Chapter 1 The Enemy Ambush!! ในปี ศักราช UC 95 ณ ประเทศรัสเซีย ท่ามกลางพายุหิมะฤดูหนาว ฐานทัพลับของกองทัพโลก เมื่อได้ยินข่าวเรื่องกองทัพนีโอซีออนะสงครามที่อวกาศ บริเวณไซด์ 7 ได้สำเร็จนั้น จึงเข้มงวดเรื่องความปลอดภัยมากขึ้น จึงได้ตั้งหน่วยโมบิลสูทคอยลาดตระเวน เป็นกะเวร ท่ามกลางพายุหิมะ รถจิ๊บของทางทหารคันนึงได้ขับรถฝ่าพายุมุ่งหน้าไปที่ฐานทัพกองทัพโลก ในรถคันนั้น มีคนนั่งอยู่ในนั้น 4 คน เมื่อเข้าถึงหน้ารั้ว ยามก็เดินเข้ามาเช็ค คนขับก็ยื่นบัตรประจำตัวให้กับยาม ยามก็อนุญาติเปิดประตูรั้วให้รถคันนั้นเข้ามาในฐานได้ เมื่อเข้ามานั้นก็ลงออกมากจากรถ 3 คน แล้วเดินเข้าไปในข้างในของฐานทัพ ทหารหญิงที่มานั้นเมื่อเข้าไปในฐานก็ได้มองไปที่หุ่นโมบิลสูทจีกันซึ่งมีจำนวนย่อมๆประมาณ 20 กว่าตัวเอง “นี่หรือจำนวนหุ่นโมบิลสูทของที่นี่ น้อยกว่าที่หวังไว้มากจริงๆ” แต่ทันใดนั้นได้มีสิ่งที่เธอเตะตาอยู่ย่างนึง มันคือ หุ่นโมบิลสูทกันดั้มตัวนึง เป็นกันดั้มที่ลักษณะเหมือนกับกันดั้ม Rx-78 GP01 แต่สีไม่เหมือนกัน จากสีน้ำเงินเป็นสีดำ แต่เปลี่ยนแพ็คและติดตั้งแพ็คหลังแบบใหม่ให้สามารถลอยบนอากาศและก็ในอวกาศได้ด้วย “นี่หรือไพ่ตายของกองทัพโลก” ทหารนายหนึ่งก้เดินเข้ามาคุยกับชายคนที่พานักบิน 2 คนมา เพื่อพาพวกเขาไปที่ห้องบัญชาการ เมื่อทั้ง 3 เข้ามาในห้องบัญชาการนั้นก็เห็นพวกทหารกำลังทำงานกันอย่างวุ่นวาย ทั้งขาดการสื่อสารจากฐานทัพหลักของกองทัพโลก และเรื่องเสบียงที่ไม่สามารถส่งมาได้เพราะพายุหิมะ แล้วมีชายแก่คนนึงท่าทางเหมือนผู้บัญชาการก็เดินเข้ามาหาทั้ง 3 “พวกคุณมาถึงจนได้ เรากำลังต้องการพึ่งพวกคุณอยู่พอดี พวกคุณคือ นักบินที่ได้รับการคัดเลือกมาดีที่สุดของกองทัพเราสินะ เชิญตามสบายเลยครับ ผมพันเอก เจมส์ ยูโกวิช เป็นผู้รับผิดชอบที่นี่” เขาพูดจาอย่างอ่อนน้อมมากและเขาคาดหวังกับนักบินทั้ง 2 ด้วย “ขอบคุณครับที่กรุณาพวกเรา ผมพันตรี โฮเวิร์ด บัตเลอร์ เป็นคนพานักบินมาที่นี่ครับ” ชายคนที่มากับนักบินทั้ง 2 ก็ได้นแนะตัว “ผม ร้อยโท เฮล รูดอฟ ครับ” นักบินหนุ่มก็วันทยหัตถ์แนะนำตัวกับผู้พันเจมส์ “ดิฉัน ร้อยตรี ลิซ่า เมโดเรีย ค่ะ”นักบินหญิงก็วันทยาหัตถ์นแนะนำตัวเช่นกัน ทั้ง 2 ก็ใช้ชีวิตอยู่ในฐานทัพที่นี่เป็นเวลา 1 ปีนั้น ลิซ่าก็เดินออกมาจากห้องพักของตนแล้วก็เดินไปสำรวจอาวุธยุทธโทปกรณ์ แต่สิ่งที่เธอสนใจมากที่สุดคือ หุ่นโมบิลสูท GP01 สีดำที่เธอสนใจ “นี่สินะ หุ่นที่กองทัพโลกใช้ในสงครามนี่สินะ” ลิซ่าก็ได้แอบเข้าไปในห้องวิจัยหุ่นและแอบขโมยแบบแปลนของกันดั้มตัวนั้นมาแล้วกลับไปที่ห้องนอนของเธอเพื่อศึกษา เธอศึกษาได้อย่างละเอียดทั้งพลังงานที่ใช้เพิ่มขึ้น, เพิ่มประสิทธิภาพของเพราะกันดั้ม, ปืนบีมไรเฟิลก็เพิ่มให้รุนแรงกว่าบีมไรเฟิลอันอื่นไม่เหมือนกับปืนบีมไรเฟิลของหุ่นจีกันและได้รู้ว่า “หุ่นตัวนี้มีระบบ EXAM ซึ่งหุ่นตัวนี้จึงเป็นไปได้ยากที่จะควบคุมมันได้ ผู้ขับอาจจะได้รับความกดดันสูงจนบังคังได้ยากมาก แต่มันมีปฏิกิริยาของตัวมันก็คือ “เมื่อผู้ขับนั้นสามารถประสานกับระบบของเครื่องได้อย่างลงตัว มันจะกลายเป็นหุ่นที่ทรงพลังและน่ากลัวรวดเร็วมาก” ลิซ่านั้นได้หยิบเครื่องมือสารบางอย่าง มันมีหน้าจอ,แป้นพิมพ์ตัวอักษร และก็ลำโพงเหมือนเครื่องตรวจจับคลื่นวิทยุแต่ไม่ใช่ เมื่อเธอนั้นเปิดเครื่องเธอก็กดเข้าคลื่นสัญญาณการสื่อสารไปที่ใดที่นึงซึ่งไม่มีใครรู้ พอจับสัญญาณการสื่อสารได้ ก็ได้มีภาพขึ้นมาในหน้าจอ เป็นภาพของทหารในชุดของนีโอซีออนกำลังรับคลื่นสัญญาณ “นี่คลื่นสัญญาณของยานกัซม่า นั่นใครโปรดบอกชื่อ” ทหารนีโอซีออนก็ถาม “ฉันชื่อ อลิซาเบธ ริชเชอร์ คนที่ส่งมาสืบหาข้อมูลกันดั้มในฐานทัพลับของกองทัพโลก” เมื่อเธอบอกชื่อ ทหารนีโอซีออนก็แปลกใจจึงได้เรียกกัปตันยานมาคุย “อืม อลิซาเบธ จริงด้วย” กัปตันยานเมื่อเห็นใบหน้าของเธอก็รู้ทันที “กัปตันโอบีเมีย ฉันมีเข้อมูลให้คุณดู” เธอจึงหยิบแบบแปลนของหุ่นโมยิลสูท GP01 สีดำให้กัปตันของเธอโดยเธอใช้เครื่องแสกนภาพเสียบเข้าที่เครื่องสื่อสารของเธอจากนั้นส่งภาพผ่านวิทยุ ใช้เวลาประมาณ 1 นาที เมื่อกัปตันของเธออ่านแบบแปลนนั้นยังทำหน้าแปลกใจไม่น้อย “นี่หรือกันดั้มของทางกองทัพโลก?” “ใช่แล้วค่ะ ว่าแต่ว่าทางกองทัพจะเริ่มโจมตีที่นี่วันไหนหรือคะ??” เธอก็ถามเวลาการโจมตีของกองทัพนีโอซีออนที่จะโจมตีที่นี่ “อืม ในเมื่อเธอได้แบบแปลนของหุ่นโมบิลสูทตัวนั้นมาแล้ว เขาก็คงอนุมัติโจมตีใน 2 วันนี้เลยแหละ” กัปตันโอบิเมียก็ตอบ อลิซาเบธก็ตกใจที่กองทัพนั้นจะโจมตีได้เร็วกว่าที่เธอคิด “ว่าแต่ว่ากัปตัน อีกอย่างนึงกำลังทหารของที่นี่ น้อยกว่าที่เราคาดคิดมากนัก มีหุ่นโมบิลสูทเพียงจำนวน 20-30 กว่าเครื่อง จึงไม่มีอะไรต้องกลัวมากหรอก” อลิซาเบธก็รายงานข้อมูลกำลังทหารของกัปตันโอบีเมียให้ฟัง “อืม ต้องขอบใจด้วยนะ ที่เธอให้ข้อมูลกับพวกเราได้ละเอียดจริงๆ” เวลาก็ผ่านไป 2 วัน ถึงวันที่กองทัพนีโอซีออนโจมตี ทางด้านกองทัพโลกนั้นซึ่งส่งหน่วยลาดตระเวนจำนวน 5 เครื่องนั้นก็คอยสำรวจพื้นที่รอบๆท่ามกลางพายุหิมะ “นี่หัวหน้าเอส ทางพื้นที่ผมไม่ได้พบศัตรูอะไรใดๆเลย” นักบินจีกันก็รายงานต่อนักบินจีกันระดับหัวหน้าหน่วยของตน “โอเค สำรวจพื้นที่ตะวันตกเฉียงใต้ด้วย” เอส ก็ได้ให้คำสั่งแก่ลูกน้องของตน “ทราบแล้วเปลี่ยน” ลูกน้องของเอสก็ได้เข้าไปสำรวจพื้นที่บริเวณตะวันตกเฉียงใต้จำนวน 3 เครื่อง ลูกน้องของเอสคนนึงนั้นตรวจพื้นที่ได้พบสิ่งที่ไม่ชอบมาพากลบางอย่าง เขาได้ยินอะไรบางอย่างในพายุหิมะ ทันใดนั้นนัยน์ตาสีแดงฉานก็เปล่งแสงขึ้น มันก็ได้ใช้ดาบบีมซาเบลทิ่มเข้าอกของหุ่นจีกัน “อ๊าก!!!!!” นักบินก็โดนดาบบีมเสียบเข้าในค็อกพิคอย่างอนาถ หุ่นตัวที่โจมตีหุ่นจีกันนั้นคือ แจกด์ โดก้า รุ่นตัวสีขาว หุ่นโมบิลสูทที่มีระบบไซโคมิว ติดตั้งฟันเนล 6 อัน นักบินคนที่อยู่ข้างๆอีก 2 คนนั้นเมื่อได้เห็นการฆาตกรรมเพื่อนของตนอย่างโหดเหี้ยมนั้นก็โกรธจึงยิงบีมไรเฟิลใส่แจกด์ โดก้า “หึๆ พวกนายไม่ใช่คู่ต่อสู้ฉันหรอก!!” นักบินคนขับแจกด์ โดก้า มีท่าทางมั่นใจในฝีมือตัวเองสูง เขาควบคุมแจ็กด์ โดก้าหลบกระสุนบีมได้อย่างฉิวเฉียด และก็ยิงปืนบีมสวนกลับไปโดนหุ่นจีกัน 1 เครื่องระเบิด ทางด้านกลุ่มหัวหน้าเอสนั้นเมื่อได้ยินเสียงระเบิดก็รีบไปทันที “มาราร์ช เกิดอะไรขึ้น!!” เอสก็ติดต่อกับนักบินในพื้นที่นั้น “โมบิลสูทของศัตรูครับ หัวหน้า!!!ช่วยผมด้วย!!!ตู้ม!!!” มาราร์ชนั้นตอบได้ไม่นานก็โดนฆ่าตายไปเสียแล้ว “บ้าจริง!!คานาเบล นายติดต่อสัญญาณที่ฐานทัพ รายงานเรื่องทั้งหมดโดยด่วน” เอสก็สั่งให้คานาเบลติดต่อสัญญาณไปที่ฐานทัพ เอสได้รู้สึกถึงพลังกดดันบางอย่างในบริเวณรอบตัวเขา “แย่แล้วครับ!!!หัวหน้าเอส!!!ระวัง!!” คานาเบลนั้นก็ตะโกนร้องเตือนหัวหน้า ข้างหลังเขาทั้ง 2 นั้นมีหุ่นแอบโจมตีทางด้านหลัง กระสุนปืนกลก็สาดเข้าโจมตีทั้ง 2 เอสกับคานาเบลก็หลบได้แล้วหลบที่ตามโคดหินใหญ่ เอสนั้นก้เหลียวมองนั้น ที่เห็นคือ กองทัพเกียรา โดก้า หุ่นของทางกองทัพนีโอซีออนซึ่งเป็นหุ่นผลิตจำนวนมากเฉกเช่นเดียวกับจีกัน “เวรกรรม!!กองทัพเต็มไปหมดเลย!!เรารีบหนีก่อนดีกว่า!!” เอสกับคานาเบลก็ขับจีกันหนีจากพวกนีโอซีออน ระหว่างที่พวกเขาหนีนั้น เขาก็มองขึ้นไปข้างบนนั้นยานแม่ลำใหญ่มหึมาสีแดงบนน่านฟ้าได้ปล่อยกองทัพโมบิลสูทเกียรา โดก้า ลงมาจากยานจำนวนมาก ในฐานทัพของกองทัพโลกนั้นเมื่อได้รับข่าวกรองว่ากองทัพโมบิลสูทของนีโอซีออนได้กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้จึงได้เปิดสัญญาณฉุกเฉินทุกที่ในฐานให้นักบินทุกคนขึ้นประจำโมยิลสูททุกคนเพื่อป้องกันการโจมตี เฮลกับอลิซาเบธซึ่งปลอมชื่อเป็นลิซ่านั้นก็ได้มีโอกาสขับยาน หุ่นGP01 สีดำ ลิซ่านั้นก็ได้ขึ้นเข้าไปบันไดนั้น เฮลก็ขึ้นตามหลัง ลิซ่านั้นหันไปหาเฮลแล้วชักปืนพกออกมาแล็งที่เฮล “เฮ้ย!!ลิซ่า!!ทำอะไรของเธอนะ!!” เฮลก็ตกใจในสิ่งที่ลิซ่าทำอยู่ “ขอโทษนะเฮล ฉันไม่ได้อยู่ข้างเดียวกับแก” แล้วลิซ่าก็ยิงปืนใส่เฮล เฮลนั้นก็ถูกยิงเสียการทรงตัวตกบันไดลงมานอนกองบนพื้น เฮลนั้นยังไม่ตายสนิทเพราะว่าเขาเอาแขนขวามาบังหน้าไว้ กระสุนจึงโดนที่แขนขวา แต่เขาก็ตกบันไดลงมาสลบซะก่อนนี่นา กรรม... “หนอยแน่ะ....ลิซ่า.....” เฮลก็รู้สึกแค้นใจที่ถูกเพื่อร่วมทีมทรยศ “ฉันไปละนะ เฮล” ลิซ่าก็เช้าไปในโมบิลสูท จากนั้นเธอก็เข้าควบคุมโมบิลสูทได้อย่างเรียบร้อย ข้างในฐานนั้นซึ่งมีแต่หุ่นโมบิลสูทของลิซ่าตัวเดียว เธอจึงฉวยโอกาสทำลายฐานทัพด้วยปืนบีมไรเฟิล กองทัพโมบิลสูทของกองทัพโลกนั้นที่กำลังต่อสู้กับกองทัพของนีโอซีออนอย่างเอาเป็นเอาตายนั้นเมื่อฐานถูกทำลายนั้น ทุกคนต่างพากันระส่ำระส่าย “ว่าไงนะ!!!เราถูกทรยศเหรอเนี่ย???” แดเนียล นักบินโมบิลสูทจีกันซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้นำในการสู้รบแทนเอสนั้นเมื่อรู้ว่าฐานทัพทำลายจากคนทรยศนั้นก็ตกใจและแค้นเคืองใจ ทางด้านนอกสมรภูมินั้น เอสกับคานาเบลซึ่งมาถึงฐานนั้น ทั้ง 2 ก็เห็นสมรภูมิการต่อสู้ของกองทัพโลกกับกองทัพนีโอซีออนนั้น จึงรีบเข้าไปในนั้นด่วนเพื่อสู้รบ “แดเนียล!!