ผมอยากรู้ว่า ความรักมันเป็นยังไงในความคิดขอทุกคน ว่าเป็นยังไง ไม่ใช่เพราะเด็กอย่างผมอาจจะไม่เข้าใจอะไรบางสิ่งที่เรียกว่าความรัก แต่ผมอาจจะผิดหวังกับมันจนไม่รู้ว่าเป็นยังไง ผมอาจจะสับสนกับมันอยู่ก็ได้ ผมไม่รู้แน่ชัดว่าความรักกับความสุขมันเหมือนกันรึเปล่า นิยามของผม ความรักเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน...พยายามอย่าไปคาดหวังอะไรกับมันมากให้คนเขามารักเรา และการยึดติดกับอะไรบางอย่างเป็นสิ่งที่ผมเกลียดมาก...เพราะเมื่อเรายึดติดหรือรักอะไรมากๆ เวลาเสียมันไปมันเป็นอะไรที่ยิ่งกว่าตายทั้งเป็น มนุษย์เวลาอยู่คนเดียวแล้วมักจะฟุ้งสร้าง ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นเวลาอยู่คนเดียวแล้วไม่ทำอะไร ความรู้สึกผิดหวังจะเข้ามารุมล้อม... ที่แม่กับพ่อชอบบอกว่าผมเอาแต่อ่านหนังสือ เล่นคอม ฟังเพลง ผมผิดเหรอ...เพราะถ้าผมอยู่นิ่งๆ ผมจะคิด...คิดถึงเรื่องที่ผมทำผิด คิดถึงคนที่จากผมไป คิดถึงเรื่องร้ายๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ผมมักจะผิดหวังกับอะไรบางอย่างเสมอ จนผมอาจจะเป็นคนที่เลิกคาดหวังแล้วมั้ง ผมเคยคิดว่าพ่อแม่ทำทุกอย่างเพื่อผม ที่ส่งผมไปเรียนนู้นนี่ เพื่อปูทางให้ผม หรือพวกท่านอาจจะแกล้งผมอยู่เป็นก็ได้..... จบแค่นี้ละครับ
ความรักคือ สิ่งที่อธิบายได้ยากมากค่ะ ตามความคิดของเรานะ =w='' จนบัดนี้ก้ยังแยก "รัก" กับ "ชอบ" ไม่ออกนะ คิดสรุปความเอาเองว่า ในความหมายของความรักกันระหว่างหนมุ่สาว "รัก" มันเป็นขั้นต่อไปของคำว่า "ชอบ" ดังนั้นใครจะรักกันก็ต้องเริ่มจาก "ชอบ" ก่อน ล่ะมั้ง... ส่วนกับคนในครอบครัว มันเป็นความรักล้วนๆ ที่มาพร้อมกันความผูกพัน มั้ง =w='' (มั้งลงท้ายตลอด แสดงถึงความไม่แน่นอน ) ส่วนเรื่องการยึดติด =w='' จะว่าเกี่ยวก็เกี่ยว จะว่าไม่เกี่ยวก็ไม่เกี่ยว อ่านๆไปแล้วรู้สึกว่าคุณเจ้าของกระทู้เอาเรื่องๆอื่นๆมาปนกับเรื่อง "ความรัก" จนเราอ่านแล้วงงอ่ะค่า ^ ^'' เราเป็นคนเีดียวรึเปล่าไม่รู้ ถ้าทำให้ไม่พอใจก็ขอโทษด้วยค่ะ
ถ้าถามนิยามของผม เอาแบบไม่คิดอะไรมาก และไม่ต้องตรงเป๊ะมากก็ "การที่เราเห็นใครซักคนสำคัญกว่าตัวเราเองครับ" เอาจริงๆ อาจยาวกว่านี้ และ งง กว่านี้ ว่าแต่ ชื่อกระทู้ผิดรึเปล่าครับ? (น่าจะเป็น ความรักคืออะไร? มากกว่านะ) เดี๋ยวนี้แก้ชื่อกระทู้ได้แล้วนะครับ ด้วยการ edit subject ของ reply แรก
พ่อแม่คุณไม่ได้รังแกคุณหรอกครับ ท่านคงหวังดีด้วย "ความรัก" อยากให้คุณได้ดี แต่ถ้าคุณไม่ชอบในสิ่งที่พวกท่านหามาให้ผมว่าลองคุยกับท่านดูดีมั๊ยครับ....
