สวัสดีมิตรรักแฟนฟิคทุกท่าน เกล้ากระผมโยชิกิชายหนุ่มหน้าหล่อ อารมณ์ดี กลับมาอีกครั้งกับผลงานเรื่องสั้น 4 ตอน (หรือ 5ไม่รู้ - -*) จบ หลังจากพิจารณาฟิค Legacy Weapon แล้วเพิ่งมาสำนึกตัวเองว่า "เฮ้ย ตูแต่งฟิคเครียดไปเปล่าฟ่ะเนี่ย" แล้วความรั่ว ชั่ว เลว ที่เคยเป็นสัญลักษณ์การค้าก็ดันหาไม่ได้ในฟิคเรื่องนี้เลย ถึงกระนั้นทุกครั้งที่ผมแต่งฟิคหลักเรื่องนี้ ก็เอาความบ้าระห่ำแบบเดิมๆมาใส่เจ้านิทานสั้นเรื่องนี้เหมือนเป็นการระบายของเสียออกจากลำไส้ใหญ่กันไป คำเตือน !!!!! สำหรับท่านหน้าเดิมๆ(หน้าแก่ด้วยอ่ะเปล่าเอ่ย) ที่เคยอ่านผลงานเก่าๆของผมคงพอจะทราบดีอยู่แ้ล้วว่าถ้าจั่วหัวว่าฟิคยำแบบนี้จะใครโผล่มาในเรื่องต้องโดนยำเละเทะ แต่ปัญหาคือเรื่องนี้อาจจะหนักกว่าเรื่องก่อนๆ ถ้าผมลามปามมากไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ อ้อ ไม่ต้องห่วงว่าฟิคหลักจะล่มหรือไม่ยังไม่ล่มครับยังเขียนอยู่เรื่อยๆตอนใหม่ คิดว่าสัปดาห์หน้าน่าจะได้ เพราะต้องรีบซ้อมดนตรีไปเล่นคอนเสิร์ตเพลงการ์ตูนที่งานแคปซูลอาทิตย์นี้ไม่รู้จะรอดหรือเปล่าเลย 5555+ ใครว่างๆก็ไปดูกันได้นะ Rate NC13 ฟิคนี้อุดมไปด้วยคำหยาบ ลามก ทะลึ่ง ในระดับปานกลาง ิฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องไร้สาระ การดำเนินเนื้อเรื่องไม่อยู่ในหลักเหตุและผล ไม่ใช้ฝีมือในการเขียนฟิคหรืออะไรทั้งสิ้น ใช้เพียงความทะเล้นของผู้เขียนเท่านั้น ขอให้ทำใจในการอ่าน ............................................................................................................................................................................................................ นิทานเริงใจ All-Final !!! กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ดินแดนแห่งอาณาจักร All final ที่ซึ่งถูกปกครองโดยงราชินีเจลและเหล่าขุนนางมากฝีมือ หากแต่เกิดอาเพศขึ้นเมื่อมารร้ายหัวพญานาคนามโยชิกิได้บุกเข้าชิงตัวสาวๆหวังสร้างฮาเร็มแห่งความโลลิและโมเอะ ไม่เว้นแม้แต่องค์หญิงยูคิราชธิดาเพียงองค์เดียวของราชินีเจลผู้เลอโฉมและโมเอะหาใดเปรียบ มิหนำซ้ำมันยังขโมยโถส้วมทองคำของรักของห่วงของท่านราชินีไปด้วย องค์ราชินีมิได้เพิกเฉยต่อสิ่งที่เกิดขึ้นประกาศก้องไปทั่วแผ่นดิน All Final ตามหาผู้กล้า(หรือบ้า)ที่สามารถนำตัวองค์หญิงยูคิและโถส้วมทองคำกลับคืนมาได้ “เฮ้ยๆ หลีกไปหน่อยเด้” เสียงห้าวของชายผู้หนึ่งดังขึ้นท่ามกลางผู้คนที่ยืนจับจ้องดูเศษกระดาษที่แปะไว้บนป้ายไม้เก่าๆ หน้าพระราชวัง มือซ้ายขวาพยายามแหวกหาที่เข้าไปจุดถนัดตาให้จงได้ จนพลาดพลั้งพลักคนลงไปนอนกองกับพื้นหลายคนอยู่ “นี่พี่ชายอยากจะยืนดูด้วยก็ขอกันดีๆไม่เป็นเหรอ” สาวน้อยผมฟ้า กล่าวตักเตือนเล็กๆ “อะไร แม่หนู หรือว่าอยากจะเจ็บตัวห่ะ” ไอ้ตัวเสียมารยาททำท่าล้อเลียนแบบหน้ากากแอคชั่น ว่ะ ฮ่าๆๆๆ สาวสวยคนเดิมเห็นพฤติกรรมประหลาดๆแล้วก็สำนึกขึ้นได้ว่าปล่อยๆมันไปดีกว่า ถือว่าทำบุญเพราะช่วงนี้เอาแต่ทำบาป ด้วยการนั่งดูภาพเวอร์ซัสทั้งวันทั้งคืนไม่หลับไม่นอนจนพ่อแม่เป็นห่วง เลยโดนตัดหางปล่อยวัด ชีวิตน่ารันทดสิ้นดี “อืมๆ วันนี้จะมีการประกาศคัดเลือกผู้กล้างั้นเหรอ ไม่เลวๆ” บุรุษร่างโปร่งในผ้าคลุมขาดๆยืนเกาคางตัวเองจนเห็บสุนัขร่วงลงมาสองสามตัว “รางวัลสามารถทูลขอกับองค์ราชินีได้งั้นเหรอ....” หญิงสาวในชุดคลุมสีแดงเอ่ยขึ้นเบาๆเบื้องหน้าป้ายประกาศ “ไม่ลงด้วยคงไม่ได้แล้ว หึหึหึ” เวลา 12.00 น. ท่ามกลางแดดที่ร้อนเปรี้ยงจนสมองแทบสุก เหล่าผู้มีความประสงค์เข้าคัดเลือกตัวผู้กล้าได้มากระจุกตัวกันอยู่หน้าพระราชวัง กลิ่นเหงือคละคลุ้งแถมไอจากเหงื่อยังจับตัวเป็นก้อนลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ ช่างเป็นภาพที่น่าดูมาก หลายคนพากันสาปแช่งท้องฟ้าทำไมที่เวลาอย่างงี้ฟ้ามันโปร่งจังว่ะ พอตูไปดูดาวกะหญิงเมฆดันตรึม หลายคนเริ่มพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสบริการขายน้ำดื่มมันซะเลย โดยต้นทุนอยู่ที่ขวดล่ะ 5 บาท มันเอามาขายขวดล่ะ 50 แป๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็ด ก้าบๆๆๆ เสียงแตรพระราชวังดึงขึ้นพร้อมปรากฏร่างอันงดงามของราชินีเจล เสียงไชโยโห่ร้องเคล้าน้ำตาของเหล่าผู้ชุมนุมดังกึกก้องเพราะตูร้อนโว้ยย รีบๆคัดๆจะได้ไปทำมาหากินกันต่อ “ขอบคุณทุกท่านที่เสียสละเวลารอเราแต่งตัว เป็นไงสวยไหมๆ” ราชินีเจลยืนโพสท่าเหมือนนางแบบถ่ายปก FHM แต่ความรู้สึกพวกข้างล่างอยากจะเอาปืนลูกโม่ปลงพระชนม์มากกว่า...... “เอาล่ะเข้าเรื่องกันเลยล่ะกันนะ” องค์ราชินีเริ่มเสียวๆ เหมือนเห็นสายตาของเหล่าผู้สมัคร “เราต้องการคัดเลือกผู้มีคุณสมบัติที่จะไปช่วยบรรดาสาวๆและธิดาของเราให้กลับคืนมา พร้อมโถส้วมของเราด้วย” “และเรายินดีเป็นอย่างยิ่งที่พวกท่านพร้อมใจกันมาสมัครกันล้นหลาม” ภาพเบื้องหน้าองค์ราชินีช่างหน้าประทับใจยิ่งนัก จนแทบจะกลั้นลมตดไว้ไม่อยู่ “ว่าแต่ ใครเป็นผู้ทำการอาจหาญเยี่ยงนี้องค์ราชินี” เสียงลึกลับเสียงหนึ่งตะโกนขึ้นมาถาม “จอมมารหัวพญานาค โยชิกิและสมุน” สิ้นคำเสียงฮือฮาก็ดังระงมไปทั่ว “เฮ้ย ตูไม่เอาด้วยดีกว่าฟ่ะ” “ได้ยินว่าลูกน้องมันมีพวกชอบปักชำตูดผู้ชายด้วยนี่หว่า” “ตูก็ได้ยินมาว่ามันสืบทอดวิชายาราไนก้า มาว่ะ” “กลับบ้านดู H ดีกว่า” “ภาพนู๊ดคับ ภาพนู๊ดมีใครสนใจจะซื้อบ้างไหมค้าบบบ” “ชานะและเฟทจงเจริญ !!!!!!!!!!” และอีกมากมายความเห็นของเหล่าผู้กล้าที่เริ่มปอดแหกกันเป็นแทบๆในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจสลายตัวภายในเวลาไม่ถึงสิบวินาที องค์ราชินีดีใจน้ำตาร่วงเป็นสายเลือด แต่กระนั้นยังมีผู้บ้าบิ่นหลงเหลืออยู่พวกเขายังคงอยู่ตระหง่านอย่างอาจหาญ พร้อมรับภารกิจสำคัญของแผ่นดิน ยิ่งกว่าพันธมิตรตีกับ นปช “พวกท่าน จะรับภารกิจนี่งั้นหรือ” องค์ราชินีพอจะใจชื่นขึ้นมาบ้าง “หึ แน่อยู่แล้ว “ เสียงชายในผ้าคลุมขาดๆ แสดงความเข้มของตน “งั้นเชิญทุกท่านแนะนำตัวสักหน่อย” ราชินีเจลเปิดโอกาสโชว์ภูมิประวัติ “ข้า ไพอา มีดที่ 513” ชายในผ้าคลุมพูดพลางลดผ้าที่คลุมหัวลงเผยใบหน้ายับยู่ยี้ พร้อมรอยแผลเป็นคล้ายแมวข่วนบนหน้า แถมหัวโล้นเหมือนเพิ่งไปบวชมาหมาดๆ “ห่ะ ไพอามีดที่ 513” เด็กหนุ่มผมขาวอึ่งกิมกี่ น้ำตาเล็ด ตัวสั่นเหมือนผีเข้า อาการคล้าย อยากยาบ้าเต็มพิกัด ก่อนจะถอยรนหนีอย่างหวาดกลัวสุดชีวิต “แล้วแกเป็นใครกันฟ่ะ” ช่างเป็นคำพูดที่เสียดแทงใจไพอายิ่งนัก จะว่าไปถ้าเอ็งไม่รู้จักแล้วจะกลัวมันไปทำไมฟ่ะ “หึ แย่จริงเจ้าหลังเขา ข้าเป็นนักฆ่ารับจ้างทำงานทั่วทุกสารทิศ ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อนี่หรอก” ไพอายืนแก็กท่าประกอบไปด้วย “ก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี” สาวผมฟ้าเข้าร่วมวง ทำเอามีดที่ 513 แก๊กเสียเที่ยว “แล้วทำไมต้องมีดที่ 513 แกอ่านการ์ตูนมากไปเหรอ เป็นโอตาคุเน่าๆนี่เอง หุหุหุหุ” สาวเสื้อคลุมแดงเอ่ยพลางหัวเราะคิกคัก ไพอา เหมือนถูกสบประมาทอย่างแรงคล้ายเหยียบเปลือกกล้วยล้มแล้วโดยนารุเซะงาวะ นารุ ชกซ้ำอีกที พลันเปิดผ้าคลุมออกปรากฏอาวุธจำพวกมีดมากมายใต้ผ้าคลุมนั้น ทั้งมีดเดินป่า มีดสปาต้า มีดเลเซฮร์ มีดหั่นผัก มีดโกนหนวด มีดผ่าตัด และอีกมากมายจนสาธยายไม่หมด “โอ้ว ยอดเยี่ยมมาก ดูท่าท่านจะเป็นมืออาชีพสินะ” องค์ราชินีพอใจมาก ส่วนไพอาได้ยืนแก๊กสมใจ “หากเช่นนั้นเป็นข้าบ้าง” สาวเสื้อคลุมก้าวเท้าออกมาเบื้องหน้า พร้อมสะบัดผ้าคลุมทีนึงเพื่อความเท่ห์ “นามข้าคือ สุมิโยะ วาเลนไทน์หวานใจเพียงคนเดียวของท่านวินเซนต์สุดหล่อ มาดแมน เพอร์เฟคที่สุดบนโลกใบนี้” สุมิโยะ พูดไปยิ้มน้ำลายหกไปดูๆไปเหมือนคนที่อาศัยในศรีธัญญาชอบกล “อ่ะ ท่านคือภรรยาของค้างคาวผีนั้นเองเหรอ”ราชินีเจลตื่นตะลึง “ว่าไงนะ ว่าใครเป็นค้างคาวผียัยป้าหนังเหี่ยว” คำพูดราวกับน้ำมันราดบนไฟ ราชีนีเจลเหมือนถูกละเลงหน้าด้วยตีนกาอย่างแรง ดวงตาสวยแสดงอารมณ์โกรธเกรี้ยวอย่างเห็นได้ชัด “หา ว่าไงนะ ยัยภรรยาค้างคาวผีๆๆๆๆ” ราชินีเจลพูดไปแลบลิ้นสะบัดน้ำลายไปด้วย “อ้าว มาชกกันเลยดีกว่า อย่าคิดว่ากลัวนะ ยัยป้าแร้งทึ้ง” สุมิโยะ พูดจาท้าทายพร้อมยกมือยกไม้รำมวยไทยเตรียมพร้อม เมื่อเห็นท่าไม่ดีเหล่าทหารจำต้องลากสุมิโยะออกไปก่อน “เอ้าๆ คนต่อไปรีบๆแนะนำตัว” ราชินีเจลหัวเสียอย่างแรง “งั้นข้าบ้าง” เด็กหนุ่มผมขาวเสนอตัว “ข้าชื่อเนียร์ มาจากวัดบางลิงขบ บ้านอยู่บนดินใต้ท้องฟ้า มีอาชีพเก็บกระดาษชำระไปขาย งานอดิเรกชอบดูนิตยสารผู้ใหญ่ มีความใฝ่ฝันอยากจะดังเป็นที่เชิดหน้าชูตาของวงตระกูล” เนียร์พูดพลางยืดอกภูมิใจซะเต็มประดา “แล้วตระกูลเจ้า คือตระกูลใด” ราชินีตรัสถาม “ปลาดุกชนเขื่อน” ดังนั้นชื่อเต็มของเขาคือ เนียร์ ปลาดุกชนเขื่อน “เอ้า ต่อๆ” ราชินีรีบเร่งคนต่อไป “ข้า กันไฟนอล สตรีผู้รักองค์ชายน๊อกธิสจนสุดหัวใจ” กันไฟนอลพูดยิ้มกริ่ม “โอเคๆ ต่อไปเลยล่ะกัน” ราชินีเจลข้ามไปคนต่อไปทันที พร้อมเสียงตะโกนด้วยความหงุดหงิดของกันไฟนอล “เฮ้ย ยังไม่ได้โชว์ความสามารถเลยนะโว้ยยยยย” “ข้ามหาโจรขะม๊องเปรี้ยะ นามว่านพ” ท่านนพบุรุษหนุ่มผมสีชมพูอ่อนดูหน้ากินเหมือนลูกอมอันล่ะสิบบาท เอ่ยเสียงนิ่งดุจสายน้ำไหลไปไม่มีไหลกลับ คล้ายก๊อกน้ำประปาตามบ้านเรือนที่กินค่าน้ำบ้านเราอย่างสนุกสนาน “โอ้ว ท่านคือโจรขโมยกางเกงในอันลื่อชื่อนั้น” ราชินีเจลอุทานด้วยความตกใจ “ใช่แล้วข้าเองแหละ” ท่านนพยืนมาดขรึม แต่สองสาวรีบถอยห่างทันที “แล้ว....” องค์ราชินีเหลือบมองไปที่ชายหนุ่มในชุดโซลเยอร์เฟิร์สคลาสที่แน่นิ่งอยู่ “ท่านเป็นใครกันล่ะ” “.......” ไม่มีเสียงตอบรับ “ท่านนักรบ” ราชินีทักอีกครั้ง “.........” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ เพื่อสิ้นความสงสัยองค์ราชินีส่งสัญญาณให้เหล่าลิ่วล้อด้านล่างไปตรวจดูอาการโซลเยอร์หนุ่มในทันที และสิ่งที่พบคือ !! “กราบทูลองค์ราชินี ไอ้หมอนี่ยืนหลับไปแล้วพะยะค่ะ” “ปลุกมันซะเซ้ !!” ราชินีเจลตะโกนเสียงแทบแหบ “แง่มๆๆ อะไรเหรอๆ เคโรโระบุกโลกเหรอ” โซลเยอร์เฟิร์สคลาสยืนละเมอน่ารัก “ท่านนักรบ มิทราบว่าท่านมีชื่อเสียงเรียงนามว่าอย่างใด” ราชินีเจลพูดเสียงหวานย้อยมดเกาะเต็ม “......คางคกข้างบนนั้นใครฟ่ะ” ท่านโซลเยอร์ยังละเมอยู่ “กรูถามมรึงว่า มรึงชื่ออะไรเฟ้ย” ราชินีเจลระเบิดโทสะเต็มอัตราซะ “ผมชื่อจ้อย...... โซลเยอร์เฟิร์สคลาส” (คำพูดตรงนี้พยายามนึกหน้าหัวโบะในฉากจบ FFVII CC ไว้จะได้อารมณ์มาก) พลางสะบัดผมสีดำยุ่งเหยิงเหมือนชาตินี้ผมไม่เคยโดนหวีมาก่อนเลย “งั้นมาตกลงเรื่องรางวัลกันเลยนะ จะได้ไม่เปลืองหน้ากระดาษ” ราชินีเจลเห็นใจคนแต่ง ขอบคุณมากค้าบบบ “พวกท่านต้องการสิ่งใด” “ข้าอยากให้ท่านช่วยประชาสัมพันธ์จัดหาสาวๆน่ารักมาเป็นศรีภรรยาของข้าด้วย” ไพอามีดที่ 513 เสนอตัวคนแรก “ง่ายมาก เราจะจัดให้” องค์ราชินียิ้มอย่างยินดี “แล้วยัย...ท่านสุมิโยะล่ะ” “ก็ไม่มีอะไรมาก ข้าขอให้งดภาษีร้านขายปลาหมึกพร้อมทำการค้าปลาหมึกกับข้าเพียงผู้เดียว” สุมิโยะพูดฉะฉาน “ฮ่าๆๆๆๆ ก้ากๆๆ ที่แท้เปิดกิจการขายปลาหมึกหรอกเหรอ ค้างคาวผีและครอบครัวตกต่ำไปเยอะนะนี่” ราชินีเจลหัวเราะสะใจที่สุดในชีวิต “ยัยป้า ไม่ต้องพูดมากเดี๋ยวปัดซ้ายทะลวงไส้” สุมิโยะเดือดปุดๆ พลางชี้หน้าอย่างไม่กลัวโทษประหาร “โอเคๆ ถ้าเจ้ารอดกลับมาจะจัดให้ล่ะกันนะ” ราชินีเจลพูดไปปาดน้ำตาไป เจ๊เค้าคงสะใจมาก “ของข้า แค่อยากดังไม่มีอะไรมาก” เนียร์กล่าวขึ้น ทั้งๆที่ราชินียังไม่ได้ถามเสียมารยาทจริงๆ “ได้ๆ ถ้าภารกิจสำเร็จข้าจะนำวีรกรรมเจ้าไปแปะให้ทั่วราชอาณาจักรเลย” องค์ราชินี พยักหน้าหงึกๆ “คนต่อไปๆ” “ส่วนข้า ขอย้ายสัมมะโนครัวตัวเองไปอยุ่ใกล้ท่านองค์ชายน๊อกธิส” กันไฟนอล พูดไปยิ้มไป ในหัวคงมีแต่เรื่องพวกนี้สินะ น้องรัก “อืมๆ ยากหน่อยนะ แต่ถ้าทำได้ข้าจะทำล่ะกัน อาณาจักรกับอาณาจักร XIII เป็นมิตรกันอยู่แล้ว” ท่านราชินีชี้แจง “ข้าไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น”ท่านนพ เอ่ยเสียงขรึม “แค่อยากกำจัดศัตรูคู่แค้นเจ้าโยชิกิเท่านั้น” “โอ้ งั้นข้าอวยพรให้ท่านสมหวังล่ะกันนะ” ท่านนพก้มหัวน้อมรับคำอวยพร “แล้ว ท่านจ้อยล่ะ” “..........” ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา “คร่อกกกกกกกกกกกกก ฟรี้” แต่มีเสียงกรนดังสนั่นกลับมาแทน จนพวกทหารต้องไปเขกกะโหลกให้ตื่นกลับมา “ห่ะ ๆๆๆๆ เซฟิรอธเหรอ มันอยู่ไหนๆ” พี่จ้อยยังละเมออยู่ “แฮ่ม ท่านจ้อยจงบอกสิ่งที่ท่านปรารถนามา” “เออ.....” พี่จ้อยทำท่าครุ่นคิด “ข้าขอชุดเครื่องนอนเคลื่อนที่ ที่จะสามารถทำให้ข้าหลับได้ทุกสถานการณ์” สิ้นคำพี่จ้อย สิ่งที่อยู่ในห้วงความคิดทุกคนคือ “ตูว่าแล้ว...” “เอาล่ะก่อนอื่นข้าจะขอมอบหน้าที่อธิบายภารกิจให้ลอร์ดชาล๊อตเลยล่ะกันนะ” ราชินีเจลพูดพลางกวักมือเรียกท่านลอร์ดชาล๊อต “ข้า ชาล็อต เดอะ เซเว่น จะขอทำหน้าทีอธิบายภารกิจเลยนะคับ” ลอร์ดชาล๊อตบุรุษหน้าคมเอ่ยเสร็จพลันโชว์รอยยิ้มสุดจะมาดแมนแสนเสน่ห์ ฟันขาวๆสะท้อนแสงส่องประกาย พวกข้างล่างตบมือชอบใจกันยกใหญ่ “ไอ้บ้าข้างบนนั้นใครฟ่ะ ตลกสิ้นดี” “แฮ่มๆๆ” ลอร์ดชาล๊อตกระแอ่มเล็กน้อย “ภารกิจหลักครั้งนี้คือทุกท่านต้องเสี่ยงชีวิตอันแสนไร้ค่าบุกเข้าไปช่วยสาวๆในอาณาจักรเราและองค์หญิงยูคิมาให้ได้ รวมถึงโถส้วมทองคำขององค์ราชินีด้วย” “ชีวิตใครไร้ค่าฟ่ะ วอนซะแล้วๆ” สุมิโยะ เกิดอารมณ์เปลี่ยวขึ้นมาในบัดดล “เอาหน่าๆพี่สุมิโยะ ไว้เสร็จงานค่อยเจื๋อนทีเดียว” กันไฟนอลรีบเข้าไปเสนอความเห็น “ชิ ก็ได้ๆ” พี่สุมิโยะเองก็ยอมรวมมือแต่โดยดี “โดยพวกท่านจะต้องบุกตะลุยเข้าไปในป่าแห่งจตุรกาม” ชาล๊อตเว้นจังหวะพูดเล็กน้อย พลางแทะน่องไก่ไปด้วย “ซึ่งเราจะมีพาหนะจากบริษัทอีซาคยานยนต์คอยช่วยเหลือท่านระหว่างเดินทาง” เมื่อเอ่ยชื่อบริษัทออกมาทีเหล่าผู้กล้าต่างร้องโอ่โห้ออกมาได้มิได้นัดหมาย อันเนื่องด้วยบริษัทอีซาคยานยนต์นั้นไปหนึ่งเรื่องยานพาหนะ ทั้งรถ เรือ เครื่องบิน กระเช้า เกวียน ตุ๊กตุ๊ก ต่างได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในปฐพี “ไม่เพียงแค่นั้นเราจะส่งไกด์ฝีมือดีรวมท่านไปกับท่านด้วย” ชาล็อตเอ่ยเสียงเข้ม “เอาเหอะๆ รีบๆบู๊กันซะทีชักอยากเฉือดคนแล้ว” ไพอาคึกเต็มที่ “ไม่ว่าจะเป็นใครแม่จะยิงให้เป็นรังผึ้งให้หมดเลย หึหึหึ” พี่สุมิโยะเองก็บ้าได้ที่ “ถึงเวลาที่ผมจะดังทั่วปฐพีแล้ว” เนียร์ตะโกนลั่น “เพื่อท่านน๊อกธิสหนูสู้ตายค่า !!!” น้องกันยังยืนยันนโยบายเดิม ชอบคนขี้เซาเหรอจ๊ะพี่ก็ขี้เซานะจะรับไว้พิจารณาไหมอ่ะ >< “ไอ้โยเอ้ย ถึงเวลาที่แกจะไปนรกแล้วววว” พี่นพ ใจขอจะฆ่ากันเลยทีเดียว “คร่อก ฟรี้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” และท่านพี่จ้อยก็หลับไปตามระเบียบ ไม่ทราบว่าเคยอยากรู้อะไรกับเขาบ้างไหมครับ ในระหว่างที่แต่ล่ะคนกำลังได้ใจกันเต็มที่ อิสตรีผู้สดใสน่ารักอีกท่านก็เดินมาร่วมสมทบในคณะตามล่าหาโถส้วม “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ทุกคนชั้นริวนะ จะมาเป็นไกด์ในป่าจตุรกามนะค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วย” รอยยิ้มอันแสนจริงใจบวกใบหน้าน่ารักๆนั้นทำเอาเหล่าหนุ่มๆหลงกันเป็นแทบๆ “คุณริวนะ หัวใจยังว่างไหมคับ” พี่นพปรี่เข้าไปหาสาวสวยทันที “เฮ้ยๆ ท่านนพไม่ใช่เวลามาม่อนะท่าน ว่าแต่คุณริวนะสนใจจะไปเดทกับผมสักหน่อยไหมเอ่ย” ไพอาคุงก็เอากะเขาด้วย “คร่อกกกกกกกกกกก ฟรี้” และท่านพี่จ้อยก็ยังคงหลับไม่ตื่น “เอ้าๆ ไว้รอดกลับมาก่อนค่อยม่อพวกหูดำทั้งหลาย” พี่สุมิโยะพูดเสียงโหดเบรกเหล่าหนุ่มๆไว้ ทำเอาพวกพี่นพทำหน้าบุญไม่รับกันเป็นแทบ แต๊น แต่น แต๊นนนนนนนนนน เสียงเพลง Opening~Bombing Mission~ (Final Fantasy VII) ก็ดั่งกระหึ่มไปทั่วบริเวณ พร้อมเปิดตัวบุรุษหน้าทะเล้นพร้อมผ้าโผกหัวสีเขียวเน่าๆบนรถศึกคันใหญ่มโหฬารสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับคณะเดินทางเป็นอย่างมาก “ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่าน ผมคือเจ้าของอีซาคยานยนต์นาม อีซาค มอเตอร์เวย์” พี่อีซาควางมาดสุดล่ำซ่ำ “ด้วยคำขอของท่านราชินีผมจำนำสุดยอดยานพาหนะเพื่ออำนวยความสะดวกในการเดินทางครั้งนี้” “โว้ววววววววววววววววววว” เหล่าคณะเดินทางพร้อมใจประสานเสียง “คร่อกกกกกกกกกกกกก” โดยมีเสียงกรนพี่จ้อยเป็นคอรัส หีบยักษ์ที่ท่านอีซาคนำมาด้วยกำลังเปิดออกอย่างช้าๆ แสงสีทองอร่ามเปล่งประกายเหมือนเวลาเปิดหม้อในการ์ตูนทำอาหารสุดเว่อร์ทั้งหลาย ยิ่งเปิดกว้างแสงยิ่งเจิดจ้าจนแต่ล่ะคนต้องเอามือปิดตากันเลยทีเดียว อะไรจะอลังการขนาดน้าน !!!!!!!!! และแล้วสิ่งที่อยู่ในหีบก็ทำเอาทุกคนอึ่งไปกับความยิ่งใหญ่ของมัน สุดยอดยานพาหนะ “...