-คนที่ชอบมีอะไรกับสุนัขควรจะไปรักษารึเปล่าครับ?- คำเดียวสั้นๆ "ควรสุดๆครับ!!!" ไม่อยากอธิบายอะไรมากเพราะกรณีอย่างนี้ผมรับไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่เท่าที่เคยได้ยินคนมีอะไรกับสัตว์มีเกือบทุกประเทศ(เช่นว่าแขกมีอะไรกับแพะ คนแอฟาริกามีอะไรกับลิง ฯลฯ) สุดท้ายก็พาหะของโรคใหม่ๆขึ้นมาอีก -*-
จะว่าไปเรื่องอย่างนี้ในตำนานกรีกก็มีเหมือนกันนี่นะ ปาซิฟาอี มเหสีของไมนอสโดนสาปจากโปเซดอนให้หลงรักวัว และมีอะไรกับวัวจนตั้งท้องขึ้นมา กรณีอย่างนี้อาจมีมาตั้งแต่สมัยโบราณแล้วก็ได้
แน่ใจเหรอครบว่ารัก รักหรืออยากกันแน่ ถ้ารักมันในฐานะหญิงสาวคนนึงจริงๆ พร้อมจะแต่งงานกับเธอไหมครับต่อให้สังคมยอมรับก็เถอะ หรือแค่เป็นแค่วัตถุทางเพศ 1. มันกลัวว่าซักวันคนรอบข้างมันจะรู้ (โดยเฉพาะคนที่บ้าน) มันไม่มั่นใจว่ามันควรไปหาจิตแพทย์เพื่อรักษาสิ่งที่มันเป็นอยู่รึเปล่า คือไอ้นี่มันก็เกิดอารมกับมนุษย์ได้นะ แต่มันบอกว่ามันรู้สึกแบบนั้นกับหมามันมากกว่า และมันก็มีความ สุขเวลาที่ได้อยู่กับหมามันและมีอะไรกับหมาของมัน -หาหมอเถอะครับ รสนิยทางเพศพวกนี้นับเป็นความผิดปกติทางการแพทย์นะครับ และมันผิดกฏหมายนะครับ ข้อหา"ทรมาณสัตว์"ครับ คนเลี้ยงหมูคนนึงก็โดนจับขึ้นหน้าหนุึ่งเพราะทำกับหมู ................................................................................ 2. มันสงสัยว่าทำไมสังคมต้องรังเกียจคนที่ชอบมีอะไรกับสัตว์ ทั้งๆ ที่มันไม่ได้ไปทำอะไรให้คนอื่นเดือนร้อน อันนี้ผมก็ตอบมันไม่ได้เหมือนกัน เพราะส่วนตัวผมรู้สึกว่ามันก็เป็นแค่รสนิยมทางเพศที่ไม่เหมือนคนปกติ ไม่ต่างอะไรกับคนที่ชอบเพศเดียวกันหรอกนะ -รสนิยมวิปริตแบบไหนสังคมเขาก็รังเกียจทั้งนั้นแหละครับ พวกโลลิค่อน ที่นิยมงาบเด็กก็โดนสังคมรังเกียจ ชายชาวอังกฤษที่ข่มขืน"จักรยาน" ก็โดนรังเกียจ ขนาดพวก มาโซคิสม์(แบบเต็มขั้น)คนก็ยังรังเกียจเลยทั้งๆที่พวก M เป็นสายรับแท้ๆ แค่มีความสุขจากโดนผู้หญิงทำร้ายก็ไม่ได้เดือดร้อนใครด้วยซ้ำ ............................................................................... 3. แล้วพวกคุณรู้สึกยังไงกับคนที่เป็นแบบนี้ รู้สึกว่ามันน่ารังเกียจไหม - ถ้าถามว่าผมรังเกียจไหม ผมว่ารังเกียจ เพราะ ------1 ผมเป็นคนรักหมา ผมรับไม่ได้ครับที่ทำให้หมาเป็นวัตถุทางเพศ........"เงี่ยนนักก็หาซื้อตุ๊กตายางเหอะครับ" ------2 เลี้ยงมันมาเหมือนลูก แล้วจับกระทำชำเรา จะคนหรือสัตว์ก็ผิดครับ ลองนึกภาพเป็ยสาวน้อยโมเอะที่เก็บมาเลี้ยงโตมากันจัดการขยี้พรหมจรรย์....