รักอะไรหรอคะ รักคือทุกข์ค่ะ(อันนี้ว่ากันตามพุทธศาสนานะ) แต่ก็ต้องบอกไว้อย่างพ่อแม่รักลูกทุกคนแหละค่ะ ซึ่งก็แล้วแต่ว่าแต่ละคนจะแสดงความรักออกมาแบบไหน
รักมันมีหลายนิยาม แล้วแต่คนจะมองน่ะ รักแบบคนรัก รักแบบเพื่อน รักแบบพี่น้อง รักแบบพ่อแม่ และฯลฯ และประกอบกับเหตุการณ์อย่างสมหวัง ผิดหวัง ถ้าสมหวังก็จะมองอะไรสดใสไปหมด แต่ถ้าผิดหวังก็จะมองตรงกันข้ามไปเลย(มั้ง) สรุปความรักมีหลายแบบ ขึ้นอยู่กับว่าจะมองในแง่ไหน ปล.ไม่เข้าใจก็ขอโทษด้วย (เบลอๆ)
http://en.wikipedia.org/wiki/Triangular_theory_of_love ลองอ่านกันดู เป็นทฤษฏีที่น่าสนใจ แบ่งความรักได้เป็น 7 ประเภทเข้าใจง่ายดี
ความรักของพ่อแม่คือความรักแท้อย่างเดียวในโลกครับ สำหรับครอบครัวปกตินะครับ ทำอะไรก็คิดถึงตรงนี้ไว้ก็พอแล้วล่ะครับ ความรักชายหญิง ยังไงก็ไม่ใช่รักแท้ครับ เวลาเราชอบใครซักคน ปฏิเสธมั้ยล่ะว่าอยากจับมือหรืออะไรๆ มากกว่านั้น?
ความรักเหรอคะ เคยถามตัวเองเหมือนกันนะ ว่ารักคืออะไร ความรู้สึกที่เรารู้สึกอยู่เนี่ย เค้าเรียกว่าอะไร แล้วก็งงกับตัวเอง [action]อนาถใจ ตัวเองแท้ๆ ยังตอบไม่ได้[/action] แต่ถ้าลองถามแม่ว่า รักคืออะไร ท่านก็ตอบว่า ลูกไงล่ะ คือความรักของแม่ ... คงจะเป็นความรู้สึกที่มีความหมายมากเกินกว่าจะอธิบายล่ะมั้งคะ ความรัก อาจจะเกิดจากความผูกพันธ์ หรือความเคยชินรึเปล่า เช่นถ้าเราอยู่กับคนนี้นานๆ พอวันนึงเสียเค้าไปเราก็รู้สึกเสียใจ แล้วเพิ่งมาคิดได้ว่ารักเค้า ทั้งๆ ที่ไม่เคยคิด หรือว่าเป็นเพราะไม่คุ้นเคยต่อความเปลี่ยนแปลงนะ หรือความรัก อาจจะเกิดจากพรหมลิขิต ^^! เช่นแม่ ... รักเราตั้งแต่เห็นเราครั้งแรกที่เจอ พิมพ์ไป อ่านเองยังงงๆ เลย - -" เอาเป็นว่า จนบัดนี้เราก็ยังอธิบายความหมายของมันไม่ได้เหมือนกัน ชอบคำนึงนะคะ มีคนเคยบอกไว้ว่า "ความรักก็เหมือนผีน่ะแหละ ไม่มีใครรู้ว่ามันมีจริงมั้ย แต่ก็คิดว่ามันมีอยู่จริง"
สำหรับผม ถ้าอยู่กับใครแล้วมีความสุขแล้วอยากจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนั่นคือความรักแล้วละครับ อย่างเช่นพ่อกับแม่ ที่เวลาได้อยู่ด้วยจะมีความสุขมากๆ
รัก..คือการค้นพบ..คือจุดจบ..คือทุกสิ่ง... นั่่นมันเพลงแล้วว!! ก็ผมนะ รักคืการเข้าใจกัน เดินก้าวไปด้วยกันการผ่อนปรนกัน การที่เรามีกันและกันครับ
ก็เลิกคิด เลิกยึดติดครับ การเอาชีวิตไปผูกไว้กับตีนของใคร เวลาเค้าเดินออกไป ก็เจ็บตัวเปล่าๆ คนเราชีวิตเป็นของตัวเองนะครับ ดูแลเองให้ดีๆ
มันตั้งถูกแล้วล่ะ เพราะผมอยากถามว่า ความรัก หรือ อะไร? << ในที่นี้ก็คล้ายๆ ความรักคืออะไร แต่ไม่เหมือนกันนะครับ และที่ผมตั่งกระทู้ขึ้นมาถาม เพราะผมอาจจะรู้ว่าทุกคนคิดยังไงกับมัน...และผม อาจจะคิดไปเองหรืออาจจะเข้าข้างตัวเอง ไม่ใช่ว่าพ่อแม่ไม่รักหรือผมเป็นเด็กมีปัญหา...(หาๆ) แต่ทำไมพ่อกับแม่ผมชอบผิดสัญญา สัญญาไว้ซะดิบดี...พอจบตอนสุดท้าย ก็ทำอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น..............