แกอยู่ในนั้นไหม นี่ฉันเอง เอส” เอสก็ส่งสัญญาณติดต่อที่แดเนียล “เอ๊ะ เอส หายไปไหนมานะ ตอนนี้ฐานเราถูกทำลายแล้ว เราโดนทรยศซะแล้ว!!” แดเนียลได้บอกเรื่องนี้แก่เอสนั้นเขาก็ตกใจมาก “ว่าไงนะ!!!ถ้าพวกมันขโมยกันดั้มไปละก็ มีหวังเราแพ้สงครามแน่ คานาเบล!!มากับฉัน แดเนียลแกคอยเฝ้าที่นี่ไว้!!” เอสกับคานาเบลก็ได้มุ่งหน้าเข้าไปที่ฐาน ทั้ง 2 ได้เห็นกันดั้ม GP01 สีดำ ทำลายจีกัน 2 ตัวอยู่นั้นจึงเข้าโจมตีใส่ “นั่นสินะ คนทรยศ” คานาเบลก็รู้สึกแค้นเคืองใจ จึงชักปืนบีมไรเฟิลออกมายิงใส่ลิซ่า “ฉันนะ!!ไม่มีวันแพ้ฝีมืออย่างพวกนายหรอก!!” ลิซ่าก็ยิงปืนบีมไรเฟิลตอบโต้ใส่คานาเบล แต่คานาเบลหลบได้ เอสจึงใช้โอกาสเข้าประชิดกับกันดั้มโดยใช้บีมซาเบลฟันใส่กันดั้ม แต่กันดั้มนั้นก็ได้นำโล่มากันรับการโจมตีของบีมซาเบลไว้ได้ทันจึงดันจีกันของเอสถอยออกไป “เธอคือ..ลิซ่า นี่??? ทำไม?? เธอถึงทรยศพวกเราละ!!” เอสนั้นเมื่อเห็นใบหน้าคนขับกันดั้มผ่านหน้าจอการติดต่อนั้นก็แปลกใจมากที่ลิซ่าเป็นคนทรยศ “ฉันนะ....ไม่ใช่ลิซ่าซะหน่อย....ฉันคือ พันตรี อลิซาเบธ ริชเชอร์ แห่งกองทัพนีโอซีออน” เธอก็เปิดเผยตัวตนของเธอ “ว่าไงนะ!!!หนอยแน่ะ ฉันไม่ยกโทษให้เธอแน่!!” เอสก็โกรธจึงใช้ดาบบีมซาเบลต่อสู้กับลิซ่าอย่างดุเดือด ทางด้านเฮลนั้นซึ่งฟื้นจากการสลบได้นั้นก็ได้พยายามขึ้นบันไดเพื่อขึ้นไปบังคับหุ่นโมบิลสูท GP01 สีดำอีกตัว “อึ๊ย......หนอยแน่...” เฮลก็พยายามลากสังขารของตนเดินเกาะขึ้นบันไดจนถึงห้องค็อกพิค เมื่อเปิดประตุค็อกพิคนั้นเขาก็เห็นผู้หญิงสาวคนนึงซึ่งแอบอยู่ในค็อกพิคโดยสภาพจิตใจที่กลัวสงคราม “นี่เธอ...เป็นใครนะ??” เฮลก็ถาม “อ๋อ....คือฉัน....ชื่อ เรเน่ วิง เป็นพลเรือนที่อาศัยที่นี่...ว่าแต่ว่า คุณขับไอ้นี่เป็นใช่ไหม???ช่วยพาฉันหนีไปทีเถอะ ฉันกลัว..ได้โปรดเถอะ” เรเน่นั้นต้องการให้เฮลพาตนหนีออกจากที่นี่ แต่เฮลนั้นได้ยินเสียงปืนและระเบิด พวกพ้องของเขากำลังต่อสู้กัน เขาก็ไม่อยากจะหนีออกจากสมรภูมิได้ แต่เขาก็ไม่อยากทิ้งเธอไว้ด้วย “เอ่อ....คือ...ที่จริงฉันนะ จะทิ้งเพื่อนทหารไว้ที่นี่ไม่ได้หรอก ฉันต้องออกไปช่วยพวกเขา” เฮลนั้นปฏิเสธที่จะพาเรเน่กับตนหนีสงคราม “ได้โปรดเถอะ...ฉันยังไม่อยากตาย.....พาฉันหนีเถอะนะ” เรเน่นั้นขอร้องให้เฮลพาหนีจนน้ำตาของเธอไหลออกมา เฮลนั้นตัดสินใจไม่ถูก “ฉันนะ ไม่ทิ้งเธอหรอก แต่ฉันจะต้องไปช่วยพวกที่อยู่ข้างนอก..ด้วย....อ๊าก...” เฮลนั้นก็ล้มลงไปในค็อกพิค “คุณคะ!!เป็นอะไรไป!!” เรเน่เห็นเฮลล้มลงไปนั้นก็ตกใจช่วยพยุงเฮลลุกขึ้น เธอเห็นบาดแผลที่แขนขวาของเฮลก็ตกใจ “ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังไหว......ฉันจะพาเธอไปด้วยก็ได้” เฮลนั้นก็พยายามขับหุ่นโมบิลสูท “แต่ถ้าเกิดคุณตายในสนามรบ ฉันก็ตายด้วยนะสิ..” เรเน่ก็พูดเพื่อโน้มน้าวให้เฮลหนี “ไม่เป็นไรหรอก...เชื่อมือฉันได้...” เฮลนั้นก็ขับ GP01 สีดำออกไปจากฐาน ทางด้านการต่อสู้ระหว่างเอสกับลิซ่านั้นซึ่งดำเนินอยู่นั้น “ตายซะ!!” อลิซาเบธก็ใช้ดาบบีมซาเบลตัดแขนขวาที่ถือบีมซาเบลไว้ของเอส เอสนั้นขาดแขนขวาในการรบ ทำให้เขาเสียเปรียบอย่างมาก “ฉันไม่ยอมหรอก!!” เอสจึงใช้ปืนเม็ดถั่ววัลแคนบนหัวยิงใส่อลิซาเบธ แต่แค่ปืนเม็ดถั่วนั้นแทบไม่สะทกสะท้านอะไรกับหุ่น GP01 สีดำเลยแม้แต่นิด “หัวหน้าผมมาช่วยแล้ว!!” ทันนั้นคานาเบลก็ชักบีมซาเบลออกมาเข้ามาสู้กับอลิซาเบธเพื่อช่วยเอส “ถ้างั้นนายมาเป็นคนแรกที่ตายด้วยกันดั้มตามกฎของกันดั้มดีกว่า!!” อลิซาเบธก็โจมตีสวนกลับฟันร่างของจีกันที่เอวแนวนอนขาดเป็น 2 ท่อน แล้วลิซ่าก็ใช้ดาบปักอกของจีกันตอนที่ขาดทั้ง 2 ท่อน ร่างของจีกันก็ระเบิด “คานาเบล!!!” เอสก็โกรธจึงใช้มือซ้ายทิ้งโล่ออกหยิบปืนบีมไรเฟิลของตนออกมายิงใส่กันดั้ม GP01 สีดำของอลิซาเบธ แต่อลิซาเบธนั้นสามารถหลบการโจมตีของเอสได้อย่างสบาย “นี่เธอเป็นนิวไทป์เหรอเนี่ย??” เอสก็รู้ทันทีว่าเธอคือนิวไทป์ ทั้งการเคลื่อนไหวและหลบการโจมตีได้ทั้งหมด ทำให้เขาสันนิษฐานอลิซาเบธว่าเป็นนิวไทป์ “ถูกต้องแล้ว!!” อลิซาเบธนั้นก็เข้ามาฟันแขนซ้ายของจีกันของเอสได้อย่างฉับพลัน จากนั้นเธอก็จะใช้บีมซาเบลโจมตีใส่เอสอีกรอบนั้น ได้มีกระสุนบีมไรเฟิลพุ่งเข้ามาที่อลิซาเบธนั้น เธอนั้นรู้สึกถึงกระสุนบีมได้เธอจึงหลบได้ “นั่นใครนะ??” อลิซาเบะก็หันไปมองที่หุ่นกันดั้ม GP01 สีดำของเฮล เกร็ดเล้กน้อยจากตอนที่ 1 - สมรภูมิที่ไซด์ 7 นั้น เคยเป็นที่ๆแม่ของคามิว บีดันตายและเป็นการต่อสู้ครั้งแรกของทีทานซ์กับเอวโก้ในกันดั้มเซต้า - แต่งยาวไปหน่อยเพราะมันอินนะครับ นี่คือ กันดั้ม GP01 สีดำ http://pds5.egloos.com/pds/200708/13/82/e0035782_46c04cb689ecd.jpg ใหญ่ไปหน่อยอะนะ
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ว้ากก ตอนแรกออกมาแล้ว ~~ เริ่มมาก็ขโมยหุ่นกันเลย... ทำไมพวกกองทัพโลก งี่เง่าโดนหลอกง่ายจริงวุ้ย 55+ เฮล มือเจ็บแต่ยังโชว์เท่ พาสาวออกไปสู้อีก งืมๆ [action]นีโอซีออน จงเจริญ!! เพื่อตัวละครเราด้วย แหะๆ[/action]
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory โอ้ตอนแรกมาแล้ว ผมว่าบรรยายหรืออธิบายให้ละเอียดเกี่ยวกับคำศัพท์เฉพาะทางสักนิดก็จะดีนะครับ ไอ้คนรู้จักกันดั้มน่ะไม่มีปัญหา แต่ถ้าคนที่ไม่ค่อยรู้จักหรือรู้จักแค่เผิน ๆ มาอ่านจะทำให้งงเอาได้ จุดเชื่อมต่อตัวละคร ฉากหรือเหตุการณ์บางจุดยังรู้สึกเหมือนไม่ต่อเนี่องเท่าไหร่ แต่ผมเข้าใจว่าบรรยายตามภาษาของเรื่องกันดั้มอะนะครับ พยายามเข้าครับ รออ่านต่อ
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory มาเร็วแฮะ..... มีการขุดโปรเจคสมัย 0083 มาผลิตใหม่ด้วยแฮะ แม่เจ้า เห็นด้วยกับที่ท่านรีพลายบนพูดมานะงับ อาจจะวงเล็บรายละเอียดคร่าวๆให้คนที่ไม่ได้รู้จักกันดั้มไว้ข้างหลังให้เข้าใจมากยิ่งขึ้นก็ได้นะครับ อุตส่าห์เล่นมุขกฏของกันดั้มแฮะ แม่เจ้า ว่าแต่....กฏข้อไหนหว่า = ="a เอาเป็นว่าจะรอชมตอนต่อไปขอรับ ^^b
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory โฮ่ ตอนแรกมาก็ขโมยกันดั้ม + บู้กันมันส์เลยแฮะ ตอนหน้าท่าจะมันส์ยิ่งกว่านี้ ส่วนเรื่องการใช้ภาษาการใช้คำ ถือว่าใช้ได้ดีมากเลย แต่ขอติเรื่องความต่อเนื่องของเนื้อเรื่อง นิดนึงนะ บางส่วนตัดฉากไปอีกด้านนึงเร็วไปหน่อย ทำให้บางอย่างดูขาดความต่อเนื่องไป แต่โดยรวมถือว่านี่เป็นฟิคแนวกันดั้มที่สนุกเรื่องนึงเลยล่ะ ขอให้พยายามต่อไปนะครับ * */
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ไม่ได้สมัครเพราะขี้เกียจสมัครครับ (แต่ไม่แน่หมดเขตวันนี้อาจจะไปสมัครก็ได้) แต่เข้ามาดูรายละเอียดเล็กน้อยๆที่มองข้ามไป “นี่สินะ หุ่นที่กองทัพโลกใช้ในสงครามนี่สินะ” << ขึ้นต้นด้วยนี่สินะ ลงท้ายด้วยนี่สินะ มันดูวกวนขาดการเรียบเรียงนะครับ เธอจึงฉวยโอกาสทำลายฐานทัพด้วยปืนบีมไรเฟิล<< เรียกบีมไรเฟิล จะดีกว่าไมควรจะเรียกปืนบีมไรเฟิลนะครับ มันออกดาดๆยังไงก็ไม่รู้ หรือไม่ก็เรียก ปืนไรเฟิลไปเลย อลิซาเบะก็หันไปมองที่หุ่นกันดั้ม GP01 สีดำของเฮล<< บอกว่าดู กันดั้ม GP01 ก็พอครับ ไม่ต้องใช้หุ่นหรอกมันแปลกๆเกินไป -------------------------------------------------------------- นี่เป็นเพียงทัศนคติส่วนตัวนะครับ ลองพิมพ์แล้วอ่านหลายๆรอบดูหากไม่ได้ใจความก็แก้ก่อนก็ได้ไม่ต้องรีบหรอก (ผมรู้นะหลายคนไม่ว่างเหมือนผม555555555555) แล้วอีกหลายอย่างเช่น หุ่นโมบิลสูท << จริงๆไม่ใช้คำซ้อนกันจะดีกว่าเพราะMSนั้นก็หมายถึงหุ่นชนิดนึงอยู่แล้ว
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอนที่ 2 การเจอกันของ New GP01 ทั้งคู่ “นายอีกแล้ว เฮล..” อลิซาเบธก็แปลกใจที่เฮลนั้นยังลากสังขารขับมาล่าเธอ “ลิซ่า!!! ฉันไม่ปล่อยเธอแน่!!” เฮลก็ขับกันดั้มชักดาบบีมซาเบลออกมา แล้วเข้าโจมตีอลิซาเบธทันที อลิซาเบธนั้นก็ใช้ดาบบีมซาเบลรับการโจมตีจากดาบบีมซาเบลของเฮล จากนั้นเธอก็ดันเฮลออกไปแล้วก็ใช้ดาบบีมพุ่งแทงทันที ดาบบีมนั้นกำลังพุ่งเข้าไปที่หัวของกันดั้มแต่เฮลก็บังคับหลบได้อย่างฉิวเฉียด “ตายซะ!!!” เฮลก็ยิงปืนวัลแคน(ปืนเม็ดถั่วที่หัวกันดั้ม)ใส่กันดั้มของอลิซาเบธ “ของแบบนั้นใช้กับฉันไม่ได้หรอก!!” อลิซาเบธก็ใช้โล่กันจากนั้นก็ใช้โล่พุ่งชนกันดั้มของเฮลล้มลงไป แต่เฮลนั้นก็บังคับมันยืกขึ้นมา ในจังหวะนั้นอลิซาเบธก็ใช้ขาของกันดั้มแตะกันดั้มของเฮลล้มไป “คราวนี้แหละตายซะ!!” เฮลก็ใช้ดาบบีมซาเบลทิ่มลงไปที่เฮล เฮลนั้นก็บังคับขากันดั้มเตะขาของอลิซาเบธ กันดั้มของอลิซาเบธก็หกล้มลงไป “แกนั่นแหละที่ตาย!!” เฮลก็ฉวยโอกาสเอาดาบบีมซาเบลของตนทิ่มเข้าไปที่กันดั้มของอลิซาเบธ “ไม่มีทางหรอก!!” อลิซาเบธก็บังคับแขนซ้ายของกันดั้มที่ว่างเปล่าหยิบบีมซาเบลมาอีกเล่ม ป้องกันการโจมตีของเฮลโดยใช้ดาบบีมซาเบลคู่ไขว่ไว้ จากนั้นเธอก็ดันเฮลออกไปแล้วก็ใช้ขาขวาถีบเข้าไปที่ท้องของกันดั้มของเฮล “อ๊าก!!” กันดั้มของเฮลก็โดนถีบเข้าที่ท้องจนเกือบเสียหลัก “ตายซะ!!!!!!” อลิซาเบธก็ใช้ตัวกันดั้มพุ่งชนใส่กันดั้มของเฮล กันดั้มของเฮลก็โดนพุ่งชนถอยข้างหลัง แต่อลิซาเบธก็พยายามดันเฮลถอยออกไปเรื่อยจน กันดั้มของเฮลไปล้มลงที่ซากอาคาร “คราวนี้แหละตายซะ!!” ในจังหวะเสี้ยววินาทีนี้เฮลก็ใช้ดาบบีมซาเบลของตนจะพุ่งทิ่มเข้าที่ค็อกพิตของกันดั้มที่เฮลขับ “เฮล!!!