รองเท้าอีหนีบเนี่ยนะ” เนียร์บ่นออกมาเล็กน้อย ส่วนคนอื่นๆไม่มีอารมณ์แม้แต่จะพูด “เฮ้ย องค์ราชินีอย่าบอกนะว่า” ไพอาพูดพลางชำเลืองมองราชีนีเจล “แม่นแล้ว นี่คือยานพาหนะที่จะอำนวยการเดินทางของพวกท่าน รองเท้าอีหนีบตราอีซาค ผลิตรุ่นแรกเลยนะเนี่ย” ราชินีเจลเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะ โหะๆๆๆๆๆ “เมื่อทุกท่านพร้อมแล้วข้าขออวยพรให้ทุกท่านประสบแต่ขวากหนามและอุปสรรคนานัปการ และขอให้พระเจ้าทอดทิ้งทุกท่านตลอดการเดินทางล่ะกันนะ” เมื่อราชินีอวยพรเสร็จเหล่าคณะเดินทางต่างพากันพยักหน้าหงึกๆ พร้อมเดินไปหยิบร้องเท้าอีหนีบมาคนล่ะคู่ น่าอนาถแท้ๆ เพื่อเป็นการประหยัดหน้ากระดาษขอผ่านช่วงนี้ไปเลยล่ะกันนะ (เล่นกันง่ายๆเลย 555+) ........................................ ........................................................... .............................................................................. ภายในป่าจตุรกาม เหล่าคณะเดินทางค่อยๆแหวกทางเดินอันแสนรกรุงรังเต็มไปด้วยพืชนานาชนิดที่เติบโตอยู่โดยรอบของป่า นำทัพโดยไพอา มิใช่เพราะเขาอาจหาญสมชายจึงกล้าเดินนำหน้าแต่เพราะเขาดันมีอุปกรณ์ถางป่าอยู่เต็มตัวสมาชิกคนอื่นจึงต่างลงความเห็นให้ไพอานำหน้าไปตามระเบียบ “ไอ้รองเท้าอีหนีบนี่ใส่แล้วเดินง่ายดีแหะ” เนียร์พูดอย่างอารมณ์ดี พลางกระโดดโลดเต้นเตะโคลนไปโดนหน้ามหาโจรนพเละไปหมด “ดีกะผีอะไร แทนที่มันจะเอาเครื่องบินไปส่งเราดันให้รองเท้าอีหนีบมาทำซากอะไรฟ่ะ” ไพอาบ่นอย่างเสียไม่ได้ “รู้งี้ไม่นานมาเลยอยู่บ้านกับมายดาลิ่งยังจะดีซะกว่า” สุมิโยะขอรวมวงด้วย “เหอะ สำหรับข้าขอแค่ได้ฆ่าเจ้าโยชิกิก็พอแล้ว” มหาโจรนพพูดเสร็จก็จัดการเลียโคลนที่อยู่บนหน้าเข้าปากกินอย่างเอร็ดอร่อย “แง่มๆๆๆ คร่อกๆๆๆ” ท่านจ้อยผู้หลับตลอดเวลากำลังเดินละเมอตามคณะเดินทางมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ “จะว่าไปพี่ริวนะเคยมาในป่านี้บ่อยไหมอ่ะ” น้องกันเงยคอถามด้วยความสงสัย เนี่องจากน้องเค้าเตี้ยมาก เวลาคุยกับใครก็เลยต้องเงยคอแบบนั้น น่าสงสารจังเยย หญิงสาวผมขาวไข่มุกที่เดินตามไพอาอยู่หน้าคณะคนบ้าล่าหาโถส้วม หันขอ 180 องศากลับมาตอบ “ก็แวะมาหาไส้เดือนกิงกือบ้างล่ะค่า” คนทั้งคณะอึ่งกิมกี่ นอกจากคำตอบชวนขนลุกนั้นแล้ว ไอ้หัวที่หันมาอย่างกะไร้ขอต่อนั้นยิ่งเพิ่มระดับความสยองยิ่งนัก “เธอเป็นคนป่าวเนี่ย” เจ๊สุมิโยะ ถามเสียงสั่น “อ้อ ใช่แล้วค่า ชั้นเป็นผีเทพารักษ์ในราชวังอ่าค่า แต่พวกไส้เดือนนี่หาไปหาราชินีไว้ใช้ตกปลานะคะ ไม่ได้เอาไปกินเอง” ริวนะจัง พูดเหมือนรู้ว่าทุกคนแอบคิดอะไรเกี่ยวกับไส้เดือนอยู่ “คร่อกกกกกกกกกกกกก” เสียงกรนยาวๆของท่านจ้อย สร้างบรรยากาศเงียบสงบไปครู่นึง “เกิดเป็นคนที่เอาแต่นอนก็ดีไม่น้อยแหะ” ไพอารำพึง ส่วนคนอื่นก็พยักหน้าตามทันควัน คณะเดินทางผู้มากับรองเท้าแตะตราอีซาคเดินมาได้สักระยะก็มาถึงบ่อน้ำใส่สะอาด โดยมีนางเงือกผู้นึงกำลังดีดพิณไพเราะเพราะพริ้งอยู่ที่ใจกลางสระนั้น เหล่านักเดินทางบ้ากามจ้องนางเงือกตนนั้นตาเป็นมันหมูในซองมาม่า ลิ้นนั้นห้อยน้ำลายย้อยแทบจะท่วมป่าอยู่แล้วววว นางเงือกรับรู้ได้ถึงจิตสังหื่น ก็เงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มกระชากใจชายทั้งหลาย โอ้ววววว ดีใจจริงๆที่ได้เกิดมา ไม่รอช้าหัวแถวที่นำโดยโจรขโมย กกน ท่านนพ ตามด้วย ไพอา และเนียร์ ก็ว่ายน้ำในสระข้ามไปม่อนางเงือกทันที โดยมีท่านจ้อยเดินละเมอจมลงไปในสระน้ำเป็นที่เรียบร้อย “ไอ้พวกหน้าม่อ” สองสาว กับ อีกหนึ่งวิญญาณพูดแทบจะพร้อมกัน “คนสวยจ๋า มิทราบว่ามีชื่ออันเสนาะหูว่าอย่างไร” ท่านนพ ม่อไม่รอช้าเพราะว่ายมาถึงก่อน “ตัวเรานั้นชื่อคุมิ ค่ะ ท่านนักเดินทาง” โอ้ว เสียงนั้นใสยิ่งกว่าแก้วใบหน้าเมื่อเห็นชัดๆนั้นต้องบอกเลยว่างามแต้ๆ เรือนผมสีฟ้าบริสุทธิ์ก็ส่งกลิ่นหอมชวนเคลิ้มอย่างน่าประหลาด ว้าวๆๆ “แล้วคุมิ มีแฟนอ่ะยังคับ” ไพอา ที่พรวดขึ้นมาจากสระน้ำหลังจากอัดเจ้าเนียร์จนจมหายรีบม่อเป็นคนทีสอง “คือตัวเรานั้นเป็นสมบัติของท่านโยชิกิไปแล้วล่ะคะ” เงือกสาวพูดพร้อมทำท่ารองไห้กระซิกๆ น่าสงสารจับใจชายหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยหัวใจในการม่อหญิงยิ่งนัก “แกไอ้โย !!!” “อภัยให้ไม่ได้แล้ว ไอ้พญาหื่น” “ข้าจะฆ่าแกเอง !!” เนียร์ที่รอดจากการโดนจับกดน้ำโผล่พรวดขึ้นมาร่วงวงสาปแช่งไอ้โยด้วย ระวังกันหน่อยนะโว้ย เดะปัดส่งไปตายหมดทุกหน่อซะเลยนิ “ไอ้สารเลวนั้นมันทำอะไรคุมิจังมั้ง” ท่านนพรีบสืบสาวหาเรื่องทันที “เค้าก็.....” เงือกสาวนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ทั้งสามคนต่างตั้งสมาธิฟังอย่างใจจดใจจ่อ ในหัวมีแต่ภาพไอ้โยกำลัง <beep> เหงือกสาวผู้น่าสงสาร พลอยคิดกันไปว่า “น่าอิจฉามันโว้ยยยยยย” “ทำแบบนี้ไงคะ “ จู่ๆก็เกิดน้ำวนขนาดใหญ่ดูดสามหนุ่มจนค่อยๆจมลงไปในสระน้ำ ทั้งสามหน่อต่างตะเกียดตะกายกันสุดชีวิตเป็นภาพลูกหมาโดนน้ำวนดูดที่หน้าเวทนาต่อผู้พบเห็นยิ่งนัก สาวๆที่ดูพฤติกรรมอยู่บนฝั่งเห็นแบบนั้นก็ลงไปนอนขำน้ำตาเล็ด “ก้ากๆๆๆๆ สมน้ำหน้ามัน” เจ๊สุมิโยะดูเหมือนจะหัวเราะสะใจกว่าใคร “เอาไงดีอ่ะ จะปล่อยให้ตายๆไปงั้นเหรอ แต่ก็ฮาดีอ่ะ ฮ่ะ ฮาๆๆๆๆ” น้องกันเองก็หัวเราะอร่อยไม่แพ้กัน “ชั้นว่าช่วยพวกเค้าเถอะค่ะ หุหุหุ” แม้จะบอกให้ช่วยแต่ริวนะเองก็อดหัวเราะไม่ได้ ส่วนไอ้สามคนที่กำลังจมน้ำ...... “อร๊าง ช่วยพวกเราด้วย” “อ่ะฮ้า แย่แล้วจะจม” “อุว้าว ผมจะจมแล้วค้าบ” สุมิโยะมองดูทั้งสามตัวที่ดูเหมือนจะเพลิดเพลินจำเริญใจกับการจมน้ำวนมากกว่าจะขอความช่วยเหลือ พลางหันหน้าไปมองอีกสองสาวที่ส่งสายตาระเหี่ยใจประมาณ ช่วยๆพวกมันทีเหอะ ว่าแล้วสุมิโยะ วาเลนไทน์ ภรรยา วินเซนต์สุดหล่อ (ถ้าไม่บรรยายแบบนี้อาจโดนเจ๊เค้ามาฆ่าได้) ก็ควัก BB gun ออกมาประกอบอย่างเชี่ยวชาญ ก่อนจะประทับปืนเล็งไปทางเงือกสาวที่กำลังหัวเราะท่า โหะๆๆๆ แบบพวกคุณหนูรวยๆในอนิเมทั้งหลาย ไม่รอช้าอาเจ๊ก็ลั่นกระสุนปืนอัดลมความเร็วสูงหมายจะยิ่งเข้าปากกว้างๆของคุมิ แต่เงือกสาวไหวตัวทันเปลี่ยนน้ำวนที่กำลังดูดไพอาเป็นน้ำพุพ่วยพุ่งดันร่างของมีดที่ 513 มาบังกระสุนปืนอัดลมได้โดยที่เธอไม่ต้องหยุดหัวเราะ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด โดนตรงไหนไม่โดนดันไปโดนไอ้ตรง<beep>เข้าพอดี ร่างของนักพกมีดลอยละลิ่วกุมเป้ากลางอากาศหนาวๆเย็นๆ ซีดหน้าซีดเผือกเป็นมันต้ม พร้อมเสียงประกอบจากเหล่าพวกพ้องที่พร้อมใจกันพูดว่า “สิ้นหวังแล้ว !!!” ร่างไร้วิญญาณของไพอาร่วงลงสู่น้ำ แต่เจ๊คนยิงไม่ได้คิดเล้ยว่าเป็นความผิดของตัวเอง ไม่รอช้าเจ๊สุมิโยะรีบเปลี่ยนอุปกรณ์เป็นปืนกลเหมาะมือสาดกระสุนใส่ไม่ยั้ง คุมิเองก็ไม่ยอมโดนยิงง่ายๆ จัดแจงเล่นมุขเดิม เปลี่ยนน้ำวนเป็นน้ำพุดันร่างอีกสองหนุ่มมาเป็นเกราะกันบังห่ากระสุนปืนอัดลม จนทั้งจอมโจรนพและเนียร์ โดนยิงหน้าบวมไปตามๆกัน น้องกันเห็นท่าไม่ดีรีบกระโดดลงไปในน้ำก่อนจะว่ายท่าผีเสื้อ ต่อด้วยท่ากบ ตามด้วยท่าลูกหมาตกน้ำ และท่าแมงกระพรุนลอยตุ๊บป่อง ก่อนจะคว้าร่างของเนียร์ที่โดนปืนอัดลมยิงจนน่วม พลันถีบตัวขึ้นเหนือน้ำพร้อมร่างเนียร์ที่อยู่ในมือขวา “ย้ากก !!!” ร่างเล็กๆของกันไฟนอลเข้นพลัง K