนั้นแบบนี้เลย ท่าทีเก็กหล่อสุดตีนเมื่อครู่จางหายไปหมด เหลือเพียงปีศาจหน้าม่อที่วิ่งกระดิกหางระริก ๆ ปรี่ตรงเข้าไปยังทิศทางที่เป็นต้นสายแห่งกลิ่นหอมรัญจวนนั่น หญิงสาวงดงามผู้อยู่ในชุดแปลก ๆ สีดำสนิทเดินเข้ามาเรื่อย ๆ ตรงมายังเขาผู้ซึ่งเท้าเองก็ไม่หยุดก้าวเข้าใส่ ด้วยสัญชาตญาณแอนด์ฮอร์โมน โคตรอะดีนารีนหลั่งไหลยิ่งกว่าน้ำตกไนแองการ่า ดวงตาสีแดงกับเส้นผมสีดำ รูปร่างเพรียวได้ใจ รอยยิ้มสวยแอบโฉดนิด ๆ ..... อ้า~.....นางในฝัน~ “ หลงทางหรือคะ? ” เธอเอียงคอถามเล็กน้อยพอน่ารักกุบกิบ “ อ่ะ....ครับ พอดีผมเพิ่งย้ายมา ” ดวงตาเรียวเล็กงดงามดั่งโลหิตของเธอหวาดมองไปตั้งแต่หัวจรดเท้า ไล่พิจารณาด้วยความรู้เรื่องผู้ชายที่ถูกสั่งสมมาเป็นเวลายาวนาน “ ไม่น่า....ถึงได้โง่เดินวนอยู่คนเดียวตั้งนานสินะคะ ” แม่เจ้า....เหมือนโดนด่าว่าโง่ยังไงไม่รู้สิ แต่เอาวะ กำลังเคลิบเคลิ้มกับความงดงาม ไม่มีเวลามาใส่ใจคำสรรเสริญเยินยอหรอก คำพวกนั้นน่ะได้ยินมาจากสาว ๆ คนอื่น ๆ จนชินแล้วล่ะ “ มันไม่มีทางเข้าหรอกนะคะ ” เธอบอก ทำเอาชายหนุ่มงงหนัก ทันใดนั้นเธอก็วางมือของเธอทาบบนผืนกำแพง แสงสีม่วงอ่อน ๆ ค่อย ๆ เปล่งประกายเข้มขึ้น ๆ เรื่อย ๆ จนในที่สุดก็พบกับบานประตูรูปตัวใจสีม่วงสดใสลัลล้ายังกับโรงแรมม่านรูดแถว ๆ ย่านสีลมยังไงยังงั้น “ อะ.....เอ่อ.... ” เธอหันมายิ้มหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า “ นี่คือพลังเวทย์ที่เรียกว่า (ฉิบหาย) วาย (วอด) เยอร์ ค่ะ ” “ วายเยอร์? ” เมื่อมองชายหนุ่มเกาหัวแกรก ๆ ก็อมยิ้ม “ เป็นเวทย์สายพิเศษที่ท่านผู้อำนวยการเป็นคนคิดค้นขึ้นค่ะ ใช้สำหรับเปิดประตู ” “ ละ....แล้วแบบนี้??? ” “ สามารถเรียนรู้ได้เมื่อเข้าสู่ภายในค่ะ ตามมาสิคะ ” เธอร้องเรียก เวร....แล้วถ้ากุไม่รู้จัก ชาตินี้กุจะได้เข้าที่นี่ไหมวะเนี่ย!! ทันทีที่ปลายเท้าของเขาแตะลงบนพื้นหญ้าสีเขียวนุ่มก็ต้องตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ขนาดแมงวันแมงคืนยกโขยงกันบินเข้าไปทำรังแล้วก็ยังหุบไม่ลง “ ขอต้อนรับสู่โคร์เซนไทล์ค่ะ ” พูดจบเธอก็ชิ่งหนีไปเสียแบบนั้น เอ่อ....นี่มันโรงเรียนหรือรีสอร์ทระดับสิบดาววะครับเนี่ย ทำไมแทนที่จะเป็นตึกสูง ๆ เอี่ยม ๆ กับเป็นบ้านพักที่ทำจากไม้ราคาแพงหลายหลังตั้งเชื่อมกันโดยมีบ่อน้ำและต้นไม้ ดอกไม้ตามธรรมชาติแบ่งกั้นไว้ตลอดแถวตลอดแนวอย่างเป็นระเบียบ อย่าบอกกุนะว่านี่หอพัก??? “ ปิ้งป่อง ๆ ถูกต้องนะคร้าบ~ ” จู่ ๆ เสียงชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นพร้อมการปรากฏตัวแบบแปลกประหลาด ผ้าคลุมสีเขียวเข้มเก่า ๆ ขาด ๆ ทำเอาตกใจเสียจนถอยหลังแทบไม่ทัน “ จ๊าก!!!!!!!!พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยคนหล่อด้วย!! ” ในขณะที่เขาคิดว่าตัวเองออกวิ่งไปอย่างสุดแรงเกิด ก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองวิ่งอยู่บนอากาศ ไม่ขยับเขยื้อนหรือเคลื่อนที่ไปไหน จนต้องตัดสินใจลืมตามองภาพตรงหน้าในที่สุด เขาลอยอยู่บนอากาศ.... “ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ” คราวนี้อย่าว่าแต่หล่อเลย ต่อให้สวยขนาดไหนก็ต้องกลายพันธ์เป็นธรรมดา ก็พอมองลงมาจากข้างบน สิ่งที่เห็นกลับเป็นใบหน้าน่ากลัวอย่างสุดหูรูดของไอ้คนใต้ผ้าคลุมนั่นน่ะสิ!! นี่ใครไปปลุกมันมาจากหลุมรึเปล่าวะเนี่ย!! “ แหม่...ตื่นเต้นสินะเนี่ย ฉันเข้าใจ ๆ นักเรียนใหม่ทุกคนก็ตื่นเต้นแบบนี้กันทั้งนั้น ” กรรม....เอาเข้าไป แทนที่มันจะรู้ตัวกลับหัวเราะร่วนเสียแบบนั้น แล้วอย่างนี้จะไม่ให้คนหล่อกลุ้มได้ไงล่ะคร้าบ~ “ ทำอะไรอยู่น่ะครับรุ่นพี่? ” เสียงนิ่ง ๆ แบบเอ๋อ ๆ ดังขึ้นข้าง ๆ หู คนถูกเรียกหันมองพลางลืมตัวกอดอีกฝ่ายเข้าให้หมับ โดยลืมไปเสียสนิทว่าตนกำลังทำอะไรอยู่.... ตุบ!!! ช่างเป็นเสียงกระทบพื้นที่ไพเราะเสนาะหูเหลือเกิน ร่างของเด็กใหม่ที่มั่นใจว่าตนหล่อสุด ๆ ร่วงหล่นดั่งมะม่วงสุขที่ถูกนกจิกแล้วเน่าคาต้น ตกลงมาเละ เสียงดังเป็นจังหวะเดียว “ หมาน้อย ” ว่าแล้วเจ้าผีเน่าก็ยังคงไม่สนใจคนที่ร่วงลงมาอยู่ดี “ อ้าวมีคนด้วย?? ” กรรมสอง....ไอ้ห่านี่มันไม่สังเกตเห็นหรือได้ยินเสียงของเขาบ้างเลยหรือไงนะ!! ในที่สุดเขาก็ได้รับการช่วยเหลือ เอ่อ....เป็นอย่างดีจากผู้มาเยือน โชคดีที่การเจ็บตัวครั้งนี้ได้แลกกับความสงบสุขในบั้นปลาย แม้มันจะเล็กน้อยก็ตามที.....ใช่แล้ว เล็กน้อยมาก ๆ ยังไม่ทันจะเกินสิบนาที พวกเด็กเก่าและเด็กใหม่ก็ต่างกรูกันมาดูหน้าดูตาน้องใหม่ที่เพิ่งมา ราวกับเป็นสัตว์สงวนหายากที่เลี้ยงลูกด้วยลำแข้งก็ไม่ปาน เออ.....แล้วมันเป็นสุดยอดโรงเรียนตรงไหนกันวะ? “ สุดยอดแห่งความบ้าไงล่ะ ” เสียงหัวเราะหนึ่งดังลั่นกลบเสียงพูดคุยทั้งหมดให้แน่นิ่งลง โอ้วแม่เจ้า ราชินีมาเองรึเปล่าเนี่ย รูปร่างสะโอดสะอง ผิวขาวราวหิมะ ริมฝีปากเรียวบางดุจกลีบดอกไม้ เส้นผมสีทองอร่ามยาวหยักศกสวย ผู้หญิงอีกแล้ว.....ผู้หญิงอีกแล้วครับท่าน!! “ ดีแอนนา! ” เสียงหนึ่งร้องทัก ทันควันพัดในมือของหญิงสาวก็สวนเข้าใส่ปากน้อย ๆ นั่นจนเป็นรอยแดงช้ำแทบบวม อ่า....แรงควายจริง ๆ เธอท้าวสะเอว “ บอกแล้วใช่ไหมว่าอยู่ต่อหน้าเด็กใหม่ให้เรียกว่า ท่านผู้อำนวยการ ” ความลับอย่างที่เท่าไหร่ไม่รู้ เนี่ยนะหรือผู้อำนวยการโรงเรียน กี่เพ้าสีแดงสดบาดใจพ่อยกแถว ๆ เยาวราช สำเพ็งเนี่ยนะผู้อำนวยการโรงเรียน นี่ถ้าแต่งหน้าขาวว่อกเข้มจัด คงคิดว่าเป็นหัวหน้าชมรมคณะงิ้วแน่ ๆ “ แอนนา!!!!!!!!! ” เสียงเรียกอีกเสียงอย่างไม่กลัวความตายลอยมาแต่ใกล้ พร้อม ๆ กับร่างของไอ้ผีผ้าขาดตรงดิ่งมากอดหญิงสาว 10 เมตร 8 เมตร 5 เมตร 2 เมตร 1 เมตร!!! พลั่ก!!!!! เสียงสุดแสนเพราะของตนขางาม ๆ ที่แหวกรอยแยกของกี่เพ้าไปทาบทับอยู่บนลำคอ....อ้าว?? ไม่ใช่ลำคอของไอ้ผีไร้หน้านั่นนี่หว่า แล้วมันลำคอของใครล่ะเนี่ย?? 10 คะแนนเต็มสำหรับลูกเตะฟาดใจชายวายมหากาฬ หนึ่งในสิบแปดล้านท่าประจำตัวของผู้อำนวยการสาว ทุกคนต่างมองลงไปยังร่างที่นอนชักดิ้นชักงออยู่บนพื้นด้วยความเอ่อ...สมเพช.... “ เหยื่อวันนี้ อีวานสินะ....