ระวัง!!!” เรเน่ก็เตือนเฮล เขานั้นก็หันกลับไป ดาบกำลังทิ่มเข้าที่ข้างหน้าเข้าแล้วนั้น และในอีกเสี้ยววินาทีอันฉับพลันนั้น... “หยา!!!” เอสก็ใช้หุ่นจีกัน แขนด้วนคู่พุ่งเข้าชนผลักอลิซาเบธกระเด็นออกไป “เอสนี่???” เฮลก็แปลกใจมากที่เอสมาช่วยตนไว้ เร่เน่ก็โล่งใจที่เธอกับเฮลยังไม่ตาย เอสกับอลิซาเบธก็เผชิญกันอีกครั้ง “สภาพอย่างนั้น นายคิดจะสู้ฉันอีกหรือไงฮะ!!!” อลิซาเบธก็เก็บดาบบีมอีกเล่ม แล้วหันใช้เพียงเล่มเดียวเหมือนเดิม “ฉันนะไม่กลัวแกหรอก!!!” เอสก็พยายามดึงดันที่จะสู้ ตนจึงขับจีกันของตนในสภาพที่ไร้ทางสู้ออกไปสู้ อลิซาเบธก็ปักแกว่งดาบของตนเพื่อฆ่าเอส แต่เอสก็ขับจีกันหลบได้อย่างคล่องแคล่วและเขาก็ใช้ปืนวัลแคนสาดยิงใส่กันดั้มของอลิซาเบธ “เอส.....ตลอด 1 ปีมาเนี่ย...ฉันต้องเป็นลูกไล่ให้แกตลอดเลยสินะ...แต่ตอนนี้ฉัน อลิซาเบธคนนี้ มันคนละคนกันแล้ว!!” อลิซาเบธก็ได้ปัดแกว่งจนทำให้เอสเริ่มหลบลำบาก “อะไรกัน???ฉันรู้สึกถึงแรงกดดันของอลิซาเบธ หรือว่าเธอคือนิวไทป์หรอกหรือนี่” เอสนั้นพึ่งรู้สึกได้ถึงความสามารถของนิวไทป์ แท้จริงแล้วตลอด 1 ปีที่อลิซาเบธแฝงตัวเธอไม่เคยเผยพลังนิวไทป์ของตนเลยซักครั้ง เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เอสต้องตกใจเช่นกัน “ฉันนะคือผู้ชนะ!!!” อลิซาเบธก็ฟันหัวของบีมซาเบลหลุดสะบั้นออกจากตัว “และก็เป็นผู้ชนะต่อไป!!” จากนั้นเธอก็ใช้ดาบทิ่มเข้าที่ค็อกพิตของจีกัน ดาบบีมซาเบลของอลิซาเบธนั้นโดนเข้าทะลุห้องเครื่องค็อกพิตของหุ่นจีกัน หุ่นจีกันจึงได้นอนสงบนิ่งตามบุญตามกรรม อลิซาเบธนั้นก็ภูมิใจที่เธอฆ่าเอส นักบินของกองทัพโลกได้สำเร็จ เธอจึงปักบีมซาเบลตรงที่ค็อกพิตทิ้งไว้และชักบีมซาเบลอีกอันนึงออกมาใช้ แล้วหันหลังและไปทำลายหุ่นNew GP01 ของเฮลต่อ อลิซาเบธก็ขับกันดั้มตามไปจนถึงกันดั้มของเฮล ทางด้านเฮลก็พยายามบังคับกันดั้มของตนลุกขึ้นแต่ทว่าโชคร้ายเสียจริงๆเลย บาดแผลกระสุนที่แขนข้างขวาของเฮลนั้นเป็นแผลที่ลึกดังนั้นเลือดก็ออกเยอะ ทำให้เขาเสียเลือด เฮลก็เริ่มหน้ามืดตามัว และเริ่มหมดเรี่ยวแรง “เฮล!!!ตื่นสิ!!!” เรเน่ก็พยายามเรียกเตือนสติให้เฮลคืนสติ “บ้าเอ๊ย......” เฮลนั้นพยายามใช้แรงฮึดสุดท้ายบังคับกันดั้มของตนลุกขึ้นมา แต่ตรงหน้าเขาก็มีมีกันดั้ม New GP01 ของอลิซาเบธขวางอยู่ข้างหน้า อลิซาเบธนั้นรู้ว่าเฮลนั้นถูกยิงและเริ่มหมดเรี่ยวแรงแล้วแน่ๆ เพราะเธอสังเกตการณ์บังคับของเฮลแตกต่างไปจากเมื่อกี้มาก เหมือนคนตายซาก เธอจึงเปิดระบบสื่อสารเข้าไปที่กันดั้มของเฮล “เฮล สภาพตัวนายยังสู้กับฉันไม่ได้หรอก ยอมแพ้ซะ!!เพื่อชีวิตนายและเพื่อชีวิตของผู้หญิงคนนั้นด้วย เฮลนั้นเมื่อได้ยินดังนั้นก็เริ่มเครียด ถ้าเกิดเขาผลีผลามเข้าสู้กับอลิซาเบธนั้นมีโอกาสสูงที่เขาและเรเน่ต้องตาย เขาจึงต้องเลือกระหว่างจะสู้หรือหนี เรเน่นั้นทนไม่ได้กับคำพูดของอลิซาเบธจึงได้เข้าไปที่หน้าจอตรงหน้าเก้าอี้บังคับโมบิลสูทของเฮล “ยัยบ้าเอ๊ยะ!!!!คนทรยศ!!!ฉันไม่สนหรอกที่จะตายนะ!!!!” คำพูดของเธอนั้นทำให้เฮลกับอลิซาเบธตะลึงมาก “อะไรของเธอนะ เรเน่!!เธอก็จะตายเพราะฉันเปล่าๆ” เฮลก็แย้งกับคำพูดของเธอเพื่อชีวิตของเธอเอง “ช่างเหอะน่า เฮล นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เห็นไฟสงครามครั้งสุดท้ายก็เป็นได้ นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันหวังมากกว่าการมีชีวิต!!!” คำพูดของเรเน่นั้นทำให้เฮลถึงกับอึ้งตะลึง เฮลนั้นเริ่มมีกำลังใจขึ้น เขาก็จับแผงบังคับและเตรียมสู้ตาย “อลิซาเบธ ฉันกับเรเน่ไม่สนหรอกที่จะตาย ถึงนี่จะเป็นภารกิจแรกแต่เป็นภารกิจที่สำคัญครั้งนึงในชีวิต(ก็มีภารกิจเดียวนี่หว่า) ฉันพร้อมสู้ตายแล้ว!!!!!!” เฮลก็บังคับหุ่นพุ่งเข้ากระแทกชนใส่อลิซาเบธอย่างฉับพลัน อลิซาเบธก็ถูกชนถอยออกมาแต่ยังบังคับไว้ได้ “ถ้างั้นตายซะ!!” อลิซาเบธก็ใช้ดาบบีมซาเบลปัดแกว่งสู้กับเฮล เฮลก็ใช้ดาบบีมซาเบลกันการโจมตี การต่อสู้ของทั้ง 2 เริ่มดุเดือดขึ้น อลิซาเบธก็เริ่มเอาจริง เธอฟันใส่เฮล เฮลก็ใช้โล่รับการโจมตีไว้ได้ทันแต่เธอก็ยังฟันใส่ไม่ยั้งจนโล่แตก แล้วเธอก็ใช้ดาบจะทิ่มใส่เฮล แต่เฮลนั้นชักดาบบีมซาเบลออกมาอีกเล่มแล้วใช้ดาบคู่ไขว่หยุดการโจมตีเอาไว้แล้วก็ดันออกไป เฮลก็ใช้ดาบคู่ฟันใส่ไม่หยุดแต่อลิซาเบธก็พอหลบได้ “อึ๊ก.............” เฮลนั้นก็รู้สึกเจ็บทรมานกับบาดแผลแขนขวาของตนที่ไหลออกไม่หยุด “เฮล!!!!ตอนนี้ฉันไม่ไว้ชีวิตแกแล้ว!!!” อลิซาเบธก็ใช้ดาบเล่มเดียวฟันใส่ไม่ยั้ง แต่เฮลก็ใช้ดาบคู่ไขว้กันการโจมตีไว้ แผลของเฮลเลือดออกไม่หยุดทำให้เขาจะไม่มีแรงพอควบคุมไว้ได้แล้ว อลิซาเบธจึงฉวยโอกาสใช้ดาบเข้าทิ่มเข้าที่กันดั้มของเฮล เรเน่กับเฮลก็เตรียมใจตายไว้เรียบร้อยแล้วเช่นกัน “ฉันไม่ยอมหรอกอลิซาเบธ!!!!!!!” ช่วงเสี้ยววินาทีนั้นได้มีหุ่นจีกันตัวนึงวิ่งเข้าผลักกระแทกร่างของNew GP01 ของอลิซาเบธออกไป ในช่วงที่กันดั้มของอลิซาเบธจะเสียหลักถอยไปด้านข้างนั้นหุ่นจีกันที่ค้อกพิตถูกดาบปักคาไว้นั้นก็ถูกเปิดออกมาเป็นนักบินถืออาวุธจารบี(ปืนยิงจรวด RPG)เล็งไปที่กันดั้มของอลิซาเบธ “ลาก่อน เพื่อน!!!” นักบินคนนั้นคือเอสที่มีรอยที่ไหล่ซ้ายจากลำแสงดาบบีมแล้วเขาก็ยิงจรวดพุ่งออกไป จรวดพุ่งเข้าไปที่อกของกันดั้ม(เหนือห้องค็อกพิตขึ้นไปอีก) ทำให้เกิดการระเบิดที่บนอกของกันดั้ม “เฮ้ย!!!” อลิซาเบธที่โดนโจมตีอย่างแรงนั้น เพียงโดนที่ระหว่างอกของกันดั้มแต่โชคดีที่ไม่โดนที่ค็อกพิตทำให้เธอรอดจากระเบิด แต่ความรุนแรงของระเบิดทำให้กันดั้มสูญเสียการควบคุมและทำให้เสียหายหนัก หน้าที่ของเธอคือ ขโมยอาวุธที่พัฒนาล่าสุดจากกองทัพโลกและนำกลับยานแม่ “แย่ละ กันดั้มมีการเสียหายหนัก พลังงานเริ่มพัง ต้องรีบชิ่งซะแล้ว” อลิซาเบธก็เริ่มหันหลังหนีแต่ถ้าเธอหนีไปก็ปล่อยให้หุ่น New GP01 ของเฮลรอดไป ซึ่งเธอไม่ต้องการให้มี 2 ตัว “หัวหน้า!!!” อลิซาเบธนั้นได้ยินสัญญาณการสื่อสารมาจากโมบิลสูทเกียรา โดก้า ที่กำลังมุ่งหน้ามา เธอจึงเปิดสัญญาณและทำการสื่อสารกับกองทัพเกียรา โดก้าที่กำลังมุ่งหน้ามาช่วยเธอ “พวกนายกำจัดหุ่นโมบิลสูทตัวนั้นให้หน่อยนะ ส่วนฉันจะพาหุ่นตัวนี้กลับยานแม่เพื่อซ่อมแซม!!”อลิซาเบธก็ให้พวกกองทัพเกียรา โดก้า จัดการแทนเธอ “รับทราบครับ!!!” นักบินเกียรา โดก้าก็ได้รับคำสั่งและกำลังมุ่งหน้ามากำจัด New GP01 ของเฮล อลิซาเบธนั้นก็มองไปที่กันดั้ม New GP01 ของเฮล เธอก็แค้นเคืองใจแล้วก็บินหนีกลับยานแม่ “หนอยแน่ะ!!!ลิซ่า!!” เฮลนั้นก็พยายามขับตามไปนั้นแต่ก็ทนบาดแผลไม่ได้ “เฮล อย่าฝืนเลย!!!เธอทำดีแล้ว!!” เรเน่ก็ห้ามไม่ให้เฮลตามอลิซาเบธไป เฮลจึงขับกันดั้มไปที่โรงอาคารที่ยังไม่เสียหายมาก เขาก็ลงจอดกันดั้มโดยมีเรเน่คอยพยุงพาลงมา เรเน่ก็ฉีกแขนเสื้อของเธอมามัดแผลของเฮลเพื่อห้ามเลือดไม่ให้ออกมามากกว่านี้ในตอนที่เฮลนอนสลบในอาคาร ทางด้านในสมรภูมิ แดเนียลกำลังต่อสู้อยู่นั้นได้สั่งทหารโมบิลสูทถอยออกมาจากสมรภูมิ ทำให้กองทัพนีโอซีออนได้มีชัยเหนือกองทัพโลกอีกครั้ง กองทัพเกียรา โดก้าตามคำสั่งของอลิซาเบธนั้นก็พยายามตรวจหากันดั้ม New GP01 อยู่นั้น และเวลาก็ผ่านไป 2 ชั่วโมง “สงสัยคงหายไปแล้วมั้ง” นักบินโมบิลสูท เกียรา โดก้าคนนึงนั้นก็พูดขึ้น “เฮ้ย..ไม่น่าจะหายไปไหนหรอก เพราะจากที่ในพายุหิมะตอนนี้คงหนีไปได้ไม่ไกลหรอก” หัวหน้าของทีมนั้นก็ขัดแย้งกับความคิดเหล่านั้น “เฮ้ย!!!หัวหน้า!!!ตรงนั้นแน่ๆ” นักบินโมบิลสูทคนนึงได้สังเกตที่อาคารที่ยังไม่ได้รับความเสียหาย “อืม..คงใช่ที่นั่นแน่ เรายังไม่ได้สำรวจที่นั่นเลย แต่ที่อื่นๆก็ไม่เจอคงเป็นที่นี่แหละ” หัวหน้าทีมก็จึงพาทีมมุ่งหน้าไปที่อาคารที่ว่า ทางด้านเรเน่กับเฮลนั้น เรเน่ก็สังเกตเห็นหุ่นเกียรา โดก้า จำนวน 20 กว่าตัวกำลังมุ่งหน้ามาที่อาคารที่ทั้ง 2 หลบอยู่ เธอจึงปลุกเฮลที่สลบ “เฮล!!!!!ตื่น!!!ศัตรูมันกำลังมา......ตู้ม!!!!” ทันใดนั้นอาคารก็โดนระเบิดซึ่งมาจากปืนใหญ่ของเกียรา โดก้าที่ยิงมานั้น ทำให้เฮลกับเรเน่ก็โดนแรงระเบิดล้มลงไป กองทัพเกียรา โดก้านั้นก็ได้สาดกระสุนปืนกลยิงเข้าที่ห้องอาคาร จนทำให้อาคารเกิดระเบิดขึ้นอีกครั้งทำให้เกิดไฟไหม้อย่างรุนแรงแต่อาคารนั้นยังไม่ถึงขั้นพังทลาย เพลิงไฟนั้นทำให้กองทัพเกียรา โดก้ามองไม่เห็นเป้าหมาย “หยุดยิงก่อน!!!” หัวหน้าหน่วยก็สั่งลูกน้องหยุดยิง สักพักในกองเพลิงได้มีเสียงอะไรบางอย่างกำลังเข้ามาหาพวกเขา “หัวหน้า!!