การที่ณุ้สึกดี เ็ป็นห่วงใครสักคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน พ่อ แม่ หรืแสาวที่เราแอบชอบก็ใช่ ผมว่ารักแบบหนุ่มสาวน่าจะเป็น รัก+ชอบ นะ ถ้ามองให้เป็น เป็น แรงใจของชีวิตแล้ว คุณจะไม่ต้องหลัวอกหัก หรอก เพราะอกหัก ดีกว่ารักไม่ีเป็น(เป็นคำที่ นักจิตวิทยาเองก็เชื่อว่า เป็นความจริง เพราะคนที่รักไม่เป็น คือคนเห็นแก่ตัวสุดๆ และจะไม่มีวันมีความสุขในชีวิตได้)
ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน ไม่ยินและไม่ยล และอารายต่อหว่า สรุปคือรักเป็นดาบสองคมครับ อย่ายินดียินร้ายกับมันมากเกินไปไม่ฉะนั้นคุณจะเจ็บเพราะมัน-0- ป.ล.คนมีคู่ไม่รูหรอก ป.ล2.คนไม่มีคู่ไม่รู้หรอก
ไม่สนใจหรอก นิยามอะ แต่ว่านะ ถ้าจะให้ไม่ต้องคิดถึงเค้า แทนที่จะอยู่กับคอม บลาๆๆ ก็ไปอยู่กับพ่อแม่ กับเพื่อน บ้างสิคะ ส่วนใหญ่แล้วรักของพ่อแม่น่ะเป็นรักแท้ จริงๆนั่นแหละนะ จะมีใครทำเพือ่เราขนาดนี้บ้างงง (ทั้งๆที่บางทีก็ไม่ได้สำนึกถึงบุญคุณพ่อแม่เท่าที่ควรเล้ยย ...เราเองน่ะนะ) เคยอ่านเรื่อง รักที่ไม้บรรทัด55cmวัดไม่ได้ รึเปล่าคะ ?? โหยยยยยยย ผู้ชายน่ะรักแท้มากกกกกๆๆๆๆๆ คือผู้หญิงอะ พิการนะ คืออ่านๆไปก็ซึ้งในความรักของเค้าอยู่หรอกนะ แต่มันมีเคืองนิดนึงอะ คือคุณผู้หญิงเธอไม่ค่อยจะสำนึกซาบซึ้งบุญคุณพ่อแม่เธอเท่าไหร่เลยอ่ะ ==''' อ่านแล้วแอบเคือง เราอ่านๆดูนะ สิ่งๆเดียวกัน แต่เป็นพ่อ กับ สามี เธอซึ้งงงงงกับการกระทำที่สามีเธอทำให้ม้ากมากเนอะ ในขณะที่พ่อต้องแบบกเธอไปส่งที่โรงเรียนทุกวันๆ กลายเป็นน่ารำคาญไปซะได้อ่าาา คือมีนะข้อเขียนที่บอกว่ารู้สึกผิดต่อพ่อแม่ แต่ๆๆ ไม่เห็นมีเลยว่าเธอจะซาบซึ้งตรงไหนอะ อ่านแล้วเคือง เธอไม่รักพ่อแม่เธอเท่าคุณสามีเลยนะเนี่ยย ไม่ได้ตั้งใจจะทำกระทู้เบี่่ยงประเด็นนะคะ แต่ว่าใครเคยอ่านมั่ง แล้วคิดเหมือนเรามั่งป่าวเนี่ยยยย ??? expectation ถ้าลดๆๆๆไปได้ ก็จะสบายใจขึ้นเย้อออ ค่ะ