อาเมน ” ผ้าขี้ริ้วลอยไปลอยมายกมือทำท่าขึ้นทันใด ไม่มีท่าทีจะสำนึกในความเป็นตัวซวยของตนเองเลย แต่มันเป็นตัวซวยบ้าบอยังไงวะ....คนอื่นถึงได้โดนแทนมันหมดแทนที่มันจะโดนเองแบบนี้ “ ตายแล้วอีวานนี่!!!!!!!!! ” แอนนาผู้อำนวยการสาวโผเข้ากอดร่างที่นอนจมกองเลือดอยู่กับพื้นแน่น เขย่าไปมาอย่างรุนแรงตามภาษาผู้หญิงแรงควายอย่างเธอ โดยหวังว่าลูกศิษย์ที่รักจะฟื้นขึ้นมาบ้าง “ อะ....เอ่อ.... ” คือแบบว่าก็ไม่อยากจะขัดอ่ะนะ แต่พระเอกอย่างตูเหมือนจะถูกลืมไปเสียสนิท ซึ่งตูข้านี้ยอมไม่ได้!!! เป็นพระเอกนะเว้ยเฮ้ย!!! สายตาทุกคู่ในที่นี้หัขวับมามองราวกับว่าเขาเป็นพวกพม่าบุกเมืองหรือไม่ก็ชนเผ่าแปลก ๆ ที่มันบังอาจย่ามกรายเข้ามาในรั้วกำแพงเมืองกรุงศรีอยุธยายังไงยังงั้น เล่นเอาคำพูดเมื่อครู่ที่อุตส่าห์ใช้เวลาเรียบเรียงกว่าสิบนาทีหายหมดเกลี้ยง มันจะฆ่ากุไหมเนี่ย.... “ จริงสิ....ลืมแนะนำตัวไปเลยสินะ ” แอนนาว่า เธอหมุนตัวสามรอบก่อนจะปาดซ้ายปาดขวาราวกับกำลังเต้นระบำอยู่บนฟลอร์ แล้วจบลงตรงกลางกลุ่ม ซึ่งไม่รู้ว่าจู่ ๆ ไอ้พวกตัวเสริมมันไปเอาป้ายและแสงไฟ รวมถึงพลุนั่นออกมาจากไหน “ ขอต้อนรับสู่คลาสพิเศษของโคร์เซนไทล์ ” เธอว่าพลางยืนเก็กท่าพญาหงส์อยู่กลางกลุ่ม เธอส่งเอกสารขนาดเท่าสารานุกรมไทยสิบเล่มซ้อนมาให้ “ นี่เป็นระเบียบการและกฎต่าง ๆ ไปอ่านเอาเองขี้เกียจพูด ” “ โอ๊ะ....ตายจริง ฉันคงต้องไปก่อน มีนัดกับผู้จัดการส่วนตัวของยามะจังด้วย ไปล่ะนะเด็ก ๆ ” ว่าแล้วก็ร่อนฉิวหายไป แต่ยังคงไปลืมที่จะโบกช้าเช็ดหน้าสลักลวดลายดอกไม้สีทองไหว ๆ ในขณะที่เขามองตามไปอย่างอนาจใจตัวเอง จู่ ๆ ไอ้ความน่ากลัวเดิมก็ลอยละลิ่วมาพาดผ่านหน้าของเขา โอ้...แม่เจ้า ตูจะได้อยู่เกินสามวันไหมเนี่ย “ สวัสดี เรียกฉันว่า เคธ ก็ได้ ฉันเป็นหัวหน้าของกลุ่มเด็กคลาสพิเศษ ” แม่เจ้ารอบที่สอง....แม่งแสยะยิ้ม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด กุจะกลับบ้านนนนนน “ คนที่ซวยคนแรกคือ ไคท์ ” เขาชี้ไปยังหนุ่มสุดหล่อที่นั่งกุมปากตนเองหลังจากพูดพัดมรณะซัดเข้าให้ อีกฝ่ายโบกมือหยอย ๆ เพราะพูดอะไรไม่ได้ ผีผ้าขาดหันไปอีกทาง “ ส่วนนั่นคือ อีวาน หมอนี่คือ รู้สารพัด มีอะไรก็ถามได้ ” เอ่อ....ก็อยากจะถามอะนะ แต่ถ้าใบหน้าไม่ชุ่มไปด้วยเลือดอยู่แบบนั้น เคธหัวเราะร่วน แต่มันดูสยองแปลก ๆ ยังไงไม่รู้สิ “ ไม่ต้องห่วง ไม่ตายหรอก แค่บาดเจ็บเล็กน้อย ” บาดเจ็บเล็กน้อย!!!! นี่พวกแกเอาอะไรมาวัดว่ะเนี่ย!!! ในระหว่างนั้นเองที่เขาก็ได้กลิ่นไอของความหวาดระแวง ชายหนุ่มมองไปยังผู้แนะนำ ผีหน้าซีด....ให้ตายเถอะ เกิดมาคนหล่อเพิ่งจะเคยเห็น แต่ยังไม่ทันที่จะถามความเป็นไป อีกฝ่ายก็ยกมือที่แทบจะกลายเป็นโครงกระดูกขึ้นมาห้ามเสียก่อน “ ไคท์....ฝากด้วย ไอ้บ้านั่นมันมาแล้ว ” พูดจบก็ลอยละลิ่วหนีไปอีกคน ทำให้เขานึกสงสัยจริงว่าไอ้บ้านั่นที่พูดถึงนี่มันใคร ไม่นานนักชายร่างสูงผมสีเทาเงินก็เดินตรงเข้ามา ดวงตาสีเหลืองคมมองไปรอบ ๆ ใบหน้าที่แสนนิ่งงัน บรรยากาศที่ชวนลึกลับสยดสยอง ไอ้นี่.....