ผมมีน้องสาวอยู่คนนึง เค้าเพิ่งจะเลิกกับแฟน (..ความจริงก็พยายามเลิกมาหลายครั้งแล้วล่ะ แต่ไม่สำเร็จซะที) ...ส่วนใหญ่เค้าก็เป็นจะคนบอกเลิกเองแหละ เพราะว่า ไอ้ผู้ชายแฟนเค้า มันเป็นคนอารมณ์ร้าย ชอบตวาดน้องสาวผม ผมรักน้องสาวผมมาก เวลาเค้ามีปัญหาทะเลาะกับแฟนจนต้องร้องห่มร้องไห้ ผมก็จะคอยอยู่ข้างๆเค้าเสมอ ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันผมก็จะโทรไปคุยเป็นเพื่อนเค้า ผมพูดไม่ค่อยเก่ง ปลอบก็ไม่เป็น แต่จะอยู่รับฟังจนกว่าเค้าจะหาย ……เค้าเจ็บมาแค่ไหน ผมก็คงเจ็บเป็นครึ่งนึงของเค้า แต่น้องผมเค้าค่อนข้างเป็นคน sensitive พอเหงาๆ หรือมีเรื่องอะไรมากระตุ้นนิดหน่อย เค้าก็จะหวนคิดถึงวันเก่าๆที่ไอ้หมอนั่นมันเคยทำดีกับเค้า ....แล้วก็อดที่จะโทรไปหามันไม่ได้ ....และก็อีกไม่นาน(ไม่เกิน 1 อาทิตย์).....ไอ้หมอนั่นมันก็จะต้องหาเรื่องมาทำให้น้องผมร้องไห้อีก ....เป็นวงจรอุบาทว์อย่างนี้มาตั้งกี่ครั้งแล้วไม่รู้ (จริงๆมันก็ยังคงรักน้องผมอยู่แหละ แต่ว่ามันเลิกนิสัยงี่เง่าไม่ได้เท่านั้นเอง) จนเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่ น้องผมได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ ว่าจะเลิกโทรหามันเด็ดขาด และพยายามลืมๆ ไม่พูดถึงมันอีก เค้าลบเบอร์มือถือไอ้หมอนั่นทิ้ง ทางเดียวที่จะติดต่อมันได้คือ ถามเบอร์มือถือจากผม (ผมเคยโทรไปคุยกับไอ้หมอนั่นเวลามีเรื่องกับน้องผมหลายครั้ง) ............น้องสาวผมทำได้อย่างดีเกือบอาทิตย์นึง จนเมื่อบ่ายนี้เค้าโทรมาหาผม ร้องห่มร้องไห้แล้วบอกว่า เค้าไม่ไหวแล้วจริงๆ เค้าขอเบอร์ไอ้หมอนั่นจากผมได้มั้ย .......ใจจริง ผมไม่อยากให้เค้าไปเลย กว่าจะมาถึงจุดนี้ไม่ใช่ง่ายๆ แล้วถ้าโทรไปมันก็อาจจะต้องกลับไปเริ่มใหม่ กลายเป็นวงจรอุบาทว์อีกครั้ง ...................แต่เค้าก็ร้องไห้ฟูมฟายอย่างหนัก แล้วบอกว่า คนเราไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไงต่อไป จะอยู่หรือตายก็ไม่รู้ ถ้าอย่างนั้นขอให้วันนี้ ได้ทำในสิ่งที่อยากจะทำไม่ได้เหรอ . เฮ้อ...ผมเจอเค้าพูดแบบนี้ทีไร ก็เถียงไม่ออกทุกที ...ก็เลยแอบใจอ่อน (ตอนนั้นกลัวเค้าจะคิดสั้น ทำอะไรลงไปด้วย) ให้เบอร์เค้าไปจนได้ …..แล้วบอกเค้าไปว่า อยากพูดอะไร พูดออกไปให้หมด จะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างให้มานั่งคิดมากอีก แต่พอให้ไปแล้วก็กลับมารู้สึกผิด รู้สึกเหมือนผมไปทำร้ายเค้า …ความรู้สึกมันเหมือน ผมกำลังหยิบยื่นยาเสพติดให้กับคนที่พยายามจะเลิก ...เพียงเพื่อความสุข(จอมปลอม)ชั่วประเดี๋ยวเดียวของเค้า ............และแล้ว ... เค้าก็ต้องเจ็บกลับมาอีกครั้ง ....ตอนนี้ ผมกลับต้องมาโทษตัวเอง ในความไม่หนักแน่นของผม ….นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ?? ......ก็ได้แต่หวังว่า คราวหน้าผมจะต้องหนักแน่นกว่านี้ และทำให้นี่....เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ ....คุณว่าผมคิดถูกมั้ย?? หรือ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไง?? ปล. อยากได้น้องสาวที่น่ารัก สดใส คนเดิม (ก่อนจะเจอไอ้ wain นี่ ) คืนมาน่ะครับ
