เด็ก 8 ขวบขโมยขนมปังในซุปเปอร์.. ถูกจับ ต้องโทษให้รถบดทับแขนตามกฎหมาย... ประเทศไหนกันนะ...น่าเอามาบดพวกโทษหนักแบบฆ่าคนแทนที่จะแค่ขโมยของนะ :twisted: สงสารครับเด็กตัวนิดเดียวทำไปเพราะไม่รู้ น่าจะตีอบรมสั่งสอนน่าจะพอแล้ว แต่เมืองไทย ฆ่าคนเลียนแบบเกมเข้าบ้านเมตตา มุทิตา อุเบกขา ชิๆๆๆ เมืองพุทธ.......
มันเป็นจารีตของแต่ละสังคมวัฒนธรรมครับ เรื่องแบบนี้สังคมหนึ่งๆอาจจะมองว่าโหดร้าย แต่ในสังคมของเขาอาจะเป็นเรื่องปกติและเห็นสมควรที่จะทำ เรื่องพวกนี้ต้องมองในมุมมองของสังคมวัฒนธรรมนั้นๆึครับ มุมมองแบบคนใน - คนนอก (สังคมวัฒนธรรม) มันแตกต่างกัน กฎที่รุนแรงย่อมควบคุมพฤติกรรมของคนได้ และจะได้ผลในการควบคุมจริง คือ ใช้มันมันอย่างจริงจังและศักดิ์สิทธิ์ ไม่มียกเว้น ผิดก็ลงโทษตามที่กำหนด ไม่มียกเว้น เยี่ยงนี้ กฎหมายจึงจะเป็นกฎหมาย ปล.แต่ถ้ามองในมุมมองเพื่อนร่วมโลกแล้วก็ เกิดความสงสารอยู่เหมือนกันครับ แต่ผมยึดหลักอุเบกขา กรรมของเขา เขาย่อมต้องรับผล จะทำให้เราใจสงบครับ
ใครทำผิดก็สมควรถูกลงโทษ ไม่ใช่ฆ่า 100 ศพ ปล้น ทำร้ายร่างกาย (เว่อร์ไป)จับได้แล้วจะปล่อยก็ปล่อยเหมือนบ้านเรา แต่อย่างนี้มันก็รุนแรงไป แค่ขนมปังเนี้ยนะ
โลกนี้ไม่ค่อยจะสมดุลเท่าไร ขณะที่บางประเทศโหดและเฉียบขาดกับเพียงโทษขโมยของ บางประเทศก็งี่เง่าและปัญญานิ่ม ขังแล้วปรับ ดัดสันดานแล้วปล่อย แม้กระทั่งโทษฆ่าคนตาย ถึงจะดูโหดเกินไปแต่... ผมเห็นด้วยครับ
ไทยสมัยก่อนก็มีกฏหมายลงโทษโหดๆแบบนี้ครับ เช่น เอาหินต่อยจนกระโหลกแตกเห็นสมอง แล้วเอาถ่านที่ติดไฟแดงๆจี้ใส่สมอง อ่านมาจากหนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทย การลงโทษแบบนี้ได้อย่างเสียอย่าง คือ ดีตรงที่การลงโทษรุนแรงจะทำให้ไม่มีคนกล้าทำผิด แต่มันผิดมนุษยธรรม แล้วถ้าเกิดคนๆนั้นไม่ได้ผิดจริงก็ถือว่าเจ้บตัวฟรี
จะว่าโหดมันก็โหดน่ะนะครับ แต่ก็อย่างหลายๆrepว่า แต่ละประเทศก็ไม่เหมือนกันครับ แต่โดยส่วนตัวผมว่ามันแรงไปนะ
ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบพวกบทลงโทษโหดๆ แฮะ คือมุมมองส่วนตัวผม ผมคิดว่ากฏหมายที่เน้นการลงโทษ ไม่โสภาเท่ากฏหมายที่ใช้ปกป้องนะ การขู่ให้กลัวผมว่ามันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอก ถึงจะทำให้ห้ามใจไม่ทำให้คนอื่นเห็น แต่ลึกๆ แล้วสันดานมันยังเลวอยู่ ถ้าถึงคราวจนตรอก มันก็จะืทำรุนแรงกว่าเดิมนะผมว่า เช่น บอกว่าโขมยของแล้วโดนตัดแขน ถ้าตอนแรกๆ ที่ีไม่มีปัญหา มันก็คงไม่มีอะไร แต่ถ้าจนตรอก มันไม่หยุดแค่โขมยหรอกครับ การทำเลวโดยให้ผู้เกี่ยวข้องเดือดร้อนน้อยนี่มันยากนะ คงฆ่าให้ตายเลยแหละ ง่ายกว่าเยอะ ไม่ต้องย่องไม่ต้องหลบซ่อน ส่วนถ้าบอกฆ่าตายยิ่งแรง แต่ถ้าโทษประหารโหดหิน ไม่มีการลดหย่อน การเจรจาให้ยอมมอบตัวคงเป็นไปไม่ได้แน่ คนร้ายคงสู้จนตายไปข้าง ซึ่งไม่รู้ว่าผู้บริสุทธ์เท่าไหร่ที่ต้องมาตายในการรบระหว่างงตำรวจกับโจรนะ
ประเทศมุสลิมแน่ๆ (มีอยู่ไม่กี่ประเทศหรอกที่กฏหมายแรงๆมีใช้กัน และส่วนมากเป็นกฏหมายศาสนาด้วย) ถ้าดูป้ายทะเบียนรถ จะเห็นเป็นภาษาอาราบิคด้วยนะ
โหดจริงหรือ ... ผมกลับมองว่า การลงโทษ เพื่อให้เข็ดหลาบ ไม่ให้ใครเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เป็นสิ่งสมควร กับการได้รับ สำหรับ คนที่กล้า_ที่จะลงมือกระทำในสิ่งที่_ถูกห้ามไว้ โดยไม่มีเหตุ_ อันสมควรแก่การ_เรียกได้ว่า ถูกบีบคั้นทางร่างกาย_หรือ_จิตใจ จนกลายเป็นสาเหตุ_ของการลงมือ ได้ อยู่แล้ว นะครับ ~เฮๆ Edited : ผมใช้ ' _ 'เพื่อ ให้ง่ายแก่การเข้าใจว่า มันเป็น object เดียวกันครับ เพราะว่า ถ้าเว้นวรรค แบบปกติ คนอ่านจะไม่เข้าใจ เอาได้ ... แต่ดูท่าทางทำแบบนี้ก็มีคนไม่เข้าใจ อยู่อีกแฮะ -_-!! หรือ แกล้งไม่เข้าใจจะได้เนียนอีก exp นะ
กฎหมายแรงผมก็เห็นด้วยนะ ไทยกฎหมายบางเรื่องผมว่าลงโทษเบา แถมถ้าให้การเป็นประโยชน์โทษก็ลดอีก ทว่าภาพด้านบนนั่น เด็กดูท่าจะไม่กี่ขวบเอง ขโมยขนมปังก็น่าจะเพราะหิว จุดประสงค์มันไม่เหมือนกับพวกขโมยเงินทอง
แต่ผมกลับมองว่ากฏหมายไทย รุนแรงไปแต่ไม่เด็ดขาดแฮะ แบบกฏหมายยั้วเย๊ยะ ไม่รู้กี่ร้อยข้อ แต่กว่าครึ่งมักจะ....หยวนๆ แต่พอมีคดีนึงนี่ก็แรงซะความจริง ผมว่าถ้าเอาจริงในทุกด้านมันก็น่าจะดีขึ้นะครับ เพราะบางทีแรงไปเบาไป ของแต่ละคนมันก็ไม่เหมือนกัน แต่ถ้าจับทุกคนที่ผิดนี่ผมว่าเข้าท่านะ