นั่นอะไรนะ?!!” ทหารเกียรา โดก้านายนึงสังเกตเห็นอะไรบางอย่างในกองเพลิง ในกองเพลิงนั้นมีกันดั้ม New GP01 เดินออกมาจากกองไฟพร้อมทำท่ากำลังใช้มือทั้ง 2 ประสานอุ้มอะไรบางอย่าง นั่นคือร่างของเรเน่ที่กำลังสลบอยู่ กันดั้มตัวนั้นก็นำร่างของเรเน่นั้นไปไว้ที่อาคารชั้นดาดฟ้า เรเน่นั้นก็ตื่นขึ้นมาพบกันดั้มอุ้มร่างเธออยู่นั้นก็แปลกใจนิดๆ เมื่อลงมาบนพื้นอาคารดาดฟ้านั้นก็มองไปที่กันดั้ม ในห้องเครื่องค็อกพิตนั้นเฮลก็กำลังจ้องเรเน่อยู่ แล้วก็เดินหันไปหาพวกกองทัพเกียรา โดก้า “โธ่เอ๊ย!!!ยืนบื้อทำอะไร ยิงสิฟะ!!!” หัวหน้าหน่วยก็สั่งลูกน้องของตนยิงใส่กันดั้ม New GP01 กันดั้มนั้นก็ใช้โล่คอยบังเรเน่และตนเอาไว้เพื่อกันกระสุนจากศัตรู ในห้องค็อกพิตนั้น เฮลนั่งบังคับด้วยใบหน้าที่นิ่งเยือกเย็นผิดปกติ ตาของเขาแทบไม่กระพริบตาเหมือนถูกอะไรสะกดจิตอยู่ บนหน้าจอข้อมูลกันดั้มนั้นก็ได้ขึ้นข้อความถามว่าจะให้ทำงานระบบนี้ใช่หรือไม่ เฮลก็กดว่าใช่ “EXAM System Wait……..กำลังเข้าโหมดทำงานเต็มกำลัง....3…2…1…EXAM System ทำงานเต็มรูปแบบ สู้เขานะทาเคชิ!!” ได้มีเสียงผู้หญิงแบบดิจิตอลขึ้นในค็อกพิต สายตาของเฮลก็เริ่มนิ่งเยือกเย็นน่ากลัว เขาแทบไม่ออกเสียงอะไรหรือความรู้สึกใดๆอะไรเลย และตาของกันดั้มก็เปลี่ยนสีเป็นสีแดงแจ๋ “..!!!!!” เฮลก็บังคับวิ่งเข้าหากองทัพเกียรา โดก้า กองทัพเกียรา โดก้าก็ตกใจสาดยิงใส่กันดั้มกันอย่างรนราน แต่น่าเหลือเชื่อการเคลื่อนไหวของกันดั้มนั้นรวดเร็วแทบจะหลบได้หมดทุกลูกกระสุน แล้วกันดั้มก็ชักดาบบีมออกมา 2 เล่ม เฮลก็บังคับกันดั้มบินขึ้นไปบนฟ้าจนสูงลิบตา กองทัพเกียรา โดก้าก็ยิงขึ้นบนฟ้า และทันใดนั้นเองได้มีแสงจากบนฟ้าห่างไกลลิบตาประกายขึ้น ร่างของกันดั้มกำลังพุ่งลงมา เป็นลุกถีบพุ่งเตะใส่เกียรา โดก้าตัวนึง การถีบนั้นรุนแรงมากถึงกับร่างขาดเป็น 2 ท่อน ตัวคนขับก็ถูกระเบิดไปพร้อมกับหุ่นตัวเอง กันดั้มก็พุ่งฟันร่างของเกียรา โดก้าเครื่องนึงจนเครื่องขาดเป็นหลายๆท่อนอย่างรวดเร็วแล้วก็ใช้ดาบอีกเล่มทิ่มเข้าที่ค็อกพิตเกียรา โดก้าอีกตัวที่อยู่ข้างหลัง เฮลสามารถเก็บกองทัพเกียรา โดก้าได้ 2 ภายในพริบตาอย่างน่ามหัศจรรย์ กองทัพเกียรา โดก้าก็ใช้ปืนกลสาดยิงใส่กันดั้มที่กำลังบ้าคลั่ง เฮลก้พุ่งเข้ากระแทกเกียรา โดก้าตนนึงแล้วดึงแขนขวาที่จับปืนกลของเกียรา โดก้าตนนั้นขาดออกแล้วแล้วก็ใช้หมัดขวาของตนต่อยเข้าที่ตัวๆจนแย็บหมัดใส่รัวจนค็อกพิตและเป็นโจ๊กอาม่า เฮลก็บังคับกันดั้มวิ่งพุ่งกระแทกเกียรา โดก้าอีกตัวนึง แล้วจึงกระชากเข้ามาหาตนแล้วก็ใช้ร่างเกียรา โดก้าตัวนั้นมาเป็นโล่และใช้มือมือของตนบังคับมือปืนกลที่เกียรา โดก้าถืออยู่สาดยิงปืนกลใส่เกียรา โดก้า ตัวอื่น เฮลก็สาดยิงเกียรา โดก้าอีกตึวนึงที่อยู่ข้างหน้าไม่หยุด ร่างของเกียรา โดก้าตัวนั้นแทบจะยับเยิน แต่เฮลก็ยังยิงปืนกลใส่ไม่หยุดซักที ระบบ EXAM นั้นเริ่มทำงานอย่างบ้าคลั่งไปถึงอีกเลเวล ความรุนแรงของเฮลก็เพิมพูนมากขึ้น และเกียรา โดก้าที่น่าสงสารก็ยังโดนปืนกลยิง จนกระสุนปืนกลนั้นหมด ร่างของเกียรา โดก้าที่โดนยิงจนแขนขาขาดหมดสภาพล้มลงไปแล้วก็ระเบิด กันดั้มนั้นก็ยังไม่หยุด มันจึงวิ่งถือดาบฟันใส่เกียรา โดก้าตัวอื่นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งและก็กระชากแขนและขาตัวอื่นๆอย่างน่าสยดสยอง ไม่เพียงแค่นั้นยังใช้ปืนกลของแขนอีกฝ่ายมาสาดยิงเล่นอีกด้วย “อะไรกันนี่.....อย่างนี้มันไม่ใช่คนแล้ว!!!!ช่วยด้วย หัวหน้า!!!!” นักบินคนนึงซึ่งกำลังสาดยิงโหวกเหวกโวยวายก่อนที่จะโดนดาบบีมของเฮลทิ่มเข้าที่ค็อกพิต “หึย!!!จะมากไปแล้ว!!” หัวหน้าหน่วยนั้นก็แค้นเคืองมากจึงชักขวานบีมออกมาแล้วฟันใส่กันดั้มแต่พลาดไปฟันโดนที่ปืนกลที่กันดั้มขโมยจากเกียรา โดก้ามาแทน กันดั้มนั้นเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเองบ้างเมื่อเข้าสู่เลเวลที่ 3 มันเริ่มเก็บดาบบีมทั้ง 2 เล่ม แล้วก็ยืนรอหัวหน้าหน่วยเกียรา โดก้าเข้าโจมตี “หยามฉันหรือไงฮะ!!!” หัวหน้าหน่วยจึงไม่รีรอวิ่งเข้าหากันดั้มทันที กันดั้มนั้นก็ลากสายท่อที่ติดบนแกม้ของเกียรา โดก้ามากกระชากสายท่อมาเป็นเชือกลากหัวของเกียรา โดก้า คล้ายกับโซ่ลุกตุ้ม แล้วใช้สายท่อเหวี่ยงหัวเกียรา โดก้าตีใส่เกียรา โดก้าของหัวหน้าหน่วย มันก็ฟาดซ้ำไปซ้ำมาจนร่างของเกียรา โดก้าของหัวหน้าหน่วยเริ่มยับเยินลง และโมโนอายก็เริ่มพังทำให้คนขับข้างในมองอะไรไม่เห็น กันดั้มนั้นก็ชักดาบออกมาวิ่งเข้าทิ่มใส่กลางโมโนอายของเกียรา โดก้าแล้วลากลงมาผ่าครึ่งร่างเกียรา โดก้า ทำให้หัวหน้าหน่วยของเกียรา โดก้าตายเช่นกันพร้อมกับหุ่น ลูกน้องคนที่ยังหลงเหลือนั้นก็รีบบินหนีหายไปแล้วไปลับ เมื่อไม่มีศัตรูให้เหลือนั้น ตาสีแดงฉานก็กลับมาเป็นสีสีเขียวเหมือนเดิม “อะ.....นี่หรือระบบ EXAM System ที่เขาว่ากัน ช่างน่ากลัวจริงๆ เราเกือบขาดสติไปแล้วนะเนี่ย” เฮลนั้นเมื่อกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็เริ่มหวั่นเกรงกับระบบมรณะนี้ เขาก็กลับไปหาเรเน่ แล้วพวกเขาทั้ง 2 ก็เดินทางไปที่อื่น ไม่นานนั้นเมื่อกองทัพนีโอซีออนถอนทัพไปนั้นก็มียานแม่ลำนึงของกองทัพโลกมาที่ฐานเพื่อมาตรวจเช็คผู้รอดชีวิต จนระหว่างทางเจอ กันดั้ม New GP01 ของเฮลก็ช่วยเหลือพามาอยู่ที่ยาน เฮลนั้นก็พบกับเอส คนที่เขาคิดว่าตายไปแล้วด้วย “สวัสดีครับหัวหน้าเอส....ผมนึกว่าคุณตายไปแล้วซะอีก” เฮลก็ทักเอสด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม “อืม คนอย่างฉันนะไม่ตายง่ายๆหรอกน้า....” เอสก็คุยกับเฮล "ยินดีต้อนรับสู่ ยานแม่ของเรา" เอสก็ให้การต้อนรับกับเฮล อันนี้คือ หุ่น เกียรา โดก้า ลูกกระจีอกของนีโอซีออน
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory นิว GP01 ติดระบบของ Blue Destiny ด้วยแฮะ... เจ้าตัวนี้นี่มันยอดจริงๆ ต่อไปจะมีระบบไหนมั้ยเนี่ย แล้วเราจะได้เห็น MS แปลงร่างได้ในเรื่องนี้รึเปล่าหนอ (คงมีแหละเนอะ) เหอๆๆ ยังคงความมันส์เช่นเคยนะพี่น้อง รอชมต่อไปค้าบ >w<b
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory โอ้ตอนสองมาแล้ว(ไวมากๆ) ตอนนี้ผมขอบอกตามตรงเลยนะครับว่า มันส์มาก!!!!!!!!!!! สู้กันได้มันส์หยดจริงๆ เฮลก็เก่งสุดๆ เอสก็อึดใช่เล่น อลิซาเบธก็โหดได้ใจ (ฮา) ส่วนเรื่องการแต่งจากที่ผมอ่านถือว่าอยู่ในขั้นเยี่ยมเลยครับบรรยายเนื้อเรื่องแบบทำให้คนอ่านสามารถเห็นภาพได้เลย การเว้นบรรทัดและการตัดฉากทำได้ดีกว่าตอนที่่แล้วมากถ้าให้คะแนนผมให้ 10/10เลยนะ
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory เอสอึด แบบสุดยอด นึกว่าตายซะแล้ว แขวนพระ วัดไหนนี้... สู้ๆ ครับ คลอดตอนใหม่เร็วงี้ ผมชอบ >w<
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory คุคุคุ...อลิซโฉดได้ใจเจ๊จริงๆ!! --__,-- ชอบการบรรยายฉากต่อสู้ค่ะ แต่การตัดไปอีกฉากบางครั้งดูมันห้วนไปหน่อย ^^" ยังไงก็สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ ^^b
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอนที่ 3 ข่าวลือหรือข่าวจริง??? บนยานแม่ลำใหม่ของกองทัพโลกนั้น มีชื่อว่า ดรากูน่า เป็นยานที่ได้ต้นแบบมาจากอากาม่า ในสมัยสงครามกริปซ์ เป็นยานที่เฮลกับเอสอาศัยอยู่ งั้นกลับไปดูตัวเอกของเราละกันนะครับ เอสก็กำลังกินข้าวอยู่นั้นก็ได้มีนายทหารในชุดนอนเข้ามาร่วมโต๊ะด้วยแล้วก็ได้ทักเอส “ไงเอส” เขาคือ พลตรีแดเนียล รามอ คนที่รอดจากการสู้รบในฐานทัพที่รัสเซียครั้งก่อน “อ้าว!แดเนียล นายมาอยู่นี่ด้วยเหรอ??” เอสก็แปลกใจที่ได้เห็นแดเนียลยังมีชีวิตอยู่ “อืม หลังสงครามฉันได้รับสัญญาณยานแม่ลำนี้เลยขออาศัยด้วยนะ” แดเนียลก็เล่าสาเหตุที่ตนรอดมาได้ ทั้ง 2 กำลังเริ่มคุยกันนั้นก็ได้มีนายทหารอีก 2 คนเข้ามาร่วมวงด้วย “โอ้!!คุณคงเป็น เอส นักบินนิวไทป์ของกองทัพโลกสินะครับ เจ๋งไปเลย!!นิวไทป์ ผมชื่อ อัลโก รัสโฟเซล เรียกผมว่าโก ก็ได้นะครับ..” นายทหารหนุ่มคนนึงก็ทำท่าทางตื่นเต้นที่ได้เห็นเอส แต่มีนายทหารอีกคนนึงเดินเข้ามาปรามด้วยการเอามือมาวางไว้บนบ่า “เฮ้ย..บักอัลโก อย่าไปตีซี้ชาวบ้านชาวช่องอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าซี่...” “อะไรของนายเนี่ย นายเนี่ย ลูก้า ฉันแค่อยากจะรู้จักสังคมกับคนดังบนยานนี่นา” อัลโกก็พูดกับลูก้า นักบินคนที่เอามือมาไว้บนบ่าของอัลโก “ว่าแต่ว่า ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ...” อัลโกกับลูก้าก็นั่งร่วมโต๊ะด้วยกับเอส “หึหึ เอส นายนี่มันดังจริงๆเลยนะ ว่าแต่ว่าพวกแกเป็นนักบินมือใหม่กันใช่ไหมเนี่ยหือ??” แดเนียลก็ถามทั้ง 2 คำถามนั้นทำให้ลูก้าเดือด “เฮ้ย ฉันมันจ่าสิบเอกคุมหน่วยนะเฟ้ย!!” ลูก้าก็เผยยศตัวเองต่อหน้าสาธารณะ ทุกคนนั้นก็นิ่งเงียบกินข้าวต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “นี่....มันมีกันดั้มภาคไหนมั้งที่เขาตะโกนบอกยศตัวเองต่อหน้านักบินคนอื่นกันเล่า...” อัลโกก็พูดเตือนสติ “ก็..แหม มันเผลอตัวนี่ขอโทษที...” “ฉันก็ขอโทษที่เข้าใจผิดนายเหมือนกันนะ..” แดเนียลก็ขอโทษที่ตนเข้าใจผิดเรื่องยศ “แต่ ผมไม่ได้ขอโทษคุณนี่ครับ” ลูก้าก็บอกกับแดเนียลตรงๆ ทำให้แดเนียลเดือดตาม “เฮ้ย!!