ฆาตกรหนีคุกหรือเปล่าวะ.... “ เคธล่ะ? ” แม่เจ้า แม้แต่เสียงมันตูก็นึกว่านักพากษ์หนังผี “ ไปแล้วครับ ” อีวานตอบเรียบ ๆ ทำไมคนพวกนี้ถึงแสดงท่าทียำเกรงไอ้หมอนี่มากมายนักนะ? หรือว่ามันจะเป็นฆาตกรจริง ๆ ชายหนุ่มทำท่าจะเดินจากไป แต่ก็ยังไม่วายเหลียวกลับมามอง “ นักเรียนใหม่สินะ ยินดีต้อนรับ ฉันคือ ซิลเวอร์ บอร์ช รองหัวหน้ากลุ่มเด็กพิเศษ ยินดีที่ได้รู้จัก ” เข้าใจในเดี๋ยวนี้เองว่าทำไมทุกคนถึงตกอยู่ในบรรยากาศแบบนั้น ก็ดูมันยิ้มดิ!!! ยิ้มห่าอะไรวะอย่างกับพวกฆาตกรที่กำลังหั่นศพแล้วได้ใจสุด ๆ ยังไงยังงั้น พ่อจ๋าแม่จ๋า....หนูจะรอดไปจากที่นี่ไหมเนี่ยยยยยยย!!! ==================================== ผู้แต่ง - ตัวละครดูเอาคงรู้กันเองอ่ะเนาะ 555 ส่วนเรื่อง ๆ อาจจะสั้นบ้างยาวบ้างสลับกันไป ยังไงก็ดีกว่าไม่ต่ออ่ะนะ บางมุขอาจจะขำบ้าง ไม่ขำบ้าง แป่กบ้างไม่แป่กบ้าง เหอ ๆ หยวน ๆ แล้วกัน แต่ยังไงมันก็ไม่เน้นฮาอ่ะนะ เน้นที่ความบ้า - -
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 [action].....หายใจไม่ออก ขำจนจะแทบชัก=="[/action] ขำก็ขำโครต งงก็งงไป==" งงว่าตัวละครไหนเป็นใครบ้างนะครับ บางตัว อย่างเจ้าไคท์มันผุดมาไงยังงงๆอยู่ คือ ประมาณว่าบรรยายเร็วไปหน่อย ตามไม่ทัน (หรือว่าเพราะผมโง่เองก็ไม่ทราบ==" ต้องดูจากคนอื่นๆเอา) แต่เรื่องความบ้า ความฮา รีบไปเต็มๆ สิบกระโหลก เหอะๆๆ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 ขอโทษครับ ผมเปิดผิดฟิค... [action]โดนนักเรียนโคร์เซนไทล์รุมกระทืบในทันที[/action] ชะ ชะ ช่า เอ้า ชะ ชะ ช่า โรงเรียนนี่มันอะร๊ายยยยยยยย รั่วมหากาฬ ก๊ากกก เข้ามาเรียนที่นี่จะบ้าภายใน3วันสินะเนี่ย 55555
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 กร๊ากกกกกกกกกกกกก ไอ้ซิลมันโรคจิตได้ใจชิบเป๋งงงงงงงงงงงงงงงง โคตรฮาอ่ะ แต่แอบสับสนเล็กน้อยว่าใครเป็นใครต้องอ่านอีกรอบ ^^" แต่ขำดีฮะมี๊ 555 เจ๊แอนนาคัมแบ๊คคคค กร๊ากกกก (เจ๊แกทำกี่ธุรกิจเนี่ย ฮ่าๆ)
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก การบรรยาย เอาไปเลย 100 คะแนนเต็ม!! :555: โดยเฉพาะไอ้ตรง "ถึงได้โง่เดินวนอยู่คนเดียวตั้งนาน" กับ "น่ากลัวอย่างสุดหูรูด" เล่นเอาลงไปชักดิ้นชักงอเลย ฮ่าๆๆๆ ...แต่เห็นด้วยกับรีพลายบนๆจริงๆว่าอ่านแล้วยังงงๆว่าใครเป็นใคร ^^;
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 บอกตรงๆว่าไม่ได้สนใจเลยว่ามีนักเรียนคนไหนเป็นเพื่อนร่วมชั้นเราบ้าง(งงๆเพราะความรั่วมันกลบไปหมด) แต่เอาเถอะ รออ่านตอนต่อไป....
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 รั่วจนหายใจไม่ออก ก้ากกกกกกกกกกกกกกกก แต่ยัง งงๆอยู่มาก ดูไม่ออกว่าใครเป็นใครแต่เข้าใจอารมณ์ความบ้าได้เลย ก้ากๆๆๆ เอาไป 1000 คะแนน (ให้มากกว่าคนข้างบนอีก 55+)
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 อุ๊ก รั่วสุดๆ สมกับเป็นโรงเรียนมหาบ้า จะรออ่านตอนต่อไป ว่าจะรั่วต่อมากแค่ไหน ...