มนุษย์มีจิตใจ แต่กฎหมายหรือตัวหนังสือไม่มีจิตใจ แต่เอ มนุษย์ที่ทำได้แต่เพียงทำตามตัวหนังสือ ถือว่ามีจิตใจไหมนะ (ไม่ได้บอกว่ากฎหมายไม่ศักดิ์สิทธิ์ แต่อย่างน้อยแค่ "หัวจิตหัวใจ" ก็น่าจะใช้บอกได้นะว่าควรลงโทษตามนั้นเลยหรือเปล่า) จะว่ายังไงดีล่ะคะ ถึงจะเป็นกฎก็เถอะ แต่การทำทารุณกับเด็กมันก็ไม่สมควรอยู่ดี ยิ่งนี่มันถึงขั้นให้เด็กคนนี้ต้องเสียอนาคตไปเพียงเพราะแค่รู้เท่าไม่ถึงการณ์(หรืออาจรู้แต่มันจำเป็นต้องทำเพราะไม่มีจะกิน ซึ่งเราไม่รู้หรอก และไม่จำเป็นต้องรู้เลยด้วย) เพราะ ความยุติธรรมที่ไม่ผ่อนปรนตามสถานการณ์ "มันไม่ใช่ความยุติธรรมหรอก" ไม่ใช่เลยจริง ๆ
เอ ... ไม่ค่อยเห็นด้วยกับประโยคนี้เท่าไรนะครับ ผมว่านะ ความยุติธรรม จะยังคงเป็นความยุติธรรมได้ก็ต่อเมื่อมันใช้ในทุกสถานการณ์ หากว่าคนสองคนทำผิดแบบเดียวกัน แต่คนหนึ่งรับโทษเต็มร้อย แต่อีกคนได้ลดหย่อน ผมว่ามันก็ไม่ยุติธรรมนะครับ ความยุติธรรม ในความคิดของผม คือ ความเสมอภาคที่ทุกคนได้รับจากกฎหมาย(ไม่ว่าจะด้านบวกหรือด้านลบ) อันเป็นกฎในการอยู่ร่วมกันของสังคม หากกฎหมายไม่ศักดิ์สิทธิ์ สังคมก็วุ่นวาย (ดูตัวอย่างประเทศของเราตอนนี้ได้) ปัญหาคือ เด็กเป็นคนทำผิดและได้รับโทษเท่ากับผู้ใหญ่ มันดูโหดร้ายไป แต่ทำผิด = ต้องได้รับโทษ ซึ่งถ้ากฎหมายบัญญัติอย่างนั้น ก็คงต้องทำตาม เหตุผลในการทำผิดไม่สามารถนำมาลดหย่อนโทษได้หรอกนะครับ ถ้างั้น ขโมยเพราะไม่มีเงิน ศาลคงไม่สามารถปล่อยไปได้เพราะเมตตาจิต ศาลคงต้องทำตามกฎหมายบัญญัติ แต่นั่นมันควรแก้ให้ตรงเหตุที่ว่า ทำไมเด็กถึงอดอยากถึงขนาดต้องขโมยด้วยต่างหาก ปล. ถ้าแรงไป ก็ขออภัยด้วยละกันครับ
ใกล้เคียงกับปัญหานี้ไหม? ชายคนหนึ่ง แม่ของเขาที่บ้านกำลังจะป่วยตาย เขาจึงนำเงินไปชื้อยาที่ร้านขายยาเพื่อไปรักษาแม่เขา แต่ร้านขายยาโก่งราคายาจนเขาไม่สามารถชื้อยาได้ เขาจึงขโมยยาเพื่อนำไปรักษาแม่เขา แล้วก็โดนจับ สุดท้ายถามว่าใครผิด เด็กขโมยขนมปังเพราะยากจนไม่มีอันจะกิน อะไรเป็นเหตุให้เด็กอดอยาก แล้วใครคือคนทีผิดจริงๆ และการลงโทษแบบนี้เหมาะสมหรือไม่?แขนหนึ่งข้างมีค่าเท่าขนมปังหนึ่งก้อนหรือไม่? แน่นอน กฏย่อมเป็นกฏ แต่กฏนั้นเหมาะสมต่อตัวคน สภาพแวดล้อม และจิตใจคนมากแค่ไหน กฏสามารถยืดหยุ่นและแข็งปั๋ง ตามความเหมาะสมได้หรือไม่?