อืม...ไม่รู้จะช่วยยังไงนะครับ ของแบบนี้ต้องใช้ เวลา เท่านั้นครับ -_-! แต่ว่าถ้าผมช่วย คงได้แค่บอกน้ำจิ้มไปช่วยบรรเทาจิตใจคงได้ครับ อย่างเช่น (ให้เป็นทางเลือกนะครับ) -เขา(คนที่น้องเขาเลิก)คิดถึงเรากี่นาทีในหนึ่งวัน แล้วน้องเขาคิดถึงกี่นาที แล้วทำไมต้องไปยึดติดกับคนที่คิดถึงเราน้อยกว่าเราในหนึ่งวันด้วย? -ถ้ารองเท้าคู่เก่าใส่แล้วเจ็บ สู้เปลี่ยนใหม่ไม่ดีกว่าหรือ -อันที่จริงโดยส่วนตัวผมนะครับ ผมใช้ตรรกะสองอันคือ 1. ช่างแม่ง 2. แล้วไง Spoiler ครับ ..แต่ถ้าห้วนไปอาจจะใช้อย่างอื่นนะ มีนิทานจะเล่าให้ฟังครับ มีชายคนหนึ่ง สายตาไม่ค่อยดีนัก เิขามองสี่ต่างๆไม่ค่อยชัดนัก ชายคนนั้นไปหาหมอ หมอจึงแนะนำให้่เขามองแต่สีเขียวซักระยัหนึ่ง ก็จะช่วยทำให้สายตาเขาดีขึ้น ชายคนนั้นจึงกลับบ้าน ก็เปลี่ยนทุกอย่างเป็นสีเขียว ไม่ว่าจะเป็น ม่าน เตียงนอน เฟอร์นิเจอ ผนังบ้าน ล้วนเป็นสีเขียวทั้งสิ้น เพื่อให้เขามองเห็นแต่สีเขียว แต่ทว่าห้องของเค้านั้นมืดสลัวหากปิดม่านไว้ เมื่อเขาเปิดม่านออกไปก็พบบ้านคนอื่นเป็นสีต่างๆ เช่นเหลือง แดง ส้ม ชมพู ฟ้า บ้าง หากเขาออกไปข้างน้อกย่อมเห็นสีเขียวน้อยแน่นอน ทำให้สายตาเขาไม่อาจจะดีขึ้นได้เพราะไม่มีสีเขียว เขาจึงออกไปและบอกให้เพื่อนบ้านทาเป็นสีเขียวให้หมด ชาวบ้านทั้งหลายต่างไม่พอใจ "เอ๊ะ! อะไร? ทำไมฉันต้องทำเพื่อนายด้วย มันกงการอะไรของนาย" ชายคนนั้นจึงไม่พอใจและกลับไปหาหมอแล้วกล่าว่า "คุณหมอครับ ผมคงไม่สามารถมีสายตาที่ดีได้ ในเมื่อผมเห็นสีเขียวแค่เฉพาะในบ้าน" หมอได้ยินดังนั้นก็หัวเราะแล้วกล่าวว่า "ทำไมคุณไม่ใส่แว่นตาสีเขียวแทนเล่า จะได้เห็นทุกอย่างเป็นสีเขียวไง......." ทุกอย่างที่เรารู้สึกมันขึ้นกับว่าสิ่งที่เราได้ยิน "เรา" จะสื่อกับพวกเราได้มากกว่าครับ เหมือนเอาวิทยุกับทีวีตั้งไว้ด้วยกัน ทำไมคลื่นเดียวกันยังรับไม่ได้เลย เพราะเราพยายามจะเปลี่ยนวิทยุเป็นทีวีไงครัีบ น้องเขาแค่อยากจะเปลี่ยนคนๆนั้นให้เปลี่ยนมาเป็นแฟนเหมือนเดิม ยังยึดติดอยู่ ก็เลยทุกข์ครับ ที่เหลือคงต้องให้เวลาตัดสิน ถ้าเป็นผม....ยังมีมนุษย์อีกหลายพันล้านคนให้เลือกครับ ... ว่าแต่ให้เบอร์เขาไปแล้ว...เคลียร์กันหรือเปล่าครับ หรือทุกข์เหมือนเดิม :???: ของพี่เจก็ดีเนอะ ...เลี้ยงหมาก็ดีนะ อย่างน้อยคนที่เลิกไปอาจจะนิสัยดีกว่าหมาก็ได้ใครจะีรู้.. น่าร้าากกก
เพื่อนผู้หญิงผม ตอนเลิกกับแฟน เค้าหากระต่ายไปเลี้ยงน่ะครับ แล้วมันจะยุ่ง วุ่นวาย ต้องดูแลมันจนไม่มีเวลาคิดถึงแฟนเลยครับ ลองหาตัวไรเล็กๆ เลี้ยงง่ายๆ ให้เค้าเลี้ยงดูครับ ถ้าเป็นคนรักสัตว์นะ
ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนว่า ลางเนื้อชอบลางยา น้องสาวใครน้องสาวมัน วิธีที่ใช้ได้ผลกับคนๆ หนึ่ง อาจใช้ไม่ได้ผลกับอีกคนหนึ่งก็เป็นได้ ครับ คนทุกคนในโลกนี้ ล้วนอยู่ร่วมกัน และมีปฏิสัมพันธ์กันด้วย "บทบาท" และจะสมดุลได้ด้วยบทบาทที่คานกันได้ ถ้าตอนนี้เขาอ่อนแอ เราก็ต้องเข้มแข็ง ถ้าตอนนี้เขาลังเลสงสัย เรายิ่งต้องหนักแน่น ถ้าตอนนี้เขาต้องการใครซักคน เรายิ่งต้องอยู่ข้างๆ เขา อาการแบบเคสของ จขกท. นี้...จะหาจังหวะเวลาที่ "หักดิบ" อย่างได้ผล นับว่ายากและเสี่ยงมาก สู้เราอยู่เคียงข้างเขาอย่างเข้าใจ ทำตัวหนักแน่นสม่ำเสมอ เป็นที่พึ่งให้เขาได้ตลอดเวลา อาจใช้เวลานานหน่อยแต่ได้ผลดีในระยะยาวครับ คุยกับน้อง ดูแลน้องให้เยอะๆ ทำให้เขาสบายใจ อดทน ใจเย็น อย่าเครียดให้เขาเห็น อย่าไปบีบบังคับหรือตั้งเงื่อนไขให้เขามากนัก สักวันเขาก็จะคิดได้เองแหละครับ สำหรับประเด็นเรื่องเบอร์โทร ... ผมขอย้ำว่านี่เป็นสิ่งที่ "ผม" จะทำ ในกรณีที่เรื่องบ้าๆ แบบนี้เกิดขึ้นกับ "น้องสาวของผม" เท่านั้น ... ซึ่งอาจใช้ไม่ได้ผลกับน้องสาวของคุณ แต่ผมจะไม่ยอมให้เบอร์เขาอย่างเด็ดขาด ตราบใดที่ยังเชื่อไม่้ได้ว่าน้องสาว จะไปคุยกับแฟนเก่าอย่างมีสติครับ บอกไปเลยว่าเป็นห่วง พี่ไม่เห็นด้วย พี่เป็นห่วง สภาพน้องตอนนี้ถ้าไปคุยกับเขาก็จะกลับมาแบบเดิมอีก แบบนี้พี่ทนไม่ได้ ถ้าเห็นแก่พี่ก็ไว้วันหลัง รอให้ใจเย็นลงได้มากกว่านี้ อย่าลบเบอร์ทิ้ง หรือบอกน้องว่าลืมไปแล้ว หรือบอกว่าหัวเด็ดตีนขาดก็จะไม่ให้ อย่างเด็ดขาด เพราะนั่นหมายความว่าเราตัดทางต่อรองของตัวเอง เราไม่เข้าใจเขา และผลักไสให้น้องเตลิดไปหาเขาคนนั้นด้วยวิถีทางอื่น...ที่ไม่อยู่ในสายตาของเรา ขอให้น้องสาวคุณมีความสุขครับ
เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของใครหรอกค่ะ อย่าพยายามหาคนผิด ในเรื่องของความรัก เลย มันเป็นเรื่องยากที่จะคาดโทษใคร เพราะบางคนก็ยินยอมที่จะเจ็บปวด เพื่อให้มีรัก มากกว่าที่จะเลือกความไม่เจ็บปวด และไม่มีรักเลย ของอย่างนี้ มันอยู่ที่ความเด็ดเดี่ยวของตัวน้องสาวของคุณล้วนๆค่ะ กิ๊เคยอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับน้องสาวของ จขกท. มาก่อนถึง 2 ครั้ง จะอยู่ก็เจ็บ จะเสียก็เจ็บ เปรียบได้กับมีดที่วางไว้อยู่บนโต๊ะของมันดีๆ เราริจะหยิบมันมาแทงหัวใจตัวเองด้วยมือของเราเอง แทนที่จะปล่อยมันไว้เฉยๆอย่างนั้น ความเด็ดเดี่ยว คือสิ่งที่จำเป็นในสถานการณ์นี้ค่ะ. ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^___^
เอาตัวไอ้ผู้ชายคนนั้นมาที่บ้าน เปิดใจคุยให้ clear ครับ พี่ชายดูแลน้องได้ ใครทำน้องเจ็บ งัด.... ป.ล. ปรึกษาผู้ใหญ่ พ่อแม่ อาจจะได้คำตอบที่ดี + ง่ายกว่านะครับ : )
เคยมีเคสคล้ายๆกันเกิดกับเพื่อนผม ผู้ชายทำร้ายผู้หญิงจนเลือดตกยางออกแต่ผู้หญิงก็ยังรักซะงั้น ถ้าผู้ชายมาขอคืนดี ก็ยอมใจอ่อนทุกครั้งไป แล้ววงจรอุบาทว์อย่างที่เจ้าของกระทู้ว่าก็มีให้เห็นประจำ ขึ้นโรงพักก็เคยมาแล้ว - -" ไม่รู้จะว่าไงดีนะครับ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ส่วนมากคือ ผู้หญิงดันจะกลับไปหาผู้ชายเองน่ะครับ ห้ามเท่าไรก็ไม่ฟัง พังชีวิตตัวเองซะงั้น ... สรุป คือ ท่านไม่ต้องโทษตัวเองหรอกนะครับ มิผิดๆ ให้อยู่ห่างๆแฟนสักพัก หาแฟนใหม่ กิ๊กใหม่ จะกลับไปหาแฟนเก่าอะไรก็ว่าไป แต่ขอให้รักตัวเอง แล้วเมื่อไรน้องสาวท่านคิดได้ มันก็จะผ่านไปเองล่ะครับ อยู่ที่ตัวน้องสาวท่านเองจริงๆ เราคอยดูแลไม่ให้เกิดอันตรายก็ดีแล้วครับ ถ้าเกิดคิดสั้นขึ้นมาล่ะ แย่แน่ๆ เอาใจช่วยครับ ขอให้เรื่องราวผ่านไปได้ด้วยดี... ปล.น้องสาวผมก็มีเรื่องเหมือนกัน เพราะมันดันไปชอบผู้หญิงแทนที่จะชอบผู้ชาย เง้อ