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รั่วจริงๆ เข้าใจแล้วว่าทำไมหลายคนถึงได้หลงเจ้แอนนา ช่างเป็นผู้อำนวยการที่สุดยอดจริงๆ ผมนะไม่อยากแซวพระเอกของเรื่องเลย แน่ใจเหรอครับว่าพระเอก กรี๊ดเสียงดังขนาดนั้น แอบสาวรึเปล่าครับ กร๊ากกกกกก /me โดะเตะ รั่วมากมาย แล้วจะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยครับ ^ ^
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 แอนนาคร้าบบบบ ไอ เลิฟ ยู ยู้ฮูวววววว์ >[]< [action]บินไปรอบๆโรงเรียนด้วยความดีใจ[/action] ออกมาในชุดซือเจ๊ใหญ่แดงทั้งตัวแบบนี้ นี่แหละสุดยอดเลยคร้าบบบบ เรื่องนี้รั่วไม่มีที่ยั้งจริงๆ แค่กำแพงก็ฮาแล้ว กำแพงบ้าอะไรฟระ ไม่มีทางเข้า กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก แต่ผมเองก็มึนบทรับส่งนะ ดูดผล่ออกมารัวไปหน่อย แต่ไม่เป็นไร มุขมันคงที่ครับ ก๊ากกกกกกก จะรอดูชะตากรรมเหล่านักเรียนต่อไปคร้าบผม
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 แนะนำตัวหมดแล้วแต่เหมือนชื่อพระเอกจะยังไม่โผล่??.... อ่านแล้วสับสนไปหน่อย ตัวละครยังโผล่พรวดที่ละเยอะๆเหมือนเดิมเลยนุกกี้ =x="
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 กร๊ากกกกกกกกกกกกก เป็นโรงเรียนที่โคตะระจะรั่วเลย!!! สงสารชะตากรรมพระเอกซะแล้วสิ ว่าจะอยู่รอดจนจบเรื่องมั้ย 5555+
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 อุ๋ยตายว้ายกรี๊ดๆๆๆ รั่วสะใจแหะ งง ตัวละครคือกันจ้า รออ่านต่อ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 โอ๊ยๆ พระเอกดวงดับคนนี้ กร๊ากกก ขำ ขำกับชะตากรรมภายหน้าาา มาบอกอีกคนว่างงเหมือนกันค่ะ แต่ระดับความรั่วนี่ สุดยอด กร๊ากกก รอชมต่อตอนหน้านะค้า
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 เอ่อ.... เอาฮาแบบนี้เลยสินะ > < รั่วๆ ได้ใจมาก
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 1 Up!!11/03/51 ฮาได้ใจมาก แต่อ่านก็งงๆ ยังไงไม่รู้เหมือนกัน
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 Warning - ฟิคนี้เป็นฟิคที่รั่ว บ้าบอ ไร้แก่นสาร ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นฟิคที่บ้าบอคอแตกอย่างที่สุด - ภาษาที่ใช้ในฟิคอาจมีคำหยาบคายปะปนอยู่ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - มีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับความวายเนื่องด้วยผู้อำนวยการโรงเรียนมันเป็นสาวกลัทธิ - มีเรทตั้ง G – Nc 17 (งงอะเด้~ 555) Korzentail ..ความบ้าบออย่างสุดกู่.. ตอนที่ 2.1 เอ้างง… งงกันล่ะสิ!! อย่าว่าแท่ท่านผู้อ่านเลย ขนาดพระเอกหล่อลากไส้อย่างผมเองยังงง!! นึกจะมาก็มา....นึกจะไปก็ไป อะไรของมันกันวะ!!!! ในที่สุดห้องที่เคยครึกครื้นก็เหลือเพียงเด็กนักเรียนแค่สองสามคน มันรวมตัวกันและจากไปพร้อมกันราวพายุเฮอร์ริเคนที่มาพร้อมสึนามิ จนแล้วจนรอดก็ดูเหมือนว่าทุกคนจะลืมอะไรไป....สักอย่าง อ้า....หลายอย่างด้วยซ้ำ หนึ่งโยนคู่มือให้แล้วหายไป.... สองมาสร้างเรื่องให้แล้วหายไป.... สามมาทักทายแบบโคตรน่ากลัวแล้วหายไป.... สี่ข้อสำคัญ...มาทำให้กุเจ็บตัวแล้วหายไป!!! นี่พวกเอ็งไม่คิดจะถามชื่อข้าบ้างเลยรึไงวะ!!!! แต่แล้วจู่ ๆ ก็เหมือนสวรรค์โปรด นรกสร้าง เด็กหนุ่มผมสีเงินคนหนึ่งเดินตรงมาหาด้วยท่าทียิ้มแย้ม ดวงตาสีดำสนิทฉายแววความนิ่งงันแบบแปลก ๆ แม้จะดู...เอ่อ...เหมือนพวกนอนไม่เต็มอิ่ม ทำไม่เสร็จ อ่า...