Prologue อากาศยามเช้าที่แสนสดใส ท้องฟ้าที่สุดจะปลอดโปร่ง วันนี้แหละ... ช่างฤกษ์ดีอะไรอย่างนี้ !!!! แอสเตอร์ 1ใน 3 ประเทศมหาอำนาจที่ตั้งอยู่บนทวีป เอเทอร์เนีย เมืองแห่งวิทยาการและความรู้อันมหาศาล ผู้คนมากมายจากทั่วทุกสารทิศต่างเดินทางเข้าออก ด้วยจุดประสงค์อันหลากหลาย อาคารบ้านเรือนส่วนใหญ่เป็นตึกทรงสูงที่แกะสลักอย่างวิจิตรงดงาม อากาศอบอุ่นเกือบตลอดทั้งปี และยังเป็นที่ตั้งของสถานศึกษาชื่อดังที่เด็กหนุ่มสาวใฝ่ฝันถึง เด็กสาวผู้นึงวิ่งไปตามถนนในตัวเมืองด้วยความตื่นเต้น ในมือเล็กๆนั้นกำเอกสารสีขาวไว้แน่น เธอหยิบมันขึ้นมาดูเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มขึ้นอย่างเบิกบาน “นี่แหละ...นี่แหละๆๆๆ ความฝันของเรากำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว” เธอรำพึงกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี สองเท้ายังควบไปข้างหน้า เด็กสาวผมสีทองยาวสลวย ดวงตากลมโตสีฟ้าไร้ความมัวหมอง รอยยื้มดุจดังพระอาทิตย์ยามเช้า ร่างเล็กๆของเธอหยุดยืนเบื้องหน้าประตูขนาดใหญ่ที่เปิดรับ หนุ่มสาวมากหน้าหลายตาเข้าสู่สถานที่อันดุจดังสวรรค์หรือเป้าหมายสำหรับพวกเขา “ถึงแล้ว..ออกัสเทีย อาร์คาเดมี่” เธอปลุกความฮึกเหิมในตัวเองก่อนจะก้าวผ่านประตูขนาดใหญ่เข้าสู่อาคารเรียนอันใหญ่โตโอ่อา Orgustia Acadamy โรงเรียนที่เปิดรับเฉพาะนักเรียนที่เกิดมาพร้อมพรสวรรค์เข้าเรียนเท่านั้น หรือ อีกนัยนึง คือ ผู้ที่เกิดมาพร้อมกับสิ่งที่เรียกว่า สปิริต พลังลึกลับที่จะเกิดมาพร้อมกับมนุษย์บางคนตั้งแต่เกิด และมอบความสามารถพิเศษให้กับมนุษย์คนนั้นๆ ซึ่งจะแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล สปิริตนั้นไม่มีที่มาที่ไปแน่ชัด แต่มีบันทึกถึงมันตั้งแต่สมัยโบราณ นักวิจัยหลายๆคนเองก็พยายามค้นหาที่มาของขุมพลังนี้อยู่ และ ออกัสเทีย อาร์คาเดมี่ แห่งนี้ ขึ้นสถานที่สำหรับขัดเกลาบุคคลเหล่านั้นให้เป็นผู้ใช้สปิริตชั้นยอด ซึ่งผู้ที่จบจากโรงเรียนนี้ล้วนมีตำแหน่งหน้าที่การงานทางราชการรองรับ และส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนใหญ่คนโตกันทั้งนั้น “ใช่แล้วๆ สำหรับสาวบ้านนอกอย่างเรา นี่จะเป็นโอกาสที่จะได้ทำงานหาเงินอยู่อย่างเจ้าหญิงซะที อะ หุหุหุหุ” “เธอน่ะ....” “หุหุหุหุ” “ เฮ้ย เธอที่ยิ้มอยู่คนเดียวนั้นน่ะ ใช่ เรเทีย อาดีรอฟ หรือเปล่า” เด็กสาวสะดุ้งเฮือกเมื่ออาจารย์คุมคิวสอบเรียกชื่อของเธอ ผู้เข้ารับการทดสอบคนอื่นๆเองก็พลอยแอบหัวเราะกริยาของเธอไปด้วย “คะๆๆ ใช่แล้วค่ะ” เด็กสาวตอบด้วยสีหน้าแดงก่ำ “ให้ตายสิ เรียกอยู่นานกว่าจะได้ยิน เอ้า ถึงคิวเธอแล้วนะ เพื่อนๆเค้ารออยู่” อาจารย์ท่านเดิมพูดพลางส่ายหน้า “รับทราบแล้วค่ะ” การเข้ารับการทดสอบของโรงเรียนแห่งนี้ จำเป็นต้องให้ผู้ทดสอบเลือกสาขาที่คิดว่าเหมาะสมกับตัวเอง ซึ่งจะแบ่งออกเป็นสามรูปแบบ คือ อัศวิน เวทย์ยุทธ และ เบื้องหลัง ซึ่งทั้งสามสาขาจะมีการทดสอบแตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิง “เราจะต้องจบจากที่นี่โดยเป็น เวทย์ยุทธ ชั้นยอดให้ได้” เรเทียกำคทาในมือแน่น พร้อมยื่นเอกสารยืนยันตัวตนให้กับอาจารย์หญิงผู้ทดสอบ “อืมมม สปิริต ของคุณเรเทีย คือ แสง สินะคะ หายากเหมือนกันนะเนี่ย” อาจารย์หญิงขยับแว่นในมือเล็กน้อย พลางอ่านเอกสารในมือ “เอ่อ เน้นไปที่การสนับสนุนสินะคะ เลือกได้หมาะสมกับ สปิริต ดีนะคะ” อาจารย์หญิงกล่าวชมขึ้น ทำเอาเด็กสาวม้วนตัวแก้เขิน “ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” เรเทียยังยิ้มไม่หุบเมื่อโดนชม อาจารย์หญิงยิ้มอย่างพอใจ “เช่นนั้น คุณเรเทีย นั่งรอกับเพื่อนๆที่เลือกสายสนับสนุนตรงนั้นนะคะ ให้เพื่อนๆที่เข้าสายโจมตีได้ทดสอบก่อนแล้วค่อยทดสอบต่อเลยนะคะ” “รับทราบแล้วค่ะ” เรเทียกล่าวอย่างกระฉับกระเฉงก่อนจะหาที่นั่งว่างๆซึ่งมีนักเรียนคนอื่นอีกสามคนนั่งรออยู่เช่นกัน “จะชวนเค้าคุยดีไหมน้า” เด็กสาวผมทองคิดขึ้นในใจ แต่พอเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของแต่ละคนแล้วพลอยทำให้เธอปวดตับไปด้วย “ไม่ดีกว่าแหะ….” เสียงระเบิดและเสียงปะทะดังขึ้นเป็นระยะจาการทดสอบของสายโจมตี เรเทียเริ่มหน้าซีดเพราะความเครียดบวกกับความประหม่าแบบสุดๆ เมื่อเสียงพวกนั้นเงียบลง ซึ่งหมายถึงเวลาแห่งการทดสอบเข้าสถาบันแห่งนี้กำลังจะเริ่มขึ้น “เอาละ พวกสายสนับสนุนเข้ามาได้” อาจารย์วัยกลางคนเปิดประตูจากห้องทดสอบพร้อมตะโกนเรียก ส่วนพวกที่เข้าทดสอบสายโจมตีก่อนก็ค่อยๆทยอยออกมา หลายคนก็ยิ้มร่า หลายคนก็คอตกเหมือนรู้ชะตากรรม “ทำใจดีๆไว้ เรเทีย อาดีรอฟ เราพยายามทุกวันเพื่อวันนี้ ต้องทำได้สิ !!!” เด็กสาวลุกยืนขึ้นอย่างห้าวหาญ พร้อมเดินเข้าห้องทดสอบที่กำลังรออยู่ สามชั่วโมงหลังจากนั้น........... “ฮะๆๆๆๆๆๆ ทำไม...ทำไมมันเป็นแบบนี้ล่า!!!! “ ผลคะแนนต่ำเรียดติดดินของเรเทียทำเอาเจ้าตัวช็อกซีนีม่า “อาจารย์ค่ะ มันต้องมีอะไรสักอย่างผิดผลาดแน่ๆ คนอย่างหนูไม่มีทางตกแน่ๆค่ะ” อาจารย์ผู้ประเมินผลมองหน้าที่กึ่งจะร้องไห้ของเด็กสาวก่อนจะถอนหายใจ “ก็ดูผลการทดสอบสิ การสนับสนุนได้ 10 รักษา 15 ป้องกัน 5 รวมแล้ว 30 เกณท์ที่จะผ่านเนี่ยคือ 60 ขึ้นไป นี่จะให้ผ่านเหรอ” เรเทียสะดุ้งกับคะแนนตัวเองเล็กน้อย “ไม่ใช่นะคะ อาจารย์ หนูทำเต็มที่แล้วนะคะ มันควรจะได้ 70 คะแนนด้วยซ้ำ” “แล้วนี่มันคืออะไรละ” ทีนี้อาจารย์เปิดจอมอนิเตอร์ขึ้นมาเป็นภาพของตุ๊กตาที่รูปร่างคล้ายมนุษย์ซึ่งไว้สำหรับการทดสอบซึ่งภาพด้านซ้ายคือ รูปร่างก่อนทดสอบ ตัวตุ๊กตามีแผลเหมือนไฟไหม้ และมีรอยช้ำตามตัวพอสมควร ส่วนรูปทางขวาคือ หลังทดสอบแล้ว ซึ่งมีแทบจะไม่มีการพัฒนาจากรูปแรกเท่าไรนัก “มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆเลยค่ะ” เรเทียยังคงเถียง “มันจะผิดผลาดได้ยังไง พวกที่เค้าทดสอบคนอื่นๆเค้าก็ใช้ตัวเดียวกับเธอ แล้วเค้าก็สอบผ่านกัน อุตส่าห์มีสปิริตหายากทั้งที เอาไว้ปีหน้าละกันนะ” เด็กสาวผมทองแทบจะเป็นลมล้มพับไปกับพื้น เมื่อได้ยินคำว่า ไว้ปีหน้านะ “อาจารย์ค่า ของโอกาสอีกครั้ง ครั้งเดียวๆๆๆๆๆ” เรเทียพูดพร้อมยกมือไหว้ปะหลกๆ “ไม่ได้ ตกก็คือตก” อาจารย์ยืนคำขาด “ม่ายยยยยยยยยยยย” (เฮ้ สาวน้อยให้ช่วยมะ....) “เอ๋.....” เรเทียหยุดโวยวายกลางคันเมื่อได้ยินเสียงประหลาด เธอหันซ้ายหันขวาพลางมองหน้าอาจารย์ “อาจารย์บอกจะช่วยหนูเหรอคะ” “ชั้นไปพูดอะไรแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไร” “ก็ตะกี้หนูได้ยินว่า....” (เอ้า ว่าไง ให้ช่วยไหม) เสียงปริศนาดังขึ้นในหัวเธออีกครั้ง เรเทียพยายามมองไปรอบๆซึ่งในห้องนั้นมีเพียงแค่เธอกับอาจารย์เท่านั้น แล้วนี่มันเสียงใครกัน “อาจารย์ไม่ได้พูดจริงๆเหรอคะ” “ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ อะไรของเธอเนี่ย” อาจารย์เริ่มมองหน้าเธอเหมือนตัวประหลาด (เร้ว ขี้เกียจรอคำตอบแล้วนะ) เสียงนี้ดังขึ้นในหัวของเรเทียอีกครั้ง เด็กสาวลองกลั้นใจพร้อมหลับตาตอบเสียงนั้นในใจจนดังกังวาน “ช่วยให้ชั้นเข้าเรียนที่นี่ให้ได้ที !!!!!” (ดีมากสาวน้อย....) แล้วจู่ๆร่างเล็กๆของเธอก็นิ่งสนิท เหมือนหุ่นยนต์ไร้พลังงาน เธอยืนค้างแน่นิ่งหน้าก้มลงจนผมสีทองยาวนั้นปรกใบหน้า อาจารย์ยืนหน้าไปใกล้ๆเธอด้วยความสงสัย แล้วก็ต้องสะดุ้งกะทันหัน เมือเรเทียเงยหน้าขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ร่างเล็กๆนั้นสะบัดแขนขาเล็กน้อย เหมือนเช็คให้เข้าที่ก่อนจะ หันมาคุยกับอาจารย์ราวกับคนละคน “เอางี้ละกันนะ อาจารย์ขอเปลี่ยนไปลง สาขาอัศวิน แล้วถ้าคะแนนไม่ได้เต็ม 100 ละกันชั้นจะยอมกลับมาปีหน้าละกัน” อาจารย์อึ่งไปกับปฎิกริยาที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง “คะแนนเต็มเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก” “แต่ถ้าชั้นทำได้ พวกคุณก็จะได้บุคลากรชั้นดีในโรงเรียนนี้เลยนะ เอาหน่า ขอให้ได้ลองสักหน่อย ไม่ตายหรอก” เรเทียส่งสายตาเหมือนจะท้าทาย แต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ชนิดที่ก่อนหน้านี้ไม่มีให้เห็น อาจารย์เริ่มสนใจเด็กสาวคนนี้ทันที “ได้ งั้นลองดูกัน ถ้าไม่ได้เต็มเธอต้องยอมแพ้ตกลงไหม” “เป็นอันตกลง” เรเทียย้ายสถานที่สอบมาเป็นโรงยิมขนาดใหญ่ของโรงเรียนซึ่งเป็นสถานที่สอบของพวกโปรแกรมอัศวิน เธอกวัดแกว่งดาบเซเบอร์ที่ได้รับมาเมื่อครู่เพื่อให้รับรู้น้ำหนักของมัน มีอาจารย์สี่คนรวมถึงผู้อำนวยการโรงเรียนเข้ารับชมการสอบพิเศษนี้ด้วย “โหะๆๆ นั้นเหรอ เด็กที่ยื่นข้อเสนอสอบคะแนนเต็ม หน่วยก้านไม่เลว” ผู้อำนวยการพูดพลางลูบคางโล่งๆไปด้วย “ครับ ผมเองก็ตกใจเหมือนกันตอนที่เด็กคนนั้นยืนข้อเสนอมา” อาจารย์ผู้ให้ผลประเมินตอบกลับ “โหะๆ ข้อดูฝืมือหน่อยสิ” ทันใดก็เกิดแสงสว่างบนพื้นโรงยิมตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ขนาดสองเมตรครึ่ง ตัวอ้วนตุต๊ะ ปรากฏเบื้องหน้าเด็กสาว เรเทียใช้ดวงตาสีฟ้ามองมันอย่างใจเย็นพลางยิ้มขึ้น “นี่คือ ตุ๊กตาทดสอบรุ่นพิเศษ ขอแค่ให้เธออยู่รอดหรือชนะให้ได้โดยไร้รอยขีดข่วน ในเวลา 5 นาที ก็จะถือว่าผ่านการทดสอบ” “แค่นั้นเหรอ” เรเทียถามย้ำเพื่อความแน่ใจ “ใช่ แค่นั้นแหละ” “5 นาทีเหรอ ให้เวลาเยอะชะมัดเลยแหะ” เด็กสาวพูดขึ้นอย่างไม่ยี่หระ ดวงตาของตุ๊กตาหมีส่องแสงสีเขียวขึ้น มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วประชิดด้านข้างของเด็กสาวทันที หมัดขวาที่ดูอุ้ยอายกลับทรงพลังและว่องไวเหลือเชื่อ เสียงตูม ตามมาหลังจากหมัดนั้นกระแทกพื้น “เหวอ ตายหรือยังเนี่ย” อาจารย์ที่ดูอยู่ท่านนึงอุทานออกมา “โหะๆ เด็กนี่น่ากลัวแหะ” ร่างเล็กๆของเรเทียหยุดยืนอยู่เหนือหัวของตุ๊กตาหมี ดวงตาสีฟ้ามองด้วยความดูแคลนเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มขึ้น “ช่างง่ายดายอะไรอย่างนี้นะ” ดาบเซเบอร์ของเธอฟันหัวของเจ้าตุ๊กตาขาดในดาบเดียว ท่ามกลางความตกตะลึงของเหล่ากรรมการ “บ้าหน่า แค่ทีเดียวเองเหรอ นั้นสำหรับสอบเลื่อนชั้นของพวกปีสองเลยนะ” อาจารย์ผู้ที่ให้การประเมินถึงกับตาถลน “โหะๆๆ เด็กนั้นยังไม่ได้ใช่สปิริตด้วยซ้ำเลยนะ” ส่วนท่าน ผอ. เองก็รู้สึกชื่นชมไม่น้อย เรเทียหันควับไปทางเหล่ากรรมการ “แล้วไง แบบนี้ผ่านไหม” “โหะๆๆๆๆ ยินดีต้อนรับสู่ ออกัสเทีย อาร์คาเดมี่ คุณ เรเทีย อาดีรอฟ” ..................... .............................. .................................... ........................................ ก่อนอื่นเลย ก็ต้องขอชี้แจงก่อนเลยว่า ผมล้มโปรเจคฟิคเรื่องที่แล้วละนะครับ เนื่องด้วยปัญหาที่ขี้เกียจจะพูดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ เอาเป็นว่าผมไม่สามารถเขียนฟิคเก่าได้แล้วด้วยเหตุผลบางประการ ต้องขออภัยผู้ที่ติดตามด้วยจริงๆ ส่วนฟิคนี้จริงๆตอนแรกว่าจะเขียนอีกพล็อตที่ได้มาจากเพื่อนสุดท้ายเลือกอันนี้ที่เป็นพล็อตตัวเองดีกว่า ต้องบอกว่าเป็นแนว School life เรื่องที่สามที่เขียนใน AF ต่อจาก My angel ที่เขียนให้ไพอา และ AF school เรื่องสั้นตอนเดียวจบ ที่ไม่น่าเชื่อว่าคนจะชอบเยอะมากๆ ก็ขอฝากเรื่องนี้ต่อเลยละกันนะ อนึ่งผมเองก็อยากจะรู้ด้วยว่าตอนนี้บอร์ดเรามันจะเหลือคนมาสมัครจริงๆสักกีคน ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ อย่างที่เกริ่นในตอนเปิดไป สาวน้อยเรเทีย คือ นางเอก ครับ ประกาศกันโต้งๆงี้แหละ เมื่อนางเอกเราอยู่ชั้นปี 1 โฟกัสเรื่องส่วนใหญ่ก็จะอยู่ที่ ปี 1 นี่แหละครับ เอาละรายละเอียดประกอบการสมัครเลยดีกว่า ทวีป เอเทอร์เนีย นี่ประกอบไปด้วยสามประเทศใหญ่ๆคือ แอสเตอร์ / เซน่อน / โรแลนด์ แต่เรื่องเกือบทั้งหมดจะอยู่ในแอสเตอร์ เมืองแห่งศิลปะและความรู้ สปิริต ดังที่ได้อธิบายไปแล้วในบทนำ สปิริต คือพลังลึกลับที่ติดตัวมนุษย์บางคนมาตั้งแต่เกิด ไม่มีใครรู้ว่ามันมาจากไหน เกิดขึ้นได้อย่างไร ทุกอย่างล้วนเป็นเพียงขอสันนิษฐาน ผู้ที่เกิดมาพร้อมสปิริตจะมีพลังพิเศษตามสปิริตที่ติดตัวมา ซึ่งมีมากมายหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่ ธาตุหลักทั้ง 4 ไฟฟ้า น้ำแข็ง เงา ล่องหน พลังจิต ฯลฯ แต่รูปแบบที่หาได้ยากและมีน้อยคนบนโลกที่จะมีก็คือ 1. เวลา 2. ดวงดาว 3. ความมืด 4. แสง 5. ลบล้าง 6. นิรันดร์ ซึ่งสปิริตทั้งหมด ไม่มีรูปแบบการใช้ที่แน่นอนขึ้นอยู่กับการฝึกฝนและความถนัดของเจ้าของ สปิริตสามารถใช้ควบคู่กับอาวุธได้และอาวุธหลายๆชิ้นก็ช่วยเสริมพลังของสปิริตให้แข็งแกร่งขึ้น Orgustia Acadamy คือ โรงเรียนที่ใช้ฝึกฝนเหล่าผู้ใช้สปิริตโดยเฉพาะ และต้องผ่านการทดสอบว่าเหมาะสมจะเข้าเรียนหรือไม่ โรงเรียนนี้คือความร่วมมือกันของสามประเทศในการก่อตั้ง ประกอบไปด้วยสามชั้นปี ตั้งอยู่ในเมืองหลวงของ Aster มีการเรียนการสอนทั้งหมดสามชั้นปี โรงเรียนแห่งนี้มีการเรียนการสอนแบ่งเป็นสามสาขาใหญ่ๆ 1. อัศวิน เน้นไปที่การต่อสู้ระยะประชิดล้วนๆ 2. เวทย์ยุทธ เน้นการใช้สปิริตจากระยะไกล แบ่งออกเป็นสองสาย คือ โจมตีและสนับสนุน 3. เบี้องหลัง กลุ่มนี้จะไม่เน้นการต่อสู้ แต่จะเป็นพวกทำงานเป็นมันสมอง และใช้สปิริตในแง่การศีกษา วิจัย ค้นหา และสำรวจ คนเขียนอยากรีเควส ผมอยากได้อาจารย์สัก 2-3 คน ถ้าไม่มีเดะออริยำโลด กะพวกชั้นปีสองปีสามบางเน้อ อีดีท ช่อง เพศ ในใบสมัครแย้วนะ ขอโทษด้วยครับผมลืมรีบมากไป ใบสมัคร ชื่อ : แล้วแต่ทุกท่าน จงใส่มาตามที่ปรารถนา เพศ : ลืมได้ไงฟะ - -* ฉายา : ถ้าอยากมีก็จงใส่มา ชั้นปี : อายุ : อายุตามเกณท์สำหรับปี 1 คือ 16 ขวบ แต่พวกที่ตกซ้ำซากเข้าไม่ได้สักทีก็จะอายุมากกว่านี้ รูปร่างหน้าตา : เป็นลิงค์รูปมาเลยจะขอบคุณมั่กๆ ลักษณะนิสัย : ประวัติ : เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : สาขาที่เลือก : รายละเอียดดูด้านบน สไตล์การต่อสู้ : อาวุธประจำตัว : YOU MUST พกอาวุธในโรงเรียนนี้นะจ๊ะ สปิริตประจำตัว : โผล่ไปดูด้านบน คุณสามารถเลือกสปิริตจำพวกโคตรแรร์ได้ ยกเว้น นิรันดร์ เท่านั้น และห้ามซ้ำกัน ส่วนรูปแบบอื่นๆซ้ำกันได้ ซึ่งสปิริตพวกโคตรแรร์นั้นมันแค่หายากเฉยๆ ความทรงพลังของสปิริตขึ้นอยู่กับบุคคลและการฝึกฝน คุณสามารถออกแบบสปิริตของคุณได้ แต่ถ้าหากโกงเกินเดี๋ยวผมจะบอกเองนะ ความสัมพันธ์ : คุณสามารถเลือกความสัมพันธ์กับ นางเอก ได้นะ อยากได้บทแบบไหน : ลองเขียนๆมาเผื่อจะจัดให้ได้ ถึงไอ้โย : นี่เป็นหัวข้อที่ทุกคนจะรุมด่าไอ้โยอย่างสนุกสนาน สร้างความเพลิดเพลินเป็นอย่างยิ่ง ขอใส่ประวัติ เรเทีย อาดีรอฟ จัง เล็กน้อยประกอบการตัดสินใจ ชื่อ : เรเทีย อาดีรอฟ เพศ : หญิง ฉายา : ไม่มี เพราะเพิ่งเข้า ชั้นปี : 1 อายุ : 16 รูปร่างหน้าตา : สาวน้อยผมทองน่ารักน่าชัง ตาสีฟ้าสวย ตัวเล็กสูงประมาณ 155 ผิวขาวสะอาด เคยเป็นนางเอกเอโรเกะมาก่อน (ก็เอามาจากนางเอกเอโรเกะจริงๆนะ ฮ่าๆ ฉะนั้นขอสงวนรูปตัวจริงไม่อยากโดนแบน) ลักษณะนิสัย : สาวเอ๋อ ที่ไม่อยากทำตัวเอ๋อ จะออกอาการขี้โวยวายทันทีเมื่ออะไรไม่ได้ดั่งใจ ปกติจะพยายามทำตัวสุภาพเรียบร้อยน่ารัก แต่ถ้าน็อตหลุดเมื่อไรอาการม้าดีดกะโหลกจะกำเริบ และจะโวยไม่เลิก เป็นคนขี้สงสัยเพราะมาจากบ้านนอก เข้ามาสังคมเมืองก็เหมือนสิ่งแปลกใหม่สำหรับเธอ ที่สำคัญทำอาหารเก่งด้วยนะเออ ประวัติ : สาวบ้านนอกที่ฟลุ๊กเกิดมาพร้อม สปิริต แสง อันหาได้ยากยิ่ง เจ้าตัวใฝ่ฝันจะประสบความสำเร็จในเมืองหลวง ทำงานหาเงินเยอะๆ ไปใช้ชีวิตเยี่ยงเจ้าหญิง พยายามฝึกฝนด้วยความรู้แบบบ้านนอกๆ เพื่อเป็น เวทย์ยุทธ ที่เก่งกาจ แต่ตอนนี้ดันต้องไปอยู่ในสาขาอัศวินซะงั้น เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : เพราะจบจากที่นี้แล้วมันหาเงินง่ายดี สาขาที่เลือก : อัศวิน (จริงๆเค้าอยากจะเข้า เวทย์ยุทธ อ่าาาาา) สไตล์การต่อสู้ : ไม่มี ไม่รู้ ชีวิตไม่เคยจับอาวุธ - -* อาวุธประจำตัว : ตอน 1 เดี๋ยวจะรู้ สปิริตประจำตัว : แสง ความสัมพันธ์ : ตอนนี้มีคนอยากสัมพันธ์กะเค้าเยอะแยะเลย แต่ไม่รู้จะสัมพันธ์กะใครมั้งอะ ไว้เข้าเรียนแล้วค่อยไปตีซี้ให้ช่วยทำรายงานดีกว่า ฮิฮิฮิ เนื่องด้วยหนุ่มๆเยอะจนกลายเป็นฮาเร็มจีบหนุ่มไปแล้วขอเติมออริสาวตัวหลักอีกคนถ่วงดุลอำนาจ ชื่อ : ยูเทล ทาทารอส [Yutel Tataros] เพศ : หญิง ฉายา : ไม่มี เพิ่งเข้าเรียน ชั้นปี : 1 อายุ : 16 รูปร่างหน้าตา : http://www.lolibaka.com/image/post/view/90512?search=Tinkle โมเอ้ พอไหม ? สูงกว่าเรเทียหน่อย ราวๆ 162 ได้ ลักษณะนิสัย : เด็กสาวตัวเล็กผู้เข้ากับคนง่าย เป็นคุณหนูสุภาพชน ใจเย็นดูเป็นผู้ใหญ่ แต่จริงๆเป็นพวกพูดน้อยต่อยหนัก ลองมีใครมาแหย่ทีคุณเธอจะฟัดไม่เลี้ยง ชอบแมวเป็นอย่างมาก เวลาเจอแมวแล้วจะจิตหลุดเป็นประจำ แกงกะหรี่คืออาหารยอดฮิต ชอบฟังดนตรีคลาสสิค เอาเป็นว่าเปลือกนอกเป็นคุณหนู แต่จริงๆนิสัยรุนแรงอยู่ละกัน ประวัติ : ลูกขุนนางในประเทศเซน่อน ถูกเลี้ยงดูมาเพื่อสืบทอดตำแหน่งต่อจากพ่อที่เป็นผู้นำครอบครัว เป็นคนฉลาดมีการศึกษาดี แต่ด้วยความที่เป็นคุณหนู บางกรณีเจออะไรขัดใจก็จะควบคุมตัวเองไม่อยู่บ้าง ถูกส่งมาเรียนที่นี่ ซึ่งก็เป็นความตั้งใจของตัวเองส่วนนึงอยู่แล้ว เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : อยากจบออกไปเป็นที่ 1 ของโรงเรียน และถูกทางครอบครัวสั่งให้มาหาคู่ในโรงเรียนด้วย อู้วว สาขาที่เลือก : อัศวิน สไตล์การต่อสู้ : ยังไม่บอกจ๊ะ อาวุธประจำตัว : หอก สปิริตประจำตัว : ไฟ ความสัมพันธ์ : เป็นซี้ของนางเอก (?) หึ เรเทีย อย่าคิดว่าสอบได้ 100 เต็มจะชนะชั้นได้นะคะ *NOTICE Orgustia เปิดรับสมัครนักเรียนจนกว่าเรื่องจะดำเนินไปจนจบช่วงแรก (ก็คือ 4 ตอนแรก) ระหว่างนี้หากตัวละครใดออกมาแล้วจะไม่สามารถอีดีทสปิริตของคุณได้อีก (ยกเว้นรูปแบบ แต่ไม่สามารถเปลี่ยนสปิริตได้แล้ว) ตอนแรกจะเริ่มเมื่อได้ตัวละคร 5-6 คน ผมจะเริ่มเขียนช่วงแรกทันที โดยพระเจ้าแห่ง เอเทอร์เนีย ท่านโยชิกิ
ชื่อ : Collis Solus (โคลิส โซลัส) ฉายา : แว่นมรณะ โซลัส เพศ : ชาย ชั้นปี : 2 อายุ : 17 รูปร่างหน้าตา : ผมสั้นดำ ผิวขาว ตาสีฟ้าทะเลข้างหนึ่ง ตาสีเทาข้างหนึ่ง มักจะสวมเสื้อผ้ามิดชิด ใส่ถุงมือ ผ้าปิดปาก และเสื้อคลุมตัวใหญ่เสมอๆ สวมแว่น ลักษณะนิสัย : สันโดษ เงียบ มักจะประหม่าเวลาคุยกันคนอื่นๆ ชื่นชอบศาสตร์ที่สามารถเรียนคนเดียวได้ มักจะคลุกตัวในห้องสมุดหรือห้องพักอาจาร์ย ค่อนข้างเป็นคนอารมณ์อ่อนไหว ทั้งคำพูดและการกระทำของคนอื่นต่อตน แม้จะไม่แสดงออกต่อหน้า แต่มักจะปล่อยอารมณ์เมื่ออยู่คนเดียว มักจะมีแว่นสำรองติดตัวอยู่ตลอดเวลา รวมถึง คอลเล็กชั่นแว่นตาในห้องของแก ประวัติ : เด็กกำพร้าที่ไม่ทราบชัดเจนว่าพ่อแม่เป็นใคร พบถูกทิ้งเอาไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กตั้งแต่อายุไม่ถึงขวบ ถูกพบว่ามีสปิริตพิษแบบหายาก เมื่อเจ้าที่ที่นำส่งเด็กมายังศูนย์เสียชีวิตในไม่กี่ชั่วโมงให้หลัง จากการสัมพัสถูกตัวเด็กน้อย การเลี้ยงดูแบบเว้นระยะจึงเป็นขั้นตอนมาตราฐาน 16ปีในห้องแยกเดี่ยว แต่เมื่อคำเรียกร้องจากสภาเมืองให้ส่งเด็กที่ว่าออกนอกเมือง เพราะเชื่อว่า การที่เด็กคนดังกล่าวไปเล่นน้ำในแม่น้ำ ในฤดูร้อนหนึ่ง เป็นเหตุทำให้ชาวเมืองที่ใช้น้ำจากแม่น้ำดังกล่าว เสียชีวิตไปเป็นจำนวนหนึ่ง(และป่วยหนักอีกหลายเท่า) ทางสถานสงเคราะห์จึงไม่มีทางเลือกนอกจากจะส่งเด็กคนดังกล่าวให้ทางโบชถ์นอกเมืองดูแลแทน ด้วยเห็นถึงสถานะของเด็กคนดังกล่าว เมื่อสองปีก่อน ทางโบถช์จึงได้นำตัวเด็กคนดังกล่าวมาเข้าศึกษาในสถาบันดังกล่าว ปัจจุบัน เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : หาทางควบคุมความสามารถตนเอง และ บางทีหาคนที่จะเปิดรับกับแกได้สักคน สาขาที่เลือก : เบื้องหลัง สไตล์การต่อสู้ : ลอบทำลายแนวหลังข้าศึก(เสบียงกรัง) หรือการต่อสู้มือเปล่าในระยะประชิด(ไม่ถนัดแต่ก็จำเป็น) อาวุธประจำตัว : ลูกดอก / เข็มเหล็ก สปิริตประจำตัว : พิษ ลักษณะสปิริตประจำตัว : สามารถสร้างพิษจากของเหลวในร่างกายได้ทุกส่วน แม้จะยังไม่สามารถควบคุมการผลิตพิษได้ก็ตาม (แม้แต่กับลมหายใจ หรือ แค่น้ำอาบก็เป็นพิษแล้ว) แต่อย่างน้อยเมื่อขึ้นปี2 เจ้าตัวก็สามารถควบคุมความรุนแรงของพิษได้ในระดับหนึ่ง (จากแค่ไม่สบาย ถึง สิ้นชีพในไม่กี่นาที) ปัจจุบันกำลังอยู่ในระหว่างฝึกฝนการสร้างยารักษาจากพิษของตน - (อย่างน้อย ยากดประสาท กับ ยากล่อมประสาทเจ้าตัวก็พอสามารถจะสร้างได้ในระดับหนึ่ง) ความสัมพันธ์ : อยากมีเพื่อน เพราะนั่นเป็นสิ่งที่หลวงพ่อได้สัญญาไว้ว่าเขาจะสามารถมีได้ในที่แห่งนี้ อยากได้บทแบบไหน : รุ่นพี่เงียบๆ ที่มักจะโหดใส่รุ่นน้องที่ทำตัวชอบแกล้งคนอื่น แต่พยายามช่วยรุ่นน้องในเรื่องตนช่วยได้ ("อย่ารับของจากคนแปลกหน้าโดยเฉพาะเครื่องดื่มจากแกเด็ดขาด" - คำกล่าวของรุ่นน้องชะตาขาดคนหนึ่ง)
