บทนำ – เสียงกริ่งแห่งการเริ่มต้น ___ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบเชียบและเสียงหวีดหวิวของสายลมซึ่งพัดผ่านช่องว่างของหน้าต่าง แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดแสงผ่านกลุ่มเมฆครึ้มทาทับสีสันภายในห้องให้กลายเป็นเฉกเช่นเดียวกัน ___หากมองผ่านบานกระจกออกไปข้างนอกแล้วห้องนี้อยู่ห่างจากพื้นมากจนไม่ใคร่จะแน่ใจถึงความสูงของมัน อีกทั้งด้านล่างนั้นยังมีกลุ่มหมอกหนาทึบเสียจนมองไม่เห็นพื้นดิน ___..ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้กันนะ... ___เด็กสาวนั่งทบทวนความคิดพลางหันมองไปรอบห้องอันเปล่าเปลี่ยว โต๊ะไม้กับเก้าอี้ตั้งเรียงรายอยู่ทั่วห้องอย่างเป็นระเบียบ บนกระดานดำเก่าๆมีร่องรอยของชอล์กถูกลบเหลืออยู่จางๆ ส่วนหลอดไฟบนเพดานนั้นส่องแสงสลัวๆให้พอมองเห็นรอบข้างได้แม้จะไม่ชัดเจนมากนัก ___แล้วตอนนั้นเองเสียงออดพลันดังขึ้นมาในเวลาเดียวกับที่เธอสังเกตเห็นนาฬิกาซึ่งติดอยู่บนผนังเหนือกระดานดำขึ้นไป บนหน้าปัดมีเข็มสั้นกำลังชี้อยู่ที่เลข 5 บ่งบอกเวลาในขณะนั้น ___เสียงอันคุ้นเคยทว่ากลับไม่อาจระลึกถึงเหตุการณ์แม้จะรู้ว่ามันเป็นเสียงออดยามเลิกเรียนก็ตามที แต่ในความทรงจำนั้นกลับว่างเปล่าราวกับไม่เคยได้ยินมันมาก่อน และมิใช่เพียงเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนเท่านั้นทว่าแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามของตนหรือเรื่องราวอื่นๆก็ไม่อาจนึกขึ้นมาได้ ___ทั่วร่างพลันรู้สึกเย็นวาบโดยไร้สาเหตุ ท่ามกลางสถานการณ์ที่ไร้ซึ่งคำตอบเด็กสาวผู้ถูกความหวาดหวั่นครอบงำรีบหาทางออกจากที่นั่น ทว่าไม่ว่าจะกี่ก้าวที่เธอก้าวเดินสิ่งที่เห็นก็มีเพียงทางเดินยาวสุดยาวตาและห้องเรียนว่างเปล่าทั้งสองข้างทาง ___ความหวาดหวั่นแปรเปลี่ยนเป็นร้อนรน เด็กสาวเร่งฝีเท้าขึ้นเสียจนกลายเป็นออกวิ่ง ลมหายใจเริ่มปั่นป่วนหลังผ่านพ้นห้องเรียนว่างเปล่ามานับสิบ จนกระทั่งดวงตะวันได้ลาลับและปล่อยให้ความมืดมิดเข้ามาแทนที่เด็กสาวก็เริ่มเหนื่อยหอบและหยุดพักอยู่ตรงนั้น ___ทว่าบนทางเดินซึ่งควรจะมีเธอเพียงคนเดียวกลับมีเสียงดังมาจากด้านหลัง เสียงที่ราวกับมีบางอย่างกำลังครูดไถไปกับพื้น ___...อ.....อะไรกัน... ___เด็กสาวเร่งฝีเท้าอีกครั้ง ทว่ายิ่งเธอพยายามวิ่งให้เร็วมากขึ้นเท่าใด เสียงนั่นก็ยิ่งไล่ตามมาเร็วขึ้นเรื่อย ตอนนั้นเองที่สายตาของเด็กสาวพลันเห็นแสงสว่างลอดออกมาจากห้องเรียนเบื้องหน้า เธอรีบเปิดเข้าไปข้างในโดยไม่รอช้า ___ภายในห้องมีหญิงสาวอยู่สองคน อายุของพวกเธอดูจะไล่เลี่ยกับเด็กสาวและแม้ชุดของทั้งคู่จะมีลักษณะต่างจากของเด็กสาวแต่ก็ดูออกได้ในทันทีว่าเป็นชุดนักเรียนแบบหนึ่ง ___"ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนนี่” ___"คงเป็นคนมาใหม่มั้งจ๊ะ” ___หนึ่งในนั้นจ้องมองเด็กสาวด้วยแววตาคมกริบ ในขณะที่อีกคนหนึ่งยังคงมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือไม่เปลี่ยน ___"เมล เธอแจ้งข่าวคนอื่นแล้วกัน ส่วนเธอน่ะออกไปจากห้องนี้ซะ" ___สาวตาคมหันมาพูดกับเด็กสาว ส่วนคนที่ถูกเรียกว่าเมลนั้นหันไปยุ่งกับมือถือของเธอด้วยท่าทีไม่ใส่ใจเช่นเคย ___"ด..เดี๋ยว..." ___"เงียบน่า! เดี๋ยวใครใจดีพอก็มาช่วยเธอเองนั่นล่ะ รีบๆไปซะหรืออยากเอาไอ้นี่ไปกินซักนัดก่อน” ___ผู้พูดชี้ปากกระบอกปืนมายังเป้าหมายพร้อมคำขู่ จนเด็กสาวสะดุ้งสุดตัวแล้วเผลอลื่นล้มออกมานอกห้องเรียน จากนั้นประตูห้องเรียนก็ถูกปิดลงอีกครั้งพร้อมกับเสียงล็อคกลอน ___"ปล่อยเธอไปแบบนั้นจะดีเหรอ ช็อตตี้” ___สาวน้อยมือถือถามเพื่อนเสียงสดใสแบบที่ไม่เข้ากับบทพูดที่เหมือนจะเห็นใจอีกฝ่ายซักนิด ___"คิดว่ารับยัยนั่นเข้ามาแล้วเราจะเอาตัวรอดได้หรือไง พ้อยของฉันใกล้จะหมดเต็มทีแล้วนะ ขืนรับยัยนั่นเพิ่มมาอีกคนโอกาสที่พวกมันเจอเราก็ยิ่งสูงขึ้นอีก แถมนี่ก็มืดแล้วไม่มีเวลามานั่งอบรบเด็กใหม่หรอกนะยะ” ___ด้านหน้าห้องเรียนเด็กสาวยังคงนั่งงุนงงอยู่เช่นนั้น เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้ถูกคนแปลกหน้าขับไสไล่ส่งขนาดนั้น แต่ก็ไม่เหลือเวลาคิดมากนักเพราะจู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงนั้นขึ้นมาอีก แถมมันยังอยู่ใกล้มากเสียด้วย ใกล้ซะจนเธอสามารถมองเห็นรูปร่างของมันคร่าวๆจากแสงสว่างที่ยังคงลอดออกมาจากห้องเรียน ___'มัน' มีโครงร่างพื้นฐานคล้ายมนุษย์ ส่วนตัวนั้นอ้วนฉุปูดบวมราวกับสิ่งที่อยู่ภายในจะทะลักออกมาได้ทุกเมื่อ ส่วนผิวของมันก็ดูช้ำเลือดช้ำหนองเสียจนน่าเกลียด ตามร่างนั้นมีรอยเย็บเล็กใหญ่ให้เห็นประปราย และบนใบหน้านั้นไม่มีทั้งดวงตาและจมูกหรือแม้กระทั่งใบหู สิ่งที่มีอยู่เพียงอย่างเดียวนั้นคือปากที่ไร้ริมฝีปากกับเขี้ยวแหลมคมราวกับใบเลื่อย ___ทว่าสิ่งที่ทำให้เด็กสาวกลัวที่สุดนั้นก็คือสิ่งที่มันใช้มืออวบอูมกำไว้แน่น ___เพียงพริบตาที่เห็นทั่วทั้งร่างพลันสั่นสะท้าน ลำคอตีบตันเสียจนไม่อาจกรีดร้องออกมา แม้จะอยากปิดตาแล้วคิดว่ามันคือความฝัน หากแต่สิ่งที่อยู่ตรงนั้นก็ยังคงตอกย้ำให้เธอลบเลือนมันออกไปจากความคิดได้ ___สิ่งนั้นคือ...