กินไม่อร่อย เอ๋อ ๆ ไม่น้อยก็เถอะ แต่คิดว่าอยู่ที่นี่ก็คงมีอะไรพิเศษเหมือนกัน อย่างของเขาความพิเศษก็คือ หล่อ ไงล่ะ!! อีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ พลางมองหน้าแล้วยกนิ้วชี้ขึ้นมาชี้ไปยังเบื้องล่าง “ นาย...เหยียบหนังสือ ” “ อะ...โทษที ๆ ” ชายหนุ่มรีบก้มมองพลางยกขาขึ้นสูง “ ฉันแซเคียร์นายน์ สเตรย์ฮาวนด์ ยินดีที่ได้รู้จัก ไม่รบกวนแล้ว ไปล่ะ ” มันหยิบหนังสือคืน แนะนำตัวเสร็จสรรพและเดินจากไปอย่างเอ๋อ ๆ ทิ้งให้เขายืนอ้าปากพะงาบ ๆ อยู่แบบนั้น “ ฮะ....เฮ้ย... ” ไวฉิบหาย....แปปเดียวหายไปแล้ว นี่เมิงไม่คิดจะฟังกุแนะนำตัวกลับกันบ้างเหรอ… อยากจะร้องไห้รอบที่สามสิบแปดของวัน นี่ถ้าไม่ติดว่าหล่อ ฉลาด เท่ห์ มีเสน่ห์ สาวรักสาวหลง แต่จนล่ะก็นะ เขาไม่มาเข้าที่นี่ให้เสียเวลาหรอก ไอ้พวกไร้มนุษยสัมพันธ์!!! จนแล้วจนรอดผ่านไปร่วมค่อนวัน ตั้งแต่ฟ้าสว่างยันฟ้ามืด เขาก็ยังไม่ได้บอกชื่อตัวเองเลยสักครั้ง มีแต่คนแนะนำตัวแต่ไม่รู้มันถือธรรมเนียมอะไรกัน แนะนำเสร็จก็หายวับไปหมด....มารยาทดีหรือแย่เกินไปกันเนี่ย คนหล่ออย่างเขาต้องมานั่งถอนหายใจอย่างเปล่าเปลี่ยวใต้ต้นงิ้วเพียงลำพัง ว่าแต่ไอ้ต้นงิ้วนี่ก็รสนิยมของผู้อำนวยการโรงเรียนคนนั้นด้วยเรอะ!! เด็กหนุ่มรู้สึกถึงแรงสะกิดเบา ๆ ที่บริเวณหัวไหล่ ในตอนแรกเขานึกว่าเป็นแค่แมลงอะไรบินมาเกาะ แต่พอมันถี่เข้า ๆ ชักเริ่มรำคาน ตัดสินใจหันมองพร้อมทั้งคว้าหมับเข้าให้กับไอ้ตัวกวนปริศนานั่น มือ....??? แห้งเหี่ยว....??? อ้า....หนังตาที่ปิดลงเป็นเอกลักษณ์ต้องเบิกกว้างอีกครั้ง ท่าทางอยู่ที่นี่ตาตูจะไม่ได้ปิดอย่างปกติสุขแน่ ๆ “ แหม....ชอบเขาก็ไม่บอก ดูสิจับเสียแน่นเชียว ” ไอ้ผีผ้า...เอ่อ รุ่นพี่เคธผู้ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นหัวหน้าหอ พอ ๆ กับไม่น่าเชื่อว่าแม่หญิงแรงควายคนนั้นจะเป็นผู้อำนวยการนั่นแหละ คราวนี้มันไม่แสยะยิ้ม....แต่มันยิ้มอย่างเหนียม ๆ ผีแรด!!!! ชายหนุ่มรีบปล่อยมืออย่างรวดเร็ว ไม่วายจะเก็บลงไปแอบเช็ดกับชุดตัวเก่ง “ รุ่นพี่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยนะครับ ” เขารีบหาเรื่องคุย ทำไมไอ้ผีบ้านี่มันต้องลอยเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ด้วยว่ะ!! ตัวเขาก็ถอยแทบชนฝาเพื่อพยายามรักษาระยะห่างให้ได้มากที่สุด แน่นอน.....เขาเชื่อว่าระยะห่างมันช่วยลดความน่าหวาดกลัวของผีได้อย่างดีทีเดียว ใกล้เข้ามาแล้ว....ใกล้เข้ามาอีกแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! ชายหนุ่มรีบเบี่ยงหน้าหลบเมื่อปลายจมูกของเขาและของรุ่นพี่ผีผ้านั้นห่างกันไม่ถึงนิ้ว นี่ถ้าแม่งจูบกุนะ!!! กุยอมตายถวายความหล่อให้ผืนดินจริง ๆ ด้วย!!! สาว ๆ ถ้าจะแค้นก็มาแค้นไอ้ตัวนี้เถอะนะ!! แต่ยังไม่ทันจะได้ลืมตามองเหตุการณ์ เสียงหัวเราะร่วนที่ดังเสียยิ่งกว่าดูตลกคาเฟ่ก็ลั่นออกมา มือแห้งเหี่ยวขดตัวกุมท้อง หัวเราะเหมือนคนเป็นบ้า นี่แม่งยัดยาบ้ามาใช่ไหมเนี่ย.... “ ฮ่า ๆ นายนี่ตลกเป็นบ้า เกิดมาเพิ่งเคยเห็นคนประสาทอ่อนขนาดนี้ ” เคธพูดกลั้วหัวเราะ แม่เจ้า...โดนผู้หญิงด่าโง่ไม่สน โดนคนอื่นเมินไม่แคร์ แต่โดนไอ้ผีบ้านี่หัวเราะใส่ไมมันเสียเซลฟ์งี้วะ!! ....ประสาทอ่อน....ใครเจอแกทำแบบนี้แล้วไม่ประสาทอ่อนกันบ้างวะ.... พอหัวเราะได้จนพอใจซึ่งเวลาก็ล่วงไปกว่าครึ่งชั่วโมงอ่ะนะ รุ่นพี่ผู้แสนประหลาดจิตตกวิปลาส ก็นั่งยอง ๆ ลงเบื้องหน้าเขาห่างไม่มากนัก มือถือบุหรี่ควันผุย ๆ พิมพ์นิยมมาแต่ไกล “ รุ่นพี่สูบบุหรี่ด้วยหรือครับ? ” เขาถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “ ไม่อ่ะ.... ” “ อ้าวแล้ว? ” “ พอดีไปยึดจากพวกรุ่นน้องมา จะทิ้งก็กลัวมันตามไปเก็บ จะเอาไปทำให้เปียกก็กลัวมันทะลึ่งใช้เวทย์ฟื้นสภาพ เลยเอามาจุดซะให้หมด ” โอ้......