ใบสมัคร ชื่อ : Azemag McDowell (แอซแมก แมคโดเวล) เพศ : ชาย ฉายา : Silver Thunder สายฟ้าสีเงิน ชั้นปี : 2 (ขอเป็นปีแก่ละกัน) อายุ : 18 ปี รูปร่างหน้าตา : ไม่มีรูปอะครับ วาดไม่เป็นขอเป็นบรรยายรายละเอียดแทนก็แล้วกันนะครับ ใบหน้า - ยาวเรียว คางแหลม ผม สีผม - ผมตรง สั้น น้ำตาลเข้ม ดวงตา - เวลาปกติสีน้ำตาลอ่อน แต่ถ้าโกรธหรือเอาจริงจะเป็นสีเงิน สูง - 172 cm. หนัก - 65 kg. ลักษณะนิสัย : เงียบขรึม พูดเสียงเบามากจนคนที่ฟังมักจะตะโกนใส่หน้าว่าให้พูดเสียงดัง ชอบอ่านหนังสือประวัติศาสตร์และเป่าฟรุตอยู่เงียบๆบนดาดฟ้าหลังเลิกเรียน ประวัติ : ครอบครัวมีปัญหา พ่อแม่แยกทางจนญาติต้องรับอุปการะเลี้ยงดู แต่ก็เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ญาติดันเป็นพวกผู้ดีเก่า บ้ายศบ้าอย่าง อยากให้เขาทำงานเป็นคนใหญ่คนโต เงินเดือนเยอะๆในองค์กรของรัฐ เลยกดดันให้เขาเรียนอย่างหนักและจับส่งเข้าโรงเรียนออกัสเทียแห่งนี้ เขาเลยมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีญาติเท่าไรนัก เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : โดนญาติส่งมาเรียนทั้งๆที่ไม่อยากเรียน แต่ก็เรียนๆไปเพราะว่าตั้งเป้าหมายว่าเรียนจบแล้วจะหนีไปจากญาติๆสักที สาขาที่เลือก : เวทยุทธ์ สไตล์การต่อสู้ : ใช้ขลุ่ยเป็นตัวกำหนดการโจมตีจากโน้ตต่างๆ (เช่น เป่าเสียง C = โจมตีด้วยศรสายฟ้า เป่า A = ป้องกันด้วยกำแพงสายฟ้า เป็นต้น) สายพลิ้ว เน้นหลบแล้วสวนด้วยเวท ล่อหลอกให้เข้ามาในระยะเวทแล้วสอยให้ร่วง อาวุธประจำตัว : Flute 1 ea ยาวประมาณ 2 ฟุต(ทำจากเงินผสมโลหะพิเศษ) รูปประกอบ - http://musicalmart.n...L-300_Flute.jpg สปิริตประจำตัว : สายฟ้า! ความสัมพันธ์ : เจอกันในห้องสมุดโดยบังเอิญ เบื่อความเปิ่นเอ๋อของนางเอกแบบสุดๆเพราะนางเอกขี้โวยวาย ข้าพเจ้าต้องการอยู่เงียบๆ อยากได้บทแบบไหน : นักเรียนจอมเงียบที่ไม่โดดเด่นของชั้นเรียน แต่มักจะแก้ไขปัญหาต่างๆหรือเป็นที่พึ่งพาของเพื่อนๆและอาจารย์ได้เสมอๆ ถึงไอ้โย : เขียนมาเลย เต็มที่พี่น้อง ไม่ต้องเกรงใจ
ชื่อ : เครส เวอร์ไดซ์ (Krez Verdice) เพศ : ชาย ฉายา : ดาบทมิฬ(Nero Blade) ชั้นปี : 2 อายุ : 17 รูปร่างหน้าตา : http://i599.photobuc...acom_193742.png ลักษณะนิสัย : เป็นชายหนุ่มที่ยิ้มแย้มดูแล้วมีอัธยาศัยดี แต่มักจะทำตัวเหมือนเป็นเงา เดินผ่านไปมาโดยไม่ทักทายใคร หรือเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อน แต่หากมีคนเป็นฝ่ายทักทาย เปิดบทสนทนา หรือแม้แต่การขอความช่วยเหลือ เขาก็จะรับฟังและตอบรับกลับไปอย่างเป็นมิตร โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนใจเย็นมาก(ถึงมากที่สุด) ในด้านการต่อสู้แล้วถือว่าสายตาแหลมคมมาก มองสิ่งต่างๆออกได้อย่างง่ายดาย แต่เวลาใช้ชีวิตตามปกติแล้วจะบื้อซะมากกว่า ประวัติ : เครสเคยเป็นลูกคนรวยที่มีถื่นฐานอยู่ในโรแลนด์ เด็กน้อยที่เกิดมาพร้อมหนึ่งในสปิริตหายาก "ความมืด" อาศัยอยู่กับพ่อและแม่สามคน เครสถือเป็นผู้ในพรสวรรค์ในเชิงดาบ เป็นผู้ใช้ดาบคาตานะระดับท๊อปของทวีปที่หาผู้ต่อกรในรุ่นอายุไม่เกิน 25 ปีได้ยากมาก แต่เมื่อตอนอายุ 15 ปี พ่อและแม่ที่เป็นครอบครัวหนึ่งเดียวของเครสประสบอุบัติเหตุตายไป มรดกที่เหลือ บ้าน ที่ดิน เงิน ทั้งหลายแหล่ตกลงมาที่เครสคนเดียว ตัวเครสเองก็ไม่ได้ไร้เดียงสาแล้ว เขาเข้าใจว่าการอยู่ตัวคนเดียวในบ้านหลังใหญ่ดั่งคฤหาสถ์นี้ ไม่ใช่สิ่งที่เขาควรจะเป็นหรือทำ เครสตัดสินใจขายทรัพย์สินทุกอย่างเหลือไว้แต่บ้านเปล่าๆหลังหนึ่ง ก่อนจะนำเงินที่ได้มาทั้งหมดนั้น(หากไม่ใช้ฟุ่มเฟือยก็อยู่ได้โดยไม่ต้องทำงานประมาณ 50 ปี)เดินทางมาอาศัยอยู่ที่แอสเตอร์ โดยรับทำงานพิเศษเล้กๆน้อยๆและเข้าเรียนที่ ออกัสเทีย อาร์คาเดมี่ เมื่ออายุได้ 16 ปี ที่ออกัสเทีย เมื่อแรกเข้าเครสควบคุมสปิริตของตนได้น้อยมาก แต่ก็เอาตัวรอดมาได้ด้วยวิชาดาบที่ฝึกฝนมา ซึ่งนั่นทำให้เครสเจ็บใจพอสมควร เครสจึงเริ่มฝึกฝนสปิริตของตนอย่างหนัก จนสามารถผสานวิชาดาบของตนเข้ากับสปิริตได้ เมื่อชักดาบฟัน จะเกิดเป็นคลื่นพลังสีดำ(ตามจำนวนที่ฟัน)ที่ในโรงเรียนนี้หาผู้หยุดได้น้อยมาก ด้วยรูปแบบการโจมตีนี้ เมื่อเครสขึ้นเรียนชั้นปีสองจึงทำให้เกิดฉายา นักดาบอัจฉริยะ"Nero blade" เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : ไม่อยากใช้ชีวิตให้ผ่านไปวันๆ จึงอยากหาเป้าหมายที่ตนคิดว่ายาก แต่ยังพอทำได้ ซึ่งเรื่องหลังเรียนจบนั้นตนยังไม่ได้คิด สาขาที่เลือก : อัศวิน สไตล์การต่อสู้ : อิไอ เป็นการชักดาบออกจากฝักและฟันใส่เป้าหมายด้วยความรวดเร็วมาก(ระดับเสียง) มีการก้าวย่างที่รวดเร็วและฉับไวมากเรียกว่าตัดระยะ ซึ่งทำให้เข้าประชิดตัวเป้าหมาย, ถอยห่างออก หรือเคลื่อนที่บนพื้นได้ในชั่วพริบตา และนั่นทำให้การต่อสู้ส่วนใหญ่ของเครสจบลงอย่างรวดเร็วเสมอ ปกติแล้วการต่อสู้ด้วยวิชาดาบเพียงอย่างเดียวก็หาผู้ต่อต้านเครสได้ยากอยู่แล้ว ซึ่งจะเริ่มใช้สปิริตของตนต่อเมื่อเห็นว่าลำบากกว่าที่คิดแล้วเท่านั้น(เพราะยังไม่ชิน) อาวุธประจำตัว : ดาบคาตานะคมด้านเดียวสีดำสนิทความยาวประมาณ 1 เมตร มีความแข็งกร่งมากสามารถฟันหินหรือ โลหะส่วนใหญ่ได้โดยไม่มีแม้รอยบิ่น น้ำหนักประมาณ 5 กิโลกรัม สปิริตประจำตัว : ความมืด ณ ตอนนี้ เครสยังใช้สปิริตของตนได้ในรูปแบบของการปลดปล่อย หรือระเบิดคลื่นสีดำออกไปเท่านั้น แต่เมื่อเริ่มเรื่องเครสกำลังฝึกฝนให้ใช้ในการผสานหรือรวมตัวเป็นวัตถุอยู่ ซึ่งเน้นไปที่การสร้างที่เหยียบกลางอากาศ และจะทำให้ท่าเท้าของเครสสมบูรณ์แบบขึ้น เพราะสามารถทะยานไปกลางอากาศได้ด้วย ความสัมพันธ์ : รุ่นพี่ในสาขาอัศวินของเรเทีย อยากได้บทแบบไหน : จับพลัดจับผลูเป็นรุ่นพี่ที่คอยแนะนำด้านการเรียนการสอน ทั้งยังช่วยฝึกฝน(หากถูกขอร้อง)ให้แก่กลุ่มเรเทียของแบบงงๆ ซึ่งจากความสนิทสนมกัน หากกลุ่มของเรเทียเกิดมีปัญหาอะไรก็จะเป็นฝ่ายเข้าช่วยเหลือก่อนเป็นพิเศษ(ที่ปกติจะไม่มีทางเกิดขึ้น) ถึงไอ้โย : ในส่วนของความสัมพันธ์และบทบาทนั้น ให้ขึ้นกับตัวเรเทียเองละกันนะครับ ว่าจะเข้ามาทักทายมั้ย เพราะเครสจะไม่เปนฝ่ายเข้าไปทักก่อนแน่นอน(แต่มีเพ่งเล็งเพราะคนสมัครสาขาอัศวินที่เก่งมากๆแบบนี้หาได้ยาก เลยทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมถึงไม่เคยเจอมาก่อนมากกว่า) ============================================================= เปลี่ยนไปใช้คำว่ากลุ่มละกัน เพราะกลุ่มเด็กปี 1 เริ่มเยอะและ ว่างๆก็แปะซะเลย ผิดพลาดตรงไหนแนะนำด้วยนะคร้าบ:hngong:
ชื่อ : Vito Askla (วีโต้ อัสคลา) ฉายา : (เพิ่งปีแรกคงไม่มีหรอกมั้ง) ชั้นปี : ปี 1 อายุ : 16 เพศ : ชาย รูปร่างหน้าตา : ผมดำ ตาดำ ตัดผมสั้นให้พอไม่รู้สึกรุงรัง แววตาดูเป็นมิตร ใบหน้าดูยิ้มแย้มกับคนอื่นเสมอ จะแต่งตัวด้วยชุดเสื้อผ้าแขนขายาวตลอดเพื่อปกปิดรอยแผลเป็นตามตัว // เป็นพวกดูเด็กกว่าอายุจริงเพราะคุณสมบัติของสปิริตที่ตัวเองมี ลักษณะนิสัย : สุภาพ เป็นมิตร พูดแต่เรื่องสาระสำคัญจนบางครั้งถ้าอีกฝ่ายไม่ถามก็ไม่ตอบ ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่เกินกำลังก็จะช่วยเหลือคนอื่นตามอารมณ์ แต่ไม่ชอบถูกคนอื่นเอาเปรียบเท่าไหร่นัก แถมหัวดื้อกว่าภาพลักษณ์ที่คนอื่นเห็น แอบติดนิสัยชอบแกล้งคนอื่นเล็กๆน้อยๆแต่ก็แกล้งเนียนจนคนโดนไม่รู้ตัวว่าถูกแกล้งบ่อยๆ ปกติแล้วเป็นคนใจเย็นโกรธยากแต่ถ้าโกรธขึ้นมาก็น่ากลัวใช่ย่อย ประวัติ : ลูกโทนของครอบครัวหมอครอบครัวหนึ่งซึ่งเปิดคลีนิกเล็กๆอยู่แถบชานเมือง คอยรักษาชาวบ้านแถวนั้นด้วยราคาถูก แต่เพราะไปขัดขวางกิจการของโรงพยาบาลใหญ่ใกล้ๆเข้าครอบครัวเลยโดนวางเพลิง พ่อกับแม่ของวีโต้ตายเพราะช่วยวีโต้เอาไว้ ส่วนตัววีโอ้เองก็บาดเจ็บสาหัสแต่ก็รอดชีวิตมาได้ก่อนจะได้เพื่อนของพ่อแม่ที่เป็นหมอเช่นกันช่วยรับไปเลี้ยง เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : สร้างชื่อในฐานะหมอ (และเอาใบรับรองวิชาชีพ) แล้วไปช่วยเหลือกิจการของคลีนิก(ของคนที่รับวีโต้ไปดูแล) // (ไม่คิดจะล้างแค้น เพราะทำไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่ก็คิดหาหลักฐานเปิดโปงเรื่องร้ายๆที่โรงพยาบาลนั้นทำอยู่ เพื่อไม่ให้พวกชาวบ้านต้องรับเคราะห์เช่นเดียวกับครอบครัวตัวเองอีก) สาขาที่เลือก : เบื้องหลัง สไตล์การต่อสู้ : ซุ่มโจมตีจากระยะไกล, หลอกล่อให้ศัตรูมาโดนกับดักที่วางไว้, ยาพิษ ยาชา ยาสลบ ฯลฯ อาวุธประจำตัว : มีดสั้นสีเงินที่ตรงด้ามจับมีสัญลักษณ์งูพันอยู่ (สัญลักษณ์ Asklepios) มีอำนาจในการลบล้างพิษและคำสาป สปิริตประจำตัว : ชีวิต ความสัมพันธ์ : ทำแผลให้เรเทียเวลาเจ็บตัวมาบ่อยๆ อยากได้บทแบบไหน : ตัวละครสนับสนุน คอยช่วยเหลือเวลาพวกตัวเอกลำบาก อื่นๆ : ตรงไหนมันขาดๆเกินๆไปบ้างจะปรับแต่งก็ตามสะดวกนะฮะ, แต่ที่แน่ๆอยากอ่านไวๆล่ะ >_<
มา! อยากได้อาจารย์ก็จัดอาจารย์ให้! ใบสมัคร ชื่อ : Ace Isaak (เอซ ไอแซ็ค) จะเรียกชื่อหรือนามสกุลก็ได้ เพศ : ชาย ฉายา : Ace of Sword (หนึ่งดาบ) ชั้นปี : อาจารย์ อายุ : 28 รูปร่างหน้าตา : หนุ่มแว่น ผมยาวสีทองมัดรวบ ตาสีน้ำเงิน ท่าทางสุภาพเรียบร้อย แต่แอบรั่ว แปะภาพให้ดู คนทางซ้าย ลักษณะนิสัย : สุภาพ เรียบร้อย มีวินัยในการใช้ชีวิตสูง นอนแต่หัวค่ำ ตื่นแต่เช้า เข้าคลาสตรงเวลา กินข้าวก็ต้องมีมารยาท แต่เป็นคนซีเรียสง่าย และแอบรั่ว ถ้าเจอการก่อกวนหรืออะไรที่ผิดไปจากระเบียบปกติของตัวเองก็จะปวดตับและเฟล จึงเป็นอาจารย์ที่ดูเหมือนจะดุ แต่ในสายตานักเรียนเป็นคนหลอกง่ายและซื่อบื้อ ถึงภายนอกจะดูเหมือนจอมเวทย์ แต่จริงๆเป็นสายอัศวิน ประวัติ : เกิดในครอบครัวที่ค่อนข้างมีฐานะในประเทศโรแลนด์ และสอบเข้าโรงเรียนออกัสเทียได้ สมัยเป็นนักเรียนจัดได้ว่าเป็นพวกแนวหน้าหัวกะทิ แต่เจ้าตัวมักปวดตับกับเรื่องที่ถูกยกย่อง เพราะชอบอยู่เงียบๆมากกว่า แต่ทั้งชีวิตดูจะะมีแต่เรื่องปวดหัวมาให้ รวมถึงการถูกบังคับให้เป็นอาจารย์ที่นี่ด้วย เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : สอบได้คะแนนสูงสุดของรุ่นในสมัยเป็นนักเรียน เลยถูกบีบบังคับให้เป็นอาจารย์ ทั้งๆที่อยากลาออกไปอยู่บ้านนอกซะให้รู้แล้วรู้รอด สาขาที่เลือก : อัศวิน สไตล์การต่อสู้ : ท้าดวลซึ่งๆหน้า 1 ต่อ 1 ไม่ถนัดการรับมือคนจำนวนมาก (เกินกว่า 4 ก็รับมือลำบากแล้ว) ถ้าคับขันมากๆจะใช้ Sprite ของตัวเองช่วยในการต่อสู้ อาวุธประจำตัว : ดาบสิครับ สปิริตประจำตัว : เวลา สามารถควบคุมกาลเวลาได้ 2 แบบ คือการทำให้เวลาเดินช้าลง และการหยุดเวลา (ไม่นาน) เมื่อใช้ร่วมกับการต่อสู้ด้วยดาบ ก็จะสามารถรับมือการต่อสู้ได้ทุกรูปแบบ อนึ่ง ความสามารถที่ว่าใช้ต่อเนื่องไม่ได้ แถมทำได้แค่อย่างละครั้งในหนึ่งการต่อสู้ด้วย (โกงเกินไปไม่ดี) ความสัมพันธ์ : อาจารย์ของคนทั้งโรงเรียน (แน่ล่ะ...) อยากได้บทแบบไหน : อาจารย์ประจำวิชา หรืออาจารย์ที่ปรึกษาของเรเทีย ที่ต้องคอยปวดตับกับการกระทำของลูกศิษย์บ้านนอกคนนี้บ่อยๆ ถึงไอ้โย : ปรับกันไปตามสบาย อย่าได้เกรงใจ
เสร็จแล่้วเด้อ ใบสมัคร อยากได้อาจารย์ ป๋าจัดให้ ชื่อ : มาเซล แอนเซอร์ (Maxl Ancer) เล่นง่ายวุ้ย เพศ : ชาย ฉายา : เทวฤทธิ์พันมือ (Thoasand-Hand) มาจากการตั้งรับที่ใช้มือสองข้างรับปัดป้องลบล้างได้ทุกอย่างอย่างรวดเร็วดุจมีมือพันมือ ชั้นปี : อาจารย์ อายุ : 25 รูปร่างหน้าตา : https://blogs.emory.edu/animec/files/2010/12/katanagatari-12-final-21.jpg190/85 สูงเพียวแต่กำยำ ไว้ทรงผมทรงเซิงพร้อมหางม้าที่ยาวจนมัดรอบตัวได้ ลักษณะนิสัย : นิ่งๆ เฉื่อยๆ ไม่แสดงอารมณ์ทางสีน่าไปมากกว่าหน้าเครียดและหน้าเฉย (อารมณ์จีบชาสบายๆ) แต่นึกจะพูดบทฮาหน้าตายก็ทำด้วยหน้าเฉยแบบนั้นได้ซะงั้น เรียกว่า หน้าแทบไม่เปลี่ยนอารมณ์แต่วาจาได้ทุกแบบ ออกแนวไร้เดียงสานิดๆในเรื่องปกติหลายๆเรื่อง แต่กลับชาญฉลาดในเรื่องที่ลึกซึงราวกับผู้หยั่งรู้ ประวัติ : อดีตเป็นนักเรียน Orgustia Acadamy ไม่มีประวัติในอดีต เพราะอาศัยอยู่เกาะร้างมาก่อนตัวคนเดียว ก่อนที่จะมีผู้บังเอิญไปพบและนำมาฝึกสอนที่นี่ มาเซลไม่มีความกระตือรือร้นใดๆในการเรียน แต่ก็สามารุถเข้าใจหลักการได้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะหลักปฎิบัติ รูปร่างชาวเกาะที่รูปแล้วแข็งแกร่ง ทำให้เค้าไม่มีปัญหาในการรบประชิดตัว กลับกัน สปิริตที่อยู่ในระดับหายาก การมาศึกษาที่นี่ ทำให้เค้าแตกฉานหลักการของสปิริต และพลิกแพลงได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งหากจะกล่าวเค้ามีทั้งความสามารถของอัศวินและ เวทย์ยุทธสูงพอกัน แต่จากที่ไม่ทำร้ายใครก่อน มาเซลจึงศึกษาไปสปิริตเต็มรูปแบบ ซึ่งหารู้ไม่ว่า ผลในภายหลังทำให้เค้าเป็นคนที่แข็งแกร่งระดับต้นๆของโรงเรียนจากการพลิกแพลงทักษะทั้งหมดของเขา จนได้รับการทาบทามการสอน เข้ามาสอนที่นี่เพราะอะไร : จบใหม่มาด้วยอายุและทักษะด้านสปิริตที่ยอดเยี่ยม ด้วยความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับหลักการของสปิริตเป็นพิเศษ เรียกได้ว่าสัมผัสพิเศษกว่าชาวบ้าน ชนิดรับรู้ได้รอบตัว รวมไปถึงทักษะมือเปช่าที่ยอดเยี่ยม จึงได้รับการทาบทามมาสอน