เต็มที่พร้อมฟาดร่างไร้สติของเนียร์ใส่เงือกสาว ที่กำลังเหวออ้าปากหวอแบบแมลงวันบินเข้าไปทำรังได้ หัวของเนียร์ฟาดเข้าใส่หัวของเงือกสาวเต็มแรง ตูม !!! เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวพร้อมสายน้ำที่กระเด็น กระเซ็น กระจาย ไปทั่ว บวกกับสีหน้าเหวอๆของสุมิโยะและริวนะ ส่วนสามหนุ่มลอยขึ้นอืดอยู่แถวๆนั้นแหละ แล้วร่างของผู้โชคร้ายที่เจอกบาลเนียร์ไปเต็มๆก็ค่อยๆลอยขึ้นมา ดวงตาสีฟ้าสวยลอยเหม่อเพราะความมึนหลังจากเจออิมแพคระดับ 10 เข้าไปเต็มรัก “น้องกันนี่สุดยอดไปเลยนะค่ะ พี่สุมิโยะ” ริวนะถึงกับอึ้งไปกับพลัง K อันมหาศาล “นั้นสิ” สุมิโยะเองก็ตีหน้าเครียดทันควัน น้องกันไฟนอลใช้พละกำลังอันมหาศาลลากศพชายหนุ่มสามคนขึ้นมาบนบกก่อนจะซัดกำปั้นหลุ่นๆเข้าท้องไปคนล่ะที ทำเอาสามนักม่อทั้งพ่นน้ำทั้งอ้วกเอาอาหารเช้าเรี่ยราดพื้นไปหมด “รู้สักตัวกันแล้วเหรอคะ” น้องกันถามด้วยใบหน้าโมเอะสุดๆ “คร้าบ...” สามหนุ่มพร้อมใจกันตอบอย่างอ่อนแรง ไม่นานนักสุมิโยะกับริวนะก็เดินอ้อมสระตามมาสมทบกับพวกกันไฟนอล โดยมีสายตาอาฆาตแค้นจากสามหนุ่มคอยรังควานตลอดทาง “เฮ้ย จะมองหน้าหาอะไรห่ะ อยากโดนบาทาลูบพักตร์กันนักใช่ม่ะ” สุมิโยะเอ่ยอารมณ์เสีย “เจ๊ จะบ้าเปล่าฟ่ะ รู้ๆอยู่แล้วว่ายิงไม่โดนยังจะสาดเข้ามาอีก” เนียร์ที่เสงี่ยมมาตลอดทางด่าน้ำลายกระช่อก ไปลงใส่หน้าเจโนว่าที่ยังนอนกุมเป้าอยู่ “ยิงๆเข้าไปมันก็ต้องโดนสักนัดล่ะโว้ย” เจ๊สุมิโยะยังดื้อ “โดนบ้าไรฟ่ะ ดูดิมีแต่พวกเราที่โดนยิง” ท่านนพโวยบ้าง “ไม่เกี่ยวเว้ย นั้นเพราะพวกแกดันมาบังต่างหาก” และเจ๊ก็ยังคงดื้อต่อไป เมื่อเห็นสถานการณ์เริ่มไม่ดีริวนะจึงต้องรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย “เอาหน่าๆไงๆ เราก็รอดกันหมดแล้วนะคะ ว่าแต่เนียร์เจ็บหัวบ้างไหมนี่” “ก็เจ็บๆอยู่อ่ะคับ แต่จำอะไรไม่ค่อยได้เลย” เมื่อได้ยินดังนั้นทั้งริวนะและสุมิโยะก็หันไปหากันไฟนอลที่กำลังเดินผิวปากเตะก้อนหินอยู่ ทำเป็นไม่รู้เรื่องนะไอ้น้อง บุ๋งๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงฟองอากาศดังขึ้นเรียกความสนใจของพวกเขาให้หันไปมอง ก็พบร่างของท่านจ้อยที่เดินละเมอลงไปในน้ำกลับมาโผล่ตรงที่พวกเขากำลังนั่งพักกันอยู่ ในสภาพที่ยังละเมออยู่แบบนั้นแหละ แถมยังมีมานั่งพักอีกแหนะ “สรุปคือพี่เค้าเดินละเมอดำน้ำข้ามมาฝั่งนี้เลยสินะ” เนียร์เอ่ยพร้อมยิ้มแห้งๆ “ทำได้ไง....” นั้นคือสิ่งที่ทุกคนคิดพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย คร่อกกกกกกกกกกกก .............................. .............................................. .................................................................. เหล่าคณะเดินทางตามล่าส้วม เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง จากสระน้ำกลับเข้าสู่พื้นที่ปากรกชัฎที่มีต้นไม้ออกลูกเป็นนิตยสารเพลบอยบ้าง หนัง AV บ้าง โดจิน H บ้าง ช่างเป็นสวรรค์สำหรับชายหนุ่มกันเสียจริง ไม่รอช้าสามหนุ่มที่ได้รับการชาร์จพลังเสร็จแล้ว ก็ต่างคว้าตัณหาทั้งหลายเข้ากระเป๋าแบบไม่อายสาวๆ “ชิ ผู้ชาย” เจ๊สุมิโยะเดาะลิ้นไม่สบอารมณ์ “แล้วสามีเจ๊เค้าไม่ได้เป็นแบบนี้เหรอคะ” ริวนะถามด้วยความสงสัย “ไม่มีทางย่ะ สามีของชั้นนะ ทั้งหล่อ ทั้งขรึม ทั้งเป็นสุภาพบุรุษไม่เหมือนไอ้พวกหื่นพวกนี้หรอก” เจ๊เอ่ยถึงสามีอย่างภูมิใจประดุจยกย่องยิ่งกว่าเทพซะอีก “จะว่าไปทำไมกันเงียบๆไปล่ะ” ว่าแล้วทั้งสองก็หันไปทางกันไฟนอล ก็พบว่าน้องกันกำลังอ่านหนังสือเล่มนึงที่คว้ามาได้อย่างใจจดใจจ่อ มันก็คือ “YURI สวนดอกไม้ต้องห้าม” “ว้ายๆๆๆ ป่าวนะคะ หนูไม่ใช่คนแบบนี้ ม่ายยยย” น้องกันร้องโหยหวนเมื่อรู้ตัวว่าโดนเห็นตอนไม่ดีเข้าซะแล้ว อร๊างงงง “กันจัง ไม่เห็นต้องเครียดไปเลย คนเรามันก็อาจจะอยากลิ้มลองของแปลกๆดูบ้าง” ริวนะพูดเหมือนจะให้กำลังใจกันเลย “นั้นสินะ พี่ก็เข้าใจนะกัน” เจ๊สุมิโยะก็ผสมโรงกะเค้าด้วยเหรอ “ไม่นะ ม่ายยย ชีวานี้พลีให้แค่ท่านน๊อกธิสเท่านั้น” น้องกันปฎิเสธสุดฤทธิ์ โธ่น้องรักชอบแบบนี้ก็ไม่เห็นต้องอายเลย หุหุหุ แล้วอยู่ๆทั้งสามสาวที่กำลังคุยเล่นกันก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อเห็นหนุ่มๆที่นำหน้าหยุดกึกกันหมดแม้แต่พี่จ้อยที่กำลังเดินละเมออยู่ก็ดันหยุดกับเขาด้วย “นี่ๆ เกิดอะไรขึ้นน่ะ” เจ๊สุมิโยะเดินเข้าไปถามทันที “ดูนั้นสิเจ๊” ไพอา ชี้นิ้วขึ้นไปบนต้นไม้ พบว่ามีอัศวินหนุ่มรูปงามผมยาวหล่อเหลาสเปกสาวๆ กำลังนั่งอ่านโดจิน H ด้วยใบหน้าหื่นสุดฤทธิ์ “มันเป็นใครว่ะนั้น” เจ๊สุมองด้วยความสงสัย “ลิงแถวนี้มั้ง” จอมโจรนพตอบแบบไม่ไว้หน้า “เฮ้ย ตูได้ยินนะโว้ยยยยยย “ ว่าแล้วอัศวินหนุ่มก็กระโดดตีลังกาสองตลบ พร้อมบิดเกลียวอีกครึ้งรอบก่อนเอาหัวทิ้มพื้นดินอย่างงดงาม พร้อมเสียงปรบมือของคณะล่าส้วมดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว ร่างของอัศวินหนุ่มแน่นิ่ง ไม่ขยับเขยื้อน ส่วนหัวปักลงไปในดินเหมื่อนเวลาปักชำต้นไม้ยังไงหยั่งงั้น “มันตายยังอ่ะ” ไพอา เอ่ยถาม “มาทำไมกันเนี่ย” กันไฟนอลพูดขึ้นบ้าง โดยมีริวนะพยักหน้ารับ “อย่าไปเสียเวลาดีกว่าพวกเราไปกันเตอะ” จอมโจรนพเรียกพลเดินหน้าทันที “คร่อก ฟรี้~ “ เสียงกรนของพี่จ้อยคงเป็นสัญญาณให้เคลื่อนพล “เฮ้ย อย่าเพิ่ง” เสียงนั้นดังกังวาลออกมาจากดินพร้อมเพลงดาบอันน่าอัศจรรย์ทำลายหน้าดินกระจุย อัศวินหนุ่มกลับมายืนด้วยหน้าตาอันสุดบูบี้ พลางเสยผมสะบัดขี้ดินร่วงกราวๆ “ด้านหน้านี่คือเขตของ เหล่าจตุรกาม หากพวกเจ้าคิดจะผ่านไปล่ะก็ต้องฆ่าศพข้าคนนี้ซะก่อน” อัศวินหนุ่มยืนกรานหนักแน่นพลันเกาตูดแกรกๆพอเป็นพีธี “แล้วเอ๊งล่ะเป็นใครฟ่ะ” ท่านนพชี้หน้าด่า สาดเสียเทเสีย “ข้านั้นมีนามว่า เทรน เดอะ เพลบอย” เทรนแนะนำตัวเสร็จก็โพสท่าสุดเท่ห์ชี้ดาบขึ้นฟ้าพร้อมถ่างขายาวๆในวินาทีเดียวกัน แต่ถางแรงไปหน่อยกางเกงเป้าขาดดังแค่วก เห็นบ๊อกเซอร์หลายหัวใจสีชมพูแพล่มๆออกมา จนต้องรีบเอามือมาปิดทันควัน “มันใส่บ๊อกเซอร์ลายหัวใจด้วยว่ะ” เจ๊สุมิโยะเอามือปิดตากันกะริวนะไว้ได้ทันท่วงที “แล้วทำไมล่ะฟ่ะ บ๊อกเซอร์ลายหัวใจเนี่ยเป็นความโรแมนซ์ของลูกผู้ชายนะเว้ยยย” คณะเดินทางนิ่งเงียบไปสามวินาที ก่อนที่มหาโจรนพจะเอ่ยปากขึ้น “ตูว่ามันบ้า” “ผมก็ว่าพี่เค้าเพี้ยน” “ไปเดินเก็บโดจินต่อดีกว่า” “ไอ้นี้มันปัญญาอ่อนป่าวเนี่ย” “หนูว่าเราอย่าไปใส่ใจคนบ้าเลยค่ะ” “โอ้ เจอไส้เดือนตัวอ้วนๆด้วย” “คร่อกกกก แง่มๆๆๆๆ” “เฮ้ย SHUT UP!!!” เทรนตะโกนสุดเสียง “งั้นตายซะเถอะพวกแก !!!” อัศวินหนุ่มควักดาบเรเปียยาวเหมาะมือพุ่งเข้าใส่คณะเดินทาง ไพอาเห็นเป็นโอกาศจะได้โชว์หญิงถึงความเท่ห์เหลือประมาณของตน ก็รีบคว้ามีดคัตเตอร์ทื่อๆเข้ารับมือทันที เพลงดาบเรเปียอันรวดเร็วดุจพญาลูกเจี้ยบของเทรน เข้าเล่นงานไพอาหนุ่มหัวโล้นจากทุกทิศทาง ก่อนจะเสียหลักล้มลงพร้อมโดนเตะซ้ำเข้าไปที่กล่องดวงใจอีกคำรบ “สิ้นหวังอีกแล้ว !!!” เมื่อมีดที่ 513 สิ้นท่า เนียร์เด็กหนุ่มผมขาวก็คว้าเอามีดผ่าตัดในตัวไพอาหมายจะเสียบพุงกะทิของเทรน แต่ดันตาพร่าเพราะมั่วแต่มองหนังสือโป๊มากไปเลยเสียบผิดคนไปเสียบพุงพี่นพแทน “ไอ้เด็กเวร ....อ๊อกกกก” เนียร์รีบชักมีดออกมาจากพุงพี่นพพร้อมโลหิตสีแดงฉานพุ่งกระฉูดออกมาจากปากแผลเหมือนเวลาท่อประปาแตก พี่นพลงไปชักดิ้นชักงออยู่กับพื้นพร้อมเสียงตบมือเชียร์สนุกสนานของเหล่าสาวๆที่ทำตัวเป็นผู้ชมไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เนียร์ตั้งสติอีกครั้งพร้อมวิ่งด้วยความเร็วสูงหมายชาร์จอัศวินหนุ่มให้ลงไปนอนแน่นิ่ง “หึ ไอ้หนูน้อย งั้นเจอท่าพิฆาตของข้า” เทรนหันหลังให้ทันทีพร้อมกระดกบั้นท้ายขึ้นและผายลมออกมาในวินาทีเดียวกันพร้อมเสียงดังระเบิดสนั่นหวั่นไหวจนฝูงนกแถวนั้นหนีกระเจิง สิ่งที่ตามมาคือกลิ่นมหารัญจวนที่เข้าเล่นงานทุกอณูของร่างกายยิ่งกว่ากลิ่นซากศพเน่าๆเป็นโคลง เนียร์หมดสติทันที ส่วนสาวๆต่างรีบหนีหาที่อาเจียนแทบไม่ทันไม่เว้นแม้แต่ริวนะที่เป็นวิญญาณ คิดดูว่าเหม็นขนาดไหน “วุ้ย เหม็นโว้ยยย ใครเอาซากช้างตายมาไว้แถวนี้ฟ่ะ แบบนี้จะหลับได้ไง” พี่จ้อยที่ยืนหลับไม่รู้ร้อนรู้หนาวมานานสองนานถึงกับตื่นเต็มลูกตา พร้อมส่งเสียงโวยวายดังหนวกหูยิ่งนัก “หึ เจ้านักดาบนั้น...