ร่างของนักเรียนชายคนหนึ่งทว่าตั้งแต่ส่วนอกขึ้นไปถึงหัวนั้นกลับไม่มีอยู่ ขาของเขาข้างหนึ่งถูกจับลากไปมาเป็นที่มาของเสียงที่เด็กสาวได้ยินโดยทิ้งคราบเลือดไว้ตลอดทางที่มันเดินผ่านมา ___มันตรงดิ่งเข้าหาเด็กสาวโดยไม่ลังเล น้ำหนักของแต่ละย่างก้าวที่เข้าใกล้นั้นทำให้รู้สึกราวกับหัวใจจะหยุดเต้นเสียให้ได้ ในหัวเธอรู้สึกสับสนวุ่นวายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนจนกระทั่งตั้งสติได้เธอก็ต้องรีบกระโจนหลบร่างเหยื่อเคราะห์ร้ายที่ถูกใช้แทนอาวุธฟาดเข้าใส่เธอ ___เด็กสาวเริ่มออกวิ่งทิ้งสัตว์ประหลาดตัวนั้นไว้เบื้องหลัง แต่ไปได้ไม่ไกลนักเธอก็รู้สึกถึงแรงกระแทกเข้าที่หลังทำให้เธอเสียหลักล้มลง เวลานั้นเธอเริ่มรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดและสัมผัสเย็นเฉียบจากร่างไร้วิญญาณที่ถูกขว้างเข้าใส่ ___เมื่อหันกลับไปดูอีกครั้ง เจ้าสิ่งนั้นก็อยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น มันอ้าปากกว้างโชว์คมเขี้ยวพร้อมกับเดินเข้าหาเหยื่อที่มันหมายหัวเอาไว้ เด็กสาวกลัวจนไม่อาจขยับร่างจึงได้แต่เพียงหลับตาแน่นแปล่อยให้สติตัวเองหลุดลอยโดยหวังเพียงว่าเรื่องพวกนี้จะเป็นแค่ความฝันเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ___ปัง! ___เสียงปืนดังลั่นฝ่าความเงียบสงัดฉุดให้สติของเด็กสาวกลับมาอีกครั้ง ตัวประหลาดคำรามลั่นจนสัมผัสได้ถึงความกราดเกรี้ยว แต่คราวนี้เป้าหมายของมันไม่ใช่เด็กสาวแล้วเพราะมันหันกลับไปหมายเล่นงานเจ้าของอาวุธที่ใช้เล่นงานมันเข้า ___หญิงสาวตาคมรัวกระสุนเข้าใส่ร่างมันไม่ยั้ง แต่ละนัดต่างเจาะทะลวงเข้าจุดสำคัญบนร่างจนไม่น่าจะรอดชีวิตไปได้ ทว่ามันก็ยังคงมีชีวิตอยู่แม้บนหัวจะเต็มไปด้วยรอยกระสุนและเข่าทั้งสองข้างจะโดนยิงกระจุยไปแล้วก้ตาม มันก็ยังคงใช้แขนทั้งสองข้างคลานเข้าหาศัตรูโดยไม่ลังเล ___ดังนั้นเสียงปืนจึงยังคงดังระรัวต่อไปอีกหลายต่อหลายนัด จนกระทั่งตัวประหลาดแน่นิ่งไปและไม่ฟื้นกลับขึ้นมาอีก ___“ข..ขอบคุณค่ะ” ___“รีบลุกซะยัยเซ่อ มัวแต่อืดอาดอยากตายหรือไงยะ” ___“ช็อตตี้จะบอกว่าพวกมันยังมีอยู่อีก ให้รีบหนีกันเร็วๆน่ะ” ___สาวน้อยมือถืออธิบายความคิดของคู่หู แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ชอบที่จะเข้าใกล้เลือดซักเท่าไหร่เลยออกไปยืนซะห่างพอดู ___“ถ้าไม่รีบล่ะก็คราวนี้ทิ้งไว้แน่ๆนะจ๊ะ” ___พอได้ยินเด็กสาวก็รีบลุกขึ้นอย่างว่าง่าย ในขณะที่เมลกำลังเช็คอะไรบางอย่างบนหน้าจอมือถือของเธอ ___“รู้สึกจะเป็นทางนั้นนะช็อตตี้” ___เมลชี้ไปยังทางหนึ่งที่เด็กสาวคิดว่าเป็นห้องเรียน แจ่พอมองดูดีๆแล้วกลับมีช่องว่างที่เป็นทางเดินเล็กๆอยู่ ___“ตามมาดีๆล่ะ ที่นี่วกวนยังกับเขาวงกตถ้าหลงไปแล้วพวกเราไม่ตามหาหรอกนะ” ___เด็กสาวพยักหน้าแทนคำตอบพลางรีบเดินตามเมลไปโดยมีช็อตตี้เดินคุ้มกันอยู่ข้างหลัง ทว่าจังหวะนั้นเองพวกเธอพลันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวจึงรีบหันกลับไปดูทางต้นเสียงทันที และสิ่งที่พบก็คือเจ้าสิ่งนั้นที่กำลังยืนจ่ออยู่ด้านหลังของช็อตตี้ ___เสียงปืนดังลั่นขึ้นอีกครั้งพร้อมกับที่ร่างๆหนึ่งล้มลงกับพื้น เลือดแดงฉานเริ่มไหลนองออกมาเจิ่งนองอยู่บนพื้น ท่ามกลางไอควันของดินปืนซึ่งผสมปนเปกับกลิ่นคละคลุ้งของโลหิตความเงียบก็ได้เริ่มหวนคืนมาอีกครั้ง ___“ช็อตตี้!” ___เมลร้องลั่นขึ้นมาทันทีที่ได้สติ ส่วนเด็กสาวนั้นหมดเรี่ยวแรงทรุดฮวบลงกับพื้นเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า ___ภาพของ 'มัน' ที่กำลังกัดกินบางสิ่ง ___ภาพของร่างไร้ศีรษะซึ่งนอนนิ่งอยู่บนพื้น ___เสียงกรีดร้องที่ไม่อาจยับยั้งได้ดังขึ้นท่ามกลางความมืด ราวกับเป็นสัญญาณบอกว่าวันเวลาอันยาวนานที่เด็กสาวต้องเผชิญนั้นได้เปิดฉากขึ้นแล้ว...
พล็อตเรื่องคร่าวๆ จู่ๆวันหนึ่งก็รู้สึกขึ้นมาในโรงเรียนโดยที่จำเรื่องเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้ แถมโรงเรียนที่ว่าก็กันใหญ่โตวกวนยังกับเขาวงกตจนหาทางออกไม่เจอ ซ้ำร้ายทุกคืนหลังพระอาทิตย์ตกดินยังจะมีตัวประหลาดมาคอยไล่ฆ่ากันอีก แต่ในโชคร้ายก็ยังมีโชคดีอยู่บ้าง เพราะแต่ละคนจะมีของชิ้นหนึ่งอยู่กับตัวเองมาแต่แรกซึ่งของนั่นไม่ใช่แค่ของใช้ทั่วไป แต่ยังเป็นของที่ทำให้คนที่หลงเข้ามาในโรงเรียนนี้แต่ละคนสามารถใช้พลังพิเศษผ่านของชิ้นนั้นได้ด้วย แล้วในสถานการณ์เช่นนี้นี่เอง การหาทางออกจากโรงเรียนสุดเลวร้ายนี่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น หมายเหตุ : ฟิคเรื่องนี้ ตัวละครมีสิทธิ์ตายได้นะครับ [hr] ใบสมัคร ชื่อ : (เนื่องจากตัวละครทุกคนจำเรื่องตัวเองไม่ได้ เพราะงั้นจึงเป็นชื่อที่ตั้งกันเองหรือคนอื่นๆใช้เรียก) ฉายา : (เป็นเหมือนชื่อที่ทุกคนใช้เรียกคนอื่นเพื่อระบุว่าแต่ละคนมีความสามารถหรือไอเท็มประเภทไหนกันบ้าง) เพศ : อายุ : (7 - 22 ปี) (ถึงตัวละครจะจำอายุตัวเองไม่ได้ แต่ก็ใส่ให้คนแต่งรู้หน่อยละกันว่าตัวละครประมาณช่วงไหน) (ให้ช่วงอายุมากหน่อย ส่วนชุดก็จะเปลี่ยนไปตามอายุที่กรอกตั้งแต่ประถม, ม.ต้น, ม.ปลาย หรือมหาวิทยาลัย ระบุมาด้วยก็เน้อ >_<) รูปร่างหน้าตา : (อธิบายหรือรูปก็ตามสะดวกฮะ แต่ถ้าเป็นรูปที่เอามาจากที่อื่นอิงเครดิตด้วยนะ) บุคลิกนิสัย : สิ่งที่ชอบ : สิ่งที่เกลียด : สีที่ชอบ : ไอเท็มที่มี : ความสามารถพื้นฐาน : (ความสามารถจากไอเท็ม, ดูตัวอย่างใบสมัครเป็นแนวทางก่อนก็ได้นะ) ความสามารถ : (ความสามารถอื่นๆที่ใช้ได้นอกจากความสามารถพื้นฐาน) อื่นๆ : (มีอะไรจะเพิ่มเติมก็ระบุมาในนี้เลย) ปล. ไม่ต้องแปลกใจที่ไม่มีประวัติ เพราะตัวละครจำอะไรกันไม่ได้อยู่แล้วนี่ >_< ปล2. หลังจากกรอกใบสมัครส่งเรียบร้อยและแน่ใจแล้วว่าจะไม่แก้ไขอะไรอีก ขอให้ส่งใบสมัครมาทาง pm อีกครั้งด้วย เพื่อความสะดวกในการค้นข้อมูลมาอ่านตอนแต่งฮะ รบกวนด้วยนะครับ
