ตอนที่ 14 ครึ่งแรก ตอนที่ 14 ครึ่งหลัง รู้สึกว่า บทสนทนา มันเขียนยากกว่าบทบรรยายอีก ==" โดยเฉพาะเวลาที่ตัวละคร ไม่ได้มีนิสัยสนุกสนานเป็นการส่วนตัว
ส่วนตัวว่ามุกของจอร์เจียก็โอเคนะ เควสต์ตอนแรกดูชวนให้สับสนแต่พอถึงช่วงท้ายเริ่มปะติดปะต่อเป็นเรื่องราวดีเหมือนกัน >_<
อยากจะสารภาพว่า ครึ่งแรก ออกแนวเขียนมั่ว แต่ละอย่างที่ใส่ไป ไม่รู้อะไรดลใจตอนนั้น เลยมาเป็นภาระกับไอ้เจ้าครึ่งหลัง 5555+ กว่าจะผูกเรื่องเข้าหากันได้
^ โดดรับกำลังใจ(L) ตอนที่ 15 ไข่..? (ครึ่งแรก) ตอนที่ 15 ไข่..? (ครึ่งหลัง) บทต่อไปคงจะค่อยๆ หมดช่วง introduction ^^ แล้วได้เปิดประเด็นหลักที่ต้องอดใจอยากเล่นมานาน ก่อนแต่งไม่เคยคิดเลยว่ากำลังเขียนเรื่องที่มีช่วง intro ซะยาวเว่อร์ขนาดนี้
ส่วนตัวชอบฟิคออนไลน์แบบค่อยๆเป็นไปแบบนี้มากกว่า เหมือนความรู้สึกตอนที่เล่นใหม่ๆ ทุกอย่างมหัสจรรย์ไปหมด สเตตัสก็อัพมั่ว (HA HA)
ชอบเรื่องนี้ตรงที่บรรยากาศกับความสัมพันธ์ระหว่างข้างนอกกับข้างในเกมชัดเจนดีนี่ล่ะ >_< ปล. แต่ตอนสู้ปกป้องไข่นี่รู้สึกว่าฉากต่อสู้จะใช้สำนวนเชิงอธิบายมากไปหน่อย เลยไม่ค่อยทำให้รู้สึกตื่นเต้นตามสถานการณ์เท่าไหร่น่ะฮะ
Endorphinlism ส่วนใหญ่ก็เอามาจากการเล่นเกมส์ครั้งแรกกับจินตนาการประหลาดๆ ในสมัยนั้น ทุกอย่างเพี้ยนๆ ที่นางเอกทำ ผมก็เคยทั้งทำ+คิดว่าจะทำมาล่วงหน้าหมดแล้ว 5555+ ซาล ตอบซาลในเด็กดีไปแล้ว แยกมาตอบที่ AF อีกข้อ เพราะจะนินทา pride online 555+ เรื่องความสัมพันธ์ในเกมส์นอกเกมส์ ผมได้ตัวอย่างมาจาก pride เลย ฉากในเกมส์ของไพรด์มันส์มาก ฉากนอกเกมส์ แรกๆ ก็อ่านนะ แต่หลังๆ เปิดข้ามไปถึงหน้าที่มันกลับเข้าเกมส์อีกครั้งดีกว่า - -" ฉากนอกเกมส์มันมีแต่บทจีบแฟนตัวเอง คุยเล่นกับเพื่อน พักผ่อน ยาวนานหลายตอน แต่เนื้อเรื่องย่ำอยู่กับที่ เพราะไม่เห็นมันทำอะไรกันเลย ก็เลยได้ข้อคิดมาว่าถ้าต้องเขียนฉากนอกเกมส์ยาวๆ สักสิบหน้าขึ้นไป จะต้องเอาเรื่องในเกมส์ไปมีเอี่ยวด้วย