ทางออกแบบนี้จะลำบากดีไหมเนี่ย ว่าแล้วก็ลืมไปเสียสนิท ทำไมรุ่นพี่ที่ผลุบโผล่ได้รวดเร็วยิ่งกว่าผีนี้ถึงจงใจจะมาหาเขานัก แล้วดูเหมือนว่าจะติดใจอะไรนักแหละถึงได้เอาแต่คอยตามคอยหลอกหลอนตลอด....หรือว่าเราลืมอุทิศส่วนกุศลไปให้กันนะ....แต่คราวที่แล้วไอ้ตัวที่มาอำไว้มันไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า พอเงียบรอให้เคธพูดอะไรมาก่อนก็ดันไม่พูด เงียบตามเอาแต่นั่งจ้องหน้าเขาแล้วยิ้มสยองใส่อยู่นั่นแหละ ตกลงมันต้องการอะไรจากกุกันแน่วะเนี่ย.... “ เอ่อ....คือ... ” อ้า.....ว่าแล้วก็นึกออกฉับพลัน แนะนำตัวกับมันเสียเลยดีกว่า เคธยกนิ้วเหี่ยวแห้งขึ้นพลางทำท่าจุ๊ปาก “ ไม่ต้อง ๆ ” เอ้างงหนัก.....ไม่ต้องอะไรของแกวะ??? “ นายคิดว่าคนที่นี่จะโง่เหมือนนายทุกคนหรือไงกัน เขารู้ชื่อนายก่อนที่นายจะเข้ามาหมดแล้ว ” อ้าวกรรม....รู้ชื่อหมดแล้ว แล้วทำไมไม่มีหมาตัวไหนบอกตูข้าสักคำว่ารู้ชื่อแล้ว แนะนำตัวแล้วจากไปใครมันจะไปตรัสรู้ได้เว้ยเฮ้ย!! “ เอ้า....ไม่เชื่ออีก ๆ ” รุ่นพี่ชี้หน้าพลางเบ้หน้าใส่ “ ครูซิไฟร์ มูน ไลซิ่ง อายุ 17 ปีลูกครึ่งปีศาจเทพ สังกัดธาตุความมืด บลา ๆ....... สุดท้าย กลัวกุซจี่ขึ้นสมอง ” เอาละเหวย แม้แต่ความลับที่เฝ้าเก็บงำมากว่าสิบปีพี่ท่านก็ยังรู้ แล้วตูจะเอาชีวิตที่ไหนไปสู้กับมันวะเนี่ย เด็กหนุ่มได้แต่นั่งอ้าปากค้าง ทำอะไรไม่ถูก เหมือนกับโดนใครจับโบกปูนยัดกระสอบข้าวแล้วถ่วงแม่น้ำเจ้าพระยาที่โคตรเน่ายังไงยังงั้น ชีวิตหนอชีวิต....ถ้ารู้ว่าเกิดมาหล่อแล้วจะซวยขนาดนี้ ยอมเกิดมาหล่อน้อยกว่านี้ดีเสียกว่า!! “ จริงสิ....นายยังไม่ได้ไปห้องพักเลยนี่นะ ตามมา ๆ ข้าวของส่วนใหญ่เราขนไปไว้ให้หมดและ ” ว่าแล้วก็ลอยละล่องนำทางไป ดีนะ....ไม่ปล่อยให้ยุงหามตูไปรับประทานเสียก่อน เดินมาจากทางที่เขานั่ง เลาะไปตามทางขนาดพอประมาณที่ถูกประดับด้วยต้นไม้ดูเป็นธรรมชาติ เลยผ่านบ้านหลังใหญ่ที่เขาเข้าไปถูกรุมเมื่อยามสายของวัน ก็จะพบกับบ้านพักหลังเล็ก ๆ เรียงรายเป็นตับ ดูจากขนาดแล้วน่าจะพักอยู่ได้สามถึงสี่คนเลยทีเดียว ผีผ้าหยุดอยู่หน้าบ้านพักหลังหนึ่งซึ่งแยกออกมา “ จำไว้ให้ดี นายอย่าแกล้งรูมเมทของนายเด็ดขาด เพราะพวกเขาพิเศษสำหรับแอนนามาก ๆ ” เคธกำชับหนัก “ พิเศษ??? ” “ ถ้าไม่อยากตายก่อนวัยอันควรก็ทำตามที่ฉันแนะนำซะ ” เขาทิ้งท้าย ครูซิไฟร์ยืนมองบานประตูไม้อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือไปเปิดประตู ในขณะที่กำลังจะจับนั่นเอง เสียงของเคธก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้เขาต้องหันกลับไปมอง “ อ่อ....แค่จะเตือน ” ตึง!!!! บานประตูไม้ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว กระแทกเข้าร่างที่หันมามองจนแนบไปติดข้างฝา ไม่มีเสียงร้อง....ไม่มีเสียงใด ๆ แม้กระทั่งเสียงที่แสดงถึงความเจ็บปวดก็ไม่เล็ดลอดออกมา เพราะอะไรน่ะเหรอ? “ อ่า....จะเตือนว่าให้ระวังตรงประตูด้วย....ไม่ทันอีกแล้วสินะ ” เคธนั่งเอาไม้เขี่ย ๆ เหมือนเวลาอาลาเร่เล่นอุนจิ พลางแหงนหน้ามองคนที่เปิดประตูมา “ หมาน้อย....นายฆ่าคนอีกแล้วล่ะ ” คนถูกเรียกปรายตาไปมองร่างที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นอย่างไร้อารมณ์ที่สุด “ เดี๋ยวมา...