ใบสมัคร 100% COMPLETE ชื่อ : เอซ (Aze) ฉายา : ดีลเลอร์ (Dealer) เพศ : ชาย อายุ : 22 นศ.มหาวิทยาลัยปีสี่ ชุดกางเกงยาวดำ เสื้อเชิตขาวยาวพับแขนเสื้อขึ้นเลยศอก มีเสื้อกั๊กสีน้ำเงินดำสวมทับ เนคไทสีดำ (แต่เจ้าตัวถอดออกใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อกั๊ก) รูปร่างหน้าตา : สูง 168 cm. ผมดำรองทรงปัดซ้าย ตาสีน้ำตาอ่อน บุคลิกนิสัย : ทำมากกว่าพูด ชอบจ้องตาคนอื่นแบบแข็งๆจนดูเป็นคนน่ากลัว สายตาดีแต่หูตึงหน่อยๆจนคนอื่นนึกว่าหยิ่งหรือเป็นพวกขรึม (จริงๆแล้วได้ยินไม่ชัดแต่ขี้เกียจถามตะหาก ขี้เกียจจะพูดด้วย) วิ่งไวมาก+ออกตัวเร็ว แต่วิ่งนานๆไม่ได้ ไม่อึด ทักษะการต่อสู้มือเปล่ามีนิดหน่อย สิ่งที่ชอบ : หนังสือทุกประเภท โปสเตอร์ แผ่นประชาสัมพันธ์ติดตามผนัง-ประตู-หน้าต่าง กระดาษที่มีการขีดเขียน อะไรก็ได้ที่มีการเขียนอยู่ไอ้หมอนี้พร้อมจะวิ่งเข้าไปยืนอ่านเสมอๆ , ไพ่ทุกชนิด ตั้งแต่ไพ่ป๊อก ไพ่เด็กเล่น ไพ่สะสม ไพ่ทาโรต์ ไพ่นกกระจอก ฯลฯ สิ่งที่เกลียด : แมลงบินเล็กๆที่น่ารำคาญ เสียงดังโครมคราม ที่มืดๆจนไม่สามารถอ่านหรือมองอะไรเห็นได้ชัด สีที่ชอบ : น้ำเงินเข้มและดำ ไอเท็มที่มี : ไพ่ 1 สำรับ ความสามารถพื้นฐาน : ใช้ไพ่เพิ่มความสามารถของวัตถุทุกชนิด (สิ่งไม่มีชีวิตเท่านั้น) - เมื่อใช้ไพ่หมายเลขที่มีแตะทาบเข้ากับสิ่งใด สามารถเพิ่มจำนวนของสิ่งนั้นๆได้ตามหมายเลขไพ่ แต่ต้องสุ่มเลือกไพ่มาใช้ และเมื่อใช้แล้วหมายเลขและสัญลักษณ์จะหายไปชั่วคราว ระยะเวลาขึ้นอยู่กับจำนวนหมายเลข ยิ่งเลขสูงก็ยิ่งนาน - J = 11 , Q = 12 , K = 13 , A เลือกจำนวนได้สูงสุดไม่เกิน 21 ความสามารถ : สามารถสะสมการ์ดให้ครบ 4 ใบเพื่อเป้าหมายให้ได้สัญลักษณ์หน้าไพ่แบบเดียวกันทั้ง 4 ใบ ใช้เวลาสุ่มใบละ 3 วินาที ซึ่งแต่ละหน้าไพ่มีความสามารถ ดังนี้ โพธิ์ดำ (Spread) - เพิ่มความแข็งแกร่ง ความทนทานของวัตถุ การเพิ่ม-ลดปริมาตร/ปริมาณ/ความหนาแน่น เพิ่ม-ลดขนาด/ความกว้าง/ความยาว/ความสูง/ความหนา โพธิ์แดง (Heart) - เพิ่มความอ่อนนุ่ม ยืดหยุ่น ยืดขยายความกว้าง/ความยาว/ความสูง เปลี่ยนรูปร่างได้ตามต้องการชั่วคราว เพิ่มคุณสมบัติดูดซึม-ดูดซับ ดอกจิก (Club) - เพิ่มอัตราความเร่ง-ความเร็ว ทำให้บางสิ่งช้าลง หยุดเวลาได้ไม่ชั่วคราว ใช้ได้ทั้งวัตถุเดี่ยวๆหรือพื้นที่ขนาดเล็ก บังคับสิ่งต่างๆให้เคลื่อนไหว/หยุดนิ่งได้ตามต้องการ หมายเหตุ ความสามารถนี้ใช้กับมนุษย์และสิ่งมีชีวิตได้เป็นกรณีพิเศษ ข้าวหลามตัด (Diamond) - เพิ่มความโปร่งแสง/โปร่งใส ทำให้ทึบแสง เปลี่ยนสีพื้นผิว เปลี่ยนคุณสมบัติให้เรียบ/หยาบ/ลื่น/สะท้อนแสง/ไม่สะท้อนแสง คุณสมบัติเหล่านี้เพิ่มตามจำนวนผลรวมของการ์ดทั้ง 4 ใบ เช่น ได้ 4 Cards of Spread (3 6 7 J) หยุดเวลาได้ 27 นาที หรือเพิ่มตามหมายเลขสูงสุดของชุดการ์ดนั้น เช่น ได้ 4 Cards of Club (1 3 6 A) เพิ่มความแข็งแรงของวัตถุของกระดาษให้เทียบเท่าเหล็กกล้า หมายเหตุ เรียงลำดับจาก 2 ต่ำสุดไปหา A สูงสุด ตรงนี้ คนเขียนใส่ได้ตามใจชอบเลยครับ แรกๆอาจจะใช้ได้ไม่ครบ หลังๆเก่งขึ้นใช้ได้มากขึ้นเพราะเลเวลอัพหรือคิดออกหรืออะไรก็คามแต่สถานการณ์ครับ อื่นๆ : ตามสะดวกคนเขียนเช่นกัน ปล. เสียดายดันมีตัวละครออริใช้มือถือไปแล้ว เลยต้องเปลี่ยนความสามารถใหม่เลย
ใบสมัคร (Complete!) ชื่อ : นี้ดเดิ้ล (Needle) ฉายา : ซอว์ (Sew) เพศ : หญิง อายุ : 20 ปี รูปร่างหน้าตา : รูปร่างสูงโปร่ง สูงราวๆ 167 ซม. หนัก 50 กก. ดวงตาสีม่วง ผมสีแดงม่วงชี้ฟู ยาวประมาณกลางหลังซอยไล่ระดับ สวมเสื้อกาวน์ยาวสีขาว ซึ่งดูจากการแต่งกายของเธอแล้วน่าจะเกี่ยวข้องกับห้องพยาบาลหรือห้องวิทยาศาสตร์มาก่อน ตามรูปเลยจ้ะ (เครดิตเว็บซีโร่จัง) บุคลิกนิสัย : เป็นคนร่าเริง แต่ไม่ชอบพูดมาก ซุ่มซ่ามบางครั้ง มองโลกในแง่ดีเสมอ ชอบช่วยเหลือคนที่กำลังตกที่นั่งลำบากหรือคนที่อ่อนแอกว่า อ่อนโยนกับสัตว์ตัวเล็กๆ มีฝีมือในด้านการเย็บปักดีเลิศ เกลียดการถูกนินทา การถูกทรยศหักหลัง ถ้าดีก็ดีใจหาย แต่ถ้าได้เกลียดใครแล้วจะเกลียดคนๆนั้นไปจนตายเลยทีเดียว สิ่งที่ชอบ : แมว!! , สัตว์ตัวเล็กๆน่ารักๆขนปุยๆ , กลิ่นโรงพยาบาล สิ่งที่เกลียด : สัตว์เลื้อยคลานทุกชนิด , การถูกทรยศหักหลัง สีที่ชอบ : สีแดงเลือด ไอเท็มที่มี : ชุดเย็บปักขนาดพกพา (จำพวกเข็มเย็บผ้า ด้าย กรรไกรขนาดเล็ก หมุดขนาดต่างๆ) ความสามารถพื้นฐาน : ซ่อมแซมทุกอย่างที่เสียหายได้ด้วยชุดเย็บปักของเธอ แต่ความเสียหายนั่นต้องอยู่ในระดับที่ไม่รุนแรงจนเกินไป (แน่นอนว่าสามารถรักษาแผลได้ *แต่ถ้ามาแบบขาด 2 ท่อนเหมือนในเรื่องคงเย็บต่อไม่ติดแล้วหล่ะค่ะ ^^") ความสามารถ : สายสีแดง อื่นๆ : จะเพิ่มเติม ดัดแปลง ต่อเติมตรงไหนได้ตามสะดวกเลยนะคะ
ชื่อ : ว้อยซ์(Voice) ฉายา : อแด็ปเตอร์ (Adapter) เพศ : ชาย อายุ : 18 ปี ใส่ชุดลำลองเป็นเสื้อแขนยาวแบบมีฮู้ดสีเขียวเข้มทางดำ กางเกงยีนส์สีฟ้าอ่อนขาบานเล็กน้อย รูปร่างหน้าตา : รูปร่างสมส่วนตามขนาดมาตรฐานคนวัยเดียวกัน ผิวขาวแต่ค่อนไปทางเอเชีย เป็นเด็กหนุ่มหัวชี้ผมสีน้ำตาลสดจนเกือบเป็นสีส้ม พร้อมด้วยดวงตาสีน้ำตาลอ่อน(หน้าตาดีสไตล์ cool - dere) บุคลิกนิสัย : เงียบๆ พูดน้อยมาก ไม่พูดกับใครหากไม่ถูกถามย้ำๆ เป็นคนตรงๆที่หากหลุดอะไรออกมาจากปากก็มักจะเผลอเป็นการทำร้ายจิตใจคนรอบข้างไปได้ มีความสามารถด้านกรีฑาสูงจนน่าตกใจ(ระดับทีมชาติสบายๆ) แต่เจ้าตัวไม่ค่อยอยากใช้เท่าไรเพราะไม่ชอบเหม็นเหงื่อ ถึงจะเป็นคนไม่ชอบพูด แต่ก็ชอบที่จะอยู่กับคนหมู่มาก เพราะในสถานการณ์เช่นนี้ว้อยส์คิดว่าอยู่กับคนอื่นเยอะๆจะดีมากกว่า สิ่งที่ชอบ : ฟังเพลงแทบทุกชนิดยกเว้นแนวเมทัลหรือดนตรีแรงๆ ส่วนใหญ่ที่เลือกฟังเป็นพิเศษเป็นแนวป๊อป สิ่งที่เกลียด : การโดนเซ้าซี้หรือยุ่งในเรื่องที่ตนเองไม่ต้องการให้ยุ่ง สีที่ชอบ : สีเขียว ไอเท็มที่มี : เฮดโฟน(มีคอนโซลควบคุมทั้งหมดอยู่ที่หูข้างขวา แต่การทำงานในฐานะเครื่องเล่นดนตรีจะอยู่ด้านซ้าย) ความสามารถพื้นฐาน : เมื่อสวมเฮดโฟนจะทำให้ความสามารถในการได้ยินสูงมากระดับที่สามารถได้ยินเสียงเข็มเย็บผ้าตกพื้นในระยะ 1 