น่าสนุกนี่” เทรนยิ้มแสยะเหมือนพวกโรคจิตก่อนจะถีบตัวพุ่งเข้าหาพี่จ้อยด้วยความเร็วปานเต่า โซลเยอร์เฟิร์สคลาสรับรู้ถึงภัยอันตรายที่คลืบคลานเข้ามาอย่างเชื่องช้ารีบชักบัสเตอร์ซอร์ดเล่มโตฟาดลงไปกลางกระหม่อมเทรนทันที อัศวินหนุ่มใช้เรเปียของตนป้องกันไว้เล็กน้อยพลันฉากหลบออกไปได้อย่างเฉียดฉิว พี่จ้อยไม่รอช้าฟาดดาบเป็นแนวนอนซัดเทรนที่ยังตั้งตัวไม่ติดลอยละลิ่วไปชนต้นไม้ต้นใหญ่ หนังสือโป๊ร่วงระนาว “ไอ้หมอนี่....” อัศวินหนุ่มรับรู้ถึงความต่างชั้นทันที พี่จ้อยแบกบัสเตอร์ซอร์ดเล่มโตเดินเข้ามาประชิดพร้อมสายตาอาฆาตสุดฤทธิ์ “กล้าดียังไง มาปลุกตูข้าฟ่ะ” เทรนนั่งนิ่งเรี่ยวแรงไม่มีน้ำปัสสาวะไหลออกมาแบบไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะยกมือไหว้ปลกๆน้ำตาไหลพรากยิ่งกว่าน้ำตาไนแองการ่า พร้อมใส่เกียร์สุนัขขั้นเก้า หนีไปด้วยความเร็วสูง “อะไรของมันฟ่ะเนี่ย” พี่จ้อยยืน งง อยู่ครู่นึงก่อนจะสะบัดดาบสลายกลิ่นตดที่อบอ้วนไปทั่วบริเวณในครั้งเดียว เวลาผ่านไปชั่วครู่ความสงบก็กลับมาเยือนป่าหนังสือโป๊อีกครั้ง พี่นพถูกแบกหามพร้อมได้รับการทำแผลอย่างลวกๆจากน้องกัน ส่วนเจ้าเนียร์ทำหน้าที่เป็นคนลากจูงเตียงใบจากของไพอาที่นอนกุมเป้ากับเตียงพี่นพที่นอนไร้สติ ในฐานะที่ต้องรับผิดชอบกับความเฟอะฟะของตัวเอง สาวๆคนอื่นหลังจากทำการชำระท้องเป็นที่เรียบร้อยก็ออกเดินทางต่อด้วยความซีดเซียว ส่วนพี่จ้อยก็..... “คร่อกกกกกกกกกกก” ...................................................... ....................................................................... ................................................................................ TALK TALK TALK จบไปแล้วตอนแรก ไม่รู้ว่ายังเขียนฮาเหมือนเดิมหรือเปล่า ยอมรับว่าพอไปเขียนฟิคเครียดๆแล้วมุขมันด้อยลงไปอย่างเห็นได้ชัด ถ้าไม่ขี้เกียจสักสองวันจะเอาตอนสองมาลงนะครับ หรือจะลงวันพรุ่งนี้ไปเลยดีหว่า เอาไงแน่ฟ่ะเนี่ย ดูคอมเม้นเยอะๆก่อนละ่กัน เยอะเมื่อไรก็ลงต่อ 5555+ Speacial Thanks 1.ไพอาคุง พักนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ ในบอร์ดยังใช้ชื่อนี้อยู่หรือเปล่าหว่า 2.น้องเนียร์ ขาประจำ โดนทุกงาน ได้แกล้งน้องนี่มันสนุกจริงจริ๊ง 3.น้องกัน พี่ลืมโน๊ตเจ้าไปแล้วอ่ะ 555+ 4.พี่สุมิโยะ ไม่ได้เขียนฟิคกลั่นแกล้งพี่มานานแล้ว ขออภัยในความชั่วของผมนะครับ 5.พี่นพ มหาโจรแห่งนัลเช แม้จะไม่เคยโผล่มาที่บอร์ดนี้อีกแล้ว แต่ก็ยังรักและเคารพเหมือนเดิมนะครับพี่ ปล.ของที่ปล้นๆผมไปเอาคืนมาด้วยนะเฟ้ย 6.ริวนะจัง Ryuuna ไม่รู้ว่าอ่านแบบนี้ถูกหรือเปล่า ขาประจำบอร์ดก็เลยโดนลากมายำด้วยซะเลย 7.พี่จ้อย นักเดินทางแห่งมิดการ์ด ผมไม่ไหนะเฟ้ย - -* 8.คุมิจัง ไม่ได้เจอคุมิจังนานเลยอ่ะ แวะๆเข้ามาอ่านกันบ้างนะครับ 9.คุณเทรน อืมๆ อีกหนึ่งขาประจำในหมวดฟิค แน่นอนว่ากี่เรื่องที่เขียนยำคนๆนี้ไม่เคยรอด 10.พี่อีซาค ไม่ได้คอมเม้นดีๆจากพี่นานแล้ว แต่ไปโดนในฟิคเจ้าแม็กในช่วงเนื้อเรื่องที่เราเขียน 555+ ขอขอบคุณมา ณ ตรงนี้แทนล่ะกันนะครับ 11.เจ๊ยู ไม่รู้จะแกล้งอะไรเจ๊แล้วอ่ะ เอาบทตัวประกอบไปล่ะกัน 12.พี่เจล สต้าฟประจำหมวด 13.ท่านชาล็อต ฟิคใหม่ท่านเจ๋งมาก !!! And ALL Friends And Fans THANK YOU !!!
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! "คร่อกกกกกกกกก" โอ้ว ฟิคยำเรื่องนี้ช่าง ไร้ความมีสาระอย่างหาที่จะเปรียบได้ยิ่งนัก (แต่แฝงไปด้วยมุขบรรเจิด แบบทีนักแต่งไหบาน กับ ดองเค็มจะคิดออกมาได้) ว่าแต่ ทำไมต้องเป็น กระโทนทองคำด้วย? .... ปลาดุกชนเขื่อน ....... คิดอะไรอยู่หือ? ถึงคิดชื่อแบบนี้ออกมาได้ ++++ "ไม่ใช่ วลาดิเมียปูทันเสียหน่อย!!" ครึๆๆๆๆ กลิ้งหลุนๆไปรออ่านตอนหน้า
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! ก็หวังว่าจะเป็นตัวประกอบที่อยู่แบบเกือบสงบสุขอะนะ แต่เดาว่า ลงท้ายไงไม่รอดอยู่ดี 555555555+
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! พูดถึงฟิกยำ.... แล้วไอ้ฟิกยำเรื่องก่อนหน้านี้เมื่อไหร่จะแต่งต่อล่ะโว้ยไอ้คุณพี่ชาย =[]=!!!!!! (อย่าบอกนะว่าล่มไปแล้ว.....) [action]กราดสารพัดอาวุธสงครามใส่[/action]
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! โผล่มาเจอะอะไรรั่ว ๆ แต่เช้าเลยแฮะ สนุกสนานดีครับ ได้สาระ (รึเปล่า) ไม่รู้ รู้แต่ว่าตบมุกกันกระจาย มีผมออกกะเค้าด้วยแฮะ โหย~ ซาบซึ้ง ยกโยชิกิให้เป็นพระเอกฟิคผมไปเลย กร้ากกกกกกก กั่ก กั่ก อยากรู้จริงว่าจะจบยังไง มีแค่ 5 ตอนเองนี่นะ พยายามเข้านะครับ ฟิคหลักก็ด้วยอย่าหายไปนานล่ะ
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ขำจนจะตกเก้าอี้อยู่แล้ว คนในออฟฟิศจะหาว่าผมบ้าแล้วนะเนี่ย ขำโยชิกิจอมโจรปักชำตูด ขำยาราไนก๊ะ ขำราชินีเจล FHM ขำไพอามีดที่ 513 (เอ็งจะพกหาอะไรมากมายวะนั่น กลัวเขาไม่รู้รึไงว่าขายมีด) ขำเทรนเป้าขาด (เพิ่งรู้นะเทรน ว่าใส่กางเกงในแบบนั้น อิ๊วส์~) ขำทุกคนที่ปรากฏตัวมากๆ แล้วเกวียนมันมาในบริษัทผมได้ไงเนี่ย กร๊าก แต่ที่ฮาสุดเลยนะครับ ไม่ไหวแล้ว น่าสงสารมาก ขอโทษนะชาล็อตต์คุง ยิงมุขเก่งมากเลยครับทั่นโย ช่างสรรหาจริงๆ ความรู้รอบโต๊ะสูงมาก ผมว่าการแต่งฟิคยำให้ฮาได้ไม่แป้กน่ะเป็นเรื่องยากนะครับ แต่นิดนึง บางทีก็ยิงมุขบรรยายยาวไปนิดหน่อย ทำให้ขาดช่วงไปบ้าง แต่ก็ไม่เลวร้ายหรอกครับ อยากคอมเม้นท์ว่าฮาทุกบรรทัดจริงๆ งานนี้ ขอคารวะ 1 จอกจากใจครับ!
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! ก้่ากๆๆ ตอนแรก ตูรอด 555+ [action]ได้ยินเสียงแว่วจาแต่ไกล ตอนหน้าเอ็งไม่รอดล้านเปอร์เซ็นต์[/action] ว่างมาแต่งเรื่องใหม่งี้ แล้วตอนสามที่ให้แต่งไปล่ะ เหอะๆๆ (ตอนสองรอก่อน สอบอยู่==") ปล. สันหอนว่า ที่ตูออกช้า เพราะตูข้าโดนจำไปปู้ยี้ปู้ยำเต๋มดอกแหงๆ
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! เฮ้อ น้องตูไม่ไห เพราะไหมันคงไม่พอแล้วล่ะสิ อย่างแกต้องฟอสซิล ขุดหาแถวๆชั้นหินเอาล่ะมั๊งๆ 5555 (ว่าแต่เขาตูก็ดองกรั๊กๆ) เป็นนิยายที่รั่วดีแท้ (ว่าแต่ว่าปกติตูก็ไม่ได้นอนมากมายขนาดนั้นนา ฮาๆ) เอาให้สนุกนะน้องชาย แล้ว เขียนฟิคมีสาระให้อ่านกันต่อล่ะ ว่าแต่ว่าฟิคยำอีกเรื่องล่ะโย???
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! ฮ่าๆๆๆ ตอนแรกตรูก็รอดนะเฟ้ยเจ้าเม็ก [action]เสียงที่เจ้าแม็กได้ยินก็ก้องมาแว่วๆ "แล้วคิดว่าเอ็งจะรอดเหรอ เหอๆ"[/action] แต่งได้ฮาสมเป็นท่านโยจริงๆ ยำได้ถึงกึ๋นมาก สงสารท่านไพอาแต้ๆ สิ้นหวังแล้ววว
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! 6.ริวนะจัง Ryuuna ไม่รู้ว่าอ่านแบบนี้ถูกหรือเปล่า ขาประจำบอร์ดก็เลยโดนลากมายำด้วยซะเลย หมายถึงเราหรือเปล่าคะ ชื่อเราอ่าน Ryuune ริวเน่ นะคะ ไม่รู้จักก็เป็นไรค่ะถ้าไม่เคยเล่น SRW ว่าแต่ตัวเองทำไมดูบทน้อยจัง อาวุธก็ไม่มี แต่ก็แอบขำตัวเอง อิอิ
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! เห็นหัวตัวเองโผล่มา2คำ ....โยจัง เเก้เเค้นผมกลับเรื่องฟิกยำของผมตอนนั้นใช่ม้ายยยยยย เดี๋ยวจะเอาฟิกยำตอนที่3มาลงเเล้วให้เดินง้อเฟทจังทั้งตอนเลยคอยดู
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! TT โดนอีกแล้วเรา โดนมุกเดิมอีกแ้ล้วววว !! เตี้ยแล้วผิดหรอ แงๆๆๆ แล้วพลังK นั่นมันอะไรกัน! ขำราชีนีเจล ฮ่าๆๆ กะคุณพี่จ้อย หลับทุกสถานการณ์เลยจริงๆ ว่าแต่รอดมาได้ไงอ่าเดินลงน้ำซะขนาดนั้น 555!! ต่อไวๆเลยพี่ชาย
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! 55+ ผมหลบไปอ่านหนังสือบ้านเพื่อนมา กลับมาอีกที พี่โยเล่นอะไรอีกล่ะนี้ 55+ รออ่านต่อคร้าบบบ....
