Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 โรงเรียน.... แน่หรอ ? ก็ยังคงรักษาความมหาบ้าไว้เฉกเช่นเดิม....
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 ผมสงสัยตั้งแต่ตอนแรกแล้วแหละ กร๊ากกกกกกกกกกกกก เป็นพระเอกที่รั่วได้ใจจริงๆ หลงตัวเองสุดๆ รั่วแบบฮาๆที่ให้อภัยความหล่อของมันจริงๆ รอตามตอนที่เหลืออยุ่เน้อ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 กร๊าก ในที่สุดก็ได้มาเมนท์ เฮฮามากครับ กร๊ากกกก พระเอกสุดหล่อ(เขาว่างั้น)ของเรานี่ช่างโชคดีจริงๆที่ได้มาอยู่ที่นี่ ว่าแต่บรรยายได้งงงวยตัวละครดีมากเลยครับ ฮา (ยกเว้นเจ้าหลงตัวเองนี่แหละ เด่นชัดกว่าคนอื่นเชียว) เดาตอนต่อไปไม่ออก เพราะงั้นไว้จะตามมาอ่านนะครับ *-*/
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 อืม.....ช่วงนี้เราทำบุญน้อยไปหรือเปล่านะ รู้สึกแต่ล่ะฟิคจะเอาเราไปเล่นซะสนุกสนานยังไงชอบกล - -* เอาเตอะๆ คนมันหล่อน่ะนะ รีพลายบนๆเค้าก็อิจฉากันเป็นธรรมดา ก้ากๆๆๆๆๆๆ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.1 Up!!16/03/51 มาเมนท์อีกรอบ เพราะลืมแซวไปว่า พระเอกเรากลัวกุซจี่ขึ้นสมอง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก สาบานได้นะครับว่าพระเอก รั่วได้ใจริงๆ เป็นพระเอกที่น่าสงสารเหมือนนางซินเลยครับ ถูกแม่เลี้ยง(เจ้แอนนา)กับลุกเลี้ยงทั้งหลาย(นร.ในร.ร.)รังแก ท่าทางจะเป็นพระเอกที่ไม่มีใครเหมือน และก็ไม่มีใครอยากเหมือนแน่ๆ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 Warning- ฟิคนี้เป็นฟิคที่รั่ว บ้าบอ ไร้แก่นสาร ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นฟิคที่บ้าบอคอแตกอย่างที่สุด - ภาษาที่ใช้ในฟิคอาจมีคำหยาบคายปะปนอยู่ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - มีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับความวายเนื่องด้วยผู้อำนวยการโรงเรียนมันเป็นสาวกลัทธิ - มีเรทตั้งแต่ G – Nc 17 (งงอะเด้~ 555) Korzentail ..ความบ้าบออย่างสุดกู่.. ตอนที่ 2.2 ร่างของเด็กหนุ่มน้องใหม่นอนทอดยาวอยู่บนเตียงสีขาวภายในห้องพัก ใบหน้าถูกปิดด้วยผ้าขนหนูชุบน้ำผืนโคตรหนาที่รูมเมทผู้แสนน่ารักเอามาโปะให้ ไม่รู้ว่าหวังดีหรือจะฆ่ากันให้ขาดอากาศหายใจตายไปกันแน่ “ อีวาน...มันไม่หนาไปหน่อยเหรอผ้าน่ะ? ” จำเลยผู้ไม่มีใครกล้ายื่นฟ้องเอาความชี้ ดูจะมีสมองขัดกับความเอ๋อขึ้นมานิด ๆ คนถูกถามพินิจมอง แทบจะแหกตากลมโตให้มันกว้างยิ่งกว่าไข่นกกระจอกเทศ “ ไม่หรอกนาเซค ก็โดนไปหนักขนาดนั้น เจ็บมาก ๆ ก็ต้องใช้มาก ๆ เหมือนยาไง ป่วยมากก็กินมาก ” “ นั่นสินะ... ” เซคพยักหน้าหงึกหงักรับ มันเกี่ยวกันเสียที่ไหนเล่าเว้ย!!! เคธมองรุ่นน้องทั้งสอง หนึ่งเอ๋อตลอดการกับอีกหนึ่งซื่อบื้อตลอดศก ช่างเป็นของเล่นที่แสนถูกใจสำหรับคนหัวหมออย่างยายผู้อำนวยการโรงเรียนจริง ๆ เพราะอะไรน่ะหรอ....หนึ่งแกล้งง่าย สองหน้าตาดี....และสามไม่ว่าจะหลอกอย่างไรก็เชื่อไปหมดน่ะสิ! มือเหี่ยวย่นตัดสินใจหยิบผ้าผืนหนาออก มองดูสีหน้าที่แย่ลงของคนใกล้หมดอากาศหายใจตาย แล้วหยิบผ้าเหลือไว้เพียงบางส่วนวางทาบลงไปแทน “ ยากับผ้ามันไม่เกี่ยวกันนะอีวาน พวกนายเรียนเวทย์รักษาเสียเคย พอเอาเข้าจริง ๆ แค่วิธีรักษาธรรมดาก็ทำไม่ได้ ” “ แล้วมันผิดตรงไหนอ่ะ....