กิโลเมตร, สามารถส่งเสียงที่มีคลื่นความถี่พิเศษที่ทำให้คนบางคนได้ยินโดยเฉพาะได้ หรือ ปรับให้เสียงที่เกิดขึ้นให้เสียดแทงคนฟังอย่างมากก็ทำได้ ความสามารถ : ควบคุมคลื่นเสียงที่ไม่ว่าใครหรือสิ่งใดก็ตามสร้างขึ้นได้ โดยยิ่งต้องการปริมาณคลื่นเสียงมากเท่าไรก็สามารถปรับได้ที่ความดัง(Volume)ของเฮดโฟน มีระบบการทำงานที่ปรับแต่งได้ตามแต่คอนโซลของเฮดโฟนที่หูจะทำได้ Play - เริ่มใช้งานความสามารถ Stop - ปิดการทำงานของความสามารถ(ทำงานเหมือนเครื่องเล่นดนตรีทั่วไปแทน) Forward - เร่งการเดินทางของเคลื่อนเสียงที่ต้องการ Previous - ลดความเร็วของเคลื่อนเสียงที่ต้องการ Pause - หยุดคลื่นเสียงที่ต้องการไว้กับที่ ส่วนความถี่ของคลื่นเสียงจะกำหนดได้ด้วยความคิดของว้อยส์เองเมื่อเฮดโฟนทำงาน Example - ทำให้คลื่นเสียงเกิดการสั่นสะเทือนที่สูงมากพอจะป่นของแข็งใดๆให้กลายเป็นผงได้ง่ายๆ - ทำให้คลื่นเสียงที่ดังมากพอกลายเป็นกำแพงที่แข็งแรงเทียบเท่ากำแพงปูนได้ - เปลี่ยนตัวเองเป็นอุปกรณ์เรดาร์แบบโซนาร์ได้ กล่าวคือส่งเสียงสะท้อนออกไปแล้วเปลี่ยนมันเป็นแผนที่ขึ้นมาในหัวได้ เรียกได้ว่ามีความสามารถที่หลากหลายมาก แต่ ณ ปัจจุบันยังทำได้เท่านี้อยู่ อื่นๆ : ความสามารถข้างต้นเป็นเพียงตัวอย่างที่เจ้าตัวทำได้ ในอนาคตจะสามารถทำอะไรได้มากกว่านี้อีกก็เป็นไปได้ ซึ่งก็แล้วแต่ไรเตอร์เลยครับ
ชื่อ : Vinz (วินซ์) ฉายา : Smoker เพศ : ชาย อายุ : 20ต้นๆ รูปร่างหน้าตา : (ใส่แว่นตากลมโต ไว้ผมหางม้า มีหนวดเคราพองาม แต่งตัวเสื้อผ้าปอนๆลายดอกไม้สีชมพู เหลือง และเขียว สวมรองเท้าแตะ สะพายย่ามผ้าป่านใส่อุปกรณ์ดำรงชีพ ) บุคลิกนิสัย : อารมณ์ชิวๆ เหมือนจะเมายาอยู่ตลอดเวลา ชอบพึมพำคนเดียวบ่อยๆ กับวลีอย่าง "ไม่เอาสงคราม" "สันติภาพ" "ปฎิวัติดอกไม้" "วอเตอร์เกต" สามารถนั่งทางในได้แม้ในเวลามีสติดี มักจะไม่ตื่นตกใจกับตัวประหลาดแต่มักจะพูดประโยคอย่าง "เอาสักเส้นไหมสหาย?" แทน สิ่งที่ชอบ : สูบยา / นั่งทางใน / "โอ้มมมมมมมมมม......." (ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าอะไร ยืนสมาธิ?) สิ่งที่เกลียด : ตัวอะไรพวกนั้นที่แกก็ไม่รู้แจ้งว่ามันคืออะไร / ที่มืด สีที่ชอบ : เขียว ชมพู เขียว ชมพู ม่วง ไอเท็มที่มี : ไปป์สูบยาเส้น (ถ้าดูไม่เหมาะ เปลี่ยนเป็น บ้องกัญชานะครับ!!) ความสามารถพื้นฐาน : ใช้ควันที่สูบเป็นประหนึ่งส่วนหนึ่งของร่างกายตน ทั้งโจมตี ป้องกัน หรือ แม้แต่เข้าควบคุมเป้าหมายทางกายภาพ ทั้งภายในและภายนอก ไม่ว่าจะสิ่งมีหรือไม่มีชีวิต ใช้เป็นกำแพงได้ในระดับหนึ่ง ความสามารถ : การใช้ควันสามระดับ ระดับที่1 - ควันหลอนจิต (สีเขียวมะนาว) เบี่ยงเบนความสนใจ ทำให้เห็นภาพหลอน ระงับความเจ็บปวด(เมายา) หรือ มีใจฮึกเหิม(เมายาและอัดยาอีก) แต่ทำให้เป้าหมายหัวเราะอย่างไร้สติจนไม่มีเรี่ยวแรงจะทำสิ่งใด เป็นผลลัพท์ทั่วไปที่สุด (เป็นความสามรถที่แกใช้กับตัวเองเป็นประจำ) ระดับที่2 - ควันพิษแสบทรวง (สีม่วงอ่อน) ตั้งแต่เพียงร่างกายชา หมดเรี่ยวแรง คล้อยหลับ หรือจะเป็น เลือดไหลทุกรูทวาร จนถึง ผิวหนังละอาดเนื้อหนังปริแตก (ไม่มีผลกับผู้สูบ) ต้องใช้เวลาให้เป้าหมายสูดดมสักพักหนึ่ง ระดับที่3 - ควันไฟหรรษา (สีฟ้าทะเลอ่อนๆ) ใช้ควันที่พ่นออกมาประหนึ่ง เครื่องพ่นไฟ หรือ ใช้เป็นกับดักในการระเบิดเป้าหมาย แรงระเบิดรุนแรงตามขนาดของห้องและความหนาแน่นของควัน เวลาจะใช้ความสามารถนี้ มักจะมีตะโกนลั่นหลังระเบิดว่า "บะคู้มมมมมมม" <<ถ้าจะตายเพราะความสามารถนี้ อย่าลืมวลีเด็ดของแกด้วยนะครับ อื่นๆ : ไม่แน่ชัดนักว่าทำไม แต่คนที่ได้อยู่ใกล้ตัวแกสักพัก จะมีอาการคล้ายคนพี้กัญชาเมื่อเวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง / ไม่รู้ว่าแกเอายาเส้นที่ใช้สูบมาจากไหน? / เชื่อว่าแกมีห้องปลูกกัญญาอยู่ที่ไหนสักที่ในอาคารเรียนนี้ อาจเป็นสวนหลังโรงเรียน!!
ชื่อ : รี๊ด (Read -- ความหมายทับซ้อน 'นักอ่าน') ฉายา : แฮคเกอร์ (Hacker) คนที่สนิทด้วยจะเรียกเล่นๆว่า สแล็คเกอร์ (Slacker -- ตัวขี้เกียจ) เพศ : หญิง อายุ : ราวๆ 20 ต้นๆ นักศึกษามหาวิทยาลัย รูปร่างหน้าตา : หญิงสาวตัวเล็กผู้มีความสูงเป็นข้อด้อยในสายตาตัวเอง (159 ซม.) ผิวขาว มีดวงตาสองสีเหมือนแมว (ข้างขวาน้ำตาลเข้ม ข้างซ้ายสีทองอ่อนๆ) ผมสีดำหยักศกอ่อนๆตรงปลาย ความยาวประมาณกลางหลัง ด้านหน้าปัดปอยไปทางด้านซ้าย (เวลาทำงานจะควักกิ๊บสีดำออกมาติด) ใส่เสื้อนักศึกษาหญิงทั่วๆไป ทับด้วยเสื้อสเวตเตอร์สีครีมอ่อน แต่เกลียดกระโปรงสั้นเต่อ ท่อนล่างเลยใส่กางเกงยีนส์ขายาวสีมืด และสวมรองเท้าคอนเวิร์สสีแดงแต่งด้วยลวยลายสีดำแทน บุคลิกนิสัย : ดูเป็นคนเรื่อยๆ สบายๆ ไม่ชอบมีปากเสียง ไม่ใช่เพราะเกรงใจ แต่ถ้าหากมันไม่ใช่เรื่องของตัวเองจะรู้สึกว่าเปลืองอารมณ์เสียเปล่าๆ ใช้เวลาส่วนใหญ่กับความคิด แต่สามารถพูดคุยเข้ากับคนได้แทบทุกประเภท แต่ถึงกระนั้นคนที่สนิทด้วยและได้ความเชื่อใจไปจากเธอนั้นมีไม่มาก อ่านประเภทคนออกได้ภายในเวลาสั้นๆ อารมณ์ดีเรื่อยๆ ปรับตัวเก่ง ความอึดอดทนทางจิตและทางกายเป็นเลิศ และจะไม่ตกใจง่ายๆ เป็นคนใจเด็ด กล้าได้กล้าเสีย มีน้ำใจ และสามารถไว้วางใจได้ จะไม่เปิดเผยความอ่อนแอของตัวเองกับใครเลยยกเว้นว่าคนๆนั้นจะเป็นคนที่รักและไว้เนื้อเชื่อใจมากจริงๆ มีความจริงใจสูงกับคนที่เรียกเป็น 'เพื่อน' และเลือกที่จะไม่พูดแทนที่จะพูดโกหกกับคนกลุ่มนี้ เกลียดคนยาก อย่างมากแค่ไม่ชอบ และไม่ใส่ใจ แต่ถ้าคุณเป็นคนที่เธอตัดสินใจแล้วว่าไม่ชอบขี้หน้า เธอจะไม่ใส่ใจว่าคุณคิดยังไงกับเธอ และจะไม่เข้ามายุ่งด้วย แต่ถ้าหากจำเป็น เธอจะสามารถโกหก/ยกยอปอปั้นคุณด้วยรอยยิ้มหวานหยดได้อย่างสบายๆ จะไม่มีวันทำในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากทำ หากมีจุดมุ่งหมายแล้วจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้สำเร็จให้ได้ดวยความสามารถของตัวเอง และถึงลำบากแค่ไหนก็จะไม่มีวันเอ่ยปริปากถึงความลำบากนั้น ซ่อนความรู้สึกเก่ง แต่ทำไม่ได้กับคนที่ตัวเองรัก สิ่งที่ชอบ : นอนกลางวันบนตักเพื่อนสนิท อ่านหนังสือหาข้อมูล จดโน๊ตสั้น ความสงบ ที่กว้างๆ เวลาว่าง นมสดเย็นๆ สิ่งท้าทาย skinship การได้กอด + นอนตักคนที่สนิท เพ้นท์เล็บตัวเองเป็นสีต่างๆ สิ่งที่เกลียด : การใช้อารมณ์ เสียงดังอึกทึก เสียงกรีดร้องแหลมๆ noise pollution คนที่ชอบดูถูกผู้อื่น พวกเห็นแก่ตัว คนประเภท'คุณหนู' ....