อืม ในแนวคิดของผมอาจรุนแรงไปหน่อยนะครับ ถ้าอ่านแล้วก็เอาไปประยุกต์ใช้สักนิด ให้เหมาะกับตัวเองและสถานการณ์ละกัน ในกรณีของ เจ้าของกระทู้นี้ มันแก้ไขยากสักนิดนะครับ เนื่องจากปัญหาอยู่ที่ตัวของน้องสาว จขกท. ที่ต้องการกลับไปหาฝ่่ายชายเอง ในส่วนของ จขกท. ทำการตัดการติดต่อของน้องสาวและฝ่ายชายก็ถือว่าทำถูกแล้วนะครับ แต่ว่า จขกท. ยังใจอ่อนไปนิดนึง ซึ่งผมเชื่อนะครับว่า เวลาเพียง เดือนเดียว กับการตัดการติดต่อเนี่ย จะทำให้น้องสาวของ จขกท. ดีขึ้นแน่นอน แต่ปัญหาที่ยากที่สุดคือช่วงเวลาระหว่าง 1 เืดือนนี่แหละครับ ซึ่งในช่วงนี้ผมแนะนำให้ จขกท. ดูแลน้องสาว อย่าให้เค้ารู้สึกเหงาเป็นอันขาดนะครับ อาจจะพาไปเที่ยวบ้าง หากิจกรรมทำด้วยกันบ้าง หรืออาจพาไปหาสังคมใหม่ๆ ที่ไม่ให้น้องสาวของคุณหมกตัวร้องไห้อยู่ในห้อง และคิดถึงผู้ชายคนนั้นน่ะครับ และอีกอย่างที่ควรทำก็คือ สิ่งของที่คุณคิดว่ามีสิทธิ์ที่จะทำให้น้องสาวของคุณคิดถึงผู้ชายคนนั้นครับ ควรจะนำไปให้ห่างจากสายตาหรือทำลายทิ้งไปยิ่งดี ซึ่งวิธีนี้ไม่เหมาะกับคนใจอ่อน และอาจทำให้น้องสาวคุณโกรธอย่างมาก จนถึงเกลียดไปสุดๆ เลย หรืออาจคิดสั้น ซึ่งถ้าทำแบบนี้ไปแล้ว ต้องดูแลอย่างใกล้ชิดสุดๆ ครับ
+1000 ใช่เลย!!!! (แบบเพื่อนเราปากบอกด่าๆไม่ชอบเกลียดมัน ไม่คิดจดทะเบียนกับมัน แต่สุดท้ายดันมีลูกกับมันซะงั้นอะไรกั๊น!!!!<<โลกของผู้ใหญ่สาววัยทำงานนะเคอะ เหอๆ) กรรม...เฮ่อ...ทั้งที่เสียใจขนาดนี้แต่ก็ยังเป็นฝ่ายกลับไปทุกที บอกตรงๆว่าไม่เข้าใจเลยค่ะ ทางที่ดีพาไปเข้าวัดเลยดีกว่า ซื้อหนังสือพระให้สักทีท่าจะดี (ของท่านว.วชิรเมธีน่าจะโอเค) แต่บอกตรงๆถ้าเราเจอคนร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้ถึงเป็นน้องตัวเองเราก็ด่าค่ะ อาจจะดูโหดไปนิด แต่เรารู้สึกว่ากะอีแค่ผู้ชายคนเดียวแกจะยอมเสียเวลาชีวิตมานั่งเสียใจให้กับใครคนหนึ่งที่มันมาทำให้เราทุกข์แบบนี้เชียวหรือ?? จริงๆนะคะ ผู้หญิงพอจะปักใจชอบใครปากบอกว่า ตัดไม่ได้!!ทำไมได้!! แต่สุดท้ายก็ผ่านไปได้ทุกคนแหละค่ะ (แต่ผู้หญิงในช่วงระหว่างนั้นก็น่ารำคาญเสียยิ่งกว่าอะไร) ปล.เราเป็นผู้หญิงนะคะ เหอๆ
เพื่อนเราคนนึงก็เป็นเหมือนกันกับที่หลายๆรีพลายบอกเลยค่ะ คือ ผู้ชายเป็นฝ่ายไม่ดี ชอบทุบตีเพื่อนเราที่เป็นผู้หญิงจนมีเรื่องไปขึ้นโรงพักหลายรอบแล้ว แต่จนแล้วจนรอดเพื่อนเราก็ยังรักผู้ชายคนนั้นอยู่ดี ( บางทีเพลงที่บอกว่า หรือผู้หญิงนั้นชอบคนเลว อาจจะมีส่วนถูกก็ได้นะคะ =A=" ) เรื่องความรักแบบแฟนเราก็ไม่รู้อะไรมากหรอกค่ะเพราะไม่เคยมี ( พูดง่ายๆคือ หาแฟนไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ...ฮือ..... ) แต่อย่างนึงที่เรารู้สึกคือ บางครั้งถึงแม้อีกฝ่ายนึงจะทำไม่ดีกับเราแค่ไหน แต่ลองเราเคยมีช่วงเวลาที่ดีกับเขา นึกถึงข้อดีที่บางครั้งมันกลบข้อเสียเขามิด เป็นเราเราก็ยังคิดถึงและยังรักคนๆนั้นอยู่นะ ซึ่งเราว่าความรู้สึกแบบนี้หลายๆคนและอาจรวมถึงน้องสาวของคุณ จขกท.