อยากให้เธอตั้งใจอ่านนะ สำหรับเธออาจจะเป็นเรื่องไร้สาระแต่สำหรับเรามันคือทุกอย่าง คนที่เรารัก อาจดูไม่ดีพอในสายตาคนอื่น แม้แต่เราเองบางทีก็ยังมองเห็นถึงความไม่ได้เรื่องของเขา ฉันเจอมัน ความไม่ได้เรื่องนะ ในตัวคนที่ฉันรักและฉันก็หลงคิดว่า ตัวเองดีเด่นซะเหลือเกิน ฉัน..จะเปลี่ยนเขาให้ได้ ฉัน...จะทำให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองในทางที่ดีขึ้น และฉัน...ก็ทำไม่สำเร็จ.....เขา..ก็ยังเป็นเขาคนเดิม แต่ฉันกลับต้องมาทุกข์ใจ...ที่เขายังเป็นเหมือนเดิม ฉันเคยโกรธเขา...แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่รู้จะโกรธเขาไปทำไม ฉันต่างหาก...ที่ไม่มองตัวเอง...ฉันไม่ได้วิเศษวิโสมาจากไหนจู่ๆก็โผล่พรวดจะมาเปลี่ยนชีวิตคน..ฉันมันบ้า ไม่มีใครเปลี่ยนชีวิตใครได้..นอกจาก เขาจะเปลี่ยนตัวเอง ฉันต่างหากที่ควรจะคิดให้ได้ว่า ...ฉันจะยังรักเขาได้ไหม..ถ้าหากเขายังเป้นตัวเขาอยู่อย่างนี้ ถ้าฉันรับได้มันก็แฮปปี้เอ็นดิงส์ แต่ถ้าฉันยังทุกข์ ยังรับไม่ได้ ฉันต่างหากที่ควรเป็นฝ่ายไป.... นั่นคือความคิดของฉันในอดีต...ในวันนี้สิ่งที่ฉันคิดคืออะไรรู้มั้ย ฉันอยากจะบอกทุกคนว่า....ฉันรักเขา ... รักผู้ชายคนนี้ แม้ว่าเขาอาจจะเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง ในสายตาของใครๆ ...แต่สำหรับฉัน เขาเป็นผู้ชายที่ดีทีสุดที่ฉันเคยเจอ ฉันยอมรับ.....ฉันเคยท้อ...เคยหมดหวัง การกระทำที่ตัวเขาเองอาจไม่รู้ว่า....เขาทำให้ฉันเจ็บ เขาไม่ผิดหลอก...ฉันต่างหากที่ผิด..ผิดที่เอามันเก็บมาคิด ฉันยอมรับว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงหวาน...แต่ตรงข้าม ฉัน...ผู้หญิงปากดี...เอาแต่ใจตัวเอง...ขี้งอน..ขี้โมโห ฉันต่างหาก...ที่ไม่คู่ควรกับความรักที่เขามีให้ บางทีฉันก็ประชดประชัน...ฉันหวังว่าเขาจะรู้ว่าฉันต้องการอะไร ตรงกันข้าม..เขาซื่อเกินกว่าจะรู้..แล้วฉันก็โมโหใส่เขาอีก ฉันอยากพูดว่า..ขอโทษ..แต่ทิฐิของฉันสูงเกินกว่าที่ฉันจะยอมหันกลับมา ฉัน...ถลำลึก..ฉันขอเลิกกับเขา..ทั้งๆที่ฉันปวดร้าว เขาชื่อ..เขาไม่รู้..เขาร้องไห้...ฉันเองก็เจ็บ...ไม่ใช่ใครเลย ฉัน..ฉันทำร้ายตัวเอง ..ทำร้ายคนที่ฉันรัก ฉันร้องไห้..ฉันอยากกอดเขาแล้วพูดว่า...ขอโทษ แต่ฉันทำไม่ได้...ฉันสัญญากับตัวเองหลายครั้ง. ฉัน..จะไม่เอาทิฐิมาทำให้ฉันและคนที่ฉันรักต้องเจ็บอีก แต่ฉันทำไม่ได้..ฉันผิดสัญญากับตัวเอง ทุกครั้งที่ฉันทำร้ายเขา ฉัน...ไม่เคยให้อภัยตัวเอง..และจะไม่มีวันให้อภัย ฉันเคยบอกเขาเรื่องนี้..เขายิ้ม เขาให้อภัย แต่ในใจฉันกลับร้องไห้ ยิ่งเขาไม่ว่า..ฉันยิ่งอยากร้องไห้ เขาดีกับฉันเสมอ..แล้วฉันละเคยทำอะไรบ้าง..นอกจากจะทำให้เขาไม่สบายใจ ฉันเป็นห่วงเขาในเรื่องที่เขาว่าไร้สาระ...