เป็นหนักก็ต้องรักษาเยอะนี่ ” เถียง....ดูมันยังเถียง ช่วยเก็บความโง่ของแกกลับบ้านไปตอนหยุดเรียนซะบ้างเถอะ!!! “ ฉันคิดว่าฉันคงต้องบอกแอนนาให้เพิ่มหลักสูตรการปฐมพยาบาลเบื้องต้นเข้าไปด้วยเสียแล้วสิ ” รุ่นพี่ส่ายศีรษะไปมาช้า ๆ เอาเถอะ....ถึงทำอะไรพวกมันไปก็มีแต่เสียกับเสีย ไม่สิ....ตายกับตายมากกว่า เคธสั่งการอย่างเป็นมั่นเหมาะขนาดว่าจดลงในสมุดเวทย์เตือนความจำที่มันจะดังเตือนผู้เป็นเจ้าของทุกครั้งไว้ โดยยังคงไม่ลืมจะลงเวลาและเสียงเตือนที่ดังขนาดฝาบ้านถล่มได้ไว้ เพราะไอ้สองตัวนี้ถ้าไม่เล่นมุขนี้มีหวัง.... เอาง่าย ๆ ขนาดไฟไหม้มันยังคิดว่าคนทำกับข้าวได้ แล้วกับงานที่สั่งไว้ มันไม่คิดว่าเสียงนกเสียงกาได้หรือไงกัน “ อย่าลืมนะ เดี๋ยวดึก ๆ จะแวะมาดูอีกรอบ ฉันยังไม่อยากทำงานควบเป็นคนเฝ้าสุสานด้วย ” ทั้งสองพยักหน้ารับเป็นมั่น....ซึ่งมัน....ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ! “ แล้วรุ่นพี่จะอยู่ร่างนี้ไปอีกนานแค่ไหนน่ะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้มีทดสอบเวทย์จะแย่เอานา ” เซคถามด้วยความเป็นห่วง คนถูกถามมองรอบร่างกายตน “ นั่นสิ...พรุ่งนี้มีทดสอบเวทย์ขั้นสูงด้วย ไว้กลับหอค่อยคืนร่างแล้วกัน อยู่แบบนี้สนุกดีออก ” หางออกมาร่อน เขาออกมาโผล่ เหอะ ๆ สรุปมันจะคนดีหรือเลวกันแน่เนี่ย เคธลอยออกมานอกบ้าน ผ่านพ้นช่วงบริเวณแถวแนวของห้องพักออกไปได้พอควร เขาก็รู้สึกถึงพลังเวทย์บางอย่างปกคลุมอยู่ แต่ด้วยความไม่ระแวดระวังบวกกับพลังเวทย์ที่ใช้ไปมากในวันนี้ ทำให้ประสาทสัมผัสต่าง ๆ ถูกทอนลง เขาถูกตรึงอยู่กับที่ด้วยเวทย์เงา ชายหนุ่มในร่างผีผ้ากุมขมับแน่น “ นี่แหละนะที่เขาว่า ห้ามใช้เวทย์ขั้นสูงเกินวันละ 2 ครั้ง เพราะอาจทำให้ประสิทธิภาพในการสัมผัสลดลง ” แหม่....ทำเป็นเล่น เก็กอีกหน่อยนี่เป็นพรีเซนเตอร์สบายเลยนะเรา เฮ้ย!!นี่ไม่ใช่เวลานอกเรื่องนะเว้ย!! ดวงตาภายใต้ผ้าผืนเก่าขาดวิ่นมองโดยรอบ ก่อนจะต้องผงะกับมือที่บีบจับอยู่ใต้ปลายคาง เพียงเท่านั้นก็รู้ว่าทั้งหมดเป็นฝีมือใคร... มันผู้น่ากลัวและโหดร้ายที่สุด!! มันผู้เป็นโรคจิตจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้!! มันผู้เป็นปลาหมึกที่กุหนีมาตลอดทั้งวัน!! “ ช่างเป็นคำชมที่ไพเราะจริง ๆ เลยนะครับเคธ ” ดวงตาสีเหลืองคมยื่นเข้ามาใกล้ จ้องมองหนักจนคนถูกหยุดไว้ต้องเบี่ยงหน้าหลบ ชมบ้านแกเดะ!!ด่าเว้ยด่า!! “ สวัสดีซิล วันนี้ไม่ไปตรวจหอพักหรือ? ” เคธพยายามเปลี่ยนเรื่อง เส้นผมสีเงินค่อย ๆ ตกเกลี่ยบนผืนผ้าขาดวิ่นของรุ่นพี่ผี แสดงถึงระยะห่างที่ถูกตีให้แคบลงเรื่อย ๆ “ ใช้พลังมากไปแล้วนะครับ ขนาดผมวางกับดักพื้น ๆ ไว้ยังไม่รู้สึก ” พื้นของแกแต่มันพื้นของคนอื่นเขาที่ไหนเล่า!! “ นะ...นั่นสินะ....