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! นึกว่าจะรอดแล้วเชียว =[]= กร๊าซ บังอาจเปิดเผยรสนิยมผมได้ไงว่าผมชอบใส่บ็อกเซอร์ลายหัวใจ!!! (กร๊ากกกก) มุขแต่ละอันอย่างฮา โดนกันถ้วนหน้าจริงๆ เอิ๊กๆ
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! อัำพเดตตอนสองแว้ว หลังจากผ่านป่าหนังสือโป๊มาเป็นที่เรียบร้อย สิ่งประจักษ์อยู่ตรงหน้าของทุกคนคือ ปากทางเข้าถ้ำขนาดใหญ่ที่มีป้ายเป็นไฟดิสโก้เขียนเอาไว้ว่า “ท่านโยชิกิและคณะประทับอยู่ที่นี่” บวกกับเสียงหัวเราะรื่นเริงที่ดังจากภายใน อันเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกแล้วว่าพวกท่านได้มาถึงบ้านของข้าพเจ้าแว้วววววววว “ดูเหมือนจะถึงแล้วนะ” เจ๊สุมิโยะ พูดด้วยน้ำเสียงไร้เรี่ยวแรงเพราะเพิ่งสำรอกของในร่างกายออกมาหมาดๆ “ใช่แล้วคะ....” ริวนะจังผีนำทางปกติร่างกายก็ดูวูบไหวอยู่แล้ว ยิ่งตัวลอยไปลอยมาหนักกว่าเก่าอีก “โยชิกิ ตูจะฆ่ามรึงงง” พี่นพ แม้จะโดนเสียบพุงเป็นรูก็ยังไม่วายส่งเสียงอาฆาต “ถึงซะที แฮ่กกก” เนียร์ที่ลากร่างสองหนุ่มถึงกับหมดแรงลงไปนอนกองกับพื้น “อ้ากกก สิ้นหวังแล้ววววววว” ไพอาที่เสียความบริสุทธิ์ไปมากในการเดินทางครั้งนี้ “ท่านน๊อกธิสข้าใกล้จะได้ไปหาท่านแล้วว” น้องกันผู้อ่อนระทวยไม่ต่างจากเจ๊สุ หน้าซีดยิ่งกว่าไก่ต้ม “คร่อก ฟรี้ๆๆๆๆๆ” พี่จ้อยผู้เดินละเมอมาตลอดเส้นทาง แต่ทำตัวเป็นที่พึ่งพายามยากได้ ไม่รอช้าเจ๊สุมิโยะ ก็เดินไปกดกริ่งหน้าปากถ้ำที่สวิสเป็นรูปตูดสาวเนียนๆน่ารักน่ากดหลายๆครั้ง “หยะแหยงว่ะ” ติ๊งน่อง อะฮ้า โหะๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงกริ่งดังประหลาดบ่งบอกถึงรสนิยมเจ้าของบ้านสนั่นหวั่นไหว ก่อนจะมีเสียงชายหนุ่มจากอินเตอร์คอมดังตามมาอย่างรวดเร็ว “มาหาใครมิทราบ” พี่นพรีบตะเกียดตะกายเหมือนอยากจะพูดอะไรใจจะขาด จนเหล่าคณะเดินทางต้องช่วยกันพยุงร่างพี่นพไปใกล้ไมค์อินเตอร์คอม “มาหาไอ้โยโว้ยยยยย” สุ่มเสียงนิ่งไปครู่นึงก่อนเสียงชายคนเดิมจะดังตอบโต้อีกครั้ง “มีธุระอะไรกับโยชิกิมิทราบ” “กุจะฆ่ามานนนนนนนนนนนน” แล้วจู่ๆน้ำเสียงทะเล้นกวนติงเป็นที่สุดก็ดังแทรกขึ้นมา “อ้อ ท่านนพนั้นเองเข้ามาโลด” ประตูลูกกรงที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ของชาว SM ถูกยกขึ้น คณะเดินทางไม่รอช้ารีบสาวเท้า(และบางคนก็โดนลาก)เข้าไปในแหล่งกบดานของเหล่าจตุรกามทันที ภายในถ้ำที่มืดสลัวเริ่มส่องสว่างจากภายในขึ้นมาทีล่ะน้อย ก่อนที่ทุกคนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูสีชมพูแปร๋นบานยักษ์ที่ค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ และทุกคนก็ต้องตะลึงเมื่อสาวๆน่ารักโมเอะและโลลิทั่วราชอาณาจักร All-final ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าในสถานที่ใหญ่โตขนาดยัดโตเกียวโดมเข้าไปทั้งยวงก็ยังได้ มิหน่ำซ้ำแต่ล่ะคนยังไว้ทรงผมทวินเทลสุดน่ารักและสวมใส่หลากหลายคอสตูม ทั้งชุดเมด ชุดนางพยาบาล ชุดกะลาสี ชุดมิคุ ชุดเฟทจัง ชุดกิโมโน และอีกหลากหลายคอสเพล ที่เหล่าชายหนุ่มต้องอิจฉา ภายในนั้นมีสิ่งมีชีวิตที่เป็นตัวผู้อยู่ 4 คนเท่านั้น คนนึงหัวฟูยุ่งเหยิ่งพอๆกะพี่จ้อย กำลังกอดจูบลูบคลำสาวน้อยที่คอสเป็นสาวผมแดงสัญลักษณ์แห่ง URUSAI ไวรัสอยู่ อีกคนหัวเกรียนปานกลางถึงมาก หน้าหื่นกว่าคนแรก กำลังนอนหนุ่นตักสาวน้อยผมทองคล้ายตัวละครแวมไพร์ในเรื่องเนกิมะ ส่วนอีกหน่อหน้าตาเถื่อนๆตัวล่ำๆ เหมือนไปฝึกวิชาจากเคนชิโร่มา แถมใส่ชุดจั้มป์เหมือนอาเบะอีกต่างหาก โดยมีสาวน้อยชุดขาวเหมือนนางเอกอนิเมสาวน้อยเวทย์มนต์เรืองนึงคลอเคลียอยู่ แต่ที่โดดเด่นเป็นสง่าอยู่ก็คือ เจ้าคนที่นั่งอยู่เหนือโถส้วมทองคำหนึ่งในเป้าหมายหลักของพวกเขา ด้วยใบหน้าที่สุดแสนน่าเอาหมกในถังขยะ เรือนร่างสูงโปร่งผอมแห้งแรงน้อย และรอยยิ้มที่บ่งบอกว่าพร้อมจะพรากพรหมจรรย์สาวสวยทุกสารทิศ มันก็คือ !!! “ไอ้จอมมารหัวพญานาคโยชิกิ !!!!!” เหล่าคณะเดินทางเปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน “ว้าย ท่านโย เรเชลกลัวจังเลยค่า” สาวน้อยผมทวินเทลสีทองที่ดูเหมือนจะเป็นตัวละครซึนๆของฟิคซักเรื่องในบอร์ด All-final โผเข้าหาไอ้โยทันที “โยชิกิซามะ คนพวกนี้มันใครกันอ่ะ อเมทิสจังไม่ชอบเลย” สาวผมม่วงทวินเทลเช่นกันที่ปรากฎตัวในหลากหลายเรื่องเหลือเกินรีบโผเข้าหาไอ้โยเช่นกัน “โยชิกิคุง เค้ากลัวจังเยยอ่า” สาวทวินเทล(อีกแล้ว) เรือนผมเหลืองทองสวมชุดผ้าคลุมสีดำที่ไม่ขอเปิดเผยชื่อรีบกอดคอไอ้หื่นทันที “ไม่ต้องกลัวไปสาวๆ พวกนี้มันก็แค่ปีเตอร์ในห้องน้ำเท่านั้นแหละ เคี้ยกๆๆๆๆ” โยชิกิหัวเราะอุจาดตา “มันด่าเราเป็นแมงสาปว่ะพี่” เนียร์ ที่เริ่มออกอาการไม่พอใจหน่อยๆบ่นออกมาเล็กน้อยกลัวคนเขาไม่รู้ว่าโดนว่าเป็นกาจ้วด “เออ ตูรู้แหละ ไม่ต้องขยายความ” สุมิโยะหายจากอาการหมดแรงฉับพลันพลางก้าวเดินออกมาข้างหน้าพร้อมชี้นิ้วใส่หน้า “คืน สาวๆพร้อมกับองค์หญิงกับโถส้วมนั้นมาเลยนะโว้ยยยย” “ตูจะฆ่ามรึงงงงงงงงง” พี่นพอยู่ๆก็โผล่งมากลางงานเรียกความตกใจกันซะงั้น “พี่ใจเยงๆก็ได้” ไอ้โยออกอาการกลัวขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่ามันกลัวจริงๆหรือเปล่า ทันใดนั้นเองหนุ่มหัวยุ่งผู้กำลังคลุกอยู่กับสาวโลลิผมแดงก็ลุกยืนขึ้นก่อนจะสบัดหัวปลดปล่อยรังแคออกมาเป็นดอกเห็ด พร้อมก้าวเดินอย่างองอาจโชว์เท้าที่ไม่เคยผ่านการล้างเป็นรอยดำๆด่างๆ ตามด้วยเกาก้นแกรกๆพอเป็นพิธี “คิดจะมาชิงโถส้วมกับสาวๆคืนไปฟรีๆแบบนี้ ไม่ง่ายไปหน่อยเหรอท่านนพ” ชายคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงหล่อลากลำไส้ใหญ่ขัดกับใบหน้ายู้ยี้ยิ่งนัก “หรือว่าแกคือ แม็กแลนเซอร์ จอมฉาวโฉ่” พี่นพเอ่ยนามทันทีที่เห็นหน้าแม็กชัดๆ “หึหึหึ เสียมารยาทจริงๆท่านนพ ข้าแค่มีอาชีพเป็นพนักงานล้างห้องน้ำเท่านั้น” แม็กพูดถึงอาชีพตนอย่างน่าภาคภูมิใจ ......ตรงไหนฟ่ะ “นี่ๆ แล้วไอ้อาชีพล้างห้องน้ำนี่มันเกี่ยวกับฉาวโฉ่ตรงไหนอ่ะพี่สุ” “เออ นั้นน่ะสิ คงได้อารมณ์เหม็นๆพอกันล่ะมั้ง” สุมิโยะกับน้องกัน แอบกระซิบนินทาดุเด็ดเผ็ดมัน “แฮ่มๆๆๆ ถ้าพวกท่านคิดจะมาชิงสาวๆและส้วมทองคำไปล่ะกันต้องผ่านพวกเราจตุรกามไปให้ได้ก่อน” แม็กแลนเซอร์พูดเสียงดังลั่นเหมือนกลัวคนจะไม่ได้ยิน พลันเสียงหัวเราะของเหล่าตัวร้ายก็เริ่มดังขึ้นจากซอกหลืบตูดไก่ “มาเลย ไม่เคยกลัวอยู่แล้วเฟ้ย” ไพอาที่เริ่มจะหายจุกออกอาการซ่าโดยใช้เหตุ “เพราะเรามีตัวช่วยสุดแกร่งอยู่แล้ว” ว่าแล้วเจ้ามีดที่ 513 ก็พลักร่างเสธจ้อยที่ยืนหลับไม่ได้สติมาอยู่แถวหน้าสุด “คร่อกๆๆๆๆๆ ฟรี้ ค้าก ถุย !! แง่มๆๆๆ” แม็กแลนเซอร์ที่เห็นท่านจ้อยก็ถึงกับตะลึงงัน โอ้ว ช่างเป็นยอดนักดาบที่หาตัวจับยากขนาดท่านอนละเมอยังสุดยอดอุบาดขนาดนี้เลย แต่ถึงอย่างไรรอยยิ้มเจ้าเหล่แฝงความไม่เป็นมนุษย์ก็ปรากฎบนใบหน้ามอมแมมนั้น “หึ ต่อยตีกันไปก็เหนื่อยเปล่า เรามาตัดสินกันด้วยเกมดีกว่า” “เกม....” คณะเดินทางนิ่งเงียบไปกับสิ่งที่ถูกนำเสนอ “ใช่แล้ว มันคือนี่ไงล่ะ !!!!” แม็กผายมือออก พร้อมๆโชว์กลิ่นเต่าในวินาทีเดียวกัน พื้นหินเบื้องหน้าก็ค่อยๆเปิดกว้างขึ้นพลันพื้นที่อยู่ด้านล่างก็ยกตัวสูงขึ้นมาทดแทน สิ่งที่อยู่บนนั้นคือสระน้ำขนาดมาตรฐานที่วงการกีฬาใช้กันอย่างแพร่หลาย “สระน้ำ จะให้ว่ายน้ำแข่งกันเหรอ” ริวนะจังเอ่ยขึ้น “เอ๋ แต่น้ำในสระสีมันแปลกๆชอบกลนะ” เจ๊สุมิโยะมองลงไปในน้ำสีเหลืองดูเหนียวหนึบเหมือนคาราเมล “หึหึหึ ใช่แล้วนี่คือน้ำมันหมูที่ได้มาจากซองมาม่าที่ข้ากินแล้วก็สะสมเอาไว้ยังไงล่ะ ว้ากก ก้ากๆๆๆๆ” คณะเดินทางถึงกับอึ้งรับประทานไปสามนาที “ให้ลงไปว่ายในน้ำมันหมูเนี่ยนะ !!!” เนียร์ร้องโวยวายเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง “หรือพวกเจ้าไม่กล้าล่ะ หึหึหึหึ” แม็กหัวเราะสะใจแบบเล็กๆ “กติกาก็ง่ายๆ ข้าจะให้พวกเจ้าคัดเลือกยอดฝีมือมา 4 คนเพื่อลงแข่งว่ายพลัดกับทีมของข้าคนนี้ไงล่ะ” แม็กแลนเซอร์ดีดนิ้วดังเปาะ ประตูหินอีกฝั่งนึงก็เปิดออกพร้องร่างของสิ่งมีชีวิตปริศนารูปร่างคล้ายคนใส่ชุดรัดรูปสีดำๆ สวมหัวไอ้โม่งสีดำที่โผล่ออกมาแค่ส่วนจมูก ตา และปากเท่านั้น สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นออกมาด้วยท่าตีลังกา ม้วนหลัง และอะไรสุดแล้วแต่ที่เหล่าสตั้นแมนควรจะทำ พร้อมส่งเสียงกี้ๆๆๆ อยู่ตลอดเวลา พวกเขาก็คือสัญลักษณ์แห่งเหล่าลูกกระจอกของซี่รี่ย์ไอ้มดทั้งหลาย กีกี้ซังนั้นเอง !!! “ขอแนะนำให้รู้จักกับ กีกี้ซังเบอร์หนึ่งถึงเบอร์สาม” ขอขอบคุณเหล่ากีกี้ซังที่มาร่วมแสดงในครั้งนี้ “เอ้า เลือกทีมของพวกแกมา” เหล่าคณะตามล่าส้วมหันหัวมารวมกันโดยฉับพลันไม่เว้นแม้แต่พี่จ้อยที่ยังอุตส่าห์ละเมอมาสุ่มหัวกับเค้าด้วย ทุกคนมองไปที่หน้าเจ๊สุมิโยะ ที่ดูท่าทางจะกลายเป็นผู้นำทีมไปซะแล้ว ภรรยาวินเซนต์มองหน้าสมาชิกในทีมพลางวิเคราะห์ความสามารถของแต่ล่ะคน “กติกามันคือให้ว่ายพลัดใช่ม่ะ” เจ๊สุมิโยะทวนกติกาอีกครั้ง “ใช่แล้ว คิดว่าไงล่ะ” มหาโจรนพถามความเห็น “อืม ๆ ชั้นพอมีแผนอยู่ เนียร์ แกคนแรก” คำประกาศิตจากก้นนรกกระแทกหน้าเด็กชายผมขาวจนเลือดกำเดากระฉูด “ห่ะ ทำไมต้องผมอ่ะ” เนียร์เริ่มส่งสายตาขอความเห็นใจ “เออ ว่ายๆไปเหอะ” เจ๊สุรีบตัดบททันที เด็กหนุ่มผมขาวเดินขอตกพลางควักกระดาษแผ่นนึงออกมาเขียนพินัยกรรมไปพลางๆ “กัน คนที่สองโลด” แล้วหวยก็มาออกที่น้องกันเด็กสาวพลัง K น้องกันยิ้มแห้งๆเหมือนรู้ชะตากรรมตัวเอง ก่อนจะหลบไปวอร์มอัพร่างกายด้วยการกระทืบเนียร์ที่กำลังร้องไห้ไร้สาระ “คนที่สามท่านนพ....ไม่ดีกว่า เดี๋ยวลงไปในบ่อน้ำมันแผลมันจะเน่าเอา” ท่านนพรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ตัวเองถูกแทง “ไพอาแกล่ะกัน” เจ้าไพอาทำท่าเหมือนประมาณว่า ว่าแล้วว่าต้องเป็นตู พลันถอดเสื้อคลุม เสื้อผ้า และอุปกรณ์เก็บมีดจนเหลือบ๊อกเซอร์ลายช้างน้อยอยู่ตัวเดียว “ส่วนคนสุดท้าย.....ริวนะจัง” ผีน้อยน่ารัก ทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าคนสุดท้ายต้องเป็นตัวเอง เจ๊สุเดินไปให้กำลังใจเล็กน้อย “เธอนี่แหละที่จะทำให้เราชนะ คุคุคุคุ” เมื่อทีมทั้งสองวอร์มอัพและเตรียมพร้อมแล้วก็เริ่มเข้าประจำที่ โดยมีกีกี้ซังหมายเลข 1 อยู่ลู่แรก ส่วนเนียร์ที่แบกรอยฟกช้ำจากการโดนกระทืบอยู่ลู่ที่สอง ส่วนกรรมการเป่าเขาสัตว์ให้สัญญาณคือ โยชิกิ เจ้าเก่า “แม็กห้ามแพ้นะโว้ย” โยชิกิ เชียร์ออกนอกหน้า เป็นกรรมการแน่เหรอว่ะเอ๊ง “โอ้ส !!!” เมื่อทุกอย่างพร้อม กีกี้ซัง กระดกก้นขึ้นอย่างสวยงามพร้อมจะกระโจนลงสระน้ำมันหมู ส่วนเนียร์นั้นกลับขดตัวนิ่งเหมือนก้อนกรวดไม่มีผิด “เข้าที่ ระวัง ปู้นนนนนนนน” เสียงเขาสัตว์ดังขึ้นกีกี้ซังกระโดดลงน้ำสวยงามยิ่งกว่านักกีฬาโอลิมปิก ส่วนเนียร์กระโดดท่าก้อนกรวดหมุนติ้วๆลงน้ำมันกระจาย ทั้งสองโผล่บนผิวน้ำในเวลาไล่เลี่ยกันอย่างไม่น่าเชื่อว่าท่าออกสตาร์ท ประหลาดๆนั้นจะได้ผลเพียงนี้ “เลี่ยนโว้ยยยยยย” เนียร์ร้องตะโกนออกมาดังลั่น ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเหล่าผู้ชม กีกี้ซังเริ่มเข้าสู่ท่ากบดูเหมือนน้ำมันหมูจะไม่มีผลกับเขาเลย ผิดกับเนียร์ที่เริ่มมีอาการวิงเวียนให้เห็นเป็นระยะ ผ่านครึ่งทางทั้งคู่กลับตัวที่ขอบสระ เนียร์ถูกทิ้งห่างไปหนึ่งช่วงตัวและความเร็วก็ช้าลงเรี่อยๆ สีหน้าบ่งบอกว่าอยากจะสำรอกของเสียเต็มแก่ มหาโจรนพเห็นสถานการณ์ไม่ดี รีบรุดไปที่ขอบสระอีกข้างพร้อมควักแรร์ไอเทมในตำนานออกมา “เฮ้ย นั้นมันโดจิน H สาวๆบอร์ด All Final ที่ไม่เคยมีใครมีมาก่อนนี่หน่า !!! มีเจ๊ยูคิฮิเมะใส่ชุดเมดขึ้นปกด้วย” เพียงเท่านั้นเนียร์จ้ำอ้าวสุดชีวิต จนน้ำมันหมูสาดกระเซ็นเป็นคลื่นเล่นงานกีกี้ซังจนเริ่มเสียหลักกลางกระแสน้ำมันหมู ก่อนจะว่ายแซงไปอย่างปาฎิหารย์พลันกระโดดคว้าโดจินไปอย่างงดงาม น้องกันรีบกระโดดสวนเป็นคนที่สองทันที ส่วนกีกี้ซังเบอร์สองนั้นก็กระตามมาห่างกันแล้วครึ่งช่วงตัว น้องกันอาศัยพลัง K เร่งว่ายนำแบบไม่เกรงใจ ส่วนกีกี้ซังนั้นใช้พลังลมตดเทอร์โบตามกัดน้องกันไม่ขาด ทั้งคู่กลับตัวที่ขอบสระในเวลาเกือบจะเท่ากัน น้องกันเห็นท่าไม่ดีเลยหันไปอัปเปอคัตกีกี้ซังเต็มเหนี่ยว จนร่างดำๆนั้นลอยละลิ่วเข้าแท๊กกีกี้ซังเบอร์สามซะอย่างงั้น “อ้าว เวรแหละ ดันไปช่วยมันซะงั้น” เจ๊สุมิโยะถึงกับอยากจะเขกกบาลตัวเอง น้องกันสำนึกในความผิดผลาดก่อนจะฉวยจังหวะที่กีกี้ซังเบอร์สามว่ายสวนมา ชกเข้าไปที่หน้าท้องจนลอยจุกอยู่แบบนั้น พลันรีบเข้าแท๊กกับไพอาที่รออยู่ ไพอาไม่รอช้ารีบกระโดดทำเวลา แต่รีบมากไปเอาท้องกระแทกพื้นน้ำมันหมูจนลอยจุกไม่ต่างจากกีกี้ซังที่ลอยโอดครวญอยู่ในระยะห่างสองช่วงตัว เจ๊สุมิโยะเห็นท่าไม่ดี รีบเดินแผนการโฉดสั่งให้ริวนะจังที่เตรียมพร้อมอยู่ลอยละลิ่วเข้าหาไพอาที่กำลังจุกไม่ได้สติพร้อมกับกระซิบข้างหูเบาๆว่า “ยาราไนก๊ะ ?” เท่านั้นแหละ ในหัวไพอามีแต่หน้าอาเบะกำลังจะมาลากคอตนเข้าห้องน้ำสาธารณะ สติที่เคยไม่มีเลยยิ่งแตกกระเจิง ตะกุยน้ำด้วยความเร็วปานตอปิโด แต่เหมือนกีกี้ซังจะดันได้ยินเหมือนกันทั้งคู่เลยมีอาการลมบ้าหมูลงไม่ต่างกัน ก่อนจะเข้าแท๊กพลัดสุดท้ายด้วยใบหน้าตื่นกลัวสุดชีวิต เมื่อริวนะจังและแม็กแลนเซอร์กระโจนลงสู่สระ เจ๊สุมิโยะก็กระหยื่มยิ้มในชัยชนะพลางเปิดขวดของเหลวปริศนาที่ตัวเองเตรียมเอาไว้ก่อนแล้ว เทลงในสระน้ำแบบไม่เกรงใจ ริวนะจังแม้จะเป็นผีที่สามารถลอยผ่านน้ำมันหมูได้อย่างรวดเร็วไร้ผลกระทบ แต่เจ้าแม็กดันมีพลังเหนือมนุษย์สามารถว่ายน้ำตามผีทันได้แบบไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ทั้งคู่ว่ายผ่านรอบแรกและกำลังกลับตัวเข้ารอบสอง แล้วอยู่ๆร่างกายของแม็กก็หนักอึ้งเหมือนโดนลูกตุ้มเหล็กถ่วง แถมภาพที่ชวนสยองก็พลันปรากฎขึ้นเมื่อร่างกายอันหนุ่มแน่นของแม็กแลนเซอร์เริ่มเหี่ยวลงๆๆๆ ใบหน้ากลายเป็นคุณลุงอายุ 80 ผมขาวทั้งหัวแถมยังโกร๋นเป็นหย่อมๆอีกต่างหาก ริวนะจังเข้าเส้นชัยแบบ งงๆ พลางหันกลับไปมองร่างเหี่ยวๆของแม็กแลนเซอร์ที่ลอยตุ๊บป่องอยู่บนน้ำมันหมูอย่างน่าเวทนา “เจ๊เอาอะไรใส่ไปในน้ำฟ่ะ” ท่านนพเอ่ยถามทันที “อ้อ ยาพิษสูตรพิเศษที่ละลายในน้ำได้ทุกชนิดไงล่ะ ถ้าใครสัมผัสมันเข้าล่ะกันจะกลายเป็นคนแก่ในชั่วพริบตาอย่างที่เห็นน่ะแหละ” “โหดว่ะเจ๊” เนียร์ที่เพิ่งไปล้างตัวเดินมาสมทบดูความสยอง “นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงให้ริวนะเป็นพลัดสุดท้ายด้วยสินะ” พี่จ้อยที่จู่ๆก็ตื่นจากภวังค์ ยืนเท่ห์อยู่เคียงค้างมหาโจรนพ ช่างเป็นภาพที่หาดูได้ยากยิ่ง “ใช่แล้วล่ะ ถ้าขืนให้คนอื่นลงไปตอนชั้นใช้ยาพิษก็โดนไปด้วยน่ะสิ ไงๆก็กะเก็บเจ้าพวกนี้ทุกคนอยู่แล้ว” “โธ่ เพื่อนแม็ก เป็นไงบ้าง” ไอ้โยชิกิออกลูกสงสารแบบดัดจริตพลางเดินไปแสดงความเสียใจที่ขอบสระ แม็กแลนเซอร์ใช้แรงเฮือกสุดท้ายพยายามจะจับมือเพื่อนเลิฟ แต่ไอ้โยดันเอาไม้กอฟที่ไปคว้ามาจากไหนไม่รู้ตีมือเหี่ยวๆของแม็กซะงั้น “อย่ามาจับตูนะ ตูยังไม่อยากแก่” แม็กแลนเซอร์ซึ้งใจกับคำพูดสหายเหลือเกินก่อนจะลาโลกไปอย่างสงบ ท่ามกลางความเสียใจระคนดีใจของเพื่อนพ้องที่ตัวหารสาวๆลงลดไปหนึ่ง บุรุษกล้ามใหญ่ที่นั่งนิ่งมาตลอดลุกยืนขึ้น พลางเดินออกมาเบื้องหน้าพร้อมเสียงแผ่นดินดังสนั่นหวั่นไหว “ข้าจะอาสาล้างแค้นให้แม็กเอง” ร่างกายอันกำยำนั้นอยู่เบื่องหน้าเหล่าคณะเดินทาง พลันบุรุษตัวยักษ์ก็เริ่มโชว์พลัง K เบ่งกล้ามออกมาเป็นมัดๆ เพราะขยับนมทั้งสองข้างแบบที่นักเพาะกายมันชอบทำ สร้างความตื่นตาตื่นใจให้ทั้งพรรคพวกและเหล่าศัตรูมาก และเขาคนนั้นก็คือ ............... “ออกมาแล้วเหรอ อัลทิม่า ฤทธิ์หมัดดวงตก” พี่จ้อยทำหน้าขรึม ถ้าจำไม่ผิดก่อนหน้านี้พี่เอาแต่นอนไม่ใช่เหรอฟ่ะ “หึ จ้อย โซลเยอร์นักเดินทางแห่งมิดการ์ด ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คิดถึงความหลังครั้งก่อนที่เราเคยหลงป่าอยู่ด้วยกัน และกระท่อมน้อยกลางสายฝนหลังนั้นจริงๆ” อัลทิม่าเล่าอดีตชวนจิ้นเล่นเอาเหล่าคณะล่าส้วมรีบชิงตีตัวออกห่างทันที “เฮ้ยๆๆๆ อย่าไปฟังมันพูด” พี่จ้อยแก้ตัวเป็นพัลวัน