ไอ้ปากปีจอนี่.....” แดเนียลนั้นจะชกใส่นั้นเอสก็เข้ามาปรามไว้ “นี่ นายอย่าไปหาเรื่องน้า เขาก็มีเหตุผลที่พูดแบบนั้นเหมือนกัน....” เอสก็พูดให้แดเนียลสงบใจ แดเนียลก็กลับประจำที่นั่งกินข้าวผัดของตน เวลผ่านไป 53 วินาทีนั้นเอง ลูก้าก็ลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเอาจานไปเก็บ “อ้าว นายกินข้าวเสร็จแล้วเหรอ??” อัลโกก็ซักถามลูก้า “อืมเสร็จแล้วละ ฉันไปละนะ” ลูก้าก็เดินเอาจานไปเก็บ หลังจากที่ลูก้าออกจากโต๊ะไปไม่นานนั้นก็มีนายทหารคนนึงเดินเข้ามาที่โต๊ะทำท่าทางลับๆล่อๆชอบกล “นี่นายรู้เรื่องข่าวลือเกี่ยวกับลูก้ารึเปล่า” นักบินคนนั้นก็ถามกับทั้ง 3 เอสกับแดเนียลและอัลดกนั้นก็แปลกใจที่ลูก้ามีข่าวลือ “ข่าวลืออะไรเหรอ??” แดเนียลก็ถาม นักบินคนนั้นก็มองรอบๆเพื่อเช็คดูว่าลูก้าอยู่รึเปล่า แล้วเขาก็บอกเรื่องข่าวลือให้ฟัง แล้วฉากในเนื้อเรื่องก็แฟลชแบล็คย้อนกลับไปที่ปี UC 93 ช่วงสงครามนีโอซีออนยก 2 นั้น มีหน่วยรบจีกัน 6 เครื่อง กับ รีกิซ โมบิลสูทที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างเป็นเครื่องบินได้(มันคือMS เครื่องแรกที่อามูโรขับในการโต้คลื่นของชาร์นั่นแหละ) หัวหน้าหน่วยเอลวินนั้นได้รับคำสั่งให้ค้นหาและกำจัด ชาร์ อัสนาเบิ้ลในบริเวณแอ็กซิส ระหว่างการค้นหาบริเวณแอ็กซิสนั้นมีลำแสงบีมพุ่งตรงมาที่จีกัน จีกันตัวนั้นก็ถูกทำลายด้วยกระสุนบีมได้อย่างง่ายดาย “หัวหน้าเราถูกซุ่มโจมตี!!” ลูก้าก็รายงานต่อหัวหน้าหน่วยที่ขับรีกิซ ไม่ทันไรนั้น MS สีแดง ซาซาบีนั้นก็พุ่งเข้ามาหาหน่วยรบจีกัน “นั่นคงเป็น ชาร์ อัสนาเบิ้ลสินะ นี่ทุกคนเข้าโจมตีเลย!!” หัวหน้าหน่วยและลูกน้องก็รุมยิงใส่ซาซาบี ซาซาบีนั้นสามารถหลบกระสุนได้อย่างคล่องแคล่ว “หัวหน้า!!!เราทำยิงมันไม่โดนเลย หมอนั่นเร็วมาก....เฮ้ย!!!อ๊าก!!!” ลูกน้องคนนึงนั้นก็โดนซาซาบีใช้ดาบฟันผ่าครึ่งร่าง ซาซาบีนั้นก็ปล่อยฟันเนลออกมาเพื่อรับมือกับหน่วยจีกันทำให้หน่วยจีกันนั้นเริ่มปั่นป่วน “หัวหน้า!!!หมอนี่ควบคุมฟันเนลได้เก่งเหลือเกิน!!เราต้องถอยนะครับหัวหน้า!!” ลูก้าก็ต้องการให้หน่วยของตนหนีออกมา “โธ่เอ๊ย!!” หัวหน้าหน่วยก็ขับรีกิซเปลี่ยนสภาพเป็นยานบินเข้าไปหาซาซาบีในระยะประชิด เมื่อเข้าใกล้ซาซาบีนั้นก็แปลสภาพเป็นMSชักดาบออกมาสู้กับซาซาบี ฟันเนลนั้นก็กำลังต่อสู้อยู่กับกลุ่มลูกน้องของหน่วยวึ่งมีลูก้าอยู่ด้วย ลูกน้องที่เป็นของลูก้าก็ค่อยๆตายไปทีละคน ลูก้าเมื่อได้เห็นเพื่อนของตนไปตายทีละคนจนเหลือตัวเองอยู่คนเดียวนั้นเริ่มบ้าคลั่ง พยายามยิงใส่ฟันเนลของซาซาบีแต่ไม่โดนเพราะฟันเนลของชาร์นั้นหลบได้คล่องแคล่วเหมือนเจ้าตัว แต่ทันใดนั้นเองฟันเนลนั้นก็ยิงพุ่งเข้ามาที่จีกันของลูก้าพอดี ลำแสงฟันเนลกำลังพุ่งมาที่ลูก้าพอดีเป๊ะแต่แล้วมีลำแสงสีชมพูพุ่งเข้ามาชนกับกระสุนของฟันเนลพอดิบพอดี แล้วเจ้าของกระสุนก็โผล่มา กันดั้มสีดำมีปีกเดียวเข้ามาช่วยลูก้าไว้ได้ทัน กันดั้มตนนั้นก็ยิงปืนใส่ซาซาบีที่กำลังสู้อยู่กับรีกิซอยู่นั้น ซาซาบีเมื่อเห็นกันดั้มปริศนานั้นก็พุ่งไปหาเพื่อต่อสู้ “เกือบไปแล้วเชียว....ลูก้า!!!” หัวหน้าหน่วยนั้นก็ปาดเหงื่อแล้วเรียกลูก้าเพื่อไปกำจัดซาซาบี ลูก้านั้นก็นิ่งเฉยจากนั้นเล็งปืนไปที่หัวหน้าหน่วยของตน “เฮ้ย!!ทำอะไรของนายนะ ลูก้า!!” “คนอย่างนายพามาตายชัดเลย!!!” ลูก้าก็กลั้นน้ำตาแล้วยิงใส่หัวหน้าหน่วยของตนเข้าตรงค็อกพิตพอดี ลูก้าก็นิ่งเฉยเดียวดายในอวกาศ แล้วภาพฉากก็กลับมาที่ปี UC 96 ที่นักบินคนนึงเล่าเรื่องข่าวลือของลูก้า “ว่าแต่ว่า ถ้าเกิดเรื่องมันไม่ไปถึงศาลทหารละก็ยังพอมีหวังรอดอยู่ เป็นฉันก็จะยิงหมอนั่นเหมือนกัน” แดเนียลนั้นก็บอกความเห็นของตนในสถานการณ์แบบนั้น “แต่ว่าถ้าลูก้ายังเก็บเรื่องนี้แล้วไม่ออกไปยอมรับละก็คงโดนหนักกว่าขังคุกแน่” อัลโกก็ให้ความเห็นกับทุกคนบนโต๊ะ “แล้วนายว่าไงบ้างละเอส” แดเนียลก็ถามความเห็นของเอส เอสก็ตอบไปอย่างเย็นชาไปว่า “แต่ว่ามันเป็นข่าวลือไม่ใช่เหรอ ข่าวลือไม่ใช่ข่าวที่จริง 100% ซะหน่อย ถ้าไม่จริง100%ก็ไม่ใช่เรื่องจริงสิครับแล้วทำไมเราต้องมาสนทนากับเรื่องที่ไม่เป็นจริงละครับ” ทุกคนบนโต๊ะเมื่อได้ฟังความเห็นของเอสก็นิ่งเงียบไปชั่วขณะ “เอาละ ทุกคนคงไม่เข้าใจสินะ ข่าวลือนะเขาก็มีกันทุกคน อย่างพวกดาราเขามีข่าวลือเล็กๆ แฟนๆของดาราคนนั้นก็เอามาเมาธ์แตกจนกลายเป็นทอล์คออฟทาวน์จนมันทำให้คนเชื่อว่าจริง แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่ ดังนั้นข่าวลือในอุดมคติของฉันก็คือ ข่าวที่เสมือนจริงมากกว่าจริง” เอสก็อธิบายเกี่ยวนิยามข่าวลือให้พวกทั้ง 3 ฟัง “จริงอย่างที่เอสพูด ข่าวลือไม่ใช่เรื่องจริงร้อยเปอร์เซนนี่ ถ้างั้นเรื่องนี้แปลวาเรื่องมั่วนะสิ” แดเนียลก็เห็นด้วยกับความคิดของเอส “จริงด้วยเนาะ ข่าวลือจะเป็นจริงได้ไงกันเล่า ทั้งๆที่เจ้าตัวไม่ได้เอาไปเผยแพร่ด้วยซ้ำ” อัลโกก็เห็นด้วยเช่นกัน “ถ้างั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องจริงสินะ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่เอาเรื่องนี้ไม่จริงมาพูดนะครับ” นักบินปริศนาคนนั้นก็เดินออกจากห้องรับประทานอาหาร ทั้ง 3 นั้นก็นั่งกินข้าวกันต่อ เอสนั้นก็พลานนึกถึงอะไรบางอย่าง “แต่ว่าฉันยังข้องใจกับไอ้กันดั้มปีกเดียวที่มันคุยให้เราฟังอยู่เลย หน้าตามันเป็นไงน้า...” “ไหนบอกเรื่องโม้ไงเล่า!!!!!” (นั่นมันไม่ใช่ปีกโว้ยยยย)
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 3 อิกิบัส!! กร๊ากกกกกกกกกกกกกก อัลโกตีเนียนเก่งโคตร!!! ผมว่าตรงคำพูดยังดูแปลก ๆ นะครับ เหมือนกับใช้คำแบบ...ไงดีอ่ะ รู้แต่ว่ามันแปลกอ่ะ ฮา ถ้าเพิ่มบรรยายมันจะได้บรรยากาศขึ้นเยอะเลยครับลองดู บางฉากน่ะถ้ามีบรรยายเสริมเข้าไปเนื้อเรื่องจะสนุกขึ้นครับ รอตามต่อไป *-*
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 3 อิกิบัส!! ตอนนี้อ่านแล้วออกเป็นแนวฮาๆนิดๆเพื่อพักสมองสินะตัวละครแต่ละตัวตีซี้ได้เก่งจริงๆ(ฮา) * * แต่ผมขอตินิดนึงนะครับสำหรับตอนนี้ คำพูดบางคำดูแปลกๆอยู่หน่อยนะครับแล้วตรงด้านบรรยายมันก็ห้วนๆไปหน่อย ถ้ายังไงแก้ตรงนี้ได้ก็จะดีไม่น้อยเลยทีเดียว
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 3 อิกิบัส!! ตอนที่ 4 เรื่องเล่าบนโต๊ะอาหาร ภาคความลับของเอส การทดลองวิจัยนิวไทป์ บททดสอบนิวไทป์ เวลาผ่านไปเนิ่นนานทั้ง 3 ก็กำลังกินข้าวกันอย่างมีความสุข “ว่าแต่ว่า คุณเอส บรรยากาศมันเริ่มเงียบแล้วละ ผมอยากฟังเรื่องราวเกี่ยวกับคุณนะครับ” อัลโกก็ชวนให้เอสคุยเรื่องเกี่ยวกับอดีตของตน “เรื่องเล่าของฉันเหรอ??” เอสก็พยายามนึกคิดเรื่องที่ตนจะพูดให้แดเนียลกับอัลโกฟัง “คือว่าตอนเด็กฉันได้รับการเลี้ยงดูจากทางรัฐบาลของกองทัพโลก...” เอสกำลังพูดอยู่นั้นเองอัลโกก็ขัดจังหวะ “เอ่อนี่..นายได้รับการเลี้ยงดูจากกองทัพโลกหรอกเหรอนี่” อัลโกพูดดังนั้นแดเนียลก็เอามือตีหัวอัลโก “เฮ้ ตีหัวฉันทำไมนะ..เจ็บนะ...” “อย่าขัดจังหวะได้ไหม.....” แดเนียลก็ตอบกลับอย่างเบา “ตอนนั้นฉันอายุ 7 ขวบ.......” ภาพก็แฟลชแบ็คกลับไปที่ฐานทัพของกองทัพโลก ที่จาบูโร่ กลุ่มนักวิทยาศาสตร์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องนิวไทป์ได้กำลังศึกษาเกี่ยวกับมนุษย์ที่มีความสามารถนิวไทป์ “มนุษย์ที่มีความสามารถนิวไทป์จะมีความคิดอ่านที่กว้างไกลมาก จนมนุษย์ธรรมดาเทียบไม่ติดฝุ่นไปเลย ดังนั้นเราจึงต้องลองให้บททดสอบแก่เอสคนนี้บ้างดีกว่า” กลุ่มนักวิทยาศาสตร์ก็คุยเรื่องแผนการศึกษาความสามารถนิวไทป์ นักวิทยาศาตร์นั้นก็พาเอสเข้ามาที่ห้องสีขาวที่มี โต๊ะกับของเล่น 3 ชนิด และมีประตูอีกบานนึง นักวิทยาศาสตร์ก็พาเอสมานั่งและจ้องมองที่ของเล่นที่เป็นหุ่นยนต์ 3 ชนิด ตัวแรกเป็น กันดั้ม RX-78-2 ตัวที่ 2 เป็นหุ่นประหลาดที่มีโทนสีแดง-ขาว หัวแดงตาเหลืองมีเขาสีแดง 1 คู่และปีก 1 คู่ ตัวใหญ่กว่าชนิดแรก ตัวที่ 3 เป็นหุ่นยนต์ที่มีขนาดผอมเรียวสีม่วง หน้าค่อนคางยาวกว่า 2 ตัวแรก แขนก็ยาว เป็นหุ่นที่มีลักษณะเหมือนมนุษย์มาก “นี่คือบททดสอบของเธอนะเอส เธออยากได้อะไรระหว่างหุ่น 3 ตัวนี้” นักวิทยาศาสตร์ก็ตั้งคำถามแก่เอส เอสนั้นต้องตัดสินใจอย่างยากลำบาก เขานั้นชอบหุ่นทุกตัวเลย ทั้งเท่และดูแข็งแกร่ง เอสนั้นก็จะเลือกหุ่นชนิดที่ 2 นั้นแต่ทันใดนั้นเองเขาก็สังเกตเห็นอะบางอย่างที่ มันเป็นโค้ดที่เขียนชื่อของบริษัทผลิตของเล่นและบริษัทของเล่นนั้นมันมีชื่อเรียงนามว่า “GHD” “นี่มันของจีนนี่หว่า...” เอสนั้นรู้จักกับโมจีน ทำให้เขาเมินกันดั้มไปอย่างสิ้นเชิง และเขาก็หันไปสนใจหุ่นตัวสีม่วงที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ มีเขาและแขนที่ยาว หน้าตาน่ากลัว “ตัวนี้หน้ามันเหมือนสัตว์ประหลาดชัดๆ เด็กที่ไหนใครเค้าจะเอา” เอสก็เมินหุ่นสีม่วงร่างเพรียวตัวนั้นไป “ผมขอเลือกตัวนี้!!!!” เอสด้วยความมั่นใจก็หยิบหุ่นร่างยักษ์เขาแดงชูขึ้นอย่างภาคภูมิใจ นักวิทยาศาสตร์ทุกคนก็ทำหน้าตกใจกับสิ่งที่คาดไม่ถึง