ฉันก็จะรีบกลับไปพักผ่อนเหมือนกันนี่แหละ ” ในระหว่างที่สถานการณ์กำลังคับขันได้ที่ วิกฤตชนิดกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั่นเอง ดาบญี่ปุ่นด้ามยาวเท่าเสาบ้าน แต่บางยิ่งกว่าผ้าสามสีก็พุ่งตรงมาบริเวณกลุ่มพลังเวทย์ที่เขาติดอยู่พอดิบพอดี ทำให้การถูกผนึกคลายออก เคธอาศัยเวลาชั่ววูบเบี่ยงตัวหลบออกมาได้ทัน ซิลเวอร์กระโดดถอยหลังหลบอย่างหงุดหงิด ดวงหน้าส่อแววอาฆาตแค้นประมาณว่าเป็นฆาตกรฆ่าล้างประเทศที่ตามหามายาวนานกว่าสิบชาติยังไงยังงั้น “ น่าเบื่อจริง ๆ นะครับคนอย่างคุณเนี่ย ” “ ขอบคุณมากครับคุณทาซ!! ” เคธร้องทักร่างในเงามืด ซึ่งไม่ต้องเดาเลยว่าเจ้าของดาบที่เลียนแบบเกมมาเปี๊ยบแบบนี้จะเป็นใคร ชายหนุ่มร่างสูงชะลูด ผมสีดำซอยพร้อมดวงตาสีดำสนิทนิ่งกระโดดลงมาจากริมระเบียง ม้วนตัวลังกาเกรียวสิบแปดรอบ ราวดอฟซิกแซกแอนด์....อ่า ลงสู่พื้นอย่างดงาม และตามมาด้วยความสงสัย....ว่ามันโดดมาจากไหนและชั้นที่เท่าไหร่กันแน่ “ คราวหน้าอย่าหวังว่าจะพลาด!! ” พลาด....? อ้าว....? นี่คุณพี่ท่านเมิงไม่ได้คิดจะช่วยกุเหรอ? “ อ้าวเคธนายอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?? ” เออ...กุเชื่อและว่ามันไม่ได้คิดจะช่วยกุเลยสักนิด ขอถอนคำขอบคุณได้ไหม.... “ ก็อยู่จนนานพอที่พวกผมกำลังจะไปขั้นต่อไปกันเลยล่ะครับ ” ซิลเวอร์แย้มยิ้มเย็นยะเยียบเสียบกระดูกทะลุไหปลาร้าออกเจ็ดทวาร ขั้นต่อไปห่าอะไรของเมิง!!!เจอกันยังไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำไอ้บ้า!!! “ เชิญเคลียร์ธุระกันไปนะครับ ผมขอตัวก่อน ” ว่าแล้วก็แอบเนียนหน้าตายลอยตุบป่อง ๆ จากไป ไอ้คนหาตัวทำท่าจะคว้าก็โดนคู่อาฆาตฟันฉับด้วยดาบอย่างไม่กลัวลูกใครเหล่าเต้าเขาจะพิกลพิการ นับว่ายังโชคดีที่มือหนึ่งด้านเวทย์มนตร์และมือหนึ่งด้านการต่อสู้ไม่ถูกขี้หน้ากันจนเข้าไส้ ยิ่งเสียกว่าหนอนด้วงตัวเขื่อง พยาธิใบไม้ตับ ทากในป่าดิบชื้น หรือแม้กระทั่งก้อนขี้ในกองเยี่ยวเสียอีก ช่วยให้เขารอดไปได้อย่างหวุดหวิด เอาเถอะ....ถือว่าขอบคุณสวรรค์ไปแล้วกันเมื่อกี้ อ่า.....งานพรุ่งนี้ คงไม่พ้นซ่อมแซมบริเวณที่พังระนาบเป็นแถบ ๆ แน่ ตีกันไปเถอะ....หากมันจะเป็นทางรอดของกุ เคธผิวปากพลางอมยิ้มกลับห้องพักซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก โชคดีที่ว่าสิทธิของประธานนั้นได้อยู่คนเดียว ไม่เช่นนั้นคงปวดประสาทหรือไม่ก็สยองขวัญยิ่งกว่าดูหนังในโรงสามมิติเอสเอฟแน่ ทันทีที่แสงไฟภายในห้องเปิดสว่าง ริมฝีปากบางพึมพำคาถาบางอย่างเสร็จสรรพ ร่างที่ลอยไปลอยมาก็แปรเปลี่ยน ปลายเรียวค่อย ๆ แตะลงสู่พื้น ไล่เรื่อยขึ้นไปตามโคนขา สะโพก เอว ลำตัว แขนขา จนถึงส่วนของศีรษะและใบหน้า ปรากฏเส้นผมสีดำยาวและดวงตาสีฟ้าใส “ อ่า....ท่าจะแปลงร่างมากไปจริง ๆ เรา ” แต่ยังไม่ทันขาดคำ เสียงหนึ่งก็ดังเรียกขึ้นภายนอก “ แย่แล้วครับรุ่นพี่!!! ” ชายหนุ่มส่ายหัวอย่างหงุดหงิด “ มีอะไรไคท์??? ” เขาเปิดประตูไปถามรุ่นน้องผมสีทองยาว ดวงตาสีทองสดมองมาด้วยความตื่นตระหนก แม้ปกติตูข้าจะขรึม แม้ปกติตูข้าจะเรียบเย็น แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว.... บ้านพักของกุกำลังจะพัง!!! “ อ่า.....