ขอไปจดสถิติเพิ่มก่อน ” “ รุ่นพี่เคธ!! แล้วนั่นใครหว่า? ” ดวงตาสีดำสนิทกลมโตแป๋วก้มลงมอง “ อ้า....เหยื่อของหมาน้อยรายที่ 110 น่ะอีวาน... ” อีกฝ่ายทำท่าทีตกใจอย่างที่สุด ดวงตาที่โตอยู่แล้วกลับโตขึ้นไปอีก “ แย่แล้ว ๆ ทำไงดี ๆ นี่ผมต้องไปซื้อป้ายวิญญาณมาเพิ่มไหมเนี่ย!! ” เคธมองอีวานที่วิ่งวนไปมารอบ ๆ ก่อนจะรีบคว้าคอเสื้อฉวยหลบการเปิดประตูมรณะของผู้ที่ได้ชื่อว่า หมาน้อย ออกมาได้อย่างหวุดหวิด เฉียดไป 0.99999 มิลลิเซน (มีหน่วยนี้ด้วยหรือวะ....) “ หวัดดีเซค โทษทีกลับช้าไปหน่อย ” อีวานที่ยังคงยิ้มต้อนรับเพื่อนทำเอาเคธกุมขมับเล็ก ๆ เหมือนกัน มันจะฆ่าแกอยู่แล้ว ด่าสักคำยังไม่มีหลุด!! “ ดี ๆ อีวาน ว่าแต่ได้ของที่ฝากซื้อไหม?? ” ว่าแล้วก็จับเข่าคุยกันอย่างสนุกสนาน มันสนใจกุที่นอนจะตายแหล่มิตายแหล่บ้างไหมเนี่ย!!! ว่าแล้วก็มีผู้ใจบุญเหลือบมาเห็น “ จริงสิ....ลืมหมอนี่ไปเลย ” เคธชี้ มันลืมกุจริง ๆ!!!! ===================================== ผู้แต่ง - ตอนนี้มันสั้นเพราะมันเป็นแค่ครึ่งเดียวของตอนที่ 2 ทำไมไม่แต่งยาว ๆ ทำไมน่ะหรือ.....ก๋เหมาะหมดมุขน่ะสิ ตันชั่วขณะ ถูกหักกลางบ้องเพราะปัญหานิดหน่อยเลยไม่มีอารมณ์จะแต่งต่อ เอาเป็นว่าเอาไปแค่นี้ก่อนแล้วกันนะ 55555 น้อยดีกว่าดองนะเออ....~
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 อ่านไปตอน 2 ชักสับสนว่านี่พระเอกหรือนายเอกกันแน่....กริ๊ดบ่อยเหลือเกิน [action]วิ่งหนีั[/action]
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 [action]jenovasung ยกมือท้วง[/action] เรียนท่านประธาน เอ้ย..ท่านพี่เดริกที่ คร้าบบบบบ ไอ้พระเอกคนนี้นอกจากจะกลัวเเมงสาบเเล้ว มันยังหลงสาวผมทองไว้ผมทรงทวิลเทลด้วยน้า 555 [action]โดนโยจัง ลากไปยิงทิ้ง...[/action] ว่าเเต่รูมเมทเเบบนั้นหนูขอตายก่อนเข้าบ้านพักล่ะก๊ะ..อ๊ากกกกก
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 อ่ะมาแล้วงิ ยังคงรักษาความฮาได้ดีเน้อ ดูแล้วโรงเรียนนี้ก็เพี้ยนจริงๆด้วย ถ้าได้เขาเรียนที่นี่ฉันว่าประสาทตายแหง่เลย แต่มันส์ คริคริ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 โรงเรียน หรือ ศรีธัญญา 55+ [action]บ้าบอไร้ที่ติ จริงๆนะนี้[/action]
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 นี่ขนาดยังไม่ได้เข้าห้องเรียน พระเอกเรายังเจอเรื่องยุ่งๆแบบนี้ แล้วถ้าเข้าไปเรียนจะขนาดไหนเนี่ยยยย!!!? น่าติดตามๆๆ จะรออ่านนะคะ~~~ ,,>____________<,,
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 กร๊ากกก โยเอ๊ย ช่วงนี้โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลยนะ [action]/me นั่งขำน้ำตาเล็ด[/action]
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 วะเฮ้ยยย ฮามาก ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รสนิยมบ้าอะไรฟะ ปลูกต้นงิ้วไว้ในสนามเนี่ย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้พวกบ้าสามตัวนั่นอีก พระเอกถูกประตูหนีบตายแล้วก็ไม่สน พระเอกน่าสงสารอย่างยิ่ง กร๊ากกกกก ว่าแต่ขวัญใจแอนนานี่คือหมาน้อยสินะ และพระเอกก็คงจะเป็นครูซิไฟ (ซวยจริงๆเลย...) บ้าบอสุดๆ แต่ได้ใจครับ [action]อยากหัวเราะดังๆกว่านี้ ถ้าไม่ติดว่ากำลังอยู่ในสำนักงาน[/action]
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 กร๊ากกกกกกกกกกก ว๊อททททท คนจะตายไม่มีสนเลย สงสารพระเอกเร่องนี้โคตรๆ กร๊ากกกกกก ขำอีวานอ่ะ ทำไมซื่อขนาดนี้ฟ่ะ!