นักวิทยาศาสตร์คนนึงก็โกรธจึงบอกกับเอสไปว่า “ถึงมันจะเท่และดูเว่อร์ดีนะเอส แต่แกอย่าทรยศต่อยุคสมัยของเราได้มั้ยเจ้าเด็กบ้า!!!” ตั้งแต่วันนั้นพวกเขาก็ทดสอบเอสหลายอย่างตั้งแต่การคัดเลือกผลไม้ การคัดเลือกรถ การคัดเลือกสัตว์เลี้ยงและต่างๆนาๆ”เอสก็เล่าเรื่องประสบการณ์ที่ตนเคยผ่านมาอย่างภาคภูมิใจแตกต่างจากผู้ฟังที่ฟังแล้วเครียด “นี่หรือการทดสอบนิวไทป์ ช่างเป็นการทดสอบที่เข้มงวดจริงๆ” แดเนียลก็คิดในใจแอย่างประชด “นี่สินะที่ทำให้คุณเอสเป็นนักบินที่เก่ง” อัลโกก็คิดเช่นเดียวกับแดเนียล เอสนั้นก็เล่าต่อไปว่า “และแล้วเวลาผ่านไป 7 ให้หลังจากวันนั้น สติปัญญา ความสามารถนิวไทป์ของฉันก็ได้เริ่มเติบโตขึ้น เขาจึงได้พาฉันมาบททดสอบสุดท้ายก่อนที่ฉันจะได้ย้ายไปทำงานให้กับกองทัพโลก เป็นวันที่ฉันรอมานานมาก ตลอดทั้งชีวิต” แดเนียลนั้นก็ขัดเรื่องที่เอสคุยก่อนที่เขาจะออกนอกโคจรมากกว่านี้ “ว่าแต่ว่าเอส บททดสอบสุดท้ายของนายคืออะไรกันเหรอ???” แดเนียลก็ถามจากใจจริง และเอสก็ตอบคำถามของแดเนียลซึ่งเป็นคำตอบที่ทั้ง 2 คาดไม่ถึง “บททดสอบสุดท้ายของฉันก็คือ คัดเลือกของเล่น 3 ตัวเหมือนกับบททดสอบเมื่อ 7 ปีก่อน” “!!!!” อัลโกและแดเนียลก็ช็อคมากๆเมื่อได้ยินคำตอบ “การทดสอบนี้อีกแล้วเหรอนี่....” อัลโกกับแดเนียลก็นั่งเครียดกับชีวิตของเอส “ว่าแต่ว่าคุณเอสครับ ในตอนนั้นคุณเลือกหุ่นตัวไหนครับ” อัลโกก็ถาม “ตอนนั้นผมได้พยายามสังเกตกับหุ่นทั้ง 3 ซึ่ง วพกนี้หน้าตาเหมือนกับตัวเลือกเมื่อ 7 ปีก่อนเป๊ะ” ภาพก็แฟลชแบ็คกลับไปที่ตอนเอสอายุ 14 เขาได้พยายามตัดสินใจเลือกอย่างรอบคอบ เขาก็ลองมองกันดั้มและมองหาก็ไปเจอโค้ดบางอย่าง “นี่มันของจีนนี่หว่า...อย่าบอกนะว่าตัวนี้ตัวเดิม...” เอสก็ไปสังเกตตัวอื่น ทั้ง 3 ตัวนี้มีฝุ่นเขรอะเละเทะ “ทำไมกองทัพโลกมันไม่รู้จักลงทุนบ้างวะ ทำเหมือนฉันเหมือนของเล่น” เอสนั้นก็เครียดกับสิ่งที่กองทัพโลกทำกับตน แล้วเขาก็กลับไปดูที่หุ่นตัวที่มีสีโทนแดง-ขาว ซึ่งเป็นหุ่นที่เค้าเลือกเมื่อ 7 ปีก่อน “หุ่นตัวนี้มันเป็นหุ่นที่เราเคยเลือกเมื่อ 7 ปีก่อนนี่นา แต่เพราะเจ้านี่ทำให้เราสอบตก แต่ยังไงมันก็ดูเท่อยู่ดีในความคิดเรา” เอสก็หันไปมองที่หุ่นตัวสีม่วงที่มีลักษณะคล้ายมนุษย์มากกว่า 2 ตัวที่เหลือ หน้าของมันยาวและมีเขาด้วย ทางด้านนักวิทยาศาสตร์นั้นก็แอบเม้าธ์กับเรื่องเอส “ฉันว่าเขาต้องตัดสินใจได้ดีกว่าการตัดสินใจเมื่อครั้งก่อนแน่นอน” นักวิทยาศาสตร์คนเดิมก็เม้าธ์ด้วยความมั่นใจกับนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ เอสนั้นก็หันไปหากลุ่มนักวิทยาศาสตร์ที่คอยจับตามองเขาด้วย “คราวนี้พวกคุณมาหลอกผมไม่ได้หรอก หุ่นที่ผมเลือกคือตัวนี้!!!” เอสก็หยิบหุ่นขึ้นมา นักวิทยาศาสตร์ก็ตื่นตะลึงตกกะใจ นักวิทยาศาสตร์คนเดิมนั้นก็บอกกับเอสว่า “นั่นมันหุ่นตัวที่เธอเลือกเมื่อ 7 ปีก่อนนี่นา!!” คำพูดนั้นทำให้เอสกลับไปดู เขาก็ตกใจเหมือนกันเพราะว่าเขาหยิบผิดตัว “เอ่อ.....คือขอโทษด้วยนะครับ ผมหยิบผิดตัวนะ ฮ่าๆ” เอสก็พูดจาอ่อนหวาน เอสนั้นก็วางหุ่นสีแดงที่โต๊ะและเขาก็มองไปที่หุ่นตัวที่เขาเลือก “หุ่นตัวที่ผมเลือก!!!!” เขาก็กระชากมันขึ้นมาชูขึ้นต่อสู่มวลชนให้รู้ทราบอย่างภาคภูมิใจ “ผมเลือกตัวนี้!!!” เขาก็หยิบเลือกหุ่นตัวประหลาดสีม่วงขึ้นมา นักวิทยาศาสตร์หลายคนนิ่งเงียบกับคำตอบของเอส ภาพกลับมาที่ปี UC 96 เหมือนเดิม เมื่อแดเนียลและอัลโกฟังนั้นก็นิ่งเงียบไป “เป็นไงเรื่องราวของฉัน” เอสก็ถาม “ช่างเป็นเรื่องราวที่มีไคลแม็กส์ที่คาดไม่ถึงจริงๆ เอาไปทำหนังภาพยนต์ได้เลยนะเนี่ย” อัลโกก็ให้ความเห็นกับเอส “สุดยอด มันส์กว่าการ์ตูน 3 ช่องอีกวะ” แดเนียลก็ให้ความเห็นกับเอสเช่นกัน “ว่าแต่ว่าคำตอบของนายมันผ่านรึเปล่าวะ??” แดเนียลก็ถาม “อ๋อ ผ่านครับ..เพราะมันตรงกับสถานการณ์ตอนนี้พอดี” เอสตอบไปแล้วก็นั่งกินข้าวต่อ “เป็นฉันก็คงตอบผ่านนั่นแหละ รำคาญ...” อัลโกก็คิดปะติดตัวเองไปเป็นนักวิทยาศาสตร์ในนั้น (บททดสอบต่อไปคือ หุ่น 2ตัวหลังมันชื่ออะไรหว่า???)
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 3 อิกิบัส!! ก๊ากกก ตอนสี่มาอย่างไว ผมอ่านตอนนี้แล้วฮาจริงๆนะมาแต่ละมุข เขาเอย โมจีนเอย 2 ตอนล่าสุดนี่้คงเป็นตอนพักสมองสินะหลังจากเครียดมาสองตอน * *
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 4 อิกิบัส!! ตอนที่ 5 เรื่องเล่าบนโต๊ะกินข้าวอาหาร ภาค พลทหารอัลโก หนุ่มอนาคตไกล สู้เขา!! เรื่องราวก็ยังคงต่อจากตอนที่แล้ว นายทหาร 3 นายก็ยังคงกินข้าวบนโต๊ะอาหารที่เดิม “อืม....นี่อัลโก เล่าเรื่องของนายให้ฉันฟังหน่อยดิ??” เอสขอร้องให้อัลโกเล่าเรื่องของตัวเอง “เรื่องของผมเหรอ???” อัลโกก็แปลกใจที่ถูกคนอื่นชวนให้พูดเรื่องราวของตน “อืม เอสก็เล่าเรื่องของตนไปแล้ว ต่อไปก็เป็นตาของนายแล้วละ” แดเนียลก็อยากฟังเรื่องของอัลโกเหมือนกัน “เรื่องของผมเหรอ.เอ่อ....” อัลโกก็กำลังคิดเรื่องที่พูดกับพวกเขา อัลโกนั้นก็คิดไม่ออก เขาจึงลองหันไปคิดถึงเมื่อ 1 ปีก่อนที่เขาจะเข้ามาเป็นนักบินของกองทัพโลก “อืม ฉันคิดได้แล้ว ตอนนั้นฉันพึ่งอายุแค่ 16 ฉันไปเรียนที่ญี่ปุ่นกับเพื่อนเพราะฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน.....” ภาพก็แฟลชแบ็คกลับไปในปีU.C. 95 ในกรุงโตเกียว ย่านอะกิฮาบาระ “นี่เนวิล ที่ญี่ปุ่นนี่คนเยอะจังเลยนะ” อัลโกก็เดินเล่นที่ย่านอะกิฮาบาระกับเนวิล เพื่อนของเขา “คนที่นี่ก็เยอะอย่างงี้เป็นธรรมดานั่นแหละว่ากันว่า” เนวิลก็เดินตามหลังอัลโกด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อย “นี่นายเดินมาทั้งวันแล้วไม่เหนื่อยบ้างเลยเหรอ??” เนวิลก็ถามอัลโก “ฉันนะไม่เหนื่อยหรอก ที่นี่มันสุดยอดไปเลย” อัลโกก็ยังเดินต่อไป อัลโกก็เดินเที่ยวที่ย่านอะกิบาฮาระอย่างสนุกสนานยกเว้นเนวิลที่ท่าทางของเขาเหน็ดเหนื่อยอยู่คนเดียว “ล่าลัลล้า......................”อัลโกก็เที่ยววิ่งเล่นอย่างสนุกสนานเหมือนกับพวกโอตาคุบ้าการ์ตูน “เห็นไหมละเนวิล ที่ญี่ปุ่นนี่มันมหัศจรรย์จริงๆ........เอ๋??” อมิตตาพุดอัลโกเพลินจนเผลอพลัดหลงกับเนวิล อัลโกก็มองรอบ 4 ทิศก็ไม่เจอเนวิล “ไอ้เนวิลมันหายไปไหนว้า........” อัลโกก็ยืนงง อัลโกก็ไม่สนใจเนวิล เขาก็กลับไปเที่ยวเล่นต่อไปอย่างสนุกสนาน เรื่องราวก็เดินต่อไปจนมาถึงที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนึงในร้านอาหารราเมนแห่งนึง “ซ่วบๆๆๆๆๆๆๆ” อัลโกก็กินราเมนอย่างรวดเร็ว ข้างของเขาก็คือ คนแปลกหน้าที่กำลังถือนาฬิกามองที่อัลโก “หมดแล้ว!!!”อัลโกก็กินราเมนเกลี้ยง ชายคนที่นั่งข้างๆก็กดหยุดเวลา และเขาก็ตกใจกับสถิติของอัลโก “26.03 วินาที เธอช่างเป็นสุดยอดนักกินราเมนจริงๆเลยนะเนี่ย” ชายคนนั้นก็พูดกับอัลโกและสนใจอัลโก อัลโกก็แปลกใจกับชายคนนั้นจึงไปว่า “นี่นายเป็นใครนะ???” ชายแปลกหน้าก็หัวเราะ อัลโกก็งงว่าทำไมเขาถึงหัวเราะ “ฉันมีข้อเสนอให้นายนะ” ชายคนนั้นก็มีข้อเสนอให้อัลโก แต่อัลโกก็ไม่สนใจ “ฉันนะไม่อยากได้อะไรจากนายหรอก แต่ยังไงก็ช่างคืออะไรเหรอ??” “ฉันต้องการนักบิน..” ชายแปลกหน้าก็ยื่นข้อเสนอให้อัลโก อัลโกก็ตอบไปว่า “ฉันขับเครื่องบินไม่เป็นวะเพื่อน เสียใจด้วย....” อัลโกก็บอกชายแปลกหน้าอย่ามตรงๆ “เฮ้ย...ไม่ใช่เครื่องบินเว้ย...รู้จัก โมบิลสูทกันดั้มไหม???” ชายแปลกหน้าก็ถามคำถามชวนให้อัลโกเริ่มสนใจ “โมบิลสูทกันดั้ม....นายหมายถึงรถแข่งใช่ไหม??” อัลโกก็ถาม “ไม่ใช่โว้ย!!!มันเป็นหุ่นรบเฟ้ย!!เป็นอาวุธทางการทหารระดับแนวหน้าเลยแหละจะบอกให้” ชายแปลกหน้า “หุ่นยนต์เหรอ??...น่าสนใจดีนิ...เงินเดือนเท่าไหร่เหรอ???” อัลโกก็เริ่มถามเงินเดือนก่อนอย่างแรก “ถ้านายได้ขับมันนายจะรู้ว่าไม่มีอะไรมีค่ามากกว่าสิ่งนี้เลย แม้แต่เงิน” ชายแปลกหน้าก็พูดโฆษณาทำให้อัลโกหลงเชื่อ แต่อัลโกนั้น... “คร่อก...........” เขาก็นั่งหลับไปอย่างดื้อๆ “จิตมันไม่ไหลไปกับคำพูดฉันสินะ...” ชายแปลกหน้าก็ให้ลูกน้องตนลากอัลโกกลับที่ฐานทัพโลก เวลาผ่าน 4 ชั่วโมง อัลโกก็เริ่มตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ “อืม..........ที่นี่ที่ไหนกันเนี่ย??” อัลโกก็ถามตัวเองเมื่อพบว่าตนอยู่ในบนเตียงนอนในห้องแห่งหนึ่ง เขาก็สำรวจรอบห้อง แต่ไม่นานนั้นก็มีคนเข้ามาในห้อง เขาคือชายแปลกหน้าเจ้าเก่าในร้านราเมนนั่นเอง “นี่แก....” “หึหึ คงตกใจละสิ??” ชายแปลกหน้าก็ทำสีหน้ายิ้มเยาะ “ที่นี่คือที่ไหนเนี่ย??แล้วนายเป็นใคร” อัลโกก็ถามกับชายแปลกหน้า “หึหึ ที่นี่ฐานทัพโลกที่ตั้งในญี่ปุ่นยังไง” ชายแปลกหน้าก็บอกให้อัลโกรู้ “อืม......แสดงว่าเรื่องที่นายว่าเป็นจริงสินะ”อัลโกก็เริ่มเชื่อในสิ่งที่ชายแปลกหน้าพูด “แต่ยังไง ฉันต้องการรู้ว่านายเป็นใคร??” อัลโกก็ยังต้องรู้ชื่อของชายแปลกหน้า ชายแปลกหน้าก็เริ่มทำหน้าตาเก๊กแล้วบอกชื่อของตนไปว่า “ฉันมีฉายาว่า....ดาวหางสีแดงแจ๋” ชายแปลกหน้าก็บอกชื่อฉายาของตนไปก่อน “ดาวหางสีแดงแจ๋....