เป็นการ์ตูนที่เล่าถึงมิตรภาพได้แบบซาบซึ้ง และชีวิตที่โคตรบัดซบ ดราม่าแบบได้ใจมากกกก Spoiler ผมเกือบจะปาหนังสือทิ้งหลายครั้งแล้ว ไอ้คนเขียนมันเขียนเรื่องได้บีบหัวใจชะมัด โดยเฉพาะตอนที่อันจังตายนี่ผมแทบคลั่ง อ๊ากกกกกกก หนูอันของกรู!! โอเคครับมาแก้แล้ว แหะๆ ขออภัยจริงๆ สุดยอดจริงๆครับเรื่องนี้ ใครยังไม่ได้ไปอ่านก็ไปอ่านซะขอแนะนำครับ เป็นการ์ตูนที่สะท้อนสังคมซะสะใจ แถมได้รางวัลการ์ตูนยอดเยี่ยมแห่งปีด้วย ใครเคยอ่านแล้วมาคุยกัน ทั้งเรื่องผมชอบอันจัง กับมาริโอ้อ่ะ เท่ดี แล้ว คุณล่ะ ชอบใครในเรื่อง??? --------------- ขออนุญาตใส่เรื่องย่อสำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่าน เรื่อง : โจจิ อาเบะ ภาพ : มาซาสุมิ คาคิซากิ แนว : Drama ความยาว : 16 เล่มยังไม่จบ คุณค่าที่จะหยิบอ่าน : ภาคต่อขนานแท้ของการ์ตูนโรงเรียนลูกผู้ชาย คนเราแม้เกิดมายากดีมีจน แต่ต้นทุนชีวิตที่ธรรมชาติให้มาล้วนเท่าเทียมกันคือ สองแขน สองขา และหนึ่งใจ ดังนั้นแม้จุดเริ่มต้นอาจต่างกัน แต่ทุกปลายทางมีเส้นชัยรออยู่แน่นอน... Rainbow เล่าเรื่องของเด็กวัยรุ่นชายเจ็ดคนที่ชีวิตจับพลัดจับผลูให้มามีชีวิตร่วมกันในห้องขังของสถานพินิจเยาวชนโชนัน โดยมีฉากหลังเป็นปีพ.ศ. 2498 ซึ่งเป็นช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองซึ่งญี่ปุ่นเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ สภาพสังคมขณะนั้นจึงแร้นแค้น ผู้คนต่างเห็นแก่ตัวเพื่อเอาชีวิตรอด นับประสาอะไรกับเด็ก ๆ ที่เกิดในสภาพแวดล้อมเช่นนั้น... มาริโอะ (17) โดนจับข้อหาทำร้ายครูประจำชั้น เฮไต (17) โดนจับข้อหาอันธพาล บาเรโมโตะ (17) โดนจับข้อหาฉ้อโกง ลักทรัพย์และเล่นการพนัน กะหล่ำปลี (17) โดนจับข้อหาอันธพาล โจ (16) โดนจับข้อหาอันธพาล มีพฤติกรรมเบี่ยงเบนทางเพศ สึบป๊อง (16) โดนจับข้อหาลักทรัพย์และอื่น ๆ อีกสารพัด และ ซากุระหงิ หรือ อันจัง (18) โดนจับข้อหาทำร้ายร่างกาย อันจังในฐานะรุ่นพี่ของสถานพินิจสั่งสอนกฎเกณฑ์การใช้ชีวิตร่วมกันให้รุ่นน้องทั้งหกด้วยกำปั้น ก่อนร่วมกันสูบบุหรี่มวนกระดาษดั่งน้ำสาบาน นับแต่นั้นมาชีวิตของเด็กหนุ่มทั้งเจ็ดได้ผูกพันกันไว้ ที่ผ่านมาอาจเคยสะดุดล้ม แต่จากนี้พวกเขารู้ว่า หากวันใดพลาดล้มลงอีกครั้ง จะมีคนคอยฉุดให้ก้าวเดินต่อไปสู่จุดหมาย สายรุ้งย่อมเกิดหลังฝนกระหน่ำ และรุ้งสายก็ไม่อาจงามได้ด้วยเส้นสีเพียงหนึ่งเดียว Rainbow เป็นการ์ตูนชีวิตลูกผู้ชายที่ทั้งเดือดพล่านและซาบซึ้งกินใจ ลายเส้นยอดเยี่ยม