มะเขือเทศสด สีที่ชอบ : สีฟ้าของผืนฟ้ากว้าง ไอเท็มที่มี : Toughbook ประสิทธิภาพสูงสีดำสนิท (อนึ่ง toughbook คือแลปท็อปหิ้วพกพาความอึดสูงที่ใช้ในกองทัพสหรัฐ -- ยกตัวอย่างความสามารถคือ กันน้ำ สามารถถูกโยนมาจากตึกสามชั้นได้โดยที่ไม่เป็นอะไร etc.) ความสามารถพื้นฐาน : สามารถที่จะอ่านความทรงจำฉับพลัน (immediate memory) ของคนๆหนึ่งได้อย่างถูกต้องและเด่นชัดเป็นช่วงเวลาไม่เกิน 60 นาที (ความทรงจำจะต้องมีอายุไม่เกิน 30 นาที) และดาวน์โหลดแสดงผลการอ่านเก็บไว้ใน storage เพื่อ replay เป็นหลักฐานหรือเก็บข้อมูลได้หากเจ้าของอนุญาต ความสามารถ : ทางพื้นฐานความถนัด - สามารถอ่าน (Read) ทบทวน (Recollect) และกระตุ้น (Stimulate) ความทรงจำของผู้อื่น สามารถอ่านเศษเสี้ยวความทรงจำที่ถูกเก็บเอาไว้เป็นเวลาสิบๆปีได้หากมีความตั้งใจและพลังงานในตัวมากพอ ซึ่งยังเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยในตอนนี้ ความทรงจำยิ่งนานยิ่งใช้พลังงานมาก ยิ่งสำคัญยิ่งมีอารมณ์ความรู้สึกของเจ้าของเกี่ยวโยงด้วยมาก ฉะนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะสามารถอ่าน 'ข้อมูล' ออกมาได้อย่างถูกต้องและถี่ก้วนโดยที่ไม่มี 'คลื่นรบกวน' (ซึ่งคือความรู้สึกของเจ้าของความทรงจำที่จะเข้าไปเปลี่ยนรายละเอียด 'ข้อมูล') การ 'Render' หรือ 'จัดระเบียบและกลั่นกรองข้อมูล' เป็นเรื่องที่ใช้เวลานานและทำได้ยากกับ 'ข้อมูล' ที่มีอายุมาก เพราะเวลายิ่งผ่านไปรายละเอียดของ 'ข้อมูล' มักจะถูกนำเข้าไปสับสนปนเปกับ 'เรื่องเพ้อฝัน' - สามารถ 'Hack' หรือ 'ล่วงละเมิด' เข้าไปอ่านความทรงจำของผู้อื่นได้โดยที่มิได้รับอณุญาต แต่นั่นจะไม่มีวันเกิดขึ้นหากเธอไม่เห็นความจำเป็นจริงๆ เหตุผลคือ วิธีนี้มีความเสี่ยงสูงที่จะทำให้ผู้ถูกอ่านได้รับความเสียหายทางความทรงจำ และกลายเป็น 'ตุ๊กตา' ได้ และถ้าหากการต่อต้านหนักหน่วงเกินไป ผู้อ่านก็สามารถได้รับความเสียหายอย่างหนัก และประสบชะตากรรมแบบเดียวกัน ทางการต่อสู้ พัฒนามาเพื่อถ่วงเวลาและเอาตัวรอดล้วนๆ เพราะฉะนั้นจะฉับไว และไม่สามารถทำอันตรายศัตรูได้มากเท่าไหร่ - สามารถสร้างภาพเคลื่นไหวระยะสั้นขึ้นมาและส่งมันเข้าไปในป่วนสมองของศัตรูส่วนหนึ่งได้ ทำให้ศัตรูไม่สามารถมองเห็นภาพตรงหน้าได้เป็นเวลาสั้นๆ - สามารถสร้างภาพหลอนหรือ fake image ขึ้นมาต่อหน้าศัตรู และใช้มันเป็นตัวดึงดูดความสนใจมันได้เป็นระยะเวลาสั้นๆ ความสามารถเหล่านี้จะถูกปิดท้ายด้วยสกิลการวิ่งของเธอที่ไม่มีใครเทียบติด... อื่นๆ : - request เพื่อนสนิทกับ Klés (swanton) มีความรู้สึกสนิทสนมกันเป็นพิเศษตั้งแต่เพิ่งเจอกันใหม่ๆ ถึงจะไม่ใช่คนที่ชอบเกาะติดคนอื่นเลยและค่อนข้างที่จะมีโลกส่วนตัวสูง แต่ในกรณีของเคลส์ มีน้อยครั้งที่จะไปไหนมาไหนคนเดียวโดยที่ไม่มีเขา ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วล่ะก็ กลายเป็นคนขี้อ้อนติดสกินชิพขึ้นมาทันตา (เป็นจุดอ่อนอย่างหนึ่ง? *หัวเราะ*) โดนบอกบ่อยๆว่านิสัยเหมือนแมว หากมีเรื่องอะไรสำคัญๆเกิดขึ้น คนที่จะหันไปปรึกษาก่อนคือเคลส์ และเขาจะเป็นคนเดียวเท่านั้นที่เห็นท่าทีอ่อนแอหรือเคร่งเครียดของเธอ ถึงจะอายุราวๆเดียวกัน แต่รี๊ดมองเคลส์เป็นเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง - request สนิทสนมกับ Lire ของ kolonel เห็นเลอียร์เป็นน้องสาวคนหนึ่ง มีความรู้สึกว่าต้องปกป้องดูแลเอาใจใส่เด็กสาวคนนี้อย่างถึงที่สุด รี๊ดไม่ได้เห็นเธอเป็นคนที่อ่อนแอหรือรู้สึกสงสารเลอียร์ แต่จะคอยให้กำลังใจ และเชื่อมั่นในสักยภาพที่เธอมี ถึงแม้ว่าคนอื่นๆ หรือกระทั่งเจ้าตัวจะไม่เลยก็ตาม ชอบกอดและเล่นแก้มของเลอียร์เป็นพิเศษ และจะพยายามทำให้เธอยิ้มหรือหัวเราะทุกๆครั้งที่มีโอกาส - ต้องการจะเพิ่มเติม ลดทอน หรือปรับเปลี่ยนความสามารถอันใดก็แล้วแต่ แล้วแต่ไรท์เตอร์เลยค่ะ!! *โค้ง*
ชื่อ : วินด์ (Wind) ฉายา : รันเนอร์ (Runner)/(ถ้าสนิทกันมักโดนล้อว่า Fly ไอ้แมลงวัน) เพศ : ชาย อายุ : 20 รูปร่างหน้าตา : ชายหนุ่มรูปร่างเล็ก (สูงราวๆ 160) ผมสั้นสีน้ำตาลเปลือกไม้ ตาสีดำเหลือบเขียว เสื้อยืดสบายๆสีฟ้า กางเกงขาสามส่วนสีเขียวอ่อน รองเท้าผ้าใบสีขาวคาดเขียว(เป็นสิ่งที่ติดตัวมา) ท่าทางดูภายนอกต๊องๆเล็กน้อย บุคลิกนิสัย : เห็นท่าทางต๊องๆไม่เต็มเต็ง แต่จริงๆแล้วเป็นคนคิดมาก เพียงแต่เป็นการแสดงออกเพื่อลดความเครียด เป็นคนขี้เกรงใจสุดขีดไม่กล้าย้อนคำพูดและไม่กล้าไหว้วานใคร ถ้าเห็นใครเดือดร้อนตรงหน้า หากคิดว่าช่วยได้ จะวิ่งเข้าไปช่วยทันที เป็นพวกซื่อจนเหมือนเซ่อตามคนไม่ค่อยทัน สิ่งที่ชอบ :สถานที่ที่มีลมพัด,การวิ่ง สิ่งที่เกลียด : คนจู้จี้,สถานที่ปิดทึบ,อากาศที่ร้อนอบอ้าว สีที่ชอบ : เขียวอ่อน ไอเท็มที่มี : รองเท้าผ้าใบสำหรับวิ่ง สายความสามารถ : สีเหลือง ความสามารถพื้นฐาน : การวิ่งด้วยความเร็วสูงสามารถเข้าประชิดหรือวิ่งหนีได้อย่างคล่องแคล่ว ความสามารถ : เมื่อเร่งความเร็วเต็มที่สามารถกระโดดเตะเป้าหมายได้ด้วยความรุนแรง(ความรุนแรงเพิ่มขึ้นตามความเร็วและระยะทางทีทำ) ความเร็วที่วิ่งสูงมากจนเหมือนล่องหนได้ในบางครั้ง อื่นๆ :แก้ได้ตามสะดวกน้า^^