สาขาที่เลือก : เวทย์ยุทธ (ออกแนวสนับสนุนมากกว่า) มีทักษะการต่อสู้มือเปล่า จึงสอนการต่อสู้พื้นฐานให้สายอัศวินได้ สไตล์การต่อสู้ : ไม่บุกโจมตีก่อน เน้นตั้งท่าร่างรับและเคาเตอร์ด้วยพลังสปิริตของตัวเอง (แนวไทเก๊ก) ใช้การลบล้างและถ่ายแรงโจมตีสวนในเวลาเดียวกัน (เคาเตอร์) ถนัดต่อสู้กับพวกที่โจมตีตรงๆไม่ก็เวทย์ยุทธที่โจมตีระยะไกลโดยตรง เพราะถ่ายโอนลบล้างพลังโจมตีออกไปอีกทางกลับสู่ศัตรูได้อย่างแม่นยำ คิดง่ายๆ แรงที่คู่ต่อสู้ฟันมาด้วยดาบ สามารถลบล้างจาก100เหลือ0 เหมือนไม่ได้เหวี่ยงดาบได้ หรือ ถ่ายโอนแรงกระแทกกลับใส่ศัตรูออกจากหมัดอีกข้างได้ หรือถ้าเจอประเภทแผ่พุ่งพลังอย่างไฟ ไฟฟ้าอะไรก็ได้ สามารถหน่วงพลังเหวี่ยงกลับใส่อีกฝ่ายได้ เรียกได้ว่าควบคุมกระแสพลังได้อย่างอิสระ แต่ทั้งนี้ก็อยู่ที่ว่าอีกฝ่ายมีพลังและอาวุธแบบไหน เพราะแข็งแกร่งมากไปก็ลบล้างไม่ได้ ได้แค่เหวี่ยงกระแสออกนอกทาง และอาวุธนั้นถึงลบล้างแรงโจมตีได้ แต่ก็ยังสามารถโดนคมอาวุธได้ ซึ่งจุดนี้ต้องใช้พลังกายที่มีรับเอาแทน แต่ก็ไม่เชิงว่าจะรับอย่างเดียว เตะ ต่อย เข่า ศอก ทักษะรบประชิดตัว มาเซลก็งัดมาใช้ได้ ทั้งการโจมตีก่อนหรือสวนกลับในมุมอับขนาดปัดป้อง อาวุธประจำตัว : ไม่พก ใช้มือเปล่าล้วนๆ สปิริตประจำตัว : ลบล้าง ความสัมพันธ์ : อาจารย์ที่นึกจะโผล่ก็โผล่มาแบบไม่รู้ตัว นึกจะหายตัวก็หาย อยากได้บทแบบไหน :เป็นอาจารย์สอนเรื่องเกี่ยวกับการควบคุมและพลิกแพลงสปิริตไปใช้ในแบบต่างๆ รวมไปถึงการรบมือเปล่าพื้นฐานของอัศวิน แม้ดูเงียบๆ แต่สามารถสอนปรัชญาให้ข้อคิดเด็กได้ทุกครั้งที่มีปัญหา มีบทโชว์เทพบ้าง ให้สมกับเป็ยอาจารย์ ถึงไอ้โย : โลลิค่อน หึหึหึ
...สมัครบ้างอะไรบ้าง... EDIT - ส่วนนิสัยตัวละครนิดหน่อยในส่วนตัวหนา+ความสามารถ ============================== ชื่อ : Demonic Ray. Evil เรียกสั้นๆว่าดีโมนิค เพศ : ชาย ฉายา : Bloody Devilish ชั้นปี : 1 อายุ : 17 ปี (เข้าเรียนช้าไปหนึ่งปี) รูปร่างหน้าตา : ผมยาวถึงสะโพกสีดำสนิท(ทรงผมเหมือนเกรลใน black bulter) ดวงตาสีม่วงอ่อน ผิวขาวจนซีด สวมแว่นกรอบแดง รูปร่างผอมเพรียว สูง 178ซม. หนัก 55กก. หน้าตาสวยหวานเหมือนผู้หญิง ชอบยิ้มแบบมีเลศนัยบ่อยๆ ลักษณะนิสัย : พูดจาสุภาพตลอดเวลาแม้แต่เวลาด่า พูดไปยิ้มไปด้วย(เช่้น"อ๋อ อย่างนั้นเหรอครับ" "ไปไกลๆครับไอ้พวกสวะโสโครก อย่ามาโดนตัวผมครับ มันสกปรก")ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลา โอบอ้อมอารี ช่วยเหลือผู้อื่น นั่นคือนิสัยภายนอก ถ้าใครสนิทจะรู้ว่าจริงๆเป็นคนนิสัยเสียมาก เจ้าเล่ห์สุดๆ ฉลาดแกมโกง ทำแต่สิ่งที่ตนเองเห็นว่า"สนุก"แม้จะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนก็ไม่แคร์ พูดจาตรงไปตรงมาปากเสียสุดๆ ใจเย็น สุขุมรอบคอบ วางแผนเก่ง มีความสุขมากที่ได้เห็นคนอื่นต้องดีดดิ้นเจ็บปวดจากการกระทำของตัวเอง(แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ปิดบังอะไรกับนิสัยส่วนนี้ เพราะคนอื่นเข้าใจผิดไปเองว่าเจ้าตัวเป็นคนดีซึ่งเจ้าตัวก็ไม่แก้ข่าวเพราะเห็นว่ามีประโยชน์ดี) แต่จริงๆแล้วลึกๆเป็นคนค่อนข้างอ่อนไหวพอสมควร แต่ใช้นิสัยปกติบังหน้าไว้เป็นกำแพง ไม่อยากให้คนอื่นรู้ และไม่ต้องการให้ใครพูดถึงเรื่องอดีตหรือประวัติที่ผ่านมา ถ้ามีคนถามจะหงุดหงิดขึ้นมาทันทีอย่างเห็นได้ชัด ประวัติ : เป็นเด็กที่ถูกพ่อแม่ทำทารุณทางร่างกายและเอาไปขายให้พวกค้าทาสเพื่อเงินตอนอายุ 5 ขวบ ด้วยหน้าตาที่สวยจึงถูกนำไปขายให้พวกตัณหากลับนับครั้งไม่ถ้วน โดนทั้งทำร้ายร่างกายจากพวกค้าทาสเพราะทำหน้าตาเหมือนปลาตายไม่ยอมยิ้มให้ลูกค้าจนกลายเป็นพวกที่ยิ้มตลอดเวลาไม่ว่าในหัวจะคิดอะไรอยู่ ตอนอายุ 12 ก็ลักลอบหนีออกมาไปนอนฟุบหน้าคฤหาสน์ของเสนาบดีคนหนึ่ง ด้วยความสงสารจึงถูกรับมาเป็นบุตรบุญธรรม เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : ที่เข้ามาเรียนก็เพราะถูกส่งเสียให้เรียน เหมือนจะเป็นคนที่ดูทะเยอทะยานแต่จริงๆแล้วไม่มีเป้าหมายอะไรเลย ไม่อยากได้ ไม่ต้องการอะไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีชีวิตอยู่ทุกวันนี้เพื่ออะไร ได้แต่หาความสนุกไปเรื่อยๆเผื่อว่าซักวันหนึ่งจะเจอเป้าหมายของชีวิต สาขาที่เลือก : อัศวิน สไตล์การต่อสู้ : ชอบปั่นประสาทและยั่วโมโหคู่ต่อสู้ หัวเราะเยาะเย้ยถากถางอย่างเมามันส์ ชอบทรมานคู่ต่อสู้ไปเรื่อยๆเพราะว่ามันสนุก ยิ่งตัวเองบาดเจ็บก็ยิ่งหัวเราะด้วยความสะใจ เน้นบุกก่อน จะเน้นความรวดเร็วในการโจมตีเพราะมีดสั้นเป็นอาวุธระยะประชิด เจ้าตัวจึงมีความว่องไวในการเคลื่อนไหวค่อนข้างมาก ไม่ค่อยชอบตั้งรับเท่าไหร่ อาวุธประจำตัว : 1. อาวุธหลักมีดสั้นcombat 2 เล่ม ลักษณะใบเป็นแบบนี้ ด้ามจับเป็นสนับมือแบบนี้ (เอาไว้ต่อยระยะประชิด) ทั้งด้ามและใบมีดเป็นสีดำสนิท 2. ผ้าคลุมสีดำที่สามารถขยายขนาดได้ตามใจเจ้าของ ซึ่งปกติจะคล้องคอไว้เสมอ (พันรอบคอและยาวเหมือนผ้าพันคอของ kaito ) มีความสามารถในการดูดกลืนทุกสิ่งคล้ายๆหลุมดำ แต่สิ่งมีชีวิตที่ถูกดูดกลืนเข้าไปจะได้พบกับความเจ็บปวดและทรมานอย่างแสนสาหัสจากการถูกบดขยี้จากการดูดกลืนจนกว่าจะตาย แต่การใช้ความสามารถของผ้าคลุมจะต้องแลกกับการบาดเจ็บและความเจ็บปวดของเจ้าของ ยิ่งบาดเจ็บมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดูดกลืนได้รุนแรงมากเท่านั้น ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่แคร์เท่าไหร่เพราะคิดว่ามันก็หรรษาดีนอกจากร่างกายจะไม่ไหวจริงๆ และเมื่อได้ใช้ความสามารถของผ้าคลุมดูดกลืนชีวิตเข้าไปจะสามารถกลืนกินพลังชีวิตมารักษาบาดแผลได้แค่ระดับ First Aid ความสามารถแบ่งเป็น 2ระดับ 1. ระดับปกติ คือจะไม่สามารถดูดกลืนแบบรุนแรงได้ ทำได้แค่ให้คู่ต่อสู้หมดแรงต่อสู้ เข่าอ่อน หรือเป็นลมสลบไปเท่านั้น 2. เมื่อบาดเจ็บจนถึงจุดหนึ่ง (แบบเลือดตกยางออกพอสมควร เช่นหัวแตก โดนดาบฟันไม่ลึกมาก อะไรประมาณนี้) จะสามารถดูดกลืนแบบรุนแรงได้ แต่ขึ้นอยู่กับอาการบาดเจ็บ ยิ่งบาดเจ็บมากจะยิ่งดูดกลืนได้รุนแรงมากขึ้น ...ทั้งนี้ไม่จำกัดจำนวนของสิ่งที่ดูดกลืนไปแต่อย่างใด ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายผู้ใช้ว่าจะทนได้แค่ไหน สปิริตประจำตัว : ดูดกลืน ความสัมพันธ์ : อืมมมมม อยู่กลุ่มเดียวกับนางเอกได้มั้ย? อยากได้บทแบบไหน : เป็นนักเรียนดีเด่น เป็นจอมวางแผนประจำกลุ่ม ดูภายนอกแล้วเหมือนจะเป็นคนที่คุยรู้เรื่องที่สุดในกลุ่ม แต่จริงๆแล้วเป็นคนโรคจิตที่ไม่ค่อยมีใครอยากยั่วโมโหหรือต่อปากต่อคำด้วยเท่าไหร่ ถึงไอ้โย : จัดหนัก