ฉันรู้ว่าเขาอาจจะรำคาญ แต่นั่นมันก็เป็นความหวังดีของฉัน ฉันไม่หวังว่าเขาจะเชื่อฉัน..แต่แค่ขอให้ฉันได้ห่วงเขา ขอแค่นั้น...แค่ขอให้เขารู้ว่าฉันหวังดีจิงๆ ยิ่งตอนนี้เขากับฉัน..มีเวลาให้กันไม่มากนัก ฉันยอมรับ ฉันกลัว กลัวว่าใครจะมาแย่งเขาไป..ฉันภาวนาขออย่าให้เขาปันใจ ฉันรู้...ฉันเห็นแก่ตัว...แต่แค่เรื่องนี้เท่านั้น แค่เรื่องนี้ที่ฉันยอมให้ไม่ได้ เขาน้อยใจหาว่าฉันไม่ไว้ใจเขา...ฉันอยากบอกเขาว่ามันไม่ใช่ ฉันเพียงแต่กลัวเท่านั้น ฉันไว้ใจเขาเสมอ มันก็แค่ความกลัวของผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันบอกตัวเองว่า .. อย่ากลัว....ไม่เป็นไร ฉันพยายามและยังพยายามอยู่ตลอด.. ฉันเคยคิดว่าฉันอยู่ได้ถ้าไม่มีเขา ฉันพยายามตัดการติดต่อ ฉันตัดสายทิ้งเมื่อเขาโทรหา..แต่ในที่สุดฉันก็ยอมแพ้ ฉันแพ้..แพ้หัวใจตัวเอง พยายามต่อต้านแค่ไหน แต่ฉันก็ยังแพ้อยู่ดี ฉันหวัง.....ให้เขาอภัยให้ฉันในสิ่งที่ฉันทำ ฉันหวัง.....ว่าเขาจะไม่เบื่อฉัน ฉันหวัง.....ว่าเขาจะรักฉันตลอดไป และสุดท้าย...แม้มันจะดูเหมือนการเห็นแก่ตัว แต่ฉันขอเถอะ....ช่วยฟังความเอาแต่ใจของฉันซักนิด ได้โปรดรักฉัน อยู่กับฉันตลอดไปด้วยเถอะ แต่ถ้าเธอหมดรักฉันแล้ว เธอไม่เหลือเยื่อใยให้ฉันแล้ว ก็บอกฉันเถอะอย่าทำเมินเฉยใส่ฉัน ความรักของฉัน..ฉันต้องต้องได้ทุกอย่างจากเธอ แต่ถ้าเธอให้หัวใจฉันไม่ได้ก็บอกเถอะฉันจะปล่อยเธอไป ความรักของฉัน.. ฉันต้องได้ทั้งร่างกายและหัวใจของเธอ เรื่องก็คือ ผมกับแฟนทะเลาะกันบ่อยมากๆในช่วงหลังๆที่ผ่านมา สาเหตุหลักๆก็เกิดจากการที่เราอยู่ไกลกัน เรียนคนละที่ ไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เมื่อวานเธอส่งข้อความเหล่านี้มาให้ผมอ่าน ซึ้งกินใจดีครับ เล่นซะผมร้องไห้ ก็เลยอยากแบ่งปันเรื่องราวดีๆให้ทุกคนได้รู้ ให้เป็นเครื่องเตือนใจสำหรับคนที่อยู่ไกลแฟนด้วยครับ ใครมีแฟนก็ขอให้รักแฟนให้มากๆนะครับ T T
ประคับประคองกันไว้ดีๆ ชักชวนกันทำในสิ่งที่ถูกที่ควร ที่มั่นคงต่อการคบหากันต่อๆไป ในอนาคตนะครับ ^^ ชวนกันบริจาคทาน จะเป็นทรัพย์สิน หรือแรงงาน หรือความรู้ให้กับผู้ยากไร้ ผู้ด้อยโอกาส เป็นครั้งเป็นคราว ชวนกันเรียน ชวนกันสร้างอนาคต บันเทิงไปพร้อมๆกัน และแบ่งเบาเรื่องทุกข์ซึ่งกันและกัน ชวนกันไปทำสิ่งดีๆ ในทางโลก และตามความเชื่อที่ทั้ง 2 คนเชื่อเหมือนๆ กัน แล้วจะได้คบกันยืดๆ ครับ ส่วนประเด็นอื่นๆ เสนอให้ ปรึกษา พี่โซนิคสุดหล่อ ดูรายชื่อ และ contact point ได้ที่ หมวด Admin/Staff ด้านบน ซ้ายๆ ครับผม ครับ ~ คนนี้ระดับ Guru ~ ครับผม
....... ต่งคนต่างมุมมองก็ว่างั้น ผมไม่มีแฟน มีแต่เพื่อนที่เหมือนเป็นกิ๊ก ยังไงซะมันก็คนละความรู้สึกมั้ง
รักกันจริงๆ ไกลแค่ไหนไม่ใช่อุปสรรคครับ ^^a รักษาความรักกันไว้ดีๆ จะมีทระทบกระทั่งกันบ้างก็เรื่องธรรมดาครับ เป็นการเรียนรู้ความต้องการของอีกฝ่าย