ชื่อ : อัลเทอร์(Alter) ฉายา : แอคเตอร์(Actor) เพศ : หญิง อายุ : 21 รูปร่างหน้าตา : ผมสีน้ำตาลสั้นทึมๆออกเทา ตาสีดำ(แต่ถ้าแสงเข้าเยอะๆจะกลายเป็นสีน้ำตาล) ความไม่สูงมาก(160cm)แต่เพราะตัวบางมองไกลๆเลยดูสูงกว่าความเป็นจริงนิดหน่อย ยิ่งมองก็ยิ่งแยกไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิง (ภาพประกอบ) https://lh4.googleusercontent.com/-...I/AAAAAAAAAjs/n12MtPKBBZU/s800/book01_020.jpg บุคลิกนิสัย : ไม่มีนิสัยเป็นของตัวเอง อาศัยสังเกตและจดจำจากคนรอบข้างแล้วจึงเลียนแบบ(แน่นอนว่าถ้าสูญเสียความจำไป บุคลิกแรกที่จะทำเมื่อรู้สึกตัวก็คือนิ่งสนิทแทบไม่เคลื่อนไหว) ไม่ใช่แค่บุคลิกท่าทาง แต่เป็นลักษณะนิสัยทั้งหมดรวมถึงแนวคิดด้วย สามารถเปลี่ยนบุคลิกที่จดจำเอาไว้ได้ตามสถานการณ์ สิ่งที่ชอบ : ตามต้นแบบ สิ่งที่เกลียด : ตามต้นแบบ สีที่ชอบ : ตามต้นแบบ ไอเท็มที่มี : แว่นตา ความสามารถพื้นฐาน : เมื่อมองคนผ่านแว่นตาแล้วจะ'มองเห็น'ข้อมูลของคนคนนั้นได้ทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นแนวคิด บุคลิกท่าทาง เอกลักษณ์ ความชอบ ทุกๆอย่าง ยกเว้นข้อมูลที่เป็นเรื่องราวเช่นประวัติ เป้าหมาย สิ่งที่คิดอยู่ และสามารถใช้ความสามารถพื้นฐานของคนที่มองเห็นผ่านแว่นเป็นคนล่าสุดได้ ซึ่งจะติดบุคลิกของคนคนนั้นมาด้วย (แต่เพราะไม่มีไอเทมของคนอื่น ถ้าเป็นความสามารถที่ต้องพึ่งพาไอเทมโดยตรงอย่างไอเทมที่ใช้เป็นอาวุธก็ต้องมีอะไรที่ใกล้เคียงกับต้นแบบมาใช้แทน เช่นถ้าไอเทมของคนที่ลอกความสามารถมาคือดาบ ก็หาแป๊บน้ำหรือท่อนเหล็กแถวๆนั้นเอา...) ความสามารถ : ถึงไม่ใส่แว่นก็เป็นคนที่ช่างสังเกตเกินปกติอยู่แล้ว สามารถอ่านลักษณะนิสัยและรูปแบบความคิดคร่าวๆของคนอื่นจากสีหน้าท่าทางภายนอก คำพูดคำจา พอที่จะสร้างเป็นบุคลิกขึ้นมาได้(นิสัยเลียนแบบเป็นมาตั้งแต่เดิม) อื่นๆ : - อนึ่ง ด้วยนิสัยที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ทำให้นอกจากการพิสูจน์ทางกายภาพแล้วไม่มีวิธีไหนที่จะสามารถตรวจสอบเพศของคนคนนี้ได้โดยสิ้นเชิง (ถ้าถามว่าเป็นชายหรือหญิงเจ้าตัวจะตอบตามต้นแบบเจ้าของนิสัยนั้นๆเลย)
ชื่อ : Klés (เคลส์ อ่านควบกล้ำนะครับ) ฉายา : Locker เพศ : ชาย อายุ : ประมาณ 20 ปี รูปร่างหน้าตา : ค่อนข้างผอมบาง รูปร่างหน้าตาค่อนไปทางเอเชีย สูง 172 ซม. ผิวขาว ผมยาวสีดำ มัดรวบแบบหลวมๆ พอให้ผมปรกๆลงมาบ้าง สวมแว่นสายตา อยู่ในชุดนศ. เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กางเกงแสล็กดำ ผูกเนคไทแบบหลวมๆ มีเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ แต่ตอนนี้ถอดผูกไว้ที่เอวแทน สวมสร้อยเงินที่มีจี้เป็นลูกกุญแจ บุคลิกนิสัย : ร่าเริง อารมณ์ดี แต่ติดโผงผางนิดๆ นักเลงหน่อยๆ พูดตรงไปตรงมา แต่จริงๆไม่มีอะไร ลึกๆแล้วค่อนข้างใจเย็น มีความเป็นผู้ใหญ่กว่าบุคลิกที่เห็น ไม่ชอบทำอะไรเสี่ยงๆ ดังนั้นก่อนจะลงมือทำอะไรบางอย่างจะคิดแล้วคิดอีก ไว้ใจคนยาก เมื่อเจอคนแปลกหน้าจะตั้งข้อระแวงจนดูเหมือนหาเรืื่อง แต่ถ้าสนิทสนมและไว้ใจจะคุยง่ายขึ้น เป็นคนที่พึ่งพาได้และชอบดูแลคนอื่น ยึดมั่นเรื่องมนุษยธรรม ไม่ยอมโกหก หลอกลวง หักหลัง หรือทำร้ายคนอื่น แต่ก็ไม่ยอมให้คนอื่นมาทำแบบนั้นกับตัวเองหรือคนที่ตัวเองให้ความสำคัญเหมือนกัน ชอบอยู่กับเพื่อนสนิท (Read) และเทคแคร์ Read เป็นพิเศษจนน่าสงสัย แต่จริงๆเป็นเพื่อนที่เจ้าตัวให้ความสำคัญมาก สิ่งที่ชอบ : หนังสือสารคดี, ฟุตบอล (ชอบดูบอลและเล่นฟุตบอล), ธรรมชาติ อากาศเย็นๆ, แมว, การได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนผองที่สนิทสนม สิ่งที่เกลียด : คนไม่มีเหตุผล, คนไม่มีมนุษยธรรม ไม่้เห็นใจผู้อื่น สีที่ชอบ : สีกรมท่า ไอเท็มที่มี : กุญแจ (เดิมเป็นกุญแจล็อคเกอร์ของตัวเอง) ความสามารถพื้นฐาน : เปิดล็อค และปิดล็อค วัตถุที่เปิดได้ทุกชนิด โดยไม่เกี่ยงว่าวัตถุนั้นจะมีรูกุญแจหรือไม่ ตัวอย่างเช่น ลิ้นชักโต๊ะ, กระเป๋า, ประตู, กล่องต่างๆ รวมถึงอุปกรณ์ไฟฟ้าทุกชนิด ทำให้มันเปิดปิด [Turn on/ off] ได้ทั้งสิ้น โดยไม่ต้องใช้พลังงาน ความสามารถ : - [Lock] ผนึกพลังงาน สิ่งของ ให้อยู่กับที่ๆต้องการได้ เช่น ผนึกลูกกระสุนไว้ในรังเพลิงให้ยิงออกมาไม่ได้, ผนึกพลังงานไฟ ลม หรือเสียงให้อยู่เฉพาะที่ใดที่หนึ่ง, ผนึกเป้าหมายให้หยุดอยู่กับที่, ผนึกเลือดให้หยุดไหล *ข้อจำกัด* lock ความสามารถคนอื่นไม่ได้ และเมื่อทำการผนึก จะต้องอยู่ควบคุมสิ่งนั้นด้วย (ผนึกทิ้งไว้แล้ววิ่งหนีหายไปเลยไม่ได้) - [Unlock] ปลดรหัส สิ่งที่ถูกซ่อนอยู่ที่คนทั่วไปมองเห็นไม่ได้ให้ปรากฏออกมา แม้สิ่งนั้นจะผ่านไปนานแล้วก็ตาม เช่น คราบเลือด เสียง ข้อความที่ถูกเขียนไว้แล้วลบเลือนไปแล้ว ข้อแม้คือต้องรู้ว่าพื้นที่นั้นๆมีอะไรซ่อนอยู่ก่อน ความสามารถทั้งหมดใช้ผ่านปลายนิ้ว ไม่ได้ใช้ผ่านกุญแจนะ อื่นๆ : - เป็นนักกีฬาฟุตบอล จึงมีทักษะร่างกายที่ดี พอสู้เอาตัวรอดได้ แต่ไม่ถึงขั้นเป็นนักสู้ที่เก่งกาจ - request เป็นเพื่อนสนิทกับ Read (tokichan) ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนปาท่องโก๋ ยอมให้ Read พัวพัน นอนหนุนตัก หยอกเล่น จนคนอื่นๆเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนกัน แต่จริงๆไม่มีอะไร - request รู้จักกับ Lire (kolonel) สาวน้อยที่จู่ๆก็มาเกาะพวกเขาแจ ทนสงสารไม่ได้เลยต้องลากมาด้วย (ตามใจ Read ด้วยแหละ)