แย่แล้ว......... ” “ ทำไงดีครับ? ” เคธนิ่งคิด “ ปล่อยไป... ” อ้าวเวร.... “ ได้ไงล่ะครับ ผมไม่อยากออกไปนอนตากยุงนะครับ ” “ ให้มันกิน ๆ เสียบ้างก็ดีความเก็กจะได้ลดลง ” “ ไม่ขำนะครับรุ่นพี่! ” “ ใครว่าขำ พูดจริงเลยล่ะ... ” ว่าแล้วก็ปิดประตูใส่หน้าดังปึง! ไร้ความรับผิดชอบ!!! ดวงตาสีสดปิดสนิท สูดหายใจเข้าเต็มปอด ในเมื่อรุ่นพี่แม่งพึ่งไม่ได้ กุพึ่งตัวเองก็ได้วะ!!! ===================== ผู้แต่ง - ต่อตอนต่อแล้วแบบสั้น ๆ ต้องขออภัยที่สั้นมาก เพราะช่วงนี้ผมเริ่มหางานทำแล้ว เลยมีเวลาน้อย แต่ยังไงก็จะพยายามต่อเรื่อย ๆ ไม่ให้ขาดนะครับ จะสั้นจะยาวก็ต้องขออภัย บอกแล้วอย่าเอาอะไรกับมัน มันรั่ว...
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 สั้นเกินไป!!! [action]โวยวาย[/action] ฉากของเคธ ไคท์ และซิลเวอร์อ่านแล้วยังงงๆครับ แต่ฉากในห้องพักฮามากก ขอบอก พระเอกผู้น่าสงสาร ก๊ากกกก ไม่เอาผ้าปูเตียงดปะหน้ามันเลยเล่า ไอ้กาน้อย ก๊ากกกกกกกกกกกกกก หางานทำแล้วหรือนี่ โอ้ โชคดีนะ ขอให้ได้งานทำดีๆจ้า (แต่จบนิเทศมาคิดว่าคงหางานได้ไม่ยากอยู่แล้ว อดทนเข้า เพิ่งจบมาอย่าต่อรองเงินเดือนมากนักล่ะ จริงๆนะ.. เงินเดือนน้อยดีกว่าไม่มีงานทำนะครับ )
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 มาแล้ว.... คงเส้นคงวา...และคงคอนเซฟของเรื่อง..... ปล.สั้นเกินนะฮ้า....
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 สั้นไปไม่มันเล้ยยยยยยยย !!!!!!!!!!!! เห็นข้อดีของการมาอยู่ รร นี่แหละนั้นคือทำให้เอาชีวิตรอดในโลกภายนอกอันโหดร้ายได้ด้วยตนเอง (เหรอว่ะ) ฉากในหอพักฮามากคับขอบอก แต่หลายๆตอนยัง งงๆ อยู่อ่ะสงสัยอ่านไม่ละเอียดมั้ง - -
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 ฉากในหอพักฮามากครับ ฮาสุดยอด... แต่บางตอนก็งงๆอยู่นะ ปล. สันไปหน่อยนะครับ....
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก พระเอกของเราเกือบถูกฆาตกรรมตายด้วยการกดด้วยผ้าขนหนู!!!! กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก ซิลเวอร์ชอบเคธเหรอเนี่ย แต่ถูกทาซมาเป็น ก.ข.ค. ฉากสุดท้ายนี่ค่อนข้างรวบไปนิด สรุปมันมีตัวอะไรสักอย่างมากินบ้าน? บอสได้งานแล้วเหรอครับ สู้ๆเน้อ ทำงานเก็บเงินด้วยน้ำพักน้ำแรงแล้วเอามาใช้หนี้ท่านแม่ที่ติดไว้ ตอนนี้ท่าทางผมคงจะหาเรื่องเรียนไปเรื่อยๆกลายเป็นเด็กโข่ง ป.ล. ช้าก็ หรือ สั้นก็ไม่เป้ฯไร แต่ว่ารอตอนต่อไปนะครับ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 ว่ะ อีกนิด =[]=...... (อีกนิดอะไรของเอ็ง?) เคธนี่้กลับร่างเดิมจนได้ * 0 * ว่้าแต่ไหงมือหนึ่งด้านการต่อสู้กับมือหนึ่งด้านเวท์ถึงไม่ถูกกันละหนอ - * - สู้ๆต่อไปนะคร้าบมี๊ * 0 */
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 อยากอ่านเพิ่มอีกนิดง่า >[]< ฮาสุดขั้วจริงๆ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 ผ้าขนหนูหรือผ้าห่มวะนั่น หนาจนเกือบฆ่าพระเอกของเราได้เลย ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนนี้ยังฮาได้ใจเช่นเดิม รอตอนต่อไปอยู่นะครับ^^
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 โรงเรียนเขามีงบมหาศาลอลังการน่าดู ไม่รู้จะต้องซ่อมอะไรสักเท่าไหร่ เดินไปนิดก็พังหมด ! ......