ใบสมัคร ชื่อ : ครีชินู เอลรังเซ่ (Chrechinu Elrangse) เพศ : หญิง ฉายา : - ชั้นปี : 1 อายุ : 16 รูปร่างหน้าตา : ตามนี้โลด ลักษณะนิสัย : ยิ้มง่าย(แต่ตีความไม่ออกว่าทำไมถึงยิ้ม) มนุษย์สัมพันธ์ระดับเทพ เนียนเข้ากับบุคคลทั่วไปได้ทุกระดับชั้น ตั้งแต่ ยาจก ยัน ชนชั้นสูง แต่มีน้อยคนนักที่จะเข้าถึง และ นับเธอเป็นเพื่อนได้อย่าง เต็มปากเต็มคำ เป็นคนที่ใส่ใจรอบๆตัว แต่จะไม่เอ่ยปากพูดอะไรมากนัก เธอชอบที่จะมองเงียบๆ ปล่อยให้มันเป็นไปตาม สิ่งที่มันควรจะเป็น แต่ถ้ามันเป็นเรื่องของคนที่เธอนับเป็นเพื่อนแล้วล่ะก็ ถึงไหนถึงกัน ไม่ว่าจะยุ่งยาก หรือลำบากแค่ไหน เธอคนนี้มันจะมีทางออกที่เหลือเชื่อๆ อยู่เสมอ โดยลึกๆเธอก็รู้ตัวดีว่า เธอก็ชอบที่จะแสวงหาเรื่องตื่นเต้น อยู่เหมือนกัน ประวัติ : บุตรสาวคนโตของตระกูลพ่อค้าใหญ่ โตมากับตลาดและการค้าขาย ทำให้แก่แดดและมองโลกในมุมต่างจากเด็กที่อายุเท่าๆกันแต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงแสวงหาความแปลกใหมในสิ่งที่ไม่เคยรู้และไม่เคยเห็นอยู่เสมอจนช่วงหลังๆเธอเลือกที่จะไปหาสิ่งแปลกๆใหม่กับพวกโจร ทั้งวิธีการเอาตัวรอดในสภาพเลวร้ายต่างๆ การวางดักปลดกับดัก การต้มตุ๋น การสะเดาะกุญแจทุกประเภท วิธีการเปิดประตูอาคม เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : โดนที่บ้านจับได้ว่าไปขลุกอยู่กับพวกโจรเลยถูกจับส่งไปเรียนซะเพราะเกรงว่าลูกสาวแทนที่จะเป็นแม่ค้ามือหนึ่ง จะได้เป็นโจรมือฉมังแทน สาขาที่เลือก : อัศวิน สไตล์การต่อสู้ : ถนัดการต่อสู้ระยะกลางใช้ไพ่ซัดเข้าโจมตีโดยใช้สปิริตเสริมความเร็ว ความเฉียบคมต่อเป้าหมาย ถ้ามีจังหวะก็จะพุ่งเข้าระยะประชิดกระหน่ำฟันด้วยไพ่โล่หะที่คีบไว้ที่ร่องนิ้ว หรือ ซัดไพ่เข้าจุดตาย ในระยะที่เกือบจะเป็นศูนย์ จริงๆครีชินู ไม่ถนัดการต่อสู้แบบตายกันไปข้างหรือรู้ผลแพ้ชนะซักเท่าไร (สอบผ่านสายนี้มาแบบฉิวเฉียด) สิ่งที่เธอถนัดจริงคือการเอาตัวรอดซะมากกว่า รวมไปถึงการแอบเข้าไปในเขตหวงห้ามที่ติดป้ายและล๊อคกุญแจทุกประเภท อาวุธประจำตัว : ไพ่โลหะสั่งทำพิเศษคมดุจมีดโกน และ แข็งแรงพอที่จะฝังเข้าไปในหินได้สบายๆ (จำนวนไม่ทราบแน่ชัดแต่ที่แน่ๆใช้ไม่หมดซักที) สปิริตประจำตัว : ลม (คริชินู ชอบที่จะใช้เป็นสายเสริมความเร็ว หรือเรียกขึ้นมาเพื่อเบี่ยงวิถี) ความสัมพันธ์ : สารานุกรมประจำห้องที่นางเอกชอบมาถามในสิ่งที่เธออยากรู้และหลายๆครั้งที่เธอโดนคริชินูหลอกไปสำรวจในที่หวงห้ามต่างๆ อยากได้บทแบบไหน : Google ประจำห้อง และ เอเย่นจัดหาสินค้าทุกชนิดที่มันไม่ผิดกฎโรงเรียน (ถ้าผิดนิดๆต้องมาตกลงราคากันดูก่อน) ถึงไอ้โย : ว่าไงว่าตามกัน
ชื่อ : เอวิเนียร์ เรซิส (Ewiniar Reisis)/ สั้นๆก็อีฟ เพศ : หญิง ฉายา : - ชั้นปี : 1 อายุ : 16 รูปร่างหน้าตา : http://i1113.photobucket.com/albums/k517/tazokare/img016.jpg ผมสีน้ำตาล ตาสีเขียวมรกตเข้ม ชุดนี้เป็นชุดเดินทาง(ลำลอง)เสื้อโค้ตและกางเกงเป็นสีน้ำตาลเข้ม เชิ้ตสีขาว รองเท้าผ้าใบ จี้รูปคริสตัลสีน้ำเงินเข้ม ลักษณะนิสัย : จะว่าเป็นคนพูดน้อยก็ได้ ถ้ามีผู้อื่นพูดจึงพูดตอบ ส่วนใหญ่ไม่เป็นฝ่ายเริ่ม ภายนอกอาจดูสุขุมใจเย็นแต่จริงๆเลือดร้อนพอดู ถึงขนาดตอนอายุ15ก็ออกเดินทางเองได้ปีนึงจนโดนพ่อแม่ตามเจอและขอร้องให้กลับ เธอทำสิ่งใดอย่างระมัดระวังแต่การตัดสินใจจะเร็วและมั่น เมื่อชอบสิ่งใดก็ยิ้มจากใจ ชอบให้คนปฏิบัติเหมือนคนทั่วไป รักศักดิ์ศรี เป็นคนจริงใจด้วย ที่สำคัญคือเป็นคนไม่ยอมแพ้โดยง่าย ชอบการอยู่ในธรรมชาติ ฟังเพลงคลอและอ่านหนังสืออักษรเบล ประวัติ : ตาบอดตั้งแต่เกิด พ่อแม่เป็นนักเขียนมีชื่อ ทั้งสองเศร้าใจบ้างแต่ก็เลี้ยงอีกอย่างดีแบบไม่ประคบประหงม พยายามสอนให้เธอเรียนรู้ด้วยตัวเองและรักการอ่านผ่านอักษรเบล ทั้งสองมักร้องเพลงและอ่านหนังสือให้ฟังบ่อยๆอีฟจึงเป็นคนชอบฟังเสียงเหล่านั้น เมื่อโตขึ้นบางครั้งเธอมักจะโดนมองว่าด้อยเมื่อรู้ว่าเธอมองไม่เห็น ด้วยความอยากพิสูจน์ตอนเองตามประสาวัยรุ่นจึงออกเดินทางไปคนเดียวตอนอายุ15ปี และด้วยสปิริตของเธอเธอจึงสามารถต่อสู้และเอาตัวรอดได้เสมอมา เมื่อกลับมาบ้านพ่อแม่จึงจับส่งเข้ารร.เพราะคิดว่าคงดีกว่าจะไปออกเดินทางล่ะนะ เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : พ่อแม่จับส่งมาเรียนจะได้เลิกเดินทาง สาขาที่เลือก : อัศวิน สไตล์การต่อสู้ : ขยายขอบเขตการรับรู้ของตนเองประมาณ3เมตรโดยส่วนใหญ่แล้วใช้ทวนร่ายรำกวาดศัตรูที่เข้ามาบุกที่ตัวเธอ ดังนั้นเธอจึงเน้นการเป็นฝ่ายตั้งรับเสียมากกว่า การใช้ทวนไม่มีกระบวนท่าแต่เธอจะหมุนตัวเพื่อกำจัดศัตรูรอบด้านจนดูราวกับการร่ายรำ อาวุธประจำตัว : เป็นไม้กลมขนาดยาวซึ่งมีช่างเสียบใบมีดให้กลายเป็นทวนระหว่างเดินทาง จะดูโทรมๆซักเล็กน้อยแต่อีฟก็ใช้ได้คล่อง สปิริตประจำตัว : การรับรู้ เธอมีความสามารถในการรับรู้ในขอบเขตของพลังที่แผ่ขยายได้ตามขีดจำกัดของพลังว่าร่างจะทนได้แค่ไหน ซึ่งจะเป็นการคงอยู่ของสิ่งต่างๆเช่นร่างคนซึ่งบุกเข้ามาโจมตีเธอ เป็นต้น การรับรู้นี้บางครั้งก็ทำให้เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกหรือนึกคิดของตัวตนในขอบเขต จุดศูนย์กลางขอบเขตคือจี้ที่ห้อยอยู่ ความสัมพันธ์ : นางเอกเป็นคนแรกในรร.ที่ไม่ดูถูกฝีมือการต่อสู้เมื่อรู้ว่าอีฟตาบอด และ...คงได้เป็นเพื่อนกัน อยากได้บทแบบไหน : คอยมอบกำลังใจในยามผู้อื่นย่อท้อหรือเศร้า และเป็นกำลังสำคัญในการปกป้องให้ตัวเอกมุ่งไปข้างหน้าได้ ถึงไอ้โย : ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ EDIT : ใส่รายละเอียดรูปร่างหน้าตา
ชื่อ : อเลซซ่า บลู (Alessa Blue) เพศ : หญิง ฉายา : ป้อมปราการไร้เงา [Phantom Fortress] ชั้นปี : 3 อายุ : 18 รูปร่างหน้าตา : ผมสีน้ำทะเลยาวรวบหางม้า ด้านหน้าแสกข้างไว้ไม่ให้บังตา ดวงตาสีน้ำเงินเรียบเฉยนิ่งๆเหมือนหุ่นยนต์ รูปร่างผอมบางเหมือนกับจะหายไปได้ทุกเมื่อ ขนาดที่เวลายืนอยู่กับที่จะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเฟอร์นิเจอร์หรือรูปปั้น หรือไม่ก็ไม่สังเกตเห็นไปเลย หลักในการแต่งตัว(ถ้าไม่ใช่เครื่องแบบ)คือ ต้องเป็นชุดสุภาพ และสีเดียวหรือโทนเดียวกับสีผมและสีตาของตัวเอง (อีดิตเพิ่มรูป : https://lh4.googleusercontent.com/-.../AAAAAAAAAis/OzwcHliqJvY/s400/alessa-blue.jpg) ลักษณะนิสัย : นิ่งเฉยไม่พูดไม่จา ไม่คบกับใครและไม่มีใครคบ มีความคิดว่าสิ่งที่ตัวเองควรทำมีเพียงสองอย่างคือหน้าที่ที่ต้องทำ(ปัจจุบันคือการเป็นนักเรียน) กับการปกป้องผู้คนเท่านั้น และถือว่าเป็นเกียรติยศที่สำคัญยิ่งกว่าชีวิต มักจะโดดเรียนเมื่อรู้สึกถึงอันตรายที่คืบคลานเข้ามาจากภายนอก(มาจริงไม่จริงไม่รู้ ออกไปดูไว้ก่อน) พื้นฐานนิสัยเป็นคนเถรตรง ไม่แก้ตัว โกหกไม่เป็น(ในกรณีที่ถ้ามีโอกาสได้พูด) ตั้งแต่ขึ้นปีสามมาก็เริ่มรู้สึกเหงาอยู่ลึกๆ แต่ก็แก้แนวคิดของตัวเองไม่ได้อยู่ดี ประวัติ : ตำนานแห่งชั้นปีสาม เป็นที่เล่าขานถึงความเก่งกาจในการรับมืออันตรายที่ไม่คาดคิดและความสามารถในการต่อสู้ มีผลการเรียนในระดับสูงติดอันดับ แต่ด้วยความที่ตัวจริงนั้นเงาจางมากถึงมากที่สุดทำให้หาตัวไม่เจอ(ถึงเจอก็ไม่รู้ตัว) ซ้ำร้ายบางทีเวลาจัดลำดับยังถูกลืมชื่อเป็นครั้งคราวอีกต่างหาก จึงเป็นแค่ตำนานต่อไป มีข่าวลือว่าเกิดมาจากตระกูลองครักษ์ของผู้นำอาณาจักรใหญ่แห่งหนึ่ง...