น่าสนใจดีนะคะ เรื่องแนวนี้เนี่ย (ตกลงเขียนเอาชีวิตรอดในโรงเรียนจริงๆ ตามที่ถามในกระทู้ก่อนซะด้วยซิ) เอาเป็นว่า ลองสมัครด้วยละกัน (ครั้งแรก 555+ โดนชวนผ่านๆกันมา) ชื่อ : เลอียร์ (Lire) ฉายา : บุ๊คเวิร์ม (Bookworm - หนอนหนังสือ) แต่ด้วยความขี้กลัวของเธอ จึงถูกเรียกแค่ เวิร์ม หรือ ยัยหนอน แทน เพศ : หญิง อายุ : 10 รูปร่างหน้าตา : เด็กสาวผมสีดำยาว มัดรวบเป็นเปียเดี่ยวอยู่ข้างหลัง นัยน์ตาสีเขียวจางๆ หน้าตาจืดๆ ตัวเล็ก ใส่ชุดนักเรียนแบบประมาณ >>นี้<< น่ะ บุคลิกนิสัย : เป็นคนเงียบ เหงียมๆ ขี้กลัว แต่พอเรียก "ตัวละคร" ออกมาจากในหนังสือแล้วจะเปลี่ยนเป็นคนละคนทันที สิ่งที่ชอบ : หนังสือทุกแบบ สิ่งที่เกลียด : ความกดดัน สีที่ชอบ : เทา ไอเท็มที่มี : หนังสือนิทาน ความ สามารถพื้นฐาน : เรียก "ตัวละคร" ออกมาจากหนังสือนิทาน ไว้ใช้ต่อสู้แทนตัวเอง (คล้ายๆแสตนด์ในเรื่องโจโจ้) นิสัยจะแปรผันตามตัวละครที่เรียกมา เช่น "อัศวิน" จะเป็นคนวางท่า พูดจากมีพิธีรีตอง กล้าหาญ "แม่มด" จะกลายเป็นคนช่างคิด ฉลาด มีเล่ห์เหลี่ยม ใช้กลยุทธในการต่อสู้ "มนุษย์หมาป่า" จะกลายเป็นคนกระโชกโฮกฮาก ต่อสู้อย่างดุเดือด มีแรงมหาศาล หนึ่งตัวเรียกได้แค่สามสิบนาที ใช้เวลากว่าจะเรียกได้อีกครั้งคือหนึ่งชั่วโมง ความสามารถ : เห็น "รูปภาพ" ในหนังสือนิทาน (เป็นลายเส้นเหมือนเด็กวาดด้วยสีเทียน) เกี่ยวกับลายละเอียดของพื้นที่ในรัศมี 3 เมตรรอบด้าน เรียก "ตัวละคร" ออกมาจากนิสัยใต้สำนึกของผู้อื่นออกมาได้เป็นกรณีพิเศษยามจวนตัว (กลัวสุดขีด) อื่นๆ : เป็นคนค่อนข้างอ่อนแอ ต้องคอยเกาะติดกับคนอื่นตลอด Request ด้วยว่าอยากให้เกาะติดกับ Klés ของ swanton แล้วก็ Reed ของ tokichan ค่ะ (ฮา) ที่เหลือ คนเขียนจะทำอะไรก็ตามสบาย...ฮะๆๆๆๆ
ใบสมัคร ชื่อ : เซเว่น ฉายา : cobra 7 เพศ :ชาย อายุ : 20 รูปร่างหน้าตา : แบบนี้เลยนะครับ บุคลิกนิสัย : เงียบๆไม่พูดจาอะไรเลยยยย แต่เวลามีสถานการณ์คับขันอะไรก็จะค่อยช่วยแก้ปัญหาได้ทันท่วงทีตลอด แต่จะแอบทำแบบเงียบๆ ดูเหมือนไม่คิดอะไรแต่จริงๆแล้วแอบคิดแอบฟังตลอดเวลา นิสัยแอบดีมาก เป็นคนมีความเสียสละและทำเพื่อคนอื่นตลอด แต่เสียอยู่อย่างเดียวคือไม่ชอบแสดงออกให้ใครรู้ว่าคิดอะไรอยุ่กันแน่.. สิ่งที่ชอบ :ไม่มีใครรู้ สิ่งที่เกลียด :ไม่มีใครรู้อีกเช่นเดียวกัน สีที่ชอบ :น่าจะสีดำนะ? ไอเท็มที่มี :หน้ากากแบบตามรูปน่ะครับ ความสามารถพื้นฐาน : ช่วยป้องกันอาการผิดปกติทุกชนิดที่เกิดจากความสามารถพิเศษ หรือไอเท็มที่ส่งผลต่อร่างกาย ความสามารถ : commando สามารถใช้ทักษะของหน่วยคอมมานโดในการจู่โจมและถอยหนีได้ อื่นๆ : ของแบบเป็นตัวละครที่เงียบๆแต่ดูมีพลังในเวลาที่คับขันในเรื่องน่ะครับ ปล. ไม่ต้องแปลกใจที่ไม่มีประวัติ เพราะตัวละครจำอะไรกันไม่ได้อยู่แล้วนี่ >_< ปล2. หลังจากกรอกใบสมัครส่งเรียบร้อยและแน่ใจแล้วว่าจะไม่แก้ไขอะไรอีก ขอให้ส่งใบสมัครมาทาง pm อีกครั้งด้วย เพื่อความสะดวกในการค้นข้อมูลมาอ่านตอนแต่งฮะ รบกวนด้วยนะครับ
ชื่อ : มูน (Moon) ฉายา : ปิแอโร่ (Pierrot) เพศ : ชาย อายุ : 17 ปี รูปร่างหน้าตา : http://i1113.photobucket.com/albums/k517/tazokare/img021.jpg ที่มัดผมเป็นเนคไทแดงเขียว เสื้อโค้ตสีดำ สเวตเตอร์ด้านในสีน้ำตาลเปลือกไม้ เสื้อเชิ้ตข้างในอีกทีมีสีขาว ผมสีบลอนด์น้ำตาล ดวงตาสีดำน้ำตาล บุคลิกนิสัย : เป็นคนที่ยิ้มอ่อนโยนให้กับผู้อื่นตลอดเวลา เพราะความจริงเปนคนเก็บกด อมความทุกข์ทุกอย่างไว้แค่ภายในใจเท่านั้น หากมีคนคุยก็จะคุยได้ปกติ แต่ถ้าไม่มีใครพูดก็เงียบ ไม่มีความคิดจะไปปฏิสัมพันธ์กับใคร ชอบที่จะอยู่อย่างสงบ แต่ลึกๆก็อยากให้มีใครมาเข้าใจบ้าง ไม่เกลียดใครง่ายแต่หากตั้งตัวเกลียดใครก็จะเกลียดจริงๆ สิ่งที่ชอบ : ความสงบ เพื่อนที่จะเข้าใจ แมว กลางคืน สิ่งที่เกลียด : น้ำตา แสงแดดจ้า หักหลัง สีที่ชอบ : สีดวงจันทร์นวล ไอเท็มที่มี : หน้ากากตัวตลก ความสามารถพื้นฐาน : เพิ่มศักยภาพทางกายในระดับที่ควรจมีแต่ผู้มีอาชีพเป็นตัวตลก เช่น การทรงตัว ความไวของแขนขา การตีลังกา ความสามารถ : - การหลอกลวงตัวตนกับผู้อื่น : ทำให้ตัวตนดูไร้พิษสง จนถึงหลอกว่าตัวตนไม่ได้อยู่ที่นั่น - ไม่สามารถลบเสียง และตัวตนไม่ได้หายไป แค่หลอกเท่านั้น - การสมมติขึ้นกับสิ่งที่เป็นวัตถุ(ไร้ชีวิต)ซึ่งถือหรือจับต้องอยู่ว่าเป็นสิ่งอื่น เช่น ท่อพลาสติกยาว ก็ใช้"คำพูด"ที่พูดผ่านหน้ากากเพื่อสมมติจนเห็นเป็นท่อเหล็กยาวแทนได้ โดยวัตถุแต่เดิมจะยังมีคุณสมบัติของพลาสติกเช่นเดิม แต่หากผู้พบเห็นนั้นๆเชื่อว่ามันคือเหล็กจริงๆ คุณสมบัติของท่อนั้นจะเป็นเหล็กชั่วคราวแค่เฉพาะกับบุคคลที่เชื่อนั้น เงื่อนไขการสมมติคือของต้องมีสถานะเดียวกันและรูปร่างคล้ายคลึงกัน อื่นๆ : - ไม่ได้เป็นคนมีแรงเท่าไหร่ถ้าไม่ใช้ไอเทม - ใช้ไอเทมโดยการสวมหน้ากาก - พวกปีศาจจะอยู่ในข่ายที่รับรู้ว่าเชื่อค่ะ
ใบสมัคร ชื่อ : Jinx ฉายา : Doom Bringer เพศ : ชาย อายุ : 10 รูปร่างหน้าตา : ผมสั้นสีขาว ตาสีน้ำทะเล ตามตัวมีแต่รอยแผลเป็น บุคลิกนิสัย : สันโดษ ขี้อาย พูดคุยเสียงเบาจะเกือบเป็นกระซิบ ถามคำตอบคำ ชอบคุยกับตุ๊กตามากกว่าคุยกับคน สิ่งที่ชอบ : ตุ๊กตาม็อกยัดนุ่น คนชอบตุ๊กตา คนใจดี สิ่งที่เกลียด : คนที่เกลียดตุ๊กตา คนใจร้าย สิ่งน่ากลัว สีที่ชอบ : ขาว ฟ้า ดำ ไอเท็มที่มี : ตุ๊กตาม็อกยัดนุ่น ความสามารถพื้นฐาน : ทำให้สิ่งที่"คุณม็อก" ชอบหรือเกลียด จะต้องโชคดีหรือร้ายตามระดับความชอบ/เกลียด แต่ว่านอกจากคุณม็อกกับนีดเดิ้ลแล้ว จิงซ์ยังไม่เคยเรียนรู้ที่จะชอบใครนี่สิ ที่สำคัญ ตัวเขาเองก็ถูกตราหน้าว่าเป็นตัวซวยไปซะแล้ว ความสามารถ : เซนส์ดี ทำอาหารเก่ง เป็นเลิศในด้านการทรงตัวและการปีนป่าย ซึ่งดูเหมือนว่าจะแลกมากับแผลเป็นทั่วร่าง อื่นๆ : นอกจากคุณม็อกแล้ว ก็มีนีดเดิ้ลนี่แหละที่ดีต่อจิงซ์