ก็อาจจะมีเหมือนกัน เรื่องนี้ไม่มีใครผิดหรอกค่ะ ยกเว้นว่าฝ่ายชายทำไม่ดีกับน้องสาวของคุณจขกท.แล้วยังขู่ไม่ยอมให้เลิก อันนี้ฝ่ายชายผิดเต็มประตู แต่เท่าที่อ่านดูก็เหมือนว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้พยายามจะยื้อน้องสาวเอาไว้นะคะ ( เราเข้าใจถูกรึเปล่า ? ) ทางแก้แบบของพี่เจก็ดีนะคะ หรือถึงแม้จะไม่ชอบเลี้ยงสัตว์ อย่างน้อยก็หาอะไรให้น้องสาวทำ อย่างเช่น เล่นกีฬา ไปเที่ยว หรืออาจขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆของน้องสาวให้ช่วยพาไปดูหนังหรือเดินห้าง อย่างน้อยให้เขาได้หลุดออกมาจากโลกส่วนตัวหรือหยุดยึดติดกับความคิดที่มักจะเกิดขึ้นเวลาอยู่คนเดียว ให้เขาได้พูดคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่ฝ่ายชาย ระบายความรู้สึกออกมาบ้าง และส่วนมากเวลามีคนมาปรับทุกข์ทำนองนี้กับเรา เราจะแค่อือออตาม เป็นผู้ฟังอย่างเดียว อย่าไปดุว่า ตักเตือน หรือแสดงความไม่เห็นด้วยกับเขาอย่างรุนแรงเพราะอาจทำให้อีกฝ่ายเกิดความน้อยใจได้ค่ะ ยังไงก็ขอให้น้องสาวของคุณ จขกท. ทำใจได้ในเร็ววันนะคะ
ต้องหักดิบครับ! ต้องหักดิบเท่านั้น! แต่ฝ่ายหญิงรักฝ่ายชายมากมันดีจัง เหอะๆ(ไม่เคยมีประสบการณ์ใครมาชอบเลย) แต่แบบนี้ใช่ความรักแน่หรือ? มิใช่ความหลงที่เกิดขีดจำกัดหรือ?
เค้ารักของเค้าจริงๆแหละครับ คุณแป๊ะลั้งอ้วง ผมดูมานานแล้ว คือ ผมกับน้องอยู่กันคนละที่ครับ อาจจะพาไปเที่ยวได้ ...แต่จะไปอยู่เป็นเพื่อนคงไม่ได้ครับ(เค้าอยู่หอหญิง) ก็เป็นห่วงเค้าตอนอยู่คนเดียวนี่แหละครับ ผมคุยกับมันหลายครั้งแล้ว ทั้งสั่งสอน ทั้งด่า ...มันก็บอกขอโทษและจะพยายามปรับปรุงตัวให้ได้ แต่ซักพักก็เหมือนเดิม คราวหน้าผมก็กะจะทำแบบนี้แหละครับ ....ต้องหนักแน่นหน่อยแล้วเรา ..ฮึ่ยย
ไม่แน่นะครับ รักกับหลงอยู่ห่างกันแค่นาโนมิล ผมเห็นหลายๆคนตอนแรกบอกว่ารัก ตื้อ และยื้อมากมาย สุดท้ายตอนหลังพอรู้ตัวและถอนตัวมาก็พบว่า ตัวเองแค่หลงหน้ามืดตามัวไปเท่านั้นเอง ปล.รักไม่เคยทำร้ายใคร
กับผู้ชายที่แม้แต่ยังไม่ได้เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ยังมาตวาดใส่แบบนั้น เสมือนเห็นน้องสาวคุณเป็นคนที่เขาจะทำอะไรก็ได้ ร้ายก็ลงใส่ ดีมาก็มาหา ผมว่าไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะปล่อยให้น้องสาวคุณถูกทำร้ายจิตใจอยู่ฝ่ายเดียว น้องสาวคุณไม่ใช่ของเล่นของใครที่เขาอยากด่าก็ด่าได้ อยากรักก็รักตอบ นี่นะ น้องสาวคุณ sensitive แต่ยังดีที่เขาเริ่มเปิดลางเบาๆแล้วว่าอยากเลิก ตอนนี้แหละครับที่คุณมีโอกาสดีที่จะดึงน้องสาวออกมาจากวงจรอุบาทว์ ดังนั้น จงหนักแน่นเข้าไว้ เรื่องขอเบอร์โทร ถ้าทำได้ไม่ควรให้ครับ น้องสาวคุณอาจจะเจ็บปวดทุรนทุรายในตอนแรกๆ แต่นานไปเขาก็จะชินไปเอง ถ้าให้ไปตอนนี้ก็เท่ากับกลับไปอ้อนวอนฝ่ายชายอีก ลงท้ายก็เข้าวงจรเดิม คุณอยากเห็นน้องสาวเป็นอย่างนั้นไหมล่ะครับ? พี่ชายรักน้องสาวต้องใจแข็งครับ เพียงแต่เราไม่จำเป็นต้องรุนแรงหักดิบ ใจเราหนักแน่น แต่ต้องแสดงออกอย่างอ่อนโยน ค่อยพูด ค่อยปลอบ ค่อยให้กำลังใจต่อการเลิกรากับฝ่ายชาย ช้าเร็วขึ้นอยู่กับคน แต่ท้ายสุดคนเราถ้าไม่งมงายจนเกินไป ก็จะคิดได้เอง (ซึ่งน้องสาวคุณก็เริ่มคิดแล้วล่ะเท่าที่ผมดู) ปล. ผู้ชายที่รักผู้หญิงจริง ไม่มีทางตวาดใส่หน้าหรอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