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 2.2 Up!!27/03/51 Warning - ฟิคนี้เป็นฟิคที่รั่ว บ้าบอ ไร้แก่นสาร ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นฟิคที่บ้าบอคอแตกอย่างที่สุด - ภาษาที่ใช้ในฟิคอาจมีคำหยาบคายปะปนอยู่ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - มีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับความวายเนื่องด้วยผู้อำนวยการโรงเรียนมันเป็นสาวกลัทธิ - มีเรทตั้งแต่ G – Nc 17 (งงอะเด้~ 555) Korzentail ..ความบ้าบออย่างสุดกู่.. ตอนที่ 3.1 ถึงไหนแล้วนะ...? อ่ะ....ใช่แล้ว.... การต่อสู้ของสองผู้เก่งกาจแห่งมหาโรงเรียน ที่มันสร้างความเดือดร้อนทำลายพื้นที่ราบเป็นแถบ ๆ และบ้านพักของตูซึ่งไม่รู้มีเสน่ห์ลงลักษณ์หน้าทองที่ไหนมา แม่งพังได้ตลอดทุกงาน!! ชายหนุ่มเดินหน้านิ่วคิ้วขมวดเป็นโบว์ผูกผมตรงไปยังสถานที่เกิดเหตุ ไอ้คนที่มันน่าจะดูแลรับผิดชอบก็ดันปฏิเสธหน้าตาย แล้วจะให้เขาคนเดียวไปสู้กับไอ้ปีศาจแบบสองคนนั้นเนี่ยนะ!!! คิดแล้วอยากจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาบ้านเกิด ถึงจะหล่อขนาดไหน แต่ก็ใช่จะมีปัญญาทำได้เสียทุกเรื่องนะเว้ยครับ!!! ท่องไว้....ไคท์ท่องไว้... เพื่อตัวกุเองไม่นอนตากยุงคืนนี้... เพื่อตัวกุเอง เพื่อตัวกุ....เพื่อบ้านของกุ!!! สู้เว้ย!!!! เสียงของลูกธนูเวทย์ที่พุ่งปะทะเข้ากับดาบยาวคมเรียว กังวานไปทั่วจนเกิดคลื่นที่ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า พลังที่เกิดจากการหล่อหลอมถูกซัดกระเด็นกระจายโดยรอบ เกิดสะเก็ดเพลิงและความมอดไหม้ดำมืด ต้นไม้ อาคาร สิ่งก่อสร้างราคาแพงต่างมลายหายไปสิ้น เหล่านักเรียนหลายชั้นปีต่างออกมาดูเหตุการณ์ด้วยความหวาดวิตก บ้างเนื้อตัวสั่นเทา ส่งเสียงร้องออกมาต่าง ๆ นา ๆ ปะปนกับเสียงเอ็ดตะโรของผู้ที่รู้ชะตากรรมและกำลังขนข้าวขนของสำคัญของตนหลบหนีไปยังที่ปลอดภัย ไคท์ที่วิ่งมาถึงสะดุดฟังเสียงพูด.... “ กุว่ารอบนี้รุ่นพี่ทาซว่ะ ” เสียงพูดคุยแห่งความหวาดวิตก....? “ กรี๊ดดดดดด เท่ไปเลยเนอะเธอ ” เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว....? “ เฮ้ย!!บ้านใครวะนั่น ฮ่า ๆๆๆ ” เสียงร้อง......เอ็ดตะโร.....? พวกเมิงสำนึกกันบ้างไหมเนี่ย!!!! นึกแล้วก็อยากจะร้องกรี๊ดให้เป็นพระเอก ทำไมโรงเรียนบ้า ๆ แบบนี้มันถึงได้มีแต่คนอยากจะเข้านักฟ่ะ!! ก็แค่มีคะแนนเวทย์มนตร์เป็นอันดับหนึ่ง ก็แค่ชนะการประลองดาบทุกปี ก็แค่เป็นเลิศทางด้านบุ๋นและบู้จนโรงเรียนอื่น ๆ ไม่กล้าต่อกรด้วย แล้วมันมีอะไรดีเนี่ย!!!! เอ่อ.....ที่กุพูดมา....มันก็ดีหมดเลยนี่หว่า??? ดวงตาสีทองสว่างเหลือบมองบ้านหลังหนึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไป....สบายกันจริง ๆ เลยนะ ดูสิ...เวทย์คุ้มครองขนาดนั้น จากให้ใครเรียกอุกกาบาตมาลงระเบิดจนโรงเรียนหายไป พวกมันในบ้านก็ยังคงไม่รับรู้เป็นแน่ โอ๊ย!!!