มันจะโรแมนติกได้ลงก็เฉพาะในเกมโป๊เท่านั้นแหละครับ ------3 ตามกฏหมายเรื่องการข่มขืน การข่มขืนไม่ได้จำเป็นต้องหมายถึงใช้กำลังบังคับก็ได้ คนที่ใช้"อำนาจ"หรือใช้เงื่อนไขอะไรแปลกๆ ที่อีกฝ่ายต้องจำยอมพวกนี้ก้นับว่าข่มขืนนะครับ หมามันเห็นอีกฝ่ายเป็นพ่อ แล้วก็เป็นจ่าฝูง ยังไงมันก็ไม่กล้าหืออยู่แล้วครับ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจถึงขั้นไม่คุยด้วย เพราะเชื่อว่าทุกคนมันก็มีกันหมดนั่นแหละไอ้ความวิปริตในจิตใจเนี่ย แต่วิปริตถึงขั้นนี้เนี่ย เพื่อนก็เป็นห่วงนะเฟ้ย ไปหาหมอเถอะ ถ้าเอาตามตรงถ้าผมเป็นเพื่อนเขา ผมจะใช้กำลังบังคับเขาไปหาหมอเลย ไม่ได้รังเกียจเพื่อน แต่รังเกียจรสนิยมมัน แล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนขึ้นหน้าหนึ่งด้วย ถ้าข่าวรั่วออกไปเนี่ย โดนใส่ไข่ใส่ไฟ โดนนักวิชาการสวดโดน ตลกล้อเลียนจนไม่เหลือความเป็นมนุษย์แน่ๆครับ ถ้ารักเพื่อนควรรีบช่วยนะครับ อย่าปล่อยให้โดนด้านมืดครอบงำไปมากกว่านี้เลย ครั้งนี้เห็นด้วยกับคุณ ริวเน่นจังสุดๆ เลยแฮะ
ไม่ว่าสิงที่ทำจะผิดหรือถูก แต่มันผิดปกติอย่างแรงในสายตาของสังคม ไม่ควรอย่างยิ่งให้ใครรู้เลยเด็ดขาด ผมคิดว่าเืพื่อนคูน่าไม่ได้เป็นโรคจิต น่าจะเิริ่มหยุดที่ตัวเองก่อน ถ้ารู้ตัวดี ยิ่งควรห้ามความอยากไว้ให้ได้ เพราะการไปพบจิตแพทย์ อาจทำให้มีคนรู้เรื่องเพิ่มด้วย อย่างพ่อหรือแม่... (เป็นผมก็คงไม่อยากให้พ่อกับแม่รู้หรอก) ให้ลองหยุดๆ ลดๆ จากการเลิกแก้ผ้าอาบน้ำ ไม่นอนบนเตียงด้วยกันก่อน แล้วตัดใ้ห้ขาดให้ได้ ผมคิดว่าเพราะหมกมุ่นเกินไปน่ะ... แก้ไม่ได้ค่อยเลือกจิตแพทย์ แต่ถ้าเพื่อนคู่น่าอายุพอๆ กะคูน่า จิตแพทย์น่าจะทำให้เสียเงินเยอะน่ะ ต้องห้ามความอยากตัวเองให้ได้
ควรครับ เหตุผลที่ชัดเจนและเรียบง่ายที่สุดคือ การมีกระทู้นี้เกิดขึ้น เพราะมันมีเหตุจาก สถานะปัจจุบันของเพื่อนคูน่า เป็นสิ่งที่เขากลุ้มใจ (ถ้าไม่กลุ้มใจ คงไม่มาปรึกษาคูน่า) ความกลุ้มใจเป็นทุกข์ เป็นปัญหา และทุกชีวิตต้องการพ้นจากสิ่งที่เป็นทุกข์ และไขว่คว้าความสุข การมาปรึกษาคูน่า นั่นคือเขามาหา วิธีแก้ปัญหานี้ และเพราะปัญหานี้ เกิดจากจิตใจ ดังนั้นการรักษาก็ต้องไปหาคนที่เรียนมาเพื่อรักษาอาการป่วยทางใจ ก็คือ จิตแพทย์ หรือ นักจิตวิทยา ซึ่งไม่ได้หมายความว่าเพื่อนคุณบ้า ทัศนคติเรื่องนี้ในสังคมไทยสั่งสมมาผิดๆ และควรเปลี่ยนโดยเร็ว เพราะหลายๆเรื่อง ถ้ารักษาตั้งแต่เนิ่นๆ มันรักษาได้ และรักษาไม่ยาก