ที่รู้สึกว่านอกเกมในเกมมันเกี่ยวพันกันอยู่คงเพราะงี้ด้วยล่ะมั้ง มันทำให้การเดินเรื่องของตัวละครไม่จมไปกับการอยู่แต่ในเกมดี ได้เห็นตัวละครใช้ชีวิตปกติไปด้วยแล้วก็ได้เห็นการเดินหน้าของเหตุการณ์ที่เกี่ยวพันกับเกมโดยผ่านมุมมองภายนอกเกมไปด้วย ปล. Pride หลังๆเป็นงั้นสินะฉากนอกเกม พอดีภาคแรกมันยังไม่ค่อยเท่าไหร่แล้วผมก็อ่านแค่ภาคนั้นซะด้วยสิ แต่ช่วงแรกๆก็แอบหมั่นไส้นิดหน่อย กับสาวที่แอบชอบดันทำตัวเหมือนคนปกติ แต่พอเป็นสาวๆคนอื่นล่ะกะล่อนนักเชียว >_<"
ผมอ่านประมาณหกเล่ม แต่เล่ม5-6 พระเอกไปอยู่ไหนไม่รู้ สงครามมันกระจายบทเยอะเกินไป มันสลับตัวเดินเรื่องไปที่หลายๆ ตัวละคร แต่ละตัวผมก็ไม่ได้ชอบเลยเปิดข้ามเพื่ออ่านเฉพาะหน้าที่มีพระเอกโผล่จนอ่านไม่รู้เรื่อง 55555555+ รู้สึกว่าฉากนอกเกมส์ไพรด์ก็แนวๆ คุยเล่นอย่างเดียวแต่แรกแล้ว ปกติมันจะสั้นๆ ไม่กี่หน้าเลยไม่ทันได้รู้สึกอะไรมาก พออ่านได้ หลังๆ มันลากยาวไปทีละสามสี่ตอนแล้วถี่ขึ้น ผมคิดว่าเปิดข้ามง่ายกว่านั่งอ่าน 555+ เล่ม 7 ยังซื้ออยู่นะ แต่เลิกอ่านเลย พล็อตมันประหลาดเกินไปแล้ว พระเอกอยู่นอกเกมส์ออนไลน์แล้วซ่อนตัวจากองค์กรลับ.. เพื่ออะไรก็ไม่รู้เพราะปิดตั้งแต่อ่านได้ไม่กี่ตอน- -"
ตอนที่ 17 หัวหน้าสมาพันธ์ (ครึ่งแรก) ตอนที่ 17 หัวหน้าสมาพันธ์ (ครึ่งหลัง) ขอความเห็นหน่อยครับ ตอนนี้กำลังคิดชื่อใหม่ๆ ชื่อ Extra Sense สัมผัสโลกไร้ขอบเขต เป็นไงบ้าง? ชื่อภาษาอังกฤษอื่นที่คิดไว้ก็... Unlimited Touch Touch The World Parallel Touch
พอลง Dek-D มันรู้สึกเหมือนต้องไปแข่งกะเวลา -[]-" แต่พอเร่งมากๆ มันก็ออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะ ถ้าแต่งจบแล้ว กะจะไล่แก้ใหม่ตั้งแต่ต้นยันจบ
อ่านถึงตอนล่าสุดบวกกับคำใบ้ที่ให้มาในตอนก่อนหน้ารู้สึกว่าพอจะเดาเป้าหมายของพวกเกราะแดงออกละ ถ้าเดาถูกจริงๆพวกเกราะแดงเองก็เป็นแค่ฉากหน้าที่มีคนบงการอีกต่อเองล่ะมั้งเนี่ย
ตอนที่ 19 ปลายทางนั้นคือ... #ซาล อ่านเม้นท์ซาลแล้วไม่รู้จะตอบไงดีไม่ให้สปอย เอาเป็นว่ายังคิดอยู่เลยว่าจะใบ้เร็วเกินไปมั้ย 555+ #endo จะบอกว่าเป็นลุงซานต้าใช่มั้ย 555+