เป็นเด็กผู้อำนวยการก็ดีแบบนี้เองวะ!! “ งานนี้ค่าซ่อมท่าจะแพงโขน่ะเนี่ย ไม่เก็บเงินอะไรเพิ่มก็ดีสิ ” เสียงหนึ่งเอ่ยพึมพำข้าง ๆ ทำเอาไคท์ค่อย ๆ เหลือบมอง อ่า.....เส้นผมสีน้ำตาลแดงแบบนี้ ดวงตาสีม่วงแบบนี้ ใบหน้าน่ารักที่มาพร้อมกับรูปร่างเพรียวบาง.... “ ว่าแบบนั้นไหมคะ? ” เธอหันมายิ้ม งกไม่มีใครเกิน งกไม่มีใครเทียมเท่า เวลาว่างคือการนับเงิน คำนวณหากำไรขาดทุน งานอดิเรกคือขู่กรรโชกทรัพย์ ชีวิตตั้งแต่เกิดจนโตคือธุรกิจ ทุกรูขุมขนของเธอเต็มไปด้วยเกลือ แม้แต่เส้นเลือดยังออกมาเป็นสีประหลาด....แม่เจ้า....ถ้าให้ยายนี่โวยล่ะก็??? “ นั่นสิ....เธอไม่ลองห้ามดูล่ะเอวี่??? ” เธอมองเหตุการณ์ “ ทำไมต้องห้ามล่ะ ทางโรงเรียนไม่เก็บค่าซ่อมเสียหน่อย ที่สำคัญฉันก็พนันข้างรุ่นพี่ซิลเวอร์ไปแพงด้วย ขืนห้ามก็แย่น่ะสิ ” หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้ม ท่าทางมั่นใจแอบหยิ่งนิด ๆ ของเธอทำเอาคนถามลมแทบจับ ความเค็มมันช่างน่ากลัวยิ่งนัก..... เสียงระเบิดตูมหนึ่งดังขึ้นสนั่น เรียกเอาสติที่กำลังออกนอกลู่นอกทางของไคท์ให้หันกลับไปมอง บ้านพักที่ห่างจากบ้านของเขาออกไปประมาณสามหลังไหม้เป็นตอตะโก ถูกเก็บเสียเรียบเตียนยิ่งกว่าพวกเผาไล่ที่ บ้านกุ.....รอบต่อไปบ้านกุแน่ ๆ ในขณะที่เขากำลังวิกลจริตขั้นสุดขีด เสียงแห่งอำนาจก็ดังลั่นยิ่งกว่าเสียงประกาศขายของเก่า แต่มันกลับแฝงด้วยมนตร์เสน่ห์พอ ๆ กับบทสวดมันไหนสักวัน ร่างในชุดคลุมสีขาวบางปรากฏ ลอยเด่นตระหง่านอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าสีมืดดำ อยากจะเฮร้องให้ลั่นซอย....คนห้ามทัพปรากฏตัวแล้ว!!!! แอนนาเปรยตามองสภาพโดยรอบ ก่อนจะหันมายิ้มให้ชายหนุ่มทั้งสอง อา.....เป็นยิ้มที่ดูงดงามแบบเสียวสันหลังวาบ ๆ ยังไงไม่รู้ “ แหม....ออกมาเล่นกันกลางดึกอีกแล้วนะจ๊ะ ” “ สายัณสวัสดิ์ครับผู้อำนวยการ ” ซิลเวอร์เปรยยิ้ม เธอลอยตัวเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม นิ้วเรียวแตะบริเวณบ่ากว้าง “ ซิลลี่จ๋า....อยากได้เคธทำไมไม่บอกล่ะจ๊ะ จะได้ช่วย ไม่ต้องมาลงทุนลงแรงแบบนี้ก็ได้ เหนื่อยเปล่า ๆ ” “ ท่านแอนนาครับ!! ผมอยากสู้กับหมอนั่นให้รู้ดำรู้แดงกันไป!! ” ทาซขัดขึ้น มือกำดาบด้ามเดิมแน่น คนได้ยินหัวเราะคิกคักเบา ๆ พองาม....มันก็น่ากลัวอีกแล้วล่ะสำหรับสายตาคนอื่น “ เอาสิจ๊ะ...แต่ตอนนี้ฉันขอเก็บกวาดก่อนนะ เดี๋ยวแขกมาจะนึกว่าสึนามิถล่มโรงเรียนเรา ” อ้าวเฮ้ย!! ไมไม่ห้ามอ่ะ!!! “ ท่านผู้อำนวยการครับ!!! ” ไคท์ตะโกนก้อง แอนนาเหลือบมองมายังด้านล่างก่อนจะรีบตรงไปหา “ ว่าอย่างไรพ่อรูปหล่อ ” เธอแย้มยิ้มพลางยกมือขึ้นโอบรอบคอของอีกฝ่าย คนที่ชินกับการกระทำที่โคตรจะล่วงเกินอยู่เป็นประจำอยู่แล้วไม่สนใจอะไร นอกเสียจากบ้านพักที่กำลังจะไร้เงาในเร็ววันนี้ “ ท่านครับทำไมถึงไม่ห้ามล่ะครับ!? ” เธอปรี่ตามอง “ ห้ามได้ไงล่ะจ๊ะ ฉันเป็นโต๊ะนี่นา ” โต๊ะ......แม่เจ้า.......หนักกว่าเดิม ผู้อำนวยการบ้านไหนรับเป็นโต๊ะพนันเองวะ!!!! “ จริงหรือคะ??? งั้นหนูขอเพิ่มเงินเดิมพันแล้วกันนะคะอาจารย์ ” อ่า.....