แล้วแกเป็นใครกันเล่า!!!” อัลโกก็ทำหน้าจริงจังและต้องการรู้ชื่อของชายแปลกหน้า ชายแปลกหน้าก็ทำหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.. “ใช่แล้ว!!ฉันมีฉายาว่า ดาวหางสีแดงแจ๋......ไฉนนายไม่รู้จักฉัน ก็ได้ ฉันจะบอกชื่อจริงของฉันก็ได้” ชายแปลกหน้าก็หยิบวิกออกมา เป็นวิกผมหยิกสีน้ำตาล เขาก็ใส่เข้าศีรษะ “ดาวหางสีแดงแจ๋ อามูโร่ เรย์!!!”ชายแปลกหน้าก็บอกชื่อจริงของตนให้อัลโกทราบ “ อามูโร่...เรย์?? นักบาสเหรอ???”อัลโกก็ถาม ชายแปลกหน้าก็แปลกใจทำหน้าตก “โธ่เว๊ย!!ช่างมันเถอะ!!” ชายแปลกหน้าก็พาอัลโกเข้ามานั่งในห้องทำงานของเขา ห้องทำงานของอามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)เหมือนห้องทำงานออฟฟิศธรรมดา “นี่หรือห้องทำงานของนาย โถ่..........” อัลโกก็ผิดหวังกับห้องทำงานของอามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า) “เถอะน่า......ฉันยังไม่มีทุนพอปรับปรุงห้องได้ใหม่เองนิ” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)ก็บอกเหตุผลที่ด้านๆให้อัลโกฟัง อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)ก็ค้นแฟ้มที่เก๊ะลิ้นชักกที่โต๊ะทำงานของตน แล้วเค้าก็หยิบแฟ้มออกมา 5-6 ฉบับ “นี่คืองานที่แกได้รับ หน้าที่ของแกคือบินทดสอบอาวุธของกองทัพโลก ซึ่งเป็นหน้าที่สำคัญมาก” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)ก็ได้เอาแฟ้มงานให้อัลโกอ่าน “นี่มันอะไรกันเนี่ย???GP04……..MSZ-100……F90…..ZGMF-X2…….ว้อย!!!ตัวนี้รหัสยาววะขี้เกียจอ่าน........วุ่นวายโว้ย!!รหัสอะไรงี่เง่า!!” อัลโกก็เริ่มรู้สึกเวียนหัวเมื่อได้อ่านรายชื่อหุ่นที่ตนจะได้รับการทดสอบ “นี่..ดูนี่ นี่คือจำนวนเงินที่ได้รับหลังทำงานเสร็จ” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)ก็ได้เอานิ้วชี้ที่ตัวอักษรพิมพ์หน้าที่อยูท้ายตาราง อัลโกเมื่อได้อ่านเงินค่าจ้างนั้นก็ตาโต “ตั้ง 200000 เยน เชียวแหะ” อัลโกก็เริ่มสนใจงานนี้ “ว่าแต่ว่าทำไมมันถึงมีค่าจ้างสูงชะมัด” อัลโกก็สงสัยจึงถามอามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า) “อืม...พูดไม่ถึงแหะ....สมมติว่านายลองเข้าไปนั่งทดสอบแล้วถ้าเกิดหุ่นเกิดขัดข้องขึ้นมามันคงเจ๊งเป็นซาเล้งถังขยะแน่ ซึ่งคนรับผิดชอบนั้นคือนักบิน ถ้าเกิดเขาให้คนอย่างฉันไปทดสอบขับเองละก็ ฉันคงเสี่ยงที่ได้ขี่ซาเล้งขายขยะแน่ ซึ่งงานนี้มันเสี่ยงทั้งชีวิตด้วยแหละ เพราะงี้ฉันถึงเลือกนายไง ไม่มีคนแคร์นาย...” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)ก็บอกเหตุผลที่แท้จริงของงานที่อัลโกได้รับผลเคราะห์มากกว่าเงินจำนวนมหาศาล “.............” ด้านอัลโกเมื่อได้ฟังก็อึ้งเหมือนปลาตาแตก วันที่ 1 วันทดสอบหุ่น RGM89-jegan FinFunnelPack อัลโกก็นั่งคอยที่ห้องพักองนักบินทดสอบกับชายแปลกหน้าอามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า) “นี่เจ้าหนู รู้สึกตื่นเต้นใช่มั้ย??” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)ก็ได้ถามความรู้สึกของอัลโก “เอ่อ.........ผมนะมักจะถูกทุกคนว่า “นายมันไม่ได้เรื่อง” อะไรประมาณนั้นตลอด เพราะเวลาผมทำงานพลาดตลอดก็มักจะโดนว่าติดหูตลอด วันนี้ผมจะพิสูจน์ให้ทุกคนรู้ว่า “ผมมันไม่ใช่คนเอาถ่านนะเฟ้ย!!” ขอเดิมพันด้วยชื่อของคุณปู่เลย!!!(คุ้นๆ)” อัลโกมีความมุ่งมั่นและตั้งใจอย่างมากต่อการบินทดสอบครั้งนี้ “หึ...ดีแล้ว ฉันก็เชื่อว่านายทำได้เหมือนกันนะ....เจ้าหนู” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)ก็ได้เชื่อมั่นในฝีมือของอัลโกเหมือนกัน และแล้วมันก็ถึงเวลาเมื่อสิ่งที่อยู่ข้างหน้าประตูของพวกเขานั้นคือ เจ้าหน้าที่ของกองทัพโลกกำลังเดินเข้ามาในห้องพักของนักบินทดสอบ “ถึงเวลาแล้วเจ้าหนู ไปเหอะ” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ว่าตัวจริงรึเปล่า)กับอัลโกก็เดินเข้าไปหาเจ้าหน้าที่ของกองทัพโลกอย่างเท่ซึ่งเปี่ยมไปด้วยความกล้า ความอดทน และความมุ่งมั่นของหนุ่มน้อยอนาคตไกลคนนี้ “เอ่อคุณคือ นักบินทดสอบของหุ่นจีกันตัวล่าสุดของเราใช่ไหมครับ??” เจ้าหน้าที่ของกองทัพโลกก็ถามด้วยสายตาที่ไม่ชอบมาพากล “หือ......” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ว่าตัวจริงรึเปล่า)นั้นเมื่อได้เห็นสายตาของเจ้าหน้าที่กองทัพโลกคนนั้นก็ตีความได้ทันที “ทำไมเหรอ???” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ว่าตัวจริงรึเปล่า)ก็ได้ตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างทำให้เจ้าหน้าที่กองทัพโลกคนนั้นถึงกับต้องเสียศูนย์ไปเลย “ว่ายังไงละ คงไม่ได้มาบอกว่านักบินพร้อมสินะ!!!!อย่ามาพูดเล่นกันอย่างนี้สิ เด็กคนนี้เขามีสมรรถภาพทางกายที่ดีนะ!!!!!เชื่อฉันสิ!!!เขาอุตส่าห์เตรียมตัวพร้อมเพื่อวันนี้โดยเฉพาะเลยนะ!!!” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ว่าตัวจริงรึเปล่า)ก็ได้ตะคอกใส่ด้วยเจ้าหน้าที่ของกองทัพโลกซึ่งเขามีความมุ่งมั่นมากที่จะให้อัลโกได้ขึ้นบินทดสอบ “เอ่อ...คือ......ไอ้หุ่นทดสอบนั่นนะ มันพึ่งได้รับทดสอบเมื่อ 6 ชั่วโมงที่แล้วนะ พวกนายมาช้าเราก็เลยหานักบินมาทดสอบแทนนะสิ” เจ้าหน้าที่กองทัพโลกก็บอกความจริงในใจให้อัลโกและอามูโร่ เรย์(ไม่รู้ว่าตัวจริงรึเปล่า)ให้ได้ฟัง อารมณ์ของทั้ง 2 คนนั้นคือ “................................”และในครั้งนั้นอัลโกก็ไม่ได้ค่าจ้าง ในห้องทำงาน “ขอโทษทีอัลโก ฉันลืมตั้งเวลาจากอเมริกาเป็นเวลาญี่ปุ่นนะ......แต่ไม่เป็นไรเรายังมีหุ่นที่ต้องทดสอบอีก 4 ตัวนี้” อามูโร่ เรย์(ไม่รู้ว่าตัวจริงรึเปล่า)ก็บอกสาเหตุที่ตนพาอัลโกมาช้ากว่ากำหนด วันที่ 4 วันที่ทดสอบ RX-96 Nu Mark II “ขอโทษน้า....คือว่าระบบของมันไม่ยอมเข้ากันและประสานกับนักบินทดสอบได้นะ...ต้องขอโทษจริงๆ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะ..” อัลโกก็ไม่ได้บินทดสอบเพราะสาเหตุจากปากของเจ้าหน้าที่กองทัพโลก(รอบ 2…) วันที่ 9 วันที่ทดสอบ RGM-89 heavy weaphon full type “เฮ้ย!!!!หุ่นถูกขโมย!!!!ใครขโมยวะ!!!!” เจ้าหน้าที่กองทัพโลกก็ติดต่อสื่อสารหน่วยข่าวกรองที่ตามล่าข้างๆเขานั้นมีนักบินทดสอบอัลโกกับอามูโร่ เรย์(ไม่รู้ตัวจริงรึเปล่า)ยืนข้างๆด้วยความสงสัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “เราทราบมาว่าเป็นเด็กชนบทนะครับ แอบมาเพ่นพ่าน แล้วเอาหุ่นของเราไปด้วย ตอนนี้เราต้องรีบชิงมันกลับมา” เจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองก็ส่งทหารออกไปชิงMSกลับคืนมา เวลาก็ล่วงลับไป 5 ชม. “เอ่อ ไอ้เด็กนั้นมันเก่งมากเลยครับ เราตามเขาไม่ทันเลย” นักบินที่ออกตามล่าก็รายงานให้ฟัง “เอ่อ......” เจ้าหน้าที่กองทัพโลกที่อยู่ในห้องพักของนักบินทดสอบนั้นก็หันไปมองที่อัลโกกับอามูโร่ เรย์(ไม่รู้ว่าตัวจริงรึเปล่า) “เอ่อคือว่า......ไว้วันหลังมาใหม่นะ สัญญาว่ารอบหน้านะ” เจ้าหน้าที่กองทัพโลกก็พูดจาอ่อนน้อมกับพวกเขา เวลาก็ผ่านไป 1 เดือน อัลโกก็มีงานทดสอบถึง 5 ตัวแต่ไม่ได้รับการทดสอบเลยสักครั้งเพราะปัญหาต่างๆนาๆที่ต้องประสบ “ชาตินี้ตูจะได้เงินไหมนี้......” อัลโกก็นั่งคุกเข่าแล้วเอามือยันกับพื้นอย่างท้อแท้ เพราะอย่างงี้อัลโกจึงได้ผันเปลี่ยนมาเป็นนักบินประจำยานแม่ดรากูน่า ภาพก็กลับมาที่ปัจจุบัน เอสกับแดเนียลเมื่อได้ฟังนั้นก็รู้สึกซาบซึ้งกับเรื่องราวที่อัลโกได้เล่าเรื่องของตนมาหมดทุกอย่าง “อืม...อัลโก..นายช่างเหมือนพระเอกจริงๆ พบแต่เรื่องโชคร้ายแต่นายก็ยังยืนหยัดสู้จนมาประจำการที่นี่เลยนะเนี่ย..” เอสก็วิจารณ์อัลโกในแง่บวกมากๆ “นายนี่ ช่างสุดยอดจริงๆ สมแล้วที่เป็นนักบินทดสอบ จงสู้ต่อไปนะนักบินทดสอบ” แดเนียลก็ชมเชย และเขาก็เริ่มเล่าเรื่องของเขาเองบ้าง “ต่อไปเป็นเรื่องของฉันบ้างละน้า มีอยู่วันนึงฉันไปซื้อหนังโป๊ที่ร้านวีดิโอแห่งนึงนะ พอฉันมาถึงแคชเชียร์แล้ว....” “ข้าวหมดแล้ว!!!” อัลโกก็โซ้ยข้าวแดงหมดก่อนเพื่อน (กว่าจะกินข้าวหมดก็ปาเข้าไป 3 ตอน) “อืม.....อิ่ม.......” เอสก็กินข้าวหมดตามหลังอัลโก “ฉันกินข้าวเสร็จแล้วนะแดเนียล ไปละ” เอสก็ลุกออกจากโต๊ะโดยที่ไม่ได้ฟังเรื่องเล่าของแดนเนียล “เฮ้ยนี่!!!เดี๋ยวก่อน จะไม่ฟังเรื่องราวของฉันบ้างเหรอ???” แดเนียลก็ถูกเพื่อนของตนเมินอย่างน่าสงสาร “เอ่อ..คุณแดเนียลครับ..” อัลโกก็เข้าไปทักแดเนียล “อันที่จริงแล้วเรามัวแต่ทำแต่นั่งกินข้าวและอืดอาดอยู่อย่างนี้มาตั้ง 3 ตอนแล้วนะครับ ถึงเวลาที่เราควรเดินเรื่องซะที” อัลโกก็บอกเหตุผลที่แท้จริงซึ่งมีความสำคัญต่อผู้ติดตามอ่านและตัวละครตัวอื่นที่ยังไม่ได้ออก “เอ่อ..........” แดเนียลเมื่อได้ฟังเหตุผลนั้นก็เถียงไม่ออกเลย “ถ้ายังงั้นผมขอกลับไปหลับก่อนนะครับ...อ้อ!! คุณแดเนียล คุณก็กินข้าวหมดแล้วนี่ คุณก็ไปนอนได้แล้วนะครับ” อัลโกก็เดินออกจากห้องครัว ในห้องพักของแดเนียล “ทำไมต้องเป็นตูที่ไม่ได้โดดเด่นอย่างเขาบ้าง” แดเนียลก็ทำท่าคุกเข่าเอามือยันพื้นอย่างท้อแท้เฉกเช่นอัลโกทำเมื่ออดีต (เราขอแสดงความเสียใจแก่แดเนียลด้วยน้า...)