ซึ่งก็จริงตามนั้น เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : เนื่องจากตระกูลของเธอกำลังจะถูกปลดออกจากตำแหน่งองครักษ์ด้วยเหตุผลที่ว่า"ไม่มีผลงานเป็นที่โดดเด่น"(เพราะป้องกันได้ก่อนเกิดเหตุตลอด) จึงได้ส่งมาเรียนไว้เพื่อหาช่องทางประกอบอาชีพอื่นๆหลังจากตกงานแล้ว (กะว่ายังไงก็ต้องถูกปลดมาตั้งแต่แรกแล้วนี่เอง) (อนึ่ง ทางบ้านบอกให้อเลซซ่าเลือกสายเบื้องหลังเพื่อที่จะได้ทำงานได้กว้างและไม่ต้องเสี่ยง แต่ตัวอเลซซ่าพอเห็นคำว่าอัศวินก็เลือกอัศวินไปตามสัญชาติญาณ) สาขาที่เลือก : อัศวิน สไตล์การต่อสู้ : โจมตีตรงเข้าเป้าหมายโดยปราศจากการเคลื่อนไหวที่ศูนย์เปล่า ใช้ดาบเป็นอาวุธทั้งใกล้ กลาง และไกล ประกอบกับสปิริตที่ทำให้ไม่เกิดเสียงฝีเท้าหรือเสียงฟาดดาบ อาวุธประจำตัว : ดาบเรเปีย สปิริตประจำตัว : ความเงียบ ความสัมพันธ์ : [คิดในใจ]"ได้ยินว่ามีเด็กใหม่เข้ามา อยากไปต้อนรับเหมือนกันแฮะ" (เห็นเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นกำลังวางแผนรับน้องอย่างเฮฮา) (มองอยู่อย่างนั้นจนเพื่อนๆประชุมเสร็จเก็บของกลับ)"..............กลับหอดีกว่า" อยากได้บทแบบไหน : ออกมาช่วยแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง(เพราะไม่มี) ถึงไอ้โย : มีแววว่าใบสมัครนี้จะไม่ได้ลงรูป....แต่ถ้าวาดเสร็จก็จะอีดิตแปะไว้ละกันครับ^^'
ใบสมัคร ชื่อ : ลีออน เซเว่นสตาร์ (ส่วนมากเพื่อนๆจะเรียก เซเว่น) เพศ : ชาย ฉายา : ไม่มีจ่ะ ชั้นปี : 2 อายุ : 17 รูปร่างหน้าตา : เอาแบบ นี้เลยนะ!! พี่โย ลักษณะนิสัย : มุทะลุ บ้าบอ สุดโต่งทำอะไรไม่เคยยั้งคิด มีความคิดเป็นของตัวเอง แต่ก็แอบเชื่อคนง่ายบ้างในบางครั้ง โดยปกติไม่ใช่คนโง่แต่ก็ไม่ได้ฉลาดอะไร(ฮา) แต่เป็นคนที่มีความแมนลูกผู้ชายเต็มร้อยสุดๆเสมือนว่ากินกระทิงแดงแทนน้ำ รักความยุติธรรมแต่ก็ชอบทำผิดเองอยู่บ่อยๆ (ออกแนว antiheroประมาณนั้น) แอบมีเสน่ห์แต่แม่งไม่เคยรู้ตัว การกระำทำภายนอกดูเหมือนไม่แคร์สังคมแต่จริงๆเป็นพวกคิดมาก แต่สุดท้ายถ้าหาทางออกไม่ได้ก็จะออกแนวช่างศีรษะมารดามันเหอะตลอด เอะอะบอกไม่ชอบความรุนแรงแต่เจอปัญหาที่ไรมักจบด้วยความรุนแรงเสมอ งานอดิเรกชอบเล่นดนตรี วาดภาพกับสะสมแสตมป์ เรียนสาขาเบื้องหลังแต่มักมีปัญหากับสาขาอื่นตลอด แถมงานวิจัยที่ทำก็ห่วยป่วยกากมากอีกตังหาก เลยหาทางออกด้วยการขู่กรรโชกเด็กลูกไล่ในคลาสใ้ห้ช่วยทำงานให้เสมอ ประวัติ : ที่บ้านมีฐานะดีคุณแม่เป็นนักเปียโน ส่วนคุณพ่อเป็นกับตันเรือ แต่ด้วยอาชีพของคุณพ่อคุณแม่ที่ต้องทำงานไกลบ้าน เลยต้องโตมากับคุณปู่สุดเฮี้ยบอดีตนายทหารเก่าและพี่สาวสุดแกร่งที่เป็นทหาร RANK S ของกองทัพเหมือนกัน ถูกทรมาณฝึกร่างกายมาตั้งแต่เด็กๆทั้งๆที่ก็ไม่ไ่ด้ชอบเอาเสียเลยเพราะเจ้า้คุณปู่หวังว่าจะให้เป็นทหารกล้าเหมือนอย่างกับตนเองในภายภาคหน้า สุดท้า้ยทนไม่ไหวเลยขอหนีมาเรียนที่Orgustia Acadamy เพราะบังเอิญโชคดีไปค้นพบspirit ของตัวเองระหว่างฝึกโหดกับคุณปู่ เลยใช้อ้างเพื่อจะได้หนีมาอยุ่คนเดียวแล้วใช้ชีวิตสงบๆเสียทีหนึ่ง เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร :หนีปัญหาจากปู่สุดโหดและพี่สาวมาเพราะทนแบกรับชะตากรรมไม่ไหว สาขาที่เลือก : เบี้องหลัง(ที่ลงสาขานี้เพราะไม่อยากฝึกหนักอีกแล้ว เหนื่อย...) สไตล์การต่อสู้ : จริงๆสู้เก่งมากในสไตล์ทหารหน่วยพิเศษของกองทัพเลยล่ะ แต่เพราะไม่อยากฝึกหนักอีกแล้วเลยไม่ค่อยโชว์ให้ใครเห็นเท่าไหร่ แต่ก็ไม่วายได้มีเรื่องกับคนอื่นตลอด อาวุธประจำตัว : everything...ที่หาได้แถวๆนั้น สปิริตประจำตัว : ดวงดาว :3 ความสัมพันธ์ : แอบชอบ เรเทีย อาดีรอฟ แต่คงไม่มีหวังเพราะด้วยความงี่เง่าของตนเองที่ทำให้เค้าไม่รู้ตัวซักกะที อยากได้บทแบบไหน : อยากให้แอบชอบนู๋เรเทีย อาดีรอฟ แต่ไม่ยอมแสดงออก หรือไม่ก็พยายามทีไรก็เลวเป๋(พยายามในแบบบ้าๆขอมันอ่ะนะ) ไม่ไ่ด้เรื่องซักทีโดยที่สาวเจ้าก็ไม่รู้ตัวตลอดว่ามันแอบชอบอยู่ มักเกิดเรื่องเข้าใจผิดกับยูเทล ทาทารอส ตลอดทำให้เกิดเหตุการณ์เหม็นหน้าทะเลาะกันตลอด แต่จริงๆยูเทลก็แอบชอบมันอยู่นั้นแหละแต่มันไม่รู้ ฮ่วย!พล้อตคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน ว่าแต่จัดแบบนี้ได้ไหมล่ะพี่โย :3 ถึงไอ้โย : ขอตัวนี้แบบฮาๆ รั่วๆแบบสุดๆไปเลยนะพี่ เวลาบู๊ก็ขอออกแนว antihero แล้วกันนะพี่โย ยังไงก็สู้ๆนะฮ้าฟฟฟ
ชื่อ : เฮเรซิส ซีเรครอฟ ชื่อเล่น : เฮเรส, เฮล เพศ : ชาย ฉายา : เงามาร ชั้นปี : 3 อายุ : 19 รูปร่างหน้าตา : ชายหนุ่มร่างสูงหุ่นบอบบางแลไปทางขี้โรค ดวงตาสีแดงทับทิมคมสวย ผมสีดำยาวประมาณกลางหลังหยิกปลายนิดๆ ผิวขาวราวโปร่งแสง ใบหน้าติดหวานและเจ้าเล่ห์อย่างที่สุด ลักษณะนิสัย : เป็นคนเรื่อยๆสบายๆเฮฮา ไปวันๆ ชอบโดดเรียน ชอบแหกกฏ(บางครั้ง) สนุกกับการปั่นป่วนชาวบ้าน แต่เมื่อถึงเวลาเป็นการเป็นงานกลับมีไหวพริบสูงอย่างไม่น่าเชื่อ ฉลาดเป็นกรดและพ่วงด้วยความเจ้าเล่ห์อย่างไร้เทียมทาน ชอบคนมีผีมือ มองคนออกและกระหายการต่อสู้อย่างเก็บไม่มิด แต่เขาเองก็มีบางสิ่งที่ปกปิดไว้ ดวงตาสีแดงคู่นั้นคู่ที่เปล่งประกายราวสัตว์ป่า กับความเลือดเย็นในยามที่คนๆนี้ "เอาจริง" ประวัติ : อดีตนักลอบสังหารของวงการนักฆ่าผู้เข้าวงการตั้งแต่อายุยังน้อย เขามีความสามารถในการฆ่าเป็นเลิศ แต่จู่ๆเจ้าตัวก็หายหน้าไปจากวงการ และไม่เคยมีใครกล่าวถึงเขาอีกเลย เข้ามาเรียนที่นี่เพราะอะไร : มาเพื่อใช้ชีวิตอย่างสงบ หลังจากผ่านอดีตอันโชกโชนมานาน สาขาที่เลือก : เวทย์ยุทธ สไตล์การต่อสู้ : เนื่องด้วยสปิริตที่ครอบครองคือ 'มายา' ทำให้เจ้าตัวชอบจะใช้มันในการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นการหลอกล่อ จนถึงขั้นใช้ ฆ่า เลยทีเดียว อาวุธประจำตัว : 'ปักษาพิพาก' เคียวสีดำสนิทยาวราวๆ 2 เมตร ด้ามเคียวสลักสีแดงเป็นลายนกเอาไว้ ใบมีดคมกริบที่พร้อมจะตัดทุกกสิ่งที่ขวางทาง สปิริตประจำตัว : มายา (มายา อนึ่งเหมือนกับเราสร้างภาพหลอน เป็นทักษะที่เหมาะสมกับนักลอบสังหาร เพราะไม่ต้องเข้าถึงตัวคนที่ต้องการแค่สร้างภาพหลอนให้ฆ่าตัวเองตายซะก็สิ้นเรื่อง อิอิ) ความสัมพันธ์ : ยัดเถอะครับ อยากได้บทแบบไหน : ถ้าเป็นรุ่นพี่ขี้แกล้งน้องๆปี หนึ่งได้จะกรุณามากเลยละครับ >< แต่ก็มีช่วงโหดแผลมๆ หึหึ - -+ ถึงไอ้โย : สู้ๆนะครับจะรออ่านอย่างจดจ่อ