ตอนนี้ไคท์ชักคิดขึ้นมาอีกแล้วล่ะว่า....โรงเรียนน่ะดี แต่เห็นท่าจะเพี้ยนนี่คงเป็นคนเสียมากกว่า และไม่ได้ขั้นธรรมดานะ ขั้นใครก็เอาไม่อยู่แล้วแบบนี้!!! (ใครมันจะกล้าห้ามมากกว่า....) ดวงตาสีทองมองสลับไปมาระหว่างการต่อสู้ของสองชายหนุ่ม สภาพพื้นที่ที่พังกระชั้นเข้ามาเรื่อย ๆ และผู้อำนวยการสาวที่กำลังรับเดิมพันอย่างวุ่นวาย......ได้โปรด.....ทำอะไรเข้าสักอย่างเถอะครับ “ ท่าน.....ครับ.... ” แอนนาหันมาสะดุ้ง ทำท่าจับอกตกใจ โนเนะน่าดูเชียว “ ตายจริง....ลืมไปเลย ก็นะ...คนแทงเยอะเหลือเกินวุ่นวายพอดูเชียวล่ะ ” เธอหัวเราะ ไม่ได้ถามเรื่องนั้นเว้ยครับ!!! “ คือ....จะไม่...จัดการ??? ” “ อ๊ะ!! จริงสินะ ” เธอเดินก้าวออกไปได้ระยะหนึ่ง ดวงตาทุกคู่จับจ้องร่างงดงามที่ยืนนิ่ง ริมฝีปากบางพึมพำอะไรบางอย่าง ก่อนปรากฏวงเวทย์สีน้ำเงินขนาดยักษ์ที่กว้างเท่าพื้นที่แทบทั้งหมดของบริเวณหอพักขึ้น แม้แต่เขาหรือคนอื่น ๆ ต่างก็ตกอยู่ในวงล้อมนั่นด้วย ทุกคนรู้ดี....วงเวทย์สีน้ำเงิน เวทย์ขั้นสูงซึ่งระบุไว้ในตำราปกทอง... ...เวทย์แห่งกาลเวลา... ร่างของแอนนาลอยสูงขึ้นเหนือพื้นดิน ราวกับว่าเธอกลายเป็นจุดศูนย์กลางของเวทย์ สายสีน้ำเงินหลายร้อยหลายพันเส้นตรงดิ่งขึ้นจากวงแหวนรอบนอก ทะยานเข้าโอบรัดร่างที่กำลังจะถูกกลืนหาย ราวกับดักแด้ที่ถูกเส้นไหมสีสดขึงพัน ทันทีที่รอยแยกนั้นแตกออก ร่างของแอนนาก็ห้อมล้อมด้วยแสงสว่างอันอบอุ่น เฉกเช่นเดียวกับพื้นที่ในวงเวทย์ มันกลายเป็นแสงจ้าจนต้องหลับตา “ สุดยอด.... ” ไคท์พึมพำ ผู้เป็นสายนักรบอย่างเขาคงยากนักจะได้สัมผัสมหาเวทย์อันแข็งแกร่งแบบนี้ ความมืดปกคลุมทุกสิ่งอีกครั้ง พร้อม ๆ กับสภาพแวดล้อม อาคาร สิ่งปลูกสร้างทั้งหลายที่กลับคืนเป็นปกติ เหมือนช่วงก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องไม่มีผิดเพี้ยน ช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก “ แบบนี้คงง่ายกว่าเป็นไหน ๆ ” แอนนายืนยิ้ม ไคท์ที่ได้ยินถึงกับตกใจ ก็เล่นมายืนข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้นี่นา “ ขอบคุณมากนะครับ ” “ จ้า ๆ ” เธอยิ้มอีกครั้ง ซิลเวอร์กับทาซมองหน้ากัน เหมือนมิได้นัดหมาย จู่ ๆ อาวุธในมือของทั้งคู่ก็ลดลง เห็นการฟื้นฟูสภาพแบบนี้ ไม่ใครก็ใครต้องรู้สึกละอายใจกับสิ่งที่ทำบ้างเป็นธรรมดา นี่หากไม่ใช่แอนนา....คนที่ทำแบบนี้ได้คงนอนซมไม่ก็สลบไม่ตื่นไปหลายวันทีเดียว ก็เล่นพังไปเสียครึ่งค่อนพื้นที่แบบนั้น.... “ ขอโทษทีนะครับ วันนี้ผมหมดอารมณ์แล้ว ถ้าจะสู้ก็ขอเป็นวันอื่นแล้วกัน ” ซิลเวอร์เอ่ยก่อนจะลดตนเองลงสู่พื้นดิน “ เฮอะ...คิดว่าแกเป็นคนเดียวหรือไง เอาไว้คราวหน้าต้องรู้แพ้รู้ชนะให้ได้ ” ทาซาว่าต่อก่อนหันหลังเดินจากไป ดวงตากลมโตสีฟ้าเบิกกว้าง ท่าทางรักษาลายของผู้อำนวยการสาวหายไปหมดสิ้น “ เฮ้ ๆ เดี๋ยวสิ!! แล้วไม่สู้กันล่ะ!! ฉันเปิดรับพนันพวกนายไว้เยอะนะยะ!!! ” คนก่อเรื่องทั้งคู่หันมองกันอีกครั้ง ก่อนจะยักไหล่อย่างไม่สนใจนัก “ เอาไว้รวบยอดคราวหน้าแล้วกันครับ!! ” สองเสียงเอ่ยพร้อม ทำเอาสาวเจ้าแทบทรุด อ้า.....