ความรักใช้เวลาอยู่นาน เพื่อสร้างมันขึ้นมา แต่พอถึงบทเราจะจากลา เรากับใช้เวลาแค่เสี้ยวนาทีในการทำลายมัน กิ๊คิดเสมอว่า จะรักใคร จะคบใคร ก็ขอให้ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาที่มองกลับมา จะได้ไม่รู้สึกว่า "ไม่น่าทำแบบนั้นเลย" หรือ "ทำไมเราไม่ทำแบบนั้นนะ ..." ระยะทางไม่ใช่ปัญหา แต่อาจทำให้ความสัมพันธ์สั่นคลอนได้ระดับนึง เพราะผู้หญิงเป็นเพศที่ขึ้นชื่อเรื่อง "คิดมาก" ที่สุดอยู่แล้ว ส่วนตัวเคยมีแฟนเป็นคนอินเดียตอนไปเรียนที่อินเดีย ตอนกิ๊กลับมาไทย เค้าร้องไห้ใหญ่เลย แต่คู่กิ๊มีปัญหากันตลอดอยู่แล้ว หลายๆเรื่อง Culture Shock ด้วย ถึงทำให้ไปกันไม่รอด คู่ของคุณ ก็ขอให้ดูแลกันและกันดีๆนะคะ
...นี่แหละครับความรัก...( พูดเหมือนตัวเองเข้าใจ ) รักแท้ย่อมไม่แพ้หลักกิโลเมตรครับ !!! จขกท.สู้ต่อไป~
อย่าลืมความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่านข้อความของเธอนะครับ ... ผมว่ามันเป็นอะไรที่ดีมากๆ และเข้าใจปัญหาและความรู้สึกของคุณด้วย เข้าใจจนไม่อยากให้อะไรๆมันเป็นแบบผม ... (ทั้งๆที่ก็รู้ว่า ทุกอย่างก็มีเพื่อให้เราตื่นขึ้น ... แค่นั้น) ที่จริง ... พี่ก็คิดแบบนั้นนะกิ๊ ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้ แต่พี่ก็เอาชนะ 730 กม. ไม่ได้อยู่ดี ทั้งๆที่มันไม่ใช่บททดสอบหรืออุปสรรคอะไรสักนิด ก็อย่างที่กิ๊ว่า แค่เสี้ยววินาที ... คนรักก็กลายเป็นคนแปลกหน้าได้ง่ายๆ สำหรับพี่นะ ... ความรักเรียบง่ายขนาดนั้นหล่ะ ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย ทั้งตอนเริ่ม และตอนจบ (กับความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนนะ)
ระยะทาง ไม่มีผลเท่าเวลานะ ถึงระยะทางจะไกล ถ้าเวลายังลงตัวกัน ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ถ้าเริ่มไกลแล้วไม่มีเวลาที่ว่างตรงๆกัน จะเริ่มออกอาการ ( ช่วงนี้กำลังนั่งปรับอารมณ์ให้พวกเพื่อนที่อยู่ ตปท ไกลแฟน - -'') ยังไงก็ สู้ๆนะจ๊ะ ^^ ปล. ไม่มีใครเปลี่ยนใครได้โดยแท้จริง ถ้ารักกัน ก็ต้องรักในทุกอย่างที่เค้าเป็นนะ อย่าคิดว่าซื้อรองเท้ามาแล้วไม่ชอบส้น ค่อยเอาไปตัดทิ้งได้ ปล2. คนเราเปลี่ยนเรื่องบางเรื่องไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าปรับตัวเข้ากัน(ทั้งสองฝ่าย)ไม่ได้นะจ๊ะ ถ้ารักกันจริง~ ^^
อยู่ที่ใจครับ อยู่ที่ความเข้าใจกัน ถ้าเข้าใจกันแล้ว ใกล้ไกลไไม่สำคัญหรอกครับ เพราะเราเข้าใจกัน ปล.โสดดด
จะร้องไห้ ผมเหมือนกับเจ้าของกระทู้เลย เรียนกันคนล่ะ ม. อยู่ก็ไกลกัน ผมเพิ่งเข้ามหาลัยเวลาไม่ค่อยจะมีให้ แถมเขา(และผม)ก็งอนกันเก่งอีก ผมอยากให้เขาเปลี่ยน แต่ผมว่าผมเปลี่ยนที่ตัวผมก่อนดีกว่า ถ้าผมใจเย็นได้ มันก็ไม่มีปัญหาแล้ว(ถ้าเรารักเขาจริง)