ความรัก ตามความคิดของผม คือสิ่ง ที่เรียกว่า ความสุขและความทุกข์ ที่เราต้องการให้อยู่กับเราให้นานที่สุดครับ และไม่มีใครสามารถห้ามไม่ให้เกิดได้ ความรักก่อได้ทุกอย่าง ทั้งความทุกข์ ความเจ็บปวด ความเศร้า ความสุข ความเบิกบาน แต่อยู่ที่ว่าเป็นความรัก หรือ ความหลงใหล มากกว่าครับ ถ้าเป็นความรัก ต่อให้เจ็บปวดแค่ไหน สุดท้ายก็ยังรักอยู่ดี แต่ถ้าความหลง มันสามารถทำให้หายไปจากใจได้ทันทีครับ ตัวผมเองก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จ ในด้านความรัก หรือเข้าใจอะไรมากนะครับ แต่ผมคิดว่า ปล่อยไปตามหัวใจที่ต้องการ และความคิดของเรา ดีที่สุดครับ แต่ยังคงด้วยเหตุผลและความถูกต้องอยู่ แค่นั้นก็เพียงพอแล้วครับ สำหรับความรัก
อืมม ข้าน้อยเองก็ไม่รู้เบื้องหลังเบื้องลึก คงตอบได้ยาก เพียงแต่... การที่พ่อแม่คาดหวังในตัวลูกๆ อย่างนึง ข้าน้อยมองว่า เป็นเพราะพ่อแม่อยากเห็นลูกเติบโตขึ้นสมบูรณ์ เป็นคนที่หาเลี้ยงตนเองได้ และอยู่ได้อย่างมีความสุขภายใต้โลกใบนี้ ...ทีนี้ นั่นนับเป็นความต้องการพื้นฐานฮับ มันอาจจะถูกแปรเปลี่ยนไปเป็นรูปธรรมอย่างอื่นที่ชัดขึ้น เช่น อยากให้ลูกเรียนที่นี่ ซึ่งก็สอบเข้ายากจริงๆ - แต่ก็เพราะอยากให้ลูกได้รับการศึกษาที่ดีนี่นา อยากให้ลูกสอบได้เกรดสูงๆ เคี่ยวเข็นให้อ่านหนังสืออยู่นั่นแหล่ะ - แต่ก็เพราะในสังคมภายนอก เกรดยังเป็นปัจจัยต้นๆที่ใช้ตัดสินใครๆ ในหลายๆความหมาย อยากให้ลูกเล่นดนตรีเป็นสักอย่าง อย่าเอาแต่อยู่หน้าคอม - แต่ก็เพราะได้ยินมาอีกทีนะ ว่าการเล่นดนตรี ช่วยคลายเครียด และส่งเสริมพัฒนาการของสมอง ก็เลยอยากให้ลูกเล่น อะไรทำนองนี้น่ะฮับ... ...ถามเล่นๆว่า คุณ ลาส นอร์เช เคยมีแฟน/คนรัก/คนที่ชอบ หรืออะไรก็ได้ ที่พิเศษกว่าคนทั่วๆไป ถ้าเคยมี ก็ต้องถามต่อว่า คุณอยากให้เค้ามีความสุขมั๊ย ถ้ารู้ว่ามีอะไรดีๆจะเสนอให้เค้ารึเปล่า ข้าน้อยเดาว่า คนส่วนใหญ่จะตอบว่าใช่ ...แม้ว่าจะไม่รู้ก็เหอะ ว่าสิ่งที่เสนอให้ หรือความสุขที่ว่าน่ะ หน้าตามันเป็นยังไง จะดีจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ ...พ่อแม่ก็คงคล้ายๆกันแหล่ะฮับ ท่านมีลูกแล้วก็รักลูกเหมือนกับที่รักตนเอง เพราะลูกมีแค่คนเีดียว (ต่อให้มีหลายๆคน แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน เทียบกันไม่ได้) มีแล้วไม่อยากได้ จะเปลี่ยน ก็ทำไม่ได้ ดังนั้น สิ่งที่ท่านทำได้ ก็เลยกลายเป็นการมอบสิ่งที่ดีๆให้ เพียงแต่ภายใต้การมอบให้นั้น อาจจะกลายเป็นความกดดันของลูกไปก็ได้เช่นกัน ยังไงก็ลองปรับมุมมองดูดีกว่ามั๊ยฮับ หรือจะให้ดีกว่านั้น ลองหาเวลาเหมาะๆ ไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ ปรับความเข้าใจกันโดยตรง ก็ดีนะฮับผม