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 5 อิกิบัส!! กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก สองตอนหลังนี่มันโคตรรั่วครับ!!! โดยเฉพาะตอนล่าสุด อัลโกแม่ม....กร๊ากกกกกกกกกกกกก ฮาอ่ะ ไปรับจ๊อบเป็นตัวตลกท่าทางจะรุ่งกว่ามาขับกันดั้มนะลูก 55555555 แล้วตกลงปัจจุบันมันได้ขับหุ่นสักครั้งยังเนี่ย เอิ๊ก ๆ
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 5 อิกิบัส!! [action]....อ่านตอนที่ 5 เสร็จ.....เลื่อนขึ้นไปดูตอนที่ 1....[/action] นี่มันฟิคเรื่องเดียวกันแน่นะ? =_______=" อารมณ์ตอนแรกกับตอนล่าสุดนี่มันคนละอย่างกันเลยนะเนี่ย!! ว่าแต่...ผ่านไปตั้งเดือนนึงแล้วยังไม่ได้ทดสอบซักที... ..อัลโกเอ๋ย.............กลับบ้านไปนอนเห๊อะลูก!! เค้าเบี้ยวค่าตัวแล้วหล่ะ 55555+
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 5 อิกิบัส!! มันคนละเรื่องเดียวกันรึเปล่าเนี่ยพี่น้อง = ="a ตอนแรกๆกับสองตอนหลังมันคนละขั้วโลกเลยให้ตายสิ รอชมต่อไปค้าบ >w<b
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 5 อิกิบัส!! แอบคิดเหมือน Rep บนๆ "นี่มันเรื่องเดียวกันหรือปล่าวเนี่ย" (ฮา) แต่ก็สนุกไปอีกแบบนะ แล้่วก็อัลโก้เอ๋ยกลับบ้านไปเต๊อะ เค้าคงไม่ให้เอ็งขับหุ่นแล้วหล่ะ = =
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 5 อิกิบัส!! ตอนที่ 6 การปรากฏตัวของดาวหางสีแดงแจ๋ ชาร์ อัษนาเบิ้ล(ผมไม่ได้พิมพ์ผิดนะ) ในอวกาศ ยานลาดตระเวนของนีโอซีออนระดับมุไซ “กัปตันครับ เสบียงของเราเหลือเพียงแค่ 1 สัปดาห์เองครับ ถ้าเราจะกลับแอ็กซิสคงยากเพราะระยะทางกว่าจะถึงเสบียงคงหมดก่อนแน่” นายทหารเสบียงนั้นก็รายงานจำนวนเสบียงอันน้อยนิด “บ้าจริงๆ อุตส่าห์บอกแล้วว่าทีหลังอย่ากินอาหารเลอะเทอะ” กัปตันเรือก็เครียดเมื่อตนมาเจอกับสถานการณ์คับขันอย่างนี้ “กัปตันครับ!!!เราพบสัญญาณห่างจากเรา 250 ไมล์ครับ!!” ลูกเรือผู้ควบคุมยานก็ค้นพบสัญญาณยานแม่ลำนึงในเรด้า “ว่าไงนะ???” กัปตันก็เดินเข้าไปดูสัญญาณที่ยานตนเจอ “เป็นสัญญาณยานแม่ของสหพันโลกครับ!” ลูกเรือก็รายงานต่อกัปตัน กัปตันยานนั้นก็เริ่มคิดแผนการของตนขึ้นในทันที “ถ้าเรายึดเรือนั้นมาได้ เราก็จะได้เสบียงพอที่จะกลับแอ็กซิสสินะ” “เอ๋???” ลูกเรือของยานนั้นเมื่อได้ยินดังนั้นก็ตกใจกลับแผนการของกัปตันของตน “จะเอาลูกเสือมันก็ต้องเข้าถ้ำเสือสิ!!” กัปตันยานนั้นต้องการให้ลูกเรือของตนเชื่อมั่นในตัวเขา ลูกเรือของเขาก็เชื่อมั่นในความคิดของกัปตันของตน “จริงด้วยสิครับ เราก็โจมตียานแม่ของสหพันนั้นได้เราก็จะได้เสบียง ไม่ลองก็ไม่รู้สินะครับ กัปตันทัลเรียส” ทันใดนั้นเองมีเสียงแว่วเข้ามาในห้องบังคับยาน กัปตันทัลเรียสแห่งยานลาดตระเวนมุไซก็หันไปด้านหลังของห้องก็พบกับนายทหารหนุ่มในชุดของนีโอซีออน ใบหน้าของเขานั้นเอ่อ...ถูกปกปิดด้วยหน้ากากที่ใช้ในงานคานีวัลในเวนิส “อรุณสวัสดิ์ คุณชาร์ อัษนาเบิ้ล(ผมไม่ได้พิมพ์ผิดนะ)” กัปตันทัลเรียสเมื่อได้เห็นการปรากฎตัวของชายลึกลับคนนั้นเขาก็โค้มคำนับสวัสดีทันที “ฉันก็เห็นด้วยเหมือนกันนะ แต่กัปตันทัลเรียส คุณคิดว่าเรามีกำลังพอที่จะสู้ยานรบของสหพันได้รึเปล่าเนี่ยสิ” ชาร์ อัษนาเบิ้ลนั้นก็ให้ความเห็นซึ่งทั้งขัดแย้งและสนับสนุน “โอ้...คุณห่วงแต่เรื่องนั้นสินะ..อันที่จริงเราก็ห่วงเหมือนกัน แต่ว่า กองทัพสหพันโลกนั้นไม่มีพวกยอดฝีมืออย่างอามูโร่ เรย์ อะไรนั้นแล้วนี่นา อีกอย่างเรายังมีพวกคุณอยู่ในยานลำนี้ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วละครับ” กัปตันทัลเรียสก็บอกเหตุผลของตนให้ชาร์ฟัง “อืม แต่ว่าทีมของฉันนะมันยังไม่สมบูรณ์เลยนะ......แต่ว่าฉันก็ไม่เถียงอะไรแล้วละ ฉันก็เชื่อวความคิดของนายเพราะฉันไว้ใจนายก็แล้วกัน” ชาร์ อัษนาเบิ้ลก็ไม่คิดจะเถียงกัปตันทัลเรียส “ดีเหมือนกันที่คุณเห็นด้วยกับผม ถ้างั้นเราก็โจมตียานลำนั้นเลย!!” กัปตันทัลเรียสก็สั่งการให้มุ่งหน้าไปที่ยานแม่ของสหพันโลกตามคำสั่งของตน ห่างจากยานแม่ระดับมุไซ 250 ไมล์ “นี่เพื่อน....เมื่อตอนนั้นในร้านเช่าวีดีโอ ฉันไปซื้อหนังโป๊มาเป็นกองโขยงเลย...” แดเนียลก็เล่าเรื่องให้เอสกับอัลโกและเฮลฟังในตะกินข้าวที่เดิม “รหัสแดง!!!!รหัสแดง!!!” แต่ทันใดนั้นเองสัญญาณเตือนภัยก็ส่งเสียงดังทำให้คนอื่นๆในยานเข้าประจำโมบิลสูทของตน “ไปเร็ว!!!!” เอสกับเพื่อนๆก็รีบวิ่งขึ้นประจำโมบิลสูทของตนกันหมด “เฮ้ย!!!ฉันยังเล่าไม่ถึงชายที่ม้านั่งหน้าห้องน้ำเลย!!!” แดเนียลนั้นก็โดนขัดจังหวะการเล่าเรื่องของตน แต่เขาก็รีบไปที่โมบิลสูทของตนเหมือนกัน เฮลนั้นก็เข้าไปบังคับกันดั้ม GP01 ของตนเช่นเคย ส่วนแดเนียลนั้นก็เข้าบังคับจีกันของตน อัลโกก็ขึ้นจีกันเช่นเดียวกบแดเนียล ส่วนเอสนั้น.... “จริงด้วยสิ!!!จีกันเราพังไปแล้วนี่หว่า...” เอสก็ชะงักที่ตนไม่มีโมบิลสูทให้ขับ “เดี๋ยวก่อนครับ คุณเอส!! ทางนี้” แต่ว่าชายในชุดสูทคนนึงโบกมือเรียกเอส “เอ๋?” เอสก็วิ่งไปหา “มีอะไรหรือ???” เอสนั้นก็ถามชายชุดสูท “ผมมีMS ตัวใหม่มาให้คุณนะครับ ตามคำสั่งจากเบื้องบนอะครับ” ชายในชุดสูทนั้นก็เปิดผ้าม่านขึ้น “เฮ้ย!!!!!” เอสก็ตกใจมากที่MS ที่เขาได้นั้นคือ Gundam Mark III “สุดยอดไปเลยแหะ!!!!ขอบใจมากนะ!!!” เอสนั้นก็รีบขึ้นไปบนMSตัวใหม่ของตน “เอสเธอร์ เรียล!!! กันดั้มมาร์คทรี!!!ไปได้!!” เอสก็ขับกันดั้ม Mark III ออกจากยานดรากูน่า “เฮล รูดอล์ฟ!!!กันดั้ม Black GP01!!!ไปได้!!” เฮลก็ขับกันดั้ม GP01ออกไป “แดเนียล แครชเชอร์!!!!จีกัน คัสตอม!!!ลุยโลด!!” แดเนียลก็ออกตัวจากยานตามทั้ง 2 จีกันคัสตอมของแดเนียลนั้นจะแตกต่างตัวอื่นตรงที่ว่าจีกันของเขามีดำตาสีแดง(เหมือนจิมเควลแต่ตาแว่นแดง) “เอ่อ..............” อัลโกนั้นก็นั่งอยู่ในจีกันโดยเขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไง “เป็นอะไรเหรออัลโก???” แดเนียลก็งงที่อัลโกไม่ขับออกมาจากยานก็เลยส่งสัญญาณถาม “อันที่จริงฉันก็ขับออกไปได้นะ แต่กันดั้มทุกภาคนะ เวลาออกจากยานแม่ตอนจะไปลุยนะ มันพูดว่าไงมั้งอะ??” อัลโกก็งงว่าจะพูดตอนออกตัวยังไง “ปัดโธ่.....ตามทฤษฎี หลายคนเค้าก็พูดแค่ชื่อและก็ออกตัวก็ได้” แดเนียลก็สอนอัลโกเรื่องวิธีพูดตอนออกตัว “งั้นเหรอครับ......ถ้างั้น...อัลโก รัลโฟเซล!!!ออกตัวได้!!” อัลโกก็ขับจีกันออกจากยานแม่ จีกันจำนวน 10 เครื่องก็ออกมาจากยานแม่พร้อมกับเอส,เฮล,แดเนียลและอัลโก รวมแล้วดรากูน่าสามารถบรรจุโมบิลสูทได้ 14 ตัว ทางด้านยานลาดตระเวนระดับมุไซนั้นก็ได้รับการพัฒนาทำให้บรรจุโมบิลสูทได้ถึง 20 เครื่อง ชาร์ อัษนาเบิ้ลนั้นก็เดินไปที่โมบิลสูทของตน ซึ่งมันก็คือ เกลกุ๊ก มารีนสีแดง “โมบิลสูทของชาร์มันต้องแดงแจ๋....ช่างงดงามตา” แล้วเขาก็ชื่นชมกับความงามMSของตนแล้วขึ้นไปบนโมบิลสูท “ชาร์ อัษนาเบิ้ล!!!!เกลกุ๊ก มารีนฉบับแดงแจ๋!!!พุ่งไป!!” ชาร์ก็ขับเกลกุ๊กสีแดงแจ๋ของตนเข้าสู่สนามรบและตามด้วยกองทัพเกียรา โดก้า ทั้ง 2 ก็พุ่งรบกันอย่างดุเดือด ฝ่ายสหพันก็ต่อสู้เพื่อปกป้องตัวเองและฝ่ายนีโอซีออนต่อสู้เพื่ออาหาร “นี่แน่ะ!!!นี่แน่ะ!!!” จีกันคัสตอมของแดเนียลนั้นก็ใช้ดาบบีมฟันร่างของเกียรา โดก้าแหลกเป็นชิ้น เฮลก็ขับกันดั้ม GP01 สู้อย่างกล้าหาญ แต่เขายังไม่อยากเปิดระบบEXAM เอสก็ต่อสู้กับเกียรา โดก้าตัวนึง แต่เขาก็ใช้บีมกันยิงใส่เกียรา โดก้าตัวนั้นจนตัวตาย “นี่อัลโกยังอยู่ไหม!!!” เอสก็ส่งสัญญาณไปที่จีกันของอัลโก “อืมยังอยู่!!!” อัลโกก็ขับอยู่ข้างหลังเอส “นายขับมันได้ใช่ไหม???” เอสก็ถามอัลโก “ได้น่า..ก็เหมือนกับเล่นว่าวนั้นแล” คำตอบของอัลโกทำให้น่าเป็นห่วง “ถ้างั้นฉันจะคอยระวังหลังให้นายด้วยละกัน” เอสก็ขับเข้าไปในสนามรบ ทางด้านชาร์ อัษนาเบิ้ลนั้นก็สอยจีกันพร้อมกัน 3 ตัวภายใน 3 วินาที “ไอ้พวกอ่อนแอมันไม่น่าอยู่ในที่นี่เลย ทั้งที่รู้ว่าไม่ใช่ผู้ที่เก่งกาจแต่ยังดึงดันมาเป็นเหยื่อให้กับฉันอีกนั่นแล” ชาร์ อัษนาเบิ้ลก็สอยที่ห้องค็อกพิตของจีกันตัวนึงอย่างแม่นยำ แดเนียลนั้นเห็นเกลกุ๊กสีแดงของชาร์ อัษนาเบิ้ลทำลายพวกจีกันได้อย่างง่ายดายอย่างนั้นก็เริ่มหมั่นไส้ “เฮ้ย!!ไอ้หน้าหมู!!!มาเจอกับฉันหน่อย!!” แดเนียลก็ด่าโมบิลสูทของชาร์แล้วก็ยังโจมตีใส่ชาร์อีก “นายอย่ามาด่าโมบิลสูทของฉันว่าหน้าหมูนะ!!!ฉัน!!!ชาร์ อัษนาเบิ้ล ดาวหางสีแดงแจ๋ขอท้าแกละกัน” ชาร์ อัษนาเบิ้ลก็ยิงบีมกันตอบโต้ใส่จีกันคัสตอมของแดเนียล แดเนียลนั้นก็มีประสาทรับรู้ของนิวไทป์เช่นกัน เขาจึงหลบกระสุนได้อย่างฉิวเฉียด “หึ...หึๆๆๆๆๆๆ” ชาร์นั้นเมื่อได้เห็นแดเนียลหลบกระสุนบีมของตนได้ก็เริ่มหัวเราะ “อะไรกัน..หัวเราะแบบนั้นแสดงว่า ฉันเป็นคนแรกที่หลบนายได้สินะ..ถ้างั้นละก็เตรียมไว้ให้ดี ฉันจะเป็นคนฆ่าแกเอง!!!” แดเนียลก็ขับจีกันคัสตอมชักดาบบีมออกมาแล้วพุ่งเข้าฟันใส่เกลกุ๊ก ชาร์นั้นก็ขับเกลกุ๊กอย่างคล่องแคล่ว เขาหลบการโจมตีของแดเนียลได้หมด “หึย!!หลบได้อีกแล้วเหรอ??” แดเนียลเริ่มทวีคูณความบ้าคลั่งขึ้นอีกทำให้เขาฟันใส่เกลกุ๊กของชาร์ไม่หยุด “การโจมตีแบบนั้นมันเบสิคจริงๆ ฉันหลบได้อยู่แล้วนะเพื่อน!!” เกลกุ๊กของชาร์ก็ทำการสวนกลับฟันใส่จีกันอย่างรุนแรง โชคดีที่จีกันของแดเนียลโดนฟันที่แขนซ้าย “แดเนียล!!ฉันมาช่วยแล้ว!!!” เฮลก็ขับGP01ชักดาบบีมแล้วเข้าฟันข้างหลังเกลกุ๊ก “หนอย!!ลอบกัดตูจฉันเหรอ!!” ชาร์นั้นก็หันไปข้างหลังแล้วถีบที่ท้องของGP01 “อ๊าก!!!!!!” เฮลก็โดนถีบกระเด็นออกไป แต่แล้วก็มีกันดั้ม Mark III เข้ามาช่วยรับร่างของ GP01 ที่โดนถีบ “หนอยแน่ะ..... แกเป็นใคร???” เอสนั้นเมื่อได้เห็นMSสีแดงก็เกิดความสงสัย “ฉันก็คือ ดาวหางสีแดงแจ๋ ชาร์ อัษนาเบิ้ลแห่งนีโอซีออนยังไงเล่า เพียงแค่เติมแจ๋เพื่อขยายคำว่า “สีแดง” ยังไงเล่าเจ้าโง่!!” ชาร์ก็ด่าเอสแล้วยังเข้าโจมตีด้วยบีมกันใส่เอส “หนอยแน่ะ!!!ยังมาด่าฉันอีกนะแก!!!” เอสก็ยิงบีมกันสวนกลับใส่ชาร์ ทั้ง 2 ก็ผลัดกันยิงผลัดกันหลบอย่างสนุกสนานราวกับเสือกับสิงโตกัดกัน “นายนี่ก็ไม่เลวนี่นา” ชาร์ก็ยอมรับในฝีมือของเอส “นายก็เทพไม่เบานี่ไอ้สีเลือดหมา” แต่เอสก็ล้อเลียนสีของชาร์อย่างรุนแรง “เฮ้ย!!!!ไอ้ปากสุนัขฟังไม่เข้าหู!!อย่ามาดูถูกจุดเด่นของฉันนะ!!!” ชาร์ก็เริ่มยิงบีมกันใส่เอสไม่หยุด “เอ้อ!!!กว่าจะเอาจริงได้น่ะนะ!!” เอสก็เริ่มเอาจริงตามเขาบ้าง เกลกุ๊กของชาร์ก็หยิบบีมนางิกาตะ(บีม 2 ปลายแบบหอกนางิกาตะ) ออกมาเพื่อเข้าโจมตีประชิดใส่กันดั้ม Mark III ของเอส เอสนั้นก็ชักดาบบีมออกมาสู้กับเกลกุ๊กของชาร์ ชาร์นั้นก็โจมตีด้วยนางิกาตะบีมได้อย่างคล่องแคล่วสร้างความปั่นป่วนให้แก่เอสมาก เอสนั้นแทบจะเข้าโจมตีใส่ชาร์ไม่ได้เลย “หมอนี่มันเก่งกว่าที่เราคาดไว้อีก.....แต่ว่า ชาร์มันหายสาบสูญไปแล้วไม่ใช่เหรอ???” เอสก็พยายามเชื่อว่าหมอนั่นไม่ใช่ชาร์ “นายเสร็จฉันแล้วละ กันดั้ม!!!” ชาร์นั้นก็โผล่ไปอยู่ด้านหลังของเอส “เฮ้ย!!นี่นาย..” เอสนั้นก็จะหันกลับไปฟันนั้นเอง แต่ชาร์ก็หลบดาบบีมได้ดังนั้นเขาทำการโจมตีสวนกลับทันที “โช***เคน!!!!!!” ชาร์บังคับเกลกุ๊กปล่อยหมัดเสยขึ้นใส่ที่คางของกันดั้ม Mark III ของเอส “อ๊าก!!!!!” กันดั้มของเอสก็เสียการทรงตัวจากการโจมตีสวนกลับเมื่อกี้ ยิ่งโชคร้ายไปกว่านั้นพลังงานของกันดั้มของเอสกลับหยุดทำงานทำให้ขยับอะไรไม่ได้ "เสร็จฉันละกันดั้ม!!!" ชาร์ก็ฉวยโอกาสเข้าโจมตีใส่กันดั้มของเอสทันที (เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อหว่า?????????????????????????????????????????????????????????????????????????????)
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 6 อิกิบัส!! รู้สึกถึงความรั่วที่เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย - -" แม่เจ้า... บทสนทนาเยอะก็น่าจะมีบทบรรยายแทรกมาบ้างนะครับ มันอ่านแล้วเหมือนอ่านนิยายรั่วของจริงเลยฮา ... เน้นแต่บทสนทนาไม่เน้นฉาก ว่าแต่...ไอ้อัลโกมันไปไหน ขับตามกับเอสไม่ใช่เรอะ -*- ปล.ทำไมอัลโกมันรั่วได้ใจงี้ 555555555
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 6 อิกิบัส!! ก๊าก!! รั่วจริงๆรั่วได้ใจจริงๆ (ฮา) ปล.นั่นมันชาร์จริงๆเหรอนั่น = =
Re: Mobile Suite Gundam 0096 : Endless Glory ตอน 6 อิกิบัส!! ใครไปปลุกไอ้เกลกุ๊กรุ่นเก่าเก็บนั่นขึ้นมาฟระ!!!!! =[]=!!!!