ในที่สุดก็จบลงอย่างสงบ... หวังว่ามันคงจะไม่วุ่นวายมากไปกว่านี้หรอกนะ.... เสียที่ไหนล่ะ!!! กฎข้อที่ xxx ว่าไว้ อยู่โรงเรียนนี้ต้องทำใจ อย่าคิดจากไป เพราะมันไม่มีวัน!! ============================= ผู้แต่ง - มาต่อแบบสั้น ๆ อีกแล้ว เพราะมันหมดมุข 555555 และมันจบฉากพอดี ไว้ตอนใหม่ขึ้นตอนเรียน ค่อยยาวกว่านี้แล้วกันเนาะ หุหุ สโลแกนเดิมที่ยึดมั่น....ต่อน้อยดีกว่าไม่ต่อครับ 5555
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 อยากอ่านอีกง่า T^T เอามาลงอีกสิเอามาลงอีก... เอามาลงอีกสิ!!!! อ่านแล้วบันเทิงสมองให้ลัลล้าได้ดีแท้(แม้จะแอบบั่นทอนปัญญาก็เถอะ= =")
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 ทำอะไรก็ได้งั้นเรอะ!! ที่นี่น่ะ!! เเบบนี้ก็ถล่มให้ราบไปได้เลยใช่ไหมผู้อำนวยการคร้าบบบบ ก๊ากกก 55555 ว่าเเต่..เล่นเลิกกลางคันเเบบนี้ก็เเย่เด้ ยังไม่ได้เเทงเลยยย
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 แอนนาสุดยอด ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผอ.รับเป็นโต๊ะเอง โอ้ว =[]=b ตลกมากครับ กร๊ากกกกก สั้นไปอ่ะ ไม่สะใจเลย ตอนนี้อ่านรู้เรื่องดีมากๆ ถูกใจๆ สู้ต่อไปนะไคท์ :555:
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 อะไรเนี่ย จะอ่านต่อง่ะ น้ำตาจะไหลเลยฉัน อาจารย์เป็นโต๊ะสะงั้น ชอบตอนที่ตรงนี้จังเลยๆๆ ไคท์ที่วิ่งมาถึงสะดุดฟังเสียงพูด....
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 กร๊ากกกกกกกกกกกก ซิลลี่ เห็นชื่อแล้วขำ เรียกเข้าไปได้น่ารักไม่เข้ากับนิสัยโรคจิตของมันเลยจริงๆ ฮา ทิ้งคำถามไว้อีกคำถาม กร๊าก ซิลเวอร์ : ถ้าผมอยากได้เคธแล้วจะให้จริงหรือ * - *
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 ยั้ย เดี๋ยว ยังไม่ได้แทงเลย - -" เอ้าไม่ช่ายย- - ตอนนี้ไคท์เหวอได้ใจจริงๆ กร๊ากกก
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 กร๊ากกกกกกกกกกกกกก อ่านแล้วหายเครียดเลย ตอนนี้อ่านแล้วเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง สนุกมากๆ เอามาลงอีก! น้อยไป! เอามาลงอีกคร้าบบอส อยากอ่านๆ แอนนาซูดยอด ผู้อำนวยการมีการเรียกให้มาสู้ต่อกันด้วย ซิลเวอร์กับทาซยังดีนะที่มีสามัญสำนึก ไม่ใช้เห็นพังขนาดนั้นแล้วยังสู้ต่อ ไคท์คราวนี้ได้ใจมากๆ ผมว่านะถ้าจะไม่ให้มีเรื่องก้ยกเคธให้ซิลเวอร์ไปเลย เคธจะยอมรึเปล่าน้า
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 555+ รอบนี้มาฮาตรงที่ท่านแอนนาเป็นโต๊ะนี่แหละ แบบว่าจุกเลย ก้ากๆๆๆๆ /me ลงไปนอนดิ้นพล่าน รอบนี้ไม่มันสะใจเลยเอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
Re: [Fiction]Korzentail ..โรงเรียนมหาบ้า..ตอนที่ 3.1 Up!! 09/04/51 เอาเถอะสั้นๆดีกว่าดอง(คำนี้เสียดแทงตัวเองจึ๊ก!!!) มาแทงกันต่อหน้าแบบนี้เลยรึนั่น.....^^;