อ่านแล้วเราคิดแบบนี้ค่ะ เหมือนตอนต้นเป็นเรื่องรักแต่ลงท้ายเป็นเรื่องความคาดหวังจากพ่อแม่ ซึ่งส่งจขกท.ไปเรียนสิ่งที่ไม่ชอบหรือไม่ถนัด ^^" สรุปคือหมายถึงความรักจากพ่อแม่รึเปล่าคะ จขกท.อาจจะกำลังมีความคิดที่ว่าที่พ่อแม่ทำแบบนี้เพราะรักหรือทำเพื่อสนองความต้องการของตนเองกันแน่? เราว่าเพราะรักท่านจึงคาดหวังจากเราค่ะ(ถ้าไม่รักคงทิ้งไปแล้วล่ะ) แน่นอนว่าส่วนนึงอาจจะมาจากความต้องการของตัวพ่อแม่เองก็ได้ มันก็เป็นเรื่องปกติอะนะ ถ้ามีลูกก็คงอยากให้ลูกได้ดั่งใจเราในทางที่ดีๆอะค่ะ บางครั้งในสมัยที่ยังเป็นเด็กพ่อแม่อาจจะพลาดอะไรไป เช่นอยากเรียนแต่ตอนนั้นไม่มีโอกาส(ด้วยเหตุอะไรก็แล้วแต่) เลยพยายามให้คุณไม่พลาดตามท่านไปด้วย แต่ทีนี้บางทีพ่อแม่ก็ลืมนึกไปว่า ลูกของเราไม่ถนัดอะไรหรือไม่ชอบอะไร ดังนั้นถ้าคุณอึดอัดมากๆก็ควรจะคุยกันไปเลยค่ะ ว่าคุณไมมีความสุขไม่ถนัด(เวลาคุยกันอาจจะยากซักหน่อย โดยเฉพาะกับพ่อแม่ที่ไม่ค่อยจะฟังคนอื่น แต่ถ้าได้คุยแล้วจะโล่งไปเปลาะหนึ่งเลยค่ะ) หรือไม่ก็ยอมทนเอา(กรณีพ่อแม่เป็นคนรั้นมากจริงๆ) ^^" ปล.ถ้าไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ขออภัย
รักก็คือหนึ่งในอารมณ์ความรู้สึกครับ รักมากก็สุขมาก และก็จะทุกข์มากเช่นกัน คนสองคนเวลาคิดจะคบกันก็เริ่มจากความรู้สึกครับ เพียงแต่แค่ความรู้สึก มันไม่เพียงพอต่อการใช้ชีวิตร่วมกันครับ อย่างไรก็ดี รักตัวเองไว้บ้างนะครับ จะได้ไม่ทำอะไรพิลึกๆ ^^;
ถูกต้องแล้วครับ พ่อแม่คือสิ่งมีชีวิตที่ประเสริฐที่สุดแล้ว บางคนชอบการทำบุญ เที่ยวไปไหว้พระวัดนู้นวัดนี่ เก้าวัดบ้าง สิบวัดบ้าง โดยทึกทักเอาเองว่าพระตามวัดเหล่านั้นศักดิ์สิทธิ์ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองมีรุกขเทวดาที่ปรพเสริฐที่สุดอยู่ใกล้ตัวแล้วตั้งสององค์ ความรักระหว่างชายหนุ่มกับหญิงสาวก็ไมมีทางที่จะบริสูทธิ์ได้เท่ากับความรักของพ่อแม่หรอกครับ