ร้อนตัวซะงั้นเลยนะพี่ สายตาแปลกๆเริ่มมองมาทางโซลเยอร์หัวยุ่งโดยมิได้นัดหมาย จนพี่จ้อยต้องรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะกลายเป็นหัวข้อสนทนาประจำตอน “จะให้แข่งอะไรก็รีบๆพูดมาซะ !!” “ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นท่านจ้อย ค่ำคืนของเรายังอีกยาวไกล” “หุบปาก แล้วรีบบอกกติกามาสิโว้ย” พี่จ้อยเริ่มอารมณ์เดือดดาลแบบไม่มีเหตุผล “ก็บอกให้ใจเย็นๆ ก่อนอื่นดูมัดกล้ามอันงดงามของข้าซะก่อน” ว่าแล้วอัลทิม่าก็ไม่วายเบ่งกล้ามหนาๆยักษ์ๆ พร้อมกลิ่นเหงื่อคละคลุ้งตามสไตร์ลูกผู้ชายพลัง GAR เพียวๆ เหล่าหนุ่มๆสายโมเอะ โลลิ เจอพลังขั้วตรงข้ามเข้าไปถึงกับอาเจียนออกมากันแทบไม่ทัน โดยเฉพาะไอ้โยชิกิกับสหายหัวเกรียนอีกคนดูจะเป็นหนักกว่าคนอื่น พวกเดียวกันแท้ๆนี่พวกเอ๊ง เมื่ออัลทิม่าเริ่มสังเกตุเห็นกริยาคนรอบข้างว่า “คุณแม่ไม่ปลื้ม” พลันถอนหายใจพร้อมยักไหล่เล็กน้อย “พวกแกนี่ไม่รู้จักความงามของมัดกล้ามเอาซะเลย งั้นมาเข้าเรื่องกันดีกว่า” เออ ตูก็ไม่เข้าใจความงามของพลัง K เหมือนกันล่ะโว้ย “BATTLE START !!!” อัลทิม่าชูนิ้วชี้ขึ้นสูงพร้อมยืนถ่างขาพลันสบัดพลางคุมออกเหลือแต่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว ท่วงท่านั้นไม่ต่างกับ G Gundam เลยแม้แต่น้อย พื้นด้านล่างถูกเปิดออกโดยพลัน เผยโฉมโต๊ะอาหารสุดอลังการที่มีวัตถุดิบมากมายวางอยู่เรียงราย ทั้ง เนื้อสัน ปลาแซลม่อน เห็ดมัตซึทาเกะ หนอนรถด่วนจากประเทศอินเดีย กิ้งก่าจากมาดัสก้า ปลาร้าจากหนองคาย ฯลฯ เหล่าคณะเดินทางตามล่าส้วมนิ่งอึ้งไปครู่นึง ก่อนที่เจ๊สุมิโยะหัวหน้าคณะโดยสถานการณ์จะเอ่ยปากขึ้น “หึ การแข่งขันรอบนี้คือไอ้พวกนี้สินะ” “ถูกต้องแล้ว เรามาแข่งทำเมนูเลิศรสกัน !!!!!” อัลทิม่าประกาศดังลั่นสนั่นแสบแก้วหูโดยไม่ต้องพึ่งอุปกรณ์ขยายเสียง นี่เป็นส่วนนึงของพลัง K ด้วยหรือเปล่าฟ่ะเนี่ย ........................................................................................................................................................................................................ TALK TALK TALK ตอนสองนี้ที่มันดูน้อยๆไม่ใช่อะไร นั้นเพราะผมกะตอนแรกผิดไป บางส่วนที่เคยต้องอยู่ในตอนสองเลยไปอยู่ในตอนแรกซะงั้น ตอนสามคงจะอยู่ในสภาพกลางๆล่ะนะ คิดว่า - -* เอาล่ะก่อนอื่นมาตอบคอมเม้นแต่ล่ะท่านเล่นๆดีกว่า Special Feedback Comment 1.ท่านวินเซนด์ แหม ฟิคยำจะให้มันมีสาระได้ไงล่ะครับ 555+ ส่วนไอ้กระโทนทองคำอะไรนั้นก็แค่คิดอะไรที่อุบาดๆได้เท่านั้นเอง ส่วนปลาดุกชนเขื่อนนั้นเป็นมุขของกลุ่มแก็งผมอยู่แล้วน่ะ 2.เจ๊ยู เป็นไงเจ๊ มีชื่อโผล่มานิดเดียวก็โดนผมเล่นเจ็บแสบยิ่งกว่าใครเลยมั้งนั้น 3.ไอ้น้องไพอา ทำไมมีคนถามถึงฟิคสงครามอวกาศเยอะจัง ที่หยุดเขียนไปไม่ใช่อะไร เพราะมาอ่านแล้วรู้สึกงานอ่อนหัดมาก มิหน่ำซ้ำหนทางดำเนินเริ่องต่อมันดันถูกตัวเองปิดกั้นซะเอง คำตอบเดียวที่ให้ได้คือ รีเมคเท่านั้นโว้ย !!!!!!! ทำแน่ๆ แต่หลักฟิคหลักเรื่องนี้จบก่อนนะ อีกกี่ชาติก็ไม่รู้ 4.ท่านชาล็อต ขอบพระคุณมากครับ แต่ เอ๋ รู้สึกฟิคท่านผมจะสมัครตัวผู้หญิงไปนะ - -* 5.พี่อีซาค มันขำขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ผมอ่านเองยังไม่ฮาขนาดนั้นเลย 6.เพื่อนแม็ก อย่ามาเร่งคนอื่นนะเฟ้ย ตัวเองรีบลงตอนสองก่อนเหอะ เีขียนให้เป็นชาติแล้ว 7.ท่านพี่จ้อย นักเดินทาง หยาบคายว่ะพี่ ส่วนฟิคอีกเรื่องไปดูตอบคอมเมนเจ้าไพอานะ 8.อัลคุง และแล้วตอนนี้อัลคุงก็ไม่รอด K ไปตามระเบียบ รู้หน่าว่าชอบ ไม่ต้องขอบคุณผม ก้ากๆๆๆๆ 9.ริวเน่จัง แสดงว่าผมอ่านผิดสินะ 555+ ตอนต่อๆไปบทจะเยอะกว่านี้อีก เพราะคุณสมบัติเป็นผีนี่แหละ 10.เจโนว่า จริงๆแล้วบทมีดที่ 513 เนี่ยควรเป็นของท่านนะ ดังหลักฐานที่หลงเหลืออยู่ในตอนแรก ว่าแต่ว่าผมไปทำอะไรให้ท่านฟ่ะ เล่นผมในฟิคท่านซะเละเป็นโจ๊กเลย 11.น้องกัน น้องกันเนี่ยล้อเรื่องความสูงสนุกที่สุดแล้ว ฟันธง !!!!! คอนเฟิม ด้วยเอ้า 12.เนียร์คุง พี่ก็เล่นอะไรพิเรนท์แบบที่พี่ถนัดล่ะน้อง 555+ 13.คุณเทรน อย่าๆ อย่าคิดว่าท่านจะรอด และบทของท่านไม่ได้มีเพียงเท่านี้แน่นอน กรั่กๆๆๆๆๆๆ AND All Friends And Fans THANKS !!!! ปล.อยากจะบอกว่าฟิคหลักที่หลายๆคนคอมเม้นถามมาน่ะ ผมอัพไปนานแล้วนะคับผม ไปตามอ่านได้ ในโหมดลำเอียงเฟทจังเทพกระจาย 555+
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! ท่านโย ใคร-บอก-ว่า-ชอบ-แบบ-K-ฟร้าาาาา ยำซะข้าน้อยเละเลยเชียว ว่าแต่ อุตส่าห์มีกล้ามแสนล่ำซักที ไหงแข่งทำอาหารเล่าเฟ้ย ว่าแต่ไอ้คำพูดชวนจิ้นนี่มันอารายยยยยยย เหอๆ มีโดจินสาวๆชาวAFด้วย อยากอ่านแหะ ว่าแต่เจ๊ยูใส่ชุดเมดนี่ ทำให้น้องเนียร์มีไฟขนาดนั้นเชียว ฮ่าๆๆ เจ้าแม็กสิ้นสภาพแล้วสินะ แก่อย่างนี้ชานะไม่สนเอ็งหรอก 55+
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! ฮากึ้ดแล้วฮาตึงโดนล่อ!!! (ตรูนึกแล้ว ตรูต้องโดนเล่น) เห็นมั้ยบอกไม่ขาดคำ สภาพนี้มาช้า เป็นตูต้องโดนเล่นหนักกว่าพวกออกตอนแรก==" (มุกแก่อย่างงี้ เจ็บหนักนะเฟ้ย) Holy Shit! !! =[]=!!! อยากเห็นโครต!!! ขอดูด้วยคนนนนนนน [action]โดนเจ๊ใช้ท่ายูคิฮิเมะสปินใส่=[]=[/action] ปล.เรื่องฟิคหนูขอโต้ดT[]T หนูติดสอบงี้.....
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก โดนกันถ้วนหน้า ตอนนี้รังสีม่วงมันแผ่กระจายจัง -0-.... แต่อ่านตอนสุดท้ายแล้วอึ้ง...บทผมยังไม่หมดอีกเหรอ (หมดเห๊อะ -0-)
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! มาต่อไวมากเลยครับ แสดงว่าไฟกำลังลุกพรึบสิเนี่ย ตอนนี้สั้นไปหน่อยแต่ก็มีให้ขำเป็นพัก ๆ เล่นเอาพี่ข้าง ๆ หันมามองแปลก ๆ (มันหัวเราะอะไรฟะ) ฮ่า ๆ ส่วนโด H สาวบอร์ด AF ที่มีน้องยูใส่ชุดเมดขึ้นปกน่ะ ถ้ามีจริง ๆ ผมขอเล่มนึงนะครับ กร้ากกกกกกกก
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! ไม่ต้องเดาเลยว่าไอ้หัวเกรียนที่ยังไม่เอ่ยชื่อนั่นใคร....ใช่เล๊ยยยยยย ว่าเเต่เเม็ก...ไหงเเกตายเร็วกว่าเพื่อนเลยฟะก๊ากกกกก ป.ล . เห็นเเก่ที่โดนให้ผมยำเละมา3ตอน ตอนหน้าจะให้ไม่โดนอะไรเลยก็เเล้วกันนะโยจัง เเต่เบนเข็มไปทางยัยกันกะพี่ยูเเทน ก๊ากกกกกกกกกกกก
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! เป็นผีนี่ก็ดีไปอย่างนะคะ ^^' คิดไปได้ ว่ายน้ำมันหมู แต่แต่ละคนนี่ก็สุดๆ เลยค่ะ อ้อ อยากเห็นโดจินที่ว่าจัง จะได้ยึดมาซะ (ผู้ชายไม่เกี่ยว!!!! ยูริจงเจริญ 555+)
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! แม็กซ์คุงเป็นพนักงานล้างส้วม ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ฮาโคตร (*โดนทั่นแม็กซ์เตะกระเด็น) ทั่นโยชิกินี่ก็สร้างสรรค์นะครับ ให้ว่ายน้ำมันหมู ขำไพอามาก ก๊ากกก พลังว่ายน้ำตอปิโด ทั่นอัลทิม่าโผล่มาได้เท่สุดๆเลยคร้าบ ฤทธิ์หมัดดวงตก >3</ อยากได้ H Doujin เล่มนั้นมั่งจัง... (*โดนเตะตกบ่อน้ำมันหมูอีกคน) ฮาจริงครับ ไม่ได้พูดเล่น ผมดันอ่านเอาวันที่นั่งเฝ้า counter ของส่วนราชการอยู่ด้วย คนมาติดต่อคงด่าตาย ไอ้บ้านี่หัวเราะอะไรของมันนักหนา อีกอย่างผมเส้นตื้นด้วยน่ะนะ ปล. เรียกผมว่าอีวานก็ได้ครับ เรียกน้องอีวานก็ได้ ผมเพิ่งอายุ 14 (ทุกคน - ถุย!)
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! ทำไมรู้สึกว่าตอนนี้มีสาวน้อย(ของผม)คนนึงในฟิกเก่าของเฮียโผล่ด้วย = ="a [action]คิดไปเองมั้ง....[/action] ว่าแต่ผมไปทำอะไรให้พี่เฟ้ย โดยเอาแต่ปุ่มซี้วี้ดดดเนี่ย ว่าแต่โดนั่น.... ขอด้วยคนเด้ >[]<b!!!!! [action]ไอ้ไพเผ่นป่าราบล่ะค้าบบบ...[/action]
Re: ฟิคยำ RETURN จะเป็นคิวใครจะโดนยำ ใน นิทานเริงใจ All FINAL !!!! โอ้ น้องตูเอาเข้าไป รั่วดีแท้คงเส้นคงวา ตอนใหม่มาไวกว่าที่คิด ไฟแรงๆ สรุปเรื่องเก่ามุขตันสินะ ฮาๆ รอรีเมคกันชาติหน้าสินะ เอิ๊กๆ กระซิบๆ : (((H Doujin เล่มนั้นขอเล่มเด่ะ เชื่อเหอะปล่อยในตลาดมืดราคาพุ่งกระฉูด 555)))