โดยเฉพาะการแสดงอารมณ์ของตัวละคร เช่น ภาพใบหน้าแสดงอารมณ์หยาบช้าของมนุษย์ที่วาดออกมาได้น่าขนลุก นอกจากนี้การเล่าเรื่องก็ทำได้ดี โดยดึงตัวละครตัวใดตัวหนึ่งขึ้นมาเป็นหลักในแต่ละตอน คล้ายรูปแบบที่ละครโทรทัศน์ญี่ปุ่นนิยม วิธีนี้ทำให้ทุกตัวละครมีบทบาทเท่าเทียม และเนื้อเรื่องไม่ซ้ำซากน่าเบื่อ ที่สำคัญการแบ่งงานออกจากกันระหว่างคนวาดภาพกับคนเขียนเรื่อง ทำให้บทบรรยายในการ์ตูนเรื่องนี้ประณีตคมคาย “ตั๊กแตนบินได้ นกตัวเล็ก ๆ ก็บินได้ แล้วทำไมพวกเราจะมีความฝันกับเขาบ้างไม่ได้...” “ไม่ต้องคิดถึงเปอร์เซ็นต์ให้ยุ่งยาก ขอให้มีเถอะ ไม่ว่าน้อยนิดเพียงใดก็พอ เพราะคนอย่างพวกเราไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว...” ไม่แปลกที่การ์ตูนเรื่องนี้ได้รับรางวัลการ์ตูนยอดเยี่ยมแห่งปีครั้งที่ 51 ของ Shogakukan ทิ้งท้าย การ์ตูนเรื่องนี้มีเนื้อหาและภาพรุนแรงไม่เหมาะกับนักอ่านรุ่นเล็ก เครดิต : <!-- m -->http://www.bemyshelf.com/cartoon_detail.php?id=40<!-- m --> (เอาของเขามาทั้งดุ้นเลยแหล่ะ 555+) Edit - spoiler 200252
เคยอ่านจนถึงเล่ม 10 กว่าๆ แล้วยังไม่ได้ตามอ่านต่ออ่ะครับ (ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยมีเวลาอ่ะ = =") ชอบเรื่องนี้มากเหมือนกันครับ ดราม่าเต็มสตรีมจริงๆ (จะว่าไปก็เห็นว่าอ้างอิงจากเหตุการณ์จริงนิ...น่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ = =") ส่วนตัวแล้วก็ชอบอันจังนั่นแหละครับ แต่ว่าก็ชื่นชมโจคุงในความพยายามที่จะทำเพื่อน้องสาวอยู่เหมือนกัน ปล.จะว่าไปแล้วเรื่องอันจังนี่ คุณ ::KuRaLua:: ทำสปอยเลอร์เผื่อคนที่ยังไม่ได้อ่านดีกว่านะครับ แหะๆๆ ^^" ปล.2 แนะนำให้ไปหาอ่านกันนะครับ ^^
อยากทำอยู่เหมือนกันครับ แต่เค้าอ่านญี่ปุ่นไม่ออกง่า TT^TT 555+ คงได้แต่รออ่ะครับ [action]มาตัดความหวัง แล้วจากไป[/action]
จ๊ากกกก = =" เหอะๆๆๆ พอมานั่งอ่านที่ผมพิมพ์ไปแล้ว ก็น่าจะทำให้เข้าใจผิดได้เหมือนกันอ่ะนะครับ แต่อันที่จริงผมหมายถึงงี้อ่ะครับ... หมายถึงปิดส่วนนี้เอาไว้ก่อนอ่ะครับ เพราะมันก็เป็นไคลแมกซ์จุดหนึ่งของเรื่องเลยนี่นา เดี๋ยวคนที่ยังไม่ได้อ่านจะรู้ซะก่อนอ่ะครับ แหะๆๆ โทษทีครับที่พิมพ์ไม่เคลียร์เท่าไหร่ = =" ส่วนที่แม๊กซ์ซังบอกว่า... อันที่จริงอยากให้ออกมาเป็นหนังแบบคนเล่นมากกว่าแฮะ = =" [action]มีให้ดูแล้วยังเรื่องมากอีกนะ ตู = ="[/action]
เป็นอนิเมมาเมื่อไหร่หว่า แต่ฉากในหนังสือมันก็เรทๆอยู่นา... เป็นการ์ตูนลูกผู้ชายมากกกกกกกก แต่โจตอนโตหล่อสุด ฮะๆ