ชื่อ : Rook ฉายา : Clock Work เพศ : ชาย อายุ : 20 รูปร่างหน้าตา : นักศึกษาปี 2 ใส่แว่นหนาเตอะพร้อมทรงผมกะลาครอบผิดยุคสมัย บุคลิกนิสัย : ไอ้บ้านาฬิกาทุกฟันเฟือง เป็นคนที่ละเอียดอ่อนกับรายละเอียดแต่ไม่ใช่กับเวลา หมอนี่เป็นโอตากุนาฬิกาแบบชนิดถอนตัวไม่ขึ้น สิ่งที่ชอบ : แน่นอน นาฬิกา สิ่งที่เกลียด : การรักษาเวลา (แล้วเอ็งจะมีนาฬิกาทำไมฟระ .....) สีที่ชอบ : ไม่มี ไอเท็มที่มี : นาฬิกาข้อมือแบบหน้าปัดใหญ่ และสามารถเรียกอะไหล่ของนาฬิกาหลากชนิดออกมาได้ สายความสามารถ : (แล้วแต่คนเขียนเรื่อง) ความสามารถพื้นฐาน : แม้จะเป็นโอตากุนาฬิกาแต่ก็มีความเข้าใจในเรื่องฟันเฟืองต่างๆเป็นอย่างดี สามารถเข้าใจระบบกลไกต่างๆได้ในระยะเวลาอันสั้น ความสามารถ : พิเศษ สามารถใช้อะไหล่ต่างๆของนาฬิกาเป็นอาวุธได้อย่างน่าทึ่ง Beat First - ใช้ลูกตุ้มนาฬิกาฟาด Beat Third - ใช้เข็มนาฬิกาขนาดยักษ์แทนดาบ Beat Six - ใช้เฟืองนาฬิกาขนาดใหญ่ เป็นอาวุธ Beat Nine - เรียกโซ่ออกมาตรึงศัตรูได้ อื่นๆ : คำพูดติดปาก/สโลแกน " ชั้นน่ะไม่มีเวลาให้แกหรอกนะ " เชิญซาลแก้ไขตามสะดวกเลยน่อ
ชื่อ : ยาเรฟ ฉายา : มายา (Maya) เพศ : ชาย อายุ : 13 ปี รูปร่างหน้าตา : ผิวขาวซีดดูขี้โรค ดวงตาสีแดงดังทับทิมผมสีดำยาวประบ่าหยิกปลายนิดๆ หน้าสวยค่อนไปทางไร้ความรู้สึก บุคลิกนิสัย : ทำหน้านิ่งยิ้มๆไปวันๆ ดูอ่อนแอขี้โรคอย่างร้ายกาจ แต่สมองไวฉลาดเป็นกรด และเบื้องหลังแววตาสีแดงซื่อๆนั้น กลับฉายแววราวสัตว์ป่าไว้บางๆในบางครั้งที่เจ้าของอารมณ์ไม่ดี คาดเดายาก สิ่งที่ชอบ : ความมืด ดนตรี สิ่งที่เกลียด : เสียงดัง สีที่ชอบ : สีแดงเลือดนก ไอเท็มที่มี : ปากกาขนขนกสีขาว (กินเลือดแล้วจะมีสีแดง) ความสามารถพื้นฐาน : เขียน/วาดรูป ได้ตามคำบอกและจิตของเจ้าของ โดยไม่จำเป็นต้องมีแบบ ความสามารถ : ปากกาขนนกสีขาวที่ถ้าได้จิ้มเลือดของใครเข้าสักหยด จะสามารถบงการเจ้าของเลือดนั้นได้เป็นเวลาอย่างต่ำหนึ่งชั่วโมง ขึ้นอยู่กับปริมาณเลือดที่ได้กินเข้าไป และจะเปลี่ยนสีจากขาวเป็นแดง อื่นๆ : ปากกาจุ่มเลือดสามารถวาดได้ทุกที่ ในอากาศ บนผิวหนังเจ้าของ และไม่มีผลต่อเจ้าของ ถ้าปากกาได้เลือดเจ้าของปากกาจะสามารถต่อสู้ได้เอง
ใบสมัคร ชื่อ : โนเอล (Noel หมายถึง เทศกาลคริสต์มาส, เพลงคริสต์มาส) ฉายา : Packer เพศ : หญิง อายุ : 10-14 รูปร่างหน้าตา : เด็กผู้หญิงตัวเล็กผมขาวตาสีแดงไว้ผมทรงหางม้าใส่แว่นสายตาทรงกลม สวมชุดซานต้าหญิงสำหรับเด็ก บุคลิกนิสัย : ทำตัวสุขุมตลอดเวลา แต่ที่จริงขี้กลัว(ประเภทใจดีสู้เสือ) พูดเก่งเฉพาะเรื่องที่ตัวเองมีความรู้ ถ้าไม่รู้จะพูดให้น้อยที่สุด (มั้งคะ,ใช่ค่ะ ฯลฯ) สามารถอดทนต่อความกลัวเกลียด,กลัวได้ระดับหนึ่ง(และมีนิสัยเก็บกดด้วย) แต่ถ้ากลัวมากๆจะไม่ร้องอะไรทั้งนั้นแต่จะวิ่งหนีไปเลยโดยไม่สนใจอย่างอื่น นอกจากนี้ถ้ากลัวถึงขีดสุดหรือเครียดหรือกดดันมากๆ จะสติแตกกลายเป็นคนไม่คิดหน้าคิดหลัง ทำเรื่องที่ปรกติไม่กล้าทำได้ ลุยแหลกเหมือนเด็กผู้ชายที่ไม่คิดอะไรเลย แต่พออารมณ์เย็นลงก็จะกลับเป็นปกติ แล้วก็พึมพำเป็นระยะๆว่า"ดูสิ เราทำได้ๆ" สิ่งที่ชอบ : ชุดซานต้า สิ่งที่เกลียด : แมลงแทบทุกชนิด สีที่ชอบ : ขาว,แดง ไอเท็มที่มี : ถุงใส่ของขวัญสีขาวขนาดประมาณกระเป๋านักเรียนประถม ความสามารถพื้นฐาน : ในถุงจะเป็นเหมือนอีกมิติหนึ่งได้โดยที่ของอยู่ในถุงจะมีขนาด/น้ำหนักลดลง โดยเมื่อใส่ไปเต็มที่จะหนักไม่เกิน5กก. (แต่ยังบรรทุกไปได้จำกัดอยู่ ประมาณเท่าตู้เก็บของใบใหญ่ๆเมื่อเทียบเป็นขนาด/น้ำหนักตามปกติ และเก็บได้เฉพาะสิ่งที่ไม่มีชีวิต รวมไปถึง"สิ่งที่เคยมีชีวิตด้วย") ถ้าถุงมีรอยขาด ถุงจะสมานกันเองแต่จะทำให้ถุงมีขนาดเล็กลงเรื่อยๆด้วยตามขนาดรอยขาด ความสามารถ : ความสามารถต่อไปนี้จะทำงานเมื่อร่างกายโนเอลสัมผัสถุงอยู่เท่านั้น และคนอื่นก็สามารถทำได้แต่ส่วนหนึ่งของร่างต้องสัมผัสกับร่างกายของโนเอลตอนที่ล้วงมือเข้าไปในถุง -สามารถหยิบของที่ต้องการ(ที่เคยใส่ในถุง)ออกมาได้ทันทีโดยนึกถึงของสิ่งนั้นแล้วใส่มือเข้าไป มือจะสัมผัสของชิ้นนั้นเป็นอย่างแรกเสมอ ถ้าไม่นึกอะไรเลยก็ต้องควานหาของเอาเอง -ของที่สัมผัสบริเวณปากถุงจะมีขนาดเล็กลงภายใน3วินาที และของที่เอาออกจากถุงก็จะขยายขึ้นใน3วินาทีเช่นกัน สามารถประยุกต์ใช้โดยการหยิบของออกมาจากถุงแล้วปาอย่างรวดเร็ว ทำให้เด็กตัวเล็กๆอย่างเธอสามารถปาของขนาดใหญ่ได้ด้วยความเร็วสูงกว่าปกติ (มีการใส่ก้อนหิน,วัตถุขนาดใหญ่และมีน้ำหนักมากไว้จำนวนหนึ่งเพื่อการนี้เสมอ) อื่นๆ : คิดไว้ประมาณว่า"เด็กที่มีความหลังฝังใจในวันX-Mas" เลยใส่ชุดซานต้ามาเลย ผมสีขาวกับตาสีแดงก็เป็นเพราะความหลังฝังใจที่ว่าด้วย (ประมาณเคยโดนทำร้ายจนเกิดปรกติกับร่างกายทำให้สีผม,สีตาเปลี่ยน และทำให้มีปัญหาด้านสายตาด้วย) นอกจากนี้ยังคิดเผื่อไว้รับบทโหดๆอย่าง "เก็บศพ,สิ่งของของคนที่ตายไปก่อนแล้ว" หรือโหดๆอย่าง "ถึงโนเอลจะตาย แต่ถุงของขวัญก็ยังใช้ได้โดยการเอามือของโนเอลมามัดไว้กับถุง" อะไรทำนองนี้ด้วย ส่วนเรื่องที่กลัวมากๆแล้วจะสติแตก กลายเป็นโหมดบ้าพลังก็มาจากมุขเล่นคำ Noel เป็น Leon จากเด็กน้อยกลายเป็นสิงโตที่ไม่กลัวใคร ซึ่งก็มีผลมาจากความหลังฝังใจที่ว่าด้วยเช่นกัน (คิดไว้คร่าวๆคือเด็กที่ถูก(เติมอะไรก็ได้ที่คิดว่าโหดร้าย)ในวันX-Mas) ปล. พอมานั่งอ่านอื่นๆของตัวเองแล้ว รู้สึกว่าตัวเองโหดร้ายกับเด็กชิบเป๋ง OTL ปล.2 ที่จริงสีผมกับสีตาและแว่นมันมาจากรสนิยมส่วนตัวอ่ะนะ
ขอแจ้งข่าวก่อนนะฮะ เนื่องจากมีปัญหาทางบ้านซึ่งคงทำให้ผมไม่มีสมาธิแต่งฟิคอีกนานคงจะต้องขอเว้นระยะแต่งจากช่วงนี้ไปก่อน คิดว่าคงนานมากอยู่แต่หลังจากเคลียร์ปัญหาได้เมื่อไหร่จะกลับมาแต่งต่อฮะ