คือเราไปพูดไปกล่อมเนี่ย มันไม่ได้อะไรน่ะครับ ต้องให้เขา ตัดสินใจเอง ซึ่งน้องสาวคุณก็ มาได้ครึ่งทางแล้วล่ะครับ คือ ก็พยายามจะเลิกแล้ว สิ่งที่เราทำได้ ในฐานะพี่ ในฐานะเพื่อน ก็คือ ชวนเขาคุย ชวนเขาทำ เรื่องอื่น ที่ไม่เกี่ยวกับแฟนเขาน่ะครับ วิธีที่ดีที่สุด ก็คือ หาอะไรซักอย่างให้ทำ ให้ชีวิตเขา มีเวลาว่าง น้อย ยิ่งว่างน้อยลงๆ ก็มีเวลาคิดฟุ้งซ่านน้อยลงๆ ให้สมองได้คิดเรื่องอื่น ครับ ที่แนะนำที่สุด ก็คือ ไปเรียนกีฬา เรียนดนตรี หรือเรียนหนังสือเรียนอะไรก็ได้ครับ หรืออย่างที่เคยแนะแล้ว ว่าให้เลี้ยงสัตว์น่ารักๆ เอาที่เราเล่นกับมันได้นะครับ อย่าง หมา แฮมสเตอร์ ไม่เอาปลาทองนะเบื่อตายพอดี เอาง่ายหน่อยก็ โยนเกมออนไลน์ให้เล่น แต่ไม่แนะนำครับติดขึ้นมาละจะเซ็ง แต่ถ้าคิดไรไม่ออกจริงๆ ก็เนี่ยแหละครับพอกล้อมแกล้ม โดยส่วนใหญ่ ผู้หญิงมักชอบหรือรักคนที่ไม่ค่อยดีกับตัวเองเท่าไหร่อยู่แล้วล่ะครับ เพราะ นี่ว่ากันตามหลักจิตวิทยาเลย ผู้ชายที่ดีแสนดี ยอมผู้หญิง มันจะกลายเป็นสัญญาณว่าผู้ชายคนนั้น "อ่อนแอ" เพราะงั้น ผู้ชายที่ เกเร ไม่ค่อยฟังใคร ทำให้ผู้หญิงเสียใจได้หน้าตาเฉย สัญชาติญาณของผู้หญิง กลับมองว่านั่นคือ "ความเข้มแข็ง" ทำให้หญิงหลายๆ คนต้องตกอยู่ในสถานะอย่างน้องสาวคุณนี่แหละครับ ที่ว่ามานี่ให้พูดออกมาเป็นคำพูดก็ไม่มีใครพูดได้เท่าไหร่หรอกครับ เพราะมันเกิดจาก จิตใต้สำนึก ลึกๆๆๆ ไม่ได้เกิดจากสมองส่วนที่คิดอย่างมีเหตุผลที่เราควบคุมได้ ผม ร้ายกับแฟนเก่ามากครับ ไม่เคยเอาใจ ทำให้เธอร้องให้เสียใจตลอดเวลา แต่แฟนเก่าผมกลับรักผมซะเหลือเกิน คนที่ผม ดีด้วยสุดชีวิต ทุ่มเท ยอมให้ทุกอย่าง ไม่เคยแม้แต่จะเหลียวแลผมเลย ชีวิตคนเรามันก็มีอะไรอย่างนี้แหละครับ
ขอนอกเรื่องหน่อยนึง ... ผมอาจไม่ใช่คนโรแมนติกนัก แต่ผมเห็นว่าในโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว รักกับหลงมันก็ไม่ต่างกันนักหรอกครับ บางคนหลงแล้วเจอคนดีๆ กับเรื่องดีๆ มันก็ดีไป บางคนรักแล้วเจอคนห่วยๆ กับเรื่องบ๊วยๆ มันก็ซวยไป บางคนหลงแล้วมีสติพอ ชีวิตก็สดใสมีสีสัน บางคนรักแล้วเสพติดขาดสติ ชีวิตก็หลอมวินาศยิ่งกว่าหุ้นเลห์แมน แทนที่จะมานั่งแบ่งแยกว่านั่นรักนี่หลง รักแบบนี้ดีหลงอย่างนี้แย่ ผมว่ามาใช้สติ หัดหลงอย่างรู้เท่าทัน น่าจะดีกว่า และสุดท้ายนี้ ด้วยความเคารพ วิธี "หักดิบ" เป็นวิธีที่เหมาะกับ "ลูกผู้ชาย" หรือผู้หญิงที่ห้าวจัดจริงๆ เท่านั้นครับ จากประสบการณ์ คนที่ใช้วิธีหักดิบกับผู้หญิง มักเริ่มจากความ "ไม่เข้าใจ" บ้างแล้วใหญ่ คือทำไปเพื่อ "ตัดรำคาญ" และโดยมาก...จบลงด้วย "ความล้มเหลว" ครับผม :china:
ถามน้องคุณดีครับว่าแน่ใจนะว่ายังคุยกับชายคนนั้นรู้เรื่อง ญาติผมบอกเสมอว่า "ให้หาคนที่เรารักจริงจริงและคุยกับเรารู้เรื่องเป็นแฟน" ถ้าเขารักน้องคุณก็ดีไปนะครับ แต่รักแล้วช่วยรักและไม่ทำร้ายจะดีมากกว่านะครับ ปล. ครั้งนึงผมก็เคยรักสาวนางหนึ่งถึงผมจะไม่เคยมีแฟนก็ตาม ชีวิตยังมีอีกหลายทางทำไมต้องไปทางที่ตันด้วยหล่ะครับ
ผมคงทำได้แค่แนะนำหนังสือ นะครับ ชื่อเรื่อง เขตปลอดผู้ชายเต่าถุย ของเครือ เนชั่น อ่ะ แถม link <!-- m -->http://diary.yenta4.com/diary.php?taotuiman<!-- m --> ปัญหาที่ ทำให้ผมไม่สามารถ แนะนำอะไรได้เลย ก็คือ ... วิธีคิด วิธีคิด ที่แตกต่างระหว่าง ผู้หญิง กับผู้ชาย ... ยืมตัวอย่าง Shuu มาปรับแต่งหน่อยละกัน อธิบาย ง่ายๆ คือ ผู้หญิง จะเสียดาย เวลาต้องเปลี่ยนรองเท้า ที่เคยใส่ไป เที่ยว หรือ ใส่ไปทำอะไรที่มีความทรงจำดีๆ ทั้งๆ ที่เวลาใส่แล้ว มันไม่สบายเท้า หรือ อาจจะกัดเท้าเราเป็นแผลไดอีก แต่ผู้ชาย ถ้าใส่ไม่สบายเท้า ก็เปลี่ยนแม่งเลย หาคู่ใหม่ ดีๆ มาใส่ คู่เก่าก็เก็บเข้ากรุโลด ซึ่งจุดต่างตรงนี้เอง ทำให้ ถึงแม้ผมพอจะคาดเดาได้ว่า ผลของวิธีคิดอีกแบบ จะออกมาอย่างไร แต่ก็ไม่สามารถ จะ simulate อย่างเข้าใจ และ สามารถหา ทางออกที่เหมาะสมให้ได้ ครับ ตรงนี้ผม คงต้องยอมรับเลยครับว่า ช่องว่างของความแตกต่างทางความคิดแบบนี้ เกินความสามารถของผมในตอนนี้ ที่จะช่วยเหลืออะไรได้เลยครับ ถ้าจะแนะนำจริงๆ คงทำได้แค่ ว่า พยายามตัดใจเปลี่ยนรองเท้าเถอะ เพราะ เมื่อเปลี่ยนเป็นคู่ใหม่ ที่ไฉไล กว่าเก่าแล้ว มันจะทำให้ลืมคู่เก่าไปได้เลย ล่ะ เพราะ ยังมีตัวอย่างให้เห็นอีกหลายๆ คน ที่ไม่ยอมเปลี่ยน จนสุดท้าย โดนรองเท่าคู่เก่าที่เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ นั่นล่ะ กัดจนเป็นแผล ใหญ่ หรือ โชคร้าย อาจจะ กัดจนขาขาด พิการ ไปเลยก็ได้ (เป็นตัวอย่างเปรียบเทียบนะครับ ไม่ได้พิการจริงๆ) รู้สึกท่อนนี้ของพี่เจ ทำให้ผม คิดอะไรบางอย่างได้ แล้วหลังจาก ลองนึกย้อนกลับๆ ไปดูแล้ว มันทำให้ผมตาสว่างครับ มันทำให้ผมเห็น สิ่งที่สูญเสียไป เพราะว่า ความพยายาม ที่จะทำดี ให้กับคนที่ไม่เคย จะเหลียวแล หรือ รับรู้ถึงตัวตนของ ผมเลย ขอบคุณ ที่คำพูด ของพี่เจ ช่วยให้ผม ตาสว่างครับ ขอบคุณ อีกครั้ง ขอบคุณจริงๆ ~เฮๆ
ไม่ต้องคิดถึงตรรกะอะไรมากมายครับ ของน้องคุณมันอารมณ์ล้วนๆ ก็เป็นเรื่องของน้องเ้ค้านะครับ อย่าไปอะไรมากเลย เราก็ดูแลน้องเราดีๆอย่างที่พี่ชายควรจะเป็นก็พอ สอนๆเค้าบ้าง ซักวันเค้าก็จะโตขึ้น แล้วก็จะได้รู้ว่าไอ้ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันตลกดี ยังไงก็เตือนๆน้องด้วยนะครับ ว่าอย่าให้มันมากนัก เราไม่ได้เกิดมาเพื่อคนคนเดียว อย่ามาฟูมฟายเพราะคนที่ไม่ได้เบ่งคุณออกมาดูโลกครับ ผมเข้าใจนะครับ วัยนึงคนเราก็ต้องเคยผ่านอารมณ์แบบนี้ เดี๋ยวก็โตครับ อย่าปล่อยให้ทำอะไรงี่เง่าไปก่อนจะโตแล้วกัน เออ แล้วถ้าจะให้ลืมง่าย หมาแมวบางทีช่วยไ่ม่ได้ครับ มันไม่เหมือนกัน หาเพื่อน หาผู้ชายคนอื่นที่ดีและไม่งี่เง่าแนะนำให้น้องได้ก็จะช่วยได้มากครับ