แต่ถ้าทิ้งนาน เรื้อรัง ก็อาจจะป่วยหนัก จนรักษายากหรือรักษาไม่ได้ไป (เทียบกับโรคทางกาย ก็เหมือนกับ ตรวจเจอมะเร็งระยะแรกเริ่มที่ยังรักษาได้ แต่ด้วยเหตุอะไรก็ตามจากความเชื่อของคนไข้เองหรือจากญาติๆคนไข้ ทำให้ไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้อง แต่ไปรักษาตามความเชื่อของตัวเอง (เช่น เล่นของขลัง รดน้ำมนต์ เป่ากระหม่อม ไปหาคนทรง สะเดาะเคราะห์... ) ... จนเวลาล่วงเลย กลายเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ดั้นด้นกลับมาหาหมอที่ รพ. ซึ่งก็ไม่สามารถรักษาได้แล้ว..... เรื่องแนวๆนี้เรียกว่า การสูญเสียโอกาสในการรักษา) คนที่ยังพูดคุยรู้เรื่อง ไม่ได้มีการรับรู้ผิดเพี้ยนจากความจริง (เช่น เห็นภาพหลอน หรือหูแว่ว หรือ คุยกับคนที่ไม่มีอยู่จริง) ก็ไม่ถือว่าเป็นคนบ้าแบบใน รพ. หรอกครับ ปล. ถ้ายังเป็น นศ. อยู่ การไปหา จิตแพทย์ ไม่ต้องกลัวเสียเงินหรอกครับ เพราะทุกๆมหาวิทยาลัย จะมีจิตแพทย์ประจำอยู่แถวๆห้องพยาบาล คอยให้คำปรึกษาอยู่แล้ว และพวกเขามีจรรยาบรรณ ไม่ต้องกลัวเรื่องรั่วไหลไปหาคนอื่นหรอกครับ แม้แต่พ่อกับแม่ของเรา เขาก็ไม่บอกด้วยซ้ำ้ถ้าคนป่วยไม่ยินยอม เพราะเรื่องนี้มันอธิบายให้คนไม่ได้เรียนมาเข้าใจยาก ยากมากกว่าโรคป่วยทางกายที่คนทั่วไปเข้าใจจากสิ่งที่เห็นได้ง่ายกว่า ปล2. เพื่อตัดปัญหาอธิบายกับคนอื่นยาก เวลาไปหาจิตแพทย์ ก็ไปคนเดียว ทำเหมือนป่วยกายไปเข้าห้องพยาบาลปกติน่ะครับ (ป่วยอะไรก็ make เรื่องเอาไป ถ้ามีคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านมาซักไซร้น่ะ) และอย่าเพิ่งเปิดเผยเรื่องกับคนอื่นๆมากไปกว่านี้
และอย่าเพิ่งเปิดเผยเรื่องกับคนอื่นๆมากไปกว่านี้ ู^ ^ คิดเหมือนกันเลยว่า เอามาลงบอร์ดสาธารนะ แบบนี้มันออกจะเสี่ยงๆ อยู่พิกล ... เอาจริงๆ โลกมันกลมกว่าที่คิดนะคะ
มหาลัยปัจจุบันผมไม่มีนะ ผมต้องไปหาที่โรงพยาบาลอยู่ แต่ใช้สิทธิ์บัตรทองนักศึกษาได้ (ผมเป็นไฮเปอร์น่ะ แล้วก็ชอบเครียดเลยต้องไปขอยาทุกเดือน+ไปปรึกษาด้วย)
ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องกังวลไปครับ เพราะผมคิดว่ายังไงก็ไม่มีสาวไปถึงตัวเพื่อนผมคนนี้ได้แน่ๆ เพราะผมมีเพื่อนหลายคน จากหลายๆ ที่ แถมคนนี้ก็ไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดคนอื่นจะเดาได้ ถ้าผมไม่เอ่ยชื่อเค้าก็ไม่มีทางที่ใครจะรู้แน่นอนครับ ส่วนกระทู้นี้เป็นความประสงค์ของเพื่อนผมให้มาตั้งเองครับ ผมก็แค่มาตั้งตามความต้องการเฉยๆ เพราะฉะนั้นไม่ต้องซีเรียสไปครับ