ขอบอกว่าวิธีที่ทำให้ลืมได้เร็วที่ได้ผลชะงัด คือผู้ชายคนใหม่ (หรืออาจจะได้ผลกับกิ๊คนเดียว?) รู้สึกดีน่ะ เวลาเราอยู่กับคนที่เค้าแย่ๆ แล้วพอมีคนดีๆเข้ามา เอาใจเก่ง ดูจริงใจ ปากหวาน แต่ก้นไม่เปรี้ยว อะไรอย่างนั้น มันทำให้ใจเราผ่อนคลายลงได้เยอะนะ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา สำหรับคนเคยทำครั้งแรก จะรู้สึกตะหงิดๆ และรู้สึกผิดก็มี จากแทนที่จะสบายใจ กลายเป็นกลุ้มใจแทนซะงั้น ของแบบนี้ เวลา ล้วนๆค่ะ
ต้องดูแลค่ะแบบนี้ จริงๆแล้วถ้าคิดจะเลิกมันก็ต้องเลิกนะ อย่าพูดอย่าคุย ถ้าน้องเค้ามาขอเบอร์คุณก็บอกไปเลยว่าพี่ก็ไม่มีเหมือนกัน ลบเบอร์ทิ้งไปแล้ว ประมาณว่าเลิกกันแล้วจะเก็บเบอร์ไว้ทำไม อย่าใจอ่อน แล้วก็พาเค้าไปเปิดหูเปิดตา ไปเที่ยว ดูหนังฟังเพลง สวีทตามประสาพี่ๆน้องๆกันไป ให้เวลากับน้องเค้านิดนึง เดี๋ยวเค้าทำใจได้เมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละคุณจะเป็นฮีโร่ในสายตาน้องทันที ตอนนี้ถ้าจะเป็นตัวร้าย ตัวอิจฉาก็ต้องทนนะคะ
ตอนนี้หลังจากเค้าร้องไห้ไปอีกครั้ง ก็รู้สึกว่าจะดีขึ้นแล้วครับ เค้าบอกว่าอยากจะจบเรื่องนี้ด้วยตัวเค้าเอง ......อื้มม ก็ภูมิใจในความเด็ดเดี่ยวของเค้านะครับ (แต่ขอให้มันเป็นงั้นจริงๆเฮอะ)......ตอนนี้ผมก็คงต้องคอยดูแลอยู่ห่างๆแหละครับ ปล.ว่าจะพาไปปฏิบัติธรรมซักพัก ใครรู้จักที่ดีๆสงบๆมั่งครับ
เรื่องปฏิบัติธรรม อย่าเพิ่งใจร้อนน่ะครับ รอผู้ชำนาญการมาตอบ (ผมยังไม่ใช่ ) เพราะปฏิบัติธรรม ก็มีหลายแขนง , เดี๋ยวได้ยาไม่ถูกโรค โรคก็ไ่ม่หาย (ที่ต้องเลือกใหญ่ๆก็มี สมถะ หรือ วิปัสสนา , แต่ถ้าเพื่อปัญญาดับทุกข์ก็ต้องวิปัสสนา , สมถะ เป็นการสู้รบด้วยกำลังจิตซะมากกว่า) แต่ปัจจุบันส่วนตัว มีวิธีจัดการทุกข์จากใจตัวเองได้ และฝึกใช้มานานพอควร จึงจะพอใช้ได้ผลดี การปฏิบัติธรรมเข้มๆ 1 ทีเป็นการกระตุ้นได้ แต่การปฎิบัติแทรกในชีวิตจริง หรือ ระลึกถึงธรรมอยู่เนืองๆ เป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำในระยะยาวด้วย เพราะมันก็เหมือนความรู้อื่นๆ ถ้าเรียนมา ถ้าไม่ได้ใช้บ่อย มันก็เสื่อม มันก็ลืมไปตามเวลาได้ ส่วนตัวเคยปฏิบัติธรรมแบบตกกระไดพลอยโจน แต่เป็นคอร์สที่ดีและประทับใจที่สุด ถือว่าไม่เสียหลาย คือเป็นคอร์สที่เกิดจากความร่วมมือของภาคจิตวิทยา ของ ธรรมศาสตร์ กับ ม.มหาจุฬาลงกรณ์ฯ ร่วมมือกัน ทำให้ นศ. คนที่เรียนวิชานี้ (ผมก็ลงเรียนไปโดยไม่รู้ล่วงหน้า) มีอันต้องไปเข้าค่าย 7 วันเพื่อเก็บคะแนน 15% ทุกคน เหอๆๆ เป็นคอร์สแบบผสม คือ วิปัสสนา + โยคะ + จิตวิทยาพัฒนาบุคลิกภาพและตระหนักรู้ตนเอง , เรียนทีเดียวได้เยอะดี ผมไม่รู้ว่าถ้าประชาชนทั่วไป อยากได้คอร์สแบบนี้มั่งจะมีมั้ย เพราะเรื่องรักๆใคร่ๆของวัยรุ่นเนี่ย บางทีไม่ใช่แนวที่จะเอาธรรมเพียวๆอย่างเดียวแล้วใช้ได้เลย มันต้องมีความรู้จักจิตใจตัวเองในมุมมองทางโลกหลายๆอย่างผสมด้วย ทั้งหมดนี้ "ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน" , เรื่องเกี่ยวกับใจตัวเอง คนอื่นช่วยไม่ได้ ถ้าเจ้าตัวไม่เลือกจะทำด้วยตนเอง คนรอบๆได้แค่ช่วยชี้ทางแค่นั้น ปล. อ่านหนังสือ รู้ทันความรัก , ของ นพ.วิทยา นาควัชระ ไปพลางๆก่อนก็ดี
